‘’Οι Λευκοί είναι καταπιεστές. Οι Μη Λευκοί είναι θύματα. Αλλά Ράτσα δεν υπάρχει. Ακόμη αγαπώ τη φυλετική ποικιλία. Και γιορτάζω τις διαφορές μας. Επειδή είμαστε όλοι το ίδιο. Για αυτό ας καταστρέψουμε την ποικιλία. Με το αναμειχθούμε μεταξύ μας. Αλλά μόνο στις Λευκές χώρες. Η Ευρώπη είναι πάρα πολύ Λευκή. Αλλά η Αφρική είναι για τους Μαύρους μόνο. Εάν διαφωνείς είσαι Ρατσιστής’’!!!
Το ζήτημα του ρατσισμού για το οποίο επανερχόμαστε ξανά μέσα από ποικίλες πληροφορίες της αρθρογραφίας μας συνοψίζοντάς τες στο παρόν άρθρο, είναι υψίστης και διαχρονικής μάλιστα σημασίας, γιατί μας δίνει πανεύκολα (ιδίως στην εποχή μας) τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε ποια άτομα θα πρέπει να αποφεύγουμε να έχουμε δίπλα μας ακόμη και αν κάνουν σατανικές τελετές είτε λόγω άγνοιας θρησκευτικών κειμένων (σ.σ. γεγονός απαράδεκτο για τον ίδιο λόγο που κάποιος χριστιανός αγνοεί τις διδασκαλίες του Χριστού συμπεριφερόμενος αντιχριστιανικά) είτε γιατί προδίδουν τη σατανική τους πίστη για εξουσιαστικά ή υλικά ανταλλάγματα (π.χ. υπηρετώντας κάποιον εχθρό ή αντιρατσιστικές μάζες ανθρώπων επειδή έχουν ανάγκη τα λεφτά τους σε περίπτωση που εμπορεύονται την πίστη τους). Αυτό φυσικά, όπως και κάθε ιδεολογικό ή θρησκευτικό αυτοπροσδιορισμό που δίνουν στον εαυτό τους, δεν το διαπιστώνουμε μόνο επειδή απλά μας το λέει κάποιος λες και αγνοούμε την περίπτωση να μας εμφανίζεται παραπλανητικά ως ‘’ρατσιστής’’ για να δίνει αναφορά έπειτα σε οποιονδήποτε εχθρό σε περίπτωση που τον αποδεχτούμε δίπλα μας κάνοντας τη ζωή μας δυσκολότερη, αλλά πάντα εστιάζουμε στον τρόπο ζωής του για να το μάθουμε κοιτάζοντας και το προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για παράδειγμα, αν έχει αλλόφυλους φίλους στον ιδεολογικό ή θρησκευτικό χώρο που δραστηριοποιείται (π.χ. λέγοντας πως δέχεται τον οποιονδήποτε ανεξαρτήτως φυλής του), Μασόνους και εβραίους ή έστω άτομα που διαφημίζουν σύμβολα και διδασκαλίες τους, αν έχει ή όχι υποτακτική συμπεριφορά και ματαιόδοξη απέναντι σε τέτοια Νεοεποχίτικα άτομα, αν είναι φανατισμένος με τα πιστεύω του ή αν αντιθέτως χλιαρός αφήνοντας έτσι περιθώρια διαλόγου με εχθρικά που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε συναλλαγή και προδοτική αποδοχή τους έπειτα κ.ο.κ., αδιάφορο τι θρησκευτική ή ιδεολογική ‘’ταμπέλα’’ αυτοπροσδιορισμού χρησιμοποιεί στα λόγια!
Αν από την άλλη πράγματι διαπιστώσουμε ότι είναι αυτό που λέει και ιδίως αν το υπερασπίζεται κιόλας με φανατισμό, τότε μόνο μπορεί να συζητηθεί η οποιαδήποτε αποδοχή του από μέρους μας έστω και σαν έναν φίλο μόνο για καφέ! Αφ’ ενός μεν γιατί ο φανατισμένος σαν θρησκόληπτος ή ιδεολόγος που είναι δεν βάζει την προσωπική του καλοπέραση και τα υλικά αγαθά υπεράνω των πιστεύω του (σ.σ. για αυτό και δεν ζητάμε λεφτά από κανέναν για όσα γράφουμε διαμέσου δωρεών ή εμπορικής συναλλαγής για παράδειγμα), αφετέρου δε γιατί ο φυλετικά συνειδητοποιημένος δεν ανέχεται ούτε καν να κυβερνάται από κατώτερους φυλετικά ανθρώπους ή από όσους θέλουν να επιβληθούν τα δικά τους πιστεύω έναντι των δικών του. Έτσι και μόνο έτσι εξασφαλίζεται έπειτα η οποιαδήποτε καθαρότητα που φτάνει και σε πολιτισμικό επίπεδο επίσης διαχρονικά ή και για πάντα (εφ’ όσον συνεχίσει την ίδια τακτική), όπως ενθυμούμαστε μέσα από κάποια χαρακτηριστικά Παραδοσιακά κείμενα:
Η Αρία προχριστιανική κοινωνία όπως γράφει ο Edgar Charles Polomé, ένας βέλγος καθηγητής της συγκριτικής των θρησκειών, ήταν συγγενική εξ αρρενογονίας και εθνοκεντρική, με την βασική μονάδα της να είναι η πατριαρχική, πατρογραμμική και ουσιαστικώς πατροτοπική εκτεταμένη οικογένεια. Το σόι ήταν το θεμέλιο της ομόκεντρης δομής της, ομαδοποιώντας τις οικογένειες σε γένη που διεκδικούσαν καταγωγή από έναν κοινό πρόγονο και τα γένη σε φυλές που υποθετικώς έλκυαν την καταγωγή τους από κάποιον επώνυμο ιδρυτή. Η εθνική αλληλεγγύη εκδηλωνόταν ιδιαιτέρως στην αντίθεση με τους ξένους. Εντός της ομάδος του, με τους γνωστούς και συγγενείς του, ο Άριος είναι ασφαλής, εκτός ενεδρεύουν οι κίνδυνοι. Εντός της οικογενείας του, του γένους του, της φυλής του απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα και τα προνόμια που προσήκουν σε ελεύθερα μέλη της κοινότητος.
Ο Πλάτων (στην »Πολιτεία» 469-470) λέει ότι το μεν Ελληνικόν γένος είναι συγγενές και έχει την ίδια καταγωγή, ενώ είναι ξένο προς τους βαρβάρους και αλλογενές: »Φημί γαρ το μεν Ελληνικόν γένος αυτό αυτώ οικείον είναι και ξυγγενές, τω δε βαρβαρικόν οθνείον τε και αλλότριον». Επίσης ότι από τη φύση οι Έλληνες είναι εχθροί των βαρβάρων: »πολεμίους φύσει είναι» (470, Γ).
Ο Ευριπίδης (στο »Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» 1400) λέει ότι είναι φυσικό οι Έλληνες να εξουσιάζουν τους βαρβάρους και όχι αυτοί εμάς: »Βαρβάρων δι’ Έλληνας άρχειν εικός, αλλ’ ού βαρβάροις Ελλήνων»). Επίσης πως όλοι οι βάρβαροι είναι δούλοι πλην του βασιλιά τους: »τα βαρβάρων γαρ δούλα πάντα πλην ενός» (Ευριπίδης »Ελένη» 276) και (στην »Ανδρομάχη» 665) ότι είναι απαράδεκτο άνθρωποι βαρβαρικού γένους να κυβερνούν Έλληνες: »βάρβαροι δι’ όντες γένος Έλλησιν άρξουσι»;
Ο Ισοκράτης, τέλος, στο λόγο του »Παναθηναϊκός» (ιδ. 45) λέει ότι πρέπει να πολεμούμε τους βαρβάρους και να ευεργετούμε τους Έλληνες: »βαρβάροις πολεμείν, τους δ’ Έλληνας ευεργετείν».
«Θα θεσπίσεις λοιπόν για την πόλη μας μια ιατρική και μια δικαστική τέχνη σαν αυτές που περιγράψαμε, οι οποίες θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όσους πολίτες είναι από τη φύση τους καλά προικισμένοι στο σώμα και την ψυχή, ενώ από τους υπόλοιπους, όσους δεν έχουν γερό σώμα θα τους αφήσουν να πεθάνουν κι όσους πάλι έχουν ψυχή εκ φύσεως ελαττωματική κι είναι ανίατοι θα τους θανατώσουν οι ίδιοι. Αυτό τουλάχιστον, είπε, φάνηκε να είναι το πιο καλό και για όσους έχουν αυτά τα κουσούρια και για την πόλη», (Πλάτων, Πολιτεία, μτφρ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Πόλις, Αθήνα, 2002)
«Σύμφωνα με όσα έχουμε παραδεχτεί, είπα, οι καλύτεροι άνδρες πρέπει να έρχονται σε όσο το δυνατόν συχνότερη επαφή με τις καλύτερες γυναίκες, ενώ για τους χειρότερους και τις χειρότερες πρέπει να ισχύει το αντίθετο, κι όσα παιδιά γεννιούνται από τους πρώτους να τα μεγαλώνουν, όσα όμως από τους δεύτερους όχι, αν είναι να κρατηθεί το κοπάδι σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση, κι όλα αυτά να γίνονται χωρίς κανείς να το παίρνει είδηση, εκτός από τους ίδιους του άρχοντες, προκειμένου η αγέλη των φυλάκων να μην αναστατώνεται κατά το δυνατόν καθόλου. Σωστότατα, είπε», (Πλάτων, Πολιτεία, μτφρ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Πόλις, Αθήνα, 2002)
«Εάν τα κτίρια, οι αυτοκινητόδρομοι και οι σιδηρόδρομοι μας έμελλε να καταστραφούν, θα μπορούσαμε εύκολα να τους ανοικοδομήσουμε. Εάν οι πόλεις μας έμελλε να καταστραφούν, από τα ίδια τους τα ερείπια θα ανοικοδομούσαμε νέες ακόμα μεγαλύτερες. Ακόμα και αν οι ένοπλες δυνάμεις μας έμελλε να συνθλιβούν, θα μπορούσαμε να γεννήσουμε γιούς για να πάρουν πίσω την χαμένη μας δόξα. Εάν, όμως, το Αίμα της Λευκής μας Φυλής νοθευτεί με το Αίμα της Αφρικής, τότε το σημερινό μεγαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής θα καταστραφεί για πάντα και κάθε ελπίδα για τον πολιτισμό θα είναι τόσο αδύνατη, όσο αδύνατη θα είναι και η αποκατάσταση του αίματος του Λευκού ανθρώπου» (σ.σ. Γερουσιαστής Theodore G. Bilbo, του Μισισιπή, 1947)
Εις ότι αφορά το θρησκευτικό επίπεδο τώρα, για τους ίδιους αυτονόητους λόγους συνέχιζε να υπάρχει αυτός ο ρατσιστικός διαχωρισμός των ανθρώπων φυλετικά, με ανώτερους και κατώτερους, μεταξύ όσων είχαν θεϊκό ή σατανικό αίμα μέσα τους και όσων όχι.
»is pertinent, you will be quite right in going on with it to the end. and rulers for our cities, not men, but beings of a race that was nobler and more divine, namely, daemons. He acted just as we now do in the case of sheep and herds of tame animals: we do not set oxen as rulers over oxen, or goats over goats, but we, who are of a nobler race, ourselves rule over them»-Plato. Laws 4.713c-d (=Η σκέψη αυτή τον οδήγησε να βάλει, όχι ανθρώπους, αλλά ημίθεους, που είναι από υψηλότερη και πιο θεία φυλή, να είναι οι βασιλείς και οι άρχοντες των πόλεών μας· το έκανε, όπως κάνουμε με τα κοπάδια των προβάτων και άλλων εξημερωμένων ζώων. Γιατί δεν βάζουμε βόδια να κυβερνάνε βόδια, ή τράγους να κυβερνάνε τράγους· αλλά εμάς, που ανήκουμε σε ανώτερη φυλή και τα κυβερνάμε. –Πλάτων, Νόμοι, 4.713c-d)
Ο μύστης Ορφέας υποστήριζε ότι οι άνθρωποι ήταν «πολυφυλοι» στον Ορφικό Ύμνο υπ’ αριθμ.62 (τον τρόπον διαβιώσεως των ανθρώπων, πού ανήκουν είς πολλάς φυλάς), γι’ αυτό και υμνούσε τον θεό Απόλλωνα ο οποίος διαχωρίζει τις ανθρώπινες Φυλές όπως προκύπτει από τον υπ’ αριθμ.34 Ορφικό Ύμνο (Διαχωρίζεις τα διατηρούμενα είς την ζωήν φύλα συγκεράσας δια της αρμονίας την παγκόσμιον μοίραν των ανθρώπων)
Γεν. 3,15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.
‘’Πρώτα, η μοιχεία δημιουργήθηκε, μετά ο φόνος. Κι αυτός (ο Κάιν) γεννήθηκε με μοιχεία, διότι ήταν το τέκνο του φιδιού. Γι αυτό έγινε φονιάς, σαν τον πατέρα του, και σκότωσε τον αδελφό του. Όμως κάθε ζευγάρωμα το οποίο έχει συμβεί ανάμεσα σε εκείνους που είναι ανόμοιοι είναι μοιχεία’’
– Ευαγγέλιο Φιλλίπου
«Ἀποκριθείς ὁ Βελίαρ λέγει. εἰ θέλεις μαθεῖν τό ὄνομά μου, πρῶτον ἐλεγόμην σαταναήλ, ὅ ἑρμηνεύεται ἐξάγγελος Θεοῦ. τότε δέ ἀγνοῶν ἀντίτυπον τοῦ Θεοῦ, καί ἐκλήθη τό ὄνομά μου σατανᾶς, ὅ ἐστιν ἄγγελος ταρταροῦχος…ἐμοί δέ ἐλθόντι ἐκ τῶν περάτων λέγει Μιχαήλ. προσκύνησον τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἥν ἔπλασεν καθ’ ὁμοιώτητα αὐτοῦ. ἐγώ δέ εἶπον. ἐγώ πῦρ ἐκ πυρός, πρῶτος ἄγγελος πλασμένος ἤμην καί πηλά καί ὕλην μέλλω προσκυνεῖν;… ἐμοῦ δέ ῥιφθέντος ἠρώτησεν καί τούς ἑξακοσίους τούς ὑπ’ ἐμέ εἰ θέλουσιν προσκυνῆσαι. οἱ δέ εἶπον. καθώς ἴδομεν τόν πρῶτον οὐδέ ἡμεῖς προσκυνοῦμεν τόν ἐλαχιστότερον ἡμῶν. τότε ἐῤῥίφησαν καί οἱ ἑξακόσιοι ὑπ’ αὐτοῦ μετ’ ἐμοῦ]». (σ.σ. στο Ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου διαβάζουμε ότι ο Σατανάς και οι Έκπτωτοι Άγγελοί του αρνούνται να προσκυνήσουν τον κατώτερο οντολογικά άνθρωπο)
Στην Πνευματική Πανοπλία του Ευθύμιου Ζιγαβηνού και τον βογομιλικό Μυστικό Δείπνο, ο Σατανάς φθόνησε την λαμπρότητα των πλασμάτων και εισήλθε στον όφη, παραπλάνησε την Εύα και συνευρέθη μαζί της, ώστε το γένος του να κυριαρχήσει του γένους του Αδάμ:
«Τήν δέ ταχέως ὠδινήσασαν ἀπογεννῆσαι τόν Κάιν ἐ τῆς συνουσίας τοῦ Σαταναήλ, καί ἀδελφήν δίδυμον ὁμοιότροπον, ὄνομα αὐτῇ Καλωμενά, ζηλοτυπήσαντα δέ τόν Ἀδάμ συνελθεῖν καί αὐτόν τῇ Εὔᾳ, καί γεννῆσαι τόν Ἄβελ, ὅν ἀνελών εὐθύς ὁ Κάιν, τόν φόνον εἰς τόν βίον εἰσήγαγεν…Λέγουσι τούς ἀποπεσόντας ἀγγέλους, ἀκούσαντας ὅτι ὁ Σαταναήλ ὑπέσχετο τῷ Πατρί πληροῦσθαι τούς ἐν οὐρανῷ τόπους αὐτῶν ἀπό τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, ἰδεῖν ἀσελγῶς τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καί λαβεῖν αὐτάς εἰς γυναῖκας, ἵνα τά σπέρματα αὐτῶν εἰς τόν οὐρανόν ἀνἐλθωσιν εἰς τούς τόπους τῶν πατέρων αὐτῶν. Ἰδόντες γάρ, φησίν, οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας˙ …ἐκ δέ τῆς συνουσίας αὐτῶν ἀπογεννηθῆναι τούς γίγαντας, οὕς ἀντιστῆναι τῷ Σαταναήλ, καί θριαμβεῦσαι τοῖς ἀνθρώποις τήν ἀποστασίαν αὐτοῦ»
Γένεσις. 6,4: οι δε γίγαντες ήσαν επί της γης εν ταις ημέραις εκείναις. Και μετ’ εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί του Θεού προς τας θυγατέρας των ανθρώπων και εγεννωσαν εαυτοίς. Εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι απ’ αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί.
Αρ. 13,33 Οι άνδρες αυτοί έδωσαν προς τους Ισραηλίτας πολύ αποθαρρυντικήν περιγραφήν δια την χώραν, που είχαν κατασκοπεύσει, λέγοντες• “η γη, την οποίαν επήγαμε να κατασκοπεύσωμεν, είναι γη που κατατρώγει τους κατοίκους της• ο δε λαός, τον οποίον εις αυτήν είδομεν, είναι άνδρες υπερμεγέθεις. 34 Εκεί είδομεν τους γίγαντας, ενώπιον των οποίων ημείς εφαινόμεθα, όπως και πράγματι είμεθα, σαν ακρίδες.
Η δε σατανική γενιά που προέκυψε με τους Γίγαντες, ενθυμούμαστε (από την αρθρογραφία του προηγούμενου ιστολογίου μας) ότι φυλετικά ανήκουν στη δική μας ευρωπαϊκή Λευκή:
Σύμφωνα μὲ τὴν βιβλικὴ γενεαλογία «Νεφελὶμ» ποὺ σημαίνει «πεπτωκότες ἄνθρωποι» εἶναι προσδιορισμὸς ποὺ ἀφορᾶ καὶ πάλι ἀνθρώπους ἀπογόνους τοῦ ἀδελφοκτόνου Κάϊν, σημαίνοντας τοὺς ἰσχυροὺς καὶ μεγαλόσωμους ἔνοπλους πολεμιστές ὅπως ὁ κυνηγὸς Νεμρὼδ καὶ ὁ Φιλιστιεὶμ (ὁ ἐκ Φιλισταίων) Γολιὰθ ποὺ τὸν «κατάφερε» ὁ μικρὸς Δαβὶδ. Οἱ Οʹ μεταφράζουν τὸν ὅρο Νεφελὶμ ὡς Γίγαντες διότι στὰ ῾Ελληνικὰ ἡ Προελληνικὴ Πελασγικὴ λέξη «Γίγας» σημαίνει τὸν σωματώδη ἢ γιγαντόσωμο ἔνοπλο πολεμιστή. Καὶ τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ καὶ ἰδανικὸ τῶν πεπτωκότων προκατακλυσμιαίων ἀνθρώπων ἦταν ἡ ἀχαλίνωτη βία καὶ ἡ ἄκρατη φιλοσαρκία καὶ πολυγαμία!...Οι Φιλισταίοι όπως φαίνεται ήρθαν από την Κρήτη. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αγγειοπλαστικής τεχνοτροπίας τους, δείγματα της οποίας βρέθηκαν στην Παλαιστίνη. Η μορφή και η διακόσμηση των αγγείων τους όχι μόνο διαφέρουν φανερά απ’ εκείνες που συνηθιζόταν στη χαναανιτική τέχνη, αλλά είναι ίδιες μ’ αυτές που συναντούμε στον ελληνικό χώρο, απ’ όπου ήρθαν και οι Φιλισταίοι. Στη γη Χαναάν πρέπει να είχαν εγκατασταθεί πριν τον Αβραάμ, αφού αναφέρονται ως λαός ποιμενικός στην περιοχή Γέραρα (Γένεση 21,32-34. 26,1-8). Οι σχέσεις μεταξύ Φιλισταίων και Ισραηλιτών από την πρώτη στιγμή και σε όλη την περίοδο της ιστορίας τους ήταν πάντοτε τεταμένες και κατά το πλείστον εχθρικές. Οι συγκρούσεις τους ήταν συνεχείς και για μια μεγάλη περίοδο στην εποχή των Κριτών και την αρχή του ενιαίου βασιλείου οι Φιλισταίοι, κυριάρχησαν στην περιοχή και καταπίεζαν τους Ισραηλίτες. Στο βιβλίο των Ψαλμών οι Φιλισταίοι αναφέρονται ως εχθροί των Ισραηλιτών (Ψαλμοί 82,8). Οι Φιλισταίοι ήταν ειδωλολατρικός λαός και λάτρευαν διαφόρους θεούς: Δαγών (Κριτές 16,23. Α’ Βασιλειών 5,1-7). Ασταρώθ (Α’ Βασιλειών 31,10) και Βεέλζεβούλ (Δ’ Βασιλειών 1,2-6. 16). Ασκούσαν επίσης τη μαντεία (Α’ Βασιλειών 6,2. Ησαΐας 2,6). Οι ερευνητές, με επικεφαλής την ισραηλινής καταγωγής αρχαιογενετίστρια Μίχαλ Φέλντμαν του γερμανικού Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για τη Μελέτη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», βρήκαν βάσιμες γενετικές ενδείξεις ότι οι πρόγονοι των Φιλισταίων μετανάστευσαν στη Μέση Ανατολή από τα δυτικά...Οι Φιλισταίοι (ένας από τους οποίους ήταν ο Γολιάθ που μονομάχησε με τον Δαβίδ, αλλά και η Δαλιδά που έκοψε κρυφά τα μαλλιά του Σαμψών, απέκτησαν κακό όνομα, επειδή η εβραϊκή Βίβλος τούς κατονομάζει ως βασικούς εχθρούς των Ισραηλιτών. Τα αρχαία κείμενα δεν λένε πολλά πράγματα γι’ αυτούς, πέρα από μια κατοπινή αναφορά ότι ήλθαν από την «Καφθόρ» (όνομα της εποχής του Χαλκού για την Κρήτη)… Η Φέλντμαν δήλωσε ότι η μελέτη παραπέμπει σε καταγωγή των Φιλισταίων από τη Νότια Ευρώπη, συνδέοντας τους πιθανώς με τους λεγόμενους «Λαούς της Θάλασσας», αλλά, όπως είπε, θα χρειασθούν περαιτέρω γενετικές αναλύσεις σε μεγαλύτερο δείγμα για να προσδιορισθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια οι συγκεκριμένοι μεσογειακοί πληθυσμοί που ήταν πρόγονοι των Φιλισταίων. Η ίδια, σύμφωνα με το New Scientist, θεωρεί πολύ πιθανή την καταγωγή τους από την Ελλάδα. Το DNA των Φιλισταίων π.χ. εμφανίζει ομοιότητα 25% έως 70% με το DNA αρχαίων σκελετών από την Κρήτη, ενώ ομοιότητες προκύπτουν επίσης με ανθρώπους της Ιβηρικής και της Σαρδηνίας.
ΤΟ «ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ»
Ο Λάμεχ, εγγονός του Νώε, παντρεύτηκε και όταν η γυναίκα του απέκτησε παιδί, τρόμος κατέλαβε την ψυχή του. Η σάρκα του παιδιού ήταν λευκή σαν το χιόνι και ρόδινη όπως το τριαντάφυλλο, ενώ και τα μαλλιά του ήταν και αυτά λευκά. Ο Λάμεχ, φοβούμενος μήπως δεν ήταν δικό του το παιδί αλλά ενός αγγέλου, έστειλε τον πατέρα του τον Μαθουσάλα στον Ενώχ, που ήδη κατοικούσε με τους αγγέλους, για να τον συμβουλευτεί. Ο Ενώχ τον διαβεβαίωσε ότι ήταν δικό του παιδί, του εξιστόρησε την πτώση των Γρηγορούντων αγγέλων και του προφήτευσε ότι ο Νώε θα επιζούσε από τον κατακλυσμό που θα αφάνιζε τους ανθρώπους και τα προϊόντα των μιαρών ενώσεων με τους εκπεσόντες.
The Book of Enoch, by R.H. Charles, [1917], at sacredtexts.com FRAGMENT OF THE BOOK OF NOAH (CVI-CVII.) CHAPTER CVI. 1. And after some days my son Methuselah took a wife for his son Lamech, and she became p. 151 pregnant by him and bore a son. 2. And his body was white as snow and red as the blooming of a rose, and the hair of his head †and his long locks were white as wool, and his eyes beautiful†. And when he opened his eyes, he lighted up the whole house like the sun, and the whole house was very bright…
Κατά συνέπεια και μετά από όλα αυτά που θυμηθήκαμε, αν αντιθέτως δεν τα αποδεχτεί κάποιος δηλώνοντας αντιρατσιστής, τότε όχι μόνο στρέφεται ενάντια στους Λευκούς ευρωπαϊκούς απογόνους του Σατανά με την Εύα σαν τον Κάιν που ήθελε εκείνοι να κυβερνούν τους λασποαίματους απογόνους του Αδάμ και της Εύας σαν τον Άβελ (δίχως σατανικό αίμα μέσα τους), αλλά ανοίγει το δρόμο να κυβερνηθεί τόσο από αθεϊστές σαν τους κομμουνιστές στη χώρα του όπως το επιχείρησε αυτό ο εβραίος Τρότσκι που θα δούμε παρακάτω κινδυνεύοντας μάλιστα να κατακτηθεί από λαούς που δεν σκέφτονται έτσι αλλά εθνικιστικά (π.χ. Σκοπιανοί και Τούρκοι), όσο και από τους ίδιους τους εβραίους που ακολουθούν (μαζί με τους χριστιανούς που στην ίδια Βίβλο στηρίζονται θεολογικά) τις αντιρατσιστικές διδασκαλίες του Βιβλικού Θεού (ή Χριστό ενσαρκωμένα) τον οποίον μάλιστα αντιτίθεται ο Σατανάς και στην Παλαιά Διαθήκη (Ζαχ. 3,1 Ο Κυριος, διηγείται ο προφήτης, μου έδειξε τον Ιησούν, τον αρχιερέα, να ίσταται ενώπιον του αγγέλου του Κυρίου· και ο διάβολος ίστατο εκ δεξιών του αρχιερέως, δια να αντιτίθεται προς αυτόν. 2 Ο άγγελος Κυρίου είπεν στον διάβολον· “ο Κυριος να σε επιτημήση, διάβολε, να σε επιτιμήση ο Κυριος, ο οποίος έχει εκλέξει την Ιερουσαλήμ ως πάλιν του), όπως επίσης θα θυμηθούμε έπειτα και άρα αν κάποτε κυβερνήσουν σατανιστές, τότε θα γιορτάζουμε ‘’παγκόσμια ημέρα κατά του αντιρατσισμού’’ αντί κατά του ρατσισμού (σ.σ. αντιστοίχως θα είχαμε ρατσιστικά νομοσχέδια κατά των αντιρατσιστών και όχι το ανάποδο) όπως συμβαίνει στις μέρες μας για να αντιληφθούμε πως δεν κυβερνάνε ακόμα!
Πριν κάποιες δεκαετίες, λοιπόν, το ΚΚΕ, δια του στελέχους του Ν. Ζαχαριάδη, στην τέταρτη πλατειά ολομέλειά του έλεγε τα εξής: «Ένα από τα ισχυρότερα εμπόδια πού αντιμετώπισε ο Κομμουνισμός στην χώρα μας είναι το εθνικό φρόνημα του Ελληνικού Λαού, το θρεμμένο από τις μεγάλες ιστορικές του παραδόσεις. Για να προετοιμασθεί ψυχολογικά ο Ελληνικός Λαός να δεχθεί αδιαμαρτύρητα την μετατροπή τής Ελλάδος σε Σοβιετική Δημοκρατία και την κάθοδο της Βουλγαρίας στο Αιγαίο, έπρεπε να αλλοιωθεί το εθνικό του φρόνημα, να καταπολεμηθεί, να εξασθενήσει. Και για να γίνει αυτό έπρεπε τα βέλη τής κομμουνιστικής ιστοριογραφίας να στραφούν εναντίον τών πηγών πού το συντηρούν και το ενισχύουν, εναντίον των εθνικών παραδόσεων του Ελληνικού Λαού, εναντίον της αντιλήψεως της ιστορικής του συνεχείας. Στο πλαίσιο της διαβρωτικής αυτής προσπάθειας με ιδιαίτερη βιαιότητα και επιμονή το Κ.Κ.Ε. εστράφη εναντίον τής Μεγάλης Ιδέας για να μειώσει την αξία της ως ισχυρού κινήτρου τού νεοελληνικού έθνους στους αγώνες του για την εθνική του ολοκλήρωση»
Στο βιβλίο του κ. Δημόπουλου για την καταγωγή των Ελλήνων, όπου από την σελίδα 156 του και έπειτα που ξεκινάει η εξαιρετική ανθρωπολογική μελέτη για τον ‘’εβραϊκό λαό’’, διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά στο κεφάλαιο ‘’η εβραϊκή συνείδηση’’ (σελ.174): ‘’Ο Εβραίος Όττο Βάινιγκερ υποστήριζε, ότι και αυτό ακόμη το πνεύμα του <<μοντερνισμού>> οποιαδήποτε μορφής είναι εβραϊκό. Κάθε εγκατάλειψη των παραδόσεων και αποκοπή από τις εθνικές ρίζες, χάριν ενός δήθεν προοδευτισμού, αποτελεί έλεγε κέρδος για τον διεθνιστικό, αλλά σωβινιστικό για τον εαυτό του, εβραϊσμό. Η διεθνιστική επιδίωξη αποτελεί ακριβώς το ομόζυγο του ατομισμού. Μόνον με την καταστροφή των επί μέρους εθνικισμών θα καταστεί ο Εβραίος πραγματικώς αόρατος. Μόνον με την κατεδάφιση των συνόρων, με τον καθολικό κοσμοπολιτισμό, δεν διακρίνεται ο άπατρις Εβραίος και δεν θα κινδυνεύει από τους οργανωμένους λαούς. Η επιδίωξή του υπήρξε πάντοτε το One World (σ.σ. Ένας Κόσμος ή Παγκοσμιοποίηση), η πλήρης ισοπέδωση, η έλλειψη εθνικών και φυλετικών διακρίσεων. Σε ένα τέτοιο άχρωμο περιβάλλον, η δράση του θα ήταν ελεύθερη και ακίνδυνη. Ο ίδιος βεβαίως θα συνεχίσει να πιστεύει ότι ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού και ο κρυφός εθνικισμός του τότε θα βρει πρόσφορο πεδίο πραγματώσεως. Αρκεί αν αρθεί το μεγάλο εμπόδιο, ο εθνικισμός των άλλων λαών που έχουν πατρίδες. Ο εθνικισμός των άλλων θα πρέπει λοιπόν να διαβρωθεί, να υποσκαφτούν τα πολιτιστικά θεμέλιά τους, να χάσουν τις παραδόσεις και τα ιδανικά τους, να μειωθεί η αυτοπεποίθησή τους, να απορροφηθούν από μικροοικονομικές επιδιώξεις. Επειδή λοιπόν οι Εβραίοι, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να έχουν πατρίδα, θα πρέπει και οι άλλοι να την χάσουν…Ο δε σύγχρονος Εβραίος συγγραφέας Ναθαναήλ Γουάιλ παραδέχεται ότι ο Εβραϊσμός προωθεί πάντοτε την παγκόσμια ισότητα, καταπολεμά τα εθνικιστικά καθεστώτα και κινήματα, χρησιμοποιεί μειονεκτικές τάξεις (όπως των Νέγρων της Αμερικής) για αποσταθεροποιητικές προσβολές κ.λ.π….Κατά τον Γερμανό ιστορικό Θ. Μόμμσεν, οι Εβραίοι ήταν στην Ρωμαϊκή εποχή ένα ενεργό στοιχείο κοσμοπολιτισμού και εθνικής αποσυνθέσεως, πράγμα χρήσιμο τότε για την πολυεθνική αυτοκρατορία. Αλλά και αργότερα προσπαθούσαν πάντοτε αυτοί με ποικίλους τρόπους, με μυστικές εταιρείες, με αρωγή επαναστατικών βιαιοπραγιών κ.λ.π., να κατεδαφίσουν την υπάρχουσα διεθνή τάξη, να γκρεμίσουν σύνορα και κράτη…’’
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ (Ή ΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΩΣ) ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΗΣ, ΜΕΝΤΕΨΤΕ ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΑΝΗΚΕΙ!!!
Ρατσιστής, μία λέξη που εφευρέθηκε από τον Λέον Τρότσκι!
Η λέξη «ρατσιστής» για μεγάλο χρονικό διάστημα έχει γίνει το πιο αποτελεσματικό λεκτικό όπλο δημιουργίας φόβου στο αριστερό και νεοσυντηρητικό (νεοφιλελεύθερο) οπλοστάσιο.
Για δεκαετίες, έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στην πολιτική
αρένα για να συκοφαντήσει τους παραδοσιακούς (‘συντηρητικούς’), να τερματίσει κάθε συζήτηση, και να κάνει τον αντίπαλο να τρέχει να κρυφτεί.
Στον κοινωνικό χώρο, έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά από τη χρήση της με το να την χρησιμοποιούν για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στις ευαίσθητες παιδικές ηλικίες και τους νέους φοιτητές, και να διδάξουν τους ανθρώπους να μισούν το έθνος τους, τις πολιτιστικές παραδόσεις τους, και το χειρότερο απ’ όλα, τον ίδιο τους τον εαυτό.
Αυτό που εκπληκτικά παραμένει σχεδόν ολοκληρωτικά έξω από κάθε συζήτηση, ακόμα και στο σκληρό πυρήνα της παραδοσιακής Δεξιάς, είναι η προέλευση της λέξης. Μήπως προέρχονται από κάποιον φιλελεύθερο κοινωνιολόγο; Κάποιον Μαρξιστή καθηγητή Πανεπιστημίου του 60; Ίσως κάποιον πολιτικό του Δημοκρατικού κόμματος; Όχι. Αποδεικνύεται ότι η λέξη δεν επινοήθηκε από κανέναν άλλον, παρά από έναν από τους κύριους αρχιτέκτονες του 74χρόνου Σοβιετικού εφιάλτη, του ιδρυτή και πρώτου ηγέτη του περίφημου Κόκκινου Στρατού, τον Λέον Τρότσκι. (Σχ. ΚΟ: Ο Leon Trotsky ήταν Εβραίος που γεννήθηκε στο μικρό χωριό Γιάνοφκα της Ουκρανίας, στις 7 Νοεμβρίου 1879. Το πραγματικό του όνομα ήταν Lev Davidovich Bronstein. Μετά τη διαγραφή του από το Κομμουνιστικό Κόμμα, εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση και τελικά δολοφονήθηκε στο Μεξικό από τον Σοβιετικό πράκτορα Ραμόν Μερσάντερ).
Ρίξε μια ματιά σε αυτό το έγγραφο, εάν μπορείς…
Славянофильство, мессианизм отсталости, строило свою философию на том, что русский народ и его церковь насквозь демократичны, а официальная Россия — это немецкая бюрократия, насажденная Петром. Маркс заметил по этому поводу: «Ведь точно так же и тевтонские ослы сваливают деспотизм Фридриха II и т. д. на французов, как будто отсталые рабы не нуждаются всегда в цивилизованных рабах, чтобы пройти нужную выучку». Это краткое замечание исчерпывает до дна не только старую философию славянофилов, но и новейшие откровения «расистов».
Πρόκειται για το έργο του 1930 του Λέον Τρότσκι, «Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης», από όπου είναι το παραπάνω απόσπασμα. Η τελευταία λέξη σε αυτό το χωρίο είναι «расистов,» που αν το μεταφέρουμε στην λατινική γραφή είναι «racistov» δηλαδή, «ρατσιστές». Στο έργο αυτό βλέπουμε για πρώτη φορά στην ιστορία να εμφανίζεται η συγκεκριμένη λέξη.
Οι πιο δύσπιστοι μπορούν να το ελέγξουν στο Διαδίκτυο, στην τοπική τους βιβλιοθήκη, καθώς και σε πολυάριθμα βιβλία που παρατάσσονται κατά μήκος των ραφιών εκεί, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να βρουν να χρησιμοποιείται νωρίτερα η λέξη «ρατσιστής», πριν από τον Τρότσκι που την χρησιμοποιεί εδώ.
Έτσι, το επόμενο λογικό ερώτημα είναι ποιος ήταν ο σκοπός του Λέον Τρότσκι στο να επινοήσει αυτή τη λέξη; Για να το μάθουμε, ας ρίξουμε μια ματιά σε μια μετάφραση της παραγράφου που είδαμε πριν.
«Η ‘Σλαβοφιλία’ (Slavophilism), ο μεσσιανισμός της καθυστέρησης, βασίζει τη φιλοσοφία της στην υπόθεση ότι ο ρωσικός λαός και η εκκλησία τους, είναι ολωσδιόλου δημοκρατικοί, ενώ η Ρωσία είναι η επίσημη γερμανική γραφειοκρατία που τους έχει επιβληθεί από το Μεγάλο Πέτρο. Ο Μαρξ σχολίασε πάνω σε αυτό το θέμα:» Με τον ίδιο τρόπο οι Τεύτονες «ηλίθιοι» κατηγόρησαν τον δεσποτισμό του Φρειδερίκου του Β’ στους Γάλλους, σαν οι καθυστερημένοι σκλάβοι να μην είχαν πάντα ανάγκη τους πολιτισμένους σκλάβους να τους εκπαιδεύσουν. «Αυτό το σύντομο σχόλιο αποτελειώνει εντελώς όχι μόνο την παλιά φιλοσοφία των Σλαβόφιλων, αλλά επίσης, και τις τελευταίες αποκαλύψεις των «ρατσιστών». «
Οι ‘Σλαβόφιλοι’ στους οποίους αναφέρεται ο Τρότσκι, υπήρξαν ιστορικά μια ομάδα Σλάβων παραδοσιοκρατικών που εκτιμούσαν ιδιαιτέρως τον αυτόχθονα πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους, και ήθελαν να τον προστατεύσουν. Ο Τρότσκι από την άλλη τους έβλεπε, όπως και άλλους σαν κι αυτούς, ως ένα εμπόδιο στα διεθνιστικά κομμουνιστικά σχέδιά του για τον κόσμο. Αυτός ο άνθρωπος δεν νοιάζονταν ούτε στο ελάχιστο για τους Σλάβους Ρώσους του οποίους, υποτίθεται υπηρετούσε. Για αυτόν, οι ‘Σλαβόφιλοι’, δηλαδή οι Σλάβοι που διέπραξαν το «έγκλημα» να αγαπάνε το λαό τους και να προσπαθούν να προστατεύσουν τη δική τους παράδοση, ήταν απλά «καθυστερημένοι», και άλλοι σαν και αυτούς ήταν απλά «ρατσιστές».
Η πραγματικότητα της προέλευσης της λέξης είναι στην πραγματικότητα μια κραυγή από την αριστερή-φιλελεύθερη εκδοχή της ιστορίας: ότι η λέξη επινοήθηκε για ‘καλό σκοπό’ για τον εντοπισμό ανθρώπων που είναι προκατειλημμένοι εναντίον ορισμένων φυλετικών ομάδων και ως σύνθημα για τους καλούς Φιλελεύθερους που θέλουν να προστατεύσουν τις φυλετικές μειονότητες από τους φανατικούς. Αντίθετα, η πραγματική έννοια πίσω από τη λέξη – ότι οι εθνοκεντρικοί «καθυστερημένοι» πρέπει να αφήσουν την θέση τους για τους «φωτισμένους» διεθνιστές – συχνά χρησιμοποιήθηκε από τον Κομισάριο του Στρατού και του Ναυτικού, Τρότσκι ως σύνθημα για τους καλούς κομμουνιστές του Κόκκινου Στρατού να ξεκινήσουν δολοφονικές επιδρομές εναντίον των λαών που αντιστέκονταν θέλοντας να προστατεύσουν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους από το να αντικατασταθεί με έναν ξένο σύστημα.
Κάνοντας ένα άλμα στην σημερινή πραγματικότητα, θα δούμε ότι οι μόνες αλλαγές στη λέξη και τη βασική ιδέα της από το 1930, είναι ότι οι στόχοι της λέξης έχουν επεκταθεί από μόνο τους Σλάβους οι οποίοι δεν θα υποτάσσονταν στο μαρξιστικό διεθνιστικό σχέδιο να ξεριζώσουν και να καταστρέψουν τον πολιτισμό τους και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, σε όλους τους λευκούς ανθρώπους, Σλάβους ή όχι, οι οποίοι δεν υποτάσσονται στο ίδιο άθλιο μαρξιστικό σχέδιο. Επίσης, εκείνοι οι οποίοι εξοπλίζονται με τη λέξη αυτή έχουν επεκταθεί από μια χούφτα κομμουνιστές σε ολόκληρο το φιλελεύθερο και νεοσυντηρητικό κατεστημένο, σε όλα τα έθνη σε όλο τον κόσμο.
Ο Λέον Τρότσκι, αφού βοήθησε Λένιν στη δημιουργία της Σοβιετικής δολοφονικής μηχανής στην οποία ο ίδιος και ο Τρότσκι σκότωσαν 1 έως 4 εκατομμύρια άτομα, βγήκε από την εξουσία και εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1929, αφού έχασε τη μάχη για την εξουσία για να γίνει διάδοχος του Λένιν από τον Ιωσήφ Στάλιν.
Ωστόσο, πριν ξεθωριάσει μέσα στις σελίδες της ιστορίας, ο Λέον Τρότσκι, θα έκανε ένα τελευταίο πράγμα, το 1930, που θα προκαλούσε αναμφισβήτητα μεγαλύτερη ζημιά στη Δύση από τον Στάλιν και ολόκληρο το σοβιετικό πυρηνικό οπλοστάσιο των διαδόχων του. Εφηύρε μια λέξη που κυριολεκτικά θα έδινε δύναμη σε κάθε λογής εαυτοφοβική και εθνοπροδοτική φωνή μέσα στη Δύση για τον να επανακαθορίσει τους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν πιστοί στο λαό τους, τις πολιτιστικές παραδόσεις τους και τον τρόπο ζωής ως τους «χειρότερους ανθρώπους», και μέσω της προπαγάνδας να επηρεάσουν την κυβέρνηση, το εκπαιδευτικό σύστημα, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σχεδόν τον κάθε ένα γύρω τους. Θα πρέπει να απεικονίζεται ο λευκός άνδρας ως ο μοναδικός δράστης κάθε γενοκτονίας και δουλείας στον κόσμο, και αυτό θα πρέπει να συνεχίζεται μέχρι η Δύση να υποταχθεί στην τροτσκιστική διεθνιστική ατζέντα, χωρίς να προβάλει την παραμικρή αντίσταση. Μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής τώρα, με τα φυλετικά διπλά μέτρα και σταθμά που δημιουργήθηκαν εδώ στην Αμερική (σε βάρος των λευκών Αμερικάνων, φυσικά), με τη δημιουργία των «ρατσιστικών» εγκλημάτων και των εγκλημάτων «μίσους» στην Ευρώπη (με στόχο μόνο τον γηγενή πληθυσμό, φυσικά), με την καναδική και την αυστραλιανή κυβέρνηση να έχουν εφαρμόσει την «πολυπολιτισμικότητα» ως την επίσημη κρατική πολιτική (σε βάρος των γηγενών πολιτών), και πάνω απ’ όλα, με το τεράστιο κύμα τριτοκοσμικών μεταναστών στη Δύση, που υποστηρίζεται από όλες τις δυτικές κυβερνήσεις, κάτι που μεταβάλλει ριζικά τη σύνθεση και τον πολιτισμό των χωρών αυτών, και απειλεί τον αρχικό τους πληθυσμό, μετατρέποντάς τους σε μειοψηφία μέσα στη ίδια τους τη χώρα. Κι όλα αυτά μέσα σε μόλις λίγες δεκαετίες.
Η λέξη «ρατσισμός», έξω από τη Σοβιετική Ένωση, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1933 από τον Μάγκνους Χίρσφελντ, έναν Γερμανό, εβραϊκής καταγωγής, ομοφυλόφιλο μαρξιστή και ιδρυτή του Ινστιτούτου Ερευνών για την Σεξουαλικότητα (Institut für Sexualwissenschaft) στο Βερολίνο. Το ίδρυμα ήταν μέρος της Σχολής της Φρανκφούρτης που είχε ως πρότυπο το Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς της Μόσχας.
Το βιβλίο με το ίδιο όνομα («Ρατσισμός») δημοσιεύθηκε το 1933 στα γερμανικά και αργότερα μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1938 από τους μαρξιστές/κομμουνιστές φίλους του Χίρσφελντ
(σ.σ. από: taxalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_8908.html)
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3:
26 πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ·
27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.
28 οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.
29 εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.
26 Γιατί όλοι είστε γιοι του Θεού μέσω της πίστης στο Χριστό Ιησού.
27 Γιατί όσοι στο Χριστό βαφτιστήκατε, το Χριστό ντυθήκατε.
28 Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό. γιατί όλοι εσείς είστε ένας στο Χριστό Ιησού.
29 Αν λοιπόν εσείς είστε του Χριστού, άρα είστε σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι σύμφωνα με την υπόσχεση.
ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17:
26 ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν,
26 Αυτός έκαμε από ένα αίμα όλα τα έθνη των ανθρώπων, να κατοικούν στο πρόσωπον της γης και ώρισε δια τον καθένα από αυτά προσδιωρισμένους καιρούς εμφανίσεως και ζωής, όπως επίσης και τα σύνορα της κατοικίας των.
27 ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα.
27 Τους ενεφύτευσε δε τον πόθον να αναζητούν πάντοτε τον Κυριον, μήπως και θα κατώρθωναν να τον ψηλαφήσουν και να τον εύρουν, αν και αυτός υπάρχη πολύ κοντά στον καθένα από ημάς.
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ:
Λευ. 19,33 Ἐὰν δέ τις προσέλθῃ ὑμῖν προσήλυτος ἐν τῇ γῇ ὑμῶν, οὐ θλίψετε αὐτόν·
Λευ. 19,33 Εάν ξένος τις έλθη εις την χώραν σας, δεν θα τον θλίψετε.
Λευ. 19,34 ὡς ὁ αὐτόχθων ἐν ὑμῖν ἔσται ὁ προσήλυτος ὁ προσπορευόμενος πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἀγαπήσεις αὐτὸν ὡς σεαυτόν, ὅτι προσήλυτοι ἐγενήθητε ἐν γῇ Αἰγύπτῳ· ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν.
Λευ. 19,34 Ο ξένος αυτός ο ερχόμενος από άλλην χώραν προς σας θα είναι, όπως ο εντόπιος, ο συμπατριώτης σας. Θα αγαπήσης και αυτόν όπως τον εαυτόν σου, διότι και σεις υπήρξατε ξένοι εις την Αίγυπτον. Εγώ είμαι ο Κυριος ο Θεός σας, που διατάσσω αυτά.
Αντιρατσιστικά εδάφια τής Παλαιάς Διαθήκης
Πώς δικαιολογούνται από τη σκοπιά της θεώρησης της Π.Δ. ως ρατσιστικού βιβλίου τα παρακάτω εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης;
ΕΞΟΔΟΣ ΚΒ’ 21: «Ξένον δεν πρέπει να τον καταπιέζετε ούτε να τον εκμεταλλεύεστε, γιατί κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι στην Αίγυπτο».
ΕΞΟΔΟΣ ΚΓ’ 9: «Ξένον μην καταπιέζετε, γιατί ξέρετε πώς αισθάνεται ο ξένος, αφού κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι στην Αίγυπτο».
ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΙΘ’ 10: «Ούτε να γυρνάτε πίσω στο αμπέλι σας για να μαζέψετε τα τσαμπιά που έμειναν ή τις ρώγες που έχουν πέσει˙ να τ’ αφήνετε για τον φτωχό και για τον ξένο. Εγώ, ο Κύριος, είμαι ο Θεός».
ΛΕΥΪΤΙΚΌΝ ΙΘ’ 33: «Αν κάποιος ξένος έρθει να μείνει μαζί σας στη χώρα σας, μη τον εκμεταλλευτείτε. 34 Να του φέρεστε όπως σ’ έναν συμπατριώτη σας˙ «και αγαπήσεις αυτὸν ως σεαυτόν», γιατί κι εσείς ξένοι ήσασταν στην Αίγυπτο. Εγώ, ο Κύριος, είμαι ο Θεός σας».
ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΚΔ’ 22: «Ο ίδιος νόμος θα ισχύει τόσο για τον Ισραηλίτη όσο και για τον ξένο˙ γιατί εγώ, ο Κύριος, είμαι ο Θεός σας».
ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΚΕ’ 23: «Η γη δεν πρέπει να πωλείται οριστικά, γιατί ανήκει σ’ εμένα κι εσείς είστε σαν ξένοι που τους δόθηκε η άδεια να την κατοικούν».
ΑΡΙΘΜΟΙ ΙΕ’ 29: «Τόσο για τους Ισραηλίτες όσο και για τους ξένους που ζουν ανάμεσά τους, ένας νόμος θα ισχύει για κείνον που αμαρτάνει χωρίς τη θέλησή του».
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Ι’ 18: «Είναι [ο Θεός] εκείνος που αποδίδει στον ορφανό και στη χήρα το δίκιο τους, που αγαπάει τον ξένο και του δίνει ψωμί και ρούχα. 19 Να αγαπάτε, λοιπόν, τους ξένους, γιατί κι εσείς ήσασταν ξένοι στην Αίγυπτο».
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΓ’ 8: «Μην αποστρέφεστε τους Αιγυπτίους, γιατί έχετε μείνει ως ξένοι στην χώρα του. 9 Η τρίτη γενιά των απογόνων τους μπορεί να γίνει δεκτή στην κοινότητα του Κυρίου».
ΖΑΧΑΡΙΑΣ Ζ’ 9: «Τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ (…) 10 Να μην καταπιέζετε τις χήρες, τα ορφανά, τους ξένους και τους φτωχούς (…)».
ΨΑΛΜΟΣ 145 9: «Ο Κύριος προστατεύει αυτούς που βρίσκονται μέσα στη χώρα ως ξένοι».
ΑΜΩΣ Θ’ 10: «Ο Κύριος λέει: «Μήπως νομίζετε, Ισραηλίτες, ότι στα μάτια μου είστε καλύτεροι απ’ τους Αιθίοπες;»»
ΜΑΛΑΧΙΑΣ Γ’ 5: «Ο Κύριος του σύμπαντος λέει: «Έρχομαι σ’ εσάς για κρίση! Θ’ απευθύνω αμέσως την κατηγορία εναντίον (…) αυτών που αδικούν τον εργάτη στο μισθό (…), αυτών που αδιαφορούν για τους ξένους».
ΜΙΧΑΙΑΣ Β’ 7 (μτφ. Ο’): «Καθένας που λέγει με αλαζονείαν: «είμεθα απόγονοι του Ιακώβ», εξώργισε το πνεύμα του Κυρίου εναντίον σας. Εξοργιστικά δεν είναι τα έργα αυτού του αλαζόνος; (…)»
Είναι πολύ αξιοσημείωτο, ότι ο «ρατσιστής θεός της Παλαιάς Διαθήκης» απαγορεύει την εκδήλωση ρατσιστικής συμπεριφοράς χρησιμοποιώντας δύο τρόπους, οι οποίοι είναι και σήμερα επίκαιροι: από τη μια λέει ότι όποιος περηφανεύεται για την καταγωγή του, εξοργίζει τον Θεό, κι από την άλλη προτρέπει τους ντόπιους να αγαπούν και να μην καταπιέζουν τους ξένους, γιατί κι οι ίδιοι έζησαν κάποτε ως ξένοι σε ξένη χώρα.
Το ίδιο θα μπορούσε κανείς να πει και για τους Έλληνες, που έζησαν ως μετανάστες σε ξένη χώρα, αναφορικά με τη συμπεριφορά τους προς τους μετανάστες στην Ελλάδα. Τόσο «ρατσιστής» είναι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης.
(σ.σ. από: oodegr.com/neopaganismos/arxaioplhksia/4_3.htm)