- (σ.σ. αναπαράσταση ψηφιδωτού: η αρπαγή της Περσεφόνης από τον θεό του Κάτω Κόσμου Πλούτωνα): Η γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Κα Λίνα Μενδώνη ανέφερε για τα ευρήματα του ψηφιδωτού της Αμφίπολης…«Οι σκηνές αυτές συνδέονται με τις λατρείες του κάτω κόσμου, με την Ορφική λατρεία- κάθοδος στον Άδη-καθώς και με τις διονυσιακές τελετές. Ο εκάστοτε επικεφαλής του οίκου των Μακεδόνων ήταν ο αρχιερέας αυτών των λατρειών. Σύμφωνα με τους ειδικούς ήταν η μάσκα, την οποία φορούσε ο Φίλιππος στις Ορφικές τελετές…!!!» & ‘’Η μητέρα του Αλέξανδρου Ολυμπιάδα, ήταν ιέρεια στα μυστηριακά όργια των Καβείρων της Σαμοθράκης, έλεγε πως τη νύχτα του γάμου της, είδε όραμα ότι την επισκέφτηκε με μορφή κεραυνού ο Δίας και χάθηκε μέσα στα σπλάχνα της. Με βάση αυτό το γεγονός ισχυριζόταν ότι ο Αλέξανδρος, είναι γνήσιος γιος του Δία. Έφερε μάλιστα από τη Σαμοθράκη ένα εξημερωμένο φίδι, που συχνά το έπαιρνε όταν κοιμόταν στο δωμάτιο της και έλεγε ότι το φίδι αυτό είναι η ενσάρκωση του Άμμωνα Δία’’
Επανερχόμενοι μετά από καιρό στα θέματα του ελληνισμού μας, στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσουμε μια περίεργη(;) σύμπτωση: Τη χρονική περίοδο από τη στιγμή που ανακαλύφθηκαν τα γνωστά ευρήματα της Αμφίπολης, μέχρι τον προφητευμένο Αντίχριστο απ’ τη Βίβλο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Μέγα Αλέξανδρο και όλη την ιστορία που προηγήθηκε με λατρεία τέτοιων Χθόνιων θεοτήτων, τα Καβείρια Μυστήρια, κ.λ.π. που θα γνωστοποιηθούν εν συνεχεία. Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα το λόγο που υπάρχει τόσο μένος από πλευράς εβραιοσιωνιστών ενάντια στον ελληνισμό της Μακεδονίας πέρα από το εβραϊκό βιβλίο ‘’Εσθήρ’’ στην Παλαιά Διαθήκη που θα καταδείξουμε τα σχετικά (π.χ. έντρομο σταμάτημα των ανασκαφών στην Αμφίπολη, ξεπούλημα της ιστορίας της σε Σκοπιανούς από προδότες πολιτικάντηδές μας και νεοταξική προσπάθεια αποκοπής της από την υπόλοιπη Ελλάδα είτε ως μελλοντική πρωτεύουσα της Νοτιανατολικής Ευρώπης όπως σχεδιάζεται είτε ως δεύτερη Ιερουσαλήμ για τους εβραίους κάποτε πριν τους στείλουν κάποιοι Γερμανοί με τραινάκια σε κάτι στρατόπεδα συγκέντρωσης), αλλά για να κατανοήσουμε επίσης και γιατί βιάζονται τόσο πολύ να ολοκληρώσουν την παγκοσμιοποίηση με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων τους πριν εμφανιστεί ο Αντίχριστος για να τους χαλάσει τα σχέδια! Όλα αυτά λοιπόν είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και μόνο όταν μπουν στη σειρά θα ολοκληρωθεί το παζλ με την εικόνα που απαντά σε όλες αυτές τις απορίες για τα προαναφερθέντα τεκταινόμενα.
Ξεκινώντας πρώτα από τη βιασύνη των παγκοσμιοποιητών για να ολοκληρώσουν την Μεσσιανική παγκοσμιοποίηση των εβραιοσιωνιστών, όπως με την Ατζέντα 21 για το 2012 ή επειδή δεν τους βγήκε το πράγμα τότε με την Ατζέντα 2030 τη συγκεκριμένη χρονιά, όπως με την είσοδο στη Ψηφιακή Εποχή που παρουσιάζεται και στο βιβλίο της Μεγάλης Επανεκκίνησης του γνωστού Σβαμπ, παρατηρήσαμε πως προσπάθησε να ολοκληρωθεί βιαστικά και εκβιαστικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Κορωνοϊού για παράδειγμα με ποικίλα περιοριστικά μέτρα που ζητούσαν μέχρι και την παράδοση της ιδιοκτησίας του σώματός μας για πειραματισμό ή έλεγχό του από τους εβραίους ιδιοκτήτες των φαρμακευτικών εταιρειών που κυκλοφόρησαν εμβόλια κατά του Κορωνοϊού. Πολλοί μελετητές της όλης κατάστασης τότε, αναρωτήθηκαν γιατί να υπάρχει τόση βιασύνη για να ολοκληρωθεί μέσα σε αυτούς τους λίγους μήνες ένας τέτοιος σχεδιασμός μετασχηματισμού της κάθε κοινωνίας του πλανήτη που απαιτεί ίσως και αιώνες υλοποίησής του, εάν αναλογιστούμε και το τριτοκοσμικό επίπεδο διαβίωσης άλλων κοινωνιών που βρίσκονται ακόμα σε πρωτόγονο στάδιο από τεχνολογικής απόψεως. Την απάντηση τη δίνει παρά μόνο η προφητεία του Δανιήλ που παρουσιάσαμε στην αρθρογραφία μας, αν εστιάστε στη χρονιά πιθανής εμφάνισης του Αντίχριστου (το ή από το 2025 και έπειτα) που υπενθυμίζουμε και φωτογραφικά, επισημαίνοντας ξανά τα εξής σχετικά για να καταλάβετε με δυο λόγια:
Δαν.8,21 Ο τράγος των αιγών είναι ο βασιλεύς των Ελλήνων. Το μεγάλο κέρας, το οποίον ήτο ανάμεσα στους οφθαλμούς του, αυτός είναι ο πρώτος και μέγας βασιλεύς των Ελλήνων. 22 Η συντριβή του μεγάλου αυτού κέρατος και τα τέσσαρα αλλά, τα οποία αντ' αυτού εφύτρωσαν, υποδηλώνουν τέσσαρας βασιλείς από το έθνος αυτό, οι οποίοι θα εγερθούν, χωρίς όμως να έχουν και την δύναμιν του πρώτου. 23 Κατά το τέλος της βασιλείας αυτών, όταν πλέον θα έχουν φθάσει εις την πληρότητά των αι αμαρτίαι των αποστατών Ιουδαίων, θα εμφανισθή ένας αδιάντροπος βασιλεύς, πανούργος και πολυμήχανος. 24 Θα έχη μεγάλην δύναμιν, θα επιφέρη αδιηγήτου καταοτροφάς. Θα φέρη εις πέρας τας ενεργείας του. Θα πράττη ο,τι θέλει και θα καταστρέψη ισχυρούς λαούς και αυτόν ακόμη τον άγιον λαόν του Θεού. 25 Ο ζυγός της τυρανικής υποταγής θα, επεκταθή επιτυχώς εις λαούς. Θα ενεργή μετά δολιότητος, θα αλαζονευθή κατά τη καρδίαν αυτού και δια της πανουργία και των μηχανορραφιών του θα καταστρέψη πολλούς. Επάνω δε εις τα ερείπια πολλών θα σταθή αυτός υπερήφανος. Θα συντρίβη τους άλλους, με όσην ευκολίαν σπάζει κανείς ένα αυγό. 26 Το όραμα των δυο χιλιάδων τριακοσίων ημερονυκτίων έχει και αυτό το νόημά του, είναι αληθές. Συ όμως τήρησε σιγήν, κράτησε ανερμήνευτον την όρασιν αυτήν, διότι αναφέρεται εις ένα απτομακρυσμένον χρονικόν διάστημα” = Δαν.8,13 Ηκουσα τότε ένα άγιον να ομιλή. Ενας δε άγιος είπεν εις εκείνον, ο οποίος ωμιλούσε· “μέχρι πότε θα σταματήσου τα συμβολιζόμενα δια της οράσεως αυτής; Εως πότε θα εκταθή η κατάπαυσις της θυσίας και η εξ αιτίας της τιμωρίας ερήμωσις της περιοχής; Εως πότε ο άγιος ναός και το θυσιαστήριόν του, όπως επίσης και η δύναμις του ισραηλιτικού λαού, θα καταπατώνται όλα από τους εχθρούς;” 14 Και εκείνος απήντησε· “έως ότου περάσουν διαδοχικώς δύο χιλιάδες τριακόσια ημερονύκτια. Τοτε θα καθαρισθή ο ναός του Θεού από την βεβήλωσιν”
Και, ενόσω μου μιλούσε, εγώ είχα πέσει σε βαθύ ύπνο με το πρόσωπό μου πάνω στη γη. Με άγγιξε, λοιπόν, και με έκανε να σταθώ όρθιος εκεί που στεκόμουν πρωτύτερα. Στη συνέχεια είπε: «Ορίστε! Εγώ σε κάνω να γνωρίσεις τι θα συμβεί στο τελικό διάστημα της κατάκρισης, επειδή αυτό είναι για τον προσδιορισμένο καιρό του τέλους..» Το κριάρι που είδες να έχει τα δύο κέρατα αντιπροσωπεύει τους βασιλιάδες της Μηδίας και της Περσίας. Και ο τριχωτός τράγος αντιπροσωπεύει το βασιλιά της Ελλάδας και όσο για το μεγάλο κέρατο που ήταν ανάμεσα στα μάτια του, αυτό αντιπροσωπεύει τον πρώτο βασιλιά. Και το ότι έσπασε, και σηκώθηκαν τελικά τέσσερα αντί αυτού, δείχνει ότι θα σηκωθούν τέσσερα βασίλεια από το έθνος του, αλλά χωρίς να έχουν τη δική του δύναμη. Και στο τελικό διάστημα της βασιλείας τους, καθώς οι παραβάτες ολοκληρώνουν τις πράξεις τους, θα σηκωθεί ένας βασιλιάς που θα έχει άγρια όψη και θα κατανοεί διφορούμενα λόγια. Και η δύναμή του θα κραταιωθεί, αλλά όχι με δική του δύναμη. Και με θαυμαστό τρόπο θα προκαλέσει καταστροφή, και θα έχει επιτυχία και θα ενεργεί αποτελεσματικά. Και μάλιστα θα καταστρέψει κραταιούς, καθώς και το λαό που αποτελείται από τους αγίους. Και σύμφωνα με την ενόραση του θα κάνει επίσης να πετυχαίνει η απάτη στο χέρι του. Και θα υψηλοφρονήσει στην καρδιά του, και σε περίοδο ξενοιασιάς θα καταστρέψει πολλούς. Και εναντίον του Άρχοντα των αρχόντων θα σταθεί, αλλά χωρίς την ενέργεια χεριού θα συντριφτεί. Και το όραμα σχετικά με το βράδυ και το πρωί, το οποίο και ειπώθηκε, είναι αληθινό. Και εσύ κράτησε μυστικό το όραμα, επειδή αυτό μένει για πολλές ημέρες ακόμη.
Αν και το παραπάνω κείμενο τα λέει όλα από μόνο του δεν θα αποφύγω να δώσω μερικές διευκρινίσεις όπως το ότι ο βασιλιάς της Ελλάδας για τον οποίο εδώ γίνεται ο λόγος είναι ο Μέγας Αλέξανδρος και πως τα τέσσερα κέρατα τα οποία βγήκαν αντί του Αλέξανδρου είναι οι στρατηγοί του, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Κάσσανδρος, ο Πτολεμαίος Κεραυνός και ο Αντίγονος Γονατάς. Οι στρατηγοί σύμφωνα με το κείμενο και με τα χρονικά δεν είχαν την δύναμη και την σοφία του Μέγα Αλέξανδρου για να διατηρήσουν την αυτοκρατορία που τους άφησε και έτσι ουσιαστικά την σπάραξαν. Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει να μάθουμε από αυτό το κείμενο είναι ο τόπος έναρξης δράσης του Αντίχριστου. Ας εξετάσουμε το εξής που λέει: Και από ένα από αυτά βγήκε ένα άλλο κέρατο, μικρό, και μεγάλωνε πάρα πολύ προς το νότο και προς την ανατολή και προς το Κόσμημα. Και εξακολούθησε να μεγαλώνει φτάνοντας μέχρι το στράτευμα των ουρανών, ώστε έκανε ένα μέρος από τα άστρα να πέσουν στη γη, και στη συνέχεια τα ποδοπάτησε. Και υψηλοφρόνησε φτάνοντας μέχρι τον Άρχοντα του στρατεύματος, και αφαιρέθηκε από αυτόν η μόνιμη θυσία και ο σταθερός τόπος του αγιαστηρίου του ρίχτηκε κάτω. Και ένα στράτευμα παραχωρήθηκε σταδιακά, μαζί με τη μόνιμη θυσία, εξαιτίας παράβασης και εκείνο έριχνε την αλήθεια στη γη, και ενήργησε και είχε επιτυχία. Βλέπουμε πως ο Αντίχριστος εδώ είναι το μικρό κέρατο που βγαίνει από ένα από τα κέρατα. Χωρίς πολλά λόγια αμέσως θα πω πως το κάθε κέρατο είναι και ένας στρατηγός του Αλέξανδρου και ο καθένας τους είχε έναν τόπο να διήκει. Ο Αντίχριστος θα εμφανιστεί σε έναν από τους τόπους όπου διοικούσαν οι τέσσερις στρατηγοί. Δεν μπορεί να έρθει λοιπόν ο Αντίχριστος από κανένα άλλο κέρατο εκτός αυτού του Κάσσανδρου και ο λόγος είναι πως είναι το μόνο κέρατο του οποίου ο τόπος είναι χριστιανικός.
Τώρα θα δούμε το λόγο για τον οποίο λέω πως ο Αντίχριστος πρέπει να είναι απαραίτητα από εκχριστιανισμένα εδάφη, αφού μπορεί κάποιος να πει πως Αντίχριστος μπορεί να είναι και ένας ισλαμιστής, εβραίος, μαύρος, κινέζος, ινδιάνος ή και τούρκος, οποιοσδήποτε που δεν πιστεύει στον Ιησού και δεν ομολογεί την ιουδαίο/χριστιανική πίστη και εναντιώνεται σε αυτήν ή κάποιος που είναι άθεος και πολεμάει την θρησκεία γενικά και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Διαβάζουμε λοιπόν στο 1 Ιωάννη Κεφάλαιο 2 εδάφια 18 έως 23: Παιδάκια μου, είναι η τελευταία ώρα, και, όπως ακούσατε ότι έρχεται ο Αντίχριστος, ακόμη και τώρα έχουν εμφανιστεί πολλοί αντίχριστοι, γεγονός από το οποίο γνωρίζουμε ότι είναι η τελευταία ώρα. Αυτοί βγήκαν από εμάς, αλλά δεν ήταν σαν εμάς διότι αν ήταν σαν εμάς, θα είχαν παραμείνει με εμάς. Αλλά βγήκαν για να γίνει φανερό ότι δεν είναι όλοι σαν εμάς. Και εσείς έχετε χρίσμα από τον άγιο, όλοι σας έχετε γνώση. Σας γράφω, όχι επειδή δεν γνωρίζετε την αλήθεια, αλλά επειδή τη γνωρίζετε και επειδή κανένα ψέμα δεν προέρχεται από την αλήθεια.
Ας δείξουμε προσοχή στο σημείο όπου λέει: “Αυτοί βγήκαν από εμάς, αλλά δεν ήταν σαν εμάς” με απλά λόγια εδώ λέει πως ο Αντίχριστος πρέπει θεωρητικά να είναι χριστιανός και ταυτόχρονα να έχει αποστατήσει για να γίνει φανερό ότι δεν έχει σχέση με τον ιουδαίο/χριστιανισμό. Έτσι αυτή την στιγμή πρέπει να έχεις καταλάβει πως ο Αντίχριστος είναι το κέρατο από την προφητεία του Δανιήλ και είναι από την πόλη του στρατηγού Κάσσανδρου ο οποίος ίδρυσε την Θεσσαλονίκη.
(σ.σ. από τον συναγωνιστή ‘’Αλέξανδρος’’)
Αφού καταλάβαμε τώρα γιατί βιάζονται να ολοκληρώσουν οι εβραιοσιωνιστές την Μεσσιανική τους παγκοσμιοποίηση πριν συμβούν όλα αυτά τα γεγονότα που θα τους χαλάσουν τα σχέδια, μπορούμε να κατανοήσουμε έπειτα και τον αντιχριστιανισμό τους, διότι για να συνεχίζουν να έχουν θρησκευτικό λόγο ύπαρξης όλοι αυτοί, υποχρεωτικά θα πρέπει να συνεχίζουν την γκάφα που έκαναν να μην αναγνωρίζουν τον Χριστό σαν Μεσσία τους, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να γίνουν όλοι τους χριστιανοί! Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να προλάβουν, πριν εμφανιστεί ο Αντίχριστος εναντίον τους, να φέρουν κάποιον δικό τους ψεύτικο Μεσσία για να υλοποιήσει τα κοσμοεξουσιαστικά τους οράματα. Όταν λοιπόν τα φέρνει έτσι η μοίρα και ανακαλύπτονται κάποια χρόνια πριν από σήμερα όλα εκείνα τα ευρήματα στην Αμφίπολη που σχετίζονται με τον Μέγα Αλέξανδρο και την πατρίδα του Αντίχριστου, αρχίζει να χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου που λέμε για όλα αυτά τα προφητευμένα εις βάρος τους απ’ το 2025 και έπειτα όπως διαβάσαμε, σαν θρησκευόμενοι που είναι και αυτοί βλέποντας τις προφητείες τους να πραγματοποιούνται τελικά και στην περίπτωση του Χριστού ως Μεσσία τους! Και έτσι οι ψεύτες τρέχουν να προλάβουν να ολοκληρώσουν τα πράγματα όπως βολεύει τους ίδιους...
Για την ιστορία των Περσών και των Μακεδόνων δεν πληροφορούμαστε μόνο από τις Μούσες του Ηροδότου. Αρκετές πληροφορίες βρίσκονται στα βιβλία της παλαιάς διαθήκης. Μια ενδιαφέρουσα ιστορία είναι εκείνη της Εσθήρ. Το βιβλίο της Εσθήρ περιλαμβάνεται στην νεώτερη μετάφραση της εβραϊκής βίβλου και στην παλαιότερη ελληνική μετάφραση των εβδομήκοντα. Ωστόσο δεν βρέθηκε ανάμεσα στα χειρόγραφα που ανακαλύφθηκαν στις σπηλιές της Νεκράς θάλασσας.
Ο Μαρδοχαίος του Ιαϊρου (Μαρδόνιος του Γωβρύα στον Ηρόδοτο) ήταν Ιουδαίος που ζούσε στα Σούσα επί Αρταξέρξη. Προερχόταν από τους Ιουδαίους εκείνους που ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουδοχονόσορας είχε μεταφέρει στην Μεσοποταμία όταν κατέλαβε την Ιερουσαλήμ. Ο Μαρδοχαίος αποκάλυψε στον Αρταξέρξη την συνωμοσία δύο ευνούχων του παλατιού κι έτσι κέρδισε μια θέση κοντά στο βασιλιά των Περσών. Ο Μαρδοχαίος ανέτρεφε εκείνο τον καιρό την Αδασά, δηλαδή την Εσθήρ, η οποία ήταν κόρη του θείου του Αμιναδάβ.
Κάποτε ο Αρταξέρξης κάλεσε τους βασιλιάδες επί των οποίων κυριαρχούσε και εποίησε συμπόσιο. Η βασίλισσα Αστίν εποίησε συμπόσιο στις γυναίκες των βασιλιάδων. Την έβδομη ημέρα ηδέως γενόμενος ο βασιλιάς είπε στον Αμάν τον βασιλιά των Μακεδόνων να του φέρουν την βασίλισσα Αστίν για να δείξει στους καλεσμένους τα κάλη και την ομορφιά της. Η βασίλισσα όμως αρνήθηκε να παραβρεθεί στο ανδρικό συμπόσιο.
Ο Αρταξέρξης, ο μεγάλος πολεμιστής, θύμωσε και αποφάσισε να διαλέξει μια άλλη γυναίκα για βασίλισσα. Ο Μαρδοχαίος έδωσε την Εσθήρ στον φύλακα των γυναικών του παλατιού, όπου και την είδε ο βασιλιάς. Και ήρεσε του Αταρξέρξη το κοράσιον και την έκανε βασίλισσα στην θέση της βασίλισσας. Η Εσθήρ ακολουθώντας τις συμβουλές του Μαρδοχαίου δεν εκμυστηρεύθηκε σε κανένα πως ήταν Ιουδαία.
Ο Αμάν του Αμαδαθά ο Μακεδόνας έγινε ο πρώτος βασιλιάς του Αταρξέρξη, υπεράνω όλων των αρχόντων των περί αυτόν. Πάντες οι δούλοι του βασιλέως έκλινον και προσκυνούσαν τον Αμάν, ο δε Μαρδοχαίος δεν έκλινε και δεν προσκυνούσε αυτόν. Έτσι έγινε γνωστή στο παλάτι η ιουδαϊκή καταγωγή του Μαρδοχαίου.
Ο Αμάν είπε τότε στον Αρταξέρξη ότι υπάρχει ένας λαός διασπαρμένος και διαχωρισμένος μεταξύ των λαών και πάσας τα επαρχίας του βασιλείου και οι νόμοι αυτών είναι διάφοροι πάντων των νόμων πάντων των λαών και δεν φυλάττουσι τους νόμους τους βασιλέως και εάν είναι αρεστόν εις τον βασιλέα ας γραφεί να εξολοθρευθούν, να γίνει δηλαδή ένα ολοκαύτωμα.. Ο Αμάν υποσχέθηκε δέκα χιλιάδες τάλαντα αν ο βασιλιάς υπέγραφε την καταδίκη των Ιουδαίων.
Ο Αρταξέρξης συμφώνησε και σφράγισε την διαταγή με το δαχτυλίδι του. Πρώτος από όλους τους Ιουδαίους καταδικάστηκε να πεθάνει ο Μαρδοχαίος. Η μεσολάβηση όμως της Εσθήρ άλλαξε την ροή των γεγονότων. Η βασίλισσα των Περσών ομολόγησε την ταυτότητα της στον βασιλιά λέγοντας του ότι είναι Ιουδαία ονόματι Αδασά, η ανιψιά του Μαρδοχαίου, εκείνου που είχε αποκαλύψει την συνωμοσία των ευνούχων.
Όταν εισήλθε ο βασιλιάς σε συμπόσιο με την Εσθήρ, την ρώτησε τί ήθελε να κάνει γι αυτήν, δηλώνοντας ότι ήταν έτοιμος να της παραχωρήσει ακόμη και το μισό της βασιλείας του. Περίπου τα ίδια που είπε ο Ηρώδης στην Σαλώμη δηλαδή. Και η Εσθήρ είπε, ρήσαι υμάς από του πονηρού Αμάν γιατί είναι άνθρωπος εχθρός και δεν του αξίζουν οι τιμές. Έτσι δόθηκαν οι τιμές και πάντα τα υπάρχοντα του Αμάν του Μακεδόνα στον Μαρδοχαίο τον Ιουδαίο.
Έγραψε τότε γράμμα ο Πέρσης βασιλιάς υπέρ των Ιουδαίων και του σωτήρα και δια παντός ευεργέτη Μαρδοχαίου και εναντίον του πονηρού και τρισαλητηρίου Αμάν του Μακεδόνα. Διέταξε μάλιστα προς ταις Σούσων πύλαις να σταυρωθεί ο Αμάν συν την πανοικία. Η σταύρωση έγινε την δεκατη Τρίτη του Δεκέμβρη. Στις δεκατρεις του δωδεκάτου μηνός Αδάρ χάθηκαν οι εχθροί των Ιουδαίων.
Η ανθελληνική παράδοση αναπτύχθηκε ιδιαίτερα την εποχή των μακεδόνων και αυτό το μίσος εναντίον της μακεδονικής βασιλείας προσπαθεί να εκφράσει το βιβλίο της Εσθήρ. Το ίδιο μίσος εκφράζουν σήμερα αρκετά χριστιανικά κείμενα, όπως και τα Μακκαβαϊκά βιβλία της ελληνικής μετάφρασης της Παλαιάς Διαθήκης. Επίκεντρο αυτού του μίσους είναι ο τρις αλητήριος Μακεδόνας βασιλιάς Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, επειδή κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και βεβήλωσε τον ναό. Τότε τοποθετήθηκε αρχιερέας ο Ιησούς ο Ναζιραίος ο οποίος καταδιώχθηκε από τους Ιουδαίους και κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια και τελικά πέθανε στην Σπάρτη !!!
Από το βιβλίο της Εσθήρ
Στις δεκατρεις του δωδεκάτου μηνός Αδάρ χάθηκαν οι εχθροί των Ιουδαίων
¨Εν γαρ τω δωδεκάτω μηνί τη τρισκαιδεκάτη του μηνός, ος εστίν Αδάρ, παρήν τα γράμματα τα γραφέντα υπό του βασιλέως, εν αυτή τη ημέρα απώλοντο οι αντικείμενοι τοις Ιουδαίοις, ουδείς γαρ αντέστη, φοβούμενος αυτούς, οι γαρ άρχοντες των σατραπών και οι τύραννοι και οι βασιλικοί γραμματείς ετίμων τους Ιουδαίους, ο γαρ φόβος Μαρδοχαίου ενέκειτο αυτοίς. Και εν Σούσοις τη πόλει απέκτειναν οι Ιουδαίοι άνδρας πεντακόσιους, τον τε Φαρσανές και Δελφών και Βαρέα και .... και Ρουφαίον και Αρσαίον και Ζαβουθαίον, τους δέκα υιούς του Αμάν Αμαθάδου Βουγαίου του εχθρού των Ιουδαίων και διήρπασαν, ...¨
καθὼς ἔγραψεν αὐτοῖς ὁ Μαρδοχαῖος, 24 πῶς Αµαν Αµαδαθου ὁ Μακεδὼν ἐπολέµει αὐτούς, καθὼς ἔθετο ψήφισµα καὶ κλῆρον ἀφανίσαι αὐτούς, 25 καὶ ὡς εἰσῆλθεν πρὸς τὸν βασιλέα λέγων κρεµάσαι τὸν Μαρδοχαῖον· ὅσα δὲ ἐπεχείρησεν ἐπάξαι ἐπὶ τοὺς Ιουδαίους κακά, ἐπ. αὐτὸν ἐγένοντο, καὶ ἐκρεµάσθη αὐτὸς καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ. 26 διὰ τοῦτο ἐπεκλήθησαν αἱ ἡµέραι αὗται Φρουραι διὰ τοὺς κλήρους, ὅτι τῇ διαλέκτῳ αὐτῶν καλοῦνται Φρουραι, διὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστολῆς ταύτης καὶ ὅσα πεπόνθασιν διὰ ταῦτα καὶ ὅσα αὐτοῖς ἐγένετο·
Τον Μεγα Αλέξανδρο συνήθως τον ζωγραφίζουν σαν διάβολο. Άλλωστε στην ισλαμική παράδοση τον ονομάζουν Δικέρατο. Στα νομίσματα εικονιζόταν με τα δύο κέρατα του Κριού, σημάδι του Άμμωνα Δία.
ΠΗΓΗ: http://anapodaris.blogspot.com/2012/
Ιδίως όταν αποκαλύπτονται και από τα ευρήματα της Αμφίπολης τα Χθόνια Μυστήρια που οδήγησαν και στη δαιμονική σύλληψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά τα Καβείρια Μυστήρια που θα δούμε τώρα παρακάτω, αφού ως γνωστόν και σύμφωνα με την εβραϊκή θεολογία τους: ‘’Διότι όλοι οι θεοί των ειδωλολατρικών λαών είναι ανύπαρκτοι, είναι επινοήσεις δαιμονίων. Ο ιδικός μας όμως Θεός είναι ο αληθινός και πραγματικός, ο παντοδύναμος και αιώνιος, ο οποίος εκ του μηδενός εδημιούργησε τα σύμπαντα’’ (Ψαλμός 95,5). Κατά συνέπεια, το όραμα που είδε η μάνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ολυμπιάδα, με τον Άμμωνα Δία να την επισκέπτεται ως κεραυνός και να χάνεται μέσα στα σπλάχνα της μένοντας έγκυος (στον Αλέξανδρο), έρχεται και δένει με την προφητεία του Δανιήλ που είδαμε με τα κέρατα, αφού σύμφωνα με εκείνον τον Ψαλμό που διαβάσαμε πρωτύτερα, στην πραγματικότητα μεταμφιέστηκε κάποιος δαίμονας τάχα μου σε ‘’Δία’’ για να το πετύχει αυτό και όχι ο ίδιος ο Δίας όπως νόμιζε η Ολυμπιάδα. Το γεγονός αυτό, δηλαδή η μεταμφίεση των δαιμόνων του Σατανά με τις μορφές των θεών που πίστευαν οι παγανιστές (δηλ. για να τους ξεγελάσουν) χωρίς να το γνωρίζουν ακόμα αυτό πριν εμφανιστεί συγγραφικά η Βίβλος για να το μάθουν οι επόμενες γενιές σαν τη δική μας, επιβεβαιώνεται άλλωστε και από έναν πρώην μάγο εκείνης της εποχής, όπως υπενθυμίζουμε κλείνοντας για του λόγου το αληθές και πως συνδέεται έτσι ο Σατανάς με τον Κάτω Κόσμο των Ελληνικών Μυστηρίων εκείνης της εποχής (σ.σ. όπως είδαμε στο ψηφιδωτό της Αμφίπολης στην αρχή του παρόντος άρθρου):
Ας πάμε τώρα στον αρχαίο Δωδεκαθεϊστή μάγο, τον μετέπειτα Χριστιανό Άγιο Κυπριανό, να δούμε τη μαρτυρία του για τους θεούς του Ολύμπου, όπως τα μεταφράζει το βιβλίο: «Η ψυχή μετά τον θάνατο» του π. Σεραφείμ Ρόουζ, από τη ζωή του αγίου στο περιοδικό «The Orthodox World», 1976, No 70 σελ. 136-138:
«Στο όρος Όλυμπος ο Κυπριανός μελέτησε όλων των ειδών τις διαβολικές τέχνες: κατάφερε να πραγματοποιεί δαιμονικές μεταμορφώσεις, έμαθε πώς να μεταβάλλει τη φύση του αέρα… Στον τόπο αυτό είδε μία λεγεώνα αμέτρητων δαιμόνων, με τον πρίγκηπα του σκότους επικεφαλής τους. Κάποιοι από τους δαίμονες στέκονταν μπροστά του, άλλοι τον υπηρετούσαν, άλλοι τον υμνούσαν με δυνατές κραυγές, και κάποιοι άλλοι αποστέλλονταν στον κόσμοι για να διαφθείρουν τους ανθρώπους. Είδε επίσης τους παγανιστικούς θεούς και θεές με τις ψεύτικες μορφές τους… Έτσι τελικά έγινε μάγος, καταστροφέας των ψυχών, πολύ στενός και πιστός δούλος του πρίγκηπα του άδη, με τον οποίο συνομιλούσε πρόσωπο με πρόσωπο, και δεχόταν μεγάλες τιμές από αυτόν, σύμφωνα με δική του μαρτυρία. «Πιστέψτε με», είπε, «είδα αυτόν τον ίδιο τον πρίγκηπα του σκότους… Μου υποσχέθηκε ότι θα με κάνει κι εμένα πρίγκηπα μετά την αναχώρησή μου από το σώμα, και ότι θα με βοηθά σε οτιδήποτε χρειαστώ κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής μου… Παραδόθηκα ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του εκείνον τον καιρό, υπακούοντας σε κάθε του εντολή».
Τα Καβείρια μυστήρια, Ο Αλέξανδρος, και τα ευρήματα στην Αμφίπολη...
Ο τύμβος της Αμφίπολης είναι κατασκευασμένος στα πρότυπα των Αιγυπτιακών Πυραμίδων, τόσο λόγω μεγέθους, σχήματος όσο και συμβόλων Α. Β. Γ. , αλλά και της σφράγισης του με χώμα. Κάτι που είναι αναμενόμενο. Είναι γνωστό πως ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε το ναό του Άμμωνα Δία στην όαση Σίβα (Σίουα) στην Αίγυπτο, όπου ο επικεφαλής των Αιγυπτίων ιερέων τον προσφώνησε «παις Διός», δηλαδή παιδί του Δία.
Εκτοτε ο Αλέξανδρος εμφανίζεται ως κερασφόρος, συμβολίζοντας την επαφή με το Θείο. (Μοτίβο που επαναλαμβάνεται σε πολλούς αρχαίους Θεούς, αλλά και στον Μωυσή).
Το μαντείο του Άμμωνα, μέσω των Ελλήνων της Κυρηναϊκής ήταν από πολύ παλαιά γνωστό στους Έλληνες καθώς πίστευαν ότι από εκεί είχε φθάσει η σχετική τέχνη στο αρχαιότερο μαντείο τους, εκείνο της Δωδώνης. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού (ο Αριστοφάνης θεωρούσε το Μαντείο του Άμμωνα ως το δεύτερο σημαντικότερο μετά από εκείνο των Δελφών, ο Πίνδαρος είχε ιδρύσει στη Θήβα ναό του Άμμωνα και οι Αθηναίοι είχαν στείλει επίσημη αντιπροσωπεία κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για να πάρουν χρησμό).
Είχε τεράστια φήμη και κατά καιρούς το είχαν συμβουλευθεί πολλοί Έλληνες ήρωες, μεταξύ των οποίων ο Περσέας, όταν ο Πολυδεύκης τον έστειλε να σκοτώσει τη Γοργόνα και ο Ηρακλής, όταν πήγε στη Λιβύη για να αντιμετωπίσει τον Ανταίο. Ο Φίλιππος επίσης μετά από ένα όνειρο έστειλε τον Χαίρωνα τον Μεγαλοπολίτη στο μαντείο των Δελφών, για να ζητήσει χρησμό και ο Απόλλων απάντησε ότι όφειλε να τιμά και να θυσιάζει στον Άμμωνα περισσότερο απ’ όσο στους άλλους θεούς και ότι θα έχανε το μάτι εκείνο, με το οποίο είχε δει από τη χαραμάδα τον Άμμωνα με μορφή ερπετού να κοιμάται με την Ολυμπιάδα. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε ζητήσει κατά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, να ενταφιαστεί στο ναό του Άμμωνος Διός στην Όαση Σίβα.
Όντως μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις 13 Ιουνίου τού 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα η συνέλευση των εταίρων και σωματοφυλάκων (Περδίκκας, Λεοννάτος, Πτολεμαίος, Πείθων, Αριστόνους και Αρριδαίος) υπό τον Περδίκκα αποφάσισε -μεταξύ των άλλων- να αναθέσει στον Αρριδαίο τη μεταφορά της σορού του Μ. Αλεξάνδρου στην Όαση Σίβα (Σίουα), στο ναό του Άμμωνος Διός.
Η μητέρα του Αλέξανδρου Ολυμπιάδα, ήταν ιέρεια στα μυστηριακά όργια των Καβείρων της Σαμοθράκης, έλεγε πως τη νύχτα του γάμου της, είδε όραμα ότι την επισκέφτηκε με μορφή κεραυνού ο Δίας και χάθηκε μέσα στα σπλάχνα της. Με βάση αυτό το γεγονός ισχυριζόταν ότι ο Αλέξανδρος, είναι γνήσιος γιος του Δία. Έφερε μάλιστα από τη Σαμοθράκη ένα εξημερωμένο φίδι, που συχνά το έπαιρνε όταν κοιμόταν στο δωμάτιο της και έλεγε ότι το φίδι αυτό είναι η ενσάρκωση του Άμμωνα Δία.
Ο Φίλιππος ο Β΄ γνώρισε την Ολυμπιάδα όταν όταν αυτός πήγε να μυηθεί και αυτή ήταν ιέρεια στα Μυστήρια της Σαμοθράκης.
Γνωρίζουμε πως στα Καβείρια Μυστήρια στη Λήμνο και στη Μακεδονία λατρευόταν μία τριάδα , ενώ στη Θήβα ένα ζευγάρι αρσενικών θεών, ο Κάβειρος και ο Παις. ¨"Παις Διός", ονόμασε ο Αιγύπτιος ιερέας τον Αλέξανδρο. Τυχαίο: Ίσως...!
Σύμφωνα με τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό το ταφικό μνημείο να έχει υπόγειους θαλάμους, συνεπώς μετά το τρίτο θάλαμο, ίσως αποκαλυφθούν σκαλοπάτια, υπόγεια ή υπέργεια. Όσο αφορά τους ενοίκους, είναι εξαιρετικά πιθανό να βρίσκονται εκεί η Ρωξάνη με τον Δημήτριο Δ’ γιο του Αλεξάνδρου, ίσως και η Ολυμπιάδα. Αν αυτό επαληθευθεί, θα ήταν πραγματικά υπέροχο να βρισκόταν επίσης εκεί κενοτάφιο ή ακόμα καλύτερα η σωρός του Μεγάλου Αλέξανδρου…!
ΠΗΓΗ: https://xletsos-basilhs.blogspot.com/2014/09/blog-post_17.html
Τα Ορφικά, τα Καβείρια Μυστήρια και ο Μέγας Αλέξανδρος
Η γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Κα Λίνα Μενδώνη ανέφερε για τα ευρήματα του ψηφιδωτού της Αμφίπολης…
«Οι σκηνές αυτές συνδέονται με τις λατρείες του κάτω κόσμου, με την Ορφική λατρεία- κάθοδος στον Άδη-καθώς και με τις διονυσιακές τελετές.
Ο εκάστοτε επικεφαλής του οίκου των Μακεδόνων ήταν ο αρχιερέας αυτών των λατρειών. Σύμφωνα με τους ειδικούς ήταν η μάσκα, την οποία φορούσε ο Φίλιππος στις Ορφικές τελετές…!!! »
Πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση…!!! Εγώ απλά να υπενθυμίσω πως η Ολυμπιάδα ήταν αρχιέρεια των Καβειρίων μυστηρίων, όπως έχω γράψει στο άλλο blog μου Πλωτίνος, όπου μυήθηκε και ο Φίλιππος.!!! Άρα έχουμε Ορφικά και Καβείρια μυστήρια τα οποία τελούνταν σε σπήλαια φυσικά ή τεχνητά….!!!
***
Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο ο Φίλιππος και η βασιλοπούλα των Μολοσσών Ολυμπιάδα μυήθηκαν και ερωτεύτηκαν στη Σαμοθράκη, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί ένα νέος «θείος γάμος» και να γεννηθεί ο θεόπαις Αλέξανδρος κάτι που ενίσχυε την πολιτική ισχύ τους μέσα από τη θεοσέβεια, ενώ υπαινισσόταν ότι πραγματικός πατέρας του Αλέξανδρου ήταν ο Δίας με θνητό υποκατάστατο τον Φίλιππο, σχήμα γνωστό σε πολλούς γενεαλογικούς και ιδρυτικούς μύθους, πρώτα και κύρια στον προπάτορά του μακεδονικού οίκου Ηρακλή: θνητός πατέρας του λογαριαζόταν ο Αμφιτρύωνας, ενώ ο θεϊκός του πατέρας ήταν ο Δίας.
«Λέγεται ότι η Ολυμπιάδα, όταν κάποτε πήρε μέρος στα μυστήρια των Καβείρων που τελούνταν στη Σαμοθράκη, είδε στη διάρκεια της τελετής τον Φίλιππο και τον ερωτεύτηκε και συμφώνησε να τον παντρευτεί, αφού προσφέρει τις πρέπουσες θυσίες και προσφορές στη γαμήλια φωτιά». Ιμέριος, Or. I, 12
Η Ολυμπιάδα, μάλιστα, εμφανίζεται πολλές φορές με φίδια, σαν την κυρά των φιδιών της Κνωσού ή σαν Μαινάδα:
«Εκεί είδαν φίδια τεράστια σε μέγεθος, τόσο ήμερα και άκακα, που τρέφονταν από τις γυναίκες και κοιμόνταν μαζί με τα παιδιά· ακόμη κι όταν τα πατούσαν, δεν ερεθίζονταν, και όταν τα ενοχλούσαν, δεν οργίζονταν, και έπιναν γάλα από τη θηλή όπως ακριβώς και τα μωρά –υπάρχουν πολλά εκεί πέρα [στην Πέλλα], και από αυτά φαίνεται ότι προέκυψε από παλιά ο μύθος για την Ολυμπιάδα, ότι, δηλαδή, όταν κυοφορούσε τον Αλέξανδρο, κάποιο φίδι κοιμόταν μαζί της» Λουκιανός, Αλέξανδρος 7.1
Παρόμοια και ο Πλούταρχος σημειώνει:
«η Ολυμπιάδα […] έφερε στους βακχικούς θιάσους μεγάλα φίδια εξημερωμένα, τα οποία πολλές φορές έβγαιναν από τον κισσό και από τα κρυμμένα κάνιστρα, και καθώς τυλίγονταν γύρω από τις ράβδους των γυναικών και τα στεφάνια, τρόμαζαν τους άνδρες».
Ο Αλέξανδρος, λοιπόν, ήταν γιος του Δία, γεννήθηκε όπως ακριβώς ο Διόνυσος, με τον πατέρα τους Δία να έχει μεταμορφωθεί σε φίδι, και ήταν απόγονος σπουδαίων προγόνων, του Αχιλλέα και του Ηρακλή, με τον οποίο συνδεόταν και ως αδελφός μέσω του κοινού πατέρα τους Δία.
Εξάλλου, και ο ίδιος ο Αλέξανδρος τελειώνοντας την εκστρατεία του έστησε βωμούς ως ορόσημα με την εξής επιγραφή:
ΠΑΤΡΙ ΑΜΜΩΝΙ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΙ ΑΔΕΛΦΩΙ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΙ ΚΑΙ ΔΙΙ ΟΛΥΜΠΙΩΙ ΚΑΙ ΣΑΜΟΘΡΑΙΞΙ ΚΑΒΕΙΡΟΙΣ ΚΑΙ ΙΝΔΩΙ ΗΛΙΩΙ ΚΑΙ ΔΕΛΦΩΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙ͵ Φιλόστρατος, Βίος Απόλλ. Τυαν. ΙΙ 43.
Ηρακλείδης και Αιακίδης από την πλευρά του πατέρα και της μητέρας του αντίστοιχα, και διογενής, ο Αλέξανδρος φρόντιζε να ανανεώνει τους δεσμούς με τους προγόνους και τους θεούς του τόπου του με κάθε τρόπο στη διάρκεια της εκστρατείας του, είτε περνώντας και κατακτώντας μέρη απ’ όπου μυθευόταν ότι είχαν περάσει εκείνοι είτε θυσιάζοντας σ’ αυτούς. Για παράδειγμα, όταν έφτασε στο Ίλιο, κάνοντας την εκστρατεία του στην Ανατολή, τέλεσε θυσία και προς τιμή του Πριάμου στο βωμό του Ερκείου Διός, επειδή επιθυμούσε να απαλλαχτεί από την οργή του Πριάμου εναντίον του Νεοπτόλεμου, γιου του Αχιλλέα, ο οποίος είχε φονεύσει τον τρώα βασιλιά και στη γενιά του οποίου ανήκε ο Αλέξανδρος.
Ακολουθεί ή μυθεύεται ότι ακολουθεί τα βήματα του Ηρακλή θυσιάζοντας στον Ηρακλή Τύριο, επιχειρώντας να κατακτήσει το όρος Άορνος που απέτυχε να καταλάβει ο Ηρακλής, ενώ στις Παραπαμισάδες λέγεται ότι είδε το σπήλαιο όπου μυθεύεται ότι είχε δεθεί ο Προμηθέας και τον οποίο ελευθέρωσε ο Ηρακλής.
Αντίστοιχα, μυθεύεται ότι ακολούθησε την πορεία του Διόνυσου του κατακτητή των Ινδιών και ότι σταμάτησε την εκστρατεία του στο σημείο που είχε σταματήσει εκείνος στον Ινδό ποταμό. Έναντι των δυο, του Διόνυσου και του Ηρακλή, ο φιλόσοφος Ανάξαρχος υποστήριξε ότι δικαιότερα θα θεωρούνταν θεός ο Αλέξανδρος, γιατί ο Διόνυσος ήταν Θηβαίος και ο δεύτερος Αργείος χωρίς συγγενική σχέση με τους Μακεδόνες παρά ως μακρινός πρόγονος του Αλεξάνδρου. Εξάλλου, μετά τον θάνατο του βασιλιά θα τον τιμούσαν σαν θεό (Αρριανός, Αλεξάνδρου ανάβασις 4.10.6).
Μία ακόμη επισήμανση για την προσπάθεια του Αλεξάνδρου να κρατά επαφή με το μυθικό του παρελθόν και να δείχνει τον σεβασμό του απέναντι σε αρχέγονες λατρείες που τιμούσαν οι πρόγονοί του: Ποιοι είναι οι θεοί στους οποίους ο Αλέξανδρος θυσιάζει; Στην αρχή του ταξιδιού του και στη μέση του Ελλήσποντου θυσιάζει ταύρο προς τιμή του Ποσειδώνα και ρίχνοντας χρυσή φιάλη στη θάλασσα· το ίδιο τελετουργικό ακολούθησε και στη θάλασσα ανοιχτά των εκβολών του Ινδού ποταμού στο τέλος της εκστρατείας του θυσιάζοντας πάλι σε εκείνους τους θεούς που του είχε φανερώσει με προφητεία ο Άμμων, στους οποίους συγκαταλέγεται ο Ποσειδώνας.
Ο Αρριανός σημειώνει: Λέγεται, επίσης, ότι πρώτος αυτός αποβιβάστηκε ένοπλος από το πλοίο στην ασιατική γη και ότι ίδρυσε βωμούς στο μέρος της Ευρώπης, απ’ όπου αναχώρησε, και στο μέρος της Ασίας, όπου αποβιβάστηκε, προς τιμήν του Δία προστάτη των αποβάσεων, της Αθηνάς και του Ηρακλή. Αφού ανέβηκε στο Ίλιο, πρόσφερε θυσία στην Αθηνά προστάτιδα της πόλεως και αφιέρωσε τη δική του πανοπλία στον ναός και ως αντάλλαγμα γι’ αυτήν κατέβασε μερικά από τα ιερά όπλα τα οποία ακόμα σώζονταν από την εποχή του Τρωικού πολέμου.
Θυσιάζει επίσης στον Δία, τον Διόνυσο, στους Διόσκουρους αντί για τον Διόνυσο, στον Ηρακλή, στον Άμμωνα όταν φτάνει στην Ινδία, ενώ στο σημείο όπου θεωρεί ότι η εκστρατεία του τελειώνει ίδρυσε βωμούς του Ωκεανού και της Τηθύος. Στους Σόλους της Κιλικίας θυσίασε στον Ασκληπιό και οργάνωσε πομπή –συμμετείχε και ο ίδιος με όλο τον στρατό του–, λαμπαδηδρομία και αγώνες γυμνικούς και μουσικούς. Σημειώνουμε ακόμη ότι ο Αλέξανδρος βρήκε και το Αγηνόριον, ναό της Τύρου αφιερωμένο στον ιδρυτή της Αγήνορα, γιο του Ποσειδώνα και της Λιβύης, βασιλιά της Φοινίκης και πατέρα του Κάδμου, που στην πορεία αναζήτησης της αδελφής του φτάνει στη Σαμοθράκη, όπου παντρεύεται την Αρμονία, πρώτος γάμος στον οποίο παρευρίσκονται θεοί και άνθρωποι· το ζεύγος συνδέεται με τα μυστήρια της Σαμοθράκης και με τον Διόνυσο.
Οι θεοί στους οποίους θυσιάζει ο Αλέξανδρος είναι κατ’ ουσίαν οι θεοί της Σαμοθράκης. Η πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι ο μεγάλος Κάβειρος της Σαμοθράκης είναι ο Ποσειδών, ένας όμως Παλαιοποσειδών, με διευρυμένες ιδιότητες, όχι μόνο θαλάσσιος αλλά και χθόνιος, θεός τόσο του κάτω κόσμου όσο και του πάνω, Άδης αλλά και Δίας μαζί -στη Μακεδονία, εξάλλου, αλλά και στη Θεσσαλία, ο Ποσειδώνας λατρεύεται ως θεός των ποταμών και των πηγαίων υδάτων, οπότε εύλογη είναι η επίκλησή του για γονιμότητα, που απευθύνεται προφανώς στη χθόνια υπόστασή του. Έδειξε επίσης ότι συνοδοί των Μεγάλων Θεών ήταν οι Διόσκουροι, στους οποίους επίσης θυσιάζει ο Αλέξανδρος.
Ο Αλέξανδρος θυσιάζει στους θεούς που ο οίκος του αναγνώριζε ως αρχέγονους, και στο τέλος της εκστρατείας του στήνει βωμούς στο πρώτο θεϊκό ζευγάρι. Η Ολυμπιάδα είχε πει ότι ο Δίας Άμμων ήταν ο πατέρας του, διογενής δηλαδή και αυτός όπως και ο Ηρακλής και οι Διόσκουροι, θεόπαιδο, δημιούργημα ενός ιερού γάμου σαν αυτού που τελούνταν στα μυστήρια της Σαμοθράκης.
Τι όμως εννοούσε η Ολυμπιάδα ονομάζοντας τον Δία πατέρα του και γιατί ο Αλέξανδρος αρνιόταν τη θεϊκή καταγωγή του, ακόμη κι όταν μετά την επίσκεψή του στο μαντείο του Άμμωνα διαδόθηκε ότι κατάγεται από αυτόν; Αν όμως εκλάβουμε τη λέξη πατέρας με τη σημασία του πατρώος, πατρογονικός, τότε η Ολυμπιάδα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μυεί τον γιο της στα Μυστήρια της Σαμοθράκης και της αρχέγονης λατρείας· εξάλλου, ο γάμος της με τον Φίλιππο στη Σαμοθράκη έγινε μέσα στα πλαίσια των Μυστηρίων καθιστώντας τον γιο της γόνο ενός ιερού γάμου.
Όταν λοιπόν επισκέπτεται το μαντείο του Άμμωνα, όταν ο Άμμων του αποκαλύπτει σε ποιους θεούς να θυσιάσει στο τέλος του ταξιδιού του, όταν ο Αλέξανδρος θυσιάζει συνεχώς στους προγόνους του και στον Διόνυσο, στην ουσία αναβαπτίζεται στην αρχέγονη θρησκεία.
Το ταξίδι προς τα μπρος είναι ταξίδι προς τα πίσω. Και σε αυτό εμμένουν και στα ελληνιστικά χρόνια μέσα και από τη θεοποίηση του Αλεξάνδρου ως Διονύσου μετά τον θάνατό του ως αποτέλεσμα πτολεμαϊκών γενεαλογικών δέντρων, οπότε ο Αλέξανδρος εμφανίστηκε σαν απόγονος του Διόνυσου, ως alium Liberum patrum. Στην περίπτωση του Διόνυσου, ο Αλέξανδρος λειτουργούσε ως πρότυπο που σαν κατακτητής γινόταν η μυθολογική ανύψωση του Αλεξάνδρου (Q. Curtius Rufus, IX 8,3):
και οι δυο γιοι του Αιγύπτιου Άμμωνα Δία, και οι δυο κατακτητές της Ινδίας. Όπως ο Ηρακλής και ο Διόνυσος, γιοι του Δία, ήταν και άνθρωποι και θεοί, η ίδια δυνατότητα παρουσιαζόταν και με τον Αλέξανδρο. Η μυθολογική αλληγορία της κατάκτησης συνέδεε το ιστορικό πρόσωπο με τον θεό και τον αποθέωνε. Βεβαίως, ως κατακτητής ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε παρά να παρασταθεί και σαν Άρης.
Και οι δυο [Διόνυσος και Ηρακλής] είναι γιοι του Δία, και οι δυο Πολεμιστές, και οι δυο από τη Θήβα, ο πόλεμος έφερε και στους δυο τον θύρσο, το ρόπαλο, τη φήμη· κοντά βρίσκονται τα αγάλματα των δυο […]Και τους δυο η Ήρα εχθρευόταν, και οι δυο βγήκαν από τη φωτιά και ανυψώθηκαν από τον πλούτο της γης στους θεούς.(Sabellicus, B VI 9)
ΠΗΓΗ: https://www.diadrastika.com/2017/01/orfika-kaviria-mystiria-megas-alexandros.html