Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι προτείνουμε όσον αφορά τις επιβαλλόμενες ιατρικές πράξεις σαν τον εμβολιασμό για τον Κορωνοϊό, η στάση του ηθοποιού Άρη Σερβετάλη να ακυρώσει την παράστασή του επειδή δεν ήθελε να απευθύνεται μόνο σε εμβολιασμένους, αποτελεί την περιγραφικότερη απάντηση που θα δίναμε σε όσους αναρωτιούνται τι να κάνουν με το συγκεκριμένο εμβόλιο, ιδίως όταν ακούνε συκοφαντίες απέναντι σε άτομα σαν εμάς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης περί αρνητών εμβολίων και δήθεν παρακίνησης του κόσμου να μην εμβολιαστεί. Διευκρινίζουμε λοιπόν ότι η ανυπακοή μας δεν αφορά την άρνηση να κάνει κάποιος το οποιοδήποτε εμβόλιο, αλλά την άρνηση συναίνεσης με τα περιοριστικά μέτρα που επιβάλλονται για όσους δεν θελήσουν να κάνουν το εμβόλιο για τον Κορωνοϊό εν προκειμένω στις μέρες μας ή οτιδήποτε άλλο περιοριστικό τους ζητηθεί μελλοντικά. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι πάλι την ίδια τακτική προτείνουμε ακόμη και αν κάποιος έκανε το συγκεκριμένο εμβόλιο, δηλαδή να συνεχίζει την άρνηση συμμετοχής του στο οτιδήποτε διαχωρίζει τους ανθρώπους με οποιαδήποτε αιτιολογία. Να το πούμε και αλλιώς με κάποια ρητορικά ερωτήματα: Γιατί ενοχλεί το αστεράκι που έβαζαν οι Ναζί στο πέτο των εβραίων για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά δεν ενοχλεί όταν γίνεται ο ίδιος διαχωρισμός μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων για τον Κορωνοϊό χρησιμοποιώντας πιστοποιητικό ή βεβαίωση αντί για αστεράκι; Γιατί ενοχλεί η πρόταση ποινικοποίησης της έκτρωσης μια γυναίκα όταν λέει ότι αυτή και μόνο αποφασίζει τι θα κάνει με το σώμα της, αλλά δεν ενοχλεί όταν λέει κάποιος το ίδιο και για ένα εμβόλιο που αρνείται να κάνει στο δικό του σώμα; Γιατί ενοχλεί κάποιους ο αντισημιτισμός, αλλά όχι το ίδιο και ο ανθελληνισμός; Γιατί αποδίδεται φόρος τιμής από πρωθυπουργούς σε μνημεία εβραϊκού ‘’ολοκαυτώματος’’ φορώντας κιπά στο κεφάλι, αλλά ποτέ για το ιαπωνικό από ατομικές βόμβες (εν καιρώ ειρήνης μάλιστα) φορώντας στολές σαμουράι; Μήπως τελικά όλοι αυτοί οι ενοχλημένοι ‘’δικαιωματιστές’’ και ‘’δημοκράτες’’, είναι φασίστες της παγκοσμιοποίησης και εβραιόδουλοι στην πραγματικότητα; Βγάλτε μόνοι σας το συμπέρασμα για να ξέρουμε και εμείς πως να τους συμπεριφερθούμε ανάλογα!
Στην περίπτωση μιας θεατρικής παράστασης τώρα για την ανυπακοή κάποιου που λέγαμε, ας την ακύρωνε όπως ο Σερβετάλης ή να μην πήγαινε να τη δει σε περίπτωση που δεν την ακύρωνε, ακόμη και αν ήταν εμβολιασμένος για τον Κορωνοϊό και είχε πάρει πεντακόσια πιστοποιητικά για αυτό, διότι αν πήγαινε, τότε θα άφηνε τα χρήματά του σε μια παράσταση που θα συνέχιζε να λειτουργεί με τον συγκεκριμένο διαχωριστικό τρόπο εφ’ όσον θα αποκόμιζε κέρδη. Αν αντιθέτως δεν πήγαινε κανένας εμβολιασμένος, με την αιτιολογία ότι δεν καταδέχεται να εισέρθει σε κάποιο χώρο κατόπιν αδείας σαν να βρίσκεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, τότε η θεατρική παράσταση είτε θα σταματούσε λόγω έλλειψης κερδών είτε θα πίεζε την κυβέρνηση να ακυρώσει τέτοιου είδους πιστοποιητικά αν θέλει να συνεχίζει να εισπράττει φόρους για να μη χρεοκοπήσει το κράτος της! Το ίδιο θα ίσχυε και για κάθε άλλον εργοδότη που δεν θα ήθελε να χάσει εργαζόμενο επειδή δεν εμβολιάζεται και πελάτες που δεν θα αγόραζαν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες του για τον ίδιο λόγο, εφ’ όσον δηλαδή ζητάει κάποια πιστοποίηση για να εισέλθει κάποιος στον επαγγελματικό του χώρο. Και έτσι η προσπάθεια του απόλυτου ελέγχου όλων των ανθρώπων που προσπαθεί να κάνει μια κυβέρνηση με πρόσχημα τον Κορωνοϊό, ώστε να μετασχηματιστεί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου μόνο οι υποτακτικοί της θα συνεχίζουν να έχουν την οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα, θα έπεφτε στο κενό και κατ’ επέκταση σε παγκόσμιο επίπεδο ο συγκεκριμένος σχεδιασμός για να ζούμε με τον τρόπο του ενώ δεν μας αρέσει! Το ότι αρέσει τώρα σε κάποιους άλλους ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής, αρκεί βέβαια ο κυβερνήτης να μην είναι ναζιστής ή θρησκόληπτος γιατί τότε εκείνοι θα ήταν οι αντιεμβολιαστές (π.χ. θα μας έλεγαν ότι προσπαθεί να τους ξεπαστρέψει με υποχρεωτικό εμβολιασμό κάποιος παπάς επειδή είναι άθεοι και κάποιος ναζιστής επειδή είναι δημοκράτες), αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τους ανεχόμαστε κιόλας όταν οι ίδιοι τους δεν ανέχονται τον δικό μας διαφορετικό τρόπο.
Για παράδειγμα, όσοι συμφωνούν με τον διαχωρισμό των θεατών μιας τέτοιας παράστασης (δηλ. μόνον οι εμβολιασμένοι να τη δουν παρόλο που μέχρι πρότινος έβλεπαν και οι ανεμβολίαστοι κάθε τέτοια φορώντας μάσκα και με αποστάσεις μεταξύ τους ακολουθώντας τις συμβουλές των ίδιων ειδικών ή επιστημόνων) και ξέσπασαν ενάντια στον εν λόγω ηθοποιό επειδή την σταμάτησε αφήνοντας άνεργους συναδέλφους του, δεν είδαμε να ξεσπούν το ίδιο όμως απέναντι και σε κάθε εργοδότη όταν πράττει το αντίθετο, δηλαδή όταν απολύει ή δεν προσλαμβάνει ανεμβολίαστους για τον Κορωνοϊό εργαζόμενους, ενώ μέχρι πρότινος τους αποδέχονταν με μέτρα ασφαλείας (π.χ. μάσκες) παρόλο που υπήρχε ο συγκεκριμένος ιός πριν κυκλοφορήσει το εμβόλιο, παρόλο που υπάρχουν εναλλακτικές θεραπείες για όσους νοσήσουν (σ.σ. μέχρι και χάπι ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει πέρα από άλλα θεραπευτικά φάρμακα σαν και αυτό που πήρε ο τέως αμερικανός πρόεδρος Τραμπ δίχως να χρειαστεί να εμβολιαστεί) και παρόλο που ουδέποτε μέχρι τώρα ζήτησε από εργαζόμενο ή πελάτη πιστοποίηση εμβολιασμού κάθε άλλης ασθένειας ή αποτέλεσμα διαγνωστικού τεστ ότι δεν την έχει. Καταλαβαίνουμε συνεπώς ότι η υποταγή τους στον συγκεκριμένο τρόπο ζωής ή στην κομμουνιστική παγκοσμιοποίηση με άλλα λόγια που είναι τέτοια αφού τα πάντα καθορίζονται από έναν κεντρικό σχεδιασμό (π.χ. κάποιον παγκόσμιο οργανισμό υγείας αντί για εθνικό), βαφτίζεται τάχα μου ως ‘’προστασία δημόσιας υγείας’’ και οι ανυπότακτοι αντιρρησίες ως παλαβοί, οπισθοδρομικοί, θρησκόληπτοι, συνωμοσιολόγοι κ.λ.π. για να δικαιολογήσουν τη δική τους υποτακτικότητα ή προδοσία για όσους συμμετέχουν ενεργά σε τέτοιους σχεδιασμούς (π.χ. πολιτικοί, γιατροί, δικαστές κ.α.).
Η ‘’Σατανική Ορθοδοξία’’ μας κατόπιν τούτου, διευκρινίζει ότι δεν τάσσεται κατά του οποιουδήποτε εμβολιασμού για μια ασθένεια, αλλά με την επιβολή και την πιστοποίηση που γίνεται όταν μέχρι πρότινος δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για καμιά άλλη μεταδοτική ασθένεια και μάλιστα πιο θανατηφόρα. Για την συγκεκριμένη τώρα του Κορωνοϊού, δεν μπορεί να πάρει η ιστοσελίδα μας συγκεκριμένη θέση και ίσως για αυτό να έχουν γίνει πιθανόν παρανοήσεις όσον αφορά τη σχετική αρθρογραφία μας, διότι κάθε ανθρώπινη περίπτωση είναι ξεχωριστή για να την πάρουμε στο λαιμό μας. Για αυτό και ο γραφών μίλησε μόνο για τον εαυτό του σε άλλο άρθρο (περί ανυπακοής σε περιοριστικά μέτρα) εξηγώντας τους λόγους που δεν κάνει ένα τέτοιο εμβόλιο, λαμβάνοντας υπόψη τη δική του υγεία, ηλικία και οικονομική κατάσταση προσωπικά που σίγουρα θα διαφέρει από εκείνη του κάθε αναγνώστη του. Αν τώρα κάποιος δεν αντέχει άλλο οικονομικά να δίνει λεφτά σε διαγνωστικά τεστ, αν δεν μπορεί να βρει δουλειά κάπου άλλου που να μην αποδέχονται εκεί πέρα μόνο εμβολιασμένους, αν δεν μπορεί να μεταναστεύσει σε άλλη χώρα που δεν έχει τέτοια περιοριστικά μέτρα και αν δεν μπορεί να ζήσει κάπου αυτάρκης χωρίς να χρειάζεται πλέον να συναλλάσσεται με την κοινωνία, τότε ας κάνει ένα τέτοιο εμβόλιο παίρνοντας όσο το δυνατόν λιγότερα ρίσκα για την υγεία του, διαλέγοντας δηλαδή κάποιο παλαιού τύπου εμβόλιο που θα χρειάζεται μια μόνο δόση (για να μη ρισκάρει δεύτερη ή με κάποιο νέας γενιάς τύπου MRNA), εφ’ όσον όμως δεν έχει κάποιο υποκείμενο νόσημα, δεν είναι παχύσαρκος και ούτε ηλικιωμένος ώστε το ρίσκο για βλάβη υγείας να είναι μεγαλύτερο αν δεν κάνει κανένα εμβόλιο, αλλά και με την προϋπόθεση ότι θα συνεχίζει να απέχει από οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα που διαχωρίζει τους ανθρώπους ή περιορίζει τις μετακινήσεις τους με αυτό ή όποιο άλλο πρόσχημα στο μέλλον, συμμετέχοντας μόνο σε όποια δραστηριότητα δεν του ζητά τέτοιου είδους πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων στην πραγματικότητα.
Να κερδίσει χρόνο με άλλα λόγια μέχρι να μπορέσει να ζήσει με άλλο τρόπο εναλλακτικά, ιδίως αν του πουν ότι θα χρειαστεί να κάνει τελικά και άλλες δόσεις τέτοιου εμβολίου (σ.σ. άρα πάλι να ρισκάρει την υγεία του μέχρι να βρεθεί ασφαλές εμβόλιο ή μέχρι να αναλάβει κάποιος εγγράφως την ευθύνη για αυτό) για να μη θεωρείται ξανά ανεμβολίαστος, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται όσον αφορά τα περιοριστικά μέτρα που θα έχει και πάλι! Αν τώρα φτάσει (ή φτάσουμε όλοι μας κάποια στιγμή όσο αυξάνονται οι υποτακτικοί είτε εμβολιάστηκαν για τον Κορωνοϊό είτε όχι) στο σημείο να μην μπορεί ούτε να φάει αν δεν χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο πιστοποιητικό, ας ρισκάρει πάλι να κάνει ένα τέτοιο εμβόλιο με τον τρόπο που είπαμε μέχρι να προετοιμαστεί να ακολουθήσει έπειτα κάποιον εναλλακτικό τρόπο ζωής από αυτούς που περιγράψαμε πρωτύτερα, διότι η υγεία του ούτως ή αλλιώς θα κινδύνευε και πάλι από ανεπαρκείς συνθήκες διαβίωσης. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση τώρα που θα διαβάσουμε παρακάτω τι έγινε, αν τελικά δεν σταματούσε εκείνη, ας μην πήγαινε να τη δει ακόμη και αν ήταν εμβολιασμένος ή ας την έβλεπε αργότερα διαδικτυακά αν εμφανίζονταν και έτσι ή ας διάλεγε να δει κάποια άλλη, σε περίπτωση που θα έπαιζε δηλαδή μόνο για εμβολιασμένους. Τόσο απλά.
Η μορφή του τέρατος
Ο ηθοποιός Σερβετάλης αποχώρησε από τη θεατρική παράσταση «Ρινόκερος» του Ιονέσκο λόγω των νέων μέτρων που αποκλείουν ανεμβολίαστους και από το θέατρο. Πολλοί οι επικριτές, αλλά ακόμη περισσότεροι οι υποστηρικτές του. Πολλοί είδαν απλά έναν ηθοποιό να φεύγει από μία παράσταση. Καθώς δεν γνώριζαν το έργο, δεν μπορούσαν να κάνουν τη σύνδεση με την πράξη του Σερβετάλη.
Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Στον «Ρινόκερο» ο Ιονέσκο δείχνει πώς μία κοινωνία ανθρώπων μετατρέπεται σε παχύδερμα. Στην αρχή οι πρώτοι ρινόκεροι σοκάρουν, στη συνέχεια γίνονται περισσότεροι και παύουν να ενοχλούν, μέχρι που στο τέλος όλοι οι φίλοι του ήρωα, όλος ο κόσμος του γίνεται ρινόκερος. Ο ήρωας είναι ο μόνος άνθρωπος του έργου ο οποίος στο τέλος αναφωνεί «δεν θα συνθηκολογήσω».
Ο Ιονέσκο δείχνει ουσιαστικά πώς μία κοινωνία μετατρέπεται σιγά σιγά σε κτήνος. Ο,τι στην αρχή σοκάρει, γρήγορα γίνεται αποδεκτό από όλο και περισσότερους. Η επιλογή του παχύδερμου και άσχημου ρινόκερου ως ζώο που αντικαθιστά τον άνθρωπο δεν είναι τυχαία.
Ο Σερβετάλης ενσαρκώνει αυτόν τον ήρωα.
Ο Σερβετάλης κάνει πράξη ζωής το μήνυμα που θέλει να περάσει το έργο.
Και βγαίνουν οι ρινόκεροι να τον κατηγορήσουν που δεν έγινε ρινόκερος και αυτός. Μα, αγαπητοί, δεν θα μπορούσε πια να παίξει στο έργο. Στο έργο ο ήρωας παραμένει άνθρωπος. Δεν γίνεται παχύδερμο. Ο μόνος τρόπος για να παραμείνει άνθρωπος ήταν να αποχωρήσει. Αν παρέμενε στο έργο, ουσιαστικά είχε συνθηκολογήσει με τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε καλούς εμβολιασμένους και κακούς ανεμβολίαστους, στο διχαστικό δηλαδή αφήγημα που διαλύει την ελληνική -και όχι μόνο- κοινωνία. Είναι σαν να παίζεις τον αντιστασιακό που πολεμά τον φασισμό και την ίδια στιγμή να τρως και να πίνεις με το καθεστώς. Απλά δεν γίνεται.
Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Οταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε» είχε πει και ο Χατζιδάκις. Ηταν λογικό λοιπόν ο ηθοποιός να ξεσηκώσει πόλεμο εναντίον του, γιατί με την τόλμη του έδωσε στους επικριτές του τον καθρέφτη να δουν τον ρινόκερο που έκρυβαν μέσα τους.
Ο Σερβετάλης με τη μετρημένη αντίδρασή του, τη λιτότητα των λόγων του και τη σεμνότητά του έδειξε ότι ηθοποιός σημαίνει φως, ότι ποιεί ήθος. Πώς να του το συγχωρέσουν πολλοί λοιπόν, όταν έχουν συμβιβαστεί με τα σκοτάδια μέσα στα οποία ζούμε και το ίδιο το τέρας δεν τους τρομάζει πια, γιατί απλά του μοιάζουν;
Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle