– Ἁπ’ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τοῦ Ἄνομου, αὐτὴ τῆς μεσαιωνικῆς Δαιμονολογίας εἶναι μακρὰν ἡ πληρέστερη, οῦσα ἡ μεταγενέστερη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συγκεντρώνη ὅλα τὰ χαρακτηριστικά Του, ποὺ εὐρίσκονται στὶς μυθολογίες ὅπου ἐμφανίζεται ὡς προσωποποίησι τοῦ Κακοῦ, σὲ συνδιασμὸ μὲ τὴν παλαιότερη χριστιανικὴ παράδοσι. Ποτὲ δὲν ὑπῆρξε κάποια ὁλοκληρωμένη προσωποποίησι τοῦ Κακοῦ, ποὺ εὐθύνεται γιὰ κάθε ἀτυχία ἐν γῆ. Ὑπῆρξαν μονάχα πρωτόγονα στάδια Αὐτῆς καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ὑποκατάστατά Της. Αὐτὸ τὸ κενὸ ἦλθεν νὰ ἀναπληρώση ἡ Ἀποκάλυψι τοῦ Ἱωάννου καὶ ὁ μεσαιωνικὸς χριστιανισμός, ὁ ὁποῖος καὶ ὁλοκλήρωσεν ἐπάξια τὴν μυθολογία, ἀποκρυπτογραφῶντας τὴν ἀληθινότερη μορφὴ τοῦ Διαβόλου, τὴν ὁποίαν γνωρίζουμε σήμερον.
Ὁ Μαῦρος Ἄγγελος ἐνεμφανίσθη καὶ σὲ ἄλλες θρησκείες, μὲ ἄλλα ὁνόματα καὶ ἄλλες μορφές, μὰ ποτὲ οἱ μαζικῶς ἀποδεκτοὶ θεοὶ ποὺ ἐπιθυμοῦσαν τὸ καλό, τὸ δίκαιο καὶ τὴν εὐημερία τῆς κοινωνίας δὲν ἦσαν σύμμαχοι Αὐτοῦ. Ὁ Σατανᾶς ἧτον, εἶναι καὶ θὰ ἦναι ὁ Ἐχθρὸς τῶν πάντων, μέχρι νὰ κυριαρχήση τυραννικῶς.
Ἡ συσχέτισι τοῦ ἐρπετοῦ μὲ τὸ Κακό, ἰδιαιτέρως στὴν ἱουδαιοχριστιανικὴ παράδοσι, χάνεται μέσα στοὺς αἰῶνες, καθῶς προϋπῆρχε τοῦ Βιβλίου τῆς Γενέσεως. Στὴν Ἀποκάλυψι τοῦ Ἱωάννου γίνεται γιὰ πρώτη φορὰ ἡ ὁλοκληρωτικὴ… ἀποκάλυψι τῆς ταυτότητος τοῦ Κυρίου, μέσω ἑνὸς μονάχα ἐδαφίου:
«… καὶ ἐβλήθη ὁ Δράκων ὁ Μέγας, ὁ Ὄφις ὁ Ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ Σατανᾶς, ὁ Πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν καὶ οἱ ἄγγελοι Αὐτοῦ μετ’ Αὐτοῦ ἐβλήθησαν», Ἀποκάλυψις Ἱωάννου 12:9
Εν αντιθέσει με την αθεϊστική και νεοπαγανιστική προβοκάτσια που στήθηκε ενάντια στη θρησκεία του Σατανισμού στο αμερικανο(σιωνιστικό) κράτος απ’ το 1960 και έπειτα (όπου τάχα μου τότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Σατανισμός) για να παρουσιαστεί ο Σατανάς είτε παρά μόνο συμβολικά σαν να μην υπάρχει χωρίς καθόλου θεολογία (βλέπε ψευδο-‘’Εκκλησία του Σατανά’’ απ’ τον Λαβέι και ‘’Σατανικό Ναό’’ έπειτα στις μέρες μας) είτε σαν κάποιος άλλος (παγανιστικός) θεός με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τη Βίβλο (βλέπε οργάνωση ‘’Χαρά του Σατανά’’) ή παραπλανητικά ως ο θεός της Βίβλου (βλέπε Γνωστικούς εβραιοχριστιανούς) με σκοπό να παρασέρνουν ενδιαφερόμενους για τον σατανισμό σε αθεϊστικές, Μασονικές και εβραιοσιωνιστικές οργανώσεις αντίστοιχα, η Σατανική Ορθοδοξία μας αντιθέτως συνέχισε να παρουσιάζει τον Σατανισμό (και όχι να φτιάξουμε κάποιον δικό μας και εμείς) όπως πραγματικά είναι θεολογικά και τελετουργικά από την εποχή του Μεσαίωνα όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως οργανωμένη θρησκεία, αποδείξεις περί αυτού που συνοψίζουμε στο παρόν άρθρο από την προηγούμενη ιστοσελίδα μας. Με άλλα λόγια, ενώ μόλις από το 1960 και έπειτα (έναρξη της ‘’Νέας Εποχής’’ παγκοσμιοποιητικά) δημιουργήθηκαν όλοι αυτοί οι υποτιθέμενοι ‘’σατανισμοί’’ προβοκατόρικα από την Αμερική, ούτε ένας δεν εμφανίστηκε ολοκληρωμένα (και με θεολογία) σαν τον δικό μας που να περιγράφει τον ξεχασμένο εκείνον Μεσαιωνικό που θα καταδείξουμε εν συνεχεία, πλην κάποιων τελετουργικών μόνο από κάποια ξενόγλωσσα ιστολόγια και κάποιων θεολογικών κειμένων σε ορισμένα ελληνόφωνα, τα οποία δεν ήταν όμως αρκετά μέχρι σήμερα για να αποτρέψουν κάθε τέτοια αντισατανική παραπλάνηση αν κρίνουμε από το γνωσιολογικό αποτέλεσμα περί τι είναι Σατανάς και Σατανισμός. Είναι σαν να λέμε για παράδειγμα ότι μπορούν να υπάρξουν χριστιανοί κάνοντας μόνο προσευχές σαν ρομπότ χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι ο Χριστός θεολογικά (π.χ. αγνοώντας τα γραφόμενα της Βίβλου) ή να θεωρούνται ως τέτοιοι όταν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι και αυτός απλά ένα σύμβολο χωρίς να υπάρχει πραγματικά (π.χ. μια δύναμη της αγάπης) ή ότι είναι κάποιος διαφορετικός θεός από αυτόν που περιγράφει η Βίβλος! Όσο γελοίος θα ακούγονταν έπειτα κάποιος που θα αυτοαποκαλούνταν ‘’χριστιανός’’ πιστεύοντας τέτοια πράγματα, το ίδιο γελοίος ακούγεται για αυτονόητους λόγους και αυτός που παρουσιάζεται ως ‘’σατανιστής’’ με τον τρόπο που περιγράψαμε. Απλά μας επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά με τα πιστεύω του, τόσο ότι δεν μας κυβερνούν σατανιστές σήμερα για να λέει τέτοια πράγματα, όσο και ότι δεν υφίστανται στην πραγματικότητα τόσες σατανικές ομάδες που παρουσιάζονται ως τέτοιες εκεί έξω για να λένε τα μέλη τους τέτοια βλακείες. Από εκεί και πέρα τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται!
Όσο και να μην αρέσει λοιπόν σε όλους αυτούς τους προβοκάτορες και προπαγανδιστές, συμπεριλαμβάνοντας και όσους χριστιανούς που παρουσιάζουν ως ‘’σατανιστή’’ όποιον δεν ανήκει στη θρησκεία τους (άρα και αυτοί παρασέρνουν ενδιαφερόμενους για τον σατανισμό να ενταχθούν σε ομάδες ή οργανώσεις που τις νομίζουν για ‘’σατανικές’’ επειδή έτσι άκουσαν), η θεολογική και ιστορική πραγματικότητα καταδεικνύει ότι Σατανάς υπάρχει πραγματικά ως θεότητα ή οντότητα όπως ακριβώς και ολοκληρωμένα παρουσίασε η χριστιανική Αποκάλυψη του Ιωάννη στην εισαγωγή του παρόντος άρθρου μας, όπως και ότι ο Σατανισμός ως οργανωμένη θρησκεία (δηλ. σατανολατρεία με συγκεκριμένη θεολογία) εμφανίστηκε μέσα από συγκεκριμένα χριστιανικά Τάγματα που θα θυμηθούμε παρακάτω. Κατά συνέπεια, στο αθεϊστικό κομμάτι, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ως σατανιστή κάποιον που δεν κάνει σατανικές τελετές παρά μόνο από τις αμαρτωλές πράξεις του που τον απομακρύνουν από τον Βιβλικό Θεό, διότι τότε θα έπρεπε να θεωρήσουμε ως ‘’χριστιανό’’ κάθε έναν που πράττει όπως το ήθελε ο Χριστός χωρίς να πατάει το πόδι του σε Εκκλησία συμμετέχοντας και στα δικά της Μυστήρια! Όσον αφορά τώρα το θεϊστικό κομμάτι, ενθυμούμαστε τα εξής συνοπτικά:
1) Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε κανέναν εβραίο (σιωνιστή ή μη) ως ‘’σατανιστή’’ όταν ο Διάβολος στην Παλαιά Διαθήκη (του εβραίου) αντιτίθεται στην καθιέρωση του Ιησού ως αρχιερέα του Γιαχβέ (το όνομα του Βιβλικού Θεού) κατακρίνοντας για αυτό τον Σατανά και όταν θα επιτεθεί παρομοίως στο (ιδρυθέν από Σιωνιστές) Ισραήλ του κατά τις Έσχατες Μέρες (βλέπε Γωγ και Μαγωγ):
Ζαχ. 3,1 Ο Κυριος, διηγείται ο προφήτης, μου έδειξε τον Ιησούν, τον αρχιερέα, να ίσταται ενώπιον του αγγέλου του Κυρίου· και ο διάβολος ίστατο εκ δεξιών του αρχιερέως, δια να αντιτίθεται προς αυτόν. 2 Ο άγγελος Κυρίου είπεν στον διάβολον· “ο Κυριος να σε επιτημήση, διάβολε, να σε επιτιμήση ο Κυριος, ο οποίος έχει εκλέξει την Ιερουσαλήμ ως πάλιν του. Ωσάν δαυλός, που απεσπάσθη από την φωτιάν, δεν είναι ο αρχιερεύς αυτός, που εσώθη από την καταστροφήν του έθνους;”
Ιεζ. 38,2 “υιέ ανθρώπου, στρέψε το πρόσωπόν σου εναντίον του Γωγ και της χώρας Μαγώγ και των αρχόντων Ρως, Μοσόχ και Θοβέλ. Προφήτευσε εναντίον του Γωγ. 14 Δια τούτο συ, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον και ειπέ στον Γωγ αυτά λέγει ο Κυριος· Κατά την έποχην εκείνην, κατά την οποίαν ο λαός μου θα έχη εγκατασταθή ειρηνικός εις την χώραν του Ισραήλ, τότε συ θα επέλθης εναντίον των; 15 Θα ζεκινήσης από τα άκρα του βορρά και θα επέλθης. Μαζή σου δε θα έλθουν και πολυάριθμοι στρατιώται από πολλά έθνη, όλοι επάνω εις ίππους, μεγάλη στρατιωτική δύναμις.
Αποκ. 20,7 Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ, 8 καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς, τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον, ὧν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης. 9 καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς, καὶ ἐκύκλευσαν τὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴν πόλιν τὴν ἠγαπημένην·
2) Κανένας μουσουλμάνος δεν μπορεί να είναι ‘’σατανιστής’’ όταν Τον λιθοβολεί τελετουργικά σε γιορτή του:
- Εκατομμύρια μουσουλμάνοι λιθοβολούν τον Διάβολο. Η μυσταγωγία του Χατζ και του τελετουργικού Jamarat στην ιερή κοιλάδα της Μίνα...Tην επόμενη μέρα οι πιστοί αναχωρούν για τη κοιλάδα του Αραφάτ ενώ την τρίτη μέρα παραμένουν στους πρόποδες του βουνού και προσεύχονται από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του ήλιου. Με τη δύση του ήλιου οι προσκυνητές αναχωρούν από το Αραφάτ και προχωρούν προς την κοιλάδα της Μουντζαλίφα, το μέρος όπου θα συγκεντρώσουν 49 βότσαλα για να λιθοβολήσουν τον Σατανά, στο τελετουργικό που θα γίνει την επόμενη μέρα στην κοιλάδα της Μίνα. Με τον τρόπο αυτό αναπαριστούν την πράξη του Προφήτη Αβραάμ, ο οποίος, σύμφωνα με τη μουσουλμανική παράδοση, λιθοβόλησε τον Διάβολο τρεις φορές όταν εκείνος προσπαθούσε να τον μεταπείσει και να τον κάνει να παρακούσει την εντολή του Θεού να θυσιάσει τον γιο του τον Ισμαήλ.
3) Κανένας παγανιστής ή πολυθεϊστής δεν μπορεί να είναι σατανιστής όταν έχει διαφορετική από την εβραιοχριστιανική θεολογία που δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Κακού ως ξεχωριστή οντότητα χωρίς να αναφέρει καμιά το όνομα Σατανάς (για να λέει μετά ότι είναι σατανιστής) και όταν ο Σατανάς ως προσωποποίηση του Κακού (με διαφορετικό όνομα εκεί πέρα) αντιτίθεται και στους δικούς του θεούς (πέρα από τον Βιβλικό ή Γιαχβέ που θυμηθήκαμε πρωτύτερα απ’ την Παλαιά Διαθήκη):
ΧΟΡΟΣ
Πιστεύω αυτός που στην ασπίδα του κρατεί
τον άγριο τον αντίμαχο του Δία
το δαίμονα το γυιό της γης,
εικόνα μισητή κι απ’ τους ανθρώπους
κι απ’ τους πολύχρονους θεούς,
εμπρός στις πύλες μας αυτές
την κεφαλή του να σύντριψη.
ΠΗΓΗ: ΑΙΣΧΥΛΟΣ – ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ
(Ὅπερ μεθερμηνευόμενον ἐστί,
μισητὸς πρὸς ἄρχοντας θεοὺς
καὶ θνητούς ὁ Τυφῶν, ὁ Ἄρχων τοῦ κόσμου
διὰ πύρηνου σιδήρου, ἀστραπῶν καὶ πολέμου,
τώρα δὲ ἐρριμένος εἰς τὰ ἔγκατα τῆς γῆς)
- Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται το Σύμπαν ως αιώνια και μοναδική πραγματικότητα, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι αυτό δεν είναι παρά μία κατασκευή («κτίσμα») ενός Θεού που τάχα προϋπήρχε. Το υποτιθέμενο «κτίσμα» έχει μία χρονική αρχή, άρα και ένα χρονικό τέλος, συνεπώς για τους χριστιανούς δεν είναι αιώνιο. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται ότι τίποτε δεν υπάρχει έξω από το Σύμπαν, συνεπώς όλα τα δημιουργικά του αίτια και οι Θεοί βρίσκονται μέσα σε αυτό, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο υποτιθέμενος Δημιουργός Θεός του βρίσκεται έξω από το Σύμπαν και απλώς το διαχειρίζεται ως ιδιόκτητο αντικείμενό του. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται πολλούς Θεούς ως αυτονόητες πληθύνσεις της αρχικής εσωκοσμικής θεϊκής υπόστασης, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο εξωκοσμικός Θεός του (με το «άρρητο» τετραγράμματο όνομα, YHVH, σε ανάπτυξη Ιαχωβά) είναι ένας και μοναδικός, υβρίζοντας κατά συνέπεια τις άλλες αθάνατες οντότητες σαν «δαίμονες». Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία απορρίπτει ως παντελώς παράλογη την ύπαρξη ενός «Κακού», το οποίο υποτίθεται ότι στέκει διαχωρισμένο, αυτόνομο και αυτεξούσιο, αφού το λεγόμενο «Κακό» μπορεί να υπάρξει ως σχετική μόνο και συγκριτική έννοια, απέναντι σε εκείνη του «Αγαθού». Στον Χριστιανισμό αντιθέτως, η αυτόνομη ύπαρξη του «Κακού» αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη δόγματα της πίστης του. Ακόμα χειρότερα, στο υποτίθεται αυτόνομο «Κακό», ο Χριστιανισμός δίνει προσωπική υπόσταση, χειροτερεύοντας την προϋπάρξασα αντίληψη του Ιουδαϊσμού περί «αντίπαλου» του Θεού, αλλά απρόσωπου «Κακού» (σ.σ. Βλάσης Γ. Ρασσιάς: ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Καθίσταται αυτονόητο ότι εφ’ όσον μιλάμε για θεούς και όχι για ανθρώπους ώστε να έχουν συγκεκριμένη καταγωγή προέλευσης εδαφικά, όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τις θρησκείες που τους αναφέρουν (έστω και με διαφορετικά ονόματα από λαό σε λαό λόγω και διαφορετικής μεταξύ τους γλώσσας), αλλά αν παρόλο αυτά ψάχνουμε σώνει και καλά να βρούμε συγκεκριμένο μέρος κατοικίας του Σατανά για τους πιο απαιτητικούς, μόνο στη χριστιανική Αποκάλυψη του Ιωάννη και πάλι μαθαίνουμε ότι ήταν η ελληνική πόλη της Περγάμου την εποχή που γράφτηκε: Αποκ. 2,12 Και στον επίσκοπον της Εκκλησίας της Περγάμου γράψε· Αυτά λέγει εκείνος που έχει την δίκοπον και κοπτεράν ρομφαίαν· 13 Γνωρίζω καλά τα έργα σου και την ειδωλολατρικήν περιοχήν, εις την οποίαν κατοικείς, όπου έχει στήσει τον θρόνον του ο σατανάς. Και κρατείς στερεά το όνομά μου και δεν ηρνήθης την πίστιν μου ακόμη και κατά τας ημέρας εκείνας του διωγμού, κατά τας οποίας κατεδιώχθη ο πιστός μάρτυς μου ο Αντίπας, ο οποίος και εφονεύθη εις την πόλιν σας όπου κατοικεί ο σατανάς.
4) Τέλος, κανένας Μασόνος δεν μπορεί να θεωρηθεί σατανιστής όταν ο θεός του σχετίζεται με τον Βιβλικό Θεό (έστω και ανώνυμα ως ‘’Υπέρτατο Ον’’ ή ‘’Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος’’ όπως διαβάζουμε και από την άνωθεν εορταστική ανακοίνωση μιας Στοάς του για το Χειμερινό Ηλιοστάσιο):
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. Όπως είναι γνωστό ο Ελευθεροτεκτονισμός δέχεται σαν ανώτερη θεότητα τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Εκείνο που μπορεί να μην είναι τόσο γνωστό είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της τεκτονικής τελετουργίας είναι αφιερωμένο στην ανάκτηση του «Απωλεσθέντος Λόγου», του χαμένου Ιερού, Άφατου Ονόματος της Θεότητας, την επανεύρεση του οποίου θέτει σα σκοπό ο τέκτονας των χαμηλότερων βαθμών. Ο Ιερός Λόγος υποτίθεται ότι χάθηκε κατά την οικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα, μετά την εκτέλεση του αρχιτέκτονά του Χιράμ Αμπίφ, ο οποίος αρνήθηκε να αποκαλύψει στους δολοφόνους του που ήταν κρυμμένο (σε ένα μυστικό θάλαμο μέσα στο Ναό) το Όνομα της Υψίστης Θεότητας. Τελικά το μεγάλο μυστικό αποκαλύπτεται στη τελετή του βαθμού του Βασιλικού Τόξου όπου ο μυούμενος πληροφορείται ότι το όνομα του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος είναι η τρισύλλαβη λέξη ΓΙΑΧ-ΜΠΟΥΛ-ΟΝ.
Όπως επεξηγείται από τον ιερουργούντα στη τελετή η πρώτη συλλαβή της ιερής λέξης, ΓΙΑΧ, είναι ένα Χαλδαϊκό Όνομα του θεού που συμβολίζει την ουσία του Μεγαλείου του. Είναι επίσης μια Εβραϊκή λέξη που σημαίνει συγχρόνως Είμαι και θα Είμαι, εκφράζοντας με αυτό το τρόπο την αιώνια ύπαρξη του Θεού. Η δεύτερη συλλαβή ΜΠΟΥΛ είναι μια Ασσυριακή λέξη που σημαίνει Κύριος ή Ισχυρός. Είναι επίσης μια σύνθετη Εβραϊκή λέξη από τη πρόθεση Μπεθ (μέσα ή πάνω) και το ΟΥΛ (Ουρανός ή Ύψος). Συνεπώς η λέξη αυτή σημαίνει Ο Κύριος του Ουρανού. Η τρίτη τώρα συλλαβή ΟΝ είναι μια Αιγυπτιακή λέξη που σημαίνει «τον Πατέρα όλων μας, εκφράζοντας συνεπώς τη Παντοδυναμία του». Ταυτίζεται γενικά με τον Όσιρη.
Στη διάρκεια της Τελετής του Βασιλικού Τόξου παρουσιάζεται στο μυούμενο το έμβλημα ενός ισοπλεύρου τριγώνου μέσα σε ένα κύκλο που αντιπροσωπεύει τη Θεότητα. Στο εσωτερικό του τριγώνου είναι γραμμένο με Εβραϊκούς χαρακτήρες (μόνο με σύμφωνα) το Ιερό Εβραϊκό Τετραγράμματο Όνομα της Θεότητας IHVH, ενώ στις κορυφές του αναγράφονται τα τρία Εβραϊκά γράμματα Άλεφ-A, Μπεθ-B και Λάμεδ-L, που θα αποτελέσουν και το κλειδί για την εύρεση της σωστής προφοράς του Άρρητου Ονόματος.
Κανένας τέκτονας του Βασιλικού Τόξου δεν επιτρέπεται να προφέρει την Ιερή αυτή Λέξη για τον εαυτό του και αυτή αποκαλύπτεται μόνο παρουσία τριών τεκτόνων που θα συμφωνήσουν από κοινού γι’ αυτό.
Σημειώνουμε ότι μερικοί καβαλιστές πιστεύουν ότι η προφορά του Τετραγράμματου Ονόματος θα πρέπει να ήταν αρχικά Yehuah. Οι Τέκτονες πάντως πιστεύουν ότι τα ονόματα Yahoh, Yahuah, Yahe, Yave, Yahve, Yehva, Yehovah, Yawoh, Yavoh και Yahweh δεν είναι η πραγματική προφορά του Θείου Ονόματος.
(από: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=392756&cid=122)
Αφού θυμηθήκαμε λοιπόν από την αρθρογραφία του προηγούμενου ιστολογίου μας και ποιοι δεν γίνεται να είναι σατανιστές, πάμε να θυμηθούμε τώρα ποιοι μπορεί να είναι και ήταν παρά μόνο από ιστορικές καταγραφές. Παρεμπιπτόντως, έχουμε μία ακόμα θεολογική απόδειξη του κατακριτέου στην εποχή μας ρατσισμού και από αυτά τα τάγματα περί ανισότητας των ανθρώπων, αφού πληροφορούμαστε (πέρα από το Απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ περί προέλευσης της Λευκής φυλής μας από τη διασταύρωση των Έκπτωτων Αγγέλων του Σατανά με τους ανθρώπους και ένα αγγλόφωνο σύγγραμμα που συντάξαμε βάσει σχετικής αρθρογραφίας μας) ότι ο Σατανάς έκανε παιδί με την Εύα (τον Κάιν) για να επικρατήσει η δική Του γενιά (με το σατανικό αίμα μέσα της) έναντι των υπολοίπων απογόνων της με τον Αδάμ (δίχως σατανικό αίμα και έτσι κατώτεροι φυλετικά), για αυτό δίνουμε και το τεστ που φτιάξαμε ώστε να διαπιστώσει κάποιος πόσο Άριος (και απόγονος του Σατανά έτσι) είναι και με ένα διαφορετικό τρόπο από ‘’λευκόμετρα’’, μετρήσεις κρανίων, φαινοτυπικά και εθνολογικά που δώσαμε στο προηγούμενο ιστολόγιό μας βάσει φυλετικής ανθρωπολογίας. Κατά συνέπεια, η οποιαδήποτε δίωξη ή κατηγορία εναντίον μας για ρατσισμό (δηλ. περί ανισότητας των φυλών που δεν σημαίνει ‘’φυλετικό μίσος’’ απέναντι σε κάποια όπως ψευδώς προπαγανδίζεται για να καταργηθεί αυτή η ανισότητα), προσβάλλει ευθέως και αντισυνταγματικά τη θρησκευτική μας ελευθερία, για αυτό θα αντιδράσουμε αναλόγως απέναντι σε όσους δεν θα συμμορφωθούν με τας υποδείξεις μας εφ’ όσον ως αντιρατσιστές δεν δύναται να υπηρετούν άρα τον Σατανά ύστερα από αυτό που έκανε για να επικρατήσει η δική Του γενιά έναντι των υπολοίπων (λασποαίματων) ανθρώπων!
Οι Καθαροί έχουν χαρακτηρισθεί μάγοι, μυστικιστές, ένας άλλος κλάδος των Ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας του βασιλιά Αρθούρου, φύλακες του Αγίου Δισκοπότηρου, συνεχιστές των Ναϊτών Ιπποτών μετά τη διάλυσή τους.
Τον πυρήνα της διδασκαλίας των Καθαρών αποτελούσε η ιδέα ότι στην αρχή η τέλεια κατάσταση του κόσμου του Θεού διαταράχτηκε βίαια, όταν ο Σαθάνας ή Σατανάς έκλεψε τις ψυχές κάποιων αγγελικών όντων και τις τοποθέτησε στα σώματα ανθρώπων, τους οποίου έφτιαξε με πρότυπο τον ίδιο. Σύμφωνα με το αγαπημένο βιβλίο των Καθαρών ‘’Οι Ερωτήσεις του Ιωάννη’’(Les Questions de Jean):
‘’Και ο Σατανάς σκέφτηκε να φτιάξει ανθρώπους για να τον υπηρετούν και πήρε ασβέστη από το έδαφος και έφτιαξε τον άνθρωπο όμοιο με αυτόν. Και διέταξε τον άγγελο του δεύτερου ουρανού να μπει στο σώμα από ασβέστη . Και πήρε επίσης ένα κομμάτι και έφτιαξε ακόμη ένα σώμα με γυναικεία μορφή και διέταξε τον άγγελο του πρώτου ουρανού να μπει μέσα του. Οι άγγελοι έκλαψαν πολύ, όταν είδαν τους εαυτούς τους φυλακισμένους σε τέτοιες θνητές μορφές’’
Οι Καθαροί προκάλεσαν αισθήματα μεγάλης εχθρότητας. Η Εκκλησία εξαπέλυσε κάτι ανάλογο με Σταυροφορία για να δυσφημίσει και να συντρίψει αυτούς τους <<αιρετικούς>>. Το όνομά τους αμαυρώθηκε από κάθε άμβωνα και σε κάθε κήρυγμα.
Στο φυλλάδιο ενός Γάλλου λόγιου της εποχής ‘’Εναντίον των αιρετικών της εποχής μου (Against the Heretics of my times, 1202), ο Άλεν Ντε Λιλ (Allain de Lille) υποστήριξε ότι η λέξη ‘’Καθαροί’’ προερχόταν από τη λατινική λέξη cattus δηλ. γάτα, διότι όπως εξήγησε ο Διάβολος παρουσιαζόταν στους Καθαρούς σαν γάτα.
Η ιδέα αυτή ήταν πολύ δημοφιλής. Ο επίσκοπος του Παρισιού και επιφανής λόγιος Γκιγιόμ ντ’ Οβέρν (Guillaume d’ Auverne) ισχυρίστηκε κατά τη δεκαετία του 1230:
‘’Ο Θεός επιτρέπει στον Εωσφόρο να εμφανιστεί στους πιστούς και τους οπαδούς του με τη μορφή μιας μαύρης γάτας ή ενός βατράχου και να απαιτήσει τα φιλιά τους. Αν είναι γάτα με αηδιαστικό τρόπο κάτω από την ουρά. Αν είναι βάτραχος με αποκρουστικό τρόπο στο στόμα’’.
Ο Γουόλτερ Μαπ (Walter Map), μια δημοφιλής μορφή στην αυλή του Ερρίκου ΙΙ της Αγγλίας και επιφανής αρχιδιάκονος της Οξφόρδης, έγραψε στο De Nugis Curialium (Περί των Αυλικών Αστεϊσμών) τη δεκαετία του 1180 για μια σχισματική ομάδα των Καθαρών, τους Πουμπλικανούς και της λατρείας του στο Σατανά:
‘’Με το που πέφτει η νύχτα κάθε οικογένεια κάθεται και περιμένει σιωπηλά εκεί όπου συγκεντρώνονται. Εκεί κατεβαίνει μια μαύρη γάτα υπερφυσικού μεγέθους με ένα σχοινί, το οποίο κρέμεται ανάμεσά τους. Μόλις τη δούνε σβήνουν τα φώτα και δεν τραγουδούν ούτε επαναλαμβάνουν ευδιάκριτα τους ύμνους, αλλά τους μουρμουρίζουν με σφιχτά δόντια και πλησιάζουν ψηλαφώντας το μέρος όπου είδαν τον αφέντη τους και αφού τον βρουν τον φιλούν. Όσο πιο θερμά τα αισθήματά τους τόσο πιο χαμηλά στοχεύουν κάποιοι στα πόδια του, αλλά οι περισσότεροι στην ουρά και στα ιδιαίτερα μέρη του σώματός του. Μετά σαν η βρομερή αυτή επαφή να αποδέσμευε τις ορμές τους, αρπάζουν το διπλανό τους και κατασιγάζουν το πάθος τους με αυτόν ή αυτήν. Οι πρεσβύτεροί τους ισχυρίζονται και διδάσκουν σε κάθε νεοφώτιστο ότι τέλεια αγάπη σημαίνει να δίνεις και να παίρνεις, όπως μπορεί να ζητήσει ο αδελφός ή η αδελφή και να σβήνει ο ένας τη φωτιά του άλλου’’.
Για τους Βογόμιλους ο Διάβολος αποτελούσε κεντρική μορφή και θεωρούνταν δύναμη αντίθετη και ίση με τον Θεό. Ωστόσο, ερμήνευσαν τη γνωστή πια δυϊστική ιστορία, με έναν καινούριο τρόπο. Ο Διάβολος έλεγαν ήταν ο πρωτότοκος του Θεού, ο μεγαλύτερος γιος του. Ο Θεός έδειχνε μεγαλύτερη προτίμηση στο νεότερο γιο του τον Χριστό και ο Διάβολος ή Σατανιήλ όπως τον αποκαλούσαν οι Βογόμιλοι, ζήλεψε. Επαναστάτησε λοιπόν και πήρε μαζί του στη Γη το ένα τρίτο των αγγέλων του Ουρανού. Εκεί ξεκίνησε να φτιάχνει ένα ακριβές αντίγραφο της ουράνιας Δημιουργίας του Θεού, ένα δεύτερο ουρανό για ένα δεύτερο θεό.
Η απειλή της σατανιστικής λατρείας στην Ανατολή τελικά αποδυναμώθηκε. Στη Δύση όμως η επαφή με τους Βογόμιλους ήταν ένας από τους παράγοντες που προκάλεσε μια κατάσταση φρενίτιδας στην Ευρώπη και στην Εκκλησία, με επίκεντρο το Διάβολο και μια ομάδα αιρετικών, γνωστών με το όνομα ‘’Καθαροί’’.
ΠΗΓΗ: πληροφορίες από το βιβλίο »Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ» του Peter Stanford
Το Ευαγγέλιο Βαρθολομαίου.
Τέλος η χρήση του ονόματος Σαταναήλ παραπέμπει στο απόκρυφο Ευαγγέλιο Βαρθολομαίου. Το συγκεκριμένο κείμενο δεν σώζεται παρά μόνο αποσπασματικά σε ελληνικά και λατινικά τεμάχια, τα οποία εκδόθηκαν από τους Eugene Tisserant και A. Wilmart[20]. Αναφέρεται για πρώτη φορά από τον άγιο Ιερώνυμο στο Decretum Gelasianum. Λόγω του αποσπασματικού χαρακτήρα του είναι δύκολη η χρονολόγηση. Γενικά, δεν τοποθετείται μεταγενέστερα του Στ’ αι[21].
Ερωτήσεις Βαρθολομαίου – Ο μύθος του «αδικημένου» διαβόλου.
Πολλοί ερευνητές ταυτίζουν το Ευαγγέλιο Βαρθολομαίου με τις Ερωτήσεις. Το δεύτερο αυτό κείμενο ανήκει στον ίδιο κύκλο. Εκδόθηκε στην συλλογή του A. Vassiliev[22]. Σ’ αυτό επίσης ο διάβολος ονομάζεται Σαταναήλ:
«Ἀποκριθείς ὁ Βελίαρ λέγει. εἰ θέλεις μαθεῖν τό ὄνομά μου, πρῶτον ἐλεγόμην σαταναήλ, ὅ ἑρμηνεύεται ἐξάγγελος Θεοῦ. τότε δέ ἀγνοῶν ἀντίτυπον τοῦ Θεοῦ, καί ἐκλήθη τό ὄνομά μου σατανᾶς, ὅ ἐστιν ἄγγελος ταρταροῦχος[23]».
Η διήγηση έχει ως εξής:
«ἄφες διηγήσομαί σοι, πῶς ἐ(ῤ)ῥίφην ἐνταῦθα ἤ πῶς ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον. ἐγώ ἐν τῷ κόσμῳ /μην περιερχόμενος, καί εἶπεν (ὁ Θεός) τῲ Μιχαήλ. ἄγαγέ μοι βῶλον ἐκ τῶν τε(σ)σάρων περάτων τῆς γῆς καί ὕδωρ ἐκ τῶν τε(σ)σάρων ποταμῶν τοῦ παραδείσου. καί ὥς ἤγαγεν αὐτά Μιχαήλ, ἔπλασεν κατά μέρη τῆς ἀνατολῆς τόν Ἀδάμ, μορφώσας τόν ἄμορφον βῶλον, τανύσας νεῦρα καί φλέβας καί ἁρμονίᾳ συνστησάμενος καί προσεκύνησεν αὐτόν, αὐτός δέ δι’ αὐτόν πρῶτον, ὅτι ἦν εἰκόνα αὐτοῦ καί ἐπροσεκύνη. ἐμοί δέ ἐλθόντι ἐκ τῶν περάτων λέγει Μιχαήλ. προσκύνησον τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἥν ἔπλασεν καθ’ ὁμοιώτητα αὐτοῦ. ἐγώ δέ εἶπον. ἐγώ πῦρ ἐκ πυρός, πρῶτος ἄγγελος πλασμένος ἤμην καί πηλά καί ὕλην μέλλω προσκυνεῖν; Καί λέγει μοι ὁ Μιχαήλ. προσκύνησον, μή ποτε ὀργισθείς ὁ Θεός ἐπί σε. ἐγώ δέ εἶπον αὐτόν. οὐκ ὀργισθήσεται ὁ Θεός ἐπ’ ἐμοί, ἀλλά θήσω τόν θρόνον μου ἐξ ἐναντίας τοῦ θρόνου αὐτοῦ κί εἰμί ὡς αὐτός. τότε ὀργισθείς ὁ Θεός ἐπ’ ἐμοί ἔῤῥιψεν κάτω κελεύσας ἀνοιγῆναι τούς καταράκτας τοῦ οὐρανοῦ. ἐμοῦ δέ ῥιφθέντος ἠρώτησεν καί τούς ἑξακοσίους τούς ὑπ’ ἐμέ εἰ θέλουσιν προσκυνῆσαι. οἱ δέ εἶπον. καθώς ἴδομεν τόν πρῶτον οὐδέ ἡμεῖς προσκυνοῦμεν τόν ἐλαχιστότερον ἡμῶν. τότε ἐῤῥίφησαν καί οἱ ἑξακόσιοι ὑπ’ αὐτοῦ μετ’ ἐμοῦ[24]».
Το ελληνικό κείμενο βρίσκεται σε έναν μόνο κώδικα του ΙΓ’ αι. τον Vindobonensi historico 67 (Lamb. XXXIII) ff 9-15. Το λατινικό προέρχεται από την σλαβονική μετάφραση του κειμένου, σε κώδικα του ΙΔ’ αι[25].
Στην Πνευματική Πανοπλία του Ευθύμιου Ζιγαβηνού και τον βογομιλικό Μυστικό Δείπνο[xix] υπάρχει ο μυθος της δημιουργίας. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Σατανάς διατήρησε την δημιουργική δύναμη μετά την πτώση:
«ἐπείπερ ἔτι καί τήν θείαν περιέκειτο μορφήν καί στολήν, καί τήν δημιοργικήν ἐκέκτητο δύναμιν, συγκαλέσαι τάς συγκαταπεσούσας αὐτῷ δυνάμεις, καί θάρσος αὐταῖς ἐμβαλεῖν, καί εἰπεῖν, ὡς Ἐπεί τόν οὐρανόν καί τήν γῆν ὁ Θεός ἐποίησεν˙ Ἐν ἀρχῇ γάρ, φησίν, ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν˙ ποιήσω κἀγώ δεύτερον οὐρανόν, ὡς δεύτερος Θεός, καί τά ἐξῆς[xx]».
Ο Σαταναήλ φθόνησε την λαμπρότητα των πλασμάτων και εισήλθε στον όφη, παραπλάνησε την Εύα και συνευρέθη μαζί της, ώστε το γένος του να κυριαρχήσει του γένους του Αδάμ.
«Τήν δέ ταχέως ὠδινήσασαν ἀπογεννῆσαι τόν Κάιν ἐ τῆς συνουσίας τοῦ Σαταναήλ, καί ἀδελφήν δίδυμον ὁμοιότροπον, ὄνομα αὐτῇ Καλωμενά, ζηλοτυπήσαντα δέ τόν Ἀδάμ συνελθεῖν καί αὐτόν τῇ Εὔᾳ, καί γεννῆσαι τόν Ἄβελ, ὅν ἀνελών εὐθύς ὁ Κάιν, τόν φόνον εἰς τόν βίον εἰσήγαγεν[xxii]».
Ο Θεός αφαίρεσε την δημιουργική δύναμη και την στολή του Σαταναήλ και τον έκαμε σκοτεινό, αφήνοντάς του την κοσμοκρατορία των όσων δημιούργησε. Ο μύθος, όμως έχει και συνέχεια:
«Λέγουσι τούς ἀποπεσόντας ἀγγέλους, ἀκούσαντας ὅτι ὁ Σαταναήλ ὑπέσχετο τῷ Πατρί πληροῦσθαι τούς ἐν οὐρανῷ τόπους αὐτῶν ἀπό τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, ἰδεῖν ἀσελγῶς τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καί λαβεῖν αὐτάς εἰς γυναῖκας, ἵνα τά σπέρματα αὐτῶν εἰς τόν οὐρανόν ἀνἐλθωσιν εἰς τούς τόπους τῶν πατέρων αὐτῶν. Ἰδόντες γάρ, φησίν, οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας˙ … ἐκ δέ τῆς συνουσίας αὐτῶν ἀπογεννηθῆναι τούς γίγαντας, οὕς ἀντιστῆναι τῷ Σαταναήλ, καί θριαμβεῦσαι τοῖς ἀνθρώποις τήν ἀποστασίαν αὐτοῦ[xxiii]»
Τελετή μύησης – Σατανική Επωδή.
Όταν κάποιος από τους Χριστιανούς εξαπατούνταν και έπεφτε στα δίκτυα της αίρεσής τους, έπρεπε να περάσει από τελετή μύησης. Περιγράφεται από τον Ευθύμιο της Περιβλέπτου:
« Όταν με την συγκαλυμμένη διδασκαλία πείθαμε κάποιον ν’ απομακρυνθεί από τον Θεό και τον παρασέρναμε στο θέλημά μας, δηλ. στο θέλημα του διαβόλου, καί ξέραμε ότι η χάρις του Αγίου Πνεύματος, την οποία έλαβε κατά το βάπτισμα τόν άφησε, τότε”, είπε, “τότε έχουμε τυπικό να διαβάζουμε αυτή τη σατανική επωδή πάνω από το κεφάλι του σαν επισφράγισμα. Την στιγμή που τελειώνει το διάβασμα, η χάρις του Αγίου Πνεύματος τον εγκαταλείπει, την οποία έλαβε με το βάπτισμα, και σατανική ενέργεια έρχεται στον πλανεμένο, κι έκτοτε αν θέλει κάτι μιλά”. Όταν ρωτήθηκε αν το πλανεμένο άτομο γνωρίζει ότι διαβάζεται η σατανική επωδή επάνω του, είπε ότι δεν γνωρίζει: “Τον ξεγελάμε λέγοντας, Προτιθέμεθα να διαβάσουμε τα τέσσερα ευαγγέλια πάνω σου. Τοποθετούμε το βιβλίο πάνω από το κεφάλι του και ξεκινάμε με γνωστές λέξεις από το Ευγγέλιο, ώστε να μην αντιληφθεί. Έτσι, μυστικά μαζί με τις λέξεις του Ευαγγελίου απαγγέλουμε την επωδή πάνω στο κεφάλι του. Όταν τελείωσει αυτό και η χάρις του Αγίου Πνεύματος τον έχει εγκαταλείψει, λαμβάνει το σφράγισμα του διαβόλου, και πνεύμα πονηρίας εισέρχεται και εμφωλεύει στην καρδιά του. Στο μέλλον κανείς δεν μπορεί να τον γλιτώσει από τα χέρια του διαβόλου˙ δεν ξέρω αν θα μπρούσε και ο Θεός ο ίδιος”… Μετά τον ρωτήσαμε ξανά να μας πει, Μαθαίνει αργότερα αυτός που έχει παραστρατήσει σχετικά με την επιβολή της επωδής; Απάντησε: “Όχι δεν γνωρίζει, μόνο οι διδάσκαλοι του κακού το γνωρίζουν[iv]”».
Από την παρπάνω διήγηση επιβεβαιώνεται ο σατανιστικός χαρακτήρας των τελετών των Βογομίλων. Δεν γνωρίζει ο γράφων αν μπορεί ακόμα το θέμα να συζητείται ως αίρεση ή αν πρέπει να γίνει επαναπροσδιορισμός και κατάταξη στις σατανιστικές λατρείες. Οπωσδήποτε, ο Βογομιλισμός ήταν μια καταστροφική λατρεία. Επίσης επιβεβαιώνεται και η ύπαρξη της εσωτερικής διδασκαλίας, την οποία γνωριζαν όχι οι τέλειοι αλλά ένας ακόμη πιο στενός κύκλος, αυτός των διδασκάλων. Το τυπικό της τελετής επιβεβαιώνεται και από τον Ευθύμιο Ζιγαβηνό:
«Διό καί τόν προσερχόμενον αὐτοῖς ἀναβαπτίζουσι, πρώτα μέν αφορίζοντες αὐτῷ καιρόν εἰς ἐξομολόγησιν, καί ἀγνείαν, καί σύντονον προσευχῆν. εἶτα τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον ἐπιτιθέντες, καί τό παρ’ αὐτοῖς ἅγιον Πνεῦμα ἐπικαλούμενοι, καί τό Πάτερ ἡμῶν ἐπάδοντες[v]».
[iv] B. Hamilton, Christian dualist heresies, p.147 (Ευθύμιος)
[v] Ευθύμιος Ζιγαβηνός, Πνευματική Πανοπλία ΚΖ’ 16 (PG 130.1312B-C)
Consolamentum.
Ο Ευθύμιος Ζιγαβηνός περιγράφει και δεύτερη τελετή, η οποία ακολουθεί την άσκηση του νεοσκότιστου:
«εἶτα μαρτυρίαν ἀπαιτοῦσιν, εἰ ἐφύλαξε πάντα, εἰ σπουδαίως διηγωνίσατο, καί μαρτυρούντων ἀνδρῶν, ὀμοῦ καί γυναικῶν ἄγουσιν αὐτόν ἐπί τήν θρυλλουμένην τελείωσιν, καί στήσαντες τον ἄθλιον κατά ἀνατολάς ἐπιτιθέασιν αὖθις τῇ μιαρᾷ τούτου κεφαλῇ τό Εὐαγγέλιον, καί τάς ἐναγεῖς αὐτῶν ἐπέχοντες χεῖρας οἱ παρατυχόντες ἄνδρες καί γυναῖκες τήν ἀνόσιον ἐπάδουσι τελετήν. Αὕτη δέ ἐστιν εὐχαριστήριος ὕμνος, ὅτι διεφύλαξε τήν παραδεδομένην ἀσέβειαν. Καί οὗτω τελοῦσι, μᾶλλον δέ συντελοῦσι, καί καταποντίζουσι τόν βυθοῦ καί διαφθορᾶς ἐπάξιον[vi]».
Αυτή η δεύτερη τελετή, στην οποία γίνονταν και επιχειρίαση, ενδέχεται να ήταν το consolamentum των δυτικών πηγών. Την σατανική επωδή είχε συνθέσει ο Λυκοπέτρος. Η ιστορία του Πέτρου Λυκοπέτρου βρίσκεται σε μετάφραση στο παράρτημα.
[vi] Ευθύμιος Ζιγαβηνός, Πνευματική Πανοπλία ΚΖ’ 16 (PG 130.1312C-D)
Οργιαστικές τελετές.
Η τελετή περιγράφεται πλήρως στο Περί δαιμόνων του Ψελλού:
«Ἑσπέρας γάρ περί λύχνων ἁφάς ὁπόθ’ ἡμῖν τό σωτήριον ἐξυμνεῖται πάθος, εἰς ἀποτεταγμένον δωμάτιον ἀγηοχότες τάς παρ’ αὐτοῖς ἐνασκουμένας κόρας, τούς τε λύχνους ἀποσβέννυντες, ἵνα μή τό φῶς τοῦ γινομένου μύσους ἔχωσι μάρτυρα, ταῖς κόραις ἐνασελγαίνουσιν ὁποίᾳ ἄν ἕκαστος, κἄν ἀδελφῇ, κἄν ἰδίᾳ θυγατρί ξυντύχῃ˙ οἴονται γάρ κἀν τούτῳ χαριεῖσθαι τοῖς δαίμοσιν, εἰ παραλύουσι τούς θείους θεσμούς, ἐν οἷς τά περί τῶν ἐξ αἵματος ὁμογνίου γάμων ἀπαγορεύουσι. Καί τότε μέν ταυτί τελέσαντες ἀπαλλάττονται[vii]»
[vii] Μ. Ψελλός, Περί δαιμόνων, ed. P. Gautier, p. 141.
Σκοπός και αυτών των τελετών κατά τον Θράκα του διαλόγου είναι η εξάλειψη από την ψυχή των θείων συμβόλων, ώστε να λάβει την ευκαιρία ο δαίμονας να εγκατοικίσει.
ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr
COMPENDIUM MALEFICARUM: Depacto expresso, et tacito Magorum cum diabolo, Cap. VII
(σ.σ. περιγραφές Συμβολαίων με τον Διάβολο και Συνάξεις Μαγισσών όπου λατρεύονταν ο Σατανάς, όπως παρουσιάζονται στο εν λόγω λατινικό βιβλίο που τυπώθηκε το 1608 στην Ιταλία)
– Early French Description of Black Mass at Witches’ Sabbath in Florimond de Raemond, l’AntiChrist, Paris, 1597
(σ.σ. περί ‘’Μαύρης Λειτουργίας’’ κατά τα Σάββατα των Μαγισσών στη Γαλλία το 1597 στην ομώνυμη γλώσσα):
lAntiChrist
1597
Tous ceux qui ont laissι quelques marques du temps que lAnti-Christ doit arriver, escrivent que la sorcellerie sera lors espandωe partout. Eut elle jamais tant de vogue qu’en ce malheureux siθcle icy? Les sellestes de nostre Parlement en sont toutes noircies. 11 n’en y a pas assez pour les ouyr. Nos conciergeries en regorgent, et ne se passe jour que nos jugemens n’en soient ensanglantez, et que nous ne revenions tristes en nos maisons, espouvantez des choses hideuses et effroyables qu’elles confessent. Et le diable est si bon maistre, que nous n’en pouvons envoyer si grand nombre au feu, que de leurs cendres il n’en renaisse de nouveau d’autres. Je me contenteray de ceste histoire prodigieuse, advenue l’annιe mil cinq cens nonante quatre, laquelle surmonte toutes celles que Bodin a remarquιes dans sa Dιmonomanie. Ce qui m’a occasionnι d’en faire le rιcit particulier.
Une jeune femme, nommιe Jeanne Bosdeau, appellante du juge ordinaire de la chastellenie de Sallagnac en Lymosin, qui l’avoit condamnιe ΰ la mort, estant ouye en la Chambre criminelle, sans peine ne tourment, confessa, comme elle avoit faict par devant le juge, qu’en son jeune aage un Italien l’avoit desbauchιe et amenιe la vueille de Sainct Jean, sur la minuict, dans un champ, oω il fit avec une verge de houx un grand cerne, marmotant quelques paroles qu’il lisoit dans un livre noir. Sur quoy survint un bouc grand et cornu, tout noir, accompagnι de deux femmes, et tout aussi tost un homme habillι en prestre. Le bouc s’estant enquis de l’Italien qui estoit ceste fille, et luy ayant respondu qu’il l’avoit amenιe pour estre des siennes, il luy fit faire le signe de la croix de la main gauche, puis commanda ΰ tous de le venir saluer, ce qu’ils firent, luy baisant le derriθre. Ce bouc avait entre les deux cornes une chandelle noire allumιe, ΰ laquelle les autres alloient allumer les leurs, et lorsqu’ils l’adoroient, on jettoit dans un bassin de l’argent. Ceste femme s’estant depuis retrouvιe au mesme lieu, le bouc luy demanda un bouquet de ses cheveux, lesquels l’Italien couppa, et les luy bailla. Le bouc l’ayant retirιe ΰ part, la coucha dans le bois, et la cogneut charnellement, ΰ quoy elle prenoit un extrκme desplaisir, souffroie beaucoup de doulearus, sentat la semence aussi froide que glace.
Tous les mercredis et vendredis de chaque mois, le chapitre gιnιral se tenoit au Puy de Dome, oω elle s’estoit trouvιe une infinitι de fois, avec plus de soixante autres personnes, tous lesquels portoient une chandelle noire, qu’ils allumoient ΰ celle que le bouc avoit entre les cornes, ΰ laquelle il avoit donnι le feu, le tirant au dessous de sa queue. Aprθs cela tous se mettoient en dance en rond, le dos tournι l’un ΰ l’autre. Celuy qui faisoit l’office, qu’elle nomma, estoit revestu d’une chappe noire sans croix, eslevant une tranche ou rond de rave teinte en noir au lieu de l’hostie, criant tous lors de l’ιlιvation : Maistre, aydez nous. On mettoit de l’eau dans le calice au lieu de vin, et pour faire de l’eau benitte, le bouc pissoit dans un trou ΰ terre; et celuy qui faisoit l’office en arrousoit les assistans avec un asperges noir. En ceste assemblιe, on distribuoit les mesliers de sorcellerie, et chacun rendoit conte de ce qu’il avoit faict. Les estats estoient pour empoisonner, ensorceler, lier, guιrir maladies avec charmes, faire perdre les fruicts de la terre, et telles autres meschancetez.
Ceste miserable confessa tout cela avec une merveilleuse franchise et nayfvetι : car, pour une femme rustique, elle avoit bon esprit, persistant tousjours mesmes dans le feu, auquel par arrest elle fut condamnιe. Bθze n’estoit pas bien informι, lorsqu’en sa chaire il taxa naguθres nostre Parlement d’incrιdulitι et de peu de foy, parce, disoit-il (et cecy tiens-jed’un gentilhomme d’honneur qui l’ouyt), que nous n’osions condamner les sorciθres ΰ la mort : nos registres tesmoignent le contraire.
