- Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια, ο Robert Warren Miller, που γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1933, ο πάμπλουτος συμπέθερος του «Έλληνα» βασιλιά μας, είναι ΕΒΡΑΙΟΣ Ασκεναζὶμ στην καταγωγή. Ενώ πιο «περιούσιος» δεν γίνεται κανείς, τα τελευταία χρόνια καταβάλλονται προσπάθειες να αποκρυβεί η καταγωγή. Στις νεώτερες εκδόσεις της Βικιπαίδειας, επαλείφθηκε η αναφορά στους Εβραίους Ασκεναζίμ, σίγουρα με πολλά χρήματα (σ.σ. από autochthonesellhnes.blogspot.com/2016/02/blog-post_19.html) & (σ.σ. υπενθυμίζοντας από την αρθρογραφία μας): Σήμερα ο όρος Εβραίος χρησιμοποιείται πολύ επιπόλαια και συμπεριλαμβάνει όλους αυτούς που ασπάστηκαν την Εβραϊκή πίστη στις διάφορες ιστορικές περιόδους. Πολλοί από αυτούς δεν είναι Σημιτικής καταγωγής. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που ασπάστηκε την Εβραϊκή πίστη προέρχονται από τους Herodians που είχαν Τουρκο-Μογγόλικο αίμα. Στην πραγματικότητα είναι Εδομίτες.. (βλ. Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια Τομ, 5, σ. 41: 1952. Αναφέρει ‘’Edom ενυπάρχει στον Σύγχρονο Εβραϊσμο’’. Ο καθηγητής Lothrop Stoddard, ο προεξέχων εθνολόγος αναφέρει επίσης: ‘’Τα ίδια τα Εβραϊκά αρχεία παραδέχονται πως το 82% αυτών που εισέρχονται στο Πολιτικό Σιωνιστικό κίνημα, είναι Ασκεναζίμ. Στο όνομα είναι Εβραίοι αλλά όχι και Σημίτες)
Ἐπ' ἀφορμῇ διαφόρων ἀναφορῶν ποὺ ἔγιναν πρόσφατα γιά ''ἑβραῖες'' νύφες τῆς ἑλληνικῆς βασιλικῆς οἰκογένειας μὲ σκοπὸ νὰ χτυπηθεῖ ὁ θεσμὸς τῆς βασιλείας (ὅπως τὸ ἴδιο ἔπραξαν καὶ οἱ Μασόνοι αἰῶνες πρὶν γιὰ νὰ πάρουν ἐκεῖνοι τὴν ἐξουσία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ ἔπειτα) ἀπὸ διάφορους ἀντιβασιλικοὺς χρησιμοποιῶντας τὸν ἐβραϊσμὸ ὡς πρόσχημα, κρίθηκε ἀπαραίτητο νὰ διευκρινιστεῖ συνοπτικὰ τὸ ὅλο θέμα τοῦ ''ἑβραίου'' μέσα ἀπὸ τὴν ἀρθρογραφία μας καὶ ὄχι μόνο, διότι συνεχίζει κιόλας νὰ ὑπάρχει ἡ παράνομη νομοθεσία τοῦ ''ἀντισημιτισμοῦ'' ποὺ λανθασμένα ἀναφέρεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο σὲ ἑβραίους ἀπὸ προκλητικὰ ἀμόρφωτους πολιτικάντηδες καὶ δικαστικοὺς ποὺ βρίσκουν εὐκαιρία ἔτσι νὰ κυνηγοῦν καὶ ἄτομα σὰν ἐμᾶς μὲ τὴ συγκεκριμένη νομοθεσία. Παίρνοντας τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρὰ λοιπόν, ὑπενθυμίζουμε ὅτι οἱ Ἀσκεναζὶμ ἑβραῖοι (σὰν τὸν προαναφερόμενο πεθερὸ τοῦ ἕλληνα βασιλιᾶ μας) δὲν κατάγονται ἀπὸ τίς 12 φυλὲς τοῦ Ἰσραὴλ γιὰ νὰ θεωρηθοῦν καὶ σημῖτες, ἀλλὰ ἀπὸ ἡμινομαδικὸ τουρκικὸ λαὸ τοῦ ἄλλοτε βασιλείου τῆς Χαζαρίας (ἀπ' τὸ ὁποῖο κατάγεται καὶ ἡ πασίγνωστη ἐβραιοσιιωνιστικὴ οἰκογένεια Ρότσιλντ) ποὺ ἀσπάστηκε κάποια στιγμὴ τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία γιὰ νὰ βρεθεῖ σὲ οὐδέτερη τότε στάση μεταξὺ Βυζαντινῶν καὶ μουσουλμάνων ποὺ σκοτώνονταν μεταξύ τους. Μιὰ γρήγορη ματιὰ μέχρι καὶ στή ''Βικιπέδια'' μπορεῖ νὰ ἐπιβεβαιώσει τὰ ὅσα λακωνικῶς λεχθέντα. Συνεπῶς, ἔχουμε στὴ συγκεκριμένη περίπτωση κάποιους ποὺ δὲν ἀνήκουν στὸν ἑβραϊκὸ λαὸ φυλετικὰ (δηλ. σὲ κάποια ἀπὸ τίς 12 φυλὲς τοῦ), παρὰ μόνο θρησκευτικὰ ὅπως καὶ κάθε ἄλλος ἄνθρωπος ἀνεξαρτήτου καταγωγῆς σὰν κάποιον ἕλληνα ἂς ποῦμε ποὺ ἀποφασίζει νὰ ἔχει τὸν ἐβραϊσμὸ γιὰ θρησκεία του, ἤτοι τὴν Παλαιὰ μόνο Διαθήκη καὶ τὸ Ταλμοὺδ ὡς θρησκευτικά του βιβλία, ὁ ὁποῖος εἴτε θὰ ὑποστηρίζει τὰ κοσμοεξουσιαστικὰ (ἄρα καὶ εἰς βάρος μας ἢ ἐναντίον μας) ὁράματα τοῦ σιωνισμοῦ τῆς (ἀνεξαρτήτου φυλετικῆς καταγωγῆς ποὺ ἔχει αὐτὸς ὁ κάποιος) εἴτε ὄχι σὰν τοὺς εἰκονιζόμενους πιὸ πάνω ἀντισιωνιστὲς ἑβραίους ποὺ καταδείξαμε φωτογραφικὰ εἴτε θὰ εἶναι ἑβραῖος θρησκευτικὰ παρὰ μόνο στὰ χαρτιὰ (σὰν τόσους καὶ τόσους χριστιανοὺς στὴν πατρίδα μᾶς) χωρὶς νὰ πατάει τὸ πόδι του δηλαδὴ σὲ καμιὰ ἑβραϊκὴ Συναγωγή.
Τὸ συμπέρασμα ποὺ βγάζουμε λοιπὸν ἀπὸ αὐτὴ τὴ σύντομη ἀνασκόπηση ποὺ κάναμε στὸ θέμα τοῦ ἐβραϊσμοῦ, εἶναι ὅτι ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τίς κατηγορίες τῶν ἑβραίων εἴτε ἀνήκουν στὶς 12 φυλὲς τοῦ Ἰσραὴλ εἴτε ἔχουν ὁποιαδήποτε ἄλλη φυλετικὴ καταγωγὴ ἀπὸ ὁποιοδήποτε μέρος τοῦ πλανήτη καὶ ἔτσι εἶναι ἑβραῖοι μόνο στὴ θρησκεία, παρὰ μόνο μὲ τοὺς θρησκευόμενους ἑβραίους ἔχουμε πρόβλημα ἀνεξαρτήτως φυλετικῆς καταγωγῆς τοῦ καθενός τους, ἀρχικὰ σὲ τελετουργικὸ ἐπίπεδο (π.χ. κάποιος ἕλληνας ποὺ ἀποφασίζει νὰ ἀσκήσει ἑβραϊκὴ μαγεία ἀπὸ τὴ Σολομωνική τους) μιᾶς ποὺ φτάνουν στὸ σημεῖο μέχρι καὶ νὰ δολοφονοῦν ὅσους δὲν εἶναι ἑβραῖοι (ἄρα καὶ ἐμᾶς) πέρα ἀπ' το ὅτι ἡ μαγεία τους ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Γιαχβὲ ἢ Βιβλικὸ Θεό τους καὶ ἀντίπαλο τοῦ Σατανᾶ ὅπως ὑπενθυμίζουμε ἀπὸ τὴν ἀρθρογραφία μας τὰ ἑξῆς:
Ο εβραϊκός Θεός Γιαχβέ/ Ιεχωβάς, οι άγγελοι του και οι ναζωραίοι του χρησιμοποιούνται στα έργα της μαύρης μαγείας και αναγκάζουν τους δαίμονες να εμφανιστούν. Το Κλειδί του Σολομώντα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός εβραϊκού γραπτού Γριμορίου (τα οποία σχεδόν όλα είναι).
Ο μάγος / φορέας (συνήθως ένας ραβίνος ή άλλος Εβραίος) στο πλαίσιο της προετοιμασίας περνά μέσα από μια προπαρασκευαστική περίοδο στη νηστεία, την αγαμία και στις προσευχές στο Γιαχβέ / Ιεχωβά. Όταν η εργασία αυτή εκτελείται, (αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ζωντανή θυσία αίματος των ζώων ή των ανθρώπων, όπως υπαγορεύεται στην Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου: Και εσύ ολοκαυτωμάτων προσφορά θέλεις, τη σάρκα και το αίμα, πάνω στο θυσιαστήριο του Κυρίου του Θεού σου, και το αίμα των θυσιών σου θα χυθεί έξω και πάνω στο θυσιαστήριο του Κυρίου του Θεού σου, και τρώγε τη σάρκα -Δευτερονόμιο 12:27 ) ο χειριστής φτιάχνει έναν κύκλο εννέα ποδιών και τοποθετεί ένα αδρανές τρίγωνο προς την πλευρά του περίκλειστου κύκλου για τον δαίμονα που θα εξαναγκασθεί να εμφανιστεί.
Στὸν ἑβραϊκὸ Θεό τους δηλαδὴ ἢ θεὸ τοῦ Ἰσραὴλ στὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου ἐξορκίζεται μάλιστα ὁ Σατανᾶς ὅπως θυμίζουμε κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ χριστιανικοῦ Βαπτίσματος ποὺ ἔγινε στὸν καθένα μας:
ΑΦΟΡΚΙΣΜΟΣ Γ΄
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Κύριε Σαβαώθ, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ἰώμενος πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν, ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸν δοῦλον (δούλην) σου, ἐκζήτησον, ἐξερεύνησον, καὶ ἀπέλασον ἀπ’ αὐτοῦ (αὐτῆς) πάντα τὰ ἐνεργήματα τοῦ Διαβόλου. Ἐπιτίμησον τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασι, καὶ δίωξον αὐτά, καὶ καθάρισον τὸ ἔργον τῶν χειρῶν σου, καί, τῇ ὀξείᾳ σου χρησάμενος ἐνεργείᾳ, σύντριψον τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ (αὐτῆς) ἐν τάχει, καὶ δὸς αὐτῷ (αὐτῇ) νίκας κατ’ αὐτοῦ καὶ τῶν ἀκαθάρτων αὐτοῦ πνευμάτων• ὅπως, τοῦ παρὰ σοῦ ἐλέους τυγχάνων (τυγχάνουσα), καταξιωθῇ τῶν ἀθανάτων καὶ ἐπουρανίων σου μυστηρίων, καὶ δόξαν σοι ἀναπέμψῃ, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Περνῶντας ἔπειτα σὲ θρησκευτικὸ ἐπίπεδο, πάλι γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους σὲ πολιτικὸ πεδίο αὐτὴ τὴ φορὰ ἔχουμε πρόβλημα μὲ ὅσους ἀσπάζονται τὰ κοσμοεξουσιαστικὰ ὁράματα τοῦ ἐβραιοσιωνισμοῦ, ἀνεξαρτήτως φυλετικῆς καταγωγῆς τοῦ καθενὸς τοὺς (π.χ. καὶ ἕνας ἕλληνας μπορεῖ νὰ ὑπηρετεῖ τὴν παγκοσμιοποίησή τους σὰν τόσους καὶ τόσους πολιτικάντηδες) μιᾶς ποὺ ἐπιχειρεῖται κοσμικὴ αὐτὴ τὴ φορὰ ὑποταγῇ στὸν Θεό τους καὶ Μεσσία τοῦ (π.χ. στὸ Ταλμουδικὸ βιβλίο τοὺς Χαρκόϊμ διαβάζουμε ὅτι '' Ὅταν θὰ ἔλθῃ ὁ Μεσσίας, κάθε Ἑβραῖος θὰ ἔχει 2.800 δούλους καὶ 310 γυναῖκες, ὅλη δὲ ἡ περιουσία τῶν λαῶν τῆς γῆς θὰ περιέλθει στὰ χέρια τῶν υἱῶν τοῦ Ἰσραήλ''). Σὲ ἐτούτη τὴν περίπτωση ὁπότε, καθίσταται αὐτονόητο ὅτι δὲν ἔχουμε πρόβλημα μὲ κάποιον ἑβραῖο ποὺ δὲν θρησκεύεται ἢ εἶναι τέτοιος παρὰ μόνο στὰ χαρτιὰ ποὺ λένε δίχως νὰ διαφέρει ἔτσι σὲ τίποτε ἀπὸ κάθε ἄλλον ἄθρησκο μαζάνθρωπο γύρῳ μας εἴτε εἶναι ἕλληνας εἴτε ὄχι, ὅπως καὶ μὲ κάθε ἑβραῖο ποὺ δὲν τὸν ἐνδιαφέρει νὰ ἐξουσιάσει σιωνιστικὰ ὅλους τοὺς λαοὺς τοῦ πλανήτη ἢ ποὺ πολεμάει μάλιστα κάθε τέτοιον σχεδιασμὸ ἐμφυλιοπολεμικὰ ἂς ποῦμε μεταξὺ ἑβραίων. Κατὰ συνέπεια, ὁ γενικευμένος ὅρος ''ἀντιεβραϊσμός'' ποὺ ἐνδεχομένως νὰ προσπαθήσει κάποιος νὰ μᾶς προσάψει μὲ σκοπὸ νὰ μᾶς ἐκδιώξει ποινικὰ δὲν εὐσταθεῖ, διότι ἑβραῖος ἀπὸ ἑβραῖο ἔχει διαφορὰ στὰ θρησκευτικὰ ὅπως καταδείξαμε γιὰ νὰ ποῦμε ὅτι στρεφόμαστε μισαλλόδοξα ἐναντία σὲ ὁλόκληρη τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία (π.χ. κάποιος ἑβραῖος μπορεῖ νὰ περιορίζεται παρὰ μόνο σὲ προσευχὲς καὶ ὄχι σὲ τελετουργικὲς δολοφονίες ἂς ποῦμε). Τὴν ἴδια στάση κρατᾶμε ἀπέναντι καὶ σὲ κάθε ἄλλη θρησκεία ποὺ δὲν προσπαθεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ εἰς βάρος μᾶς μέσα στὴν κοινωνία καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐπιθυμοῦμε τὴν κατάργηση κάθε πανθρησκευτικὴς σὰν τῆς Μασονίας ποὺ ἀναγκαστικὰ θὰ πρέπει νὰ καταστρέψει καὶ τὴ δική μας σατανικὴ θρησκεία σὰν κάθε ἄλλη μεμονωμένη γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ὑπάρξει ἡ συνενωτικὴ δική της. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε μαντικὲς ἱκανότητες γιὰ νὰ ξέρουμε ποιός ἑβραῖος εἶναι θρησκευόμενος μὲ δολοφονικὲς τάσεις στὰ τελετουργικὰ καὶ ποιός ὄχι ἢ ἂν εἶναι παρὰ μόνο στὰ χαρτιὰ ἑβραῖος δίχως νὰ πατάει τὸ ποδάρι του σὲ Συναγωγές, τότε ἀκολουθῶντας τὴν τακτικὴ ποὺ λέει ''πονάει δόντι κόβω κεφάλι'', ἐπιθυμοῦμε νὰ καταστεῖ παράνομη ἡ ἑβραϊκὴ θρησκεία γιὰ νὰ μὴν ρισκάρουμε τὴ ζωή μας (καὶ γιὰ λόγους δημόσιας ἀσφάλειας εὐρύτερα) ὅταν δὲν θὰ μποροῦμε νὰ ξέρουμε λόγου χάρη ἂν ὁ ἀνεξαρτήτως φυλετικῆς καταγωγῆς διπλανός μας ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἕλληνας, ἀσκεῖ ἢ ὄχι ἑβραϊκὲς τελετουργικὲς δολοφονίες ἐκτελῶντας τὴ μαγεία τους σὰν ἐκείνη ποὺ καταδείξαμε πρωτύτερα.
– Οι Νόμοι της Νιρεμβέργης, αποφασίστηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου 1935 στο 7ο Συνέδριο (Συνέδριο της Ελευθερίας) του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών (NSDAP) στη Νιρεμβέργη. Με τους νόμους αυτούς οι εθνικοσοσιαλιστές έκτισαν την νομική βάση για τον αντισημιτισμό τους. Οι Νόμοι της Νιρεμβέργης περιείχαν τα εξής:
Η “συντήρηση της καθαρότητος του γερμανικού αίματος” αποτελεί βασικό τμήμα της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Ο νόμος απαγορεύει γάμους μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων.
Aπαγορεύονται οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων, οι οποίες από εδώ και εμπρός τιμωρούνται με φυλακή. Τιμωρείται όμως μόνον ο άνδρας, επειδή η γυναίκα, κατά τη γνώμη του Χίτλερ, σεξουαλικά εξαρτάται από τον άνδρα.
Δεν επιτρέπεται σε Εβραίο να προσλαμβάνει γυναίκα γερμανικού ή συγγενούς αίματος κάτω των 45 ετών ως οικιακή βοηθό, επειδή βάσει της ναζιστικής ιδεολογίας εννοείται ότι “ο Εβραίος διαφορετικά θα την βιάσει”.
Αποφασίζεται νέα σημαία της Γερμανίας. Τα χρώματα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (μαύρο, κόκκινο και χρυσό, που είναι και τα σημερινά χρώματα) αντικαθίστανται με τα παλιά χρώματα της αυτοκρατορίας (μαύρο, λευκό, κόκκινο). Συγχρόνως κηρύσσεται η σημαία με την σβάστικα νέα εθνική σημαία.
Απαγορεύεται Εβραίος να σηκώσει την νέα γερμανική σημαία. Αντίθετα τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τα δικά τους σύμβολα.
Μόνο άτομα με γερμανικό ή συγγενές αίμα έχουν το δικαίωμα να κατέχουν τη γερμανική υπηκοότητα.
Ο νόμος ορίζει ποιος υπολογίζεται Εβραίος, ποιος είναι μισός Εβραίος και ποιος κατά το ένα τέταρτο.
Στο εξής τα δικαιώματα των Εβραίων θα περιορίζονται μέχρι την πτώση του Τρίτου Ράιχ συνεχώς. Οι περιορισμοί θα αφορούν την κοινωνική αλλά και την προσωπική τους ζωή. (από: timesnews.gr)
Κλείνοντας μὲ τὰ φυλετικά, θὰ λέγαμε ὅτι καὶ ὁ ''ἀντισημιτικός'' νόμος εἶναι παράνομος ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἐντελῶς ἀνιστόρητα ἀναφέρεται παρὰ μόνο σὲ ἑβραίους, ἀφοῦ ὡς σημῖτες δὲν μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε ἀνθρώπους παρὰ μόνο ἀπὸ τίς 12 φυλὲς τοῦ Ἰσραὴλ (ἄλλα καὶ Ἄραβες ἐπὶ παραδείγματι):
Σημίτες θεωρούνται οι λαοί που ομιλούν τις Σημιτικές Γλώσσες.
Η θεωρία της κοινής καταγωγής από την βιβλική μορφή Σημ έχει περισσότερο μυθικό χαρακτήρα.
Η σημερινή επιστήμη αμφισβητεί το ότι ο όρος έχει σημασία πέραν της Γλωσσολογίας.
Ο Αβραάμ θεωρούσε τον εαυτό του απόγονο του Σημ, του μεγαλύτερου γιου του Νώε.
Για τον λόγο αυτό κατά την βιβλική εποχή, όλοι οι λαοί της Εγγύς Ανατολής που θεωρούνταν απόγονοι του Νώε ονομάζονταν «Γιοι του Σημ».
Ο βιβλικός αυτός μύθος των «Υιων του Σημ» διαφέρει κάπως από τον σημερινό όρο του «Σημιτών», ο οποίος για πρώτη φορά χρησιμοποιείται από τον Γερμανό ιστορικό Λούντβιχ Σλαίτσερ το 1781.
Οι λαοί που ομιλούν Σημιτικές γλώσσες προήλθαν από την Αραβική Χερσόνησο.
Διάφορες εξορμήσεις τους έφεραν στην Μεσοποταμία, Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο και Αιθιοπία.
Με τον Φοινικικό αποικισμό έφθασαν μέχρι τα παράλια της δυτικής Μεσογείου.
από:science.fandom.com/el/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82
Μὲ ἄλλα λόγια, ὅταν κάποιος μιλάει ἐναντίον τῶν ἑβραίων καὶ διώκεται μὲ τὸν ἀντιρατσιστικὸ νόμο τοῦ ''ἀντισημιτισμοῦ'', κάτι τέτοιο εἶναι παράνομο διότι ὁ διώκτης του ἰσχυρίζεται ψευδῶς ὅτι ὁ κατήγορος στρέφεται ἐνάντια καὶ σὲ ὅλους τοὺς ὑπόλοιπους σημιτικοὺς λαοὺς ποὺ δὲν εἶναι φυλετικὰ ἑβραῖοι, ἕνα γεγονὸς ποὺ μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὡς συκοφαντικὴ δυσφήμηση λόγου χάρη καὶ ὁ διώκτης νὰ καταστεῖ πλέον κατηγορούμενος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ἐξεδίωξε! Ἐπίσης, ὁ κατήγορος μπορεῖ κάλλιστα νὰ χρησιμοποιήσει τὸν ἴδιο ''ἀντιρατσιστικό'' νόμο καὶ νὰ ἐκδιώξει τὸν διώκτη του ἐπειδὴ κάνει ρατσιστικὲς διακρίσεις ὅταν μιλάει παρὰ μόνο γιά ''ἀντισημιτισμό'' καὶ ὄχι γιά ''αντιἑλληνισμό'' ἂς ποῦμε ἀποφεύγοντας νὰ βάλει τό ''ἀντί'' καὶ σὲ κάθε ἄλλο λαό, λὲς καὶ οἱ ζωὲς τῶν σημιτῶν ἔχουν μὲ ρατσιστικὸ τρόπο μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν εἶναι σημῖτες καὶ ἔτσι ὑπάρχει νομοθεσία παρὰ μόνο γιά ''ἀντισημιτισμό''!!! Συνοψίζοντας ὁπότε τὸ ὅλο θέμα, θὰ λέγαμε ὅτι δὲν μᾶς λέει ἀπολύτως τίποτα ποὺ κάποιος βασιλιᾶς παντρεύτηκε μιὰ Χαζάρα γυναῖκα, ἦταν δὲν ἦταν τέτοια ἂν ἀντιθέτως ἄνηκε στὶς 12 φυλὲς τοῦ Ἰσραὴλ ὡς ἑβραία, γιατί αὐτὸ ἀπὸ μόνο του δὲν φτάνει γιὰ νὰ ποῦμε ὅτι ὑποστηρίζει τὸν κοσμοεξουσιαστικὸ ἐβραιοσιωνισμὸ ἢ ὅτι κάνει τελετουργικὲς δολοφονίες ἑβραϊκῆς μαγείας, διότι μπορεῖ νὰ μὴν τὸν ὑποστηρίζει καὶ νὰ μὴν κάνει ἀντίστοιχα ἢ νὰ εἶναι ἑβραία παρὰ μόνο στὰ χαρτιὰ ποὺ λένε δίχως νὰ θρησκεύεται. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποχρεώσει κιόλας νὰ παντρευτοῦμε μὲ τὸ ζόρι μιὰ ἑβραία ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη γυναῖκα, γιὰ αὐτὸ ἀποτελεῖ Δημοκρατικό μας δικαίωμα νὰ μὴν θέλουμε νὰ παντρευτοῦμε καμιὰ ἑβραία ἢ κάποια ποὺ δὲν εἶναι λευκόδερμη καὶ δὲν κατάγεται ἀπὸ εὐρωπαϊκὰ δηλαδὴ χώματα ὡς Ἄρια μὲ ἄλλα λόγια, τόσο γιὰ τοὺς ἐθνοφυλετικοὺς λόγους ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἀρθρογραφία μας, ὅσο καὶ γιὰ σατανικοὺς (μὲ τοὺς Λευκοὺς ἀπογόνους Νορδικὴς καὶ Μεσογειακῆς καταγωγῆς τοῦ Σατανᾶ καὶ τὰ λοιπὰ ποὺ παραθέσαμε σὲ σχετικὰ θρησκευτικὰ κείμενα), ἀκολουθῶντας γιὰ παράδειγμα τοὺς Ναζιστικοὺς Νόμους τῆς Νυρεμβέργης ποὺ ὑπενθυμίζουμε γιὰ νὰ ξέρουμε πὼς νὰ τὸ ἀποφύγουμε αὐτό...
Νόμοι της Νυρεμβέργης
Οι δύο ξεχωριστοί νόμοι που ψηφίστηκαν στη ναζιστική Γερμανία το Σεπτέμβριο του 1935, είναι συλλήβδην γνωστοί ως Νόμοι της Νυρεμβέργης: ο νόμος για τη γερμανική υπηκοότητα και ο νόμος για την προστασία του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής. Οι νόμοι αυτοί κατοχύρωσαν από νομική πλευρά πολλές από τις φυλετικές θεωρίες οι οποίες αποτέλεσαν το θεωρητικό υπόβαθρο της ιδεολογίας των Ναζί. Στο εξής οι νόμοι θα παρείχαν το νομικό πλαίσιο για τη συστηματική δίωξη των Εβραίων στη Γερμανία.
Ο Αδόλφος Χίτλερ ανήγγειλε τους Νόμους της Νυρεμβέργης στις 15 Σεπτεμβρίου 1935. Το γερμανικό κοινοβούλιο (το Reichstag), το οποίο εκείνη την περίοδο αποτελούταν εξ ολοκλήρου από εκπροσώπους των Ναζί, ψήφισε τους νόμους. Ο αντισημιτισμός ήταν τόσο ζωτικής σημασίας για το ναζιστικό κόμμα, που ο Χίτλερ είχε συγκαλέσει ειδική συνεδρίαση του κοινοβουλίου στην ετήσια συγκέντρωση του ναζιστικού κόμματος στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας.
ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ
Οι Ναζί επεδίωκαν από καιρό να θεσπίσουν έναν νομικό ορισμό που θα προσδιόριζε τους Εβραίους όχι με βάση τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά σύμφωνα με τον φυλετικό αντισημιτισμό. Δεν ήταν εύκολη η εξ όψεως αναγνώριση των Εβραίων στη Γερμανία. Πολλοί είχαν εγκαταλείψει τις θρησκευτικές παραδοσιακές πρακτικές και την παραδοσιακή εμφάνιση και είχαν ενσωματωθεί στην κοινωνία. Ορισμένοι δεν ασκούσαν πλέον τον ιουδαϊσμό και είχαν μάλιστα αρχίσει να γιορτάζουν τις χριστιανικές γιορτές, ειδικά τα Χριστούγεννα, με τους μη Εβραίους γείτονές τους. Πολλοί περισσότεροι είχαν παντρευτεί χριστιανούς ή είχαν ασπαστεί το χριστιανισμό.
Σύμφωνα με το νόμο για τη γερμανική υπηκοότητα και πολλά διευκρινιστικά διατάγματα για την εφαρμογή του, μόνο άτομα «γερμανικού ή συγγενικού αίματος» μπορούσαν να είναι πολίτες της Γερμανίας. Ο νόμος καθόριζε ποιος ήταν και ποιος δεν ήταν Γερμανός, καθώς και ποιος ήταν και ποιος δεν ήταν Εβραίος. Οι Ναζί απέρριπταν την παραδοσιακή θεώρηση των Εβραίων ως μελών μιας θρησκευτικής ή πολιτισμικής κοινότητας. Αντιθέτως, ισχυρίζονταν ότι οι Εβραίοι ήταν μια φυλή που οριζόταν με βάση την ιδιαίτερη γενετική τους ταυτότητα.
Παρά τους επίμονους ισχυρισμούς της ναζιστικής ιδεολογίας, δεν υπήρχε έγκυρη επιστημονική βάση για τον ορισμό των Εβραίων ως φυλή. Οι Ναζί νομοθέτες στράφηκαν επομένως στη γενεαλογία για τον ορισμό της φυλής. Τα άτομα με τρεις ή περισσότερους παππούδες που είχαν γεννηθεί στην εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα ήταν Εβραίοι βάσει νόμου. Οι παππούδες που είχαν γεννηθεί σε εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα θεωρούνταν «φυλετικά» Εβραίοι. Η «φυλετική» τους κατάσταση μεταβιβαζόταν στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Βάσει του νόμου, οι Εβραίοι στη Γερμανία δεν ήταν πολίτες, αλλά «υποκείμενα του κράτους».
Ο νομικός ορισμός του Εβραίου στη Γερμανία συμπεριελάμβανε δεκάδες χιλιάδες άτομα που δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους Εβραίους ή που δεν είχαν ούτε θρησκευτικούς ούτε πολιτισμικούς δεσμούς με την εβραϊκή κοινότητα. Για παράδειγμα, η ναζιστική ιδεολογία όριζε ως Εβραίους άτομα που είχαν ασπαστεί το χριστιανισμό εγκαταλείποντας τον ιουδαϊσμό. Επίσης, όριζε ως Εβραίους άτομα που κατάγονταν από γονείς ή παππούδες που είχαν ασπαστεί το χριστιανισμό. Ο νόμος αφαιρούσε από όλους τη γερμανική υπηκοότητα και τους στερούσε βασικά δικαιώματα.
Οι ορισμοί γίνονταν ακόμα πιο περίπλοκοι: υπήρχαν άτομα που ζούσαν στη Γερμανία που σύμφωνα με τους Νόμους της Νυρεμβέργης δεν ήταν ούτε Γερμανοί ούτε Εβραίοι, δηλαδή, άτομα που είχαν μόνο έναν ή δύο παππούδες που είχαν γεννηθεί στην εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα. Αυτά τα άτομα «μικτής φυλετικής καταγωγής» ονομάζονταν Mischlinge. Απολάμβαναν τα ίδια δικαιώματα με τα άτομα γερμανικής «φυλής», αλλά τα δικαιώματα αυτά συνεχώς περιορίζονταν μέσω μεταγενέστερων νομοθετημάτων.
ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΤΙΜΗΣ
Ο δεύτερος νόμος της Νυρεμβέργης, ο νόμος για την προστασία του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής, απαγόρευε το γάμο μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων Γερμανών. Επίσης, ποινικοποιούσε τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους. Οι σχέσεις αυτές χαρακτηρίζονταν ως «φυλετική μόλυνση» (Rassenschande).
Ο νόμος απαγόρευε επίσης σε Εβραίους να προσλαμβάνουν Γερμανίδες κάτω των 45 ετών ως οικιακές βοηθούς, με βάση την υπόθεση ότι οι Εβραίοι άντρες θα τις εξανάγκαζαν να διαπράξουν φυλετική μόλυνση. Χιλιάδες άτομα καταδικάστηκαν ή απλώς εξαφανίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με την κατηγορία της φυλετικής μόλυνσης.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ
Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης αντέστρεψαν τη διαδικασία της χειραφέτησης, μέσω της οποίας οι Εβραίοι της Γερμανίας θεωρούνταν πλήρη μέλη της κοινωνίας και ισότιμοι πολίτες της χώρας. Ακόμη σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι έθεσαν τα θεμέλια για τα μελλοντικά αντισημιτικά μέτρα κάνοντας διάκριση μεταξύ Γερμανών και Εβραίων. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι Εβραίοι διώκονταν όχι για τις πεποιθήσεις τους, αλλά για αυτό που ήταν οι ίδιοι, ή οι γονείς τους, εκ γενετής. Στη ναζιστική Γερμανία, καμία θρησκευτική πρακτική άσκηση πίστης και καμία πράξη ή δήλωση δεν μπορούσε να μετατρέψει έναν Εβραίο σε Γερμανό. Πολλοί Γερμανοί που δεν ήταν ποτέ οπαδοί του ιουδαϊσμού ή που είχαν χρόνια να ασκήσουν τη θρησκεία βρέθηκαν δέσμιοι του ναζιστικού τρόμου.
Μολονότι οι Νόμοι της Νυρεμβέργης ανέφεραν συγκεκριμένα μόνο τους Εβραίους, οι νόμοι ίσχυαν και για τους μαύρους και τους Ρομά (Τσιγγάνους) που ζούσαν στη Γερμανία. Ο ορισμός των Εβραίων, των μαύρων και των Ρομά ως φυλετικά ξένων διευκόλυνε τη δίωξή τους στη Γερμανία.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλές χώρες που είχαν συμμαχήσει ή είχαν σχέση εξάρτησης με τη Γερμανία θέσπισαν τις δικές τους εκδοχές των Νόμων της Νυρεμβέργης. Έως το 1941, η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Βουλγαρία, το κράτος του Βισύ στη Γαλλία και η Κροατία είχαν θεσπίσει αντιεβραϊκούς νόμους παρεμφερείς προς τους Νόμους της Νυρεμβέργης στη Γερμανία.
ΠΗΓΗ: https://encyclopedia.ushmm.org/content/el/article/nuremberg-laws
Οι φυλετικοί νόμοι της Νυρεμβέργης
Στην ετήσια κομματική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε το 1935 στη Νυρεμβέργη, οι Ναζί ανακοίνωσαν νέους νόμους με τους οποίους αποκτούσαν θεσμική ισχύ πολλές από τις φυλετικές θεωρίες που κυριαρχούσαν στη ναζιστική ιδεολογία. Οι νόμοι αυτοί στερούσαν τη γερμανική υπηκοότητα στους Γερμανοεβραίους και τους απαγόρευαν να παντρεύονται ή να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άτομα «γερμανικού ή συγγενικού αίματος». Συμπληρωματικά διατάγματα σε αυτούς τους νόμους στερούσαν στους Εβραίους το δικαίωμα της ψήφου και τα περισσότερα πολιτικά δικαιώματα.
Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης, όπως έμειναν γνωστοί, δεν όριζαν κάποιο άτομο ως «Εβραίο» βάσει συγκεκριμένων θρησκευτικών πεποιθήσεων. Αντίθετα, όποιος είχε τρεις ή τέσσερις παππούδες και γιαγιάδες εβραϊκής καταγωγής θεωρείτο Εβραίος, ασχέτως του αν το εν λόγω άτομο αυτοπροσδιοριζόταν ως Εβραίος ή ανήκε στην εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα. Πολλοί Γερμανοί που είχαν χρόνια να θρησκευτούν στον ιουδαϊσμό βρέθηκαν στη λαίλαπα του ναζιστικού τρόμου. Ακόμη και άτομα με Εβραίους παππούδες και γιαγιάδες που είχαν ασπαστεί το χριστιανισμό, χαρακτηρίστηκαν Εβραίοι.
Για μια σύντομη περίοδο μετά τη Νυρεμβέργη, τις εβδομάδες πριν και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 που διοργανώθηκαν στο Βερολίνο, το ναζιστικό καθεστώς μετρίασε τις επιθέσεις του εναντίον των Εβραίων και αφαίρεσε μερικές από τις πινακίδες που έγραφαν «Οι Εβραίοι είναι ανεπιθύμητοι» από δημόσιους χώρους. Ο Χίτλερ δεν ήθελε η κυβέρνησή του να δεχτεί διεθνή κριτική και να διακινδυνεύσει να δοθούν οι Ολυμπιακοί σε άλλη χώρα. Μια τέτοια απώλεια θα συνιστούσε σημαντικό πλήγμα για το γόητρο της Γερμανίας.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες (στους οποίους οι Ναζί δεν επέτρεψαν σε Γερμανοεβραίους αθλητές να συμμετάσχουν), οι Ναζί ενέτειναν και πάλι τις διώξεις κατά των Γερμανοεβραίων. Το 1937 και το 1938, η κυβέρνηση έβαλε στόχο να αποδυναμώσει οικονομικά τους Εβραίους αναγκάζοντάς τους να δηλώσουν την περιουσία τους και στη συνέχεια προβαίνοντας σε «αριοποίηση» των εβραϊκών επιχειρήσεων. Αυτό σήμαινε την απόλυση των Εβραίων εργαζόμενων και διευθυντών, ενώ οι περισσότερες εβραϊκές επιχειρήσεις εξαγοράστηκαν από μη-Εβραίους Γερμανούς σε πολύ χαμηλές τιμές που είχαν προκαθοριστεί από τους Ναζί. Οι Εβραίοι γιατροί δεν επιτρεπόταν να εφαρμόζουν θεραπείες σε μη-Εβραίους, οι δε Εβραίοι δικηγόροι απαγορευόταν να ασκούν τη δικηγορία.
Όπως όλοι στη Γερμανία, οι Εβραίοι ήταν υποχρεωμένοι να έχουν μαζί τους δελτίο ταυτότητας, όμως η κυβέρνηση προσέθεσε ειδικά διακριτικά στις δικές τους: έφεραν το γράμμα «J» σφραγισμένο με κόκκινο μελάνι και νέα μεσαία ονόματα για όλους όσοι δεν διέθεταν αναγνωρίσιμα «εβραϊκά» μικρά ονόματα – «Israel» για τους άνδρες και «Sara» για τις γυναίκες. Αυτά τα δελτία ταυτότητας επέτρεπαν στην αστυνομία να αναγνωρίζει τους Εβραίους εύκολα.
Βασικές ημερομηνίες
15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1935
ΘΕΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ
Στην ετήσια κομματική συγκέντρωσή τους, οι Ναζί ανακοινώνουν νέους νόμους με τους οποίους οι Εβραίοι στερούνται τη γερμανική υπηκοότητα και τους απαγορεύεται να παντρεύονται και να διατηρούν σεξουαλικές σχέσεις με άτομα με «γερμανικό ή συγγενικό αίμα». Αυτό έγινε γνωστό ως «φυλετικό όνειδος» και πλέον αποτελούσε ποινικό αδίκημα. Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης όριζαν κάποιον ως «Εβραίο» αν το άτομο αυτό είχε τρεις ή τέσσερις παππούδες και γιαγιάδες που ήταν Εβραίοι. Κατά συνέπεια, οι Ναζί χαρακτήρισαν Εβραίους χιλιάδες άτομα που είχαν ασπαστεί άλλες θρησκείες εγκαταλείποντας τον ιουδαϊσμό, ακόμη και ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, μοναχές και προτεστάντες ιερείς που είχαν Εβραίους παππούδες και γιαγιάδες.
18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1935
ΘΕΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΓΑΜΟ
Ο «Νόμος για την Προστασία της Κληρονομικής Υγείας του Γερμανικού Λαού» προβλέπει ότι όλοι οι μελλόνυμφοι θα πρέπει να εξασφαλίζουν πιστοποιητικό καταλληλότητας για γάμο από τις δημόσιες υγειονομικές αρχές. Τα εν λόγω πιστοποιητικά δεν παρέχονταν σε όσους υπέφεραν από «κληρονομικές παθήσεις» και μολυσματικές ασθένειες, αλλά και σε όσους σκόπευαν να παντρευτούν κατά παρέκκλιση όσων προβλέπονταν από τους Νόμους της Νυρεμβέργης.
14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1935
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Το πρώτο συμπληρωματικό διάταγμα στους Νόμους της Νυρεμβέργης επέκτεινε την απαγόρευση γάμου και σύναψης σεξουαλικών σχέσεων σε άτομα που θα μπορούσαν να αποκτήσουν «φυλετικώς ύποπτα» τέκνα. Μία εβδομάδα αργότερα, ο υπουργός εσωτερικών θεωρεί ότι αυτό το διάταγμα διέπει και τις σχέσεις μεταξύ ατόμων που διαθέτουν «γερμανικό ή συγγενικό αίμα» και τους Ρομά (Τσιγγάνους), τους μαύρους και τα παιδιά τους.
ΠΗΓΗ: https://encyclopedia.ushmm.org/content/el/article/the-nuremberg-race-laws