‘’ABRAXAS: The word Abraxas is found in Gnostic texts such as the Holy Book of the Great Invisible Spirit, and also appears in the Greek Magical Papyri. The Holy Book of the Great Invisible Spirit refer to Abraxas as an Aeon dwelling with Sophia (wisdom) and other Aeons of the Pleroma in the light of the illuminary Elleleth. The early Fathers of the Catholic Church such as Irenaeus and Epiphanius had said that the world, as well as the 365 heavens, was created in honour of ‘Abraxas;’ and that Christ was sent not by the Maker of the world but by ‘Abraxas,’ and according to Jerome (c.347–September 30, 420) who is best known as the translator of the Bible from Greek and Hebrew into Latin, ‘Abraxas’ meant for Basilides “the greatest God” (De vir. ill. 21), “the highest God” (Dial. adv. Lucif. 23), “the Almighty God” (Comm. in Amos iii. 9), and “the Lord the Creator” (Comm. in Nah. i. 11). C. W. King, in his Gnostics and Their Remains, says the word Abraxas is similar to the Hebrew Shemhamphorasch, a holy word, the extended name of God’’
(ΑΒΡΑΣΑΞ: Η λέξη Αμπράξας βρίσκεται στα Γνωστικά κείμενα όπως το Ιερό Βιβλίο του Μεγάλου Αόρατου Πνεύματος και εμφανίζεται επίσης στο Ελληνικό Μαγικό Πάπυρο. Το Ιερό Βιβλίο του Μεγάλου Αόρατου Πνεύματος αναφέρεται στον Αβράξας ως έναν Αιώνα που κατοικεί με τη Σοφία (σοφία) και άλλους αιώνες του Πληρώματος υπό το φως του πεφωτισμένου Elleleth. Οι πρώτοι Πατέρες της Καθολικής Εκκλησίας όπως ο Ειρηναίος και ο Επιφάνιος είπαν ότι ο κόσμος, όπως και οι 365 ουρανοί, δημιουργήθηκαν προς τιμήν του «Αβράξας» και ότι ο Χριστός δεν στάλθηκε από τον Δημιουργό του κόσμου αλλά από τον Αβράξας, και σύμφωνα με τον Τζερόμ, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός ως μεταφραστής της Βίβλου από την ελληνική και την εβραϊκή στα λατινικά, ο «Αβράξας» σήμαινε για τον Βασιλίδη «τον μεγαλύτερο Θεό» (De vir. 21), «ο ανώτερος Θεός», «ο Παντοδύναμος Θεός» και «ο Κύριος ο Δημιουργός» (Comm.in.No.I., 11) . Ο Γ. Κ. Βασιλέας, στους Γνωστικούς και στα κατάλοιπά του, λέει ότι η λέξη Αμπράξας είναι παρόμοια με την Εβραϊκή Σεμχαμφοράς, μια ιερή λέξη, το επεκταθέν όνομα του Θεού)
Ἄναξ Ἀπόλλων, ἐλθὲ | σὺν Παιήονι,
χρημάτισόν μοι, περὶ ὧν ἀξιῶ, κύριε. …
ἄγγελε πρῶτε <θε>οῦ, Ζηνὸς μεγάλοιο, Ἰάω,
καὶ σὲ τὸν οὐράνι|ον κόσμον κατέχοντα, Μιχαήλ,
καὶ σὲ καλῶ, Γαβριὴλ πρω|τάγγελε• δεῦρ’ ἀπ’ Ὀλύμπου,
Ἀβρασάξ, ἀντολίῃς κεχαρη|μένος, ἵλαος ἔλθοις,
ὃς δύσιν ἀντολίηθεν ἐπισκοπιάζει[ς, Ἀ]δωναί•|
πᾶσα φύσις τρομ[έ]ει σε, πάτερ κό[σ]μοιο, Πακερβηθ. |
…
ὁρκίζω θεὸν αἰώνιον Αἰῶνά τε πάντων, |
ὁρκίζω Φύσιν αὐτοφυῆ, κράτιστον Ἀδωναῖον, |
ὁρκίζω δύνοντα καὶ ἀντέλλοντα Ἐλωαῖον, |
… κλῄζω δ’ οὔνομα σὸν Μοίραις αὐταῖς ἰσάριθμον•| αχαϊφω θωθω αϊη ϊαηϊα αϊη αϊη ϊαω | θωθω φιαχα.
Grec
Apollon souverain, viens avec Péan, prophétise pour moi au sujet de ce que je demande, seigneur. […] Premier ange du dieu Zeus très grand, Iaô, et toi qui tiens le cosmos céleste, Mikhaêl, et je t’appelle toi, Gabriêl, premier ange. Descends de l’Olympe, Abrasax, qui te réjouis des levers de soleil, viens heureux, toi qui observe le coucher du soleil dès son lever, Adônai. Toute la nature te crains, père du cosmos, Pakerbêth. […] J’adjure le dieu éternel, l’Aiôn de tous, j’adjure la Nature qui naît par elle-même, le très puissant Adônaios, j’adjure celui qui se couche et se lève, Elôaios […]. J’appelle ton nom, égal en nombre aux Moires elles-mêmes : Akhaiphôthôthôaiêiaêiaaiêaiêiaôthôthôphiakha.
Hymne apollinien (extraits).
Papyri Graecae Magicae: die Griechischen Zauberpapyri, t. I-II (από: cenob.org/Enonces/Citations?ID=1236)
ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΙΤΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΚΙΟΛΑΣ: ΟΠΩΣ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΕΤΡΟΒΟΛΟΥΣΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΟΣΧΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΒΑΑΛ ΜΑΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΦΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΤΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥ!!! Η ‘’Σατανική Ορθοδοξία’’ πριν μερικούς μήνες από αυτή τη στιγμή που μιλάμε παρουσίασε (στο προηγούμενο ιστολόγιό μας) άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία σε αγγλόφωνο σύγγραμμα για το ποιος συγκεκριμένα είναι ο θεός της παγκοσμιοποίησης, την ίδια ώρα που συνεχίζουν να κοιμούνται όρθιοι (και να ροχαλίζουν κιόλας) μέχρι και εθνικιστές που αντιμάχονται(;) την παγκοσμιοποίηση όπως λένε, διότι όταν αγνοεί κάποιος τα πιστεύω του εχθρού που λέει ότι πολεμάει, είναι σαν να πηγαίνει σε πόλεμο με δεμένα μάτια και περιμένει να κερδίσει! Και αυτό το λέμε, διότι κανένας από όλους αυτούς, ούτε καν σατανιστές στη πλειοψηφία τους αν όχι όλοι, δεν έχουν παρουσιάσει ακόμα τι συγκεκριμένα θέλει να πετύχει θρησκευτικά η παγκοσμιοποίηση πέρα από αοριστίες ή ψέματα που διαδίδουν συνωμοσιολόγοι με χριστιανούς για να μαζεύουν κόσμο στις εκκλησιές τους ή (αν δεν μιλάμε για χριστιανούς προπαγανδιστές) σε όποια άλλη θρησκευτική οργάνωση που πιστεύει στον ίδιο Θεό με διαφορετικό από τον χριστιανισμό τρόπο. Στο παρόν άρθρο λοιπόν, θα συνοψίσουμε κάποιες πληροφορίες από τη χρόνια αρθρογραφία μας (τουλάχιστον πέντε χρόνια πριν από αυτή τη στιγμή που μιλάμε) που καταδεικνύουν τι ακριβώς πιστεύουν οι παγκοσμιοποιητές έχοντας ήδη φτιάξει μάλιστα και πανθρησκευτικό ναό για αυτό, όπως και ότι η θρησκευτική διαμάχη μεταξύ παγκοσμιοποίησης και χριστιανισμού (και κάθε άλλης μεμονωμένης ή ορθόδοξης θρησκείας σαν τη δική μας) δεν έχει να κάνει μεταξύ ‘’σατανιστών’’ ή ‘’σκοτεινών δυνάμεων’’ και χριστιανών όπως προπαγανδιστικά διαδίδεται, αλλά μεταξύ όσων πιστεύουν στον ίδιο Θεό με διαφορετικό όμως τρόπο ο καθένας από τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές (π.χ. Γνωστικοί εναντίον Χριστιανών). Συμπεριλαμβάνοντας επίσης μέσα σε αυτούς και πάσης φύσεως αθεϊστές που αντιμάχονται κάθε θρησκεία για να μπορέσει να επικρατήσει ο κομμουνισμός τους μέσα στην κοινωνία (π.χ. με τον υλισμό και την Επιστήμη), οπότε ούτε ο δικός τους αντιχριστιανισμός για αυτό το λόγο τους κάνει ‘’σατανιστές’’ ώστε να τους θεωρούμε φίλους(!) μας.
Αυτό επεξηγηματικά σημαίνει (πλην αθεϊστών) ότι υπάρχει από τη μια πλευρά συγκεκριμένη πίστη σε αυτόν τον Θεό όπως η χριστιανική λόγου χάρη, ενώ από την άλλη μια πανθρησκευτική πίστη μασονικού τύπου που υποχρεωτικά αποδέχεται όλες τις θρησκευτικές προσεγγίσεις έστω και με θεολογικές παρεκκλίσεις (π.χ. οι μασόνοι αποδέχονται τον Χριστό ως φιλόσοφο ή μύστη και όχι όμως ως Θεό σαν τους χριστιανούς), διότι διαφορετικά δεν θα μπορεί να οικοδομηθεί παγκοσμιοποίηση αν δεν υπάρχει υποχρεωτικά και παγκόσμια θρησκεία ώστε να μην απειληθεί με διάλυση αν συνεχίζουν να υπάρχουν θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ πιστών που θα συγκρούονται (π.χ. εβραίοι με χριστιανούς επειδή οι εβραίοι δεν αποδέχονται τον Χριστό για Μεσσία τους). Κατά συνέπεια, υποχρεωτικά και πάλι θα πρέπει να βρεθεί κοινό σημείο θεολογικής αναφοράς μεταξύ όλων των θρησκειών που θα κάνει έτσι όλους τους ιερείς τους να συγκεντρωθούν αγαπημένα μέσα σε ίδιο ναό, σαν τον πανθρησκευτικό στο Καζακστάν που είδατε φωτογραφικά στην αρχή του παρόντος άρθρου και θα περιγραφεί εν συνεχεία, πλην όμως των σατανιστών! Αυτούς τους τελευταίους, απλά συνεχίζουν να προσπαθούν (ανεπιτυχώς στη δική μας περίπτωση) να τους παρασύρουν στην πίστη του ίδιου εκείνου Θεού παρουσιάζοντας τον δήθεν ως ‘’σατανά’’ παραπλανητικά εφ’ όσον εκμεταλλευτούν τη θεολογική τους άγνοια, για αυτό και συγγράφτηκε το παρόν άρθρο ώστε να διαλύσει (και) αυτή την πλάνη μέσα από την ίδια τη θεολογία του Γνωστικισμού που χρησιμοποιούν οι παγκοσμιοποιητές! Δηλαδή, να καταδείξουμε ότι ο συγκεκριμένος Ηλιακός θεός Αβρασάξ εκείνου του πανθρησκευτικού ναού, είναι ο Βιβλικός Θεός Γιαχβέ ή Χριστός με διαφορετικό όνομα και ίδια όμως χαρακτηριστικά.
Πριν προχωρήσουμε όμως περισσότερο στη συγκεκριμένη θεολογική επεξήγηση πέρα από εκείνη που πήρατε στην αρχή αυτού του άρθρου για να έχετε μια γενική εικόνα του όλου θέματος και εκτός του ότι όποιος σατανιστής αγνοεί όλες αυτές τις πληροφορίες κινδυνεύει να παρασυρθεί πανεύκολα στα δίχτυα της παγκοσμιοποίησης πιστεύοντας ότι υπηρετεί τον Σατανά επειδή έτσι άκουσε και από κάποιους χριστιανούς ή συνωμοσιολόγους για τους λόγους που είπαμε πρωτύτερα, θα λέγαμε ότι όσοι δεν είναι φανατικά προσηλωμένοι στην Εθνική ιδεολογία ή Ορθόδοξη θρησκεία που ακολουθούν σήμερα, τότε πανεύκολα θα υποταχθούν και στη συγκεκριμένη πανθρησκεία απ’ τους παγκοσμιοποιητές όσο και να διαφωνούν μαζί της σήμερα, για τον ίδιο λόγο που υποτάχτηκαν για παράδειγμα και στα σημερινά περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας του Κορωνοϊού χάνοντας ελευθερίες που είχαν μέχρι πρότινος (π.χ. την ελεύθερη είσοδο κάπου χωρίς να χρειάζεται να δείξουν κάποιο πιστοποιητικό παρόλο που κυκλοφορούν πιο θανατηφόρες ασθένειες από τον Κορωνοϊό), όταν ακούμε επί παραδείγματι κάποιους να μας λένε ότι εμβολιάστηκαν ενώ δεν το ήθελαν για να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς περιορισμούς και όχι γιατί ήθελαν να προστατέψουν την υγεία τους! Ακριβώς τα ίδια θα μας πούνε και τότε αν επιβληθεί παγκοσμίως η συγκεκριμένη πανθρησκεία, όσες σατανικές τελετές και να κάνουν ενδεχομένως σήμερα, για αυτό και πολύ σοφά κόψαμε κάθε επαφή με τέτοια άτομα για αυτονόητους λόγους…Ας περάσουμε τώρα να δούμε αρχικά ποια είναι αυτή η θεολογία του Γνωστικισμού που ακολουθεί η παγκοσμιοποίηση, ενθυμούμενοι πρώτα τον παρακάτω χάρτη του θεολογικού του κόσμου:
Ο μανιχαϊκός μύθος της Δημιουργίας
Δεν υπάρχει ίσως δυσκολότερο έργο από την προσπάθεια συνοπτικής παρουσίασης του μανιχαϊκού μύθου της Δημιουργίας. Πρόκειται για μια από τις πιο περίπλοκες θρησκευτικές αφηγήσεις, που συνδυάζει ζωροαστρικά, ιουδαϊκά, γνωστικά και πρωτότυπα στοιχεία. Εκτός των άλλων, το έργο χαρακτηρίζεται από την πολυωνυμία των πρωταγωνιστών του (αναλόγως της γλώσσας και των παραδόσεων κάθε περιοχής στην οποία διαδόθηκε ο μανιχαϊσμός), γεγονός που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατανόησή του. Ο Μάνης εξήγησε την ιστορία της Γένεσης στην «Πραγματεία του». Η διήγησή του σώζεται χάρη σε έναν πολέμιο του μανιχαϊσμού, τον Σύρο νεστοριανό θεολόγο του 8ου αι. Θεόδωρο βαρ Κονάι, ο οποίος την παρέθεσε στην ενδεκάτη πραγματεία του Βιβλίου του των Σχολίων, που αφορά τις αιρέσεις (πλήρης παράθεση της μανιχαϊκής Γένεσης με σχόλια σε Tardieu, όπ. π., σελ. 94 επ., και ανάλυση από θεολογική και σημειολογική άποψη σελ. 101-111/ συνοπτική κι απλουστευμένη διήγηση σε Fernand Niel «Albigeois et Cathares», σειρά Que sais-je, αριθ. 689, εκδ. PUF, Παρίσι 1955, 18η έκδ 2010, σελ. 24 επ.).
Στην αρχή, πριν ακόμη δημιουργηθεί ο ουρανός κι η γη, υπήρχαν δύο φύσεις. Η καλή, ο Θεός της Δόξης (ή Αγαθός Θεός), και η κακή, ο Βασιλεύς του Σκότους! Ο δεύτερος αποκαλείται και Διάβολος, Σατανάς ή Ύλη – και στις ιρανικές γλώσσες Αχριμάν, σε ανάμνηση του αντιπάλου του Αχούρα Μάζδα. Ζηλεύοντας την ομορφιά του βασιλείου του Θεού, ο Βασιλεύς του Σκότους θέλησε να το κατακτήσει. Ο Θεός απάντησε με την πρώτη δημιουργία (ή «πρώτη κλήση»). «Κάλεσε» (= δημιούργησε) την Μητέρα των Ζωντανών, εκείνη κάλεσε τον Πρώτο Άνθρωπο κι αυτός με τη σειρά του τους πέντε γιους του. Ο Πρώτος άνθρωπος (Ορμίζδ στις ιρανικές γλώσσες, παραπέμποντας στον Αχούρα Μάζδα) προσπάθησε να εξοντώσει τον Βασιλέα του Σκότους, αλλά νικήθηκε στον πόλεμο κι αιχμαλωτίστηκε. Η δημιουργία του Θεού μολύνθηκε από το δηλητήριο του Διαβόλου.
Ο Πρώτος Άνθρωπος προσευχήθηκε κι ικέτεψε εφτά φορές τον Θεό να τον λυτρώσει. Εκείνος προχώρησε στην δεύτερη δημιουργία: «κάλεσε» τον Φίλο του Φωτός, εκείνος τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα, ο Μέγας Αρχιτέκτων δημιούργησε το Ζων Πνεύμα κι αυτό τους πέντε γιους του. Το Πνεύμα με τους γιους του κατέβηκε στη Γη του Σκότους και βρήκε τον αιχμάλωτο Πρώτο Άνθρωπο για να του δώσει κουράγιο. Στη δεύτερη κάθοδό του, το Πνεύμα έτεινε το χέρι του και τράβηξε τον Πρώτο Άνθρωπο από το σκοτάδι. Ο πρώτος πόλεμος τερματίζεται με τη θριαμβευτική επιστροφή του Πρώτου Ανθρώπου στη Μητέρα των Ζωντανών και το βασίλειο του Θεού.
Έπειτα, το Πνεύμα πρόσταξε τους γιους του να σκοτώσουν τους Άρχοντες, γιους του Διαβόλου. Τους έγδαραν και με το δέρμα τους η Μητέρα έφτιαξε έντεκα ουρανούς, με τα νεκρά τους σώματα οχτώ πλανήτες. Το Πνεύμα κατέβηκε ξανά στον κόσμο του σκότους: εμφανίστηκε στους γιους του Διαβόλου και τους έκανε να ξεράσουν το φως που είχαν καταπιεί όταν νίκησαν τον Πρώτο Άνθρωπο. Με αυτό το φως, το Πνεύμα έφτιαξε τον ήλιο και τη σελήνη, και με ό,τι περίσσευε τον άνεμο, το νερό και τη φωτιά με τους «τροχούς» τους (= πλανήτες), τους οποίους έθεσε σε τροχιά για να πετούν ψηλότερα από τους δαίμονες.
Στη συνέχεια, η Μητέρα των Ζωντανών, ο Πρώτος Άνθρωπος και το Ζων Πνεύμα ικέτεψαν τον Πατέρα κι εκείνος προχώρησε στην Τρίτη Κλήση, δημιουργώντας τον Άγγελο (Απεσταλμένο ή Αγγελιαφόρο). Ο Άγγελος κατέβηκε εκεί που βρισκόταν ο ήλιος κι η σελήνη κι έθεσε τα δύο ουράνια σώματα σε κίνηση. Έφτασε στα μέσα του ουρανού κι από εκεί εμφανίστηκε με την αρσενική και τη θηλυκή του μορφή στους Δαίμονες, γιους και κόρες του Βασιλέα του Σκότους. Τους ξύπνησε τέτοια ερωτική επιθυμία που αυτοί «εκσπερμάτισαν» ελευθερώνοντας μαζί και το φως που είχαν καταπιεί. Ο Άγγελος επέστρεψε στους Άρχοντες την «αμαρτία» τους (= το σπέρμα), μα αυτοί την άφησαν να πέσει στη γη, η μισή στη θάλασσα κι η άλλη μισή στην ξηρά, όπου και φύτρωσαν πέντε δέντρα.
Οι κόρες του Σκότους που ήταν έγκυες απέβαλαν όταν αντίκρισαν τον Άγγελο. Τα εκτρώματά τους έπεσαν στη γη και τράφηκαν με τα φύλλα των Δέντρων της Αμαρτίας. Η ανάμνηση του Αγγέλου δεν τα άφηνε να ησυχάσουν. Πήγαν στον Ασακλούν (ή Σάκλα), γιο του Βασιλέα του Σκότους κι εκείνος τους αποκρίθηκε: «Φέρτε μου τους γιους και τις κόρες σας κι εγώ θα σας φτιάξω μια μορφή όμοια με αυτή που είδατε»! Ο Ασακλούν καταβρόχθισε τα αρσενικά κι έδωσε τα θηλυκά στη σύντροφό του, τη Νεβροήλ. Έπειτα ενώθηκαν σαρκικά κι η Νεβροήλ γέννησε τον Αδάμ κι αργότερα την Εύα.
Η δημιουργία του ανθρώπου από τους δαίμονες ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου. Ο Θεός έστειλε τότε στη Γη τον Ιησού Σωτήρα κι εκείνος βρήκε τον Αδάμ. Τον ξύπνησε και του είπε την αλήθεια. Τον πληροφόρησε ότι η ψυχή που βρισκόταν φυλακισμένη στο σώμα του είχε μέσα της το φως και του έδωσε να γευτεί τον καρπό του Δέντρου της Ζωής. Τότε ο Αδάμ αναφώνησε: «καταραμένος να είναι ο δημιουργός του σώματός μου και δεσμώτης της ψυχής μου, καταραμένοι αυτοί που με έκαναν σκλάβο»! Ο δεύτερος πόλεμος των θεών τελείωνε, αυτός των ανθρώπων μόλις άρχιζε.
Στην Πραγματεία του ο Μάνης δεν ασχολείται με την Τελική Κρίση. Το δόγμα του για την Αποκάλυψη το είχε ήδη εκθέσει στο Σαμπουραγκάν. Το τέλος θα το αναγγείλει μια σειρά από γεγονότα: διωγμοί των πιστών κι έπειτα θρίαμβος της Μανιχαϊκής Εκκλησίας, Δευτέρα Παρουσία του Ιησού. Θα ακολουθήσει η τελική κρίση των ανθρώπων κι ο επίγειος κόσμος θα καταστραφεί με μια τεράστια πυρκαγιά.
«Με αυτές τις μυθικές μορφές, που μοιάζουν σε μας παράξενες (και κάποιες φορές αχρείαστα περίπλοκες), η μανιχαϊκή θεολογία θα πρέπει να γοήτευε τη φαντασία των ανθρώπων της Ανατολής που τόσο αγαπούσαν το θαυμαστό» (Niel όπ. π., σελ. 26).
(από: rogerios.wordpress.com)
Στον παραπάνω χάρτη του ‘’Γνωστικού Κόσμου’’ που προηγήθηκε, παρατηρείστε ότι ο Αβρασάξ τοποθετείται (όπως διαβάσαμε στην αρχή του παρόντος άρθρου) στους ανώτερους αιώνες (Πλήρωμα) του Πρώτου Δημιουργού Θεού τέρμα πάνω μέσα στον κύκλο (Ένας Πατέρας) μαζί με τον Χριστό και τη Σοφία, αλλά όχι στους κατώτερους που αφορούν τον Ιαλδαβαώθ ή Σάμαελ (Σατανά) ως Δεύτερο θεό Δημιουργό (από τη μέση του χάρτη και κάτω με τον 2ο Αδάμ κ.λ.π.) μετά την Πτώση του από τους ανώτερους αιώνες όπως μας πληροφορεί η Βίβλος με τη Καμπαλά και επιβεβαιώνει το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη:
‘’Now the archon who is weak has three names.
The first name is Yaltabaoth,
the second is Saklas,
and the third is Samael’’ -The Apocryphon of John
(‘’Τώρα ο άρχων που είναι αδύναμος έχει τρία ονόματα.
Το πρώτο όνομα είναι Ιαλδαβαώθ,
Το δεύτερο είναι Σακλάς,
Και το τρίτο είναι Σάμαελ’’– Το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη)
Zohar, Genesis (Εβραϊκό Ζοχάρ, Γέννεση), Chapter XIII, 28b-29a
Many impurities exist in Israel and are as dangerous and noxious as snakes and serpents. There are those that originated at first from the tempter, also those of idolators who resemble the wild animals and savage beasts of the field. There is also the impurity arising from wrongdoing in daily life and still more, the impurity of the evil-minded. All these are found afflicting Israel, yet is there no greater impurity than that of Amalek or that personified evil called and known as «The God of this world.» It is that «which poisons all within and hardens all the feeling.» It causes the death of the soul and transforms it into an idolater, a worshipper of the world and its golden image of wealth. Its occult name is Samael, «The poison God.» Though Samael was the name of the serpent that tempted and seduced Adam and Eve, yet are they one and the same and are both cursed alike.
(μετάφραση: Υπάρχουν πολλές ακαθαρσίες στο Ισραήλ και είναι τόσο επικίνδυνες και επιβλαβείς, όπως τα φίδια και τα ερπετά. Υπάρχουν εκείνοι που προέρχονται πρώτα από τον πειρασμό, και εκείνοι οι ειδωλολάτρες που μοιάζουν με τα άγρια ζώα και τα άγρια θηρία του αγρού. Υπάρχει επίσης η ακαθαρσία που προκύπτει από τις αδικίες στην καθημερινή ζωή και ακόμα περισσότερο, η ακαθαρσία του κακού-μυαλού. Όλα αυτά βρίσκονται να πλήττουν το Ισραήλ, αλλά δεν είναι η μεγαλύτερη ακαθαρσία από αυτή του Αμαλέκ ή αυτής της προσωποποίησης του κακού που ονομάζεται και είναι γνωστή ως «ο θεός αυτού του κόσμου». Είναι αυτή «η οποία δηλητηριάζει όλα τα μέσα και σκληραίνει όλα τα συναισθήματα». Προκαλεί το θάνατο της ψυχής και τη μετατρέπει σε έναν ειδωλολάτρη, λάτρη του κόσμου και της χρυσής εικόνας του πλούτου. Το απόκρυφο όνομά του είναι Σάμαελ, «Το δηλητήριο του Θεού». Ωστόσο Σαμαέλ ήταν το όνομα του φιδιού που έβαλε σε πειρασμό και αποπλάνησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά είναι αυτοί ένα και το ίδιο και οι δύο καταραμένοι το ίδιο)
– Το Ζοχάρ είναι ένα έργο του 13ου αιώνα μετά Χριστόν από τον ραβίνο Μωυσή Ντε Λεών, έναν ισπανό Καμπαλιστή σε μια προσπάθειά του να ερμηνεύσει τα δυσνόητα κείμενα της Βίβλου
Αλλά και ποτέ να μην υπήρχε η συγκεκριμένη θεολογία του Γνωστικισμού για να πληροφορηθούμε άμεσα ή ευθέως για όλα αυτά, το ίδιο συμπεραίνουμε πλαγίως ή έμμεσα και από την ίδια τη Βίβλο που επίσης εχθρεύεται τον υλικό ή φυσικό κόσμο (του Σατανά) όπως μαρτυρούν τα παρακάτω θρησκευτικά της εδάφια (πριν περάσουμε στην παρουσίαση του Γνωστικού ή Βιβλικού Θεού και του πανθρησκευτικού ναού του στο Καζακστάν):
– THE ANTICOSMIC WILL TO FREE OUR SOULS FROM THIS MATERIAL WORLD AND HUMAN BODIES IS CHRISTIAN AND NOT SATANIC:
New Testament, Romans 7: 21 So I find it to be a law that when I want to do what is good, evil lies close at hand. 22 For I delight in the law of God in my inmost self, 23 but I see in my members another law at war with the law of my mind, making me captive to the law of sin that dwells in my members. 24 Wretched man that I am! Who will rescue me from this body of death? 25 Thanks be to God through Jesus Christ our Lord! So then, with my mind I am a slave to the law of God, but with my flesh I am a slave to the law of sin.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
– Η ΑΝΤΙΚΟΣΜΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΤΑΝΙΚΗ:
(στα πρωτότυπα ελληνικά) Καινή Διαθήκη, Επιστολή Απόστολου Παύλου προς Ρωμαίους, Κεφάλαιο 7:
Ρωμ. 7,21 εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλόν, ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται·
Ρωμ. 7,21 Αρα ευρίσκω τον Νομον του Θεού βοηθόν και σύμφωνον με την θέλησίν μου, η οποία και θέλει να πράττω το καλόν. Δεν ημπορώ όμως να τηρήσω αυτόν, διότι υπάρχει κοντά μου και έντος μου το κακόν, η δύναμις της αμαρτίας.
Ρωμ. 7,22 συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον,
Ρωμ. 7,22 Διότι ευχαριστούμαι και ευφραίνομαι στον νόμον του Θεού με όλην μου την ψυχήν, την καρδίαν και τον νουν.
Ρωμ. 7,23 βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου.
Ρωμ. 7,23 Βλέπω όμως να κυριαρχή εις τα μέλη μου άλλος νόμος, η δύναμις της αμαρτίας, που αντιστρατεύεται και μάχεται όσα ο νους μου και η συνείδησις μου υποδεικνύουν ως ορθά, και με υποδουλώνει στον νόμον της αμαρτίας, ο οποίος κυριαρχεί εις την αμαρτωλήν ανθρωπίνην μου φύσιν.
Ρωμ. 7,24 Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;
Ρωμ. 7,24 Δυστυχισμένος και ταλαιπωρημένος εγώ άνθρωπος! Ποιός θα με ελευθερώση και θα με γλυτώση από το σώμα τούτο, μέσα στο οποίον κυριαρχεί η αμαρτία και δια της αμαρτίας ο θάνατος;
Ρωμ. 7,25 εὐχαριστῷ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν· ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοΐ δουλεύω νόμῳ Θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας.
Ρωμ. 7,25 Ευχαριστώ τον Θεόν, ο οποίος με ηλευθέρωσε και με έσωσε δια του Ιησού Χριστού, του Κυρίου ημών. Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι εγώ δουλεύω εις δύο κυρίους• με τον νουν και την συνείδησιν δουλεύω στον νόμον του Θεού, με τα μέλη όμως της σαρκός μου δουλεύω στον νόμον της αμαρτίας.
Ρωμ. 8,20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ᾿ ἐλπίδι
Ρωμ. 8,20 Διότι και η κτίσις έχει υποδουλωθή εις την φθοράν όχι βέβαια με την θέλησίν της, αλλά από τον Θεόν, ο οποίος την υπέταξεν εις την φθοράν (μετά την πτώσιν του ανθρώπου) με την ελπίδα όμως της απαλλαγής.
Ρωμ. 8,21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Ρωμ. 8,21 Η βεβαία δε ελπίς είναι ότι και αυτή η κτίσις θα ελευθερωθή από τον ζυγόν της φθοράς και του θανάτου και άφθαρτος πλέον θα λάβη μέρος εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.
Ρωμ. 8,22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·
Ρωμ. 8,22 Διότι γνωρίζομεν, ότι όλη η κτίσις μαζή στενάζει και πονεί πολύ μέχρι σήμερον.
Ρωμ. 8,23 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν.
Ρωμ. 8,23 Και όχι μόνον η κτίσις, αλλά και ημείς οι ίδιοι, μολονότι έχομεν ήδη πάρει την απαρχήν των δωρεών του Αγίου Πνεύματος ως προκαταβολήν, τρόπον τινά, και εγγύησιν δια τα μέλλοντα αγαθά, στενάζομεν εν τούτοις εσωτερικώς, περιμένοντες το πλήρες και τέλειον δώρον της υιοθεσίας μας εκ μέρους του Θεού, την απολύτρωσιν του σώματος ημών εκ της φθοράς.
Ρωμ. 8,24 τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει;
Ρωμ. 8,24 Διότι τώρα έχομεν σωθή με την ελπίδα, την βεβαίαν και ασφαλή. Ελπίς όμως η οποία είναι αισθητή και ορατή, δεν είναι ελπίς. Διότι εκείνο το οποίον βλέπει κανείς με τα σωματικά του μάτια, τι λόγος υπάρχει να το ελπίζη, αφού το βλέπει ως πραγματικότητα;
‘’14 ἔγραψα ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ᾿ ἀρχῆς. ἔγραψα ὑμῖν, νεανίσκοι, ὅτι ἰσχυροί ἐστε καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν.
15 μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ. ἐάν τις ἀγαπᾷ τὸν κόσμον, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ πατρὸς ἐν αὐτῷ·
16 ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου, οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ πατρός, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστί.
17 καὶ ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
14 Έγραψα σ’ εσάς, παιδιά, γιατί έχετε γνωρίσει τον Πατέρα. Έγραψα σ’ εσάς, πατέρες, γιατί έχετε γνωρίσει αυτόν που είναι από την αρχή. Έγραψα σ’ εσάς, νεαροί, γιατί είστε ισχυροί και ο λόγος του Θεού μένει μέσα σας και έχετε νικήσει τον Πονηρό.
15 Μην αγαπάτε τον κόσμο μήτε αυτά που είναι μέσα στον κόσμο. Αν κάποιος αγαπά τον κόσμο, δεν υπάρχει η αγάπη του Πατέρα μέσα του.
16 Γιατί καθετί που είναι μέσα στον κόσμο, η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο.
17 Και ο κόσμος παρέρχεται καθώς και η επιθυμία του, αυτός όμως που κάνει το θέλημα του Θεού μένει στον αιώνα’’
(ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α’, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2, ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ)
‘’4 μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.
4 Μοιχαλίδες ψυχές, δεν ξέρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα στο Θεό; Όποιος λοιπόν θελήσει να είναι φίλος του κόσμου καθίσταται εχθρός του Θεού’’
(ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4, ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ)
– Οι άνθρωποι έγιναν αμαρτωλοί όχι επειδή αμάρτησαν, αλλά αμάρτησαν επειδή έγιναν αμαρτωλοί. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή ως κληρονομική αμαρτία. Ακριβώς όπως κληρονομούμε τα φυσικά χαρακτηριστικά από τους γονείς μας, κληρονομούμε την αμαρτωλή φύση από τον Αδάμ. Ο Βασιλιάς Δαβίδ θρηνούσε αυτή την κατάσταση της πεσμένης ανθρώπινης φύσης στον Ψαλμό 51,7 (Παλαιά Διαθήκη): ‘’Δες ότι μες την αμαρτία γεννήθηκα, στην ανομία ζω από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μου’’
Αβραξάς, Αμπρακατάμπρα.
Το μαγικό θεϊκό φυλακτό δια πάσαν νόσο
Από τον Ζάχο Σκαφίδα.
Το συνηθέστερο «βαρβαρικό», μαγικό, θεϊκό όνομα, που συναντούμε στα γνωστικά αποτροπαϊκά (που απομακρύνουν το Κακό) φυλακτά, είναι το ΑΒΡΑΣΑΞ ή ΑΒΡΑΞΑΣ. Το όνομα αυτό χρησιμοποιείται για την απομάκρυνση κάθε κακού, όπως ασθένειες, πυρετοί, φαντάσματα, δαίμονες. Ανήκει σε μία πολύ δημοφιλή μαγική θεότητα που ταυτίζεται με πολλά άλλα θεϊκά ονόματα. Αυτή η θεότητα έχει αναγνωριστεί ως ο θεός των επτά σφαιρών από τις οποίες αποτελείται ο κόσμος. Γι αυτόν το λόγο το όνομα του θεού περιλαμβάνει επτά γράμματα. Είναι, επίσης, ο θεός των 365 ζωνών του κόσμου και γι’ αυτό κατέχει αυτόν το μαγικό αριθμό. Κατά συνέπεια ο θεός εμπεριέχει τους 365 ημερήσιους θεούς, θεωρείται ως ηλιακός και αναπαρίσταται στα φυλακτά οπλισμένος, με κεφαλή πετεινού και σώμα που καταλήγει σε φίδι.
Το όνομα ΑΒΡΑΣΑΞ ή ΑΒΡΑΞΑΣ ερμηνεύθηκε επίσης ως κοπτική λέξη που σημαίνει «Ιερό Όνομα» ή ως παραφθορά του εβραϊκού Ηα- Bracham, που σημαίνει «ευλογία». Επιβεβαίωση του τελευταίου αυτού στοιχείου μπορεί να αποτελέσει το γεγονός ότι από την εβραϊκή έκφραση «Ηα- Bracham-Dabarah» («αναγγελία της ευλογίας» ή «το όνομα του ευλογηθέντος») προέρχεται η διάσημη λέξη της μαγείας «abracadabra». Οποιαδήποτε είναι η σημασία του ονόματος αυτού, πάντοτε εκπροσωπείτο «Κυρίαρχο Πνεύμα». Πολλές φορές το όνομα ΑΒΡΑΞΑΣ βρίσκεται σκαλισμένο σε μαγικούς λίθους που, εξαιτίας αυτού, αποκαλούνται «Αβραξάς-λίθοι» ή «Γνωστικοί λίθοι».
Και η εξήγηση της ΜΠΛΑΒΑΤΣΚΥ
Στο έργο της «Αποκαλυμμένη Ίσις» η Ε.Π.Μπ. μας λέει: «Το όνομα Ιάω δείχνει το σημείο όπου υποτίθεται κατοικεί ο Άγνωστος και γύρω από αυτό το όνομα διαβάζεται η επιγραφή: ΣΕΜΕΣ ΕΙΛΑΜ ΑΒΡΑΣΑΞ (ο αιώνιος Ήλιος Αβρασαξ)», μιλώντας μας για τα μυστικά των Γνωστικών και Οφιτών (3ος τόμος).
Τελικά όμως τι σημαίνει ή τί αντιπροσωπεύει το ΙΑΩ?
(ή το ΩΑΙ) (το οποίο ισούται με 811 δηλαδή με το 1).
Καταρχάς, Ιαώ ή Ιαχώ είναι ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ Θεός των Φοινίκων και ερμηνεύεται ως Το Φώς το αντιληπτό ΜΕΣΑ από την Διάνοια και είναι η Φυσική και η Πνευματική Αρχή ΟΛΩΝ των Πραγμάτων, «η Αρσενική Ουσία της Σοφίας». Κάτι σαν το Ιδεατό Φώς…
(από: ypernoisis.gr/sciences/filosofies-tou-kosmou/101-filosofies-tou-kosmou/1710-avraksas-amprakatampra-to-magiko-theiko-fylakto-dia-pasan-noso)
Η λέξη Αβρασάξ ήταν το μεγάλο μυστήριο των Γνωστικών και έχει παρατηρηθεί και εκτεθεί από τους περισσότερους σύγχρονους χριστιανούς συγγραφείς. Χωρίς να αναφέρω τα συγκεκριμένα αποσπάσματα από το καθένα, θα δώσω την ουσία όσων όλοι έχουν πει γι ‘αυτό το θέμα.
Η υπέρτατη θεότητα και παντοδύναμος θεός των Γνωστικών ήταν ο Αβρασάξ. Μέσα του περιέχει τον μυστικιστικό αριθμό, 365. Ήταν αυτό που δημιούργησε τον Νείλο ή το πνευματικό μυαλό, από όπου προέκυψε ο Λόγος. Από το Λόγο προέκυψε η Πρόνοια. Από την Πρόνοια, η αρετή και η σοφία. Και από αυτές οι Κυριαρχίες, οι Δυνάμεις και οι Άγγελοι, που τελικά δημιούργησαν τους 365 ουρανούς.
Ο Αβρασάξ ήταν ο ίδιος με τον Μίθρα, τον ήλιο των Εθνικών. Τα ονόματά τους σε ελληνικούς χαρακτήρες αντιπροσωπεύουν τον ίδιο αριθμό, τον 365, τον ετήσιο ηλιακό κύκλο και τη θεότητα του ίδιου του ήλιου. Τα μυστήρια του Μίθρα συνδέονται με τις χριστιανικές τελετές. Οι χριστιανοί λατρεύουν τον Ιησού σαν ηλιακή θεότητα, αλλά ο ήλιος είναι ο Μίθρας που κάνει τα πάντα φανερά και φωτεινά. Η ταυτότητα του Αβρασάξ εμφανίζεται στον ακόλουθο πίνακα:
A . . . 1
B . . . 2
P . . . 100
A . . . 1
Σ . . . 200
A . . 1
Ξ . . . 60
Σύνολο 365
Ο Ιωάννης Λαυρέντιος ο Λύδος αναφέρει πως οι μυστικοί Χαλδαίοι τον ονομάζουν ΙΑΏ το «Φως νοητόν» και πως αυτό είναι στη γλώσσα των Φοινίκων και σημαίνει το δημιουργικό αριθμό και αναφέρονται στην ογδοάδα. Επίσης πως Σαβαώθ (Σαμπαούτ) πως είναι αυτός υπέρ των επτά πόλων, δηλαδή ο Δημιουργός. Οι εβραίοι πιστεύουν πως τούτος είναι ο Διόνυσος.
Στα φυλαχτήρια πάντα χαραζόταν το όνομα ΙΑΩ με τους τίτλους ΑΒΡΑΣΑΞ και ΣΑΒΑΩΘ, καθώς επίσης το ΣΕΜΕΣ ΕΙΛΑΜ δηλαδή ο Αιώνιος Ήλιος, το ΑΒΛΑΝΑΘΑΒΛΑ δηλαδή Εσύ είσαι η Τέχνη Πατέρα μας, το ΑΔΟΝΑΙ δηλαδή ο Κύριος κι άλλα. Όλα αυτά δηλώνουν τον Φοίβο, τον θεό της ημέρας που συχνά παρουσιάζεται εξοπλισμένος με ενα μαστίγιο και τον όφι που συμβολίζει την πορεία του ήλιου μέσα στους ζωδιακούς αστερισμούς.
Η Κλάρος είχε ένα φημισμένο μαντείο του Απόλλωνα. Ο Μαρκόβιος ζήτησε από το Θεό να του πει ποιός από τους θεούς είναι ο Ιάω. Έλαβε μιαν απάντηση:
«Στην Αίγυπτο ο ήλιος ήταν ο πατέρας των θεών, ο Άμμων. Ο Όσιρις ήταν ο βασιλιάς των θεών. Στην Ασσυρία, ο Ασσούρ ή Ας ήταν ο ήλιος, ο πατέρας των θεών. Ο Δίας ήταν ο βασιλιάς και πατέρας των θεών. Στην Φοινίκη ο Ελών ή Ελιών ήταν ο υψηλότερος θεός, αυτός που ο Αβραάμ τον αποκάλεσε Ελ ή Ελιών. Οι Βαβυλώνιοι είχαν τον Βά’αλ, τον ήλιο των βασιλιά των θεών που ήταν επίσης ο Σύρος θεός Αντάντ, ο ήλιος, ο Δίας. Οι αρχαίοι Δωριείς τον έλεγαν Άδωνι, Αω. ΙΑΩ λοιπόν είναι ο ήλιος θεός, ο Άδωνις. Είναι ο Διόνυσος ο Υψηλότερος όλων των Θεών!
ΦΡΆΖΕΟ ΤΌΝ ΠΆΝΤΩΝ ΎΠΑΤΟΝ ΘΕΌΝ ΈΜΜΕΝ’ ΙΑΏ.»
Ο Διόδωρος είπε: «Γνωρίζετε ότι ανάμεσα σε όλους τους Θεούς ο υψηλότερος είναι ο Ιαώ. Ο Θεός Άδης είναι τον χειμώνα, ο Θεός Δίας ξεκινά την άνοιξη, ο Θεός Ήλιος το καλοκαίρι και το φθινόπωρο ο Ιαώ. Μπαίνει σε δραστηριότητα, εργάζεται διαρκώς. «
Ο Ιαώ είναι ο Jovis Pater, ο Δίας, τον οποίο οι Εβραίοι αποκαλούν αδίκως Javé. Ο Ιαώ προσφέρει το ουσιαστικό κρασί της ζωής. Είναι η φωτιά, το νερό, η αιτία, η ψυχή, η ουσία, η προέλευση.
᾿Ιαώ. ἡ σωτηρία. παρ’ ῾Εβραίοις…..
Ἄναξ Ἀπόλλων, ἐλθὲ σὺν Παιήονι, χρημάτισόν μοι, περὶ ὧν ἀξιῶ, κύριε. …
ἄγγελε πρῶτε θεοῦ, Ζηνὸς μεγάλοιο, Ἰάω, καὶ σὲ τὸν οὐράνιον κόσμον κατέχοντα, Μιχαήλ,
καὶ σὲ καλῶ, Γαβριὴλ πρωτάγγελε• δεῦρ’ ἀπ’ Ὀλύμπου, Ἀβρασάξ, ἀντολίῃς κεχαρημένος, ἵλαος ἔλθοις, ὃς δύσιν ἀντολίηθεν ἐπισκοπιάζεις, Ἀδωναί•
(από: venus-spell.gr/filaxta-keimena/47-articles/135-notes114.html)
Ἰδοῦ ἡ πρωτεύουσα τῶν «ἀφεντάδων»!
Ἐὰν ἀληθεύῃ τὸ δημοσίευμα, τότε τὰ πράγματα ἐξελίσσονται ταχύτερα ἀπὸ ὅσο μποροῦμε νὰ διανοηθοῦμε!
Ἐκτὸς τῆς παγκοσμίου κυβερνήσεως, τῆς παγκοσμίου οἰκονομίας καὶ τῆς παγκοσμίου θρησκείας, τώρα περνᾶμε καὶ στὴν παγκόσμιο πρωτεύουσα.
Ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον, θὰ ἔλεγα!
Διότι ὅλα αὐτὰ μοῦ γεννοῦν περίεργες σκέψεις…
Ὅπως γιὰ παράδειγμα τὴν ἐπανάληψι κάποιων γεγονότων! (Ἄτιμη ἱστορία…. Ὅλα τὰ ἔχεις χαράξει!)
Ἢ τὶς τόσες ἀνάλογες κοσμοκρατορίες ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸν πλανήτη!
Ἢ ἀκόμη καὶ τὶς τόσες ἀνατροπές τους….
Εἰλικρινῶς, ὅπως ἐξελίσσονται πλέον τὰ γεγονότα, ἀποκτᾶ μεγαλύτερον ἐνδιαφέρον ἡ συνέχεια.
Ἀδημονῶ!
Διότι, αὐτὸ θὰ πρέπῃ ὅλοι μας νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε, αὐτὸς ὁ πόλεμος ποὺ ξεκίνησε ἢδη εἶναι παγκόσμιος. Καὶ ἔχει μόνον μίαν διαδρομή κι ἕνα ἀποτέλεσμα. Τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Ἑλλήνων.
Φιλονόη.
Τι συμβαίνει με την Αστανά;
Η Αστανά είναι η πρωτεύουσα πλέον του Καζακστάν, μιας πρώην επαρχίας της Σοβιετικής Ένωσης η οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991. Το κράτος του Καζακστάν, όντας μια βασικά γεωργική και κτηνοτροφική χώρα, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη από το 2000 κι έπειτα, λόγω της ύπαρξης πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και ιδίως φυσικού αερίου αλλά πρόσφατα και ραδιενεργών υλικών. Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αστάνα, η τελευταία γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, με αποτέλεσμα μέσα σε 8 χρόνια ο πληθυσμός της να τριπλασιαστεί.
Τι μας ενδιαφέρει όμως η Αστάνα; Πολύ απλά, φαίνεται να είναι μια από τις πόλεις που προωθεί και χρησιμοποιεί η Νέα Τάξη (εξ ου και η μεγάλη ανάπτυξη). Τα “ενδιαφέροντα” με αυτή την πόλη ξεκινούν καταρχήν με το ίδιο της το όνομα. Διότι “Αστάνα” σημαίνει “μεταίχμιο, κατώφλι”: πράγματι, το κατώφλι της Νέας Εποχής. Δεύτερον στην πόλη αυτή έχουν ανεγερθεί μια σειρά από υπερπολυτελή αλλά και γεμάτα μυστικιστικά σύμβολα κτίρια, όπως η περίφημη πυραμίδα της εικόνας, η οποία αποκαλείται“Πυραμίδα της Ειρήνης” και “Παλάτι της ειρήνης και συμφιλίωσης”. Η πυραμίδα αυτή φιλοξενεί στο υπόγειό της μια όπερα, στους επάνω ορόφους του συμβούλιο όλων των θρησκειών του πλανήτη. Όλα τα διαμερίσματα περιλαμβάνουν απεικονίσεις γιγάντιων Ηλίων: στο ταβάνι της όπερας, στο πάτωμα μεταξύ του κυκλικού τραπεζιού του συμβουλίου των θρησκειών και στο θόλο της ξεχωριστής μικρότερης πυραμίδας της κορυφής, τα τζάμια της οποίας είναι διακοσμημένα με περιστέρια, ενώ η απεικόνιση του Ήλιου στο θόλο της τελικής πυραμίδας είναι πραγματικά μαγευτική.
Ολόκληρη η ανάβαση προς το θόλο συνιστά μια μεταφορική αναπαράσταση της Ηλιακής Μύησης: από το υπόγειο όπου οι απαίδευτες μάζες ψυχαγωγούνται στο σκοτάδι, στο κεντρικό τμήμα όπου όλες οι θρησκείες “συμφιλιώνονται” γύρω από έναν στρογγυλό Ήλιο μέχρι την κορυφή όπου, κυριολεκτικά μέσα στον ουρανό, αναπαρίσταται η Ηλιακή Θεότητα.
Απέναντι από την κώλουρο Πυραμίδα βρίσκεται ένα άλλο καταπληκτικό δημιούργημα: η αναπαράσταση του Δέντρου της Ζωής με μια χρυσή σφαίρα στο κεντρικό του τμήμα. Στο εσωτερικό της (γυάλινο κι αυτό) εκτός από τη μαγευτική θέα, ο επισκέπτης συναντά και δυο περίεργα αντικείμενα: ένα χρυσό αποτύπωμα της παλάμης του Προέδρου της χώρας (σαφές κι αυτό αποκρυφιστικό σύμβολο) και παραδίπλα η αναπαράσταση της σφαίρας της Γης, με δεκαεπτά ακτίνες να εκπορεύονται από αυτή, πάνω στις οποίες βρίσκονται υπογραφές των ηγετών των 17 κύριων θρησκειών του πλανήτη. Γύρω από το Δέντρο της Ζωής βρίσκονται υπέροχοι κήποι και όλο αυτό κοιτάζει προς το Προεδρικό Μέγαρο, διαμέσου δύο άλλων πύργων με μασονική προέλευση.
Η χωροθεσία αυτών των κτιρίων, εκτός από τους συμβολισμούς τους, παραπέμπει σαφώς σε ιερή γεωμετρία: η Πυραμίδα, το Δέντρο της Ζωής (σ.σ. θα το δείξουμε φωτογραφικά μετά το τέλος του δημοσιεύματος που διαβάζετε τώρα), οι μασονικοί πύργοι, βρίσκονται στην ίδια ευθεία με το προεδρικό μέγαρο: το ένα κοιτάζει στην ευθεία το άλλο. Ο λόγος είναι σαφής: προσπαθεί να γίνει έκλυση δύναμης προς το Προεδρικό Μέγαρο, όπως συμβαίνει και με άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως για παράδειγμα με την Ουάσινγκτον.
Είμαι βέβαιος ότι ο αναγνώστης δεν θα διακρίνει τίποτα ύποπτο σε όλο αυτό. Θα μιλήσει προφανώς για μια έξοχη αρχιτεκτονική και για ένα αισθητικό όραμα που αποτυπώθηκε αριστουργηματικά από τον κατασκευαστή του, Λόρδο Νόρμαν Φόστερ, μέλος του Ταγματος της Αξίας. Εκείνοι όμως που διαβλέπουν κάπως περισσότερο και που γνωρίζουν τα σχετικά με το μυστικιστικό συμβολισμό, κατανοούν ότιτίποτα δεν σχεδιάζεται τυχαία και τίποτα δεν τοποθετείται στην τύχη. Οι συνομωσιολόγοι μπορεί να ισχυριστούν ότι η Αστάνα έχει επιλεγεί ως μια από τις μελλοντικές πόλεις – κέντρα της Νέας Τάξης, επικεφαλής προφανώς κάποιου γεωπολιτικού τομέα που θα αναπτυχθεί στο μέλλον…
(από πρώην: filonoi.gr/2011/11/15/astana/)
– ΣΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΑΣΤΑΝΑ (ΠΑΝΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ) ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΒΙΒΛΙΚΟ ΘΕΟ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ): Παλαιά Διαθήκη, Γεν. 2,9 Εκαμε δε ο Θεός να βλαστήσουν από την γην όλα τα είδη των δένδρων, τα οποία είναι ωραία εις την όρασιν, ευχάριστα εις την γεύσιν και θρεπτικά, καθώς επίσης διέταξε και εφύτρωσε το δένδρον της ζωής εν μέσω του παραδείσου και το δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού & Καινή Διαθήκη, Αποκ. 22,14 Και ο άγγελος επρόσθεσε· “Μακάριοι είναι εκείνοι, που τηρούν τας εντολάς του Χριστού, δια να έχουν έτσι εξουσίαν από τον Θεόν και δικαίωμα να τρέφωνται από το δένδρον της ζωής και να εισέλθουν ελεύθερα από τας πύλας εις την πόλιν του Θεού, εις την βασιλείαν των ουρανών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Ο λόγος που ο Σατανάς δεν γίνεται να ταυτίζεται με κανέναν ηλιακό θεό όπως και να τον αποκαλέσεις, αποδεικνύεται και τελετουργικά όταν τιμάται την επόμενη μέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου και όχι εκείνη, όπως εξηγείται το γιατί στην ομώνυμη θεματολογία του παρόντος ιστολογίου μας…