»Μόλις όμως τσακιστεί η πρώτη αντίσταση, αρχίζει η μεγάλη φυγή…. Ο Φύρερ απαγορεύει τον βομβαρδισμό της Αθήνας. Αυτό είναι δίκαιο και ευγενικό εκ μέρους του. Η Ρώμη και η Αθήνα είναι «η Μέκκα» του. Λυπάται βαθιά που αναγκάσθηκε να πολεμήσει τους Ελληνες. Εάν όμως οι Αγγλοι δεν είχαν εγκατασταθεί εκεί, δεν θα βοηθούσε πότε τους Ιταλούς» (σ.σ. από το ημερολόγιο του Γκαίμπελς)
‘’Γνωρίζετε εξοχώτατε, ότι η Κυβέρνησίς μου με θάρρος ανέλαβε τον αγώνα εναντίον της κινήσεως των κομμουνιστών επαναστατών και αι συνεχιζόμεναι προσπάθειαί μου διά την συγκρότησιν και εξοπλισμόν νομιμοφρόνων τμημάτων σωμάτων ασφαλείας, τα οποία ήδη ετοποθετήθησαν εις την Πρωτεύουσαν εναντίον των κομμουνιστών, δεν Σας είναι άγνωστοι. Ο σκοπός και η επιθυμία μου είναι η αύξησις και η επέκτασις της πίστης αυτής προς το υφιστάμενον καθεστώς και τάξιν δυνάμεως με την βοήθειαν των Γερμανικών στρατιωτικών αρχών, διά να αναλάβη αύτη τον αγώνα κατά της κομμουνιστικής κινήσεως εις τας επαρχίας. Εν συνεχεία η Κυβέρνησίς μου δεν θα παραλείψη να χρησιμοποιήση και τα σκληρότερα μέτρα εναντίον των εξωπλισμένων αυτών αναρχικών κομμουνιστικών στοιχείων, άτινα νομίζουν, ότι εύρον την ευκαιρίαν να επιβάλουν διά μιας αιματηράς δολοφονικής δράσεως τας βδελυράς αρχάς των εις την δύστυχον και πάσχουσαν Ελληνικήν ολότητα και να καταστρέψουν κατά τον βαρβαρώτερον τρόπον τον Ευρωπαϊκόν πολιτισμόν’’ (σ.σ. στις 19 Δεκεμβρίου 1943 σε έγγραφη διαμαρτυρία προς τον στρατιωτικό διοικητή της Ελλάδας Σπάιντελ για τις ομαδικές εκτελέσεις ως μέτρο αντιποίνων)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Ο λόγος που (ανα)δημοσιεύονται στο παρόν άρθρο όλα αυτά τα επιλεγμένα (από τη χρόνια αρθρογραφία μας) ιστορικά ντοκουμέντα, είναι για να ξεσκεπαστεί δημοσίως η επίσης επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα των θυτών κομμουνιστών και φιλοεβραίων ακροδεξιών σήμερα στη χώρα μας για τα δεινά που τη βρήκαν από την (απελευθερωτική στην πραγματικότητα) ναζιστική εισβολή με τα αντίποινά της, οι οποίοι παραπλανητικά παρουσιάζονται ως ‘’σωτήρες’’ μας συνεχίζοντας να δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στο διεθνή εβραϊσμό, με σκοπό να μαζεύουν ως ‘’ήρωες’’ τάχα μου όλο και περισσότερο κόσμο με το μέρος τους (και άρα εις βάρος μας) που θα συνεχίζουν να υπηρετούν συνεπακόλουθα τα κοσμοεξουσιαστικά σχέδια των εβραιοσιωνιστών. Μαθαίνοντας λοιπόν σήμερα την αληθινή ιστορία του χθες, αποφεύγουμε να κάνουμε πιθανά λάθη που ενδεχομένως να μας στοιχήσουν μέχρι και την ίδια μας τη ζωή, σε περίπτωση δηλαδή που εμφανιστούν ξανά παρόμοιοι Μεταξάδες και αριστεριστές για να μας παρασύρουν με το μέρος τους τάχα για το καλό μας, εμπλέκοντας και πάλι τη χώρα μας σε κάποιον παρόμοιο πόλεμο που δεν θα την αφορά για τα δικά τους συμφέροντα ή των εβραίων που υπηρετούν. Τουτέστιν, θα είχαν όλο το αντιναζιστικό δίκιο με το μέρος τους όλοι αυτοί οι προπαγανδιστές, μόνο στην περίπτωση που δέχονταν επίθεση η χώρα μας αν παρέμενε ουδέτερη αντί να επιλέξει το στρατόπεδο των άγγλων και των εβραίων εκείνη την εποχή. Ούτε ευσταθεί το επιχείρημα που ενδεχομένως να πουν κάποιοι για άρση της ουδετερότητας επειδή δεν γινότανε αλλιώς και έπρεπε να επιλέξουμε υποχρεωτικά κάποιο απ’ τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα, διότι η Τουρκία για παράδειγμα που δεν βρίσκεται κάπου στην Αλάσκα ώστε να μην επηρεάζεται εδαφικά και που παρέμεινε ουδέτερη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καμιά από αυτές τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές δεν της επιτέθηκε! Για αυτό τέτοιοι προδότες να μην μας εμφανίζονται σήμερα ως ‘’σωτήρες’’ και ‘’αντιστασιακοί’’, γιατί να ξέρουν ότι τους περιμένουν παρόμοια με τα ναζιστικά αντίποινα από μέρους μας αυτή τη φορά, ιδίως αν τολμήσουν να μας μπλέξουν και πάλι σε παρόμοιες καταστροφικές καταστάσεις αντιποίνων εναντίον μας από τον οποιονδήποτε λαό (π.χ. κάποιον μουσουλμανικό) επειδή θα υποστηρίξουν ξανά εβραίους ή το Ισραήλ πιο συγκεκριμένα. Και ο νοών νοείτω…
– Επιστολή της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών προς τα μέλη της (12-11-1940), η οποία εγκωμιάζει τον «Θεόπεμπτον» κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά και δίνει και πολιτισμικό χαρακτήρα στον πόλεμο κατά του Άξονος (Πηγή: »Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944», Εκδόσεις Θούλη, Αθήνα 2012) και – Τον Ιανουάριο του 1939 το Υπουργείο Εξωτερικών του Γ’ Ράιχ εξέδωσε εγκύκλιο προς όλες τις ανώτερες αρχές η οποία μεταξύ των άλλων ανέφερε : ‘’…από την Βόρεια Αμερική μέχρι την Ελλάδα , όπου φτάνει το κύμα της Εβραϊκής μετανάστευσης , η γερμανική εξωτερική πολιτική πρέπει να προωθήσει το κύμα αντισημιτισμού….Στην Θεσσαλονίκη οι δυνάμεις μας εργάζονται προκειμένου να αυξήσουν το μίσος κατά των Εβραίων. Οι Έλληνες Τέκτονες προσπαθούν να σταματήσουν την αντισημιτική κίνηση» (Πηγή: Μεγάλη Στοά της Σκωτίας) με τους Μασόνους να γιορτάζουν επίσης το »ΟΧΙ» του Μεταξά (όπως και οι ακροδεξιοί χριστιανόβλακες), βλέπε εδώ: https://archive.md/zA9jY
‘’Οι άριστες σχέσεις μεταξύ των εν Ελλάδι Εβραίων και του Ιωάννη Μεταξά.
Στο βιβλίο του κορυφαίου Γαλλοεβραίου ιστορικού Μπερνάρ Πιερόν, ‘’Εβραίοι και Χριστιανοί στην Νεότερη Ελλάδα’’, που πρωτοκυκλοφόρησε στην Γαλλία το 1996 και μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2004 από τις εκδόσεις «Πόλις», στις σελίδες 243-257 μαθαίνουμε τα εξής συγκλονιστικά:
1) Όταν έγινε η Δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936, οι Εβραίοι όλου του κόσμου πανηγύριζαν γιατί γνώριζαν ότι ο Μεταξάς είναι φανατικός φιλοσημίτης!
2) Τον Σεπτέμβριο του 1936 ο Μεταξάς ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη και υποσχέθηκε απόλυτη προστασία στους Εβραίους. Γρήγορα πήρε μια σειρά ευνοϊκότατων μέτρων υπέρ τους, μεταξύ των οποίων το χάρισμα πολλών εκατομμυρίων δραχμών σε φόρους που χρωστούσαν οι Εβραϊκές κοινότητες.
3) Σε αντίθεση με τους λοιπούς εθνικιστές Δικτάτορες της εποχής (Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο) ο Μεταξάς δεν εξέδωσε κανένα φυλετικό νόμο εις βάρος των Εβραίων. Σε ανταπόδοση οι ευγνώμονες Εβραίοι (με επικεφαλής τον φιλομεταξικό Αρχιραββίνο της Θεσσαλονίκης Κόρετς) υποστήριζαν ανοιχτά τον Μεταξά και έτρεχαν να δώσουν πρώτοι στους εράνους που έκανε για την Εθνική Άμυνα!
4) Αντιθέτως οι Εβραίοι μισούσαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, διότι τον θεωρούσαν αντισημίτη και υποκινητή όλων των Ελληνικών Αντισημιτικών Οργανώσεων με κορυφαία την περίφημη «Τρία Έψιλον» την οποία ο Μεταξάς έσπευσε να διαλύσει αμέσως μόλις ανέβηκε στην Εξουσία!
5) Τελευταίο και συγκλονιστικότερο όλων σύμφωνα με τον Μπερνάρ Πιερόν ο Ελευθέριος Βενιζέλος σχεδίαζε ρατσιστικό πογκρόμ εις βάρος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης εφ’ όσον επικρατούσε το κίνημα του Πλαστήρα της 1ης Μαρτίου 1935. Τελικά ο Γιαχβέ βοήθησε τον Κονδύλη να καταστείλει το Βενιζελικό κίνημα και οι Εβραίοι διασώθηκαν για 8 χρόνια μέχρι που τους βρήκε ο Χίτλερ.
(σ.σ. δημοσιευμένο στα ιστολόγια «antipliroforisi.blogspot.com» και «promitheasblog.com»)
Στο βιβλίο του κορυφαίου Γαλλοεβραίου ιστορικού Μπερνάρ Πιερόν, ‘’Εβραίοι και Χριστιανοί στην Νεότερη Ελλάδα’’, που πρωτοκυκλοφόρησε στην Γαλλία το 1996 και μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2004 από τις εκδόσεις «Πόλις», στις σελίδες 243-257 μαθαίνουμε τα εξής συγκλονιστικά:
1) Όταν έγινε η Δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936, οι Εβραίοι όλου του κόσμου πανηγύριζαν γιατί γνώριζαν ότι ο Μεταξάς είναι φανατικός φιλοσημίτης!
2) Τον Σεπτέμβριο του 1936 ο Μεταξάς ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη και υποσχέθηκε απόλυτη προστασία στους Εβραίους. Γρήγορα πήρε μια σειρά ευνοϊκότατων μέτρων υπέρ τους, μεταξύ των οποίων το χάρισμα πολλών εκατομμυρίων δραχμών σε φόρους που χρωστούσαν οι Εβραϊκές κοινότητες.
3) Σε αντίθεση με τους λοιπούς εθνικιστές Δικτάτορες της εποχής (Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο) ο Μεταξάς δεν εξέδωσε κανένα φυλετικό νόμο εις βάρος των Εβραίων. Σε ανταπόδοση οι ευγνώμονες Εβραίοι (με επικεφαλής τον φιλομεταξικό Αρχιραββίνο της Θεσσαλονίκης Κόρετς) υποστήριζαν ανοιχτά τον Μεταξά και έτρεχαν να δώσουν πρώτοι στους εράνους που έκανε για την Εθνική Άμυνα!
4) Αντιθέτως οι Εβραίοι μισούσαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, διότι τον θεωρούσαν αντισημίτη και υποκινητή όλων των Ελληνικών Αντισημιτικών Οργανώσεων με κορυφαία την περίφημη «Τρία Έψιλον» την οποία ο Μεταξάς έσπευσε να διαλύσει αμέσως μόλις ανέβηκε στην Εξουσία!
5) Τελευταίο και συγκλονιστικότερο όλων σύμφωνα με τον Μπερνάρ Πιερόν ο Ελευθέριος Βενιζέλος σχεδίαζε ρατσιστικό πογκρόμ εις βάρος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης εφ’ όσον επικρατούσε το κίνημα του Πλαστήρα της 1ης Μαρτίου 1935. Τελικά ο Γιαχβέ βοήθησε τον Κονδύλη να καταστείλει το Βενιζελικό κίνημα και οι Εβραίοι διασώθηκαν για 8 χρόνια μέχρι που τους βρήκε ο Χίτλερ.
(σ.σ. δημοσιευμένο στα ιστολόγια «antipliroforisi.blogspot.com» και «promitheasblog.com»)
Η υποταγή του Μεταξά στους Αγγλοεβραίους και οι πρώτες συνέπειες για την Ελλάδα
Του Άγγελου Κωνσταντίνου
Η ουδετερότητα του Μεταξά ήταν καθαρώς φαινομενική. Στην πραγματικότητα, τοποθετήθηκε ως δικτάτορας από τους Αγγλοεβραίους, για να αλυσοδέσει στο άρμα τους το ελληνικό κράτος. Όσοι καλύπτουν αυτό το γεγονός, διαψεύδονται από τα γεγονότα. Ενδεικτικά:
Στις 3 Μαρτίου του 1934, μιλώντας στο Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών, είπε κατά λέξη:«Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι».1
O υφυπουργός της Αγγλίας, Ρ. Βάνσιταρτ, έγραφε σε υπόμνημά του τον Μάιο του 1937 για τις ελληνο-αγγλικές σχέσεις: «Βρήκαμε ότι το καθεστώς Μεταξά είναι πολύ πιο συνεννοήσιμο από πολλά από τα προϋπάρχοντα καθεστώτα»...2
Το 1938 απορρίπτει την ανανέωση του 10ετούς Συμφώνου Ειρήνης και Συνεργασίας (Συμφωνία Βενιζέλου - Μουσολίνι)3
Στις αρχές Μαΐου του 1940, εξομολογήθηκε στον Άρθουρ Μάρτον -ανταποκριτή της «Ντέιλι Τέλεγκραφ» στην Αίγυπτο- τον οποίο συνάντησε στην Αθήνα, τα παρακάτω: «Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».4
Την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου ο Γκράτσι, ο στρατιωτικός ακόλουθος της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα, επέδωσε διακοίνωση της ιταλικής προς την ελληνική κυβέρνηση, η οποία μεταξύ άλλων έλεγε:
«Η ουδετερότης της Ελλάδος απέβη ολονέν και περισσότερον απλώς και καθαρώς φαινομενική. Η ευθύνη διά την κατάστασιν ταύτην επιπίπτει πρωτίστως επί της Αγγλίας και επί της προθέσεώς της όπως περιπλέκη πάντοτε άλλας χώρας εις τον πόλεμον. Η Ιταλική Κυβέρνησις θεωρεί έκδηλον ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως έτεινε και τείνει να μεταβάλη το ελληνικόν έδαφος, ή τουλάχιστον να επιτρέψη όπως το ελληνικόν έδαφος μεταβληθή εις βάσιν πολεμικής δράσεως εναντίον της Ιταλίας».5
Η Πρόταση Ειρήνης του Χίτλερ
''Στα μέσα Νοεμβρίου, ο στρατιωτικός ακόλουθος της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα, συνταγματάρχης Κλεμ φον Χόχενμπεργκ, βολιδοσκόπησε μέλη της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με το υπό ποιους όρους θα δέχονταν τη σύναψη ειρήνης με την Ιταλία. Στις 4 Δεκεμβρίου, ο στρατηγός Σοντού είχε τηλεγραφήσει στη Ρώμη και φανέρωνε την ανάγκη εξεύρεσης «πολιτικής λύσης» και ο Μουσολίνι σκέφθηκε προς στιγμήν να ζητήσει τη γερμανική μεσολάβηση για τη σύναψη ανακωχής. Ο Χίτλερ έστειλε τον Κανάρη στη Μαδρίτη, αφ’ ενός για να πιέσει τον Φράνκο να επιτρέψει την είσοδο γερμανικών στρατευμάτων προς κατάληψη του Γιβραλτάρ και να κινηθεί ο ίδιος εναντίον των Βρετανών και αφ’ ετέρου για να διαβιβάσει -έμμεσα- στον Έλληνα πρεσβευτή στη Μαδρίτη προτάσεις για ειρήνευση. Ως μεσάζων για το διάβημα αυτό χρησιμοποιήθηκε ο Ούγγρος στρατηγός Αντόρκα -πρεσβευτής της Ουγγαρίας στη Μαδρίτη και παλαιός φίλος του Κανάρη. Ο Αντόρκα συναντήθηκε με τον Έλληνα πρεσβευτή Περ. Ιακ. Αργυρόπουλο, τον διαβεβαίωσε ότι τον επισκέπτεται κατόπιν επίσημης υπόδειξης της γερμανικής κυβέρνησης και του πρότεινε το εξής σχέδιο ειρήνευσης: Οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές θα προχωρούσαν αμέσως στην υπογραφή συνθήκης ειρήνης. Η Ελλάδα θα μπορούσε να διατηρήσει τις θέσεις τις οποίες κατέλαβε ο στρατός της στην "Αλβανία". Προς αποφυγή μελλοντικών επεισοδίων μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών θα δημιουργείτο νεκρή ζώνη, εντός της οποίας θα παρεμβάλλονταν γερμανικές στρατιωτικές μονάδες ως εγγυήτριες της συνθήκης. Η γερμανική κυβέρνηση, αν δεχόταν η ελληνική, θα ανελάμβανε να πείσει την ιταλική πλευρά να δεχθεί τους όρους.
Φυσικά, η Ελλάδα θα καθίστατο εκ νέου ουδέτερη χώρα και θα μεριμνούσε, ώστε να αποχωρήσουν όλες οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονταν στο έδαφός της. Ο Αργυρόπουλος γνωστοποίησε το προτεινόμενο σχέδιο ειρήνης στην Αθήνα και με μια συνοδευτική αναλυτική έκθεση πρότεινε την αποδοχή του, αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση.
Παράλληλα με την ενέργεια αυτή του Κανάρη, και κατά το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, ο υπουργός Ασφαλείας της κυβέρνησης Κ. Μανιαδάκης δέχθηκε την επίσκεψη του καθηγητή Μπέρινγκερ, μορφωτικού ακολούθου της γερμανικής πρεσβείας και ενός προσώπου του οποίου δεν αποκάλυψε το όνομα, αλλά ισχυρίσθηκε ότι ενεργούσε κατ’ εντολή του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Ι. φον Ρίμπεντροπ. Ο φον Κανάρης φέρεται να εμπλέκεται στις γερμανικές προσπάθειες προσέγγισης της ελληνικής κυβέρνησης. Ο μυστηριώδης αυτός απεσταλμένος επανέλαβε ακριβώς τις προτάσεις του Αντόρκα. Ο Μανιαδάκης τους ρώτησε γιατί δεν απευθύνονταν στον αρμόδιο υπουργό. Του απάντησαν πως επιθυμία του Χίτλερ ήταν να μη χρησιμοποιηθεί για ένα τόσο σοβαρό θέμα η διπλωματική οδός, που δεν φημιζόταν για την εχεμύθειά της. Ο Μανιαδάκης ενημέρωσε τον Μεταξά. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ο Έλληνας πρωθυπουργός εξεδήλωσε ζωηρό ενδιαφέρον για τις προτάσεις αυτές, αλλά επιθυμούσε να καθυστερήσει την αποδοχή των διαπραγματεύσεων...''6
Ο Μεταξάς ως το θάνατό του υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα των Αγγλοεβραίων. Η ειρήνη που προτάθηκε από τη Γερμανία με όρους την ουδετερότητα της Ελλάδας και ταυτόχρονη προσάρτηση της Βορείου Ηπείρου απορρίφθηκε, διότι κάτι τέτοιο δεν θα εξυπηρετούσε τους Αγγλοεβραίους. Μετά την Γερμανική νίκη τα μέλη της κυβέρνησης και ο Βασιλιάς εγκατέλειψαν την Ελλάδα μαζί με τους Άγγλους και εγκαταστάθηκαν στο Κάιρο από όπου συνέχισαν τις δολοπλοκίες με τους προστάτες τους. Οι συνωμοσίες και η δυσωδία που απέπνεαν ήταν τέτοιες που ο επίσης πράκτορας των Αγγλοεβραίων Γ. Σεφέρης, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών των κυβερνήσεων του Καΐρου έγραψε στο ημερολόγιό του: «Συλλογίζομαι κάθε μέρα και περισσότερο πως είμαστε ένα κουβάρι από σκουλήκια».7
Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Το 1941 συγκροτείται το ΕΑΜ – ΕΛΛΑΣ με Βρετανική βοήθεια τόσο χρηματική όσο και στρατιωτική και πρόσχημα την απελευθέρωση από τους «κατακτητές». Η πραγματικότητα είναι ότι οι κομμουνιστές αρπάζουν την ευκαιρία με σκοπό να κατακτήσουν την Ελλάδα και φυσικά να παραχωρήσουν την Μακεδονία στους Σλάβους παρτιζάνους. Δίνεται η ευκαιρία σε συμμορίτες και κάθε λογής απατεώνες να διαπράξουν εγκλήματα για τα οποία πολλοί, στο τέλος του πολέμου, παρέμειναν ατιμώρητοι.
Οι σύμμαχοι, οι Άγγλοι, με ναυτικό αποκλεισμό αλλά και οικονομικό είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για τα χιλιάδες θύματα από την πείνα καθώς επίσης και για τους χιλιάδες νεκρούς του Πειραιά από τον βομβαρδισμό (Αμερικανών και Βρετανών). Οι Άγγλοι επιστρέφουν το 1944 στον τόπο του εγκλήματος. Νέες δολοπλοκίες. Ο άνθρωπός τους, Σεφέρης, σημειώνει:
«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγέτιδας τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις. Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα»8
Οι αναρχοκομμουνιστές αποθρασύνονται. Το παιδομάζωμα από τα ορεινά χωριά της Ελλάδος ξαναρχίζει, θυμίζοντας στους Έλληνες ξανά τα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας. Τέλος, η Ελλάδα θα αναγκασθεί να διεξαγάγει έναν πολυετή αγώνα εναντίον αναρχικών και κομμουνιστικών συμμοριών που κράτησε μέχρι και τον Αύγουστο του 1949.
Αυτές ήταν οι πρώτες συνέπειες για την Ελλάδα της πλήρους, απόλυτης υποταγής του καθεστώτος Μεταξά στους Άγγλους.
Τη συνέχεια τη ζούμε σήμερα...
1 Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστη», τόμος Δ' σελ. 77
2 Γ. Ανδρικόπουλου: «Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25
3 Στις 23 Σεπτεμβρίου 1928, υπογράφτηκε το Σύμφωνο Φιλίας Ρώμης (γνωστό και ως Συμφωνία Βενιζέλου - Μουσολίνι), μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.
4 Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944 (του Ι. Χονδροματίδη, Εκδόσεις Θούλη, 2012, σελ. 37)
5 Βασιλικόν Υπουργείον των Εξωτερικών: «Η Ελληνική Λευκή Βίβλος 1940 - Διπλωματικά έγγραφα: Η Ιταλική επίθεσις κατά της Ελλάδος», Αθήναι 1940, σελ. 145-146
6 Απόσπασμα από άρθρο του Νίκου Γιαννόπουλου (πηγή)
7 Γ. Σεφέρη: «ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ», τ. Α', σελ. 131, «Εκδόσεις Ικαρος»
8 Γιώργος Σεφέρης, «Ημερολόγιο», 1945
Η ουδετερότητα του Μεταξά ήταν καθαρώς φαινομενική. Στην πραγματικότητα, τοποθετήθηκε ως δικτάτορας από τους Αγγλοεβραίους, για να αλυσοδέσει στο άρμα τους το ελληνικό κράτος. Όσοι καλύπτουν αυτό το γεγονός, διαψεύδονται από τα γεγονότα. Ενδεικτικά:
Στις 3 Μαρτίου του 1934, μιλώντας στο Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών, είπε κατά λέξη:«Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι».1
O υφυπουργός της Αγγλίας, Ρ. Βάνσιταρτ, έγραφε σε υπόμνημά του τον Μάιο του 1937 για τις ελληνο-αγγλικές σχέσεις: «Βρήκαμε ότι το καθεστώς Μεταξά είναι πολύ πιο συνεννοήσιμο από πολλά από τα προϋπάρχοντα καθεστώτα»...2
Το 1938 απορρίπτει την ανανέωση του 10ετούς Συμφώνου Ειρήνης και Συνεργασίας (Συμφωνία Βενιζέλου - Μουσολίνι)3
Στις αρχές Μαΐου του 1940, εξομολογήθηκε στον Άρθουρ Μάρτον -ανταποκριτή της «Ντέιλι Τέλεγκραφ» στην Αίγυπτο- τον οποίο συνάντησε στην Αθήνα, τα παρακάτω: «Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».4
Την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου ο Γκράτσι, ο στρατιωτικός ακόλουθος της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα, επέδωσε διακοίνωση της ιταλικής προς την ελληνική κυβέρνηση, η οποία μεταξύ άλλων έλεγε:
«Η ουδετερότης της Ελλάδος απέβη ολονέν και περισσότερον απλώς και καθαρώς φαινομενική. Η ευθύνη διά την κατάστασιν ταύτην επιπίπτει πρωτίστως επί της Αγγλίας και επί της προθέσεώς της όπως περιπλέκη πάντοτε άλλας χώρας εις τον πόλεμον. Η Ιταλική Κυβέρνησις θεωρεί έκδηλον ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως έτεινε και τείνει να μεταβάλη το ελληνικόν έδαφος, ή τουλάχιστον να επιτρέψη όπως το ελληνικόν έδαφος μεταβληθή εις βάσιν πολεμικής δράσεως εναντίον της Ιταλίας».5
Η Πρόταση Ειρήνης του Χίτλερ
''Στα μέσα Νοεμβρίου, ο στρατιωτικός ακόλουθος της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα, συνταγματάρχης Κλεμ φον Χόχενμπεργκ, βολιδοσκόπησε μέλη της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με το υπό ποιους όρους θα δέχονταν τη σύναψη ειρήνης με την Ιταλία. Στις 4 Δεκεμβρίου, ο στρατηγός Σοντού είχε τηλεγραφήσει στη Ρώμη και φανέρωνε την ανάγκη εξεύρεσης «πολιτικής λύσης» και ο Μουσολίνι σκέφθηκε προς στιγμήν να ζητήσει τη γερμανική μεσολάβηση για τη σύναψη ανακωχής. Ο Χίτλερ έστειλε τον Κανάρη στη Μαδρίτη, αφ’ ενός για να πιέσει τον Φράνκο να επιτρέψει την είσοδο γερμανικών στρατευμάτων προς κατάληψη του Γιβραλτάρ και να κινηθεί ο ίδιος εναντίον των Βρετανών και αφ’ ετέρου για να διαβιβάσει -έμμεσα- στον Έλληνα πρεσβευτή στη Μαδρίτη προτάσεις για ειρήνευση. Ως μεσάζων για το διάβημα αυτό χρησιμοποιήθηκε ο Ούγγρος στρατηγός Αντόρκα -πρεσβευτής της Ουγγαρίας στη Μαδρίτη και παλαιός φίλος του Κανάρη. Ο Αντόρκα συναντήθηκε με τον Έλληνα πρεσβευτή Περ. Ιακ. Αργυρόπουλο, τον διαβεβαίωσε ότι τον επισκέπτεται κατόπιν επίσημης υπόδειξης της γερμανικής κυβέρνησης και του πρότεινε το εξής σχέδιο ειρήνευσης: Οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές θα προχωρούσαν αμέσως στην υπογραφή συνθήκης ειρήνης. Η Ελλάδα θα μπορούσε να διατηρήσει τις θέσεις τις οποίες κατέλαβε ο στρατός της στην "Αλβανία". Προς αποφυγή μελλοντικών επεισοδίων μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών θα δημιουργείτο νεκρή ζώνη, εντός της οποίας θα παρεμβάλλονταν γερμανικές στρατιωτικές μονάδες ως εγγυήτριες της συνθήκης. Η γερμανική κυβέρνηση, αν δεχόταν η ελληνική, θα ανελάμβανε να πείσει την ιταλική πλευρά να δεχθεί τους όρους.
Φυσικά, η Ελλάδα θα καθίστατο εκ νέου ουδέτερη χώρα και θα μεριμνούσε, ώστε να αποχωρήσουν όλες οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονταν στο έδαφός της. Ο Αργυρόπουλος γνωστοποίησε το προτεινόμενο σχέδιο ειρήνης στην Αθήνα και με μια συνοδευτική αναλυτική έκθεση πρότεινε την αποδοχή του, αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση.
Παράλληλα με την ενέργεια αυτή του Κανάρη, και κατά το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, ο υπουργός Ασφαλείας της κυβέρνησης Κ. Μανιαδάκης δέχθηκε την επίσκεψη του καθηγητή Μπέρινγκερ, μορφωτικού ακολούθου της γερμανικής πρεσβείας και ενός προσώπου του οποίου δεν αποκάλυψε το όνομα, αλλά ισχυρίσθηκε ότι ενεργούσε κατ’ εντολή του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Ι. φον Ρίμπεντροπ. Ο φον Κανάρης φέρεται να εμπλέκεται στις γερμανικές προσπάθειες προσέγγισης της ελληνικής κυβέρνησης. Ο μυστηριώδης αυτός απεσταλμένος επανέλαβε ακριβώς τις προτάσεις του Αντόρκα. Ο Μανιαδάκης τους ρώτησε γιατί δεν απευθύνονταν στον αρμόδιο υπουργό. Του απάντησαν πως επιθυμία του Χίτλερ ήταν να μη χρησιμοποιηθεί για ένα τόσο σοβαρό θέμα η διπλωματική οδός, που δεν φημιζόταν για την εχεμύθειά της. Ο Μανιαδάκης ενημέρωσε τον Μεταξά. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ο Έλληνας πρωθυπουργός εξεδήλωσε ζωηρό ενδιαφέρον για τις προτάσεις αυτές, αλλά επιθυμούσε να καθυστερήσει την αποδοχή των διαπραγματεύσεων...''6
Ο Μεταξάς ως το θάνατό του υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα των Αγγλοεβραίων. Η ειρήνη που προτάθηκε από τη Γερμανία με όρους την ουδετερότητα της Ελλάδας και ταυτόχρονη προσάρτηση της Βορείου Ηπείρου απορρίφθηκε, διότι κάτι τέτοιο δεν θα εξυπηρετούσε τους Αγγλοεβραίους. Μετά την Γερμανική νίκη τα μέλη της κυβέρνησης και ο Βασιλιάς εγκατέλειψαν την Ελλάδα μαζί με τους Άγγλους και εγκαταστάθηκαν στο Κάιρο από όπου συνέχισαν τις δολοπλοκίες με τους προστάτες τους. Οι συνωμοσίες και η δυσωδία που απέπνεαν ήταν τέτοιες που ο επίσης πράκτορας των Αγγλοεβραίων Γ. Σεφέρης, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών των κυβερνήσεων του Καΐρου έγραψε στο ημερολόγιό του: «Συλλογίζομαι κάθε μέρα και περισσότερο πως είμαστε ένα κουβάρι από σκουλήκια».7
Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Το 1941 συγκροτείται το ΕΑΜ – ΕΛΛΑΣ με Βρετανική βοήθεια τόσο χρηματική όσο και στρατιωτική και πρόσχημα την απελευθέρωση από τους «κατακτητές». Η πραγματικότητα είναι ότι οι κομμουνιστές αρπάζουν την ευκαιρία με σκοπό να κατακτήσουν την Ελλάδα και φυσικά να παραχωρήσουν την Μακεδονία στους Σλάβους παρτιζάνους. Δίνεται η ευκαιρία σε συμμορίτες και κάθε λογής απατεώνες να διαπράξουν εγκλήματα για τα οποία πολλοί, στο τέλος του πολέμου, παρέμειναν ατιμώρητοι.
Οι σύμμαχοι, οι Άγγλοι, με ναυτικό αποκλεισμό αλλά και οικονομικό είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για τα χιλιάδες θύματα από την πείνα καθώς επίσης και για τους χιλιάδες νεκρούς του Πειραιά από τον βομβαρδισμό (Αμερικανών και Βρετανών). Οι Άγγλοι επιστρέφουν το 1944 στον τόπο του εγκλήματος. Νέες δολοπλοκίες. Ο άνθρωπός τους, Σεφέρης, σημειώνει:
«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγέτιδας τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις. Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα»8
Οι αναρχοκομμουνιστές αποθρασύνονται. Το παιδομάζωμα από τα ορεινά χωριά της Ελλάδος ξαναρχίζει, θυμίζοντας στους Έλληνες ξανά τα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας. Τέλος, η Ελλάδα θα αναγκασθεί να διεξαγάγει έναν πολυετή αγώνα εναντίον αναρχικών και κομμουνιστικών συμμοριών που κράτησε μέχρι και τον Αύγουστο του 1949.
Αυτές ήταν οι πρώτες συνέπειες για την Ελλάδα της πλήρους, απόλυτης υποταγής του καθεστώτος Μεταξά στους Άγγλους.
Τη συνέχεια τη ζούμε σήμερα...
1 Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστη», τόμος Δ' σελ. 77
2 Γ. Ανδρικόπουλου: «Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25
3 Στις 23 Σεπτεμβρίου 1928, υπογράφτηκε το Σύμφωνο Φιλίας Ρώμης (γνωστό και ως Συμφωνία Βενιζέλου - Μουσολίνι), μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.
4 Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944 (του Ι. Χονδροματίδη, Εκδόσεις Θούλη, 2012, σελ. 37)
5 Βασιλικόν Υπουργείον των Εξωτερικών: «Η Ελληνική Λευκή Βίβλος 1940 - Διπλωματικά έγγραφα: Η Ιταλική επίθεσις κατά της Ελλάδος», Αθήναι 1940, σελ. 145-146
6 Απόσπασμα από άρθρο του Νίκου Γιαννόπουλου (πηγή)
7 Γ. Σεφέρη: «ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ», τ. Α', σελ. 131, «Εκδόσεις Ικαρος»
8 Γιώργος Σεφέρης, «Ημερολόγιο», 1945
(σ.σ. από: thestormtrooper88.blogspot.com/2016/10/blog-post_27.html)
ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΗ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΑΙ
ΦΥΣΙΚΟΤΑΤΑ ΤΑ ΟΣΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΑΥΤΗΣ
ΚΑΙ
ΦΥΣΙΚΟΤΑΤΑ ΤΑ ΟΣΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΑΥΤΗΣ
Ουδέποτε η Ελλάδα υπήρξε «ουδέτερη» και ορθότατα οι Ιταλοί βύθισαν το «Έλλη» και της επετέθησαν γι αυτό τον λόγο, ακόμη δε ορθότερα οι Γερμανοί της επετέθησαν και την κατέλαβαν, όπως ήταν και αναμενόμενο.
Όπως τεκμηριώνεται εν συνεχεία, η "μαριονέτα" των Βρεταννών, Γεώργιος Β’ από την ενθρόνισή του είχε θέσει την Ελλάδα στην υπηρεσία των Βρεταννών, ενώ ο άβουλος διορισμένος «πρωθυπουργός» του Ιωάννης Μεταξάς, εν γνώσει των κινδύνων για την χώρα, εκτελούσε στο ακέραιο τις προδοτικές εντολές του βασιλικού ολετήρα, αδύναμος να αντιτάξει το συμφέρον της χώρας για ουδετερότητα.
Αδιάψευστο τεκμήριο της πλήρους υποτελείας της Ελλάδος στο βρεταννικό «άρμα» υπήρξε η περίπτωση της εκχωρήσεως πολύ προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από την κυβέρνηση Μεταξά προς τους Βρεταννούς, της μεγαλύτερης ανακαλύψεως του 20ού αιώνος που έκρινε και την έκβαση του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, του ραντάρ, που υπήρξε έργο του Έλληνος καθηγητή της Φυσικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Παύλου Σαντορίνη [1893-1986].
Ο καθηγητής Παύλος Σαντορίνης είχε ξεκινήσει την έρευνα για το ραντάρ ήδη από το 1934 και προχωρώντας την ανακάλυψή του υπό την στενή παρακολούθηση των ελλαδικών μυστικών υπηρεσιών, στις 7 Ιουλίου 1940, πολύ πριν την βύθιση της «Έλλης» και περισσότερο πριν την επίθεση που δέχθηκε η Ελλάδα από τις δυνάμεις του Άξονος, ο καθηγητής Παύλος Σαντορίνης υποχρεώθηκε από την κυβέρνηση Μεταξά να επιδείξει επίσημα την ανακάλυψή του σε επιτροπή Άγγλων στρατιωτικών ειδικών με επικεφαλής τον ταγματάρχη Heywood της Αγγλικής Πρεσβείας Αθηνών.
Κατά την διάρκεια αυτής της επιδείξεως έγινε ανίχνευση βρεταννικού αεροσκάφους το οποίο πετούσε σε ελληνικό εναέριο χώρο [θαυμάστε … «ουδετερότητα»…], στο ύψος της Μήλου, έχοντας απογειωθεί από την Κρήτη [όπου μιλούμε για …"αόπλους" κρητικούς που δέχθηκαν …απρόκλητη επίθεση από "επεκτατιστές" Ναζί…] κατευθυνόμενο προς Αθήνα.
Αμέσως μετά από αυτή την επιτυχή επίδειξη, όπως ήταν αναμενόμενο, ο ταγματάρχης Heywood απαίτησε να του παραδοθούν τα σχέδια του ραντάρ προκειμένου να τα μεταφέρει στην Αγγλία και ο Ιωάννης Μεταξάς τα παρέδωσε αμέσως.
Κατόπιν οι Βρεταννοί πατρονάρησαν την ανακάλυψη ως δική τους [κατασκευή του Εθνικού Εργαστηρίου Φυσικής της Βρεταννίας και του Watt] και άρχισαν να το χρησιμοποιούν από το Φθινόπωρο του 1942 εξασφαλίζοντας την πολεμική υπεροχή στα πεδία των μαχών με την ανακάλυψη του Έλληνος καθηγητή Παύλου Σαντορίνη.
Εκτός, όμως, από την εκχώρηση του ελληνικού ραντάρ στους "Συμμάχους" από μία προπολεμική Ελλάδα η οποία ήταν πάντα υποτελής τους λόγω του βασιλομεταξικού προδοτικού καθεστώτος κι έτσι, ουδέποτε "ουδέτερη" όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι παραχαράκτες της Ιστορίας, το ίδιο προ της κηρύξεως του Β' παγκοσμίου Πολέμου είχε συμβεί και με μία ακόμη κορυφαία ανακάλυψη του καθηγητή Παύλου Σαντορίνη.
Ο Παύλος Σαντορίνης, την ίδια περίοδο που ερευνούσε το ραντάρ, είχε ανακαλύψει ακόμη ένα κορυφαίο όπλο τον ραδιοπυροσωλήνα, βασισμένο στην ίδια "αρχή" με το ραντάρ. Το συγκεκριμένο όπλο χαρακτηρίσθηκε ως το δεύτερο κατά σειρά κορυφαίο όπλο των Αμερικανών κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και με την εφαρμογή του πυροδοτήθηκε η δολοφονική ατομική βόμβα με την οποία οι Αμερικανοί προκάλεσαν εκατομμύρια θυμάτων για τα οποία ουδέποτε τιμωρήθηκαν. Σημειωτέον, ότι οι Αμερικανοί τελικώς χρησιμοποίησαν την ατομική βόμβα την οποία πρώτη η Ναζιστική Γερμανία είχε ανακαλύψει και για την αποτροπή της χρήσεως της οποίας, ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ είχε εκδώσει απαγορευτική διαταγή, θεωρώντας το απάνθρωπο όπλο. Επ΄ αυτού του όπλου δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες της εκχωρήσεώς του από το βασιλομεταξικό καθεστώς στις Η.Π.Α. αλλά η παράδοση αυτή προκύπτει γνωστού όντος ότι ο Έλληνας εφευρέτης Παύλος Σαντορίνης είχε συντάξει δύο χρονολογημένα υπομνήματα-ανακοινώσεις, από 11ης Ιουνίου 1936 προς την Ανώτερη Διοίκηση Αντιαεροπορικής Αμύνης και από 28ης Ιουλίου 1936 προς το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, ενώ στο Εργαστήριο Αντιαεροπορικής Αμύνης, ενώ το 1937 κατασκευάστηκε και εργαστηριακό υπόδειγμα της "Αρχής του ραδιοπυροσωλήνος". Δοθέντος ότι η Ελλάδα ήταν ήδη υπό την κυριαρχία και τον έλεγχο των αγγλοαμερικανών από την ενθρόνιση του Γεωργίου Β΄και την άνοδο στην πρωθυπουργία του Ιωάννη Μεταξά, όπως επίσης επιβεβαιώνεται και από το ιστορικό της εκχωρήσεως του ραντάρ στους Βρεταννούς, δεν απομένει ουδεμία αμφιβολία ότι και ο ραδιοπυροσωλήνας του καθηγητή Παύλου Σαντορίνη, πολύ προ της κηρύξεως του Β' παγξκοσμίου Πολέμου είχε προσφερθεί στους Αμερικανούς και επ΄ αυτού υπάρχει και το, εν κατακλείδι, τεκμήριο: Η αναγνώριση των διακεκριμένων υπηρεσιών από την κυβέρνηση των Η.Π.Α. προς τον καθηγητή Παύλο Σαντορίνη.
Όπως τεκμηριώνεται εν συνεχεία, η "μαριονέτα" των Βρεταννών, Γεώργιος Β’ από την ενθρόνισή του είχε θέσει την Ελλάδα στην υπηρεσία των Βρεταννών, ενώ ο άβουλος διορισμένος «πρωθυπουργός» του Ιωάννης Μεταξάς, εν γνώσει των κινδύνων για την χώρα, εκτελούσε στο ακέραιο τις προδοτικές εντολές του βασιλικού ολετήρα, αδύναμος να αντιτάξει το συμφέρον της χώρας για ουδετερότητα.
Αδιάψευστο τεκμήριο της πλήρους υποτελείας της Ελλάδος στο βρεταννικό «άρμα» υπήρξε η περίπτωση της εκχωρήσεως πολύ προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από την κυβέρνηση Μεταξά προς τους Βρεταννούς, της μεγαλύτερης ανακαλύψεως του 20ού αιώνος που έκρινε και την έκβαση του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, του ραντάρ, που υπήρξε έργο του Έλληνος καθηγητή της Φυσικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Παύλου Σαντορίνη [1893-1986].
Ο καθηγητής Παύλος Σαντορίνης είχε ξεκινήσει την έρευνα για το ραντάρ ήδη από το 1934 και προχωρώντας την ανακάλυψή του υπό την στενή παρακολούθηση των ελλαδικών μυστικών υπηρεσιών, στις 7 Ιουλίου 1940, πολύ πριν την βύθιση της «Έλλης» και περισσότερο πριν την επίθεση που δέχθηκε η Ελλάδα από τις δυνάμεις του Άξονος, ο καθηγητής Παύλος Σαντορίνης υποχρεώθηκε από την κυβέρνηση Μεταξά να επιδείξει επίσημα την ανακάλυψή του σε επιτροπή Άγγλων στρατιωτικών ειδικών με επικεφαλής τον ταγματάρχη Heywood της Αγγλικής Πρεσβείας Αθηνών.
Κατά την διάρκεια αυτής της επιδείξεως έγινε ανίχνευση βρεταννικού αεροσκάφους το οποίο πετούσε σε ελληνικό εναέριο χώρο [θαυμάστε … «ουδετερότητα»…], στο ύψος της Μήλου, έχοντας απογειωθεί από την Κρήτη [όπου μιλούμε για …"αόπλους" κρητικούς που δέχθηκαν …απρόκλητη επίθεση από "επεκτατιστές" Ναζί…] κατευθυνόμενο προς Αθήνα.
Αμέσως μετά από αυτή την επιτυχή επίδειξη, όπως ήταν αναμενόμενο, ο ταγματάρχης Heywood απαίτησε να του παραδοθούν τα σχέδια του ραντάρ προκειμένου να τα μεταφέρει στην Αγγλία και ο Ιωάννης Μεταξάς τα παρέδωσε αμέσως.
Κατόπιν οι Βρεταννοί πατρονάρησαν την ανακάλυψη ως δική τους [κατασκευή του Εθνικού Εργαστηρίου Φυσικής της Βρεταννίας και του Watt] και άρχισαν να το χρησιμοποιούν από το Φθινόπωρο του 1942 εξασφαλίζοντας την πολεμική υπεροχή στα πεδία των μαχών με την ανακάλυψη του Έλληνος καθηγητή Παύλου Σαντορίνη.
Εκτός, όμως, από την εκχώρηση του ελληνικού ραντάρ στους "Συμμάχους" από μία προπολεμική Ελλάδα η οποία ήταν πάντα υποτελής τους λόγω του βασιλομεταξικού προδοτικού καθεστώτος κι έτσι, ουδέποτε "ουδέτερη" όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι παραχαράκτες της Ιστορίας, το ίδιο προ της κηρύξεως του Β' παγκοσμίου Πολέμου είχε συμβεί και με μία ακόμη κορυφαία ανακάλυψη του καθηγητή Παύλου Σαντορίνη.
Ο Παύλος Σαντορίνης, την ίδια περίοδο που ερευνούσε το ραντάρ, είχε ανακαλύψει ακόμη ένα κορυφαίο όπλο τον ραδιοπυροσωλήνα, βασισμένο στην ίδια "αρχή" με το ραντάρ. Το συγκεκριμένο όπλο χαρακτηρίσθηκε ως το δεύτερο κατά σειρά κορυφαίο όπλο των Αμερικανών κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και με την εφαρμογή του πυροδοτήθηκε η δολοφονική ατομική βόμβα με την οποία οι Αμερικανοί προκάλεσαν εκατομμύρια θυμάτων για τα οποία ουδέποτε τιμωρήθηκαν. Σημειωτέον, ότι οι Αμερικανοί τελικώς χρησιμοποίησαν την ατομική βόμβα την οποία πρώτη η Ναζιστική Γερμανία είχε ανακαλύψει και για την αποτροπή της χρήσεως της οποίας, ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ είχε εκδώσει απαγορευτική διαταγή, θεωρώντας το απάνθρωπο όπλο. Επ΄ αυτού του όπλου δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες της εκχωρήσεώς του από το βασιλομεταξικό καθεστώς στις Η.Π.Α. αλλά η παράδοση αυτή προκύπτει γνωστού όντος ότι ο Έλληνας εφευρέτης Παύλος Σαντορίνης είχε συντάξει δύο χρονολογημένα υπομνήματα-ανακοινώσεις, από 11ης Ιουνίου 1936 προς την Ανώτερη Διοίκηση Αντιαεροπορικής Αμύνης και από 28ης Ιουλίου 1936 προς το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, ενώ στο Εργαστήριο Αντιαεροπορικής Αμύνης, ενώ το 1937 κατασκευάστηκε και εργαστηριακό υπόδειγμα της "Αρχής του ραδιοπυροσωλήνος". Δοθέντος ότι η Ελλάδα ήταν ήδη υπό την κυριαρχία και τον έλεγχο των αγγλοαμερικανών από την ενθρόνιση του Γεωργίου Β΄και την άνοδο στην πρωθυπουργία του Ιωάννη Μεταξά, όπως επίσης επιβεβαιώνεται και από το ιστορικό της εκχωρήσεως του ραντάρ στους Βρεταννούς, δεν απομένει ουδεμία αμφιβολία ότι και ο ραδιοπυροσωλήνας του καθηγητή Παύλου Σαντορίνη, πολύ προ της κηρύξεως του Β' παγξκοσμίου Πολέμου είχε προσφερθεί στους Αμερικανούς και επ΄ αυτού υπάρχει και το, εν κατακλείδι, τεκμήριο: Η αναγνώριση των διακεκριμένων υπηρεσιών από την κυβέρνηση των Η.Π.Α. προς τον καθηγητή Παύλο Σαντορίνη.
Όλα τα παραπάνω αλλά και πολλά παραλειπόμενα ως δευτερεύοντα τεκμηριώνουν την αυτοπροσάρτηαη της Ελλάδος στο "άρμα" των Βρεταννο-Αμερικανών πολύ προ της κηρύξεως του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δικαιώνοντας απολύτως τις δυνάμεις του Άξονος να την θεωρούν, όχι απλώς μη ουδέτερη αλλά και εχθρική χώρα. Έτσι, ουδείς μπορεί να επικαλείται το γνωστό παραμύθι περί της δήθεν "ουδετερότητος" της Ελλάδος κατά την στιγμή της ενάρξεως του Β' Παγκοσμίου Πολέμου [1η Σεπτεμβρίου1939], την οποία δήθεν "ουδετερότητα" επικαλούνται οι ανόητοι κατόπιν της φαλκιδεύσεως που έχουν καταφέρει στην ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι συστηματικοί πλαστογράφοι υπό τον συντονισμό του διεθνούς σιωνισμού. Είναι όμως η βασιλομεταξική Ελλάδα μόνον γι αυτό, την απεμπόληση της ουδετερότητός της, ένοχη; Δυστυχώς όχι.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε σχέδιο εκπονημένο από τις κυβερνήσεις της Βρεταννίας και της Πολωνίας με την παρώθηση της δεύτερης από την πρώτη να ξεκινήσει απροκλήτως την γενοκτόνο σφαγή της Γερμανικής μειονότητος της Γερμανικής περιοχής του Ντάντσιγκ ώστε να παρασυρθεί η Ναζιστική κυβέρνηση προς αυτεπάγγελτη προστασία των ομοφύλων της και εκλαμβανομένης αυτής της αυτεπαγγέλτου επεμβάσεως ως "εισβολής" προκειμένου οι Βρεταννοί με τους συμμάχους τους να επιπέσουν στην απαρέσκουσα Ναζιστική Γερμανία και να την συντρίψουν υπείκοντες στα σχέδια του διεθνούς σιωνισμού.
Πράγματι η πολωνική πλευρά άρχισε την εγκληματική γενοκτονία κατά των Γερμανών μειονοτικών της περιοχής του Ντάντσιγκ προκαλώνρτας την αυτεπάγγελτο επέμβαση της Ναζιστικής Γερμανίας υποχρεούμενης προς τούτο ένεκεν των αυτονοήτων υποχρεώσεών της προς προστασία των ομοφύλων της, Γερμανών σφαγιαζομένων, έτσι δε οι εγκληματίες "σύμμαχοι" ενέπλεξαν τον κόσμο σε έναν τραγικό πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς τα οποία, λυσσαλέα, προσπαθούν να "χρεώσουν" στην Ναζιστική Γερμανία. Το ερώτημα, όμως, είναι ποια η ευθύνη συνενοχής της Ελλάδος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;
Οι "σύμμαχοι" ουδέποτε θα αποτολμούσαν την υλοποίηση του σχεδίου προκλήσεως του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως τελικά κατάφεραν για την συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας εάν δεν ήσαν σίγουροι για την υπεροπλία τους και αυτή την υπεροπλία τους της εγγυάτο [α] το ραντάρ και [β] ο ραδιοπυροσωλήνας, τα οποία τους εξασφάλισε το ελλαδικό βασιλομεταξικό καθεστώς. Η διασφάλιση, λοιπόν, από την Ελλάδα, της συντριπτικής οπλικής υπεροχής των "συμμάχων" με τα δύο κορυφαία όπλα του πολέμου, όπως αναγνωρίσθηκαν, σηματοδοτεί και την ευθύνη της για τις συνέπειες του Β' παγκοσμίου Πολέμου και δη για τις εκατόμβες των αμάχων νεκρών της Ιαπωνίας για τους οποίους μαζύ με τους Αμερικανούς θα πρέπει να δικασθεί και η βασιλομεταξική Ελλάδα.
Εξ΄ όλων των ανωτέρω, τεκμηριώνεται ότι:
A. H EΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ DE FACTO ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΠΟΛΥ ΠΡΟ ΤΗΣ ΚΗΡΥΞΕΩΣ ΤΟΥ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΑΡΑ ΔΕ ΟΥΔΕΜΙΑ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Β' ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΧΘΡΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΥΘΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΩΡΗΚΤΟΥ "ΕΛΛΗ" ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑ Η ΟΠΟΙΑ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΠΕΦΥΓΕ ΜΙΑΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΓΛΟΔΟΥΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Γ. ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΧΘΡΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ.
Δ. ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ, ΚΑΤΑΛΑΒΟΝΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΟΠΟΊΟΥ ΔΙΚΑΙΩΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΝΤΟΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΘΕΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Ε. ΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΝΤΟΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ, ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΥΠΗΡΞΑΝ ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΕΣ, ΛΟΓΟΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΥΤΕ ΕΛΑΒΑΝ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ.
Τα υπόλοιπα τα οποία ανοήτως ισχυρίζονται για δημοκοπικούς λόγους οι ιθαγενείς γραικύλοι περί, δήθεν, άδικης επιθέσεως σε μία, δήθεν, "ουδέτερη χώρα" αποτελούν ανόητα αναμασήματα ηλιθίων μουζίκων, όπως επίσης και τα περί "Ναζιστικών εγκλημάτων" αναφερόμενοι στην αναμενόμενη εφαρμογή του συνυπογραφέντος κατά την παράδοση από τους εκπροσώπους των Ελλήνων, Νόμου περί Αντιποίνων.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε σχέδιο εκπονημένο από τις κυβερνήσεις της Βρεταννίας και της Πολωνίας με την παρώθηση της δεύτερης από την πρώτη να ξεκινήσει απροκλήτως την γενοκτόνο σφαγή της Γερμανικής μειονότητος της Γερμανικής περιοχής του Ντάντσιγκ ώστε να παρασυρθεί η Ναζιστική κυβέρνηση προς αυτεπάγγελτη προστασία των ομοφύλων της και εκλαμβανομένης αυτής της αυτεπαγγέλτου επεμβάσεως ως "εισβολής" προκειμένου οι Βρεταννοί με τους συμμάχους τους να επιπέσουν στην απαρέσκουσα Ναζιστική Γερμανία και να την συντρίψουν υπείκοντες στα σχέδια του διεθνούς σιωνισμού.
Πράγματι η πολωνική πλευρά άρχισε την εγκληματική γενοκτονία κατά των Γερμανών μειονοτικών της περιοχής του Ντάντσιγκ προκαλώνρτας την αυτεπάγγελτο επέμβαση της Ναζιστικής Γερμανίας υποχρεούμενης προς τούτο ένεκεν των αυτονοήτων υποχρεώσεών της προς προστασία των ομοφύλων της, Γερμανών σφαγιαζομένων, έτσι δε οι εγκληματίες "σύμμαχοι" ενέπλεξαν τον κόσμο σε έναν τραγικό πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς τα οποία, λυσσαλέα, προσπαθούν να "χρεώσουν" στην Ναζιστική Γερμανία. Το ερώτημα, όμως, είναι ποια η ευθύνη συνενοχής της Ελλάδος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;
Οι "σύμμαχοι" ουδέποτε θα αποτολμούσαν την υλοποίηση του σχεδίου προκλήσεως του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως τελικά κατάφεραν για την συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας εάν δεν ήσαν σίγουροι για την υπεροπλία τους και αυτή την υπεροπλία τους της εγγυάτο [α] το ραντάρ και [β] ο ραδιοπυροσωλήνας, τα οποία τους εξασφάλισε το ελλαδικό βασιλομεταξικό καθεστώς. Η διασφάλιση, λοιπόν, από την Ελλάδα, της συντριπτικής οπλικής υπεροχής των "συμμάχων" με τα δύο κορυφαία όπλα του πολέμου, όπως αναγνωρίσθηκαν, σηματοδοτεί και την ευθύνη της για τις συνέπειες του Β' παγκοσμίου Πολέμου και δη για τις εκατόμβες των αμάχων νεκρών της Ιαπωνίας για τους οποίους μαζύ με τους Αμερικανούς θα πρέπει να δικασθεί και η βασιλομεταξική Ελλάδα.
Εξ΄ όλων των ανωτέρω, τεκμηριώνεται ότι:
A. H EΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ DE FACTO ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΠΟΛΥ ΠΡΟ ΤΗΣ ΚΗΡΥΞΕΩΣ ΤΟΥ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΑΡΑ ΔΕ ΟΥΔΕΜΙΑ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Β' ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΧΘΡΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΥΘΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΩΡΗΚΤΟΥ "ΕΛΛΗ" ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑ Η ΟΠΟΙΑ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΠΕΦΥΓΕ ΜΙΑΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΓΛΟΔΟΥΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Γ. ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΧΘΡΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ.
Δ. ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ, ΚΑΤΑΛΑΒΟΝΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΟΠΟΊΟΥ ΔΙΚΑΙΩΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΝΤΟΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΘΕΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Ε. ΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΕΝΤΟΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ, ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΥΠΗΡΞΑΝ ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΕΣ, ΛΟΓΟΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΥΤΕ ΕΛΑΒΑΝ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ.
Τα υπόλοιπα τα οποία ανοήτως ισχυρίζονται για δημοκοπικούς λόγους οι ιθαγενείς γραικύλοι περί, δήθεν, άδικης επιθέσεως σε μία, δήθεν, "ουδέτερη χώρα" αποτελούν ανόητα αναμασήματα ηλιθίων μουζίκων, όπως επίσης και τα περί "Ναζιστικών εγκλημάτων" αναφερόμενοι στην αναμενόμενη εφαρμογή του συνυπογραφέντος κατά την παράδοση από τους εκπροσώπους των Ελλήνων, Νόμου περί Αντιποίνων.
https://youtu.be/XEf3FG2YMzs
Οι Έλληνες υποδέχονται με άνθη τους Ναζί
ως απελευθερωτές από το βασιλομεταξικό καθεστώς.
(σ.σ. από: hellenicnationalsocialistfound.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html)
Η σφαγη των Καλαβρυτων [Του Γ. Σπυρόπουλου]
Του Γιώργου Σπυρόπουλου,
Περιφερειακού Συμβούλου Κρήτης, Έλληνες για την Πατρίδα
Περιφερειακού Συμβούλου Κρήτης, Έλληνες για την Πατρίδα
Αφιερωμένο εις ένδειξη φόρου τιμής και μνήμης στον Γιώργη Βάγια, τον παππού μου, που δεν γνώρισα ποτέ και στην Αείμνηστη Γιαγιά μου Ευθυμία Βάγια, που πάλεψε χήρα, Γερμανούς και κομμουνιστοσυμμορίτες, με τρεις κόρες και έναν γιο που πέθανε βρέφος σε ηλικία τριών ετών!
Για όλους εμάς που η μοίρα μάς έδωσε την ευχή και την κατάρα να καταγόμαστε όπως εγώ από τα Καλάβρυτα, των μύθων και της ιστορίας, του Ηρακλέους στα βουνά του Ερυμάνθου, των νερών της Στύγας, όπου η Θέτιδα βάφτισε τον Αχιλλέα στα Αθάνατα νερά της, και της Επαναστάσεως του 1821,η σημερινή μέρα που ο χρόνος σταμάτησε την 13η του Δεκέμβρη του 1943 , γράφοντας στην παγκόσμια ιστορία την μεγαλύτερη σφαγή αμάχων στην Ευρώπη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής, σε συνάρτηση με τα εγκληματικά λάθη των αντάρτικων μονάδων του ΕΛΑΣ και των δύο Βρετανών πρακτόρων!
Ήταν το 1943 , που η Βρετανική αντικατασκοπεία προσπαθούσε να περάσει δείγματα και στοιχεία ,ότι η απόβαση των "Συμμάχων " θα πραγματοποιούνταν στην Πελοπόννησο!
Ήταν το 1943 το φθινόπωρο όπου ο Καλαβρυτινός Σμήναρχος Μίχος, κατατρόπωσε λίγο έξω από τα Καλάβρυτα, την επίλεκτη και πολυπολιτισμική δύναμη των ορεινών κυνηγών της 111ης, που επανδρώνονταν από Γερμανούς, Αλσατούς, Τουρκομάνους, Αζέρους, εγκληματίες πολέμου, αιχμαλωτίζοντας 85 από αυτούς, εκ των οποίων οι τρεις τραυματίες, όπου και σφαγιάστηκαν στο Νοσοκομείο Καλαβρύτων από Ιατρό Ελασίτη και πετάχτηκαν σε πηγάδι έξω από το χωριό!
Τους επόμενους μήνες οι αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ περιέφεραν τους Γερμανούς και άλλους αιχμαλώτους στα βουνά των Καλαβρύτων, μαζί με τους Άγγλους αξιωματικούς της S.O.E!
Για κάποιον άγνωστο και αδιευκρίνιστο έως τώρα λόγο, αρχές Δεκεμβρίου του 1943, οι αντάρτες μαζί με τους Άγγλους οδήγησαν τους Αιχμαλώτους στην περιοχή των γκρεμών στο Μάζι Κλειτορίας, όπου και τους εκτέλεσαν είτε ρίχνοντας τους στον γκρεμό είτε δια πολυβολισμού!
Μετά από λίγες μέρες, δυνάμεις της Βέρμαχτ έζωσαν την επαρχία Καλαβρύτων και προέβησαν σε σκληρά και βάρβαρα αντίποινα απέναντι στον άμαχο πληθυσμό!
Μπαίνοντας στα Καλάβρυτα οι Γερμανοί μάζεψαν όλους τους άντρες στην πλατεία και έκλεισαν τις γυναίκες στο δημοτικό σχολείο.
Μεταξύ αυτών η Γιαγιά μου και η μητέρα μου με τις δύο αδερφές και τον μικρό Δημήτρη!
Οι Γερμανοί είχαν οδηγήσει ήδη τους άντρες από έντεκα ετών ως τους υπέργηρους στην ράχη του Καπή όπου και δια πολυβολισμού εκτέλεσαν πέραν των χιλίων ανδρών, μεταξύ αυτών και παιδιά επτά και οχτώ ετών!
Όμως οι περισσότεροι νεκροί που ανευρέθησαν ήταν και πυροβολημένοι στο κεφάλι από τα εννιάρια lugger , δια της χαριστικής βολής!
Γλύτωσαν μόνο δεκατρείς!
Στα απέναντι υψώματα το αποτρόπαιο θέαμα το παρακολουθούσαν εκατοντάδες Ελασίτες αντάρτες, που δεν τόλμησαν καν να προχωρήσουν σε μια επιχείρηση αντιπερισπασμού για να γλυτώσουν έστω και ελάχιστοι!
Τα Καλάβρυτα είχαν ήδη λεηλατηθεί και καιγόταν όλα τα σπίτια, από άκρη σε άκρη!
Στο σχολείο με τις γυναίκες και τα παιδιά, ήδη είχαν βάλει φωτιά και με τεράστιο ψυχικό σθένος οι γυναίκες έσπασαν την πόρτα, χωρίς την συνδρομή κανενός Αυστριακού στρατιώτη όπως κάποιοι λένε και γλύτωσαν!
Δεν γλύτωσαν όμως από την φρίκη των νεκρών συζύγων, αδελφών και συντοπιτών τους που αντίκρισαν λίγη ώρα μετά, οδηγούμενες από το αίμα που έτρεχε ποτάμι από την ράχη του Καπή!
Τα επόμενα χρόνια, έως και σήμερα οι μνήμες δεν έσβησαν ποτέ!
Τα Καλάβρυτα κάηκαν και δεύτερη φορά το 1946-1947 κατά τον συμμοριτοπόλεμο, όπου οι Ελασίτες προέβησαν στις ίδιες ωμότητες, σκοτώνοντάς αμάχους, ιερείς και Έλληνες στρατιώτες και χωροφύλακες!
Η κοροϊδία των μετακατοχικών κυβερνήσεων ήταν πρωτοφανής, όπου και τα λίγα χρήματα που έστειλε η Γερμανία ως αποζημιώσεις για τις οικογένειες έκαναν φτερά και βρέθηκαν στις τσέπες δικηγόρων, συμβολαιογράφων και "Δια την προίκα" των Βασιλικών ανακτόρων!
Οι μετέπειτα κυβερνήσεις πούλησαν τις Καλαβρυτινές γυναίκες και απαξίωσαν τις Γερμανικές αποζημιώσεις, με διάφορες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι!
Καθήκον όλων μας είναι η πραγματική εξιστόρηση των γεγονότων και η σύμπνοια όλων για την δικαίωση αυτών των γυναικών που πάλεψαν με ορατούς και αόρατους εχθρούς και εγκληματίες πολέμου!
Εις μνήμην του παππού μου Γεωργίου Βάγια, της Γιαγιάς μου Ευθυμίας, των τεσσάρων αδερφών του παππού μου και του Πατήρ Ανδρέα Καΐαφα αδερφού της Γιαγιάς μου που αποκεφαλίστηκε από τους Ελασίτες το 1947!
"Στην άκρη του τάφου φύτεψα ένα ωραίο κρίνο.
Για κοίτα πώς το θρέψανε τα δάκρυα που ρίχνω"
Σπυρόπουλος Γιώργος
Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης
Αρχιφύλακας ΕΛ.ΑΣ.
Ήταν το 1943 , που η Βρετανική αντικατασκοπεία προσπαθούσε να περάσει δείγματα και στοιχεία ,ότι η απόβαση των "Συμμάχων " θα πραγματοποιούνταν στην Πελοπόννησο!
Ήταν το 1943 το φθινόπωρο όπου ο Καλαβρυτινός Σμήναρχος Μίχος, κατατρόπωσε λίγο έξω από τα Καλάβρυτα, την επίλεκτη και πολυπολιτισμική δύναμη των ορεινών κυνηγών της 111ης, που επανδρώνονταν από Γερμανούς, Αλσατούς, Τουρκομάνους, Αζέρους, εγκληματίες πολέμου, αιχμαλωτίζοντας 85 από αυτούς, εκ των οποίων οι τρεις τραυματίες, όπου και σφαγιάστηκαν στο Νοσοκομείο Καλαβρύτων από Ιατρό Ελασίτη και πετάχτηκαν σε πηγάδι έξω από το χωριό!
Τους επόμενους μήνες οι αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ περιέφεραν τους Γερμανούς και άλλους αιχμαλώτους στα βουνά των Καλαβρύτων, μαζί με τους Άγγλους αξιωματικούς της S.O.E!
Για κάποιον άγνωστο και αδιευκρίνιστο έως τώρα λόγο, αρχές Δεκεμβρίου του 1943, οι αντάρτες μαζί με τους Άγγλους οδήγησαν τους Αιχμαλώτους στην περιοχή των γκρεμών στο Μάζι Κλειτορίας, όπου και τους εκτέλεσαν είτε ρίχνοντας τους στον γκρεμό είτε δια πολυβολισμού!
Μετά από λίγες μέρες, δυνάμεις της Βέρμαχτ έζωσαν την επαρχία Καλαβρύτων και προέβησαν σε σκληρά και βάρβαρα αντίποινα απέναντι στον άμαχο πληθυσμό!
Μπαίνοντας στα Καλάβρυτα οι Γερμανοί μάζεψαν όλους τους άντρες στην πλατεία και έκλεισαν τις γυναίκες στο δημοτικό σχολείο.
Μεταξύ αυτών η Γιαγιά μου και η μητέρα μου με τις δύο αδερφές και τον μικρό Δημήτρη!
Οι Γερμανοί είχαν οδηγήσει ήδη τους άντρες από έντεκα ετών ως τους υπέργηρους στην ράχη του Καπή όπου και δια πολυβολισμού εκτέλεσαν πέραν των χιλίων ανδρών, μεταξύ αυτών και παιδιά επτά και οχτώ ετών!
Όμως οι περισσότεροι νεκροί που ανευρέθησαν ήταν και πυροβολημένοι στο κεφάλι από τα εννιάρια lugger , δια της χαριστικής βολής!
Γλύτωσαν μόνο δεκατρείς!
Στα απέναντι υψώματα το αποτρόπαιο θέαμα το παρακολουθούσαν εκατοντάδες Ελασίτες αντάρτες, που δεν τόλμησαν καν να προχωρήσουν σε μια επιχείρηση αντιπερισπασμού για να γλυτώσουν έστω και ελάχιστοι!
Τα Καλάβρυτα είχαν ήδη λεηλατηθεί και καιγόταν όλα τα σπίτια, από άκρη σε άκρη!
Στο σχολείο με τις γυναίκες και τα παιδιά, ήδη είχαν βάλει φωτιά και με τεράστιο ψυχικό σθένος οι γυναίκες έσπασαν την πόρτα, χωρίς την συνδρομή κανενός Αυστριακού στρατιώτη όπως κάποιοι λένε και γλύτωσαν!
Δεν γλύτωσαν όμως από την φρίκη των νεκρών συζύγων, αδελφών και συντοπιτών τους που αντίκρισαν λίγη ώρα μετά, οδηγούμενες από το αίμα που έτρεχε ποτάμι από την ράχη του Καπή!
Τα επόμενα χρόνια, έως και σήμερα οι μνήμες δεν έσβησαν ποτέ!
Τα Καλάβρυτα κάηκαν και δεύτερη φορά το 1946-1947 κατά τον συμμοριτοπόλεμο, όπου οι Ελασίτες προέβησαν στις ίδιες ωμότητες, σκοτώνοντάς αμάχους, ιερείς και Έλληνες στρατιώτες και χωροφύλακες!
Η κοροϊδία των μετακατοχικών κυβερνήσεων ήταν πρωτοφανής, όπου και τα λίγα χρήματα που έστειλε η Γερμανία ως αποζημιώσεις για τις οικογένειες έκαναν φτερά και βρέθηκαν στις τσέπες δικηγόρων, συμβολαιογράφων και "Δια την προίκα" των Βασιλικών ανακτόρων!
Οι μετέπειτα κυβερνήσεις πούλησαν τις Καλαβρυτινές γυναίκες και απαξίωσαν τις Γερμανικές αποζημιώσεις, με διάφορες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι!
Καθήκον όλων μας είναι η πραγματική εξιστόρηση των γεγονότων και η σύμπνοια όλων για την δικαίωση αυτών των γυναικών που πάλεψαν με ορατούς και αόρατους εχθρούς και εγκληματίες πολέμου!
Εις μνήμην του παππού μου Γεωργίου Βάγια, της Γιαγιάς μου Ευθυμίας, των τεσσάρων αδερφών του παππού μου και του Πατήρ Ανδρέα Καΐαφα αδερφού της Γιαγιάς μου που αποκεφαλίστηκε από τους Ελασίτες το 1947!
"Στην άκρη του τάφου φύτεψα ένα ωραίο κρίνο.
Για κοίτα πώς το θρέψανε τα δάκρυα που ρίχνω"
Σπυρόπουλος Γιώργος
Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης
Αρχιφύλακας ΕΛ.ΑΣ.
(σ.σ. από: panusis.blogspot.com/2020/12/blog-post_26.html)
Η άγνωστη σφαγή του Διστόμου
Το Δίστομο, χτισμένο σε μία μικρή πεδιάδα που εκτείνεται ανάμεσα στα όρη Κίρφη, Παρνασσός και Ελικώνας, είναι σε όλους γνωστό για τη σφαγή που έγινε από τα στρατεύματα κατοχής την 10η Ιουνίου 1944.
Εκείνη την ημέρα οι Γερμανοί ξεκίνησαν από τη Λιβαδειά με κατεύθυνση προς το Στείρι, ένα μικρό χωριό πέντε χιλιόμετρα μετά το Δίστομο. Ανάμεσα στα δύο χωριά, στη θέση «Λιθαράκι», έπεσαν σε ενέδρα των ανταρτών. Οι ελασίτες αντάλλαξαν πυρά με τους Γερμανούς, τραυματίζοντας θανάσιμα έναν αξιωματικό και ελάχιστα λεπτά αργότερα, κατέφυγαν στα βουνά. Οι Γερμανοί επέστρεψαν στο Δίστομο και για αντίποινα έσφαξαν 218 αθώους ανθρώπους. Οι επιζήσαντες της σφαγής, ανάμεσά τους και ο Πρόεδρος του χωριού, κατατρομαγμένοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κατευθύνθηκαν προς την παραλία Διστόμου για να κρυφθούν, φοβούμενοι πιθανή επιστροφή των Γερμανών.
Ποιοι ευθύνονται, λοιπόν, για την σφαγή αυτών των ανθρώπων; Πού ήταν οι ελασίτες εκείνη τη στιγμή; Ενώ γνώριζαν πολύ καλά πως θα υπάρξουν αντίποινα εκείνοι δεν έκαναν τίποτα για να προφυλάξουν τους κατοίκους του Διστόμου. Αντιθέτως, έχοντας πλήρη επίγνωση της αιματοχυσίας που θα ακολουθούσε, είναι ξεκάθαρο πως επιδίωξαν τη σφαγή στο Δίστομο, κάτι που επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι αντάρτες, οι οποίοι έστησαν την ενέδρα στους Γερμανούς, δεν θρήνησαν ούτε ένα θύμα, καθώς είχαν φροντίσει από πριν να απομακρύνουν τις οικογένειές τους. Καταδίκασαν σε θάνατο τους υπόλοιπους, δηλαδή τους συντοπίτες τους, που μισούσαν περισσότερο και από τους Γερμανούς, γιατί εκείνοι δεν ασπάστηκαν την αρρωστημένη ιδεολογία του κομμουνισμού.
Δεν επέστρεψαν λοιπόν στο Δίστομο να πολεμήσουν τους Γερμανούς καταδικάζοντας σε βέβαιο θάνατο άμαχο πληθυσμό. Διάλεξαν άλλη στιγμή να εμφανιστούν… Την επόμενη ημέρα, οι επιζήσαντες άρχισαν να επιστρέφουν δειλά δειλά στο Δίστομο για να κηδέψουν τους δικούς τους, των οποίων οι σοροί βρίσκονταν εκτεθειμένοι σε δρόμους και αυλές σπιτιών. Οι ελασίτες δεν σεβάστηκαν ούτε εκείνη την ιερή στιγμή. Εισήλθαν στο χωριό φωνάζοντας πως έρχονται οι Γερμανοί και ανάγκασαν για ακόμη μία φορά τους κατοίκους να εγκαταλείψουν το Δίστομο για να σώσουν τη ζωή τους. Με τον τρόπο αυτό μπόρεσαν ανενόχλητοι να λεηλατήσουν και κλέψουν τα έρημα σπίτια.
Χήρες, ορφανά, ξεκληρισμένες οικογένειες. Άνθρωποι να αναζητούν τους συγγενείς τους, να βιώνουν την απόλυτη φρίκη και παράλληλα να πρέπει να προστατευθούν από τους συμμορίτες. Το πένθος και ο φόβος κυριαρχούσαν σε όλο το Δίστομο. Η σφαγή της 10ης Ιουνίου 1944 είναι από τις πλέον γνωστές και για εκείνη την ημέρα έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά, περισσότερα εκ των οποίων είναι ψεύδη. Προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, με σκοπό να απαλλάξουν τους ελασίτες από τις ευθύνες τους. Κυρίως, όμως, προσπαθούν πάση θυσία να αποκρύψουν τα γεγονότα που ακολούθησαν λίγο καιρό μετά. Δυστυχώς, οι χαροκαμένες οικογένειες έμελλε να θρηνήσουν και άλλα θύματα.
Από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, οι ελασίτες διέπραξαν τρομερά εγκλήματα εναντίον αμάχων. Όποιος δεν τους βοηθούσε, όποιος δεν ασπαζόταν την ιδεολογία τους, ήταν αυτομάτως και εχθρός τους, κάποιος που του άξιζε ένας βασανιστικός θάνατος.
Έτσι λοιπόν, στην Τατάρνα Ευρυτανίας, οι ελασίτες δολοφόνησαν πάνω από 3.000 Έλληνες από όλη τη Δυτική Ελλάδα. Συγκεντρώνονταν στο χωριό Χαλκιόπουλο και μετά από εξαντλητική και βασανιστική πορεία στα βουνά, έφταναν σε βάραθρο. Εκεί, σπρώχνονταν στο χάος δεμένοι ανά δύο από τους καρπούς, κάτω από τους καγχασμούς, τις βρισιές και τα χτυπήματα των αιμοδιψών ελασιτών, υπό την εποπτεία του αρχιεγκληματία κομμουνιστή Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη). Στον Φενεό Κορινθίας δολοφονήθηκαν περίπου 4.000 Έλληνες από όλη τη Βόρεια Πελοπόννησο. Μετά από κράτησή τους στη Μονή Αγ. Γεωργίου, όπου βίωναν κάθε είδους εξευτελισμούς και μαρτύρια, σφάζονταν στις πέριξ της Μονής πλαγιές. Αργότερα, στο κοντινό Κακοβούνι ανακαλύφθηκε ένα πολύ βαθύ βάραθρο και από τότε, κάθε βράδυ δεκάδες κρατούμενοι έβρισκαν εκεί φριχτό θάνατο. Παράλληλα με τη γενοκτονία του Φενεού, εκτεταμένες σφαγές από τον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ έγιναν και στην περιοχή Στιμάγκας Κορινθίας, επί του λόφου της Ευαγγελίστριας. Περιγράφεται ακόμη και περίπτωση κανιβαλισμού από τους δαιμονισμένους κομμουνιστές. Τα πτώματα βρέθηκαν διάσπαρτα στις χαράδρες και τις πλαγιές, ενώ κατορθώθηκε να αναγνωριστούν πάνω από 800 θύματα, τα ονόματα των οποίων βρίσκονται στο εκεί μνημείο.
Ωστόσο, η πιο απάνθρωπη σφαγή Ελλήνων συνέβη στον Μελιγαλά. Μετά από σκληρή μάχη στην οποία οι Ελασίτες υπερτερούσαν συντριπτικά σε αριθμό και οπλισμό, επακολούθησε σφαγή 2.000 αιχμαλώτων. Το μακελειό δεν περιορίστηκε στον Μελιγαλά, αλλά επεκτάθηκε σε όλη τη γύρω περιοχή. Οι μελλοθάνατοι υποχρεώνονταν δεμένοι με συρματόπλεγμα ανά τρείς, να βαδίσουν χιλιόμετρα ξυπόλυτοι φορώντας μόνο τα εσώρουχα τους. Πολλοί σφάζονταν κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ενώ όσοι κατάφερναν να φτάσουν στο τέρμα, ένα μεγάλο ξεροπήγαδο, περίμεναν τη σειρά τους παρακολουθώντας τους άλλους αιχμάλωτους να κατακρεουργούνται. Στο στόμιο του ξεροπήγαδου σφάζονταν με τον αγριότερο και σαδιστικότερο τρόπο και πετάγονταν ημιθανείς μέσα. Κύριοι υπεύθυνοι της φοβερότερης σφαγής της Ελληνικής Ιστορίας, οι Θανάσης Κλάρας-Βελουχιώτης, Τάσος Κουλαμπάς και Νίκος Μπελογιάννης. Μετά τις φρικαλεότητες του Μελιγαλά, επακολούθησε μάχη και σφαγή περίπου 600 πατριωτών στους Γαργαλιάνους.
Αντίστοιχα γεγονότα με τα παραπάνω συνέβησαν και στο Δίστομο. Κατά τη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου οι ελασίτες σκότωσαν 23 Διστομίτες. Εξαπολύοντας όλο τους το μένος, δεν δίστασαν να σκοτώσουν ακόμη και ένα εντεκάχρονο παιδί, τον Κωνσταντίνο Κωσταγιάννη. Συνήθης τακτική τους, ήταν να σκοτώνουν και να εξαφανίζουν τις σορούς των θυμάτων. Μάλιστα, δεν δίσταζαν να ζητούν χρήματα και χρυσαφικά από τις γυναίκες των θυμάτων, με αντάλλαγμα την υπόδειξη του μέρους που τους κρατούσαν, υποτίθεται, φυλακισμένους. Οι 16 από τα θύματά τους βρέθηκαν αποκεφαλισμένοι, ξεκοιλιασμένοι σε βοσκότοπους. Οι υπόλοιποι 7, ο τότε πρόεδρος του Διστόμου , Χαράλαμπος Κίνιας μαζί με άλλους 6 από το Δίστομο, βρήκαν φριχτό θάνατο από τους εαμοκομμουνιστές, καθώς τους πέταξαν ζωντανούς σε βάραθρο του Παρνασσού γνωστό ως «Δρακοκάρκαρο», που έχει βάθος 104 μέτρα. Με τον ίδιο τρόπο δολοφόνησαν 17 νέους από την Αράχωβα, 3 από την Δαύλεια και 1 από την Αθήνα. Κανείς δεν ήξερε το τέλος αυτών των ανθρώπων, όλοι τους θεωρούνταν αγνοούμενοι. Οι οικογένειές τους προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μάθουν ποια ήταν η τύχη των συζύγων, των παιδιών, των πατεράδων, των αδερφών τους. Με το τέλος του συμμοριτοπολέμου, ένας κτηνοτρόφος από την Αράχωβα υπέδειξε στις οικογένειες των αγνοουμένων το σημείο του Παρνασσού (σε υψόμετρο 2.150 μέτρων), στο οποίο βρίσκονταν πεταμένες οι σοροί των θυμάτων, τις οποίες και ανέσυρε ο στρατός λίγες ημέρες αργότερα. Ο κτηνοτρόφος έτυχε να δει το αποτρόπαιο έγκλημα χωρίς να τον αντιληφθούν, αλλά όντας φοβισμένος για τη ζωή του, δεν τολμούσε να αποκαλύψει σε κανέναν τα όσα είχε δει. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ίδιο σημείο, στον Δρακοκάρκαρο του Παρνασσού, δολοφονήθηκαν και άντρες του 5-42 Συντάγματος Ευζώνων .
Ενώ η σφαγή του Διστόμου από τους Γερμανούς είναι γνωστή και οι ετήσιες εκδηλώσεις της προσελκύουν κυβερνητικούς εκπροσώπους και εκπροσώπους όλων των κομμάτων του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», λαμβάνοντας έτσι και μεγάλη δημοσιότητα, η σφαγή των Διστομιτών από τους εαμοκομμουνιστές παραμένει σκοπίμως στην αφάνεια. Με την πάροδο του χρόνου επιδιώκεται η απόκρυψη των εγκλημάτων τους, αλλά και του πρωταγωνιστικού τους ρόλου στη σφαγή της 10ης Ιουνίου. Μόνο ένα μνημείο υπάρχει για να μαρτυρά τα αίσχη τους και για αυτό τον λόγο έχει επανειλημμένως βεβηλωθεί, ακόμη και αφαιρεθεί. Στην κεντρική πλατεία του Διστόμου βρίσκεται η εκκλησία του πολιούχου του, Αγίου Νικολάου. Στην κεντρική είσοδό της έχουν τοποθετεί δύο μεγάλες μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα των 218 σφαγιασθέντων από τα στρατεύματα κατοχής. Στα δεξιά της εισόδου όμως, υπάρχει ακόμη μία μαρμάρινη πλάκα, όπου αναγράφεται χαρακτηριστικά: «Γόνοι της μεγάλης μας Ελλάδος που εσφαγιάσθησαν το 1944-1949 παρά των εαμοκομμουνιστών διότι ηγάπησαν την πατρίδα μας Ελλάδα» και ακολουθούν τα ονόματα των 23 Διστομιτών. Πολλές φορές βιολογικοί και ιδεολογικοί απόγονοι των συμμοριτών αφαίρεσαν τη συγκεκριμένη μαρμάρινη πλάκα, με το πρόσχημα ότι ξυπνά το μίσος μεταξύ των οικογενειών των θυμάτων και των οικογενειών των εγκληματιών. Όμως, το βράδυ εκείνοι την έβγαζαν, το πρωί την αποκαθιστούσαν οι οικογένειες των θυμάτων.
Μπορούν εύκολα στα βιβλία της ιστορίας και στα διάφορα ΜΜΕ να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, δεν μπορούν όμως να κάνουν το ίδιο και στην τοπική κοινωνία. Είναι ειλικρινά λυπηρό να βλέπεις τους απογόνους των εγκληματιών (βιολογικούς και ιδεολογικούς) να μηχανορραφούν για να εξαφανίσουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούν να το πετύχουν, προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν την αλήθεια. Τοποθέτησαν λοιπόν μία μαρμάρινη στήλη στο δημαρχείο του Διστόμου, πάνω στην οποία αναγράφουν τα ονόματα όλων όσων διετέλεσαν πρόεδροι και δήμαρχοι του χωριού και δίπλα στο όνομα του Χαράλαμπου Κίνια γράφουν χαρακτηριστικά «εκτελέστηκε την 10-6-1944». Ο ίδιος άνθρωπος λοιπόν, καταγράφεται σε μια στήλη ως «θύμα των ναζί» (ψευδώς) και σε άλλη ως θύμα των εαμοκομμουνιστών.
Κάποιοι νομίζουν πως με τέτοια δόλια μέσα θα μπορέσουν να επιφέρουν τη σύγχυση και μετέπειτα τη λήθη. Σε συνδυασμό με την επιμνημόσυνη φιέστα που διοργανώνουν κάθε χρόνο στην επέτειο της 10ης Ιουνίου, εκμεταλλευόμενοι το αίμα των 218 αθώων ανθρώπων για τα δικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα , αφήνουν στην αφάνεια σκοπίμως τους υπόλοιπους 23. Λένε πως κάποιος πεθαίνει όταν δεν υπάρχει κανείς να τον θυμάται. Αυτό ακριβώς επιθυμούν για τους 23 συντοπίτες τους αποφεύγοντας να μνημονεύονται κι εκείνοι. Για τους ίδιους αξία έχουν μόνον όσοι δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς. Όσοι βρήκαν αποτρόπαιο θάνατο από τους εγχώριους κομμουνιστές ίσως και να το άξιζαν, κρίνοντας από όσα λένε για τα θύματα στον Μελιγαλά.
Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν κάποιοι τελείως διαφορετικοί από εκείνους, οι οποίοι τον Αύγουστο κάθε έτους, τελούν επιμνημόσυνη δέηση στον Δρακοκάρκαρο του Παρνασσού, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Γιατί για αυτούς οι 23 ψυχές δεν είναι ούτε απόδειξη ειδεχθών εγκλημάτων, η οποία πρέπει και να εξαφανιστεί, ούτε ευκαιρία πολιτικής εκμετάλλευσης, αλλά ένας φωτεινός φάρος, που τους δείχνει τον δρόμο για μια ενωμένη Ελλάδα, απαλλαγμένη και εξυγιασμένη από την κομμουνιστική χολέρα.
Μαρία Σιδέρη – Τσάμη
Διαβάστε αυτό και άλλα πολλά στο 18ο τεύχος του περιοδικού «Μαίανδρος» που κυκλοφορεί
(σ.σ. από πρώην: http://www.crete-news.gr/%CE%B7-%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Υπενθυμίζεται ότι ήδη από το 1933 και πολύ πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η παραπάνω αγγλική εφημερίδα δημοσίως ενημέρωνε τον κόσμο ότι οι εβραίοι κήρυξαν πρώτοι τον πόλεμο στη Γερμανία (μεταπολεμικά το 1947 με τρομοκρατικές επιθέσεις τα κορόιδα τους άγγλους που τους υποστήριξαν), οπότε είχε κάθε νόμιμο αμυντικό δικαίωμα ο Χίτλερ υπερασπιζόμενος την πατρίδα του να εξολοθρεύσει τους ίδιους με το όποιο ‘’ολοκαύτωμα’’ και όσους πήραν το μέρος τους εναντίον της ανεξάρτητης τότε Γερμανίας από οποιονδήποτε εβραιοσιωνιστικό έλεγχο εκείνη την εποχή.