‘’Ο μπολσεβικικός κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν αγκαλιάσει όλο τον πλανήτη μας. Αν μένει έστω κι ένα κράτος που να διατηρεί ακόμη την ενεργητικότητα του και την εθνικιστική μεγαλοσύνη του, η παγκόσμια αυτοκρατορία που θέλουν να οικοδομήσουν οι Εβραίοι σατραπίσκοι θα νικηθεί, καθώς και κάθε τυραννία, απ’ την δύναμη της εθνικιστικής ιδέας’’
(σ.σ. Αδόλφος Χίτλερ – Ο Αγών μου)
Ο κομμουνισμός οργανώθηκε το 1773 από μια ομάδα διεθνών τραπεζιτών ή βαρόνων του χρήματος που τον χρησιμοποίησαν σαν εγχειρίδιο πράξης για να προωθήσουν τα μυστικά τους σχέδια που είναι η δημιουργία ενός ολοκληρωτικού άθεου κράτους. Ο Λένιν το γνωστοποίησε αυτό στο βιβλίο του ‘’Αριστερή Κομμουνιστική Πτέρυγα’’ στη σελίδα 53 λέγοντας: ‘’Η (κομμουνιστική) θεωρία μας δεν είναι δόγμα, είναι ένα εγχειρίδιο πράξης’’. Μεταξύ Κόκκινου (κομμουνιστικού) και Μαύρου (φασιστικού ή ναζιστικού) αθεϊσμού, η μόνη διαφορά βρίσκεται στα σχέδια που χρησιμοποιούν οι αντιτιθέμενοι ηγέτες για να κερδίσουν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών του κόσμου και να υλοποιήσουν τις ιδέες τους για μια ολοκληρωτική και άθεη δικτατορία. Ο Μαρξ (1818-1883) ήταν γερμανός εβραϊκής καταγωγής και το 1848 εξέδωσε το κομμουνιστικό μανιφέστο, παραδεχόμενος πως το μακροπρόθεσμο σχέδιό του ήταν να μετατρέψει τον κόσμο σε μια διεθνή σοβιετική σοσιαλιστική δημοκρατία. Ο Ρίττερ (1779-1859) από την άλλη, ένας γερμανός καθηγητής της ιστορίας και των γεωπολιτικών επιστημών, μαζί με κάποιους άθεους οργάνωσαν τον Ναζισμό (πριν την εμφάνιση του Χίτλερ) με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του κόσμου και την μετατροπή του σε ένα άθεο κράτος κάτω από μια ολοκληρωτική δικτατορία δικής τους εμπνεύσεως. Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτούς τους Ναζιστές Πολέμαρχους αθεϊστές με τους μετριοπαθέστατους ‘’τζάνκερς’’ που ήταν εκπαιδευμένοι στρατιωτικά γερμανοί για να προστατεύσουν το έθνος και τα οικονομικοπολιτικά τους συμφέροντα από την απειλή διεθνιστικών ομάδων. Σύμφωνα με τους ηγέτες και των δυο αυτών αθεϊστικών ομάδων, το κράτος πρέπει να έχει την υπέρτατη μορφή και αυτός που θα είναι επικεφαλής του θα είναι σαν θεός επί της Γης (θεοποίηση του υλισμού και όχι του πνεύματος του ανθρώπου που θέλουν όλες οι θρησκείες). Κάθε άτομο που χάνει την πίστη στο θεό του οδηγείται στον υλισμό και συχνά καταλήγει ‘’αδελφός εργάτης’’ σε κάποια από τις δυο αυτές αθεϊστικές ιδεολογίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι οπαδοί της αθεΐας διδάσκονται να μισούν όλους αυτούς που αρνούνται να αποδεχτούν την υλιστική τους πίστη (βλέπε θρησκευτικές βλασφημίες τους σε σκίτσα και πως επιτίθενται σε κάθε θρησκευόμενο που δεν ακούει την επιστήμη τους παραμένοντας ανεμβολίαστος για τον Κορωνοϊό στην εποχή μας). Η απόφαση των ηγετών και των δυο αθεϊστικών ομάδων να κατακτήσουν την παγκόσμια κυριαρχία, τους επιτρέπει να πραγματοποιούν κάθε είδους έγκλημα, από δολοφονίες έως και την γενοκτονία, υποκινώντας πολέμους ώστε να αποδυναμωθούν τα έθνη που θέλουν να καθυποτάξουν.
Τον Ιανουάριο του 1910, δεκαεννιά ηγέτες του Παγκόσμιου Επαναστατικού Κινήματος συναντήθηκαν στο Λονδίνο. Η συνάντηση αυτή είναι γνωστή ως ‘’Το Plenum της Κεντρικής Επιτροπής’’. Συζητήθηκαν οι τρόποι που θα γινότανε η παγκόσμια επαναστατική προσπάθεια και τα μέλη τους θα γινόντουσαν ενεργά εάν προσηλυτίζονταν στην επαναστατική και αθεϊστική ιδεολογία από τις μασονικές Στοές της Μεγάλης Ανατολής (οι υπόλοιπες στοές της Δύσης πιστεύουν στον Βιβλικό Θεό αντιθέτως). Σκοπός η ένωση όλων των επαναστατικών σωμάτων με στόχο να οδηγήσουν σε πόλεμο μεταξύ τους όλες τις μεγάλες κεφαλαιοκρατικές χώρες, ώστε οι τρομερές απώλειες που θα υποφέρουν, η υψηλή φορολογία που θα επιβληθεί και οι κακουχίες στις οποίες θα οδηγηθούν οι μάζες του πληθυσμού, θα κάνουν τη πλειοψηφία της εργατικής τάξης να διατίθεται ευμενώς σε μια επανάσταση που θα έδινε τέλος στους πολέμους. Όταν όλες οι χώρες θα έχουν κομμουνιστοποιηθεί, τότε θα εγκαθιδρύονταν μια ολοκληρωτική δικτατορία (βλέπε την σαν την υγειονομική σήμερα με πρόσχημα τον Κορωνοϊό σε τέτοιου είδους χώρες σαν την αριστερίστικη Ελλάδα). Οι ηγέτες των επαναστατών έπρεπε να οργανώσουν τον δικό τους υπόκοσμο σε όλες τις χώρες ώστε να είναι έτοιμοι να αναλάβουν το πολιτικό και οικονομικό σύστημα των χωρών τους. Ο κομμουνιστής Λένιν έγινε ενεργός στους επαναστατικούς κύκλους το 1894. Οι διεθνείς τραπεζίτες θα επέκτειναν τις διακλαδώσεις των υπηρεσιών τους σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ας πούμε κάποια άλλα παραδείγματα εκτός από εκείνο του Λένιν: Η αυτοκράτειρα της Αυστρίας δολοφονήθηκε το 1898, ο βασιλιάς Ουμβέρτος το 1900, ο πρόεδρος ΜακΚίνλεϋ το 1901, ο μεγάλος δούκας Σέργιος της Ρωσίας το 1905, ο βασιλιάς και πρίγκιπας της Πορτογαλίας το 1908. Για τον τελευταίο, οι ηγέτες του Παγκόσμιου Επαναστατικού Κινήματος συναντήθηκαν στη Γενεύη και αποφάσισαν πως ήταν απαραίτητο να βγάλουν από τη μέση τον βασιλιά Κάρολο της Πορτογαλίας για να μπορέσουν να εγκαθιδρύσουν τη Δημοκρατία στην Πορτογαλία. Το 1907 διέταξαν τη δολοφονία του και τον Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς ο Μεγκαλχάες Λίμα, η κεφαλή της Πορτογαλικής Μασονίας της Μεγάλης Ανατολής, πήγε στο Παρίσι για να δώσει διάλεξη στις Μασονικές Στοές για αυτό το θέμα. Λίγες βδομάδες αργότερα ο βασιλιάς Κάρολος και ο διάδοχος υιός του δολοφονήθηκαν. Οι Ευρωπαίοι Μασόνοι καυχήθηκαν για την επιτυχία αυτή και ο Φουρνεμόντ, ο Μεγάλος Ρήτωρ της Μεγάλης Ανατολής του Βελγίου είπε στις 12 Φεβρουαρίου 1911: ‘’Θυμόμαστε το βαθύ αίσθημα υπερηφάνειας που όλοι αισθανθήκαμε όταν ακούσαμε την σύντομη αναγγελία της Πορτογαλικής Επαναστάσεως; Σε λίγες ώρες ο θρόνος είχε ανατραπεί, ο λαός θριάμβευσε και η δημοκρατία ανακηρύχθηκε. Για τον αμύητο ήταν κεραυνός εν αιθρία…Εμείς όμως αδελφοί μου, καταλάβαμε. Γνωρίζαμε την θαυμάσια οργάνωση των Πορτογάλων αδελφών μας, τον ακαταμάχητο ζήλο τους, τις ασταμάτητες εργασίες τους. Κατείχαμε το μυστικό αυτού του λαμπρού γεγονότος’’ (από Bulletin du Grand Orient de Belgique 5910, 1910, σελ. 92). Το 1912 αποφασίστηκε να δολοφονηθεί ο αρχιδούκας Φράνσις Φερδινάνδο ώστε να πραγματοποιηθεί ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1912 το ‘’Διεθνές Περιοδικό των Μυστικών Εταιρειών’’ με εκδότη τον Μ. Ζουέν εξέδωσε τα παρακάτω λόγια που είπε κάποιος υψηλόβαθμος Ελβετός Μασόνος συζητώντας το θέμα του κληρονόμου του θρόνου της Αυστρίας: ‘’Ο αρχιδούκας είναι ένας αξιόλογος άνδρας. Είναι κρίμα που καταδικάστηκε. Θα πεθάνει καθώς θα βαδίζει προς τον θρόνο’’. Τα λόγια αυτά φωτίστηκαν κατά τη δίκη των δολοφόνων του κληρονόμου του Αυστριακού θρόνου και της συζύγου του στις 28 Ιουνίου 1914. Οι στενογραφικές σημειώσεις του Στρατιωτικού Δικαστηρίου είναι το πιο διαφωτιστικό έγγραφο. Μας παρέχουν περισσότερα επιχειρήματα για το ότι οι διεθνείς τραπεζίτες χρησιμοποίησαν τις Στοές της Μεγάλης Ανατολής για να πραγματοποιήσουν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όπως ακριβώς τις χρησιμοποίησαν στα 1787-1789 για να πραγματοποιήσουν την Γαλλική Επανάσταση.
Οι ηγέτες των Μενσεβίκων μετέφεραν την ανατρεπτική πολιτική τους στην Ρωσία. Ο πρώτος τους στόχος ήταν να ανατρέψουν την εξουσία του Τσάρου. Η ευκαιρία παρουσιάσθηκε τον Ιανουάριο του 1917. Έξυπνα διενεργηθείσες δολιοφθορές στα συστήματα επικοινωνιών, στις μεταφορές και στο υπουργείο των εφοδίων οδήγησαν σε μια σοβαρή έλλειψη τροφίμων στην Αγία Πετρούπολη. Περισσότερες αποδείξεις πως οι διεθνείς τραπεζίτες ήταν υπεύθυνοι για τον ρόλο του Λένιν στην Ρωσική Επανάσταση βρίσκονται σε ένα ‘’άσπρο χαρτί’’ που εξέδωσε το καθεστώς του βασιλιά της Αγγλίας τον Απρίλιο του 1919 (Ρωσία Νο 1). Στο τεύχος της 20ης Φεβρουαρίου του 1932 της εφημερίδας ‘’Φιγκαρό’’, ο Francois Coty αναφέρει: ‘’Οι επιχορηγήσεις προς τους Μηδενιστές της Ρωσίας και τους άλλους κατά την περίοδο αυτή από τον Ιακώβ Σίφφ δεν αποτελούσαν πράξεις απομονωμένης γενναιοδωρίας. Μια γνήσια τρομοκρατική Ρωσική οργάνωση δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ, με δικά του έξοδα και με στόχο την δολοφονία υπουργών, κυβερνήσεων, διοικητών της αστυνομίας, κ.λ.π.’’. Η επαναστατική δράση οργανώνεται σε τρία βήματα (περισσότερα στα βιβλία ‘’The Last Days of the Meravons’’ και ‘’Les Derniers Jours des Romanoff’’):
Α) Αλλαγή της υπάρχουσας μορφής διακυβέρνησης (αδιάφορο αν είναι μοναρχία ή δημοκρατία) σε ένα Σοσιαλιστικό Κράτος με συνταγματικά μέσα αν είναι δυνατόν.
Β) Αλλαγή του Σοσιαλιστικού Κράτους σε Προλεταριακή (εργατική) Δικτατορία με επαναστατική δράση.
Γ) Αλλαγή της Προλεταριακής Δικτατορίας σε Ολοκληρωτική Δικτατορία, εξοντώνοντας όλους τους ανθρώπους με επιρροή που θα μπορούσαν να αντιτεθούν.
Μετά το 1918 όλοι οι Ρωσοεβραίοι ήταν είτε επαναστάτες Εβραίοι που ακολουθούσαν τις Μαρξιστικές θεωρίες και εργάζονταν για την εγκαθίδρυση μιας διεθνούς Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (Τροτσκιστές) ή ήταν υπέρ της επιστροφής στην Παλαιστίνη (Σιωνιστές). Η B. Baskerville στο βιβλίο της ‘’The Polish Jew’’ (Ο Πολωνοεβραίος) που εξέδωσε το 1906 λέει τα εξής στις σελίδες 117-118: ‘’Ο Σοσιαλ-Σιωνισμός στοχεύει να μετατρέψει τους Σιωνιστές σε Σοσιαλιστές, πριν αυτοί πάνε στην Παλαιστίνη, ώστε να ευνοήσουν την εγκαθίδρυση Σοσιαλιστικής Κυβέρνησης…στο μεταξύ κάνουν ότι μπορούν για να ανατρέψουν αυτές τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις που δεν βρίσκονται μέσα στις πολιτικές τους προσδοκίες…το πρόγραμμά τους που είναι γεμάτο Σοσιαλιστικές ιδέες…συμπεριλαμβάνει την οργάνωση απεργιών, τρομοκρατικές πράξεις και καθώς οι οργανωτές είναι πολύ νέοι, οδηγούνται επίσης σε πράξεις τρέλας…’’.
Οι Ναζιστές Πολέμαρχοι από την άλλη που διαφωνούσαν με την μετριοπαθή στάση του Χίτλερ που δεν επιθυμούσε μια τέτοια παγκόσμια κυριαρχία, την άνοιξη του 1941 και χωρίς να το ξέρει ο Χίτλερ, διέταξαν τον Ες να ταξιδέψει αεροπορικώς στην Βρετανία και να πει στον Τσώρτσιλ ότι εάν συμφωνούσε να σταματήσει τον πόλεμο εναντίον της Βρετανίας, εκείνοι θα εγγυώντο την απαλλαγή από τον Χίτλερ και στη συνέχεια την καταστροφή του Στάλιν και του διεθνούς Κομμουνισμού. Αφού συμβουλεύτηκε τον Ρούσβελτ, ο Τσώρτσιλ απέρριψε την προσφορά του Ες. Μετά, οι Ναζιστές Πολέμαρχοι προσπάθησαν να πείσουν τους Δυτικούς διεθνιστές για την ειλικρίνεια των προθέσεών τους, διατάζοντας τη δολοφονία του Χίτλερ. Η συνωμοσία απέτυχε και ο Χίτλερ γλύτωσε. Όταν απέτυχε η ενέργεια αυτή, για να αλλάξουν τη γνώμη αυτών που μυστικά καθοδηγούσαν τον Τσώρτσιλ και τον Ρούσβελτ, οι Ναζιστές Πολέμαρχοι αποφάσισαν πως έπρεπε πρώτα να επιτεθούν στη Ρωσία και να νικήσουν τον Στάλιν και μετά να στρέψουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις εναντίον της Βρετανίας και της Αμερικής. Αυτό το στρατιωτικό σχέδιο υπάρχει πριν το 1914 και αναφέρθηκε στις κυβερνήσεις των Συμμάχων που πολέμησαν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο από αξιωματούχους των πληροφοριών των Βρετανικών και Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.
Όταν ο Χίτλερ βρισκόταν φυλακισμένος πριν από το 1934 επειδή θεωρούνταν ο προσωπικός εχθρός των Ναζιστών Πολέμαρχων και των διεθνών τραπεζιτών, έγραψε στο βιβλίο του ‘’Ο Αγών μου’’ ότι το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα δεν δεσμεύεται σε θέματα θρησκεύματος με καμιά διακήρυξη και ότι μάχεται το εβραϊκό υλιστικό πνεύμα μέσα μας και γύρω μας. Το 1933 ανακοίνωσε επίσης την πολιτική του αναφορικά με την Βρετανία. Επεσήμανε ότι ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Στάλιν είχαν όλοι επαναλάβει συνεχώς ότι πριν μπορέσει ο Κομμουνισμός να πετύχει τους τελικούς του στόχους, η Βρετανία και η Αυτοκρατορία της θα πρέπει να έχουν καταστραφεί. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Χίτλερ είπε: ‘’Επιθυμώ να βοηθήσω την υπεράσπιση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ενόπλως, εάν κληθώ’’. Για την συνθήκη των Βερσαλλιών έγραψε: ‘’Δεν ήταν ένα Βρετανικό ενδιαφέρον (πρόθεση) αλλά εβραϊκό, πρώτα απ’ όλα, για να καταστραφεί η Γερμανία’’. Επίσης ότι: ‘’Ακόμα και στην Αγγλία δίδεται ένας συνεχής αγώνας μεταξύ αυτών που αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα του Βρετανικού Κράτους και της δικτατορίας του Διεθνούς Εβραϊσμού. Ενώ η Αγγλία εξαντλείται για να διατηρήσει τη θέση της στον κόσμο, ο Εβραίος σήμερα είναι ένας επαναστάτης στην Αγγλία και ο αγώνας ενάντια στην απειλή του Εβραϊκού κόσμου θα αρχίσει και εκεί’’. Τέλος ανέφερε ότι: ‘’Καμιά θυσία δεν θα ήταν πολύ μεγάλη για να κερδίσουμε την συμμαχία της Αγγλίας. Θα μπορούσε να σημαίνει την απάρνηση των αποικιών μας, της σημασίας μας ως ναυτικής δύναμης και την αποχή από την ανάμειξη με την Βρετανική βιομηχανία μέσω του ανταγωνισμού’’. Αυτή η δήλωση και άλλες παρόμοιας φύσης, αποδεικνύουν ότι ο Χίτλερ δεν δέχτηκε ή δεν συμφώνησε ποτέ με το ακραίο μακροπρόθεσμο σχέδιο των Ναζιστών Πολέμαρχων για διεθνή κυριαρχία μέσω στρατιωτικής κατάκτησης. Ο πυρήνας τους τώρα πιστεύει στη θεότητα του ανθρώπου και όχι σε Θεό ή σε κάποιο υπέρτατο Ον, αλλά πιστεύει και στην παντοδυναμία του Κράτους.
Νομισματικές μεταρρυθμίσεις. Να θεσπιστούν νόμοι για να αφαιρείται ο πλούτος και να χαλιναγωγείται η δύναμη των ηγετών όλων των αθεϊστικών-υλιστικών ομάδων που τα σφετερίζονται από την κυβέρνηση και τον λαό. Τέλος στην τοκογλυφία και να αποζημιωθούν οι φορολογούμενοι πολίτες το οικονομικό τους τμήμα για τα δάνεια που εκδόθηκαν κατά τον τελευταίο αιώνα για να γίνουν πόλεμοι που υποκινήθηκαν με σκοπό την προώθηση των συμφερόντων εκείνων που δάνεισαν τα χρήματα και χρέωσαν τόκο στα δάνεια αυτά. Έτσι η εργατική τάξη θα έχει αποκτήσει ελεύθερη κοινωνία και οι κομμουνιστές δικτάτορες δεν θα βρίσκουν καμιά πρόφαση για να αποκρύψουν τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες τους κάτω από τον μανδύα του αντι-καπιταλισμού.
Νομισματικοί έλεγχοι. Ο λαός πρέπει να επιμείνει ώστε η έκδοση του χρήματος και ο έλεγχός του εις το εξής, να περάσει ξανά στα χέρια της κυβέρνησης όπου δικαιωματικά ανήκει. Με τον όρο κυβέρνηση εννοείται το ανωτάτου επιπέδου εκτελεστικό σώμα με βάση τα προσόντα του να διευθύνει τις υποθέσεις της χώρας με αποτελεσματικό τρόπο.
Ποινική δράση. Βαριές ποινές σ’ εκείνους που θα βρεθούν ένοχοι διαφθοράς και δωροδοκίας, αφού οι δυο αυτές πρακτικές είναι οι κυριότεροι τρόποι που χρησιμοποιούν οι πράκτορες όλων των επαναστατικών οργανισμών για να υπονομεύσουν ή να αναγκάσουν άλλους να εκτελέσουν την επιθυμία τους. Όλοι οι ανατρεπτικοί οργανισμοί θα πρέπει να κηρυχθούν παράνομοι και όλοι όσοι αποδειχθεί ότι ήταν μέλη τους πρέπει να υποβληθούν στην τιμωρία που θα ορίσει ο νόμος, επειδή το κάνουν μόνο και μόνο για να μπορέσουν να αποκτήσουν πλούτο και δύναμη χωρίς να εργαστούν για αυτό. Η πιο φιλεύσπλαχνη τιμωρία τους λοιπόν μπορεί να περιλαμβάνει καταναγκαστική εργασία με αυξημένο ωράριο και μικρότερη πληρωμή σε σχέση με τους υπόλοιπους νοικοκυραίους. Η περίοδος της κράτησής τους θα αποφασίζεται ανάλογα με τον τρόπο που θα βελτιώνουν την αρνητική τους στάση απέναντι στην κοινωνία και τη θρησκεία.
Απαγόρευση μυστικών εταιρειών (άρα κλείσιμο όλων των Μασονικών Στοών). Αφού οι πράκτορες της διεθνούς συνωμοσίας εργάζονται πάντα στα παρασκήνια και χρησιμοποιούν πάντα μυστικές συναντήσεις για να προωθήσουν τα σχέδιά τους, οι μυστικές διαπραγματεύσεις δεν θα πρέπει να επιτρέπονται για κανένα λόγο.
Θρησκευτική Σταυροφορία. Όλοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι θα πρέπει να βάλουν τέλος στον αθεϊσμό. Η Σταυροφορία θα πρέπει να οργανωθεί με σκοπό να μορφώσει το κοινό αναφορικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν αυτοί που διευθύνουν αθεϊστικές-υλιστικές ιδεολογίες (όπως το επιμορφώνει η παρούσα ιστοσελίδα). Να τονιστεί σε όσους συμμετέχουν σε τέτοιους αντιδραστικούς οργανισμούς ότι οι επικεφαλείς όλων των αθεϊστικών-υλιστικών ιδεολογιών τους έχουν για αναλώσιμους και δεν θα διστάσουν μέχρι και να τους δολοφονήσουν μόλις εκπληρωθεί η αποστολή τους (βλέπε για παράδειγμα εκτελέσεις κομμουνιστών από την ηγεσία τους όταν έπαψαν να είναι χρήσιμοι), οπότε θα πάνε στράφι τα όποια υλικά ανταλλάγματα πήραν (ο νεκρός δεν παίρνει τίποτα υλικό μαζί του μετά θάνατον). Ο ελιτιστής ηγέτης τους άλλωστε που λέει ότι είναι εγωκεντρικός ατομιστής, λογικό να ενδιαφέρεται μόνο για την πάρτη του.
Πάταξη υπόκοσμου. Αφού οι ανατρεπτικές 5ες φάλαγγες και οι παράνομοι είναι οργανωμένοι, κρυμμένοι και ζουν στον υπόκοσμο των μεγάλων πόλεων, κι αφού καμιά επαναστατική προσπάθεια δεν μπορεί να ελπίζει στην επιτυχία χωρίς την πλήρη συνεργασία μιας καλά οργανωμένης 5ης φάλαγγας ή παράνομης οργάνωσης, όλοι εκείνοι που ενέχονται σε παράνομες μεταφορές και εμπόριο ή έχουν εγκληματικές σχέσεις με τον υπόκοσμο, να συλλαμβάνονται και να δικάζονται ασχέτως με το ποιες μπορεί να είναι οι πολιτικές τους διασυνδέσεις ή ποια είναι η κοινωνική τους θέση.
Πάταξη ηττοπάθειας. Πρέπει να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να εξουδετερωθούν οι προσπάθειες εκείνων που πρεσβεύουν την ηττοπάθεια. Συνήθως υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα για να διορθωθεί η παρούσα κατάσταση. Δεν προσφέρουν τίποτα για την αντιμετώπιση αυτής της καταστροφικής κατάστασης όσο τους έχουμε δίπλα μας.
Στρατιωτική ετοιμότητα. Υπεράσπιση της κοινωνίας από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Η μόνη δικαιολογία για να γίνει πόλεμος είναι να αποτραπεί η υποταγή στον εχθρό, με το λογικό επιχείρημα ότι όσο έχουμε ακόμη κάποιο είδος ελευθερίας υπάρχει ελπίδα να πετύχουμε περισσότερο αυτά που θέλουμε.
Εσωτερική ασφάλεια. Δημιουργία πολιτοφυλακής για να προστατέψει ο ίδιος ο λαός ένοπλα τον εαυτό του και τις κοινότητες που ζει από την 5η φάλαγγα (δηλαδή των εγχώριων προδοτών) και τους παράνομους οργανισμούς που προσπαθούν να υποτάξουν τον πληθυσμό μέσω της τρομοκρατίας με επαναστατική δραστηριότητα.
ΠΑΤΡΙΣ – ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ