- Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΙΚΟΥ ‘’ΜΑΥΡΟΥ ΗΛΙΟΥ’’ (ΔΕΞΙΟΣΤΡΟΦΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ‘’ΧΥΛΟΠΙΤΑ’’ ΣΕ ΕΒΡΑΙΟ (ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ‘’ΠΙΠΕΣ’’ ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΝ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΝΤΡΟΠΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ)…
Κοιτάζοντας κάποιος το παραπάνω απόσπασμα από μια ταινία για τον Χίτλερ που θα πάρετε ολόκληρη εν συνεχεία (αγγλόφωνη και με δυνατότητα για αγγλικούς υπότιτλους) αν και με αντιναζιστική προπαγάνδα αλλά πιστότατη ιστορικά, πέρα από την ‘’χυλόπιτα’’ που έπεσε σε κάποιον εβραίο κατάμουτρα και τον σχεδιασμό της Δεξιόστροφης Σβάστικας ή ‘’Μαύρου Ήλιου’’ του Σατανά (και γιατί Αυτού όπως θα θυμηθούμε από την εβραϊκή Καμπαλά συμβολικά), θα πρέπει να αναρωτηθεί αρχικά γιατί παρά μόνο εναντίον του Χίτλερ στρέφεται ο αμερικανοσιωνιστικός κινηματογράφος μεταπολεμικά σχεδόν έναν αιώνα από τότε μέχρι σήμερα και όχι κατά του Μουσολίνι και του Φράνκο ας πούμε που επίσης έφτιαξαν φασιστικά καθεστώτα σαν του Χίτλερ ή και κατά του Στάλιν επίσης όταν οι αμερικανοί μας λένε ότι στη χώρα τους σταματάει ο κομμουνισμός και ξεκινάει η ελευθερία! Τι πιο λογικό λοιπόν να βλέπαμε εξίσου παρόμοιες αντιφασιστικές ταινίες εναντίον του Μουσολίνι και αντικομμουνιστικές κατά του Στάλιν μεταπολεμικά, που ποτέ όμως δεν είδαμε!!! Αν από την άλλη ο Χίτλερ ήταν πράγματι προδότης του εθνικοσοσιαλισμού, όπως διαδίδουν επί ημερών μας διάφοροι ακόλουθοι εκείνων που ξεπάστρεψε ο Χίτλερ μέσα στο πολιτικό του κόμμα για να μην προδοθεί στον εχθρό, τότε δεν θα βλέπαμε και καμιά αντιχιτλερική ταινία μέχρι σήμερα, παρά μόνο κατά εκείνων που καθάρισε ο Χίτλερ στο πολιτικό του κόμμα αν υποθέσουμε πως εκείνοι ήταν οι αυθεντικοί εθνικοσοσιαλιστές που θα έπρεπε πάση θυσία να δυσφημιστούν στα μάτια του κόσμου με τέτοιες ταινίες, για να μην ακολουθήσει ποτέ το ιδεολογικό τους παράδειγμα μιμούμενος τις (κομμουνιστικές) πολιτικές τους σήμερα.
Αν δούμε όμως προσεκτικά κάποια αποδεικτικά στοιχεία που θα παρουσιαστούν στο παρόν άρθρο και πάλι σε παγκόσμια πρωτοτυπία (όπως θα καταλάβετε το γιατί παρακάτω), θα σας λυθούν μονομιάς όλες αυτές οι εύλογες αλλά καθόλου ανεξήγητες απορίες! Αρχικά, σας συμβουλεύουμε να κοιτάζετε πάντα τις διδασκαλίες κάποιου και όχι αυτά που σας λέει ότι είναι αυτοπροσδιοριστικά βάζοντας ταμπέλες στον εαυτό του, ακόμη και αν παρουσιάζεται ως ‘’εθνικιστής’’ ή ‘’εθνικοσοσιαλιστης’’ πέρα από σατανιστής για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί καθίσταται αυτονόητο πως αν έχει θέλει κάποιος να σας παραπλανήσει για δόλιους σκοπούς (π.χ. να μάθει περισσότερες πληροφορίες για εσάς ή τους ανθρώπους που συναναστρέφεστε ή επηρεάζετε δίνοντας αναφορά στον εχθρό σας) θα παρουσιαστεί ως ομοϊδεάτης ή ομόθρησκος με εσάς για να του ανοιχτείτε ευκολότερα δίνοντας πληροφορίες και δεύτερον, γιατί κάθε εχθρός που δεν θέλει να χάσει την εξουσία του θα προσπαθήσει να παρασύρει όσους του αντιστέκονται σε κάτι που θα τους παρουσιάζεται ως αντίπαλος του εχθρού τους παραπλανητικά ενώ δεν θα είναι!
Γνωρίζοντας κατά συνέπεια ο παγκοσμιοποιητικός εχθρός ή ο εβραιοσιωνιστικός και Μασονικός ειδικότερα ότι μεταπολεμικά ο απογοητευμένος ή αγανακτισμένος απ’ τη διακυβέρνησή του κόσμος θα έψαχνε να οργανωθεί αντιστασιακά σε κάποιο εθνικιστικό ή εθνικοσοσιαλιστικό χώρο (που του μιλάει για πατρίδα, έθνος, φυλή, θρησκεία κ.λ.π.), ήταν αναμενόμενο ότι θα προσπαθούσε να διαβάλλει κάθε τέτοιο χώρο όχι απαραίτητα με τοποθέτηση εβραίων ή μασόνων στους κόλπους του, ένα γεγονός επικίνδυνο άλλωστε για κάθε τέτοιο διαβολέα ή προβοκάτορα σε περίπτωση που τον καταλάβαιναν οι γύρω του, αλλά με τις διδασκαλίες του που θα υιοθετούσαν όλοι οι ακόλουθοι εκείνου του χώρου (και σίγουρα από κάποιον Μασόνο ή εβραίο που θα τους τις μάθαινε) νομίζοντάς τες για εθνικιστικές, εθνικοσοσιαλιστικές, σατανικές κ.α. ενώ δεν θα ήταν! Κατά συνέπεια, ό,τι και να έκανε ύστερα κάθε τέτοια οργάνωση, απλά θα επαναλάμβανε ό,τι και κάθε Μασόνος ή εβραίος από τις δικές του οργανώσεις, παρόλο που δεν θα σχετίζονταν μεταξύ τους! Μιλώντας τώρα πιο συγκεκριμένα πάνω στο ζήτημα που εξετάζουμε στο παρόν άρθρο για καλύτερη κατανόηση, βάζοντας εθνικιστές ή εθνικοσοσιαλιστές να χαιρετάνε Ήλιους, κάνουν ακριβώς ότι και οι Μασόνοι στις στοές τους και ιδίως όταν μπασταρδεύουν μεταξύ τους ανόμοιες θρησκείες πανθρησκευτικά! Να πως, όπως ενθυμούμαστε από την αρθρογραφία μας στα θρησκευτικά:
Με την ανάγνωση του άρθρου με τίτλο: «Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΙΚΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ» διαπιστώνουμε τα εξής:
1) ότι οι Χριστιανικές εορτές υποβιβάζονται σε κάποιου είδους Φυλετικής ψυχαγωγίας για τους «Άριους» του πλανήτη.
2) Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι «οι γιορτές αυτές κρατούν το υπολειπόμενο μυστικό νόημα της ύπαρξης» .
3) Στο άρθρο αυτό παρουσιάζεται η άποψη ότι η «λαίλαπα του Εβραιοχριστιανισμού» αφάνισε με «λύσσα και μισαλλοδοξία πάμπολλα στοιχεία του Λευκού πολιτισμού γκρεμίζοντας τους αρχαίους θεούς από τα βάθρα τους…».
4) Οι «σημίτες ψευτοκαλόγεροι» κατέστρεψαν τα δημιουργήματα του «Αρίου πολιτισμού» αλλά δεν κατάφεραν τελικά να «ξεριζώσουν το μύχιο και τρίσβαθο ρεύμα της ιερής παράδοσης» επειδή
5) «Ο Χριστός σαν άλλος Απόλλωνας αναδύθηκε μέσα από το Εβραϊκό σκοτάδι απορροφώντας στο πρόσωπό του όλα τα στοιχεία του Ηλιακού Λόγου. Ο χρυσομάλλης Χριστός, Φοίβος και Μίθρας μαζί ενσαρκώνονται στην Γη για να διώξει το σκοτάδι» μακριά από τους ανθρώπους.
6) Οι συσχετισμοί συνεχίζονται και το Πρώτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Πατήρ, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «παίρνει στην χριστιανική εικονογραφία τη μορφή του Διός-Βόταν». Ενώ
7) το Θείο Βρέφος που «συμβολίζει την φυσική απλότητα και καθαρότητα» και είναι η «ενσαρκωμένη Ηλιακή δύναμη» Αχούρα Μαζδά που αποκτά ιδιαίτερη δύναμη όταν ο πλανήτης «ξεπερνάει το χειμερινό ηλιοστάσιο». Έτσι
8) στέλνει τον «Μίθρα-Χριστό» να «καταβάλλει τον βέβηλο και σκοτεινό Αριμάν». Ο Χριστός που εκτιμά ο εθνικοσοσιαλισμός της Χ.Α είναι η «νεώτερη όψη του Απόλλωνα, του Διόνυσου, του Μίθρα» και
9) στάλθηκε στον κόσμο από τον «Ένα, τον Ύψιστο Θεό Πατέρα του Κόσμου» τον «Δία, Βόταν, Αχούρα Μαζδά»
10) Αυτό είναι το «μυστικό» νόημα των Χριστιανικών εορτών των Χριστουγέννων και Θεοφανείων, σύμφωνα με τους εθνικοσοσιαλιστές της Χ.Α.
Κοινή γραμμή στο θέμα έχουν, εκτός από την Χ.Α και τους παγανιστές και οι Μασόνοι:
Λογικό και αναμενόμενο μετά να μη διαβάζετε πουθενά παγκοσμίως από Ηλιολάτρες που παρουσιάζονται ως εθνικοσοσιαλιστές ή εθνικιστές τέτοια Μασονικά κείμενα σαν το παραπάνω, διότι αμέσως θα γίνει αντιληπτή σε κάθε ακόλουθό τους η συγκεκριμένη θεολογική ταύτιση και θα καταλάβει πανεύκολα ότι είναι Μασόνοι ή τουλάχιστον προπαγανδίζουν αυτά που διδάσκουν οι Στοές τους! Για αυτό πρέπει να συνεχίζει να υπάρχει αυτή η παραπλάνηση παρουσιαζόμενοι εκείνοι ως ‘’αντισυστημικοί’’ εθνικιστές ή εθνικοσοσιαλιστές Ηλιολάτρες απέναντι στις ‘’σκοτεινές δυνάμεις’’, έτσι ώστε να παραμένουν στην εξουσία τέτοιοι Μασόνοι! Δεν είναι εκπληκτικό; Για τον ίδιο λόγο από την άλλη πλευρά τώρα επίσης βολεύει κάποιους προδότες σατανιστές, υπηρέτες κάθε εβραίου και Μασόνου ή όσους τους παριστάνουν παραπλανητικά, να παρουσιάζεται ως Ηλιολατρικός και χριστιανικός ο Ναζισμός σε άλλους σατανιστές, έτσι ώστε να νομίζουν ότι υπηρετούν σατανιστές ή τον Σατανά όταν κάνουν αντιναζιστικό ή αντιφασιστικό αγώνα! Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μέσα από την ίδια τώρα εβραϊκή Καμπαλά (αιώνες πριν εμφανιστεί Ναζισμός) και ένα σχετικό σατανικό κείμενο από τον Διαβολικό Γνωστικισμό που επίσης θα θυμηθούμε έπειτα, δυστυχώς για όλους αυτούς τους προδότες και προπαγανδιστές, διαπιστώνουμε το ακριβώς αντίθετο! Δηλαδή, ο Ήλιος (ή Αριστερόστροφη Σβάστικα) να αφορά τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και ο Μαύρος Ήλιος (ή Δεξιόστροφη Σβάστικα που υιοθέτησαν οι Ναζί) τον Σατανά:
(σ.σ. Το Δέντρο της Ζωής πριν την «Πτώση». Το συγκεκριμένο σχήμα περιγράφεται από την Gra. Εκδοχή του Sefer Yetzirah)
Η “εποχή” πριν την Πτώση των Πρωτόπλαστων αντιπροσωπεύεται από ένα Δέντρο πολύ διαφορετικό από αυτό που βρίσκεται στα περισσότερα σύγχρονα καμπαλιστικά κείμενα. Αυτό το σχήμα αποτελείται επίσης από δέκα σφαίρες και είκοσι δύο μονοπάτια, ωστόσο δεν περιέχει το Malkuth. Αντιθέτως, η Daath είναι πλήρως υπαρκτή στη Μεσαία Στήλη, κοντά στα Τρία Ανώτερα Σεφιρώθ, και αντιπροσωπεύει την ανώτερη, πνευματική γνώση όπου η σοφία της Chokmah και η κατανόηση της Binah ενώνονταν. Ήταν ο μυστικός Μαύρος Ήλιος που έλαμπε κοντά στο στέμμα του Kether και κυβερνώταν από τον Αρχάγγελο Sa’el ή Εωσφόρο, πέρα από τον κατώτερο κίτρινο Ήλιο της Tiphareth, που κυβερνούσε ο Μιχαήλ.
Το σχήμα αυτού του Δέντρου, τέλεια συμμετρικό, θύμιζε αυτό ενός διαμαντιού, αποτελούμενου από τρία διαφορετικά επίπεδα, που αντιστοιχούν στους τρεις ανώτερους από τους τέσσερις καμπαλιστικούς κόσμους, τον θεϊκό κόσμο του Atziluth, τον μεσαίο κόσμο των Αγγέλων Briah, και τον αστρικό κόσμο του Yetzirah. Ο υλικός κόσμος του Assiah, που αντιπροσωπεύεται από το Malkuth δεν υπήρχε ακόμη, ενώ ο οίκος στον οποίο κατοικούσαν οι Πρωτόπλαστοι ήταν η σφαίρα Yesod στο κατώτερο μέρος του αστρικού. Τότε όμως η Yesod ήταν η ακριβής αντανάκλαση του Kether, και οι Πρωτόπλαστοι ζούσαν “κατ’εικόναν και καθ’ομοίωσιν” του Θεού, εκπληρώνοντας το θεμελιώδες ερμητικό ρητό “όπως Επάνω έτσι και Κάτω”. Αυτή η ιδεατή κατάσταση ήταν ίσως που προκάλεσε το φθόνο του Εωσφόρου, οδηγώντας στην προδοσία του. Αργότερα, όταν οι πρωτόπλαστοι τρώνε τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης, εκδιώκονται από την Εδέμ για να κατοικήσουν στη γη. Δημιουργείται έτσι η Σεφίρα Malkuth, και το ανθρώπινο πνεύμα εισέρχεται στους κύκλους και τις διαδικασίες του υλικού κόσμου. Ο Ήλιος της Daath χάνει το καθάριο φως του και ο Sa’el, που το όνομά του κάποτε συμμετείχε στο μυστικό όνομα Semhamphorash, έλαβε το γράμμα ma από τη λέξη maveth (θάνατος) και σαν Άγγελος του Θανάτου (Samael) ρίχτηκε στο κενό μαζί με τους ακόλουθούς του.
(σ.σ. από το τεύχος 76 του περιοδικού mystery)
Λατρεία της Σβάστικας
Η Σβάστικα είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό απόκρυφο σύμβολο που ενσωματώνει τη Διαβολική εξέλιξη από την ύπαρξη στον κόσμο (που συνδέεται εξ ολοκλήρου με την αιτιότητα του Γιαχβέ) με σατανική αφύπνιση ή / και με το να ασχολείται με το κόσμο (ο οποίος είναι αιτιατός και Αναιτιατός). Είναι ένα κλειδί που ανοίγει τις πύλες της κόλασης (δεσμεύεται από έναν Μαύρο Ήλιο) με ένα απειλητικό μάρτυρα που απορρίπτει αυτό που είναι υπάνθρωπο, καίγοντάς το στην Πυρκαγιά για να καθαρίσει το Αίμα. Αυτό μεταβάλλει τη σύνθεση του Αίματος του Δυναμικού σε μια νέα ουσία, το Αίμα Ζωής. Αυτό είναι από την αποκάλυψη και τη διαφώτιση ταυτόχρονα με την ευκαιρία να καταναλώσει το άχρηστο σε ένα αιώνιο επαναλαμβανόμενο Ολοκαύτωμα, και να ενισχύσει αυτό που έχει κάποια αξία.
Ο Μαύρος Ήλιος είναι μια αντιπαράθεση του Ηλιακού ρούνου ως σύμβολο για το κρυμμένο δυναμικό της Διαβολικής Γνώσης και της Αναιτιατής και χαοτικής ενέργειας μέσα στο Αίμα μας και η Σβάστικα στην διπλή εκδήλωσή της αντιπροσωπεύει το Αίμα της Ζωής σε ροή με τις Πυρκαγιές του Θανάτου – οι φωτιές καθαρίζουν το Αίμα Ζωής, το νεκρό Αίμα πέφτει για να δημιουργήσει το καθαρό Αίμα.
Ως Σατανικό σύμβολο της αιώνιας ύπαρξης, η Σβάστικα είναι η περιστροφή των αστεριών πίσω στις πρωταρχικές θέσεις τους στην αρχή της δημιουργίας του εαυτού, ως υπαρξιακού όντος. Αντιπροσωπεύει το αρχέγονο Χάος που είναι επιφορτισμένο με την εξουσία να ανατρέψει τον YHVH (σ.σ. το Τετραγράμματο όνομα στα αγγλικά του Βιβλικού Θεού Γιαχβέ) σε έναν αγώνα Εωσφορικό ενάντια στην πίστη και την υποταγή στην αιτιότητα, οπότε το σύμβολο είτε εξελίσσεται περαιτέρω είτε εκφυλίζεται πίσω στον Μαύρο Ήλιο για να ξεπεραστεί ξανά.
Στο τριμερές Κεφάλι του Διαβόλου η αντίστροφη Σβάστικα (σ.σ. η Δεξιόστροφη σαν των Ναζί), η Σαουβάστικα, αντιπροσωπεύει το δημιουργικό στοιχείο του Διαβόλου ως παλινδρόμηση και ως εκμηδένιση των σκοτεινών εσωτερικών φλογών. Σε κάποιο βαθμό η Σβάστικα είναι η αντίθεση γι ‘αυτό, είναι η Σφραγίδα της Αφύπνισης, αλλά και η εικόνα της φυσικής καταστροφής του ιουδαιοχριστιανικού υπανθρώπου.
ΠΗΓΗ: DIABOLIC GNOSTICISM – MYTHOS AND PHILOSOPHY
Πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά:
Swastika Worship
The Swastika is an immensely powerful occult symbol that integrates Diabolic evolution from being in the world (entirely bound by the causality of Yahveh) with Satanic awakening and/or becoming as a being striving with the world (which is causal and Acausal). It is a key that opens forth the gates of Hell (bound by a Black Sun) with a sinister impectus discarding that which is subhuman, burning it in the Fire to cleanse the Blood. This alters the composition of the Blood of Potential into a new substance, the Life Blood. This is of revelation and enlightenment at once with the chance to consume the worthless in an eternally recurring Holocaust, and empower that which is of some value.
The Black Sun is a juxtaposition of the Solwuz rune as a symbol for the hidden potential of Diabolic Gnosis and the Acausal and chaotic energy within our Blood, and the Swastika, in its twofold manifestation, represents the Blood of Life in flux with the Fires of Death –the fires cleanse the Life Blood, the dead Blood falls to give rise to the pure Blood.
As a Satanic symbol of eternal becoming, the Swastika is the rotation of the stars back into their primary positions at the beginning of the creation of the self, as an existential being. It represents the primordial Chaos endowed with a will to power to overthrow YHVH in a Luciferian struggle against belief and subservience to causality, at which point the symbol either evolves further or degenerates back into the Black Sun to be overcome again.
In the tripartite Devil’s Head the reversed Swastika, the Sauvastika, represents the demiurgic element of Diabolos as regression and as the annihilation of one’s dark inner flames. To a certain extent the Swastika is the antithesis of this, it is the Sigil of Awakening, and also the icon of the physical destruction of the judeo-xtian subhuman.
(In 1933, Heinrich Himmler acquired Wewelsburg castle as a center for the SS. The Black Sun mosaic was a feature of the expansion and remodeling of the building. This symbol may have been inspired by ancient Iron Age discs…more: en.wikipedia.org/wiki/Zierscheibe)
Εφ’ όσον πληροφορούμαστε τώρα μέχρι και από την ‘’Βικιπαίδεια’’ ότι οι Ναζί υιοθέτησαν το σύμβολο του ‘’Μαύρου Ήλιου’’ για να κοσμήσουν το κέντρο των Ες Ες (σ.σ. κάστρο Βέβελσμπουργκ) και κανέναν Ήλιο (ή Αριστερόστροφη Σβάστικα) που τιμούν οι Μασόνοι σαν απόρροια της Δημιουργίας του Βιβλικού Θεού τους, όπως διαβάσαμε πρωτύτερα ανακοίνωση περί εορτασμού του Χειμερινού Ηλιοστασίου από εκείνους, στη συνέχεια πανεύκολα μπορούμε να καταρρίψουμε την οποιαδήποτε υπόνοια σύνδεσης περί ‘’ινδογερμανικής’’ ή ‘’ινδοευρωπαϊκής’’ θεωρίας (που ήδη καταρρίψαμε σε ομώνυμο άρθρο μας) με τον Ναζισμό, πάλι μέσα από τα ίδια τα ναζιστικά γραπτά περί Αρίας Φυλής που καταρρίπτον πανηγυρικά την οποιαδήποτε σύνδεσή της φυλετικά με ινδούς και εβραίους (σ.σ. το ότι πήγαν κάποτε Λευκοί Ευρωπαίοι και στην Ινδία δεν τους κάνει ‘’ινδοερωπαίους’’, για τον ίδιο λόγο που κανείς δεν αναφέρει τον Μέγα Αλέξανδρο ως ‘’ελληνοπέρση’’ ή ‘’ινδοέλληνα’’ επειδή έφτασε μέχρι εκεί εκστρατευτικά):
- Αυτές οι έξι φυλές σύμφωνα με τη νομοθεσία μας καθορίζονται ως Άριες: Νορδικός, Κρομανοειδής, Μεσογειακός, Διναρικός, Βαλτικός, Αλπικός. Άριοι επίσης στην Γερμανία είναι οι άνθρωποι που ανήκουν σε μία από αυτές τις παραπάνω φυλές ή αποτελούν μείξη αυτών. Μη-άριοι είναι από την άλλη, οι Οριενταλικοί και οι Πρωσοασιάτες (Αρμενοειδής) ή διασταυρώσεις αυτών των δύο με άλλες φυλές, όπως συμβαίνει και με τους Εβραίους. Οι τελευταίες δυο αυτές ράτσες (Οριενταλικοί και Αρμενοειδείς) σχηματίζουν τον πυρήνα του Εβραϊκού λαού. Οι ευρωπαϊκές φυλές χαρακτηρίζονται συνολικώς ως Άριοι και αντίθετα οι ξένες ως προς αυτές φυλές ως "Μη-Άριοι"
Τέλος, το πόσο ‘’προδότης’’ ήταν τελικά ο Χίτλερ για τον εθνικοσοσιαλισμό και πόσο ‘’αυθεντικοί’’ εθνικοσοσιαλιστές εκείνοι που πήγαν να τον προδώσουν και τους καθάρισε για αυτό στη ‘’Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών’’, δεν καταδεικνύεται μόνο από την προαναφερόμενη αντιναζιστική ταινία προπαγανδιστικά και πιστή παρόλο αυτά σε εκείνα τα ιστορικά γεγονότα που μπορείτε να δείτε ολόκληρη εδώ:
Hitler The Rise of Evil Complete Movie:
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αποθηκεύστε την αν θέλετε σε μορφή ‘’ΜΡ4’’ στον υπολογιστή σας από έναν μετατροπέα (σε περίπτωση που κλείσει το συγκεκριμένο διαδικτυακό κανάλι ή ‘’κατέβει’’ η ταινία και τη χάσετε) σαν και αυτόν (αφού επικολλήστε στο σχετικό πεδίο την ηλεκτρονική της διεύθυνση): https://savemp3.app/en/
Μπορούμε να το διαπιστώσουμε αυτό και από εφημερίδες εκείνης της εποχής, σαν τις παρακάτω αγγλικές μάλιστα που μας πληροφορούν ότι το 1933 (πολύ πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος) οι εβραίοι κηρύσσουν τον πόλεμο στη Ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ (σ.σ. τόσο ‘’προδότης’’ ήταν και ‘’συνεργάτης ή πιόνι’’ των εβραίων) και μεταπολεμικά το 1947 με τρομοκράτες τους στα κορόιδα τους άγγλους που τους υποστήριξαν:
Από την άλλη, κλείνοντας το άρθρο μας, ήταν τόσο ‘’αυθεντικοί’’ και ‘’αληθινοί’’ εθνικοσοσιαλιστές αυτοί που πρόδωσαν τον Χίτλερ εσωκομματικά σαν τον Όττο Στράσσερ, όπως μας λένε διάφοροι (σαν τους εβραίους και τις ταινίες τους) αντιχιτλερικοί σήμερα, που η ανταμοιβή του για τον αντιναζιστικό αγώνα ήταν το κάλεσμα που του έγινε μεταπολεμικά απ’ τους Σοβιετικούς εχθρούς για να έρθει στην Ανατολική Γερμανία την οποία κυβερνούσαν εκείνοι πλέον:
Ο Όττο Στράσσερ υπήρξε Γερμανός ο οποίος μαζί με τον αδερφό του Γκρέγκορ, τον Έρνστ Ραιμ κι άλλους, πρόδωσαν τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Εθνικοσοσιαλισμό. Στο Συνέδριο στο Μπάμπεργκ που πραγματοποιήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1926, ο Αδόλφος Χίτλερ υπερασπίστηκε με σθένος την ιδέα του Führerprinzip κι έτσι η φράξια των ''ριζοσπαστών'' -κρυφοκουμμουνιστών στο πνεύμα- Στράσσερ αποδυναμώθηκε.
Το 1930 ο Όττο Στράσσερ εκδιώχθηκε από το NSDAP.
Μετά τον διωγμό του από το NSDAP, ο Όττο Στράσσερ ιδρύει στις 4 Ιουλίου του 1930 το λεγόμενο "Μαύρο Μέτωπο'' ("Schwarze Front") που επίσημα ονομαζόταν ''Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten''. Αυτό αποτελείτο από τον Στράσσερ και από διάφορους άλλους "ριζοσπάστες'' δυσαρεστημένους ΠΡΩΗΝ μέλη του NSDAP, ΠΡΩΗΝ Εθνικοσοσιαλιστές. Αυτοί διέδιδαν ότι ο Αδόλφος Χίτλερ είχε προδώσει το NSDAP!!! και είχαν ως φανερό στόχο και σκοπό τη διάσπασή του.
Εκτός αυτών, παρατηρούνται στην ομάδα του "Μαύρου Μετώπου" καθώς και στην εφημερίδα τους "Η Γερμανική Επανάσταση" (με πρότυπο την μπολσεβικική άραγε ''επανάσταση'';) κι άλλες μικρές λεπτομέρειες (ειρωνεία) όπως π.χ. η απουσία αντισημιτισμού και η προθυμία της συνεργασίας με Ιουδαίους όπως ο Helmut Hirsch, ο οποίος εκτελέστηκε το 1937, διότι έλαβε μέρος σε μια απόπειρα δολοφονίας του Ηγέτη, Αδόλφου Χίτλερ. H οργάνωση "ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ" απέτυχε τα προσδοκώμενα λόγω της Κυριαρχίας του Φύρερ Αδόλφου Χίτλερ και του Αληθινού Εθνικοσοσιαλισμού.
Το 1934 με την περίφημη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, τα σύννεφα καθάρισαν από τον διαυγή, πλέον, ουρανό του Εθνικοσοσιαλισμού. Αυτή η εκκαθάριση βρίσκει νεκρούς τον Γκρέγκορ Στράσσερ, τον Έρνστ Ρεμ, και άλλους που ραδιούργησαν εναντίον του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού.
Το 1933 ο Όττο φεύγει από τη Γερμανία αυτοεξόριστος. Πρώτα κατευθύνεται στη Βιέννη (Μάιος 1933) και μετά στη Πράγα (Ιούλιος, 1933, όπου αργότερα θα κατευθυνθεί τυχαία και ο γνωστός πλέον Ιουδαίος Hirsch) και θα πολεμήσει από κει τον Χίτλερ και τον Εθνικοσοσιαλισμό. Έπειτα, στην Ελβετία (Οκτώβριος 1938) και τη Γαλλία (Νοέμβριος 1939), πολεμώντας λυσσαλέα κατά του Χίτλερ, μηχανορραφώντας την καταστροφή του. Τον Μάιο του 1940 πηγαίνει στις Βερμούδες (;), αφήνοντας πίσω στην Ελβετία σύζυγο και παιδιά. Το 1941 τον βρίσκουμε στον Καναδά (;;), με τον Γιόζεφ Γκαίμπελς να δηλώνει ότι ο Στράσσερ είναι ο "υπ' αριθμόν Ένα εχθρός". Πώς όμως ο Ο. Στράσσερ κατάφερε να αποκτήσει την περιβόητη διαμονή στον Καναδά; Μέσω του Sir Robert Vansittart o οποίος προσέγγισε τον Καναδό Ύπατο Αρμοστή Vincent Massey. O Vansittart ήταν ένας ένθερμος αντιφασίστας, Βρετανός διπλωμάτης, ολλανδικής καταγωγής, ο οποίος έκανε τα αδύνατα δυνατά για να χάσει τον πόλεμο η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Εκείνος ήταν που είχε την ιδέα της χρησιμοποίησης του Στράσσερ ως εκτελεστικού οργάνου των Συμμάχων, χωρίς την ελάχιστη αντίρρηση ή επιφύλαξη από την πλευρά των Αμερικανών (μην ξεχνάτε ότι ήταν ένας κοινός προδότης, ένας ΠΡΩΗΝ Εθνικοσοσιαλιστής). Μέσα σε ένα 24ωρο, η καναδική βίζα εγκρίθηκε. Έφθασε τελικώς στον Καναδά μέσω ενός πλοίου τον Απρίλιο του 1941. Αυτή η περίοδος στον Καναδά τον βρίσκει αρχηγό του "Free German Movement", ενός ιδρύματος εκτός της Γερμανίας που είχε ως στόχο την βοήθεια στους Γερμανούς ανά την υφήλιο που θα πολεμούσαν υπέρ της καταστροφής και πτώσης του Αδόλφου Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού.
Επιχειρηματολογούσε υπέρ μιας "Γερμανικής Αντίστασης" και δρούσε υπέρ της ίδρυσης ενός "Γερμανικού εξόριστου κράτους". Ο Όττο Στράσσερ ήταν ρητός: πολεμούσε τον Χίτλερ και τον Εθνικοσοσιαλισμό, τον Ηγέτη και την Ιδέα για την οποία θυσιάστηκαν τόσοι ήρωες. Επιπροσθέτως, ο Στράσσερ ανέπτυξε μια έντονη καμπάνια που "θα έδινε στον κόσμο να καταλάβει ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους Γερμανούς και στους Ναζί" (German Resistance Against Hitler: The Search for Allies Abroad, 1938-1945, σελίδα 235). Μάλιστα, η εφημερίδα "Toronto Star" του Καναδά αναφέρθηκε στον Στράσσερ ως "ευπρόσδεκτο σύμμαχο". Το κωμικό -αν και αναμενόμενο, λόγω της κατάληξης που πάντα επιφυλάσσει η μοίρα στους προδότες- της υπόθεσης είναι ότι αργότερα σύσσωμος ο Καναδάς, οι Η.Π.Α. και ο ίδιος ο Vansittart πέταξαν τον Στράσσερ σαν στυμμένη λεμονόκουπα! Ο φίλος των προδοτών όμως συνεχίζει τον αντιχιτλερικό και αντιναζιστικό-αντιφασιστικό αγώνα του γράφοντας άρθρα σε βρετανικές, αμερικανικές και καναδικές εφημερίδες. Τη στιγμή λοιπόν που ήρωες πέφτανε για την υπεράσπιση ενός ονείρου, κάποιοι πολεμούσαν εκ των έσω (Werther, φον Κανάρις, κ.ά.) ή εκ των έξω (Στράσσερ, κ.α.) ώστε να χάσει τον Πόλεμο ο Χίτλερ και η Αρία Φυλή. Τα έχει πει άλλωστε και ο Μεγάλος Άνδρας που ακούει στο όνομα Σκορτσένυ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η Σοβιετική Ανατολική Γερμανία προσκαλεί επισήμως τον Όττο Στράσσερ για να τους βοηθήσει και να αναλάβει πολιτικό ρόλο στην διακυβέρνηση. Ο Στάλιν μάλλον είχε μείνει έκθαμβος από τον αντιχιτλερικό και αντιφασιστικό αγώνα του Όττο Στράσσερ, τόσο που θέλησε ΕΜΠΡΑΚΤΑ να τιμήσει τον κοινό τους στόχο στην ιστορία. Ο Όττο Στράσσερ αρνήθηκε, όχι γιατί δεν σαγηνευόταν από τον μαρξισμό, μα διότι είχε άλλα σχέδια κατά νου. Το να σου λέει η Σοβιετική Ένωση των γκούλαγκ "έλα να κυβερνήσουμε τον τόπο", δεν είναι πάντως και λίγο. Η επιβράβευση για τον αντιχιτλερικό αγώνα, δεν ήταν και μικρή…
Τελικά, και μετά από πολύ αντιχιτλερικό-αντιναζιστικό αγώνα, επετράπη στον Όττο Στράσσερ το 1955 να επιστρέψει στη χώρα του, τη Γερμανία, η οποία ήταν τώρα ένα προτεκτοράτο του Εχθρού. Εγκαταστάθηκε στο Μόναχο. Το 1956, κιόλας, ιδρύει ένα κόμμα, την "Γερμανική Σοσιαλιστική Ένωση" ('Deutsch-Soziale Union''), που διαλύθηκε το 1962. Δεν δίστασε κιόλας να πει ότι ήταν ένας "διαφοροποιημένος Εθνικοσοσιαλιστής" αναφορικά με το Φυλετικό ζήτημα, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι με πράξεις έθεσε τον εαυτό του εναντίον τέτοιων (φυλετικών) πολιτικών. Σύμφωνα με τον ίδιο, μια από αυτές τις πράξεις ήταν και η μηχανορραφία της αποπομπής του Τζούλιους Στράιχερ από την "Deutschvölkische Freiheitspartei", προ-ναζιστική πολιτική οργάνωση. Μια φορά προδότης, ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΔΟΤΗΣ!
Αυτόν, λοιπόν, σου παρουσιάζουν σαν ήρωα κάποιοι τυχάρπαστοι αντιφασίστες με το προσωπείο του ''Εθνικοσοσιαλιστή'', για να πείσουν και να κάνουν την προπαγάνδα τους κατά του Εθνικοσοσιαλισμού πιο αποτελεσματική. Στο πλαίσιο αυτής της προπαγάνδας, λοιδορούν ποικιλοτρόπως και πιστούς μέχρι το τέλος Εθνικοσοσιαλιστές, όπως τον Γκαίμπελς, τον Ζακ Ντοριό στη Γαλλία, αλλά και τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, τη Σίτσα Καραϊσκάκη στην Ελλάδα, κ.ά.
Είναι δε χαρακτηριστικό το μίσος τους για τον ΑΔΟΛΦΟ ΧΙΤΛΕΡ, πανομοιότυπο με αυτό του Εχθρού, του Αιώνιου Εχθρού τον οποίο πολέμησε και πολεμάει η Άρια ιδεολογία και Φυλή.
(σ.σ. από: esaronikoy.blogspot.com/2016/06/blog-post_21.html)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΕΡΙ ΠΡΟΔΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ…
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΟΥ NSDAP (Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος)
Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μία παραμυθολογία σχετικά με την αριστερή πτέρυγα του πάλαι ποτέ γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, του NSDAP. Κάποιοι εκφράζονται με θαυμασμό για τους αδελφούς Στράσσερ και τον Ερνστ Ρεμ, οι οποίοι ήταν οι κύριοι εκπρόσωποι αυτής της αριστερής ναζιστικής τάσης. Ας δούμε καταρχήν την ιστορική πορεία των προσώπων που θεωρούνται από τους όψιμους στρασσερικούς ως οι γνήσιοι Ε/Σ.
Όττο Στράσσερ
Ο Όττο Στράσσερ ήταν μία τυπική περίπτωση μονίμως γκρινιάρη αριστερού, που ήταν απορίας άξιον το τι σχέση είχε με το κόμμα. Ήταν φιλομπολσεβίκος, καταδίκαζε το φασιστικό καθεστώς του Μουσσολίνι ως αντεργατικό και δικτατορικό (ενώ η ΕΣΣΔ, την οποία θαύμαζε, ήταν ένα φιλεργατικό και μη-δικτατορικό κράτος...), στρεφόταν κατά της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και γενικότερα είχε υιοθετήσει μία αριστερίζουσα φρασεολογία.
Ο Χίτλερ τον αποκαλούσε "μαρξιστή των σαλονιών" (κάτι αντίστοιχο με τους σημερινούς αριστερούς του Κολωνακίου και των Β.Προαστίων δηλαδή) και φυσικά συγκρούστηκε ιδεολογικά μαζί του. Ο Γκαίμπελς ήταν φανατικά εναντίον του και μέσα από την εφημερίδα του Angriff βρισκόταν σε ανοικτή αντιπαράθεση με τα έντυπα του Όττο Στράσσερ.
Παρ'ολ'αυτά ο Χίτλερ του έδωσε ευκαιρίες και ταξίδεψε ως το Βερολίνο τον Μάιο του 1930 για να συναντηθεί μαζί του, μπας και τον συνετίσει. Ο Όττο Στράσσερ όμως ήταν αδιάλλακτος και προκλητικός. Αυτή η στάση του εξόργισε ακόμη και τον αδελφό του, τον Γκρέγκορ Στράσσερ (που είχε επίσης αριστερές ιδέες) ο οποίος αποκήρυξε την προδοτική στάση του Όττο, διέκοψε κάθε σχέση μαζί του και εισηγήθηκε την αποπομπή του από το κόμμα.
Ο Όττο Στράσσερ όντας πλέον τελείως απομονωμένος μες στο κόμμα, αποχωρεί από αυτό στις 4 Ιουλίου 1930, προλαβαίνοντας έτσι την σίγουρη διαγραφή του. Μαζί του αποχωρούν και οι οπαδοί του, 25 άτομα. Πραγματικά μεγαλειώδες ρεύμα.... Ιδρύει την Ένωση Επαναστατών Εθνικοσοσιαλιστών, η οποία γίνεται περισσότερο γνωστή με την ονομασία Μαύρο Μέτωπο. Σε αυτήν προσχώρησαν αργότερα και οι Εθνικομπολσεβίκοι του Ερνστ Νίκις. Εξυπακούεται ότι όλοι αυτοί έμειναν στο περιθώριο και δεν έκαναν απολύτως τίποτα...
Τελικά, ο Όττο Στράσσερ μετά την παταγώδη πολιτική του αποτυχία έφυγε από την Γερμανία. Πήγε στην Αυστρία, μετά στην Τσεχία, μετά στην Ελβετία και στον Καναδά. Προφανώς θεωρούσε ο Καναδάς είχε πιο αντικαπιταλιστικό καθεστώς από την Ε/Σ Γερμανία.. Επέστρεψε στην Γερμανία την δεκαετία του '50. Προσπάθησε να επαναδραστηριοποιηθεί πολιτικά βασιζόμενος στην δικιά του αριστερίστικη εκδοχή του Ε/Σ, αλλά και πάλι απέτυχε... Πέθανε στο Μόναχο το 1974. Ο Όττο Στράσσερ ήταν τυπική περίπτωση γραφικού θεωρητικού αριστεριστή που ταλαιπωρείται από τις ιδεοληψίες του και τις εμμονές του, γκρινιάζει για τα πάντα, αλλά όταν κληθεί να αναλάβει ουσιαστική πολιτική δράση τα κάνει μαντάρα.Κοινώς, το απόλυτο τίποτα.
Γκρέγκορ Στράσσερ
Ο Γκρέγκορ Στράσσερ ήταν σίγουρα πιο σοβαρή περίπτωση από τον γραφικό αδελφό του. Δραστήριος Βαυαρός εθνικοσοσιαλιστής με οργανωτικές ικανότητες και μαχητικό πνεύμα.
Ξεκίνησε σαν μέλος του γερμανικού σοσιαλιστικού κόμματος SPD, μέλος των Freikorps και μετά προσχώρησε στο NSDAP το 1921. Όσο ο Χίτλερ ήταν στην φυλακή, ίδρυσε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα Ελευθερίας της Μεγάλης Γερμανίας μέσω του οποίου κέρδισε μία έδρα στο Ράιχσταγκ το 1924. Μετά επανέρχεται στο NSDAP, και αναλαμβάνει καθήκοντα αναδιοργάνωσης του κόμματος στην Βόρεια Γερμανία.
Πραγματικά πετυχαίνει να αναδιοργανώσει το κόμμα στον γερμανικό βορρά και να δημιουργήσει ένα δικό του ιδεολογικό ρεύμα μες στο κόμμα. Ήταν υπέρ της κρατικοποίησης της βιομηχανίας και των τραπεζών, και συγχρόνως ήθελε να προστατέψει την ιδιωτική πρωτοβουλία σε όλους τους άλλους τομείς. Γενικότερα είχε ενδιαφέρουσες αντικαπιταλιστικές απόψεις, καθώς καταδίκαζε το "φετίχ του κέρδους" το οποίο ως γνωστόν είναι η βάση του καπιταλισμού. Πέραν των κοινωνικών ζητημάτων όμως, είχε κάποιες ιδιόρρυθμες απόψεις γύρω από τα εθνικά ζητήματα. Θεωρούσε ότι η Γερμανία έπρεπε να συμμαχήσει με την ΕΣΣΔ! Αυτό φυσικά ήταν τελείως εκτός πραγματικότητας, και ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την γεωπολιτική του Ε/Σ και τις σκέψεις του Χίτλερ περί ζωτικού χώρου (Lebensraum), αλλά και την γερμανική παράδοση για επέκταση προς Ανατολάς (Drang nach Osten)
Το ουσιαστικό όμως πρόβλημα με τον Στράσσερ ήταν ότι φαινόταν να επιδιώκει μία τάση αυτονόμησης των βόρειων κομματικών οργανώσεων του NSDAP (είχε ιδρύσει τον Φεβρουάριο του 1925 την Εργατική Κοινότητα, που ήταν μία ένωση των βορειογερμανικών παραρτημάτων του κόμματος) που θα βασιζόταν στον ίδιο και στο ιδεολογικό πλαίσιο που εκείνος καθόριζε. Αυτό φυσικά ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο για την ενότητα του κόμματος.
Στις αρχές του 1926 ο Στράσσερ ζητάει την αλλαγή των 10 από τα 25 σημεία του Ε/Σ προγράμματος. Επιδίωκε δηλαδή μία ουσιαστική αλλοίωση της φυσιογνωμίας του Εθνικοσοσιαλισμού. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1926, ο Χίτλερ καλεί σε συνέλευση τα κομματικά στελέχη στην πόλη Μπάμπεργκ. Εκεί πλέον συγκρούεται ανοικτά με τον Στράσσερ και τον συντρίβει πολιτικά καθώς αποδεικνύει ότι η όποια προσπάθεια μπολσεβικοποίησης της οικονομίας και συμπόρευσης με τους κομμουνιστές και την ΕΣΣΔ, είναι τελείως λάθος. Συγχρόνως καταψηφίζεται η απόπειρα αλλαγής του Ε/Σ προγράμματος που είχε ζητήσει ο Στράσσερ.
Μετά από αυτήν την πολιτική ήττα, ο Στράσσερ υφίσταται συντριπτικό πλήγμα καθώς η ομάδα του ουσιαστικά διαλύεται. Ο Χίτλερ όμως αναγνωρίζοντας τις οργανωτικές του ικανότητες, τον διορίζει υπεύθυνο της κομματικής προπαγάνδας τον Σεπτέμβριο του 1926.
Την ίδια περίπου περίοδο μες στο 1926 ο Γιόζεφ Γκαίμπελς, ο οποίος μέχρι ενός σημείου ασπαζόταν τις αριστερές πεποιθήσεις του Στράσσερ, αντιλαμβάνεται την πλάνη του και αναγνωρίζει την πολιτική μεγαλοφυία του Χίτλερ και την ανακολουθία των αριστερίζοντων Ε/Σ. Τον Αύγουστο του 1926 γράφει στον Λαϊκό Παρατηρητή:
"Τώρα καταλαβαίνω τι είσαστε! Επαναστάτες στα λόγια, να τι είσαστε. Πάψτε να μιλάτε για ιδεολογίες εξαπατώντας τους ίδιους σας τους εαυτούς. Δεν ανακαλύψατε εσείς τούτες τις ιδέες. Μιλάτε εσείς για σοσιαλισμό. Ω, τι υποκρισία! Εσείς οι δούλοι του καπιταλισμού δίνετε μαθήματα σε μας; Καθήκον μας η συμπόρευση με τον Φύρερ μας. Είναι ο γίγας και είστε ο νάνοι! "
Όμως ο βρώμικος ρόλος και ο άθλιος καιροσκοπισμός του Γκρέγκορ Στράσσερ φάνηκαν ξεκάθαρα μερικά χρόνια αργότερα, με αφορμή τις κινήσεις του Σλάιχερ. Ο Σλάιχερ ήταν πολιτικός παράγοντας με πολύ μεγάλη επιρροή στον στρατό και στο δημοκρατικό κέντρο, και πρωτοστατούσε στις πολιτικές ίντριγκες που συνέβαιναν στην Γερμανία της εποχής. Μαζί με τον στρατάρχη Χίντενμπουργκ έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να μην πάρει την εξουσία ο Χίτλερ και το NSDAP. Ο Χίντενμπουργκ τον διορίζει καγκελάριο στις 3 Δεκεμβρίου του 1932. Ο Σλάιχερ επιδίωκε να βρει ισχυρές πολιτικές δύναμεις που θα τον στήριζαν για τον σχηματισμό ενός πολυκομματικού κυβερνητικού σχήματος. Το ισχυρότερο κόμμα της εποχής ήταν το NSDAP.
Ήταν όμως σίγουρος πως ο Χίτλερ δεν θα δεχόταν να στηρίξει την κυβέρνησή του. Και ο Σλάιχερ στράφηκε προς τον Στράσσερ! Βασιζόταν στο καλό όνομα που είχε ξαναφτιάξει ο Στράσσερ (ειδικά μετά την πρότασή του για διαγραφή του αδελφού του Όττο, όπως είδαμε πριν), στις σχέσεις που είχε αναπτύξει προσφάτως με βιομηχανικούς παράγοντες αποκομίζοντας οικονομικά οφέλη, αλλά και στις πάντα καλές σχέσεις του με τα εργατικά συνδικάτα. Ο Σλάιχερ στόχευε στην δημιουργία ενός "Άξονα των Συνδικάτων" τον οποίο θα στήριζε ο Στράσσερ και η αριστερή πτέρυγα του κόμματος, εν αντιθέσει με τον Χίτλερ.
Ουσιαστικά δηλαδή, ο Σλάιχερ επιδίωκε την διάσπαση του Ε/Σ κόμματος. Ο Στράσσερ δέχτηκε! Δέχτηκε να επιχειρήσει ύπουλα να διασπάσει το κόμμα προς όφελος της πολιτικής ολιγαρχίας που είχε ρημάξει την Γερμανία! Έκανε πρώτα μία διερευνητική συνάντηση με τον Χίτλερ, η οποία φυσικά δεν κατέληξε πουθενά. Στις 8 Δεκεμβρίου 1932 ο Στράσσερ παραιτείται από το κόμμα. Η προσπάθειά του όμως για την δημιουργία του "Άξονα των Συνδικάτων" προς στήριξη του Σλάιχερ αποτυγχάνει παταγωδώς. Οι οπαδοί του Στράσσερ διαγράφονται από τις τοπικές οργανώσεις του NSDAP και ο ίδιος τελειώνει πολιτικά... Η προσπάθεια διάσπασης του Ε/Σ κινήματος αποτυγχάνει. Οι Στράσσερ και Σλάιχερ βρήκαν το τέλος που τους άξιζε στις 30 Ιουνίου του 1934, την Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών... Ο Γκρέγκορ Στράσσερ είχε αναμφισβήτητες ικανότητες. Όμως πάνω απ'όλα ήταν ένας άθλιος καιροσκόπος που πάντα υπέβλεπε τον Αδόλφο Χίτλερ. Και όπως όλοι οι καιροσκόποι συνήθως τείνουν προς την προδοσία, έτσι έκανε και ο Στράσσερ όταν του δόθηκε η ευκαιρία. Πρώτα πρόδωσε τον ίδιο του τον αδελφό το 1930, προκειμένου να επιβιώσει ο ίδιος πολιτικά μετά την αποτυχία του στο Μπάμπεργκ το 1926, και μετά το 1932 αποπειράθηκε να κάνει το ίδιο και με το κόμμα. Ήταν ένας προδότης του Ε/Σ κινήματος, και τίποτα περισσότερο.
Ερνστ Ρεμ
Ο Ρεμ ήταν λοχαγός, βετεράνος του Α'Παγκoσμίου Πολέμου και ήταν ο άνθρωπος στον οποίο στηρίχτηκε η επάνδρωση και ο εξοπλισμός των SA. Αρχικά λειτουργούσε σαν σύνδεσμος μεταξύ των διαφόρων ένοπλων πατριωτικών ομάδων και του γερμανικού στρατού, της Reichswehr. Στις αρχές του 1923 υπήγαγε τα SA στην Εργατική Κοινότητα των Αγωνιζομένων Πατριωτικών Συνδέσμων (μία οργάνωση ομπρέλα των ένοπλων πατριωτιών ομάδων), αποσπώντας έτσι εν μέρει από την άμεσο έλεγχο του Χίτλερ. Είχε ενεργό συμμετοχή στο κίνημα της μπυραρίας του Νοεμβρίου του 1923 και ήταν ο μόνος που πέτυχε τους αντικειμενικούς στρατιωτικούς στόχους.
Μετά την καταστολή του κινήματος του Νοεμβρίου, το κόμμα και τα SA αναστέλουν την δράση τους. Το 1925 το NSDAP επανιδρύεται, αλλά πλέον ο Χίτλερ, έχοντας αξιολογήσει σωστά τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες και έχοντας ήδη την εμπειρία της αποτυχίας του Νοεμβρίου, κρίνει ότι πρέπει να διεκδικήσει την εξουσία πρωτίστως πολιτικά και δευτερευόντως μαχητικά. Ο Ρεμ διαφωνεί, έρχεται σε ρήξη με τον Χίτλερ και για άλλα θέματα και φεύγει για την Βολιβία.
Αυτό ήταν το πρώτο δείγμα της πολιτικής μυωπίας του Ρεμ. Δεν είχε την πολιτική διορατικότητα του Χίτλερ, και δεν αντιλαμβανόταν ότι η εμμονή του για υποκατάσταση του επίσημου γερμανικού στρατού από τα SA ήταν αυτοκαταστροφική και επικίνδυνη καθώς προκαλούσε αντιπαλότητα του κόμματος με τον στρατό.
Από το 1925 ως το 1931 ο Ρεμ ήταν απών από τους αγώνες των Εθνικοσοσιαλιστών τόσο στην πολιτική σκηνή όσο και στον δρόμο. Στα πολύ δύσκολα χρόνια του Ε/Σ κινήματος, ο Ρεμ ήταν στην άλλη άκρη του κόσμου.
Η κατάσταση πάντως με τα SA δεν ήταν και η πλέον ιδανική. Υπήρχε ήδη ένα κλίμα καχυποψίας μεταξύ των SA και των στελεχών του κόμματος. Τον Αύγουστο του 1930 τα SA του Βερολίνου εξεγέρθηκαν, αρνήθηκαν να διαφυλάξουν μεγάλη κομματική συγκέντρωση με ομιλητή τον Γκαίμπελς, εισέβαλλαν σε γραφεία του κόμματος και της εφημερίδας του Γκαίμπελς Angriff και προξένησαν βανδαλισμούς. Τελικώς η κατάσταση εκτονώθηκε, αλλά ήταν φανερό ότι τα SA δεν ήταν πλήρως ελεγχόμενα, και αυτό ήταν επικίνδυνο για την βιωσιμότητα ενός κόμματος που πάσχιζε να καθιερωθεί και να πάρει την εξουσία. Το 1931 ο Ρεμ επιστρέφει και ο Χίτλερ τον διορίζει αρχηγό των SA. Υπό την ηγεσία του τα SA ενισχύονται και αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των μελών τους. Απορροφούν άλλες παραστρατιωτικές οργανώσεις (π.χ. τους Χαλυβδόκρανους) και το 1933 φτάνουν τα 4.500.000 μέλη. Ο Ρεμ αρχίζει να μιλάει για την "Δεύτερη Επανάσταση", την κοινωνική επανάσταση, που πρέπει να ακολουθήσει την πρώτη Επανάσταση που ήταν η ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ τον Ιανουάριο του 1933.
Αυτή η λαϊκίστικη ρητορική του Ρεμ μπορεί να ακουγόταν ωραία στα αυτιά πολλών μελών των SA που προέρχονταν από φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Το κόμμα είχε μόλις ανέλθει στην εξουσία και τέτοιου είδους εσωτερικές έριδες απειλούσαν την συνοχή του. Η φρασεολογία του Ρεμ έστρεφε όλο το κατεστημένο κατά του κόμματος, και ο Χίτλερ γνώριζε ότι αυτό ήταν άκρως επικίνδυνο. Ο στρατός ήταν πολύ καχύποπτος με τα SA (άλλωστε ο Ρεμ ποτέ δεν έκρυψε ότι ήθελε να υποκαταστήσει τον στρατό με τα ελγχόμενα από τον ίδιο SA) και μία σπίθα μπορούσε να οδηγήσει την Γερμανία σε εμφύλια σύρραξη που σίγουρα θα οδηγούσε την χώρα πίσω στο χάος του 1918. Ο Ρεμ όμως συνεχίζει, και σε άρθρο του τον Ιούνιο του 1934 στην Μηνιαία Εθνικοσοσιαλιστική Επιθεώρηση λέει ότι η δεύτερη Επανάσταση είναι καθήκον για τους κυβερνώντες. Σε διαφορετική περίπτωση, λέει ότι θα συνέχιζε μόνος του, ακόμα και εναντίον όσων δεν τον ακολουθούσαν! Ξεκάθαρη απειλή για τον Χίτλερ. Παρ'ολ΄αυτά τον Δεκέμβριο του 1933, ο Χίτλερ διορίζει τον Ρεμ Υπουργό Άνευ Χαρτοφυλακίου. Ο Ρεμ όμως συνεχίζει την αδιάλλακτη στάση του και ζητάει τον Φεβρουάριο του 1934, τον περιορισμό της Reichswehr σε βοηθητικό ρόλο των SA. Ο στρατός αντιδράει. Συγχρόνως, ο Ρεμ έχει ήδη αρχίσει επαφές με την γαλλική πρεσβεία προκειμένου να βρει συμμάχους. Ο Γάλλος πρέσβης Πονσέ τον στηρίζει, όπως στηρίζει συγχρόνως και τον Σλάιχερ που λέγαμε παραπάνω. Ο Ρεμ πλέον συνωμοτούσε ανοικτά για την ανατροπή του Ε/Σ καθεστώτος.
Στις 3 Ιουνίου του 1934 ο Χίτλερ συναντάει τον Ρεμ σε μία ύστατη προσπάθεια να τον συνετίσει. Η συνάντηση κράτησε 5 ώρες. Ο Ρεμ όμως παρέμενε αδιάλλακτος.
Όπως είναι φυσικό, ο Χίτλερ αντιδρά και για να προλάβει τα χειρότερα λόγω της αδιαλλαξίας του Ρεμ, αποφασίζει την εξόντωση της ηγεσίας των SA, και πολλών ακόμα πολιτικών αντιπάλων. Αυτή συμβαίνει στις 30 Ιουνίου 1934.
Λίγες μέρες μετά στις 13 Ιουλίου 1934, σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ λέει πως οι Ρεμ και Σλάιχερ υποστήριζονταν από μία ξένη δύναμη, μέσω ενός ξένου διπλωμάτη. Εννοούσε φυσικά την Γαλλία και τον Πονσέ. Η Γαλλία αντιδρά και διαμαρτύρεται για τους υπαινιγμούς του Χίτλερ. Ο Χίτλερ δεν το συνεχίζει καθώς δεν τον συμφέρει να έρθει σε ρήξη με την τότε ισχυρότερη Γαλλία και ζητά να παραμείνει ο Πονσέ στην θέση του ως πρέσβης της Γαλλίας στην Γερμανία. Στο κάτω-κάτω, μετά την Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών και την εξολόθρευση των Ρεμ-Στράσσερ-Σλάιχερ, ο Πονσέ ήταν πλέον ακίνδυνος. Ο Ρεμ ήταν μαχητής και είχε αξιόλογες οργανωτικές ικανότητες. Όμως οι ανεδαφικές ιδεολογικές του εμμονές, η άκρατη φιλοδοξία του να επιβάλλει τα SA σαν αποκλειστικό στρατό της Γερμανίας, η ανικανότητά του να σκεφτεί πολιτικά και η έλλειψη πίστης προς τον αναμφισβήτητο αρχηγό του είχαν σαν αποτέλεσμα να καταστεί μία τεράστια εσωτερική απειλή για τον Εθνικοσοσιαλισμό, προς όφελος των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών του. Ήταν απλά ανίκανος να κατανοήσει τις αντικειμενικές συνθήκες της εποχής, και έφτασε στο σημείο να υιοθετήσει μία προδοτική συμπεριφορά συνωμοτώντας κατά του Χίτλερ. Δικαίως το πλήρωσε με την ζωή του, παρά το ότι ο Χίτλερ έκανε ότι είναι δυνατόν για να τον συνετίσει.
Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι οι όψιμοι ελληνόφωνοι στρασσερικοί αγνοούν τα παραπάνω αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία. Λόγω της άγνοιάς τους, λένε ότι οι Στράσσερ και Ρεμ ήταν οι γνήσιοι Ε/Σ εν αντιθέσει με την "αντιδραστική δεξιά" πτέρυγα του Κόμματος.
Θεωρούν ότι η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, οπότε και εξολοθρεύτηκε ο Γκρέγκορ Στράσσερ και ο Ρεμ, ήταν η ταφόπλακα του πραγματικού Ε/Σ, στην θέση του οποίου εγκαθιδρύθηκε ένα αστικοδεξιό αντιδραστικό φιλοκαπιταλιστικό καθεστώς. Ξεχνούν όμως ότι έτσι το μόνο που καταφέρνουν είναι να παπαγαλίζουν την κομμουνιστική θέση για τον Ε/Σ. Ως γνωστόν, οι κομμουνιστές λένε ότι ο Ε/Σ ήταν η πλέον στυγνή έκφραση του καπιταλισμού. Ε, ουσιαστικά το ίδιο πράγμα λένε για το Ε/Σ καθεστώς και οι στρασσερικοί... Είναι τόσο μεγάλη η άγνοιά τους που δεν καταλαβαίνουν ότι γίνονται παπαγαλάκια των κομμουνιστών. Αλλά, ξέχασαμε... αυτοί πιστεύουν ότι μπορούν να συνεργαστούν με τους κομμουνιστές γαι την δημιουργία ενός "ναζιστο-κομμουνιστικού κινήματος"... Τρία πουλάκια κάθονται..
Επιστρέφοντας βέβαια στα της Ε/Σ Γερμανίας, η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Ο Χίτλερ δεν ήταν δούλος του κεφαλαίου, όπως προσπαθούν να τον παρουσιάσουν οι κομμουνιστές και οι στρασσερικοί. Ο Χίτλερ προσεταιρίστηκε τους κεφαλαιοκράτες για ιδίον όφελος προκειμένου να βρει τους τόσο απαραίτητους οικονομικούς πόρους για το Κόμμα, αλλά μόλις έγινε εξουσία τους υπέταξε και τους προσέδεσε στο άρμα του Ε/Σ καθεστώτος.
Στην Ε/Σ οικονομία τα πάντα ελέγχονταν από το Λαϊκό Κράτος το οποίο κινούσε τα νήματα. Οι μεγαλοβιομήχανοι απλά εκτελούσαν τις διαταγές του, μην μπορώντας να κάνουνε αλλιώς. Στην Ε/Σ Γερμανία ο απόλυτος άρχων ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, και όχι κάποιος μεγαλοτραπεζίτης (άλλωστε η τράπεζα που χρηματοδοτούσε τα μεγάλα έργα ήταν η Reichsbank που ήταν 100% κρατική) ή κάποιος βιομήχανος. Αυτοί απλά ακολουθούσαν την γραμμή του καθεστώτος.
Τελειώνοντας, καλό θα ήταν να πούμε κάποια πραγματάκια και για την Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών. Οι περισσότερο θεωρούν ότι τότε εξολοθρεύτηκαν αποκλειστικά και μόνο οι εκφραστές της αριστεράς του NSDAP. Αυτό είναι τεράστιος μύθος.
Την νύχτα εκείνη έγιναν γενικότερες εκκαθαρίσεις εις βάρος όλων των εχθρών του γερμανικού λαού. Υπολογίζεται ότι οι συνολικοί νεκροί τότε ήταν περίπου 1000 άτομα. Τα ανώτερα στελέχη των SA που εκτελέστηκαν ήταν μόλις 19 (!!!) άτομα. Εκτελέστηκαν και κάποιες δεκάδες ακόμα χαμηλόβαθμων SA. Σε ένα σύνολο 4.500.000 μελών των SA, αυτοί είναι αστείοι αριθμοί.
Οι υπόλοιποι ήταν από όλο το πολιτικό φάσμα.
Είπαμε ήδη για τον Σλάιχερ. Παρόμοια τύχη είχε και ο στενός συνεργάτης του στρατηγός Μπρέντοφ. Ο συντηρητικός δεξιός Πάπεν την γλίτωσε τελευταία στιγμή, αλλά του επεβλήθη κατ'οίκον περιορισμός. Οι συνεργάτες του όμως Μπόζε και Κλάιζενερ εκτελέστηκαν. Ο πρώτος μες στην αντικαγκελαρία και ο δεύτερος στο Υπουργείο Μεταφορών. Άλλοι συνεργάτες του Πάπεν, όπως η βαρόνη Στότσιγκεν και ο Τσίρκι κλείστηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο ακροδεξιός Καρ, αντίπαλος του Χίτλερ το 1923 τον καιρό του κινηματος του Νοεμβρίου, δολοφονήθηκε. Ο διευθυντής της Χόφμαν, ο αντιστράτηγος των SS βαρόνος Μπούχβαλντ, ο κομισσάριος της αστυνομίας Τόιφλ, ο αρχηγός του Τάγματος των Ιερωνυμιτών Μπέρναρντ Στεμφμπλ, ο βαθύλουτος μουσικος Βίλι Σμιτ είχαν την ίδια τύχη. Ο τραπεζίτης Ράγκεντατς που είχε φέρει σε επαφή τον Ρεμ με τον Πονσε, είχε φύγει την προηγούμενη νύχτα για την Αγγλία, και έτσι την γλίτωσε.
Πέραν των ιστορικών στοιχείων, στο καθαρά ιδεολογικό επίπεδο, οι θαυμαστές της αριστεράς του NSDAP ξεχνάνε ότι δεν υπάρχει δεξιός και αριστερός Ε/Σ.
Ο Ε/Σ ήταν μία ιδεολογία και μία κοσμοθεωρία που ξέφευγε από τα στενά όρια του αστικοδημοκρατικού κοινοβουλευτισμού ο οποίος χώριζε τα πολιτικά κόμματα σε αριστερά, κεντρώα και δεξιά.
Ο Ε/Σ απέρριπτε ασυζητητί την κατεστημένη πολιτική ταξινόμηση σε αριστερά και δεξιά, και κοιτούσε μόνο εμπρός για το καλό της Γερμανίας. Και αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά το έλεγε ο ίδιος ο Φύρερ ο οποίος κατ'επανάληψη είχε συγκρουστεί τόσο με την αριστερά όσο και με την δεξιά. Οποιοσδήποτε χρησιμοποιεί όρους όπως "αριστερός Ε/Σ" ή "δεξιός Ε/Σ" έχει μαύρα μεσάνυχτα για το τι πραγματικά ήταν ο Ε/Σ, εκτός αν πιστεύει ότι έχει κατανοήσει το πνεύμα του Ε/Σ καλύτερα από τον Αδόλφο Χίτλερ. Στην περίπτωση αυτή, υπάρχουν αρμόδια ψυχιατρικά ιδρύματα στα οποία επιβάλλεται να απευθυνθεί επειγόντως.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια τα βαθύτερα ψυχικά αίτια της ταύτισης κάποιων με την αριστερά του NSDAP. Τα αίτια αυτά έχουν να κάνουν με την ανάγκη τους να ταυτιστούν με τον ηττημένο. Πάσχουν απλά από σύμπλεγμα κατωτερότητας. Ηδονίζονται με την ιδέα της ήττας. Τους αρέσει να είναι από κάτω (δεν γνωρίζουμε αν αυτό το βίτσιο τους έχει και άλλες προεκτάσεις...). Ψάχνουν να βρουν τους εκάστοτε ηττημένους για να ταυτιστούν μαζί τους. Είναι σίγουρο ότι αν τελικά επικρατούσε ο Ρεμ και όχι οι Γκαίρινγκ-Χίμλερ, εκείνοι θα κλαίγανε και θα ωρύονταν για το "κομμούνι τον Ρεμ που εξολόθρευσε τον αγνό πατριώτη Γκαίρινγκ".
Η καημένη η Ιστορία όμως δεν φταίει σε τίποτα που της έχουν αλλάξει τα φώτα, προκειμένου να ηρωοποιήσουν τους.... αδελφούς Στράσσερ.....
ΠΗΓΗ: http://documentahistory.blogspot.com/2012/08/nsdap.html