Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2023

Καμιά αλληλεγγύη στον σεισμόπληκτο λαό της Τουρκίας και σε οποιονδήποτε άλλον στρέφεται εχθρικά εναντίον μας & Το Ολοκαύτωμα του Ελληνισμού της Ανατολής (συν χάρτης με όλες τις πόλεις του) κατά τον 20ο αιώνα από τους τούρκους. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ…

- ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΙΚΟ (ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ) ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ‘’ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ’’ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΑ(!) ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ: Παρατηρώ την τοξίνη, τη δυσωδία και το ξερατό που αναδύεται εδώ και δυο μέρες από προφίλ σε κοινωνικά δίκτυα με αφορμή τον σεισμό στην Τουρκία. Με αφορμή έναν καταστροφικό σεισμό, μια μανία της φύσης, τα δίποδα ανθρωπάρια που φυτοζωούν γύρω μας θυμήθηκαν τον Καραϊσκάκη, τον Νικηταρά, τη Σμύρνη και τις χαμένες πατρίδες. Τα ανακάτεψαν και με λίγο Παϊσιο και χαίρονται και γιορτάζουν που ο ολέθριος Χάροντας βγήκε σεριάνι στην τουρκιά. Παρατηρώντας τις αντιδράσεις αυτών των γραικύλων, που καταχρηστικώς και μόνο αυτοαποκαλούνται έλληνες, ενώ στην πραγματικότητα είναι σκουπίδια που ουδεμία σχέση με τις αξίες του ελληνισμού έχουν και η μοναδική τους γνώση γι' αυτόν περιορίζεται σε πληροφορίες τύπου "ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια", στο μυαλό μου φέρνω έναν γνήσιο και αληθινό έλληνα. Τον καθηγητή Λιαντίνη, που στο βιβλίο "Πολυχρόνιο" κατάφερε σε δυο παραγράφους να θέσει το ζήτημα των ελληνοτουρκικών στην πραγματική του βάση. Το απόσπασμα βρίσκεται στη σελίδα 162 και το αντιγράφω αυτούσιο: "Αν είναι, πες, πως ξαφνικά τρέλα ευλογίας και φως αληθινό χτυπάει τις φρένες σε έλληνες και τούρκους και φωνάζουν: -Ω της ορνιθοτυφλιάς και του ομυαλού των προβάτων! Γιατί μας ρουφάνε οι επιτήδειοι το αίμα; Γιατί δουλεύουμε για τον ξένο κορβανά; Δεν θέλουμε όπλα. Δεν έχουμε χρεία τα σύνορα. Δεν πληρώνουμε λεφτά για αεροπλάνα και κανόνια και φρεγάτες. Ας φτάσουν οι τούρκοι με το φακιόλιο στην Αθήνα. Ας γυρίσουν οι έλληνες πρόσφυγες στην Τραπεζούντα, στην Αμισό και στην Έφεσο. Άνθρωποι είναι και τούτοι, άνθρωποι είναι και κείνοι. Σηκώστε τα δίφρακτα στα τελωνεία των Κήπων, και αφήστε την υφαλοκρηπίδα που καλά είναι βουλιαγμένη. Εάν αυτή την από θεού και από φύσεως γνωστική παραφροσύνη – μια τρέλα σαν εκείνη του αρχαίου Σόλωνα όταν εσήκωνε τους Αθηναίους για τη Σαλαμίνα – την κάνουνε πράξη εξαφνικά και ομόθυμα και συντονισμένα όλοι οι αδύνατοι λαοί, που δυναστεύονται οικονομικά και πολιτικά από τις εφτά προηγμένες βιομηχανικά χώρες, σε ελάχιστο χρόνο θα αλλάξει ο ρυθμός του ανθρώπου και του πλανήτη".

 - Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ (ΣΑΤΑΝΙΚΗ) ΗΘΙΚΗ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ: ‘’We do not train to be merciful here. Mercy is for the weak. Here, in the streets, in competition: A man confronts you, he is the enemy. An enemy deserves no mercy’’. These are the words of the evil John Kreese, Sensai for the Cobra Kai Dojo in the classic film The Karate Kid
(‘’Δεν εκπαιδευόμαστε να είμαστε ελεήμονες εδώ. Το έλεος είναι για τους αδύναμους. Εδώ, στους δρόμους, στον ανταγωνισμό: Αυτός που σας αντιτίθεται, είναι ο εχθρός. Ο εχθρός δεν αξίζει κανένα έλεος’’. Αυτά είναι τα λόγια του κακού Δασκάλου Τζον Κρις της σχολής πολεμικών τεχνών ‘’Κόμπρα Κάι’’ στην κλασσική ταινία ‘’Καράτε Κίντ’’)
 

Τέτοιες πούστικες (σὲ συμπεριφορὰ) ἀναρτήσεις διαβάζουμε νὰ διακινοῦνται μέχρι καὶ σὲ ἑλληνοκεντρικοὺς λογαριασμοὺς μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης ποὺ τοὺς διαβάζουν ἐθνικιστὲς (σ.σ. λὲς καὶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος μὲ ἀνθρωπιστικὸ τρόπο ἔφτιαξε τὴν αὐτοκρατορία του γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἅπαξ διαπαντὸς ἀπὸ τοὺς ἐπιτιθέμενους Πέρσες μοιράζοντας λουλούδια καὶ κάνοντας εἰρηνικὲς διαπραγματεύσεις μαζί τους), καὶ μετὰ παύουμε νὰ ἀναρωτιόμαστε ἂν κάναμε καλὰ ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ποὺ ἔχουμε δημοσιεύσει ὡς Σατανικὴ Ὀρθοδοξία ἑκατοντάδες μέχρι τώρα ἄρθρα σὲ διάφορα ἱστολόγια ποὺ ἔχουμε κατὰ καιροὺς σὺν κάποια ἀγγλόφωνα συγγράμματα ποὺ ἐπίσης συντάξαμε, διότι ὁ ἴδιος ὁ γραφῶν διαπιστώνει ἔπειτα πὼς ἂν εἶχε ἄλλα πεντακόσια χρόνια ζωῆς, θὰ ἔπρεπε νὰ συνεχίζει νὰ γράφει μέχρι τότε γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζει ἐχθρικὲς ἀντιλήψεις σὰν τοῦ ''ἀνθρωπισμοῦ'' ποὺ δρᾷ αὐτοκτονικὰ σὲ ὅποιον τὸν ἀσπαστεῖ (σ.σ. ὅπως πολὺ εὔστοχα μᾶς ὑπενθύμισε τὸ παραπάνω βίντεο ἀπὸ τὴν τέταρτη ταινία Ράμπο ποὺ περιγράφει τὴν πραγματικότητα αὐτῆς τῆς κατάστασης ἀπέναντι σὲ χριστιανοὺς ἀνθρωπιστὲς ἕν προκειμένω ποὺ πῆγαν στὴ Βιρμανία γιὰ νὰ σταματήσουν τὸν πόλεμο εἰρηνιστικά), καθιστῶντας τὸν ἔτσι ἀνυπεράσπιστο θῦμα ἀπέναντι σὲ κάποιον μισάνθρωπο ποὺ θὰ στραφεῖ ἐναντίον του! Διότι καὶ πάλι μᾶς ἀποδεικνύεται ὅτι ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὴν πραγματικότητα γύρω τους ὄχι ὅπως εἶναι, ἀλλὰ ὅπως θὰ θέλανε ἐκεῖνοι νὰ εἶναι, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παίρνουν καὶ ἐμᾶς αὐτοκαταστροφικὰ στὸ λαιμό τους ὅσο περισσότεροι ἄνθρωποι τοὺς πιστεύουν. Γιὰ αὐτὸ θὰ ἀποτελοῦσε ἀπὸ μέρους μας ἔγκλημα καθοσιώσεως ἂν δὲν παρουσιάζαμε τὴν πραγματικότητα ὅπως ἀκριβῶς εἶναι μὲ τὴν ἀρθογραφία μας, γιὰ νὰ μὴν κινδυνέψουν μέχρι καὶ νὰ σκοτωθοῦν ὅσοι ἀκόλουθοί μας δὲν τὴ μάθουν παρασυρόμενοι ἀπὸ εὐχολόγια κάποιων ἀριστεριστῶν λόγου χάρη γιὰ τὸ πὼς νομίζουν ὅτι εἶναι αὐτὴ ἡ πραγματικότητα!

Στὴν περίπτωση τῶν τούρκων γιὰ παράδειγμα μιλῶντας πιὸ συγκεκριμένα, βλέπουμε ὅτι ἀντιμετωπίζονται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρωπιστὲς σὰν νὰ ἔχουν ἴδιες ἀριστερίστικες καὶ παγκοσμιοποιημένες ἀντιλήψεις μὲ ἐκείνους, ὅταν ὁ τουρκικὸς λαὸς ἦταν ἀπὸ ἀνέκαθεν ἐθνικιστικὸς καὶ ἀνθελληνικός, ὅπως τὸ ἴδιο καὶ ἄλλοι βαλκανικοὶ λαοὶ σὰν τοὺς Ἀλβανοὺς καὶ τοὺς Σκοπιανοὺς στὴ μετέπειτα ἱστορία, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει πρακτικὰ ὅτι στρέφονται ἐνάντια καὶ σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρωπιστές, ὅπως θὰ καταδείξουμε ἐν συνεχείᾳ ἀναλυτικότερα μὲ ἕνα δημοσίευμα γιὰ τὸ ὁλοκαύτωμα τῶν ἑλλήνων τῆς Ἀνατολῆς δίχως νὰ ὑπάρχει καμιὰ (ἰδεολογική, θρησκευτικὴ κ.α.) διάκριση ἀπέναντι στὰ θύματα, ἀφοῦ ὁ ἐπιτιθέμενος ὅταν εἶναι νὰ πατήσει τὴ σκανδάλη γιὰ νὰ σκοτώσει κάποιον σὲ μιὰ τέτοια πολεμικὴ κατάσταση, δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίζει τίς ἰδεολογικὲς καὶ θρησκευτικὲς πεποιθήσεις τοῦ θύματος γιὰ νὰ μὴν τὸ πυροβολήσει, παρόλο ποὺ ὁ δολοφόνος νὰ ἔχει ἐνδεχομένως ἴδιες μὲ ἐκεῖνες τοῦ θύματος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δοῦμε μέχρι καὶ κάποιον ποὺ εἶναι σατανιστὴς ἂς ποῦμε νὰ σκοτώνει κάποιον ἄλλον ποὺ εἶναι ἐπίσης σατανιστὴς χωρὶς νὰ γνωρίζει ὁ ἕνας τὴ σατανικὴ ἰδιότητα τοῦ ἄλλου! Ἔτσι καὶ στὴν περίπτωση τῶν ἀριστεριστῶν ποὺ διαλαλοῦν τέτοια ἀνθρωπιστικὰ κηρύγματα καὶ μὲ ἀφίσες σὰν αὐτὴ ποὺ βλέπετε στὴν ἀρχὴ τοῦ παρόντος ἄρθρου, εἴδαμε ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ὅτι καμιὰ τουρκικὴ ἀλληλεγγύη δὲν ὑπῆρξε ἀπέναντι στὸν ἐπίσης ἐργαζόμενο ἑλληνικὸ λαὸ ὅταν διετάχθῃ νὰ τὸν σκοτώσει καὶ ἔτσι τὸν πολέμησε ὅπως θὰ δοῦμε ὡς ἔθνος ἐναντίον ἔθνους ἀντὶ ὡς ἐργατικὴ ἕνωση ἂς ποῦμε μεταξὺ ἑλλήνων καὶ τούρκων ἐναντίων τῶν ἀφεντικῶν ἢ πλουσίων ποὺ εἶχαν στὶς πατρίδες τους, σύμφωνα μὲ τὴ φανταστικὴ πραγματικότητα ποὺ ἔχουν φτιάξει μέσα στὸ κεφάλι τους ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀνθρωπιστὲς μὲ τέτοιες ἀριστερίστικες ἀντιλήψεις. Μὲ ἄλλα λόγια καὶ μιλῶντας μὲ τοὺς δικούς τους κομμουνιστικοὺς ὅρους, τοῦρκος ἐργάτης (καὶ ὄχι ἐφοπλιστὴς ἢ μεγαλοβιομήχανος λόγου χάρη) ἦταν αὐτὸς ποὺ πῆρε τὰ ὅπλα γιὰ νὰ σκοτώσει ἕλληνα ἐργάτη, ἀντὶ κάποιον πλούσιο (τοῦρκο ἢ ἕλληνα) μαζὶ μὲ τὸν τοῦρκο ἐργάτη σὰν ἀλληλέγγυοι ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι! 

(σ.σ. ἱστορικὸς χάρτης ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι τὸ Τουρκικὸ κράτος εἶναι κατεχόμενο ἑλληνικὸ ἔδαφος στὴν πραγματικότητα ποὺ κατακτήθηκε ἀπὸ τούρκους ἐργάτες ποὺ σκότωσαν ἕλληνες ἐργάτες σύμφωνα μὲ τὴν κομμουνιστικὴ ὁρολογία περὶ κοινωνικῶν τάξεων)

Ἀλλὰ καὶ θρησκευτικὰ νὰ τὸ δοῦμε τὸ ζήτημα ἂν πιάσουμε μιὰ μουσουλμανικὴ θεοκρατία εὐρύτερα, θὰ δοῦμε ὅτι ἡ κοινωνία της δὲν λειτουργεῖ ὅπως μιὰ Δυτικὴ ὥστε νὰ μιλᾶμε γιὰ τάξεις ποὺ χωρίζονται μεταξύ τους βάσει τὴν τσέπη τοῦ καθενός, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τοῦ Κορανίου καὶ κανενὸς τέτοιου ἀριστεριστῆ γιὰ νὰ μιλᾶμε γιά ''ἀλληλεγγύη'' λαῶν ποὺ ἔχουν μεταξύ τους τελείως διαφορετικὲς ἀντιλήψεις (π.χ. ὁ μουσουλμᾶνος εἶναι θρησκόληπτος ἐν ἀντιθέσει μὲ ἕναν ἀριστεριστὴ ἢ κομμουνιστὴ ποὺ θέλει ἀθεϊστικὴ κοινωνία), ὅπως ἐνθυμούμαστε ἐνδεικτικὰ τὰ ἑξῆς παρακάτω μέσα ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ θρησκευτικὸ βιβλίο καὶ ἀπὸ μιὰ μουσουλμανικὴ γιορτὴ ἔπειτα:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3Ο
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΜΡΑΝ
3. « Εκείνοι που θα αρνηθούν τη θεία διδασκαλία (δηλ. τον Ισλαμισμό), μόνον τα βασανιστήρια θα πρέπει να περιμένουν. Ο Αλλάχ είναι ισχυρός και η εκδίκηση βρίσκεται μέσα στα χέρια του».
(Δηλ. «πως τολμάει όλος ο μη Ισλαμικός κόσμος να μην ασπάζονται το Ισλάμ»; Για τιμωρία θα εξολοθρευτούν από τον Αλλάχ, δηλ. από τους Ισλαμιστές Μάρτυρες Μαχητές του)
20. « Ανάγγειλε σ’ εκείνους (άπιστοι) που αρνούνται την αληθινή πίστη (το Ισλάμ), που χύνουν άδικα το αίμα των προφητών (Εβραίοι) κι εκείνων που έργο τους είναι να κηρύσσουν την αλήθεια (Προσηλυτιστών του Ισλάμ), ότι θα παραδοθούν στα μαρτύρια».
(Δεύτερη – ιστορική – ντιρεκτίβα-φετφάς του Κορανίου εναντίον των Εβραίων. Και ουσιαστικά εναντίον όλων «των λαών της Βίβλου» – μα στην πραγματικότητα εναντίον όλου του – μη ισλαμικού – κόσμου. Η αφοριστική του σκέψη με το ξεδίπλωμα – ανάπτυξη του Κορανίου επεκτείνεται προς όλο τον «άπιστο» – βλ. μη ισλαμικό – κόσμο)
94. « Ω πιστοί (του Ισλάμ), αν ακολουθήσετε την διδασκαλία των Ιουδαίων, θα σας ξεριζώσουν την πίστη σας και θα σας κάνουν άπιστους».
106. « Οι Εβραίοι μόνον ελαφρές ζημιές μπορούν να σας κάμουν. Αν σας πολεμήσουν, γρήγορα θα τραπούν σε φυγή και κανένας δεν θα τους βοηθήσει».
(Τέταρτη κλιμάκωση της Ισλαμικής κήρυξης πολέμου κατά των Εβραίων)
107. « Το σωρευμένο πάνω στα κεφάλια τους αίσχος θα τους ακολουθήσει παντού. Μόνο η συμμαχία του Αλλάχ με τους ανθρώπους μπορεί να τους εξασφαλίσει τη ζωή τους. Ο Αλλάχ αποτύπωσε στο μέτωπό τους τη σφραγίδα της οργής του. Η δυστυχία θα τους συντρίψει, γιατί αρνήθηκαν να πιστέψουν στα θεία θαύματα. Γιατί άδικα θανάτωσαν τους προφήτες. Γιατί είναι αποστάτες και άνομοι».
(Πέμπτη κλιμάκωση κατά των Εβραίων)
134. « Αν ο φονικός σίδηρος σας πλήξει, πόσοι εχθροί σας θα έχουν παρόμοια τύχη; Η επιτυχία θάναι αμφίρροπη ανάμεσα στους θνητούς, για να γνωρίσει ο Αλλάχ τους πιστούς, και για να διαλέξει ανάμεσά σας τους μάρτυρές του (μισεί τους κακούς)».
(ενθαρρύνοντας τους υποψήφιους Φενταγίν – καμικάζι – ανθρώπινες βόμβες. Το ίδιο το Κοράνι λοιπόν – και όχι ορισμένες «Σέχτες» όπως ισχυρίζονται ορισμένοι – είναι που προωθεί την ιδέα των Επιθέσεων Αυτοκτονίας)

[…Tην επόμενη μέρα οι πιστοί αναχωρούν για τη κοιλάδα του Αραφάτ ενώ την τρίτη μέρα παραμένουν στους πρόποδες του βουνού και προσεύχονται από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του ήλιου. Με τη δύση του ήλιου οι προσκυνητές αναχωρούν από το Αραφάτ και προχωρούν προς την κοιλάδα της Μουντζαλίφα, το μέρος όπου θα συγκεντρώσουν 49 βότσαλα για να λιθοβολήσουν τον Σατανά, στο τελετουργικό που θα γίνει την επόμενη μέρα στην κοιλάδα της Μίνα. Με τον τρόπο αυτό αναπαριστούν την πράξη του Προφήτη Αβραάμ, ο οποίος, σύμφωνα με τη μουσουλμανική παράδοση, λιθοβόλησε τον Διάβολο τρεις φορές όταν εκείνος προσπαθούσε να τον μεταπείσει και να τον κάνει να παρακούσει την εντολή του Θεού να θυσιάσει τον γιο του τον Ισμαήλ…]


Παρατηροῦμε μὲ δυὸ λόγια ὅτι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο βλέπουν οἱ μουσουλμᾶνοι τὸν κόσμο στὴ γῆ μας, δὲν εἶναι ταξικὸς μὲ οἰκονομικὰ κριτήρια ὅπως τὸν βλέπουν οἱ ἀριστεριστὲς ἢ κομμουνιστές, ἀλλὰ μὲ θρησκευτικὰ διαχωρίζοντάς τον σὲ πιστοὺς καὶ ἀπίστους ἀνθρώπους στρεφόμενοι καὶ ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ Σατανᾶ! Ὅσοι τώρα γνωρίζουμε πὼς μᾶς βλέπουν οἱ μουσουλμᾶνοι (σ.σ. ὅπως καὶ οἱ θρησκευόμενοι ἑβραῖοι σύμφωνα μὲ τὸ Ταλμούδ τους ποὺ ἐπίσης ἔχουμε δημοσιεύσει γιὰ τὸ τί γράφει ἐνάντια σὲ ὅσους δὲν εἶναι ἑβραῖοι σὰν ἐμᾶς) μετανάστες ποὺ μᾶς ἔρχονται γιὰ νὰ τούς ''ἀλλάξουν'' σὲ ἀριστεριστὲς ἢ παγκοσμιοποιητὲς (μὲ ἑβραϊκὰ καὶ Μασονικὰ ἀφεντικὰ) αὐτοὶ πού μας τοὺς φέρνουν ἀπὸ Ἀφρικὴ καὶ Ἀσία, καθίσταται αὐτονόητο (γιὰ ὅσους δὲν διακατεχόμαστε ἀπὸ αὐτοκτονικὲς τάσεις) πὼς δὲν τοὺς θέλουμε ζητῶντας κλειστὰ σύνορα, ἐνῶ ὅσοι δὲν τὸ γνωρίζουν αὐτὸ ἢ πιστεύουν πὼς θὰ τούς ''ἀλλάξουν'' στὴ δική τους παγκοσμιοποιημένη ἰδεολογία εἴτε μιλᾶμε γιὰ ἀριστεριστὲς εἴτε γιὰ ἐβραιοσιωνιστές, τὸ μόνο ποὺ καταφέρνουν παίρνοντας καὶ ἐμᾶς στὸ λαιμὸ τοὺς συνεπακόλουθα (ἐφόσον ζοῦμε ὅλοι μαζὶ μέσα στὴν ἴδια κοινωνία), εἶναι νὰ μεταφέρουν τὴ συγκεκριμένη (καὶ ἀντισατανικὴ ὅπως εἴδαμε) θεοκρατία καὶ στὶς δικές μας κοινωνίες γιὰ νὰ ἐξισλαμιστοῦμε τελικὰ ἐμεῖς ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ὄχι νὰ ἐβραιοποιηθοὺν ἢ κομμουνιστικοποιηθοὺν ἢ σανατοποιηθοὺν ἂς ποῦμε ἐκεῖνοι ἀπὸ ἐμᾶς, διότι ἂν δὲν ἦταν ἔτσι τὰ πράγματα, τότε ὅλα τὰ Τζαμιὰ ποὺ ἔχουν χτιστεῖ ὡς θρησκευτικοὶ ναοί τους μέσα στὶς Δυτικὲς κοινωνίες μας δὲν θὰ χτίζονταν ποτὲ ἢ θὰ εἶχαν ἀδειάσει μέχρι σήμερα, ἀφοῦ ὅλοι αὐτοὶ οἱ (ἐδῶ καὶ δεκαετίες) μουσουλμᾶνοι θὰ εἶχαν ἀλλάξει ὅπως νομίζεται καὶ θὰ ζοῦσαν μὲ τὸν δικό μας τρόπο ζωῆς! Τί νὰ τὸ κάνει ἄλλωστε τὸ Τζαμὶ κάποιος μουσουλμᾶνος μετανάστης, ἀφοῦ πρόκειται νὰ ἀλλάξει ὅπως μᾶς λένε καὶ νὰ γίνει κομμουνιστὴς ἢ δημοκράτης ἢ σατανιστὴς ἢ νὰ καταδεχτεῖ νὰ κυβερνᾷται ἀπὸ ἑβραίους καὶ Μασόνους ἅμα ζήσει καὶ αὐτὸς στὴν ἴδια κοινωνία μαζί μας; Ρητορικὸ τὸ ἐρώτημα!

Ἐπειδὴ ὅμως τέτοιοι βλᾶκες ποὺ πιστεύουν αὐτὰ τὰ πράγματα περί ''ἀλλαγῶν'' ἢ ποὺ ἀγνοοῦν τὰ ὅσα μουσουλμανικὰ ὑπενθυμίσαμε πιὸ πάνω, εἶναι τὰ ἄτομα αὐτὰ τὰ ὁποῖα στρέφονται ἐνάντια σὲ ὅσους δὲν πιστεύουν σὲ τέτοιες ''ἀλλαγές'' ἢ σὲ ὅσους δὲν θέλουν μουσουλμάνους μετανάστες ἐπειδὴ γνωρίζουν τὴ θρησκεία τους, τότε μποροῦμε νὰ προσδιορίσουμε σὰν Ἐχθρὸ καὶ τὰ συγκεκριμένα ἄτομα παρόλο ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ἕλληνες καὶ ἐκεῖνοι, διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ στρέφονται ἐναντίον μᾶς (π.χ. ἀποκαλῶντας μᾶς φασίστες, ρατσιστές, ὀπισθοδρομικοὺς κ.λ.π.) πρόκειται νὰ μᾶς βλάψουν ποικιλοτρόπως εἴτε θὰ ἤμασταν καὶ ἐμεῖς ἀνθρωπιστὲς σὰν αὐτοὺς εἴτε ὄχι. Ἔχοντας γιὰ αὐτὸ πάντα κατὰ νοῦ μας τὸ γνωμικὸ τοῦ Θουκυδίδη ποὺ λέει: ''Δὲν κατηγορῶ αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἐξουσία, ἀλλὰ αὐτοὺς ποὺ εἶναι πρόθυμοι νὰ ὑπακούσουν'', τότε προσδιορίζουμε τὸν Ἐχθρὸ σὲ δυὸ μέτωπα: Ἀπὸ τὴ μιὰ τὸν ἐξωτερικὸ σὰν τὸν (σεισμόπληκτο ἢ μὴ) τοῦρκο ποὺ θὰ πάρει τὸ ὅπλο γιὰ νὰ μᾶς σκοτώσει ὑπακούοντας στοὺς ἐξουσιαστὲς τοῦ παρόλο ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ἐργάτης (καὶ ἐνδεχομένως σατανιστὴς σὰν ἐμᾶς), ὁπότε καμιὰ ἀλληλεγγύη δὲν μποροῦμε νὰ δείξουμε στὸν σεισμόπληκτο λαό του αὐτὲς τίς μέρες καὶ ἐν δυνάμει δολοφόνο μᾶς σὲ μιὰ πολεμικὴ σύρραξη γιὰ νὰ φτιάξει ξανὰ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ποὺ θέλει ἡ ἡγεσία τοῦ (σ.σ. καὶ ὄχι κάποιο κομμουνιστικὸ κράτος ἢ προτεκτορᾶτο ἑβραίων καὶ Μασόνων γιὰ νὰ μὴν μᾶς ἐπιτεθεῖ). Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἢ τοὐλάχιστον νὰ ἀποφύγουμε τὸν ἐσωτερικὸ ἐχθρὸ ποὺ ὑπακούοντας καὶ ἐκεῖνος πρόθυμα στὴ δική του ἐξουσία σὲ ὅλα ὅσα τοῦ λέει (π.χ. ἀποδοχὴ πελατῶν ἢ ἐργαζομένων μόνο μὲ ἐπίδειξη πιστοποιητικοῦ ἐμβολιασμοῦ γιὰ τὸν Κορωνοϊὸ ὅπως τοὺς ζητήθηκε ἀπὸ παγκοσμιοποιητὲς τὴν περίοδο ἐτούτης τῆς πανδημίας καὶ αὐτὸς ὑπάκουσε ἀδιαμαρτύρητα), τότε στρέφεται καὶ αὐτὸς ἐναντίον μᾶς (γιὰ τοὺς ἴδιους προαναφερθέντες λόγους) εἴτε θὰ τὸν βλέπαμε ἐχθρικὰ εἴτε ὄχι ἂν ἤμασταν καὶ ἐμεῖς ἀνθρωπιστὲς σὰν ἐκεῖνον, ἄρα πάλι θὰ μᾶς ἔβλαπτε σὲ κάθε περίπτωση ἀντίστοιχα εἴτε ἀποφασίζαμε νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε εἴτε ὄχι παίρνοντας παθητικὴ στάση. Κατὰ συνέπεια, δὲν ἔχει καμιὰ σημασία το πὼς βλέπει κανεὶς κάποιον ἄλλον (π.χ. ἕνας ἕλληνας ἀνθρωπιστὴς κάποιον θρησκευόμενο ἑβραῖο), ἀλλά το πὼς βλέπει ὁ ἄλλος ἐκεῖνον (π.χ. ἐκεῖνος ὁ θρησκευόμενος ἑβραῖος ἕναν ἕλληνα ἢ ὅποιον δὲν εἶναι ἑβραῖος: Ταλμούδ, Ἄποχαντ Ζαρὰχ 16 β Οἱ καλύτεροι τῶν Ἑλλήνων πρέπει νὰ φονεύονται & Abodah Zara, 4b Ἕναν αἱρετικὸ μὴ ἑβραῖο μπορεῖτε νὰ τὸν σκοτώσετε εὐθέως μὲ τὰ ἴδια σας τὰ χέρια & Sepher Ikkarim III c 25 Ἐπιτρέπεται ἡ θανάτωση ἑνὸς μὴ ἑβραίου) καὶ γνωρίζοντας τὴν ἱστορία του ἀποφεύγει τὴν ἐπανάληψή της, σὰν τὸ ὁλοκαύτωμα τοῦ ἑλληνισμοῦ ποὺ ὑπενθυμίζεται τώρα παρακάτω σὲ ὅσους θέλουν νὰ βοηθήσουν τὸν σεισμόπληκτο στὶς μέρες μας τουρκικὸ λαό, ὁ ὁποῖος θὰ τὸ ἐπαναλάβει ἅμα τὸν διατάξει ἡ ἐθνικιστικὴ καὶ ἀνθελληνικὴ ἡγεσία τοῦ ὅπως καὶ τότε! 

 

Τὸ Ὁλοκαύτωµα τοῦ Ἑλληνισµοῦ τῆς Ἀνατολῆς κατὰ τὸν 20ὸ αἰῶνα

Οἱ Ἕλληνες Ἀνατολικοθρακιῶτες, Μικρασιάτες καὶ Πόντιοι Μάρτυρες

100 ἔτη: Μνήµη Ὀδύνης

Mία ἀπὸ τὶς ἀποφράδες ἡµέρες τοῦ Ἑλληνισµοῦ ὑπῆρξε ἡ 19η Μαΐου 1919 (6 Μαΐου µὲ τὸ παλαιὸ ἡµερολόγιο), κατὰ τὴν ὁποία ἀφίχθη στὴν Ἀµισὸ (Σαµψοῦντα) τοῦ Πόντου ὁ Τοῦρκος στρατηγὸς Μουσταφᾶ Κεµάλ, µὲ διαταγὴ τῆς Κυβέρνησης τῆς Κωνσταντινούπολης νὰ πατάξει τὸ ἐθνικιστικὸ κίνηµα ποὺ ἀµφισβητοῦσε τοὺς ὅρους ἀνακωχῆς τῆς Τουρκίας µὲ τοὺς Συµµάχους καὶ νὰ διαλύσει ὅλες τὶς ἀνταρτικὲς τουρκικὲς ὀργανώσεις, ποὺ δολοφονοῦσαν, καταδίωκαν καὶ καταλήστευαν τοὺς Ἕλληνες τοῦ Πόντου.

Γιὰ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς λόγο εἶχαν ἀφιχθεῖ πρὶν ἀπὸ τέσσερις ἡµέρες στὴ Σµύρνη Ἑλληνικὲς στρατιωτικὲς δυνάµεις, µὲ ἐντολὴ τῶν Συµµάχων νὰ προστατεύσουν τοὺς Ἑλληνικοὺς καὶ γενικότερα χριστιανικοὺς πληθυσµοὺς τῆς περιοχῆς, ἀπὸ ἕνα νέο κῦµα σφαγῶν καὶ ἄγριων διωγµῶν ἐναντίον τους, χειρότερο ἴσως ἀπὸ αὐτὸ τῆς περιόδου 1914-1918, ὅταν συντελέστηκε καὶ ἡ γενοκτονία τῶν Ἀρµενίων (1,5 ἑκατοµµύριο νεκροί).

Μέθοδοι ἐξόντωσης

Μία ἀπὸ τὶς µεθόδους ἐξόντωσης τῶν Ἑλλήνων καὶ Ἀρµενίων τῆς Τουρκίας ἦταν ἡ κατὰ τὸ 1914 ἀναγκαστικὴ ἐπιστράτευση τῶν ἡλικίας 18-45 ἐτῶν (µέχρι τότε εἶχαν δικαίωµα ἐξαγορᾶς), ὄχι γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν στὶς ἐπιχειρήσεις τοῦ Ὀθωµανικοῦ στρατοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν στὰ λεγόµενα «ἀµελὲ ταµπουροῦ» (τάγµατα ἐργασίας), προκειµένου νὰ σπᾶνε πέτρες, ἀνοίγουν δρόµους, τοποθετοῦν σιδηροτροχιὲς στὰ βάθη τῆς Ἀνατολίας, ἐπὶ 12 καὶ 15 ὧρες τὸ 24ωρο, κάτω ἀπὸ δριµὺ ψῦχος τὸν χειµῶνα καὶ θερµοκρασίες Σαχάρας τὸ καλοκαίρι.

Ἀνεπαρκῶς ἐνδεδυµένοι τὸν χειµῶνα, µὲ ἐλάχιστη τροφὴ ἐνδιαιτώµενοι καὶ στὸ µαρτύριο τῆς δίψας ὑποβαλλόµενοι τὰ καλοκαίρια, ὥστε διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ νὰ ἐξοντωθοῦν καὶ ἀποβιώσουν. Ἐνῶ τὸ τέλος ἐπήρχετο πολλὲς φορὲς καὶ ἀπὸ τὶς ἀσθένειες ποὺ προέκυπταν ἀπὸ τέτοιες συνθῆκες.

Ἡ ἐξόντωση τῶν πλέον δυναµικῶν λόγῳ ἡλικίας καὶ φύλου µελῶν τῶν οἰκογενειῶν καθιστοῦσε τὰ ὑπόλοιπα µέλη τους εὔκολη λεία τῶν ἐγκληµατικῶν σχεδίων τοῦ ὀθωµανικοῦ καταδιωκτικοῦ µηχανισµοῦ.

Ἄλλη µέθοδος ἦταν ἡ ἀπέλαση τῶν ἀνυπεράσπιστων πλέον κατοίκων τῶν περιοχῶν τῆς ἐµπόλεµης ζώνης (παράλια κυρίως) στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, γιὰ νὰ µὴν παρέχουν πληροφορίες στοὺς στρατιῶτες καὶ ναῦτες τῶν Συµµάχων χωρῶν ποὺ ἐνδεχοµένως θὰ ἀποβιβάζονταν σ᾿ αὐτές.

Οἱ ἀπελαυνόµενοι µετεκινοῦντο πεζῇ και συντεταγµένοι σὲ ἐδάφη πέραν τῶν 200 χλµ. ἀπὸ τὸν τόπο ἐκκίνησης καὶ ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχαν καταλύµατα στοὺς τόπους προορισµοῦ, σκόπιµα βέβαια, οἱ πορεῖες συνεχίζονταν χειµῶνα καὶ καλοκαίρι κάτω ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες, µὲ σκοπὸ τὴ φυσικὴ ἐξόντωση τῶν πεζοπόρων ποὺ στὴν µεγάλη πλειοψηφία τους ἦταν γυναικόπαιδα καὶ γέροντες.

Μὲ τὴ µέθοδο αὐτὴ 180.000 Ἕλληνες τῶν παραλίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅσοι δὲν πρόλαβαν νὰ φύγουν γιὰ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἀκολούθησαν τὶς πορεῖες θανάτου στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἀνατολίας. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ µὲ τοὺς Ἑλληνοπόντιους.

Ἐδῶ πρέπει νὰ σηµειωθεῖ ὅτι ὅσοι ἐπιζοῦσαν ἀπὸ τὶς ἐξουθενωτικὲς πορεῖες εἶχαν νὰ ἀντιµετωπίσουν τὸ ὑποχρεωτικὸ λουτρό, δὶς τῆς ἑβδοµάδος, σὲ ὑπαίθριο χῶρο καὶ σὲ πολικὲς θερµοκρασίες. Οἱ ὑποβαλλόµενοι στὸ µαρτύριο αὐτὸ ἔµεναν γυµνοὶ ἐπὶ τρίωρο περίπου, διότι ἐξετάζονταν δῆθεν καὶ ἀπὸ γιατρό. Ὅσοι ἐπιζοῦσαν –ἦταν ἐλάχιστοι– εἶχαν τὸν Θεὸ µαζί τους.

Ἄλλη µέθοδος ἦταν ὁ ἐξαναγκασµὸς τῶν Μικρασιατῶν Ἑλλήνων νὰ δεχθοῦν στὴν κατοικία τους γιὰ διαµονὴ σ᾿ αὐτὴν τῶν µουσουλµάνων προσφύγων ἀπὸ τὴν Μακεδονία, τὴν Ἤπειρο καὶ τὰ νησιά, ποὺ εἶχαν καταφύγει στὴν Τουρκία, µετὰ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέµους. Ἐνῶ µεγάλος ἀριθµὸς κατοικιῶν ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν ποὺ εἶχαν ἀπελαθεῖ στὸ ἐσωτερικὸ εἶχαν καταληστευθεῖ ἀπὸ ἐγκληµατικὰ στοιχεῖα καὶ εἶχαν περιέλθει στὴ χρήση µουσουλµάνων προσφύγων ἀπὸ τὰ Βαλκάνια.

Μία ἀκόµη µέθοδος ἐξόντωσης τοῦ Ἑλληνισµοῦ σὲ ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία, τὸν Πόντο καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη, ἦταν ὁ οἰκονοµικὸς πόλεµος ἐναντίον του.

Στὶς ἐκτὸς ἐµπόλεµης ζώνης περιοχὲς ὅπου ἡ οἰκονοµικὴ ζωὴ ἦταν ἀνθοῦσα, ἡ τουρκικὴ κυβέρνηση ἐπέβαλε µποϋκοτὰζ στὰ ἑλληνικὰ καταστήµατα. Οὐδεὶς µουσουλµᾶνος µποροῦσε νὰ ψωνίζει ἀπ᾿ αὐτά. Καὶ οἱ παραβᾶτες, πωλητὲς καὶ ἀγοραστές, ἐτιµωροῦντο σκληρά.

Σὲ πολλὲς περιοχὲς ἐπειδὴ οἱ φοῦρνοι ἀνῆκαν µόνο σὲ µουσουλµάνους, οἱ Χριστιανοὶ δὲν εἶχαν τὴ δυνατότητα προµήθειας ἄρτου.

Πέραν τῶν θηριωδιῶν αὐτῶν, ἑλληνικὰ χωριὰ ἐπυρπολοῦντο, ἐκκλησίες καὶ νεκροταφεῖα ὑφίσταντο κτηνώδεις βανδαλισµούς, σχολεῖα παραδίδονταν στοὺς ἐκ Βαλκανίων µουσουλµάνους πρόσφυγες.

«Θὰ σᾶς κόψουµε τὰ κεφάλια»

Τὸ Οἰκουµενικὸ Πατριαρχεῖο συνταράχθηκε καὶ τὴν 25η Μαΐου 1914 κήρυξε τὴν Ἐκκλησία σὲ διωγµὸ καὶ ἐπέβαλε πένθος, τὸ ὁποῖο συνίστατο στὴν µὴ τέλεση ἱερουργιῶν (πλὴν τῶν κηδειῶν) καὶ στὸ κλείσιµο τῶν σχολείων.

Τὰ µέτρα αὐτὰ ἦταν ἀναγκαῖα, προκειµένου ἡ πολιτισµένη ἀνθρωπότητα νὰ συνειδητοποιήσει τὴν ἀπειλὴ ποὺ ἀντιµετώπιζε ὁ Ἑλληνισµός.

Ἄλλωστε τὸ Πατριαρχεῖο ἐγνώριζε ἀπὸ τὸ 1909 τί θὰ µποροῦσε νὰ συµβεῖ.

Ὁ τότε Πατριάρχης Ἰωακεὶµ Γ´ εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὸν Τοῦρκο ἀρχιστράτηγο Σεφκὲτ πασᾶ γιὰ νὰ διαµαρτυρηθεῖ γιὰ τὴν ἐξοντωτικὴ πολιτικὴ ἔναντι τῶν Ἑλλήνων ἐκ µέρους τῶν Νεοτούρκων.

«Θὰ σᾶς κόψουµε τὰ κεφάλια, θὰ σᾶς ἐξαφανίσουµε. Ἢ ἐµεῖς θὰ ἐπιζήσουµε ἢ ἐσεῖς», ἦταν ἡ ἀπάντηση τοῦ Τούρκου ἀξιωµατούχου (Κ. Φωτιάδη: ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τ. Α΄, σελὶς 352, ἐκδόσεις Ἡρόδοτος).

Τὸ Πατριαρχεῖο ἀναγκάστηκε νὰ τερµατίσει τὸ πένθος του µετὰ δίµηνο, λόγῳ τῆς ἔναρξης τοῦ Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ὁποίου οἱ διωγµοὶ τῶν Ἑλλήνων στὰ δυτικὰ παράλια καὶ τὸν Πόντο, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης προσέλαβαν τὴν ἔκταση γενοκτονίας.

Τὸν Μάϊο τοῦ 1919, στὴ Διάσκεψη τῶν Νικητῶν στὸ Παρίσι, ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργὸς Ντουµὰντ Φερὶντ παραδέχθηκε ὅτι στὴ χώρα του εἶχαν τελεσθεῖ «πρωτοφανῆ στὴν παγκόσµια ἱστορία ἐγκλήµατα», τὰ ἀπέδωσε ὅµως ἀποκλειστικὰ σὲ µιὰ ὁρισµένη κατηγορία κυβερνητικῶν - στρατιωτικῶν στελεχῶν, τοὺς Νεοτούρκους, προσπαθώντας ἔτσι νὰ ἀπαλλάξει τῶν εὐθυνῶν του ὁλόκληρο τὸ πολιτικοστρατιωτικὸ σύστηµα τῆς Τουρκίας.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προκάλεσε τὴν ὀργὴ τοῦ Προέδρου τῆς Διάσκεψης, Γάλλου Πρωθυπουργοῦ Κλεµανσώ, ὁ ὁποῖος ἔδειξε τὴν πόρτα ἐξόδου στὴν τουρκικὴ ἀντιπροσωπεία.

Ἡ τραγωδία ἦταν ὅτι καὶ µετὰ τὸ τέλος τοῦ πολέµου ἡ πολιτικὴ ἀφανισµοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους τῆς Ἀνατολῆς, µετὰ τὸν ἀφανισµὸ τῶν Ἀρµενίων, συνεχιζόταν καὶ ἐντείνονταν µὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου.

Καὶ τώρα, τὸ 1919, δὲν ὑπῆρχαν Νεότουρκοι στὴν ἐξουσία. Οἱ Ἀρχιδήµιοι τῶν Ἑλλήνων Μικρασιατῶν καὶ Ἑλληνοποντίων καὶ Ἀρµενίων, µὲ ἐπὶ κεφαλῆς τοὺς ὑπουργοὺς Ταλαὰτ καὶ Ἐµβέρ, εἶχαν διαφύγει (ὁ πρῶτος δολοφονήθηκε τὸ 1921 στὸ Βερολῖνο, ἀπὸ τὸν Ἀρµένιο Ταϋλιριάν, ὁ ὁποῖος ἀθωώθηκε ἀπὸ τὴ Γερµανικὴ Δικαιοσύνη τῆς Βαϊµάρης).

Οἱ νικήτριες δυνάµεις εἶχαν τὶς πληροφορίες τους γιὰ τὴ συνεχιζόµενη δράση τῶν Τούρκων ἐθνικιστῶν κατὰ τῶν Ἑλλήνων Μικρασιατῶν καὶ Ποντίων.

Αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος ποὺ οἱ ἡγεσίες τους ἀνέθεσαν στὴν Ἑλλάδα τὴ διοίκηση τῆς περιοχῆς τῆς Σµύρνης γιὰ τὴν πάταξη διὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ τῶν ἐγκληµατικῶν ἐπιθέσεων τῶν τσετῶν κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ Χριστιανῶν γενικὰ καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῆς δηµόσιας τάξης.

Ἐνῶ ἡ τουρκικὴ κυβέρνηση ἀνέθεσε τὸν ρόλο αὐτὸ στὸν στρατηγὸ Μουσταφᾶ Κεµάλ, προκειµένου νὰ ἀποκαταστήσει τὴν τάξη στὸν Πόντο, τὴν ἴδια ἐποχὴ (Μάϊος 1919).

Ὁ Τοῦρκος Ἄϊχµαν

Ἀλλὰ ὁ Μουσταφᾶ Κεµάλ, ὁ ἀποκληθεὶς τὰ νεότερα χρόνια Τοῦρκος Ἄϊχµαν, εἶχε ἄλλα σχέδια, ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ τοῦ ἀνατέθηκαν. Σκοπός του ἦταν νὰ διαλύσει τὴν Ὁθωµανικὴ αὐτοκρατορία ὡς πολιτικὸ σύστηµα συµβίωσης πολλῶν ἐθνοτήτων, διαφόρων θρησκειῶν καὶ νὰ δηµιουργήσει ἐπὶ τῶν ὁρίων της ἑνιαῖο ἐθνικὸ καὶ ὁµόθρησκο κράτος.

Καὶ γιὰ νὰ ὑλοποιήσει τὸ σχέδιό του αὐτὸ χρησιµοποίησε σχεδὸν τὶς ἴδιες µεθόδους καὶ τὰ ἴδια ἐκτελεστικὰ ὄργανα ποὺ χρησιµοποίησαν οἱ Νεότουρκοι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἄλλωστε προερχόταν.

Ὁ Μουσταφᾶ Κεµάλ, ποὺ ἀργότερα τοῦ δόθηκε τὸ προσωνύµιο Ἀτατοὺρκ (πατέρας τῶν Τούρκων), εἶχε ὡς ἐπιχείρηµα τῆς τροµοκρατικῆς δράσης τῶν συµµοριῶν του, ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ὁποίων στὸν Πόντο ἦταν ὁ ἀρχιδήµιος Τοπὰλ Ὀσµὰν (ἕνας παρακρατικὸς καταζητούµενος γιὰ ἐγκλήµατα κατὰ τῶν Ποντίων µεταξὺ 1915 καὶ 1918), ὅτι οἱ Ἑλληνοπόντιοι ἐπιζητοῦσαν τὴν δηµιουργία ἀνεξαρτήτου κράτους, µὲ σχετικὲς παραστάσεις τους στὴ Διάσκεψη τῶν Παρισίων.

Ἕνας λαὸς ὅµως, ὅπως ὁ Ποντιακός, µὲ 200.000 περίπου ἀποβιώσαντες κατὰ τὴ διάρκεια τῶν µαρτυρικῶν πορειῶν, 2.000 ἀπαγχονισθέντες, 58.000 σφαγιασθέντες ἢ τυφεκισθέντες καὶ 120 πυρποληθέντες, κατὰ τὴν τετραετία 1914-1918, µὲ τὰ σπίτια καὶ τὰ καταστήµατά τους σὲ µεγάλη ἔκταση κατεστραµµένα, µὲ τὶς ἐκκλησίες, τὰ σχολεῖα καὶ τὰ ἱδρύµατά τους ἐρείπια, τί ἄλλο µποροῦσε νὰ κάνει, σὲ µιὰ ἐποχὴ ποὺ τὸ σύνθηµα περὶ αὐτοδιάθεσης τῶν λαῶν κυριαρχοῦσε, ἀπὸ τοῦ νὰ ζητήσει τὴν ἀνεξαρτησία του;

Ἡ Τουρκικὴ κρεατοµηχανὴ

Ἦταν, ἄλλωστε, ἀνεπιθύµητος µέσα στὴν ἴδια τὴ γενέτειρά του, τὴν ἴδια τὴν πατρίδα του, τὸν Πόντο, ἀφοῦ τὸ συνεχῶς ἑδραιούµενο καθεστὼς τοῦ Κεµὰλ ἐπεδίωκε τὴν τουρκοποίηση ὅλων ὅσων θὰ παρέµεναν στὴν νέα Τουρκία.

Ἡ Κεµαλικὴ κρεατοµηχανὴ ἔβγαλε περισσότερα θύµατα ἀπὸ τὴν προηγούµενη, τῶν Νεοτούρκων, καθὼς ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς τσέτες, ὁ Κεµὰλ χρησιµοποίησε γιὰ τὴν ἐξολόθρευση τῶν Ποντίων (πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους µάχονταν στὰ βουνὰ γιὰ τὴν ἐλευθερία τους) τὸν τουρκικὸ στρατό, τὸν ὁποῖο ὀργάνωσε καὶ ἐξόπλισε σταδιακὰ µὲ τὴν βοήθεια τῶν Γάλλων, Ἰταλῶν καὶ κυρίως τῶν Σοβιετικῶν, τὸν ὁποῖο στὴ συνέχεια ἔστρεψε ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ σὲ ὅλη τὴ Μικρασία.

Ἡ προπαγάνδα τοῦ Κεµὰλ προσπάθησε νὰ δικαιολογήσει τὴ γενοκτονία τῶν Ἑλληνοποντίων τῆς περιόδου 1919-1922, µὲ ἕνα ἀκόµη ἐπιχείρηµα: «Ὅτι µὲ τὴν ἐπανάστασή τους οἱ Ρωµιοὶ ἔσφαξαν πολλοὺς Τούρκους».

Ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν ἔδωσε ἐντολὴ στὸν βρεταννὸ ὑφυπουργὸ Ἐξωτερικῶν Harmsworth νὰ ἐρευνήσει τὴν καταγγελία ποὺ εἶχε γίνει διὰ στόµατος µάλιστα Ἰσµὲτ Ἰνονού. (Σ.σ. ἀποκαλυπτικὸς ἐπ᾿ αὐτοῦ ὁ καθηγητὴς Κ. Φωτιάδης στὸ περιώνυµο σύγγραµµά του).

Τί ἀπεκάλυψε ἡ ἔρευνα τοῦ Harmsworth στὰ τέλη Ἰανουαρίου 1922; Ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ 300 Τούρκους τῆς Νικοµήδειας καὶ 10 ἢ 20 ἄλλους, ποὺ ἀναφέρονταν στὴν καταγγελία τῆς Ἄγκυρας.

Οἱ Ἕλληνες ὅµως ἐθρήνησαν περισσότερους ἀπὸ 550.000 Μικρασιᾶτες ὁµοεθνεῖς τους, σφαγιασθέντες, τυφεκισθέντες ἢ ἀπαγχονισθέντες ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἢ ἀποθανόντες κατὰ τὶς µακρὲς πορεῖες θανάτου.

Μέχρι τὸ 1923, πάντως, τὸ σύνολο τῶν θανατοθέντων Ποντίων ἀπὸ τὶς ὀρδὲς τοῦ Κεµὰλ καὶ τὶς πρὸ αὐτῶν συµµορίες τῶν Νεοτούρκων ἔφθασε τοὺς 350.000, ἐπὶ συνόλου περίπου 700.000 ποὺ ζοῦσαν στὸν Πόντο πρὶν τὸ 1914. Ὁ µισὸς Ἑλληνοποντιακὸς πληθυσµός, δηλαδή, ἀφανίστηκε, κατὰ τὴν ἐπιχείρηση τῆς ἐθνοκάθαρσης τῆς περιόδου 1914-1923 στὴν Τουρκία. Οἱ διασωθέντες κατέφυγαν πρόσφυγες στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴ Ρωσσία.

Οἱ ἀριθµοὶ αὐτοὶ ἀνεβάζουν τὸ σύνολο τῶν Ἑλλήνων Ἀνατολικοθρακιωτῶν, Μικρασιατῶν (καὶ Ποντίων) Μαρτύρων περίπου στὸ ἕνα ἑκατοµµύριο ἄτοµα, ἀρχῆς γενοµένης ἀπὸ τὸ 1912, ἔτος ἔναρξης τῶν Βαλκανικῶν Πολέµων, ὅταν ἐξαπολύθηκαν οἱ πρῶτοι διωγµοὶ κατὰ τῶν ἑλληνικῶν πληθυσµῶν τῆς ὀθωµανικῆς αὐτοκρατορίας.

Τὸ ἕνα ἑκατοµµύριο τῶν Ἑλλήνων Μαρτύρων τῆς Ἀνατολῆς ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ ἕναν ἄλλο ὑπολογισµό. Στὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη (καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη) ζοῦσαν στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνα 2,5 ἑκατοµµύρια Ἕλληνες. Ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῶν διωγµῶν 1912-1913 µέχρι καὶ τὸ 1923 κατέφυγαν στὴν Ἑλλάδα 1,5 ἑκατοµµύριο…

Οἱ ὑπόλοιποι ἐξαφανίστηκαν ἀπὸ τὸν ἑλληνοκτόνο τουρκικὸ µηχανισµό.

(*) Ἐφηµερ. «Ἑστία», 19-20.5.2018, σελ. 9. Τοῦ Τίτου Ἰω. Ἀθανασιάδη.

Ἐπιµέλ. ἡµετ.

Ἐλήφθη ἀπὸ τὸν ἱστότοπο τῆς Ἱ.Μ. Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς

ΠΗΓΗ: https://www.ecclesiagoc.gr/index.php/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/%E1%BC%84%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/%E1%BC%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC/1448-%CF%84%E1%BD%B8-%E1%BD%81%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%C2%B5%CE%B1-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%E1%BC%91%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%C2%B5%CE%BF%E1%BF%A6-%CF%84%E1%BF%86%CF%82-%E1%BC%80%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%E1%BF%86%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%E1%BD%B0-%CF%84%E1%BD%B8%CE%BD-20%E1%BD%B8-%CE%B1%E1%BC%B0%E1%BF%B6%CE%BD%CE%B1