- ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ:
Ο ΑΝΤΙΘΕΟΣ ΣΑΜΑΕΛ (ΣΑΤΑΝΑΣ/ΕΩΣΦΟΡΟΣ)
Το όνομά του στα εβραϊκά σημαίνει «Δηλητηριώδης Άγγελος». Άγγελος του θανάτου, άρχοντας της μαύρης μαγείας, μεγάλος άρχοντας της Κόλασης με 2 εκατομμύρια δαίμονες υποτακτικούς του, ο όφις της Εδέμ, πατέρας του Κάιν, είναι μερικές μόνο από τις ιδιότητές του.
Στο εβραϊκό Zohar (I, 286) διαβάζουμε:
«Το φίδι ήταν πιο πανούργο απ» όλα τα ζώα στον Παράδεισο», κτλ (Γένεση III, 1) «Πιο πανούργο» όμως, όσον αφορά στο κακό «απ» όλα τα ζώα», δηλ. τους ειδωλολάτρες όλης της γης. Γιατί αυτοί είναι οι απόγονοι του αρχέγονου όφι που αποπλάνησε την Εύα’’ (δηλ. ο διάβολος με τη μορφή του φιδιού, ονομάζεται Sammael (βλ. Targum Iobi, XXVIII, 7). Ο Ραββίνος Maimonides γράφει στο «Περισσότερα» (Βιβλ. II, κεφ. 30) ότι ο Sammael (Σάμαελ) πήρε τη μορφή φιδιού και αποπλάνησε την Εύα. Ονομάζεται επίσης ο Άγγελος του Θανάτου» και Ή Κεφαλή της Συνάθροισης των Διαβολεμένων». Ο Debbarim Rabba (208c) τον-72- ονομάξει «Sammael, ο ασεβής», ο «πρίγκιπας όλων των διαβόλων». Ο Ραββίνος Bechai (στο Mikkets) τον αποκαλεί «Ό Ασεβής Sammael, ο Πρίγκιπας της Ρώμης»
Επίσης αναφέρεται , στην Αποκάλυψη του Βαρούχ (εβραϊκά: ברוך , «μπαρούχ», δηλαδή «ευλογημένος») ο οποίος ήταν, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ο γραφέας, μαθητής και αφοσιωμένος φίλος του βιβλικού προφήτη Ιερεμία.
Ας δούμε τι έγραψε στο Apocalypsis Baruchi Graece Κεφάλαιο IV:
8. Καὶ εἶπον ἐγὼ· Δέομαί σου, δεῖξόν μοι τί τὸ ξύλον τὸ πλανῆσαν τὸν Ἀδάμ;
Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος· Ἡ ἄμπελός ἐστιν, ἣν ἐφύτευσεν ὁ ἄγγελος Σαμαὴλ ὅτινηὠργίσθη Κύριος ὁ θεός· καὶ ἐκατηράσατο αὐτὸν καὶ τὴν φυτείαν αὐτοῦ.
Ἐν ᾧ καὶ διὰ τοῦτο οὐ συνεχώρησεν τὸν Ἀδὰμ ἅψασθαι αὐτοῦ.
Καὶ διὰ τοῦτο φθονήσας ὁ διάβολος ἠπάτησεν αὐτὸν διὰ τῆς ἀμπέλου αὐτοῦ.
Στο συγκεκριμένο σημείο από το κείμενο βλέπουμε ότι ο Σαμαήλ ταυτίζεται με τον διάβολο. Σαμαήλ είναι το όνομα που χρησιμοποιείται σε ελληνικά κείμενα για τον Σαμαέλ. Έχουμε λοιπόν μια σημαντική μαρτυρία ως απόδειξη για το ότι το όνομα του διαβόλου είναι Σαμαέλ.
Αργότερα, κατά την παράδοση της Γριμόριας μαύρης μαγείας, ο Σαμαέλ είναι συλλαβισμένος ως ΣΑΜ-ΑΕΛ , για μαγικούς σκοπούς. Στο κείμενο «Επτάμερον» έχει περιγραφεί σαν άγγελος , ο οποίος λέγεται ότι βασιλεύει πάνω στις ημέρες της εβδομαδάς και κυρίως την Δευτέρα και την Τρίτη.
Στην χρονογραφία του Μοναχού Γεωργίου Κεδρυνού, ενός βυζαντινού χρονογράφου ο οποίος έζησε στο τέλος του 11ου και στις αρχές του 12ου αιώνα αναφέρεται:
Σημειώσαι ότι εν τη λεπτή Γενέσει κείται τον συναντήσαντα τω Μωσεί μη είναι άγγελον , άλλα πολυώνυμον τινά , Σαμαήλ και Μαστελμάν , ός εστίν Σατανάς.
Πράγματι καταλαβαίνουμε ότι το όνομα του Διαβόλου , είναι Σαμαέλ
ΣΑΜΑΗΛ: Πρίγκιπας των δαιμόνων και σημαντική προσωπικότητα τόσο στην Ταλμουδική όσο και στη μετα-Ταλμουδική λογοτεχνία, όπου εμφανίζεται ως κατήγορος, αποπλανητής και καταστροφέας. Το όνομά του ετυμολογείται ως = «το δηλητήριο του Θεού», αφού ταυτίζεται με τον άγγελο του θανάτου (Targ. Jer. έως Gen. iii. 6, βλ. επίσης Death, Angel of), που σκοτώνει τους ανθρώπους με μια σταγόνα δηλητηρίου ('Ab. Zarah 20b· Kohut, "Angelology and Demonology", σελ. 69, 71). Είναι πιθανό, ωστόσο, το όνομα να προέρχεται από αυτό του Συριακού θεού Shemal (Bousset, «Religion», σελ. 242). Ο Σαμαήλ είναι ο «αρχηγός των σατανάδων» (Δευτ. R. xi. 9· Jellinek, «BH» θ. 125), με την έννοια «ο πρίγκιπας των διαβόλων» που αναφέρεται στο Ματθ. ix. 34; αλλά, από την άλλη, είναι «ο μεγάλος πρίγκιπας στον ουρανό. (Pirḳe R. El. xiii., αρχή), ο οποίος κυβερνά τους αγγέλους και τις δυνάμεις (ib. ; Martyrdom of Isaiah, ii. 2). Ως ενσάρκωση του κακού είναι ο ουράνιος προστάτης της αμαρτωλής αυτοκρατορίας της Ρώμης, με την οποία ταυτίζονται ο Εδώμ και ο Ησαύ (Tan. on Gen. xxxii. 35· Jellinek, lc vi. 31, 109, κ.λπ.). Πετάει στον αέρα σαν πουλί (Targ. στον Job xxviii. 7) και, ενώ οι ḥayyot και ofannim έχουν μόνο έξι φτερά, έχει δώδεκα και διοικεί έναν ολόκληρο στρατό δαιμόνων (Pirḳe R. El. xiii.) ;.... Στο βαθμό που ταυτίζεται με το φίδι («JQR» vi. 12), με τη σαρκική επιθυμία (Yeẓer ha-Ra'), και με τον άγγελο του θανάτου, όλοι οι θρύλοι που σχετίζονται με τον Σατανά αναφέρονται εξίσου σε αυτόν, ενώ ως κακοποιός συγκρίνεται με τον Belial (
= "άχρηστος"· βλέπε συλλογή υλικού στο Bousset, "Antichrist", σελ. 99-101). Όλες αυτές οι περιγραφές του Σαμαήλ δείχνουν ότι θεωρούνταν απλώς ως η αρχή του κακού που έφερε στον Ισραήλ και στον Ιούδα κάθε συμφορά που τους έπληξε. Ακόμη και στη δημιουργία του κόσμου ήταν ο Εωσφόρος, που αναζήτησε το κακό και που ξεκίνησε την κακοήθη δράση του με τον Αδάμ. Αντίπαλός του είναι ο Μιχαήλ , ο οποίος εκπροσωπεί την ευεργετική αρχή και που έρχεται συχνά σε σύγκρουση μαζί του (σύν. Εβραίος. Encyc. viii. 536 κ.ε. ; Lucken, "Michael", σελ. 22 κ.ε.).