- ΑΠΟ ΤΟ 2025(;) ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ: Δαν.8,21 Ο τράγος των αιγών είναι ο βασιλεύς των Ελλήνων. Το μεγάλο κέρας, το οποίον ήτο ανάμεσα στους οφθαλμούς του, αυτός είναι ο πρώτος και μέγας βασιλεύς των Ελλήνων. 22 Η συντριβή του μεγάλου αυτού κέρατος και τα τέσσαρα αλλά, τα οποία αντ' αυτού εφύτρωσαν, υποδηλώνουν τέσσαρας βασιλείς από το έθνος αυτό, οι οποίοι θα εγερθούν, χωρίς όμως να έχουν και την δύναμιν του πρώτου. 23 Κατά το τέλος της βασιλείας αυτών, όταν πλέον θα έχουν φθάσει εις την πληρότητά των αι αμαρτίαι των αποστατών Ιουδαίων, θα εμφανισθή ένας αδιάντροπος βασιλεύς, πανούργος και πολυμήχανος. 24 Θα έχη μεγάλην δύναμιν, θα επιφέρη αδιηγήτου καταοτροφάς. Θα φέρη εις πέρας τας ενεργείας του. Θα πράττη ο,τι θέλει και θα καταστρέψη ισχυρούς λαούς και αυτόν ακόμη τον άγιον λαόν του Θεού. 25 Ο ζυγός της τυρανικής υποταγής θα, επεκταθή επιτυχώς εις λαούς. Θα ενεργή μετά δολιότητος, θα αλαζονευθή κατά τη καρδίαν αυτού και δια της πανουργία και των μηχανορραφιών του θα καταστρέψη πολλούς. Επάνω δε εις τα ερείπια πολλών θα σταθή αυτός υπερήφανος. Θα συντρίβη τους άλλους, με όσην ευκολίαν σπάζει κανείς ένα αυγό. 26 Το όραμα των δυο χιλιάδων τριακοσίων ημερονυκτίων έχει και αυτό το νόημά του, είναι αληθές. Συ όμως τήρησε σιγήν, κράτησε ανερμήνευτον την όρασιν αυτήν, διότι αναφέρεται εις ένα απτομακρυσμένον χρονικόν διάστημα” = Δαν.8,13 Ηκουσα τότε ένα άγιον να ομιλή. Ενας δε άγιος είπεν εις εκείνον, ο οποίος ωμιλούσε· “μέχρι πότε θα σταματήσου τα συμβολιζόμενα δια της οράσεως αυτής; Εως πότε θα εκταθή η κατάπαυσις της θυσίας και η εξ αιτίας της τιμωρίας ερήμωσις της περιοχής; Εως πότε ο άγιος ναός και το θυσιαστήριόν του, όπως επίσης και η δύναμις του ισραηλιτικού λαού, θα καταπατώνται όλα από τους εχθρούς;” 14 Και εκείνος απήντησε· “έως ότου περάσουν διαδοχικώς δύο χιλιάδες τριακόσια ημερονύκτια. Τοτε θα καθαρισθή ο ναός του Θεού από την βεβήλωσιν”
Η θεματολογία αυτή αν και είχε παρουσιαστεί σε παλαιότερο ιστολόγιό μας (τουλάχιστον έξι χρόνια πριν από σήμερα) από προσωπική έρευνα και από σχετικό σύγγραμμα ενός συναγωνιστή (του ‘’Αλέξανδρου’’) που αφορούσε και Αντίχριστο σε σχέση με Μέγα Αλέξανδρο, θα συνοψιστεί παρόλο αυτά στο παρόν άρθρο μας (σ.σ. πιθανόν το καλύτερο που δημοσιεύσαμε ποτέ και δεν θα βρείτε σε κανένα άλλο δημόσιο γραπτό που παρουσιάζεται ως ''σατανικό'' μέχρι σήμερα παγκοσμίως για ευνόητους προδοτικούς του λόγους δικαιώνοντας έτσι και τη χρόνια στρατηγική μας επιλογή περί αυτόνομης δράσης) τόσο γιατί η επανάληψη θεωρείται η μητέρα της μαθήσεως όπως λένε, όσο και γιατί συνεχίζει επίσης να επαναλαμβάνεται η ανθελληνική και παγκοσμιοποιητική προπαγάνδα από την άλλη πλευρά που αφορά επίσης συνδυαστικά το όλο θέμα. Με άλλα λόγια, όσο συνεχίζεται εκείνη, άλλο τόσο θα συνεχίζουμε να τη ξεβρακώνουμε δημοσίως και όποιος αντέξει στο τέλος! Αφού πρώτα αποδείξουμε την ελληνική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που την καπηλεύονται σήμερα σλάβοι των Σκοπίων για να διαλυθεί ο ελληνισμός προς όφελος των παγκοσμιοποιητών που δεν θέλουν τέτοια εθνοφυλετικά εμπόδια στο διάβα τους για την πλανητική κυριαρχία και καταδειχτεί ύστερα η συσχέτισή του με τον Αντίχριστο (για αυτό και η λυσσαλέα επίθεση απέναντι στον μακεδονικό ελληνισμό από τους εβραιοσιωνιστές) που δεν δύναται έτσι να είναι ινδουιστής, μουσουλμάνος, εβραίος ή ο Μεσσίας που περιμένει να έρθει ή οποιασδήποτε άλλης θρησκείας εκτός της χριστιανικής που εγκατέλειψε γινόμενος αντίχριστος, στη συνέχεια θα θυμηθούμε μια πλαστογραφία ενός ανύπαρκτου όρκου που τάχα μου έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος για ένωση όλων των λαών (και από σχετική εκπομπή σε βίντεο) όπως θα βόλευε κάθε παγκοσμιοποιητή σήμερα ώστε να μην του εναντιωθεί κανένας έλληνας στη χώρα του (αφού και ο δικός του Μέγας Αλέξανδρος το ίδιο ήθελε υποτίθεται) και κλείνοντας το άρθρο μας θα σας δοθούν δυο (άγνωστες στο ευρύ κοινό και ιδίως το νεανικό) ταινίες της δεκαετίας του ’90 όσον αφορά τη μετενσάρκωση και το ξίφος του (αγγλόφωνες χωρίς ελληνικούς υπότιτλους όμως), ατμοσφαιρικές στο στυλ ταινιών ‘’Χαϊλάντερ’’ και με παράνομους αγώνες θανατηφόρας ξιφασκίας (στην πρώτη μάλιστα θα δείτε μέχρι και ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι με φουστανέλες!). Πάμε να τα δούμε λοιπόν όλα αυτά με τη σειρά μέσα από παλαιότερη αρθογραφία μας κάνοντας μια σύνοψη…
Ως προς την Ελληνικότητα των Μακεδόνων και τους λόγους της εκστρατείας τους στην Ανατολή, στηριζόμενοι σε αρχαία γραπτά κείμενα και αρχαιολογικά ευρήματα, θα λέγαμε ότι οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και μάλιστα καθαρόαιμοι. Για το ποιας εθνικότητας και ποια γλώσσα μιλούσαν οι Μακεδόνες φαίνεται και από τα νομίσματά τους, τα οποία όπως θα δούμε φέρουν ελληνική γραφή, ελληνικούς θεούς και ελληνικά ονόματα:
(σ.σ. νόμισμα βασιλιά Φιλίππου, 356 – 336 π.Χ., πατέρα Μ. Αλέξανδρου, με κεφαλή Δία και τον ίδιο ιππέα-νικητή στην Ολυμπία)
(σ.σ. τετράδραχμο του Μ. Αλέξανδρου, 336 – 323 π.Χ., με τον ίδιο ή τον Ηρακλή να φορά τη λεοντή και τον κρηταγενή Δία ένθρονο. Οι βασιλιάδες των Μακεδόνων ήσαν απόγονοι του Ηρακλή)
(σ.σ. μακεδονική επιγραφή από τα αφιερώματα των Μακεδόνων στην Αθηνά Πολιάδα)
Ο Στράβωνας (Γεωγραφικά 7), σχετικά με την εθνικότητα των Μακεδόνων, αναφέρει ξεκάθαρα ότι ήταν Έλληνες,:
‘’Εστίν με ουν Ελλάς και η Μακεδονία, νυνί μέντοι τη φύσει των τόπων ακολουθούντες και τω σχήματι χωρίς έγνωμεν από της άλλης Ελλάδος τάξαι και συνάψαι προς όμορον αυτής Θράκης’’
Ο Ηρόδοτος (Α, 57- 58 και σε συσχέτιση με το Η, 43 κ.α.) αναφέρει ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και μάλιστα δωρικής καταγωγής, ίδιου έθνους με τους Σπαρτιάτες, Κορίνθιους κ.α., του έθνους εκείνου που στη μεν Πελοπόννησο λέγεται λέει δωρικό και στην Πίνδο Μακεδνό. Αναφέρει επίσης ότι αρχικά όλος ο κόσμος ήταν κατοικία βαρβάρων και μετά αποκόπηκαν οι Δωριείς και απετέλεσαν ξέχωρο έθνος, το Ελληνικό και μετά προσχώρησαν σ’ αυτό όλοι οι Πελασγοί (φύλα των Πελασγών ήταν οι Δωριείς, οι Ίωνες ή Αθηναίοι, οι Αιολείς ή Θεσσαλοί και οι Αχαιοί ή Αργείοι.), αλλά και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα:
‘’Ύστερα έβαλε μπρος (ο Κροίσος, βασιλιάς των Λυδίων) να εξετάσει ποιοι ανάμεσα στους Έλληνες ήσαν οι δυνατότεροι, που θα μπορούσε να κάνει φίλους. Και ψάχνοντας βρήκε πως ξεχώριζαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι, οι πρώτοι ανάμεσα στους Δωριείς, οι δεύτεροι ανάμεσα στους Ίωνες. Γιατί τα έθνη αυτά ήσαν τα πιο γνωστά, όντας τα παλιά χρόνια το τελευταίο Πελασγικό, το πρώτο Ελληνικό. Οι Αθηναίοι ποτέ ως τώρα δεν ξεσηκώθηκαν από τον τόπο τους, ενώ οι άλλοι ήταν πολυπλάνητοι. Γιατί όσο βασίλευε ο Δευκαλίων, κατοικούσαν (οι Δωριείς) στη Φθιώτιδα, στα χρόνια πάλι του Δώρου, του γιου του Έλληνα, τη χώρα στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου που τη λεν Ιστιαιώτιδα. Και αφότου και από την Ιστιαιώτιδα τους ξεσήκωσαν οι Καδμείοι, κατοικούσαν στην Πίνδο με το όνομα έθνος Μακεδνόν. Από εκεί πάλι άλλαξαν τόπο και πήγαν στη Δρυοπίδα και από εκεί έφτασαν πια εκεί που είναι, δηλαδή στην Πελοπόννησο, και ονομάστηκαν έθνος Δωρικό’’
‘’Το ελληνικό έθνος αφότου φάνηκε, την ίδια πάντα γλώσσα μιλά – αυτό είναι η πεποίθησή μου, αφότου όμως ξέκοψε από το Πελασγικό, αδύνατο τότε και στην αρχή και μικρό, αυξήθηκε ύστερα και πλήθαινε σε έθνη, καθώς προσχώρησαν σ’ αυτό κυρίως οι Πελασγοί, αλλά και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα. Τέλος είμαι της γνώμης ότι το Πελασγικό έθνος πρωτύτερα και εφόσον ήταν βαρβαρικό ποτέ δε γνώρισε μεγάλη δύναμη’’ (Ηρόδοτος Α, 57- 58)
‘’Συγκροτούσαν δε το στόλο (τον ελληνικό στη Μάχη της Σαλαμίνας) οι εξής: Από την Πελοπόννησο οι Λακεδαιμόνιοι με 16 πλοία, οι Κορίνθιοι, με τον ίδιο αριθμό πλοίων, το οποίον έδωσαν και εις το Αρτεμίσιον. Οι Σικυώνιοι, με δέκα πλοία, οι Επιδαύριοι με δέκα, οι Τροιζήνιοι με πέντε, οι Ερμιονείς με τρία. Όλοι αυτοί, εκτός των Ερμιονέων ανήκουν στο Δωρικό και Μακεδνόν έθνος, ελθόντες στην Πελοπόννησο από τον Ερινεόν και την Πίνδον (έόντες ούτοι πλην Ερμιονέων Δωρικό τε και Μακεδνόν έθνος, εξ Ερινεού τα και Πίνδου), και το τελευταίον από την Δρυοπίδα. Οι δε Ερμιονείς είναι καθαυτό Δρύοπες τους οποίους εξεσήκωσαν από τη σήμερον λεγόμενη Δωρίδα ο Ηρακλής και οι Μαλιείς. Εκ των Πελοποννησίωναυτοί ήσαν εις το στόλον (δηλαδή τον ελληνικό στη Μάχη της Σαλαμίνας)’’ (Ηρόδοτος Η, 43)
Το ίδιο αναφέρει και ο Απολλόδωρος. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι παιδιά του Δία και της Νιόβης ήταν ο Άργος και ο Πελασγός απ΄ όπου οι Πελοποννήσιοι και άλλοι ονομάσθηκαν Πελασγοί. Γιος του Πελασγού ήταν ο Λυκάονας, ο βασιλιάς των Αρκάδων, που με πάρα πολλές γυναίκες απόκτησε 50 γιους, τους: Θεσπρωτό, Μάκεδνο, Μαίναλο, Φθίο, Λύκιο, Ορχομενό … και έτσι εννοείται οι Πελασγοί εξαπλώθηκαν στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη:
‘’επανάγωμεν δε νυν πάλιν επί τον Πελασγόν, όν Ακουσίλαος μεν Διος λέγει και Νιόβης, καθάπερ υπέθεμεν, Ησίοδος δε αυτόχθονα.τούτου και της Ωκεανού θυγατρος Μελιβοίας, ή καθάπερ άλλοι λέγουσι νύμφης Κυλλήνης, παῖς Λυκάων εγένετο, όςβασιλεύων Αρκάδων εκ πολλών γυναικών πεντήκοντα παίδας εγέννησε· Μελαινέα Θεσπρωτόν Έλικα Νύκτιμον Πευκέτιον,Καύκωνα Μηκιστέα Οπλέα Μακαρέα Μάκεδνον, Όρον Πόλιχον Ακόντην Εὐαίμονα Αγκύορα, Αρχεβάτην ΚαρτέρωναΑἰγαίωνα Πάλλαντα Εύμονα, Κάνηθον Πρόθοον Λίνον Κορέθοντα Μαίναλον, Τηλεβόαν Φύσιον Φάσσον Φθίον Λύκιον,Αλίφηρον Γενέτορα Βουκολίωνα Σωκλέα Φινέα, Ευμήτην Αρπαλέα Πορθέα Πλάτωνα Αίμονα, Κύναιθον ΛέονταΑρπάλυκον Ηραιέα Τιτάναν, Μαντινέα Κλείτορα Στύμφαλον Ὀρχομενόν . . .’’ (Απολλόδωρος, Γ, 8, 1)
Ο Ησίοδος, που είναι ένας από τους αρχαιότερους συγγραφείς του κόσμου, αναφέρει ότι ο Γραικός ή Έλληνας, ο Μάγνης και ο Μακηδόνας ήσαν μια οικογένεια, παιδιά του Δία και της Πανδώρας, κόρης του Δευκαλίωνα, του μοναδικού ανθρώπου που επέζησε με τη γυναίκα του μέσα σε μια λάρνακα ύστερα από ένα κατακλυσμό που έγινε επί εποχής του (ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα ταυτίζεται με αυτόν του Νώε στους Εβραίους και κατά το Πάριο χρονικό ο κατακλυσμός Δευκαλίωνα έγινε το 1265 πριν από το Διόγνητο = 1529 π.Χ.):
‘’Κι η κόρη στον οίκο του ευγενή Δευκαλίωνα, η Πανδώρα με τον πατέρα Δία, τον οδηγό των Θεών όλων, σμιγμένη στην αγάπη γέννησε το χαιρομαχητή Γραικό. Η ίδια συλλαμβάνουσα από το Δία γέννησε στον κεραυνόχαρο δυο γιους, τον Μάγνητα και το Μακηδόνα το αλογόχαρο, που κατοικούσαν στα δώματα γύρω από την Πιερία και τον Όλυμπο. Κι ο Μάγνης (γέννησε) το Δίκτη και Πολυδέκτη. Και από τον Έλληνα το φιλοπόλεμο βασιλιά γεννήθηκαν ο Δώρος κι ο Ξούθος και ο αλογόχαρος Αίολος’’ (Ησίοδος, Γυναικών κατάλογος ή Ηοίαι 1-6, μετάφραση εκδόσεις «Κάκτος»)
O βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α’ , γιος του Αμύντα, κατεβαίνει στην Αθήνα και προειδοποιεί ως Έλλην, καθώς λέει ό ίδιος σε λόγο του που έβγαλε στην Αθήνα, τους άλλους Έλληνες (Αθηναίους και Σπαρτιάτες ) για την πρόθεση εισβολής των Περσών στην Ελλάδα:
‘’Άνδρες Αθηναίοι… Αυτός τε γαρ Έλλην γένος ειμί τω αρχαίον και αντ’ ελευθέρηςδεδουλωμένην ουκ αν εθέλοιμι οράν τη Ελλάδα… Ειμί δε Αλέξανδρος ο Μακεδών.» = σε νέα Ελληνική «Άνδρες Αθηναίοι ….. Δεν θα έλεγα αυτά τα λόγια, αν δεν φρόντιζα υπερβολικά για όλη την Ελλάδα εν γένει, γιατί και εγώ είμαι Έλληνας από παλαιά και δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω την Ελλάδα υποδουλωμένη αντί ελευθέρας’’… (Ηρόδοτου Ιστορία, βιβλίο Θ’, 45)
Ο ίδιος ο μέγας Αλέξανδρος στην πιο κάτω επιστολή του προς το Δαρείο, βασιλιά των Περσών, αναφέρει εκτός των άλλων και πως είναι Έλληνας και η Μακεδονία Ελλάδα:
‘’Οι πρόγονοί σας ήρθαν στην Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα και μας προκαλέσατε μεγάλες συμφορές, χωρίς να έχουν κάνει κανείς από εμάς κανένα κακό. Τώρα που εγώ έγινα βασιλιάς των Ελλήνων, πέρασα στην Ασία, για να εκδικηθώ τις δικές σας αδικίες…. Εξάλλου, βοηθήσατε τους Περίνθιους που αδικούσαν τον πατέρα μου και ο Ώχος έστειλε στρατό στη Θράκη που την κατείχαμε εμείς. Ο πατέρας μου δολοφονήθηκε με συνωμοσία που οργανώσατε εσείς, όπως οι ίδιοι διαδώσατε με επιστολές σας σ΄ όλο τον κόσμο …… Οι απεσταλμένοι σας καταστρέψανε τους φίλους μας και προσπάθησαν να καταστρέψουν την ειρήνη, που έφερε στους Έλληνες. Εκστράτευσα λοιπόν εναντίον σου, επειδή εσύ ξεκίνησες την έχθρα….’’ (Αρριανός Β 14, 4)
(σ.σ. από: krassanakis.gr/Alexander.htm)
Διαβάζουμε στο βιβλίο του Δανιήλ στο Κεφάλαιο 8 από το εδάφιο 5 μέχρι το 26: Εγώ εξακολούθησα να σκέφτομαι, και ορίστε! Ένας τράγος ερχόταν από τη δύση πάνω στην επιφάνεια ολόκληρης της γης. Και ο τράγος είχε ένα περίβλεπτο κέρατο ανάμεσα στα μάτια του. Και ερχόταν προς το κριάρι που είχε τα δύο κέρατα, το οποίο είχα δει να στέκεται μπροστά στο υδάτινο ρεύμα και ήρθε τρέχοντας προς αυτό με τη σφοδρή οργή του. Και τον είδα να έρχεται πολύ κοντά στο κριάρι, και άρχισε να εκδηλώνει πικρόχολη διάθεση απέναντί του και χτύπησε το κριάρι και έσπασε τα δυο του κέρατα, και δεν υπήρχε δύναμη στο κριάρι για να σταθεί μπροστά του. Το έριξε, λοιπόν, στη γη και το ποδοπάτησε, και το κριάρι δεν είχε κανέναν για να το απελευθερώσει από το χέρι του. Ο δε τράγος υψηλοφρόνησε υπερβολικά, αλλά μόλις κραταιώθηκε, το μεγάλο κέρατο έσπασε και άρχισαν να ανεβαίνουν με περίβλεπτο τρόπο τέσσερα αντί αυτού, προς τους τέσσερις ανέμους των ουρανών και από ένα από αυτά βγήκε ένα άλλο κέρατο, μικρό, και μεγάλωνε πάρα πολύ προς το νότο και προς την ανατολή και προς το Κόσμημα.
Και εξακολούθησε να μεγαλώνει φτάνοντας μέχρι το στράτευμα των ουρανών, ώστε έκανε ένα μέρος από το στράτευμα και μερικά από τα άστρα να πέσουν στη γη, και στη συνέχεια τα ποδοπάτησε. Και υψηλοφρόνησε φτάνοντας μέχρι τον Άρχοντα του στρατεύματος, και αφαιρέθηκε από αυτόν η μόνιμη θυσία και ο σταθερός τόπος του αγιαστηρίου του ρίχτηκε κάτω. Και ένα στράτευμα παραχωρήθηκε σταδιακά, μαζί με τη μόνιμη θυσία, εξαιτίας παράβασης και εκείνο έριχνε την αλήθεια στη γη, και ενήργησε και είχε επιτυχία. Και άκουσα κάποιον άγιο να μιλάει, και ένας άλλος άγιος είπε σε εκείνον που μιλούσε: «Ως πότε θα διαρκέσει το όραμα της μόνιμης θυσίας και της παράβασης που προκαλεί ερήμωση, για να γίνουν τόσο ο άγιος τόπος όσο και το στράτευμα πράγματα προς καταπάτηση;» Και είπε σε εμένα: «Μέχρι δύο χιλιάδες τριακόσια βράδια και πρωινά και ο άγιος τόπος θα φερθεί οπωσδήποτε στη δικαιωματική του κατάσταση». Και ενόσω εγώ ο Δανιήλ έβλεπα το όραμα και αναζητούσα κατανόηση, στεκόταν μπροστά μου κάποιος που ήταν στην εμφάνιση σαν ακμαίος άντρας. Και άκουσα τη φωνή ενός χωματένιου ανθρώπου στο μέσο του Ουλαί, και αυτός φώναξε και είπε: «Γαβριήλ, κάνε εκείνον εκεί να κατανοήσει το όραμα». Αυτός, λοιπόν, ήρθε δίπλα μου εκεί που στεκόμουν, αλλά, όταν ήρθε, εγώ τρομοκρατήθηκα και έπεσα με το πρόσωπο κάτω. Και αυτός μου είπε: «Κατανόησε, γιε ανθρώπου, ότι το όραμα είναι για τον καιρό του τέλους».
Και, ενόσω μου μιλούσε, εγώ είχα πέσει σε βαθύ ύπνο με το πρόσωπό μου πάνω στη γη. Με άγγιξε, λοιπόν, και με έκανε να σταθώ όρθιος εκεί που στεκόμουν πρωτύτερα. Στη συνέχεια είπε: «Ορίστε! Εγώ σε κάνω να γνωρίσεις τι θα συμβεί στο τελικό διάστημα της κατάκρισης, επειδή αυτό είναι για τον προσδιορισμένο καιρό του τέλους..» Το κριάρι που είδες να έχει τα δύο κέρατα αντιπροσωπεύει τους βασιλιάδες της Μηδίας και της Περσίας. Και ο τριχωτός τράγος αντιπροσωπεύει το βασιλιά της Ελλάδας και όσο για το μεγάλο κέρατο που ήταν ανάμεσα στα μάτια του, αυτό αντιπροσωπεύει τον πρώτο βασιλιά. Και το ότι έσπασε, και σηκώθηκαν τελικά τέσσερα αντί αυτού, δείχνει ότι θα σηκωθούν τέσσερα βασίλεια από το έθνος του, αλλά χωρίς να έχουν τη δική του δύναμη. Και στο τελικό διάστημα της βασιλείας τους, καθώς οι παραβάτες ολοκληρώνουν τις πράξεις τους, θα σηκωθεί ένας βασιλιάς που θα έχει άγρια όψη και θα κατανοεί διφορούμενα λόγια. Και η δύναμή του θα κραταιωθεί, αλλά όχι με δική του δύναμη. Και με θαυμαστό τρόπο θα προκαλέσει καταστροφή, και θα έχει επιτυχία και θα ενεργεί αποτελεσματικά. Και μάλιστα θα καταστρέψει κραταιούς, καθώς και το λαό που αποτελείται από τους αγίους. Και σύμφωνα με την ενόραση του θα κάνει επίσης να πετυχαίνει η απάτη στο χέρι του. Και θα υψηλοφρονήσει στην καρδιά του, και σε περίοδο ξενοιασιάς θα καταστρέψει πολλούς. Και εναντίον του Άρχοντα των αρχόντων θα σταθεί, αλλά χωρίς την ενέργεια χεριού θα συντριφτεί. Και το όραμα σχετικά με το βράδυ και το πρωί, το οποίο και ειπώθηκε, είναι αληθινό. Και εσύ κράτησε μυστικό το όραμα, επειδή αυτό μένει για πολλές ημέρες ακόμη.
– Αν και το παραπάνω κείμενο τα λέει όλα από μόνο του δεν θα αποφύγω να δώσω μερικές διευκρινίσεις όπως το ότι ο βασιλιάς της Ελλάδας για τον οποίο εδώ γίνεται ο λόγος είναι ο Μέγας Αλέξανδρος και πως τα τέσσερα κέρατα τα οποία βγήκαν αντί του Αλέξανδρου είναι οι στρατηγοί του, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Κάσσανδρος, ο Πτολεμαίος Κεραυνός και ο Αντίγονος Γονατάς. Οι στρατηγοί σύμφωνα με το κείμενο και με τα χρονικά δεν είχαν την δύναμη και την σοφία του Μέγα Αλέξανδρου για να διατηρήσουν την αυτοκρατορία που τους άφησε και έτσι ουσιαστικά την σπάραξαν. Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει να μάθουμε από αυτό το κείμενο είναι ο τόπος έναρξης δράσης του Αντίχριστου. Ας εξετάσουμε το εξής που λέει: Και από ένα από αυτά βγήκε ένα άλλο κέρατο, μικρό, και μεγάλωνε πάρα πολύ προς το νότο και προς την ανατολή και προς το Κόσμημα. Και εξακολούθησε να μεγαλώνει φτάνοντας μέχρι το στράτευμα των ουρανών, ώστε έκανε ένα μέρος από τα άστρα να πέσουν στη γη, και στη συνέχεια τα ποδοπάτησε. Και υψηλοφρόνησε φτάνοντας μέχρι τον Άρχοντα του στρατεύματος, και αφαιρέθηκε από αυτόν η μόνιμη θυσία και ο σταθερός τόπος του αγιαστηρίου του ρίχτηκε κάτω. Και ένα στράτευμα παραχωρήθηκε σταδιακά, μαζί με τη μόνιμη θυσία, εξαιτίας παράβασης και εκείνο έριχνε την αλήθεια στη γη, και ενήργησε και είχε επιτυχία. Βλέπουμε πως ο Αντίχριστος εδώ είναι το μικρό κέρατο που βγαίνει από ένα από τα κέρατα. Χωρίς πολλά λόγια αμέσως θα πω πως το κάθε κέρατο είναι και ένας στρατηγός του Αλέξανδρου και ο καθένας τους είχε έναν τόπο να διήκει. Ο Αντίχριστος θα εμφανιστεί σε έναν από τους τόπους όπου διοικούσαν οι τέσσερις στρατηγοί. Δεν μπορεί να έρθει λοιπόν ο Αντίχριστος από κανένα άλλο κέρατο εκτός αυτού του Κάσσανδρου και ο λόγος είναι πως είναι το μόνο κέρατο του οποίου ο τόπος είναι χριστιανικός. Ο Κάσσανδρος ήταν συμμαθητής του Αλέξανδρου και μάλιστα μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου παντρεύτηκε την ετεροθαλή αδερφή του Αλέξανδρου την Θεσσαλονίκη για χάρη της οποίας ίδρυσε και την πόλη Θεσσαλονίκη. Όλοι η υπόλοιπη οικογένεια του Αλέξανδρου είχε ξεκληριστεί και έτσι η αδερφή του η Θεσσαλονίκη ήταν η μονή από την οικογένεια του που έμεινε ζωντανή.
O Παύλος την προειδοποίηση για τον Αντίχριστο την έγραψε στην δεύτερη επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς, όπου στο δεύτερο κεφάλαιο γράφει τα έξεις: Παρακαλούμε λοιπόν εσάς, αδελφοί, όσον αφορά την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τη συναγωγή μας στο ίδιο μέρος κοντά του, να μη σαλευτείτε γρήγορα από την ψυχραιμία του νου σας ούτε να θορυβείστε, μήτε με πνεύμα μήτε με λόγο μήτε με επιστολή σαν να ήταν από εμάς, πως δήθεν έχει έρθει η ημέρα του Κυρίου. Κανείς ας μη σας εξαπατήσει κατά κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη αν δεν έρθει η αποστασία πρώτα, και δεν αποκαλυφτεί ο άνθρωπος της ανομίας, ο γιος της απώλειας, αυτός που αντιτάσσεται και υπερυψώνεται ενάντια σε καθέναν που λέγεται Θεός ή σέβασμα, ώστε αυτός να καθίσει στο ναό του Θεού, για να αποδεικνύει τον εαυτό του ότι είναι Θεός. Δεν θυμάστε ότι ενώ ήμουν ακόμη κοντά σας, αυτά σας τα έλεγα; Και τώρα ξέρετε εκείνο που τον εμποδίζει, στο να αποκαλυφτεί αυτός κατά το δικό του καιρό. Γιατί το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνο υπάρχει εκείνος που το εμποδίζει τώρα, ωσότου φύγει από τη μέση. Και τότε θα αποκαλυφτεί ο άνομος, τον οποίο ο Κύριος Ιησούς θα εξολοθρέψει με την πνοή του στόματός του και θα τον ταργήσει με την επιφάνεια της παρουσίας του. Αυτού του άνομου η παρουσία θα είναι σύμφωνα με την ενέργεια του Σατανά με κάθε δύναμη και με σημεία και τέρατα ψεύδους, και με κάθε απάτη αδικίας σ’ αυτούς που χάνονται, επειδή δε δέχτηκαν να αγαπήσουν την αλήθεια για να σωθούν. Και γι’ αυτό ο Θεός στέλνει σ’ αυτούς ενέργεια πλάνης, για να πιστέψουν στο ψέμα, ώστε να κατακριθούν όλοι όσοι δεν πίστεψαν στην αλήθεια, αλλά ευαρεστήθηκαν στην αδικία.
Τώρα θα δούμε το λόγο για τον οποίο λέω πως ο Αντίχριστος πρέπει να είναι απαραίτητα από εκχριστιανισμένα εδάφη, αφού μπορεί κάποιος να πει πως Αντίχριστος μπορεί να είναι και ένας ισλαμιστής, εβραίος, μαύρος, κινέζος, ινδιάνος ή και τούρκος, οποιοσδήποτε που δεν πιστεύει στον Ιησού και δεν ομολογεί την ιουδαίο/χριστιανική πίστη και εναντιώνεται σε αυτήν ή κάποιος που είναι άθεος και πολεμάει την θρησκεία γενικά και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Διαβάζουμε λοιπόν στο 1 Ιωάννη Κεφάλαιο 2 εδάφια 18 έως 23: Παιδάκια μου, είναι η τελευταία ώρα, και, όπως ακούσατε ότι έρχεται ο Αντίχριστος, ακόμη και τώρα έχουν εμφανιστεί πολλοί αντίχριστοι, γεγονός από το οποίο γνωρίζουμε ότι είναι η τελευταία ώρα. Αυτοί βγήκαν από εμάς, αλλά δεν ήταν σαν εμάς διότι αν ήταν σαν εμάς, θα είχαν παραμείνει με εμάς. Αλλά βγήκαν για να γίνει φανερό ότι δεν είναι όλοι σαν εμάς. Και εσείς έχετε χρίσμα από τον άγιο, όλοι σας έχετε γνώση. Σας γράφω, όχι επειδή δεν γνωρίζετε την αλήθεια, αλλά επειδή τη γνωρίζετε και επειδή κανένα ψέμα δεν προέρχεται από την αλήθεια. Ποιος είναι ο ψεύτης αν όχι αυτός που αρνείται ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός; Ατός είναι ο Αντίχριστος, εκείνος που αρνείται τον Πατέρα και τον Γιο. Όποιος αρνείται τον Γιο δεν έχει ούτε τον Πατέρα. Αυτός που ομολογεί τον Γιο έχει και τον Πατέρα. Στη Δεύτερη επιστολή του Ιωάννη στο εδάφιο 7 διαβάζουμε: Διότι πολλοί απατεώνες έχουν βγει στον κόσμο, άνθρωποι που δεν ομολογούν τον Ιησού Χριστό ως ερχόμενο με σάρκα. Αυτός είναι ο απατεώνας και ο Αντίχριστος. Ας δείξουμε προσοχή στο σημείο όπου λέει: “Αυτοί βγήκαν από εμάς, αλλά δεν ήταν σαν εμάς” με απλά λόγια εδώ λέει πως ο Αντίχριστος πρέπει θεωρητικά να είναι χριστιανός και ταυτόχρονα να έχει αποστατήσει για να γίνει φανερό ότι δεν έχει σχέση με τον ιουδαίο/χριστιανισμό. Έτσι αυτή την στιγμή πρέπει να έχεις καταλάβει πως ο Αντίχριστος είναι το κέρατο από την προφητεία του Δανιήλ και είναι από την πολύ του στρατηγού Κάσσανδρου ο οποίος ίδρυσε την Θεσσαλονίκη.
(σ.σ. από τον συναγωνιστή ‘’Αλέξανδρος’’)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:
Θα συμπληρωθεί τώρα από εμάς εδώ και μία ακόμα ατράνταχτη απόδειξη που λέει γιατί ο Αντίχριστος δεν μπορεί να είναι εβραίος ή κάποιος άλλος Μεσσίας που περιμένουν αφού απαρνούνται τον Χριστό ως τέτοιον, πάλι μέσα από τη Βίβλο στα εξής εδάφια:
Ιεζ. 38,2 “υιέ ανθρώπου, στρέψε το πρόσωπόν σου εναντίον του Γωγ και της χώρας Μαγώγ και των αρχόντων Ρως, Μοσόχ και Θοβέλ. Προφήτευσε εναντίον του Γωγ. 14 Δια τούτο συ, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον και ειπέ στον Γωγ αυτά λέγει ο Κυριος· Κατά την έποχην εκείνην, κατά την οποίαν ο λαός μου θα έχη εγκατασταθή ειρηνικός εις την χώραν του Ισραήλ, τότε συ θα επέλθης εναντίον των; 15 Θα ζεκινήσης από τα άκρα του βορρά και θα επέλθης. Μαζή σου δε θα έλθουν και πολυάριθμοι στρατιώται από πολλά έθνη, όλοι επάνω εις ίππους, μεγάλη στρατιωτική δύναμις.
Αποκ. 20,7 Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ, 8 καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς, τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον, ὧν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης. 9 καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς, καὶ ἐκύκλευσαν τὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴν πόλιν τὴν ἠγαπημένην· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτούς· 10 καὶ ὁ διάβολος ὁ πλανῶν αὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, ὅπου καὶ τὸ θηρίον καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Βλέπουμε δηλαδή ότι μετά την επίθεση του Σατανά με τα στρατεύματά του, Γωγ και Μαγώγ, στη χώρα του Ισραήλ όπως μαρτυρά η εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη στο εν λόγω κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ και η χριστιανική Αποκάλυψη του Ιωάννη μετέπειτα το ίδιο, ο Σατανάς με τον Αντίχριστό του θα βληθούν στη λίμνη του πυρός μετά το Τέλος του (γήινου όπως ξεκαθαρίζεται έπειτα στην Αποκάλυψη περί καινούριου ουρανού και γης που θα σχηματιστούν) κόσμου μας, οπότε ο Αντίχριστος δεν μπορεί να είναι εβραίος (ο Χριστός ή οποιοσδήποτε άλλος Μεσσίας του Βιβλικού Θεού) από τη στιγμή που θα επιτεθεί στη χώρα των εβραίων και ο Θεός τους θα του αντεπιτεθεί για τον ρίξει έπειτα στη λίμνη του πυρός μαζί με τον Σατανά όπως διαβάσαμε. Πέραν αυτού, απαγορεύεται στους εβραίους (και στους μουσουλμάνους επίσης) απ' τον Βιβλικό Θεό τους η απεικόνιση και η λατρεία ειδώλων σαν την εικόνα του σατανικού Θηρίου (Αντίχριστο) που αντιθέτως την απαιτεί με απειλή θανάτου μάλιστα:
Αποκ. 13,14 λέγων και προτρέπων τους κατοίκους της γης να κάμουν είδωλον και να θεοποιήσουν το θηρίον, τον Αντίχριστον, το οποίον καίτοι είχε λάβει την πληγήν της μαχαίρας, εν τούτοις έζησε.15 Και του παρεχωρήθη άδεια να δώση ζωήν στο είδωλον του θηρίου, ώστε να ομιλήση το είδωλον του θηρίου. Ακόμη δε του επετράπη να ενεργήση, ώστε να φονευθούν όσοι δεν θα ήθελαν να προσκυνήσουν το είδωλον του θηρίου.
Παλαιά Διαθήκη, Ἔξοδος Κ´, 1-18 : 1 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πάντας τοὺς λόγους τούτους λέγων· 2 ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, ὅστις ἐξήγαγόν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας. 3 οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ. 4 οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. 5 οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς· ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου
ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
Όψεις τής ανθελληνικής γραμμής
Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως
Τώρα που μπορώ να βλέπω τα διάφορα γεγονότα υπό την αμβλεία γωνία τής χρονικής αποστάσεως διαπιστώνω κάποια πράγματα, τα οποία και πρέπει να αναλύσω, διότι, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι «αισχρόν εστι σιγάν της Ελλάδος πάσης αδικουμένης». Η παγκοσμιοποίηση, λοιπόν, όπως διεπίστωσα είχε λάβει κατά το παρελθόν διάφορες μορφές, κάποιες από τις οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα. Κομμουνισμός, διεθνισμός, άμβλυνση τών πάντων, «ειδικός χριστιανισμός» (για τον οποίο θα εξηγήσω σε ειδικό άρθρο τι εννοώ) κ.λπ. Όποιο γεγονός σχετίζεται με τις ρίζες ενός λαού αυτοί, οι διεθνιστές, ή θα προσπαθήσουν να το εξευτελίσουν ή θα προσπαθήσουν να το αμβλύνουν. Κλασσικό παράδειγμα ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος από κάποιους χαρακτηρίσθηκε «σφαγέας των λαών», παραβλέποντας ότι οι αρχαίοι συγγραφείς μας έγραφαν ότι «εν δε της προς τους Πέρσας πολέμοις επιεικέστατα χρώμενος τοις αιχμαλώτοις ου μόνον ανδρεία αλλά και ημερότητι περιβοήτω τους κατά την Ασίαν οικούντας επιθυμητάς έσχε της ιδίας αρχής» (Διόδωρος Σικελιώτης, 32,4,3), που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει: «Κατά τους πολέμους εναντίον των Περσών μεταχειριζόμενος με μεγάλη επιείκεια τους αιχμαλώτους, όχι μόνο με την ανδρεία αλλά και με την περιβόητη ημερότητά του έκανε τους κατοίκους της Ασίας να επιθυμούν την εξουσία του».
Και βεβαίως δεν μπόρεσαν ποτέ να απαντήσουν πώς ένας «σφαγέας των λαών» λατρεύεται μετά από 2300 χρόνια με την ίδια ζέση από τους απογόνους αυτών, τους οποίους υποτίθεται ότι έσφαξε! Έτσι, όταν αυτό δεν απέδωσε προσπάθησαν να αμβλύνουν το θέμα παρουσιάζοντας τον Μ. Αλέξανδρο ως οικουμενιστή, παραποιώντας έναν λόγο που εξεφώνησε στην Ώπιν το 324 π.Χ., ότι αυτός τάχα εξεφωνήθη σε ένα συνέδριο όλων των εθνών. Στον πλαστό αυτό λόγο ομιλεί ο σημερινός άρχων τής παγκοσμιοποίησης διά λόγων τάχα του Αλεξάνδρου λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «όλοι οι θνητοί από εδώ και πέρα να ζήσετε σαν ένας λαός μονιασμένος για την κοινή προκοπή, να έχετε την οικουμένη για πατρίδα σας (σ.σ. πολίτες τού κόσμου), με νόμους κοινούς, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξάρτητα απ’ την φυλή… Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και βάρβαρους… Δεν μ’ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν, τους καταμερίζω με μοναδικό κριτήριο την αρετή… Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο…
Απ’ την μεριά μου όλους σας θεωρώ ίσους, λευκούς και μελαψούς (σ.σ. διαχωρισμός τού 20ού αιώνος, που τότε δεν υπήρχε) και θα ’θελα να μην αισθάνεσθε μόνο σαν υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου, αλλά να νοιώθετε όλοι σαν μέτοχοι και συνέταιροι.» (σ.σ. «ο λαός στην εξουσία»)!!! Σαν να ακούμε, αγαπητοί φίλοι, σημερινό μνημονιακό πολιτικό αριστερής ή κεντροδεξιάς προελεύσεως. Όμως αυτός ο λόγος, είναι ανύπαρκτος. Τα αποδεικτικά επιχειρήματα είναι πολλά, κυριώτερα δε εξ αυτών τρία. α) ότι δεν αναφέρεται ποτέ ακριβής παραπομπή, β) δεν υπάρχει και δεν αναφέρεται πουθενά το κείμενο στα αρχαία ελληνικά αλλά μόνο σε μετάφραση και γ) δεν υπάρχει ούτε στον Θησαυρό τής Ελληνικής Γλώσσης του Πανεπιστημίου Ιρβάϊν της Καλλιφόρνιας, στον οποίον υπάρχουν όλα τα αρχαία ελληνικά κείμενα. Η μόνη σχετική με την Ώπιν αναφορά είναι η εκεί ομιλία του Μ. Αλεξάνδρου μετά την εκδήλωση στάσεως από κάποιους Μακεδόνες, τους οποίους, λόγω ηλικίας και τραυματισμών, ήθελε να τους στείλει πίσω στην Μακεδονία, τιμώντας τους συγχρόνως εξαιρετικά. Αυτοί, επειδή εθεώρησαν ότι περιφρονούνται άρχισαν να τον ειρωνεύονται.
Εκείνος τότε ανήλθε στο βήμα, όπου άρχισε να εξιστορεί πώς ο πατέρας του Φίλιππος ξεκίνησε την βασιλεία του ανεβάζοντας το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο των Μακεδόνων και πώς ο ίδιος έφθασε να είναι κυρίαρχος όλου του ανατολικού κόσμου. (Αρριανού «Αλεξάνδρου ανάβασις», βιβλίο Ζ κεφ. VIII, όπου θα βρείτε και το αρχαίο κείμενο, το οποίο βεβαίως δεν περιέχει κανέναν όρκο.) Ο σκοπός όμως της δημιουργίας αυτού του παραποιημένου κειμένου (στην παγίδα του οποίου, σημειωτέον, έπεσαν αφελώς και ακρίτως και σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι) ήταν να δώσουν οικουμενική (ήγουν της παγκοσμιοποιήσεως) διάσταση, στο ελληνικό έργο ενός Έλληνα στρατηλάτη από την Μακεδονία, η οποία ήταν είναι και θα είναι Ελληνική. Η παγκοσμιοποίηση βλέπετε δουλεύει μεθοδικά. Όταν το 2005 ανέλαβε την προεδρία τής Δημοκρατίας ο μέχρι σήμερα πρόεδρος Κ. Παπούλιας, η τότε πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, παρουσία εκπροσώπων όλων των κομμάτων, (ποιησαμένων απάντων την νήσσαν), είπε τα κάτωθι:
«Αναλαμβάνετε, κ. Πρόεδρε, την Προεδρία τής Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από Αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης»… Είπε δηλαδή η κυρία Μπενάκη ως «πολιτικό μέντιουμ» ό,τι συνέβη στα επόμενα χρόνια. Ο δε περιβόητος Χένρυ Κίσσιγκερ δημοσίευσε στην Turkish Daily (February 17, 1997) την πασίγνωστη συνεχώς εφαρμοζόμενη αν και διαψευδόμενη δήλωση: «Οι Έλληνες είναι λαός δυσκολοκυβέρνητος, γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Ίσως έτσι «βάλουν μυαλό».
Εννοώ, δηλαδή, να τους πλήξουμε στην Γλώσσα, στην Θρησκεία, στα Πολιτιστικά και Ιστορικά τους αποθέματα, ώστε να ελαχιστοποιήσουμε κάθε δυνατότητα προόδου τους, διακρίσεως και κυριαρχίας, ώστε να πάψουν να έχουν λόγο στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή, που είναι περιοχές μεγάλης στρατηγικής σημασίας για την πολιτική των ΗΠΑ». Είναι πράγματι παράξενο, το πόσο μοιάζουν οι δηλώσεις των στελεχών διεθνιστικής υφής. Το ΚΚΕ π.χ. από κόμμα πρεσβεύον τον διεθνισμό, διαλυθείσης της Σοβιετίας, ενετάχθη σε παρεμφερή ιδεολογία: την παγκοσμιοποίηση, (σ.σ. ξέρετε, με τους λαθρομετανάστες, την παραποίηση της εθνικής ιστορίας, την καταστροφή της γλώσσας, την αλλοίωση της παράδοσης κ.λπ.). Πριν κάποιες δεκαετίες, λοιπόν, το ΚΚΕ, δια του στελέχους του Ν. Ζαχαριάδη, στην τέταρτη πλατειά ολομέλειά του έλεγε τα εξής: «Ένα από τα ισχυρότερα εμπόδια πού αντιμετώπισε ο Κομμουνισμός στην χώρα μας είναι το εθνικό φρόνημα του Ελληνικού Λαού, το θρεμμένο από τις μεγάλες ιστορικές του παραδόσεις. Για να προετοιμασθεί ψυχολογικά ο Ελληνικός Λαός να δεχθεί αδιαμαρτύρητα την μετατροπή τής Ελλάδος σε Σοβιετική Δημοκρατία και την κάθοδο της Βουλγαρίας στο Αιγαίο, έπρεπε να αλλοιωθεί το εθνικό του φρόνημα, να καταπολεμηθεί, να εξασθενήσει. Και για να γίνει αυτό έπρε¬πε τα βέλη τής κομμουνιστικής ιστοριογραφίας να στραφούν εναντίον τών πηγών πού το συντηρούν και το ενισχύουν, εναν¬τίον των εθνικών παραδόσεων του Ελληνικού Λαού, εναντίον της αντιλήψεως της ιστορικής του συνεχείας.
Στο πλαίσιο της διαβρωτικής αυτής προσπάθειας με ιδιαίτερη βιαιότητα και επιμονή το Κ.Κ.Ε. εστράφη εναντίον τής Μεγάλης Ιδέας για να μειώσει την αξία της ως ισχυρού κινήτρου τού νεοελληνικού έθνους στους αγώνες του για την εθνική του ολοκλήρωση». Το εθνικό φρόνημα, λοιπόν, ήταν το πρόβλημα. Οι ρίζες των Ελλήνων. Είτε ο διεθνισμός (κομμουνισμός) του Ζαχαριάδη, είτε η παγκοσμιοποίηση τού Κίσσιγκερ σχεδιάζει, ο στόχος είναι ο ίδιος. Ο μεν πρώτος έλεγε ότι «τα βέλη τής κομμουνιστικής ιστοριογραφίας να στραφούν εναντίον τών πηγών πού συντηρούν και ενισχύουν το ελληνικό έθνος, εναν¬τίον των εθνικών παραδόσεων του Ελληνικού Λαού, εναντίον της αντιλήψεως της Ιστορικής του συνεχείας», ο δε δεύτερος τόνιζε ότι «οι Έλληνες είναι λαός δυσκολοκυβέρνητος, γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες, δηλαδή να τον πλήξουμε στην Γλώσσα, στην Θρησκεία, στα Πολιτιστικά και Ιστορικά του αποθέματα». Αυτό δεν γίνεται σήμερα; Ρεπούση, και πλείστοι άλλοι «πανεπιστημιακοί», σήμερα, τι λένε και τι κάνουν; Το πώς μεθοδεύθηκε όλο αυτό θα το δούμε στο επόμενο άρθρο μας. Προς το παρόν ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας από τις ήδη αναλυμένες αλλά και προκλητικά συμπτωματικές ομοιότητες των διεθνιστών κομμουνιστών και των εκπροσώπων τής παγκοσμιοποίησης ως προς τον κοινό τους αντίπαλο.
(σ.σ. από: dsymeonidis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_331.html)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο «όρκος», που δεν είναι κείμενο του 324 π.Χ., αλλά πολύ μεταγενέστερο, του 1971 μ.Χ., πήρε σάρκα και οστά στο έργο του Χρήστου Ζαλοκώστα «Μέγας Αλέξανδρος: Ο πρόδρομος του Ιησού». Ο Ζαλοκώστας, ως φαίνεται, βάση λογοτεχνικής αδείας, πήρε αφορμή από μία πρόταση του Πλούταρχου («Περί της Αλεξάνδρου τύχης η αρετής») και στην σελίδα 235 του βιβλίου του, προσθέτοντας, αφαιρώντας, κόβοντας και ράβοντας από διάφορα αρχαία κείμενα, εντελώς κατά το δοκούν, δημιουργεί από μόνος του αυτόν τον περίφημο δήθεν όρκο, τον οποίον αποδίδει στον Αλέξανδρο.
Το Μεγάλο ψέμα του όρκου του Μ Αλεξάνδρου στην Ώπη:
ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Επειδή τα διαδικτυακά κανάλια κλείνουν καμιά φορά ή αφαιρείται μέρος του περιεχομένου τους και ιδίως οι ταινίες που προβάλλουν, καλό είναι αυτές τις δυο που προαναφέραμε και θα πάρετε παρακάτω να τις αποθηκεύστε στον υπολογιστή σας (πριν χαθούν κάποια στιγμή ενδεχομένως) σε βίντεο ‘’ΜΡ4’’ με έναν μετατροπέα σαν αυτόν εδώ (από τις ρυθμίσεις του πατώντας στο βελάκι για να διαλέξτε ποιότητα εικόνας) αφού πρώτα επικολλήστε την ηλεκτρονική διεύθυνση του εκάστοτε βίντεο στο σχετικό πεδίο του: https://savemp3.app/en/
The Swordsman 1992:
Gladiator Cop (The Swordsman II):