(σ.σ. όπως υπενθυμίζεται σχετικά από δημοσίευμα σε άλλο άρθρο μας): ‘’…Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα του τί να κάνουμε και πώς να αντισταθούμε – το μόνο σοβαρό ερώτημα αυτή τη στιγμή. Θεωρητικά η απάντηση είναι απλή: Όσοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν – και είναι πολλοί – να μην το κάνουν, αψηφώντας τους κρατικούς εκβιασμούς. Στην πράξη, βέβαια, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Δεν είναι απλό το να βρίσκεται κάποιος υπό καθεστώς διωγμού και απαγορεύσεων, ειδικά όταν εκβιάζεται με την ίδια του την προοπτική επιβίωσης. Και όμως, δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική πέρα από την ολοκληρωτική άρνηση ή την ολοκληρωτική αποδοχή· όχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί οι κρατούντες φροντίζουν με κάθε αποφασιστικότητα να κλείσουν κάθε δίοδο διαφυγής. Ο καθένας πλέον – τουλάχιστον απ’ όσους καταλαβαίνουν τί συμβαίνει – θα τριφτεί ανάμεσα στο μεγάλο «ναι» και στο μεγάλο «όχι». Και το «ναι» και το «όχι» θα έχουν σοβαρές συνέπειες, προσωπικές και κοινωνικές…Ίσως είναι από τις λίγες ιστορικές στιγμές που το αποτέλεσμα της σύγκρουσης θα κριθεί περισσότερο από την ατομική στάση και επιλογή του καθενός, παρά από τις κοινωνικές εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Δεν εννοούμε πως αυτές δεν είναι απαραίτητες. Εννοούμε ότι δεν είναι αυτές που θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Θα μπορούσαν ίσως να το κρίνουν εάν ήταν μαζικές, εκτός του πολιτικού ελέγχου και επίμονες, αλλά φαίνεται πως δεν ζούμε σε τέτοιες εποχές. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από ατομικές επιλογές που εκτείνονται σε μεγάλη κλίμακα και αν το σκεφτούμε καλύτερα είναι λογικό: εφόσον η εξουσία σήμερα, μέσω της τεχνολογίας, έχει τη δυνατότητα και την επιδίωξη να ελέγχει ξεχωριστά και εξατομικευμένα τον καθένα, πέρα από το όποιο κοινωνικό ή οικονομικό πλαίσιο βρίσκεται αυτός, οι προσωπικές επιλογές στο επίπεδο της κοινής καθημερινότητας αποκτούν τεράστια σημασία…’’
Επανερχόμενοι και πάλι στο ζήτημα της υποχρεωτικότητας ιατρικών πράξεων για τον Κορωνοϊό ή οποιαδήποτε άλλη ασθένεια που επιβάλλονται ως πρόσχημα για να χτιστεί πλανητικά ένα αέναο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου άπαντες θα πρέπει να συμφωνούν στα πάντα (άρα και στα θρησκευτικά ή αθεϊστικά) με τους παγκόσμιους κυβερνήτες του αν θέλουν να συνεχίζουν να βρίσκονται στη σημερινή κοινωνία ως άνθρωποι ή ως πρωτόγονοι σαν τα ζώα κάπου έξω στη φύση σε περίπτωση που δεν κλειστούν σε ξεχωριστό στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους ανυπάκουους, θα παραθέσουμε αυτή τη φορά στο παρόν άρθρο τη νομοθεσία που ισχύει περί ιατρικών πράξεων πάνω στον καθένα μας, με σκοπό να αντιμετωπιστεί δημοσίως η (ποινικά κολάσιμη πλέον) διασπορά ψευδών ειδήσεων από διαφόρους επιστήμονες, γιατρούς, δημοσιογράφους, κυβερνητικούς ή οποιονδήποτε άλλον περί νομότυπης ή συνταγματικής τάχα μου υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού που πρέπει να επεκταθεί σε ολόκληρο τον πληθυσμό, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι τον αρνηθούν σαν και εμάς (μόνο και εφ’ όσον δεν συντρέχει όμως κάποιο σοβαρό ρίσκο διακινδύνευσης της υγείας κάποιου αναλόγως του ιατρικού ιστορικού και της ηλικίας του καθενός που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο), είτε θα πρέπει να καταφύγουν σαν δραπέτες στα βουνά για να ζήσουν είτε σε κάποια άλλη χώρα που δεν έχει κανένα τέτοιο περιοριστικό μέτρο (σαν τις Σκανδιναβικές) αν θέλουν να συνεχίζουν να ζουν όπως σήμερα (δηλ. σε πολιτισμένη κοινωνία).
Υπόλογος ωστόσο δικαστικά για διασπορά ψευδών ειδήσεων που απειλούν συνεχιζόμενα τη δημόσια υγεία (άρα και τη δική μας), είναι κάθε κυβερνητικός και επιστήμονας που έλεγε δημοσίως ότι προστατευόμαστε φορώντας μάσκα και κρατώντας αποστάσεις μεταξύ μας τόσο καιρό όποτε μπαίναμε σε κλειστό ιδίως χώρο, εφ’ όσον μας λένε τώρα ότι μόνο με υποχρεωτικό εμβολιασμό σε ολόκληρο τον πληθυσμό θα μειωθούν τα κρούσματα και κατ’ επέκταση οι ασθενείς στα νοσοκομεία, αφού προηγουμένως έσπασαν την καραντίνα και άφησαν τον κόσμο τόσο καιρό να μεταδίδει τον Κορωνοϊό μέχρι να κυκλοφορήσουν τα εμβόλια και τα τεστ ανίχνευσής του βλάπτοντας έτσι τη δημόσια υγεία του. Αν τώρα έλεγαν αλήθεια τόσο καιρό, δηλαδή ότι πράγματι με μάσκα και μεταξύ μας αποστάσεις προστατευόμαστε από τον Κορωνοϊό και εμποδίζουμε τη μετάδοσή του, τότε καθίστανται και πάλι υπόλογοι για την αντισυνταγματική επιβολή του εμβολιασμού και των διαγνωστικών τεστ σε ολόκληρο τον πληθυσμό, εφ’ όσον είναι αχρείαστα όλα αυτά όταν με μάσκες και μεταξύ μας αποστάσεις πάλι προστατευόμαστε, ακόμη και αν δεν είχε βρεθεί εμβόλιο μέχρι τώρα ή κάποιο φάρμακο που επίσης παραβλέπεται ως εναλλακτική λύση επιμένοντας παρά μόνο στον μαζικό εμβολιασμό! Γιατί ξαφνικά αλλάζει(!) η Επιστήμη και μας λέει ότι η γη είναι επίπεδη τελικά επειδή έκανε λάθος προηγουμένως όταν έλεγε πως είναι στρόγγυλη και έτσι, μόνο με υποχρεωτικό εμβολιασμό πρόκειται να σωθούμε και παρά μόνο με πιστοποιητικό του (ή διαγνωστικό τεστ Κορωνοϊού όσο παραμένει και αυτό ως εναλλακτική λύση) να επιτρέπεται η είσοδος κάπου; Ρητορικό το ερώτημα!
Πιο συγκεκριμένα τώρα, ακούσαμε πρόσφατα κάποιον σε γνωστό τηλεοπτικό κανάλι να λέει μα και στο στρατό μου έκαναν εμβόλια υποχρεωτικά χωρίς να με ρωτήσουν! Αν θέλει τώρα να φέρει και πάλι Χούντα στην Ελλάδα αυτός ο δημοκράτης, καλά έκανε και ανέφερε τέτοιο παράδειγμα! Ένα επιχείρημα βέβαια, που ακούγεται συχνά πυκνά και από άλλους τέτοιους φασίστες της παγκοσμιοποίησης λέγοντας ότι και για την Ιλαρά λόγου χάρη κάνουμε όλοι εμβόλιο, το οποίο λέγεται με σκοπό να περάσει αδιαμαρτύρητα ο φασισμός τους στην καθημερινότητα του κόσμου ως κάτι το λογικό εφ’ όσον θέλουνε να προστατέψουν τη δημόσια υγεία, άρα και τη δική τους από τους ‘’αντιεμβολιαστές’’ που τάχα μου τους την απειλούν! Αυτό που σας αποκρύπτει όμως κάθε τέτοιος γκαιμπελίσκος ή φασιστάκος όσον αφορά τέτοια παιδικά ή στρατιωτικά εμβόλια, είναι ότι αυτά γίνονται μόνο μια φορά στη ζωή μας έχοντας πάρει μόνιμη άδεια κυκλοφορίας μετά από χρόνια ερευνών (π.χ. περί παρενεργειών) στον πληθυσμό ώστε να μη διακοπεί η κυκλοφορία τους και χωρίς να αποδεικνύεται πουθενά για αυτά κάποιο πιστοποιητικό (δηλ. ότι τα κάναμε) ή αρνητικό τεστ της αρρώστιας που καταπολεμούν για να εισέλθει κανείς σε κάποιο χώρο (π.χ. εργασιακό, διασκέδασης κ.α.). Στην περίπτωση των εμβολίων για τον Κορωνοϊό όμως, ζητείται πλέον επαναλαμβανόμενος εμβολιασμός εφ’ όρου ζωής (π.χ. κάθε έξι μήνες ή και λιγότερο όπως μας λένε) όταν συνεχώς μεταλλάσσεται ο εν λόγω ιός σαν τη γρίπη (σ.σ. ναι μεν επαναλαμβανόμενος και ο δικός της εμβολιασμός αλλά ουδέποτε υποχρεωτικός με πιστοποιητικό ή επίδειξη αρνητικού τεστ ότι δεν την έχεις στον οποιονδήποτε) και κατ’ επέκταση συνεχιζόμενη ανανέωση του πιστοποιητικού του μετά από κάθε δόση εμβολίου (για να συνεχίζει να ισχύει ως διαβατήριο ας πούμε) ώστε να μπορείς να μπαίνεις μέχρι και σε καφετέρια!
Ήδη άρχισαν να λένε άλλωστε ότι όσοι δεν κάνουν την τρίτη δόση (και κάθε άλλη που θα ακολουθήσει), το πιστοποιητικό εμβολιασμού που είχαν μέχρι τώρα μετά τις δυο προηγούμενες θα πάψει να ισχύει και θα θεωρούνται το ίδιο πλέον με κάθε ανεμβολίαστο σαν να μην έκαναν ποτέ αυτό το εμβόλιο, επειδή δεν καταπολεμά πια τον Κορωνοϊό. Δικαιώνοντάς μας έτσι όταν λέγαμε ότι δεν πρόκειται να ξεμπερδέψει κάποιος αν υποκύψει τελικά στις κυβερνητικές απειλές κάνοντας το εμβόλιο για να πάρει τη ζωή του πίσω, αφού ποτέ στην προηγούμενη που είχε (πριν την εμφάνιση του Κορωνοϊού) δεν έπρεπε να πάρει παρόμοια άδεια για να εισέλθει σε κάποιο χώρο, παρόλο που κυκλοφορούσαν πιο θανατηφόρες ασθένειες τις οποίες πιθανόν να είχε και να μετέδωσε σε άλλους ανθρώπους, απειλώντας και πάλι τη δημόσια υγεία!
Παρατηρούμε επίσης ότι ενώ έχει εμβολιαστεί για τον Κορωνοϊό η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού σε κάποιες χώρες (π.χ. η Σιγκαπούρη γύρω στο 90% αυτή τη στιγμή που μιλάμε), συνεχίζουν παρόλο αυτά να υπάρχουν κρούσματα ή να αυξάνονται στον πληθυσμό (ακόμη και στη χώρα μας που έχει περισσότερα απ’ ότι είχε πριν κυκλοφορήσει το εμβόλιο και παρόλο που εμβολιάστηκε το 60% περίπου του πληθυσμού μέχρι στιγμής). Πράγμα που σημαίνει ότι δεν προστατεύεται η δημόσια υγεία όταν και εμβολιασμένοι καταλήγουν στα νοσοκομεία, άρα η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού που προσπαθεί να επιβληθεί στον πληθυσμό υπό το πρόσχημα των όλο και αυξανόμενων κρουσμάτων αποτελεί ένα ακόμα παραμύθι δίχως δράκο, αφού και το 100% του πληθυσμού να εμβολιάζαμε, πάλι κρούσματα θα είχαμε χωρίς ποτέ να χτιστεί ‘’τείχος ανοσίας’’ απέναντι στον Κορωνοϊό όπως μας λένε, παρά μόνο ανοησίας μεταξύ ημών και του κάθε βλάκα που πιστεύει τέτοιους φασίστες της παγκοσμιοποίησης. Αν με άλλα λόγια βάζαμε αύριο κιόλας όλους τους ανεμβολίαστους σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή τους σκοτώναμε επί τόπου για να προστατευτεί η δημόσια υγεία εφ’ όσον δεν θέλουν να κάνουν ένα τέτοιο εμβόλιο, τότε ο Κορωνοϊός θα συνέχιζε να μεταδίδεται σε και μεταξύ των εμβολιασμένων σαν να μη σταμάτησε ποτέ, στέλνοντας και πάλι ασθενείς στα νοσοκομεία έστω και λιγότερους. Αυτό δεν αλλάζει σε καμιά περίπτωση όμως το γεγονός ότι θα συνεχίζεται και πάλι να απειλείται η δημόσια υγεία για αυτονόητους λόγους.
Τί γίνεται όμως όταν αποφασίσει(;) μια κυβέρνηση ότι το σώμα σου δεν σου ανήκει πια για να το διαχειρίζεται όπως θέλει εκείνη (π.χ. γιατί να μη σου βάζει μέχρι και κωλοβυθόμετρο κάποιος πριν μπεις σε ένα κατάστημα πέρα από το πιστοποιητικό εμβολιασμού που θα πρέπει να επιδείξεις;) και δεν μπορείς να βρεις πουθενά το δίκιο σου, όταν καταπατώνται τα μέχρι πρότινος κατοχυρωμένα από το κράτος δικαιώματά σου που θα διαβάσεις παρακάτω και συνεχίζει να μην τα προστατεύει κανένας εισαγγελέας ή δικαστικός επειδή και εκείνος υποτάχτηκε στην κυβέρνηση, όταν δεν υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια πλέον για να περιμένεις πότε θα καταλάβουν οι βλάκες τι συμβαίνει τελικά ή τι θα γίνει στις επόμενες δημοκρατικές εκλογές μήπως (και αν ποτέ) κυβερνήσουν κάποιοι που θα συμφωνούν μαζί σου, όταν δεν κάνει πίσω η κυβέρνηση ούτε με διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ή σου τις απαγορέψει κιόλας παύοντας την ελευθερία της έκφρασής σου αν διαφωνείς μαζί της και όταν συναντάς γύρω σου μοιρολάτρες ανθρώπους που περιμένουν μόνο από κάποιον θεό σωτηρία ή να διώξουν ένα πρόβλημα παρά μόνο με προσευχές(!);;;
Αναγκαστικά τότε και πάντα εφ’ όσον δεν υπάρχουν ακόμα οι απαραίτητες προϋποθέσεις για βίαιη ανατροπή μιας δικτατορίας στον τόπο σου, πριν καταφύγεις εξόριστος στα βουνά για να ζήσεις πρωτόγονα ή σε κάποια άλλη χώρα για να συνεχίσεις την πολιτισμένη ζωή σου, θα πρέπει προηγουμένως να αντιδράσεις παθητικά δείχνοντας ανυπακοή σε κάθε τέτοια κυβερνητική απειλή (δηλ. αποχή από τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής που προσπαθεί να επιβάλλει αρνούμενος να τον ακολουθήσεις), όπως συνέβη πρόσφατα στην Αμερική που θα δούμε έπειτα από τα παρακάτω νομικά δημοσιεύματα, μόνο και εφ’ όσον όμως συμπεριφέρεται το ίδιο ανυπάκουα μαζί σου και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που με τη συγκεκριμένη στάση ζωής του θα απειλήσει με καταστροφή το δικτατορικό κράτος (π.χ. οικονομική αν δεν αφήνει λεφτά σε κανένα κατάστημα που δεν τον δέχεται πλέον μόνο με μάσκα αλλά απαιτεί και πιστοποιητικό εμβολιασμού ή διαγνωστικό τεστ), κινδυνεύοντας έτσι οι κυβερνώντες του να χάσουν την εξουσία! Για αυτό και τόσο άγχος από όλους αυτούς ώστε να επιτευχθεί πάνω από 85% περίπου εμβολιασμός στον πληθυσμό με εκβιασμό ή το 100% με υποχρεωτικό εμβολιασμό αν καταλύσουν τελικά όλους τους νόμους, για να μην μπορεί έτσι να διαταραχθεί η λειτουργία της κοινωνίας που θέλουν να μετασχηματίσουν όπως το επιθυμούν παγκοσμιοποιητές ή άτομα παγκόσμιων οργανισμών που ουδέποτε ψηφίσαμε σε εκλογές ή τους δώσαμε την άδεια ώστε να αποφασίζουν εκείνοι για τη ζωή μας χωρίς να ρωτούν τη γνώμη μας για το οτιδήποτε νομοθετήσουν. Οπότε συνεχίζουμε να ακολουθούμε το ‘’βλέποντας και κάνοντας’’ όσον αφορά την υποτακτική ή όχι και κατά πόσο συμπεριφορά του κόσμου σε ποσοστά, όπως κάνουν και οι φασίστες της παγκοσμιοποίησης άλλωστε για να προχωρήσουν ή όχι στην παραπέρα εφαρμογή των δικών τους σχεδίων, έτσι ώστε να αποφασίσουμε έπειτα ποια διασωστική λύση από όσες αναφέραμε πρωτύτερα θα ακολουθήσουμε, διότι τους συγκεκριμένους φασίστες ποτέ βέβαια όπως θα περίμεναν μιας που ο δικός μας (σκοταδιστικός) φασισμός είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό τους για όποιον διαβάζει την αρθρογραφία μας και σίγουρα δεν μπορούν να συνυπάρξουν εξουσιαστικά μέσα στην ίδια κοινωνία όπου γης (ή ο δικός τους ή ο δικός μας με άλλα λόγια).
Εμβολιασμός: Γιατί δεν μπορεί να καταστεί υποχρεωτικός !
Η υγεία αποτελεί αγαθό που διαθέτει ιδιαίτερη αξιακή βαρύτητα και κατοχυρώνεται συνταγματικά τόσο ως αγαθό, όσο και ως δικαίωμα. Στο Σύνταγμα θεμελιώνεται η υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει μέτρα για την προστασία της, ταυτόχρονα όμως, να απέχει από ενέργειες που την προσβάλουν ή περιοριζουν την ελευθερία των πολιτών να αποφασίζουν για θέματα που αφορούν την υγεία τους.
Στην ιατρική πράξη σήµερα, για να εφαρμοστεί οιουδήποτε είδους, διαγνωστική, προληπτική, θεραπευτική παρέμβαση το πρόσωπο στο οποίο θα εφαρμοστεί, είναι ελεύθερο να συναινεί, ύστερα από ενηµέρωση του, ή να την αρνηθεί.
Ο εμβολιασμός αποτελεί σημαντική προληπτική ιατρική πράξη που βοηθά στην προστασία των ανθρώπων από σοβαρά λοιμώδη νοσήματα. Είναι ένα παρεµβατικό µέτρο, και αποτελεί το κυριότερο εργαλείο για την πρωτογενή πρόληψη των ασθενειών και αποτελεσματικό όπλο προστασίας της δημόσιας υγείας.
Η διενέργεια του εμβολιασμού δεν μπορεί όμως να πραγματοποιηθεί χωρίς την συναίνεση του προσώπου και εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση του, ακολουθώντας την θεμελιώδη αρχή του Δικαίου και της ιατρικής δεοντολογίας, αυτή της «συναίνεσης κατόπιν ενημέρωσης”.
Μέχρι σήμερα, η Σύμβαση ΟΒΙΕΔΟΥ- Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ιατρική αποτελεί το μοναδικό νομικώς δεσμευτικό κείμενο του διεθνούς δικαίου στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον τομέα της βιοϊατρικής.
Ειδικότερα σύμφωνα με την Σύμβαση ΟΒΙΕΔΟΥ που ισχύει στην Ελλάδα (κυρωτικός νόμος (Ν. 2619/1998, ΦΕΚ Α’ 132 , Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής: Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική) και συγκεκριμένα στο άρθρο 5 προβλέπεται
“Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του.
Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων καταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και κινδύνους που αυτή συνεπάγεται.
Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε να ανακαλέσει τη συναίνεσή του”.
Η συναίνεση μπορεί να είναι ρητή ή σιωπηρή, προφορική ή έγγραφη, όπως προκύπτει από την Ερμηνευτική Έκθεση (παρ. 37), διότι στην Σύμβαση του Οβιέδο δεν προβλέπεται συγκεκριμένος τύπος για την παροχή της συναίνεσης.
Ακόμη και σε πρόσωπα που είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω διανοητικής ανικανότητας δεν έχουν την ικανότητα να συναινέσουν σε επέμβαση εξειδικεύονται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες η επέμβαση αυτή μπορεί να γίνει. σύμφωνα με το άρθρο 6 της Σύμβασης κατά την ερμηνευτική έκθεση αυτής. Αυτό που είναι κρίσιμο είναι πως η συναίνεση σε ιατρική πράξη δεν προϋποθέτει δικαιοπρακτική ικανότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, αλλά ικανότητα του προσώπου προς συναίνεση, δηλαδή πνευματική ωριμότητα και δυνατότητα κατανόησης των συνθηκών και της σοβαρότητάς τους.
Η ενημέρωση των πολιτών είναι θεμελιώδους σημασίας και πρέπει να απευθύνεται σε όλο τον πληθυσµό, να εξασφαλίζει την εγκυρότητα της πληροφόρησης βασιζόμενη σε αυστηρά µέτρα για την αποφυγή ανακριβών πληροφοριών που µπορεί να καλλιεργούν δυσπιστία ή και φόβο, και να διενεργείται αποκλειστικά από το υπεύθυνο προς τούτο όργανο.
Επιπρόσθετα, στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η διάταξη του άρθρου 12§1 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν.3418/2005) σύμφωνα με την οποία:
“Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενή”
ενώ στην §3 της ίδιας διάταξης αναφέρονται περιοριστικά οι εξαιρετικές περιπτώσεις που δεν απαιτείται συναίνεση
α) στις επείγουσες περιπτώσεις, κατά τις οποίες δεν μπορεί να ληφθεί κατάλληλη συναίνεση και συντρέχει άμεση, απόλυτη και κατεπείγουσα ανάγκη παροχής ιατρικής φροντίδας,
β) στην περίπτωση απόπειρας αυτοκτονίας ή
γ) αν οι γονείς ανήλικου ασθενή ή οι συγγενείς ασθενή που δεν μπορεί για οποιονδήποτε λόγο να συναινέσει ή άλλοι τρίτοι, που έχουν την εξουσία συναίνεσης για τον ασθενή, αρνούνται να δώσουν την αναγκαία συναίνεση και υπάρχει ανάγκη άμεσης παρέμβασης, προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος για τη ζωή ή την υγεία του ασθενή.
Περαιτέρω, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής εξέδωσε γνώμη για το ζήτημα της αντιπαράθεσης μεταξύ δημοσίου συμφέροντος και προσωπικής αυτονομίας στην περίπτωση των μεταδοτικών λοιμωδών νοσημάτων
Στην σχετική έκθεση παρατίθενται τα ακόλουθα :
» Η προστασία του κοινωνικού συνόλου από την εξάπλωση µεταδοτικών ασθενειών οριοθετείται νοµικά από τις διατάξεις των άρθρων 21 παρ. 3 και 5 παρ. 4 του Συντάγµατος, καθώς και από τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 (ε) της Ευρωπαϊκής Σύµβασης ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΣ∆Α)
Στο πλαίσιο των παραπάνω διατάξεων, η ευχέρεια του κοινού νοµοθέτη να προχωρήσει σε περιορισµούς ατοµικών ελευθεριών προσώπων που πάσχουν από µεταδοτικές ασθένειες εµφανίζεται ευρεία, σε κάθε όµως περίπτωση οριοθετούνται οι αρµοδιότητες του νοµοθέτη από το Σύνταγµα.. Υπάρχουν, ωστόσο, και όρια:
α) Οι παραπάνω περιορισµοί αφορούν, κατ’ αρχήν, την προσωπική ελευθερία και όχι άλλα θεµελιώδη δικαιώµατα. Εγγυώνται, δηλαδή, την προστασία των άλλων από τη µετάδοση µιας ασθένειας και όχι την ίδια την αντιµετώπιση της ασθένειας ως προς τον ασθενή που τους υφίσταται. ∆εν µπορούν, εποµένως, να θεµελιώσουν και µέτρα υποχρεωτικής θεραπείας, παρακάµπτοντας τη βούληση του ασθενούς
β) Οι περιορισµοί υπόκεινται στην αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ.1Σ.).Δικαιολογούνται, δηλαδή, µόνον στην έκταση που το επιβάλλει η προστασία των άλλων.
γ) Επί πλέον δεν φθάνουν να αναιρούν εντελώς την προσωπική ελευθερία. Ο «πυρήνας» αυτού του δικαιώµατος πρέπει να διατηρείται αλώβητος σε κάθε περίπτωση
Αξίζει περαιτέρω να επισημανθει ότι , μόνο σε «επείγουσες καταστάσεις», δεν µπορεί να αποκλεισθεί ο υποχρεωτικός εµβολιασµός, όπως προσώπων που λόγω επαγγέλµατος, αποτελούν ομάδες υψηλού κινδύνου τόσο µόλυνσης, όσο και µετάδοσης ασθενειών, όπως π.χ. αυτών που εργαζονται στις μονάδες εντατικής θεραπείας με την προυπόθεση ότι θα πρέπει να παρέχεται η ευχέρεια αλλαγής καθηκόντων. Προς αυτή την κατεύθυνση κυμαίνεται και η Γνώμη της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής για τον εμβολιασμό των παιδιών, όπου επισημαίνεται ότι, “αναγκαστική υποβολή σε εμβολιασμό, δεν νοείται, και δεν μπορεί να παρακαμφθεί η βούληση των γονέων για τη διενέργεια ή μη της ιατρικής αυτής πράξης, εκτός από περιπτώσεις επείγουσας προστασίας της δημόσιας υγείας π.χ. σε περίπτωση μηνιγγίτιδας
Τελος στην διάταξη του άρθρου 4§3ιιιβ του πρόσφατου νόμου 4675/2020, το οποίο προβλέπει ότι :
“σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη Δημόσια Υγεία, μπορεί να επιβάλλεται δυνάμει απόφασης του υπουργού Υγείας, μετά από σχετική γνωμοδότηση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας (ΕΕΔΥ), υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου. Με την ανωτέρω απόφαση ορίζονται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, η ρύθμιση της διαδικασίας του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια”
τίθονται οι εξής προυποθέσεις για την εφαρμογή του εμβολιασμού :
Η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο.
Η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα.
Το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού
και σαφώς με βασικά κριτήρια :
Tην ένταση της απειλής
Την αποδεδειγμένη επιστημονικά αποτελεσματικότητα του εμβολίου και τις μη παρενέργειες αυτού που να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία, αλλά και την εν γένει προσωπικότητα του εμβολιαζόμενου
Ως εκ τούτων, το ανωτέροω μέτρο που είναι έκτακτο και προσωρινό και αφορά μόνο συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού.Εν κατακλείδι, ο εμβολιασμός είναι επέμβαση στο σώμα του ανθρώπου και δεν μπορεί να διενεργηθεί, παρά τη θέλησή του, ούτε μπορεί να επιβληθεί ως αναγκαίος όρος για την εκπλήρωση δημόσιας υποχρέωσης διότι αυτό θα αντέβαινε στην θεμελιώδη αρχή της ανθρώπινης αξίας
ΠΗΓΗ: https://www.notospress.gr/ygeia/story/49044/emvoliasmos-giati-den-borei-na-katastei-ypoxreotikos
Παρέμβαση-κόλαφος κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού από τον Τ.Βιδάλη: Γιατί η κυβέρνηση παραβιάζει το Σύνταγμα Όλοι οι λόγοι για τους οποίους ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι αντισυνταγματικός
Η κυβέρνηση προχώρησε στον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών και των εργαζόμενων σε δομές υγείας, ενώ ήδη γίνονται συζητήσεις και για τις υπόλοιπες ομάδες εργαζομένων που θα πάρουν σειρά.
Ο καθηγητής Τάκης Βιδάλης, Δρ. Συνταγματικού Δικαίου και Επιστημονικός Συνεργάτης της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, προχώρησε σε μια παρέμβαση-κόλαφος, με την οποία εκθέτει την πολιτική της κυβέρνησης.
Ο καθηγητής ξεκαθαρίζει ότι ο καταναγκασμός των πολιτών προκειμένου να εμβολιαστούν και η «τιμωρία» που επιφέρει η ανυπακοή, είναι νομικά και ηθικά απαράδεκτη. Αναφέρεται στο γεγονός ότι ο ένας τόσο σοβαρός περιορισμός των ατομικών ελευθεριών και της προσωπικής αυτονομίας, επιβάλλεται μέσω μίας τροπολογίας σε ένα άσχετο νομοσχέδιο, παραθέτοντας αναλυτικά το μείζον συνταγματικό θέμα που προκύπτει από την συγκεκριμένη διαχείριση από πλευράς της κυβέρνησης.
Διαβάστε αναλυτικά το άκρως αποκαλυπτικό και τεκμηριωμένο άρθρο του καθηγητή Τάκη Βιδάλη, όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ομίλου «Αριστόβουλος Μάνεσης»:
«Ύστερα από αρκετά χρόνια μάταιων προσπαθειών (ιδίως σε σχέση με τους εμβολιασμούς για το σχολείο), οι οπαδοί της υποχρεωτικότητας των εμβολίων κατάφεραν επιτέλους στη χώρα μας μια μεγάλη νίκη: έπεισαν το κράτος να καθιερώσει νομοθετικά τον καταναγκασμό για τα εμβόλια του κορωνοιού.
Στο εξής, για ορισμένες κατηγορίες συμπολιτών μας το δικαίωμα να ελέγχουν το σώμα τους, εννοώντας να συναινούν πάντοτε ελεύθερα και ύστερα από κατάλληλη εξατομικευμένη και πλήρη πληροφόρηση σε ιατρικές πράξεις που τους αφορούν, θα σημαίνει τον κίνδυνο να στερηθούν τα προς το ζην, έως ότου «πεισθούν». Αυτή είναι η ουσία της περίφημης «τροπολογίας για την υποχρεωτικότητα».
Δεν είναι της ώρας να ασκήσει κανείς κριτική για το ότι ένας τόσο σοβαρός περιορισμός της προσωπικής αυτονομίας περνά με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο από τη Βουλή. Θυμάμαι απλώς σε συνέδριο για την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος που διοργάνωσε ο Όμιλος Μάνεση, την ομιλία του σημερινού υπουργού Επικρατείας που εμφατικά δήλωνε ότι «θύμωνε» με αυτή τη -συνηθισμένη στον κοινοβουλευτισμό «a la greca»- πρακτική. Ας είναι όμως…
Εκείνο που επείγει να εξετάσει κανείς, είναι το ίδιο το περιεχόμενο της τροπολογίας και η συμβατότητά του με το Σύνταγμα. Χρειάζεται όμως, προηγουμένως, να επισημάνουμε ορισμένα χρήσιμα δεδομένα.
Η ρύθμιση αυτή θεωρήθηκε ότι ακολουθεί τη Σύσταση της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Τεχνοηθικής προς την οποία είχε απευθύνει σχετικό ερώτημα η κυβέρνηση. Κατά τη Σύσταση η τυχόν πρόβλεψη υποχρεωτικότητας α) διακρινόταν από τον καταναγκασμό των πολιτών, δηλαδή από την «τιμωρία» όποιου δεν συμμορφώνεται (που θεωρήθηκε ηθικά και νομικά απαράδεκτη) και β) αποτελεί το έσχατο μέτρο, υπό την προϋπόθεση ότι η ενημέρωση των συγκεκριμένων κατηγοριών πολιτών και τυχόν κίνητρα δεν αποδίδουν το αναμενόμενο. Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις παραβλέφθηκαν. Αφ’ ενός, η πρόβλεψη αναγκαστικής θέσης ενός εργαζόμενου που αρνείται σε άδεια άνευ αποδοχών, προφανώς ισοδυναμεί με καταναγκασμό του, καθώς τον εξοντώνει βιοτικά.
Αφ’ ετέρου, η «ενημέρωση» των πολιτών δεν εξειδικεύτηκε ποτέ στις συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων ούτε υπήρξαν κίνητρα σχεδιασμένα ειδικά γι’ αυτές, όπως τόνιζε η Σύσταση. Η κρατική ενημέρωση εν γένει ακολουθεί ταυτολογικές φόρμες του τύπου «τα συγκεκριμένα εμβόλια είναι ένα θαύμα της επιστήμης (!)» ή «τα εμβόλια είναι η μόνη λύση», σαν να απευθύνεται σε μικρά παιδιά που χρειάζονται νουθεσίες ή σε βαριεστημένους καταναλωτές κοινών gadgets ή προϊόντων fast food. Εύλογα ερωτήματα για την κατάσταση στο Ισραήλ (όπου το «τείχος ανοσίας’ δεν απέδωσε) ή τις ανακοινώσεις δύο εταιρειών για νέες δοκιμές σχετικά με τη μετάλλαξη «Δέλτα» (άρα την παραδοχή ότι τα τωρινά εμβόλια δεν αρκούν για να την καλύψουν), απλώς αποσιωπώνται, ενώ θα έπρεπε να απαντηθούν πειστικά με πρωτοβουλία της ίδιας της Πολιτείας.
Το συμπέρασμα: δεν εξαντλήθηκαν στο ελάχιστο οι επιλογές πριν την καθιέρωση υποχρεωτικότητας, όπως όριζε η Σύσταση. Από εκεί και πέρα όμως, αρχίζουν τα προβλήματα και με το Σύνταγμα.
Πρώτο πρόβλημα, η τήρηση της αρχής της αναλογικότητας, που ως γνωστόν αποτελεί όρο για τη συνταγματικότητα οποιουδήποτε περιορισμού θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως αυτού της σωματικής ακεραιότητας (άρθ. 25 του Συντάγματος). Η αρχή της αναλογικότητας επιτάσσει, αφ’ ενός, τα μέσα που επιστρατεύονται να είναι πρόσφορα για την εξυπηρέτηση του σκοπού που επιδιώκεται από το κράτος και, αφ’ ετέρου, μεταξύ περισσότερων πρόσφορων μέσων να προτιμώνται τα ηπιότερα.
Ποιος είναι εδώ ο σκοπός; Μα, η αποφυγή διάδοσης του ιού, ώστε να προστατευθεί η δημόσια υγεία. Αποτελούν τα συγκεκριμένα εμβόλια πρόσφορο μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού; Εν μέρει, ναι, καθώς μειώνουν το ιικό φορτίο του εμβολιασμένου, χωρίς όμως να αποκλείουν εντελώς τη μετάδοση από εκείνον σε άλλους. Κυρίως όμως, είναι λιγότερο αποτελεσματικά από άλλα μέσα που όντως αποτρέπουν τη διάδοση του ιού και έχουμε στη διάθεσή μας από καιρό, όπως τα τεστ κάθε είδους. Τα τεστ, εκτός αυτού, είναι και ηπιότερο μέσο περιορισμού της σωματικής ακεραιότητας από τα εμβόλια. Από κάθε άποψη εφαρμογής της αναλογικότητας, επομένως, πρέπει να προτιμηθούν. Υπό την έννοια αυτή, η υποχρέωση εμβολιασμού των συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζομένων είναι αντισυνταγματική, αν θεωρηθεί αποκλειστικό μέσον για την αποτροπή της μετάδοσης του ιού: η απαίτηση επίδειξης αρνητικού τεστ (οποιουδήποτε εγκεκριμένου είδους) είναι όχι απλώς αναγκαία αλλά και ικανή συνθήκη τήρησης της αρχής της αναλογικότητας.
Δεύτερο θέμα, ο έλεγχος των εργοδοτών στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα. Αν σκοπός εδώ είναι η επίτευξη του επιδιωκόμενου ποσοστού εμβολιασμένων για το πολυπόθητο «τείχος ανοσίας» (έστω με τις ρωγμές που συνεπάγεται η μετάλλαξη «Δέλτα» και όσες ακολουθήσουν…), τότε αντικείμενο του ελέγχου αυτών των υπευθύνων είναι το «πόσοι» και όχι «ποιοι» εργαζόμενοι έχουν εμβολιασθεί. Ο εμβολιασμός αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, ας μην το ξεχνάμε, εν προκειμένω δε οι ταυτότητες των εμβολιασμένων υπερβαίνουν τον σκοπό της συλλογής.
Οι προϊστάμενοι και εργοδότες, επομένως, σε ενδεχόμενο έλεγχο των οργάνων της πολιτικής προστασίας, είναι υποχρεωμένοι να αναφέρουν μόνον αριθμό εμβολιασμένων και τίποτε άλλο. Οποιαδήποτε ταυτοποίηση εργαζομένου στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας είναι παράνομη, με βάση τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων (και την εκεί προβλεπόμενη «αρχή της ελαχιστοποίησης», η οποία δεν αναιρείται με τυχόν επίκληση εξαιρέσεων «δημόσιου συμφέροντος»). Τα όργανα της πολιτικής προστασίας θα αρκεσθούν αναγκαστικά στην υπεύθυνη δήλωση του εργοδότη, αν δεν θέλουν να βρεθούν, εκείνα πια, μπροστά σε δυσάρεστες νομικές ευθύνες.
Το καίριο όμως πρόβλημα συνταγματικότητας της τροπολογίας είναι η συνέπεια της άρνησης εμβολιασμού, που μπορεί να σημαίνει την άδεια ή αναστολή καθηκόντων άνευ αποδοχών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Όσο και αν αυτή η συνέπεια δεν ισοδυναμεί με απόλυση του εργαζομένου, πάντως οδηγεί στην πράξη στο ίδιο αποτέλεσμα: ότι ο ίδιος δεν θα μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του (και ίσως τα μέλη της οικογένειάς του), επειδή δεν «συμμορφώνεται» με την απαίτηση της Πολιτείας.
Μια δημοκρατική Πολιτεία δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε τέτοιο αδιέξοδο οποιονδήποτε πολίτη ή κάτοικό της, για έναν λόγο: διότι η αξίωσή της να εκπληρώνει ο καθένας το χρέος της εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης (άρθ. 25 Σ) -στην οποία αναφέρθηκε εμφατικά ο Πρωθυπουργός και μαζί του συμφώνησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας- προϋποθέτει (και δεν συνεπάγεται!) τον απόλυτο σεβασμό, από την πλευρά της, της αξίας του -κάθε- συγκεκριμένου ανθρώπου.
Το κράτος -και η κοινωνία- πάντοτε έπονται και ποτέ δεν προηγούνται του κάθε ενός από εμάς (άνδρα ή γυναίκας, έγχρωμου ή λευκού, πλούσιου ή φτωχού, ενήλικου ή ανήλικου, θρησκευόμενου ή άθεου, πολίτη ή μετανάστη, δεξιού ή αριστερού, υγειονομικού ή μη κ.ο.κ.) στην ιεράρχηση των αξιών μιας δημοκρατικής Πολιτείας (βλ. ρητά τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοιατρική).
Κανείς δεν επιτρέπεται να εργαλειοποιείται για το συμφέρον (πραγματικό ή εικαζόμενο) των πολλών. Τέτοια μορφή εργαλειοποίησης όμως είναι η εκβιαστική στέρηση των μέσων επιβίωσης από οποιονδήποτε επιμένει να ασκεί μια κατοχυρωμένη ελευθερία του, ιδίως την ελευθερία να ελέγχει το σώμα του.
Η έννοια αυτή της ανθρώπινης αξίας υπάρχει ιστορικά όχι μόνο στο Σύνταγμά μας, αλλά και σε όλα τα διεθνή κείμενα για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με πιο πρόσφατη τη Συνθήκη των Δικαιωμάτων της ΕΕ. Η συγκεκριμένη συνέπεια που περιλαμβάνει η τροπολογία, παραβιάζει ευθέως αυτά τα κείμενα.
Δύο καταληκτικά σχόλια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, όπως τονίζει διαρκώς η συντριπτική πλειονότητα της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας, ακόμη μάλιστα και ο Π.Ο.Υ., η επιλογή της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών είναι λάθος.
Ας το πούμε άλλη μια φορά, ότι η δημόσια υγεία απαιτεί ενημέρωση, πειθώ, επενδύσεις από την Πολιτεία και συνειδητή συστράτευση των πολιτών. Τα «φιρμάνια» κάθε είδους δημιουργούν στρατόπεδα και αντιπαραθέσεις. Στην Ελλάδα ποτέ δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα «αντιεμβολιαστών» -όπως το ξέρουμε σε χώρες της Β. και Δ. Ευρώπης. Αποφασίσαμε να αποκτήσουμε τώρα;
Οι συνταγματολόγοι ασχολούνται επιστημονικά με ένα αντικείμενο που δυνάμει καλύπτει κάθε πτυχή της προσωπικής ζωής και της κοινωνικής συμβίωσης. Αυτό προκαλεί μοιραία τον πειρασμό της οίησης του «παντογνώστη». Δεν πρέπει όμως να ξεχνούν ποτέ τις «πρώτες αρχές» του Συντάγματος. Αν χρειασθεί να κρίνουν ακόμη και δικαστικές αποφάσεις με αυτές, πρέπει να έχουν το θάρρος να το κάνουν, ειδικά σε δύσκολες εποχές. Αλλιώς, «ο βασιλιάς είναι γυμνός»…»
Καταρρέει η εντολή Τζο Μπάιντεν για αναγκαστικό εμβολιασμό
Τα πράγματα στις ΗΠΑ δεν εξελίσσονται όπως τα είχαν σκεφτεί οι Δημοκρατικοί και ο Τζο Μπάιντεν. Η πίεση και οι εκβιασμοί σε εκατομμύρια εργαζομένους δεν αποδίδουν καρπούς και την ίδια ώρα οι αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες των Δημοκρατικών κα το πως βρέθηκαν στην εξουσία διαδέχονται η μια την άλλη με αποτέλεσμα να έχει αρχίσει ήδη η αποκαθήλωση(όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα των εκλογών στην Βιρτζίνια παλιό κάστρο των δημοκρατικών).
Ακολουθεί άρθρο του γερουσιαστή Ρον Πολ που περιγράφει τι ακριβώς συμβαίνει στις ΗΠΑ
«Η εντολή του Μπάιντεν για την αναγκαστική λήψη του εμβολίου κατά του Covid-19 φαίνεται να καταρρέει πριν καν τεθεί σε εφαρμογή. Από τους πρώτους ανταποκριτές μέχρι τους οδηγούς φορτηγών και όλους τους ενδιάμεσους, το μήνυμα είναι σαφές: πολλές χιλιάδες είναι πρόθυμοι να απολυθούν από τη δουλειά τους παρά να αναγκαστούν να υποβληθούν σε μια ιατρική διαδικασία που δεν επιθυμούν.
Έχουν μοχλό πίεσης και τον χρησιμοποιούν. Πρέπει να τους υποστηρίξουμε.
Τα ράφια των παντοπωλείων είναι άδεια, τα κοντέινερ συνεχίζουν να επιπλέουν [φορτωμένα] στα ανοιχτά, τα πυροσβεστικά κέντρα στη Νέα Υόρκη είναι κλειστά, ο σερίφης της κομητείας του Λος Άντζελες προειδοποιεί ότι, εν μέσω κύματος εγκληματικότητας, οι μισοί από τους βοηθούς του μπορεί να παραιτηθούν ή να απολυθούν. Οι αεροπορικές εταιρείες επικαλούνται ανύπαρκτα “καιρικά προβλήματα” για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι οι υπάλληλοί τους εξεγείρονται κατά των αναγκαστικών εμβολιασμών.
Η χώρα ακροβατεί στο χείλος της οικονομικής αβύσσου και η κυβέρνηση Μπάιντεν διπλασιάζει τα μέτρα. Το μόνο ερώτημα είναι το πόσο χαμηλά είναι διατεθειμένος να σύρει το κόμμα του και τα ποσοστά αποδοχής του ο Πρόεδρος για να συνεχίσει να προωθεί ένα αντισυνταγματικό, έντονα μη δημοφιλές και εντελώς τυραννικό, αναγκαστικό εμβόλιο στον πληθυσμό.
Εάν το εμβόλιο παρείχε υψηλό επίπεδο ανοσίας από τον ιό που δεν εξασθενούσε με την πάροδο του χρόνου, η ενθάρρυνση των ανθρώπων να κάνουν το εμβόλιο – το οποίο χρησιμοποιεί πειραματική τεχνολογία – θα μπορούσε να έχει κάποιο νόημα, αν και η επιβολή του θα ήταν και πάλι ανήθικη και παράνομη.
Αλλά οι ίδιοι οι ανώτεροι αξιωματούχοι υγείας του Μπάιντεν, όπως η διευθύντρια του CDC Βαλένσκι, μας λένε ήδη από τον Αύγουστο ότι το εμβόλιο δεν προλαμβάνει τη μόλυνση από τον ιό και δεν εμποδίζει τη μετάδοσή του. Άρα δεν είναι “εμβόλιο” με κανέναν ορισμό του όρου. Γι’ αυτό και το ίδιο το CDC τον Σεπτέμβριο άλλαξε τον επίσημο ορισμό του όρου “εμβόλιο” ώστε να αποκλείει τον όρο “ανοσία”. Η εξαπάτηση είναι τόσο προφανής.
Λένε ότι πρέπει να κάνεις το εμβόλιο επειδή μπορεί να αποτρέψει σοβαρή ασθένεια από τον ιό. Γνωρίζουμε όμως ότι υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορούν να αποτρέψουν σοβαρή ασθένεια από τον ιό.
Η μιντιακή προσωπικότητα, ο Joe Rogan, γελοιοποιήθηκε ευρέως επειδή χρησιμοποίησε ιβερμεκτίνη και άλλα φάρμακα και διαδικασίες για να αντιμετωπίσει την μόλυνσή του από Covid-19. Φαίνεται όμως ότι είχε αποτέλεσμα. Ομοίως, ο θρυλικός quarterback των Green Bay Packers, ο Aaron Rodgers, αντιμετώπισε με επιτυχία το Covid του με ιβερμεκτίνη και άλλες διαδικασίες. Παρόλο που έχει πλέον φυσική ανοσία στον ιό, δέχθηκε επίθεση από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης επειδή δεν ακολούθησε τις απαιτήσεις του Fauci. Η επιτυχία δεν σημαίνει τίποτα. Μόνο η υπακοή έχει σημασία.
Μια νέα μελέτη για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων Covid δεν είναι καλά νέα για την κυβέρνηση Μπάιντεν. Δημοσιευμένη στις 4 Νοεμβρίου [2021] στο επιστημονικό περιοδικό Nature, οι ερευνητές παρακολούθησαν 800.000 Αμερικανούς βετεράνους για έξι μήνες μετά τη λήψη της ένεσης. Μεταξύ Μαρτίου και Νοεμβρίου, η αποτελεσματικότητα του Moderna έπεσε από το 85% στο 58% – λίγο καλύτερα από το να ρίχνεις κορώνα ή γράμματα. Η αποτελεσματικότητα των δύο δόσεων της Pfizer/BioNTech έπεσε από 87% σε 45% και η αποτελεσματικότητα της Johnson & Johnson έπεσε από 86% σε 13%!
Όπως έγραψαν οι Washington Times σχετικά με τη νέα σημαντική μελέτη του Nature: «Αν συνυπολογίσουμε και τη φυσική ανοσία, θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι αυτά τα εμβόλια είναι σχεδόν άχρηστα».
Γιατί λοιπόν ακολουθεί η κυβέρνηση αυτή την πολιτική καμένης γης με τις εντολές εμβολίων; Ίσως θα πρέπει να δούμε πόσους λομπίστες έχουν οι μεγάλες φαρμακευτικές στο Καπιτώλιο. Ίσως να εξετάσουμε την “περιστρεφόμενη πόρτα” μεταξύ του FDA, του CDC και των μεγάλων φαρμακευτικών. Η λέξη είναι “διαφθορά” και, αν η βάση δεδομένων του ίδιου του CDC για τις ανεπιθύμητες ενέργειες είναι ακριβής, σκοτώνει χιλιάδες Αμερικανούς. Κρατηθείτε γερά και αντισταθείτε στην εντολή!»
Ο Ρον Πολ είναι γιατρός και γνωστός Αμερικανός πολιτικός και ιδρυτής του Ινστιτούτου Ρον Πολ. Ήταν υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ τρεις φορές. Ο Ρον Πολ είναι πατέρας του Ραντ Πολ, του γνωστού Αμερικανού πολιτικού που ξεμπροστιάζει τον Φάουτσι σχετικά με τις έρευνες επαύξησης της επικινδυνότητας κορωνοϊών, τις οποίες ο Φάουτσι χρηματοδότησε στο θρυλικό πλέον Εργαστήριο της Γιουχάν στην Κίνα.
*Οι απόψεις του κειμένου είναι προσωπικές