‘’In the past, in any one decade, the Order had many hundreds of candidates seeking Initiation. About four or five a year, sometimes less, may become Initiates through their own choice. Of these, perhaps two will complete the noviciate and only two or three from twenty a decade become Internal Adepts, the others drifting away away for various reasons. Every twenty years, a new Master or Mistress may take office. There may be one or two Magi a century’’ – Order of Nine Angles, 1989
(μετ. Στο παρελθόν, σε οποιαδήποτε δεκαετία, το Τάγμα είχε πολλές εκατοντάδες υποψηφίους που ζητούσαν Μύηση. Περίπου τέσσερις ή πέντε ετησίως, μερικές φορές λιγότεροι, μπορεί να γίνουν Μύστες μέσω της δικής τους επιλογής. Από αυτούς, ίσως δύο θα ολοκληρώσουν τους αρχάριους και μόνο δύο ή τρεις από τους είκοσι στη δεκαετία γίνονται Εσωτερικοί Ειδήμονες, οι άλλοι απομακρύνονται για διάφορους λόγους. Κάθε είκοσι χρόνια, ένας νέος/α Δάσκαλος ή Αρχιερέας μπορεί να αναλάβει τα καθήκοντά του. Μπορεί να υπάρχουν ένας ή δύο Μάγοι ή Μέγα Διδάσκαλοι στον αιώνα ή κάθε εκατό χρόνια - Τάγμα Εννέα Γωνιών, 1989)
(από την ταινία ‘’Θεωρίες Εγκλήματος’’)
Αυτό το άρθρο αποτελεί τη συνέχεια του προηγούμενου που είχαμε δημοσιεύσει για να παρουσιάσουμε τα τρία πρώτα Τελετουργικά Βαθμού ώστε να φτάσει κάποιος στον τέταρτο από τους επτά Βαθμούς Μυήσεως στο Επταδικό σύστημα του Τάγματος των Εννέα Γωνιών. Έτσι, μετά τον Μυητικό Βαθμό του Μυημένου που παίρνει ο Νεόφυτος κάνοντας το σχετικό Τελετουργικό Βαθμού για να το πετύχει αυτό και τα υπόλοιπα αντίστοιχα των επόμενων Μυητικών Βαθμών για να γίνει Εξωτερικός πρώτα και Εσωτερικός έπειτα Ειδήμων, στη συνέχεια παρακάτω θα δοθούν τα υπόλοιπα τρία Τελετουργικά Βαθμού για να προσπαθήσει κάποιος να γίνει Δάσκαλος (ή Αρχιερέας) κατακτώντας τον πέμπτο Μυητικό Βαθμό (διαλέγοντας μία από τις δυο πλήρεις εκδοχές του ανάλογου Τελετουργικού Βαθμού της Αβύσσου συν ένα σχετικό σύγγραμμα που θα πάρει επίσης), έπειτα Μέγας Διδάσκαλος (ή Μάγος) και μετέπειτα Αθάνατος κάνοντας τα αντίστοιχα Τελετουργικά Βαθμού. Αν τα πρώτα τρία τώρα που διάβασε στο προηγούμενο άρθρο μας τον έκαναν να πλακωθεί στα ηρεμιστικά έπειτα με αυτά που είδε, πολύ πιθανόν να χρειαστεί να κατεβάσει τουλάχιστον μισό μπουκάλι Τζακ Ντάνιελς για να αντέξει να διαβάσει τα υπόλοιπα τρία που θα ακολουθήσουν, μιας που δεν απευθύνονται θα λέγαμε χαριτολογώντας σε ανθρώπινους εγκεφάλους!
Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει όχι μόνο από το βαθμό δυσκολίας τους που θυμηθήκαμε στην εισαγωγή του παρόντος άρθρου πρωτύτερα, αλλά και από τη σκέψη και μόνο ότι μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να κάνει ποτέ τέτοια ‘’ψυχανώμαλα’’ για τους κοινούς θνητούς πράγματα! Όλα αυτά όμως τα Τελετουργικά Βαθμού, έχουν το εξής πλεονέκτημα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα σατανικά τελετουργικά που έχετε συναντήσει είτε από τη δική μας αρθρογραφία είτε από οπουδήποτε αλλού: Καταφέρνουν να πετύχουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όλα αυτά που θα χρειάζονταν χρόνια για να πετύχει κάποιος με όλα τα υπόλοιπα τελετουργικά. Για παράδειγμα, υπενθυμίζουμε από το προηγούμενο άρθρο μας ότι το τρίτο Τελετουργικό Βαθμού που απαιτεί τρίμηνη απομόνωση (από τα πάντα) κάποιου εκεί έξω στη Φύση για να καταφέρει να γίνει Εσωτερικός Ειδήμονας (παίρνοντας δηλαδή τον 4ο Μυητικό Βαθμό πριν προχωρήσει στους επόμενους παρακάτω που θα διαβάσει), δημιουργεί σε μόλις τρεις μήνες ό,τι έχει δημιουργήσει η μοίρα σε δύο ή τρεις δεκαετίες σε μερικά τυχερά άτομα, ως μια τεχνική που αποστάζει την εμπειρία χιλιάδων ετών εξελικτικής κατανόησης και καθιστά αυτή την Επιδεξιότητα διαθέσιμη προς όλους μόλις στους τρεις αυτούς μήνες! Αντιστοίχως, το προηγούμενο Τελετουργικό Βαθμού που έπρεπε να κάνει κάποιος για να φτάσει στον τρίτο Μυητικό Βαθμό του Εξωτερικού Ειδήμονα, απαιτούσε μόλις μια νύχτα από κάποιον για να το πετύχει αυτό, αρκεί βέβαια να κατάφερνε να παραμείνει ξύπνιος μέχρι να ξημερώσει ξαπλωμένος και τελείως ακίνητος όμως, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανόν να έπρεπε να κατουρηθεί πάνω του αν χρειαζότανε για να μην κινηθεί και αποτύχει το τελετουργικό! Από εκεί και πέρα βέβαια και μετά από αυτά που θα ακολουθήσουν, αφήνεται στην κρίση του καθενός αν θα θελήσει ή όχι να κάνει όλα αυτά τα Τελετουργικά Βαθμού του συγκεκριμένου Επταδικού συστήματος που δίνεται από το Τάγμα των Εννέα Γωνιών, αλλά και πως να αυτοσχεδιάσει προηγουμένως για να καταφέρει να τα πετύχει.
Για παράδειγμα και αναφερόμενοι στο προηγούμενο τελετουργικό, φροντίζει να κοιμηθεί καλά τη μέρα ή όλη μέρα για να αντέξει να παραμείνει ξύπνιος όλη νύχτα και να έχει στραγγίξει την ‘’τσουτσού’’ του μέχρι τελευταίας σταγόνας πριν κάνει εκείνη τη δοκιμασία για να μην τον πιάσει κατούρημα κατά τη διάρκειά της! Παρομοίως για τη δοκιμασία της Αβύσσου μέσα σε σπηλιά που θα ακολουθήσει ευθύς αμέσως (σ.σ. αν διαλέξτε τη συγκεκριμένη εκδοχή αντί τη δεύτερη που θα ακολουθήσει αναλόγως τι σας βολεύει ή ταιριάζει περισσότερο), υπενθυμίζουμε ότι μπορείτε να πάρετε εμφιαλωμένα νερά αν δεν είναι πόσιμο το νερό της σπηλιάς σας, φέτες για τοστ ως ψωμί και κονσερβοποιημένο κασέρι ως τυρί που διατηρούνται περισσότερο καιρό αν δεν βρείτε κάποιον να σας τα φέρνει όλα αυτά, να προγραμματίσετε δυο παλαιού τύπου κινητά τηλέφωνα χωρίς κάρτα και κρυμμένα κάπου στη σπηλιά, σε περίπτωση που θα χαλούσε το ένα και για να μην μπούμε στον πειρασμό της επικοινωνίας και του ίντερνετ, με σκοπό να χτυπήσουν ειδοποιητικά μόλις κλείσει ο μήνας της δοκιμασίας ώστε να ξέρετε πότε έληξε αν δεν υπάρχει κάποιος να έρθει να σας το πει αυτό κ.λ.π.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Η Τελετή της Αβύσσου (1η εκδοχή)
Η τελετή ξεκινά με την πρώτη πανσέληνο μετά την έναρξη μιας ευνοϊκής αλχημικής περιόδου – στα Νησιά της Βρετανίας ήταν παραδοσιακά η πρώτη άνοδος του Αρκτούρου το φθινόπωρο. Η τελετή, εάν είναι επιτυχής, ολοκληρώνεται τη νύχτα της επόμενης πανσελήνου. Η ιεροτελεστία συμβαίνει ιδανικά σε ένα απομονωμένο υπόγειο σπήλαιο όπου ή κοντά στο σημείο όπου ρέει νερό, και όπου ο υποψήφιος θα μείνει μόνος του για ολόκληρο τον σεληνιακό μήνα, παίρνοντας μαζί του ό, τι απαιτείται για τη διάρκεια της τελετής. Στην ιδανική περίπτωση, το νερό πρέπει να είναι κατάλληλο για να πίνεται (πόσιμο). Εάν δεν μπορεί να βρεθεί ένα τέτοιο υπόγειο σπήλαιο, τότε μια κατάλληλη εναλλακτική λύση είναι ένα απομονωμένο σκοτεινό σπήλαιο – με, εάν είναι απαραίτητο, την είσοδό του να είναι κατάλληλα σφραγισμένη για να αποφευχθεί η είσοδος φωτός. Το μόνο φως να είναι από κεριά (στεγασμένα σε φανάρι) και το μόνο φαγητό να είναι ψωμί και τυρί (σ.σ. για να μη ξινίσει γρήγορα το τυρί, καλύτερα να το προμηθευτείτε σε κονσέρβα σαν αυτή τη στρόγγυλη με το κασέρι που δίνεται στον ελληνικό στρατό). Το φαγητό ή / και το νερό που απαιτείται για όλη τη διάρκεια μπορεί είτε να παρθεί από τον υποψήφιο στην αρχή της τελετής, είτε να παρέχεται και να αφήνεται (χωρίς καμία ανθρώπινη επαφή) σε εβδομαδιαία βάση από ένα επιλεγμένο μέλος της οικογένειάς του ή από τον μέντορά του εάν έχει. Κανένα μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο δεν πρέπει να υπάρχει, κανένα ρολόι, μηχανικό ή άλλο δεν επιτρέπεται και δεν επιτρέπονται σύγχρονα μέσα αναπαραγωγής μουσικής ούτε άλλα μέσα προσωπικής ψυχαγωγίας. Ο υποψήφιος πρέπει να μεριμνήσει ώστε ένα αξιόπιστο άτομο να μπει στο σπήλαιο την επόμενη πανσέληνο για να τον επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών θνητών. Αυτή η παραδοσιακή τελετή δεν έχει δομή, και απλώς περιλαμβάνει τον υποψήφιο που ζει μόνος του σε μια τέτοια τοποθεσία για ένα σεληνιακό μήνα και εμπιστεύεται ένα μέλος της οικογένειάς του ή τον μέντορά του για να τον ενημερώσουν όταν τελειώσει η τελετή.
(σ.σ. ακολουθεί η πλήρης εκδοχή της συγκεκριμένης δοκιμασίας που βρέθηκε σε σχέση με εκείνη που δόθηκε στο προηγούμενο ιστολόγιό μας)
Το σπήλαιο θα πρέπει ιδανικά να έχει μια επίπεδη επιφάνεια και επαρκή ώστε ο υποψήφιος να ζωγραφίσει ή να σημαδέψει πάνω της (σ.σ. δηλαδή στην επιφάνειά της με κιμωλία ή ανεξίτηλο μαρκαδόρο για παράδειγμα) την παρακάτω Επταγωνική Σφραγίδα (σ.σ. με όλα τα σύμβολα γύρω της):
Η ιεροτελεστία περιλαμβάνει απλώς τον υποψήφιο μία φορά κάθε μέρα (ή νύχτα) να περπατά το παραπάνω μοτίβο - ξεκινώντας από το σημείο μεταξύ Άρη και Ήλιου (σ.σ. στο μικρό κύκλο με τον αριθμό ‘’1’’) και τελειώνοντας στο σημείο μεταξύ Αφροδίτης και Ήλιου (σ.σ. στον μεγαλύτερο κύκλο με τον αριθμό ‘’2’’)- ενώ ψέλνει τη λέξη ka(Χα)-Os(Ος) = [Χάος]. Τον υπόλοιπο χρόνο ο υποψήφιος θα πρέπει να ασχολείται με την ενσυναίσθησή του. Όπως αναφέρθηκε, η Ιεροτελεστία τελειώνει όταν ο έμπιστος σύντροφός του μπαίνει στο σπήλαιο την επόμενη πανσέληνο για να τον επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών θνητών (σ.σ. ή με οποιαδήποτε άλλη ειδοποίηση σαν εκείνη ενός κινητού τηλεφώνου που είπαμε παραδειγματικά).
από το σύγγραμμα ‘’Enantiodromia: Sinister Abyssal Nexion’’ (=’’Εναντιοδρομία: Διαβολική Αβυσσαλέα Πύλη’’): https://cupdf.com/document/enantiodromia-the-sinister-abyssal-nexion.html?page=11
Η Τελετή της Αβύσσου (2η εκδοχή)
Στο Επταδικό σύστημα, η Άβυσσος βρίσκεται ανάμεσα στις σφαίρες του Ήλιου και του Άρη – είναι η περιοχή όπου συναντιούνται η «αιτιότητα» και η «αναιτιότητα». Το Επταδικό σύστημα – οι επτά σφαίρες και οι διαδρομές που τις συνδέουν – θεωρείται ένας χάρτης της δικής μας συνείδησης. Η συνείδησή μας, από τη φύση της, είναι τόσο αιτιώδης όσο και αναιτιώδης – δηλαδή, ορθολογική (όσο) και «παράλογη», όπου αυτή η «παράλογη» περιλαμβάνει το ασυνείδητο. Με μια έννοια, η αιτιώδης συνάφεια είναι γραμμική, προοδευτική, εξελικτική και η αναιτιώδης είναι ενοποιημένη, «ολιστική». Στην αναιτιότητα ανήκει το «μαγικό» – και το «απόκρυφο» γενικά. Στην αιτιότητα ανήκει η επιστήμη και η λογική.
Η Άβυσσος μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστικά πέρα από τα αντίθετα της αναιτιατής και της αιτιατής – της ενότητας πέρα από τα δύο. Σε αυτή ανήκει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον μας – και οι δαίμονες / θεοί μέσα μας και έξω από εμάς. Είναι το μέρος όπου η αυτο-εικόνα μας – που δημιουργήθηκε από τις εμπειρίες της ζωής μας – σπάει, και εκεί όπου ανακαλύπτουμε πώς εμείς, και όλοι οι άλλοι, ταιριάζουμε στο σχήμα του ίδιου του κόσμου. Η Άβυσσος, καταστρέφοντας την εικόνα του εαυτού μας, είτε μας καταστρέφει – είτε μας οδηγεί πέρα από τον εαυτό μας, στις πραγματικές αρχές της σοφίας.
Το Τελετουργικό Βαθμού (το οποίο παράγει, με μαγικό τρόπο, τον Δάσκαλο του Ναού / Κυρία της Γης) είναι απλό σε μορφή, αλλά δύσκολο στην πράξη. Όπως με όλα τα Τελετουργικά Βαθμού, απαιτεί αυτό-τιμιότητα.
Πιο συγκεκριμένα, (αυτό) το τελετουργικό περιλαμβάνει έναν/μια υποψήφιο/α για περπάτημα (χωρίς βοήθεια από άλλους ή οποιαδήποτε μορφή μεταφοράς) – και να μεταφέρει ό,τι είναι απαραίτητο όσον αφορά τα τρόφιμα, το νερό και το καταφύγιο – (να διανύσει) μια απόσταση 80 μιλίων (για τους άντρες) ή 56 μιλίων (για τις γυναίκες).
(σ.σ. το στατικό μίλι ή μίλι ξηράς χρησιμοποιείται από τις αγγλοσαξονικές χώρες όπου εμφανίστηκε και το εν λόγω Τάγμα των Εννέα Γωνιών, ως μονάδα μήκους αντί του χιλιομέτρου στην ξηρά. Το ένα μίλι ισούται με 1.609 μέτρα, για να ξέρετε τι υπολογισμό να κάνετε όσον αφορά τα μίλια που ζητά ετούτη η δοκιμασία)
Ο υποψήφιος – ο οποίος θα πρέπει επίσης να μεταφέρει ένα κρυστάλλινο τετράεδρο (σ.σ. σαν της άνωθεν φωτογραφίας) ύψους τουλάχιστον 3 ίντσες (=7,62 εκατοστά) – θα πρέπει κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας να σταματήσει μόνο για μία ώρα και μόνο μία φορά, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η τελετή ξεκινά με την ανατολή του ηλίου την πρώτη ημέρα και φτάνει στο αποκορύφωμά της στο ηλιοβασίλεμα την επόμενη μέρα. Το περπάτημα αυτό θα πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο απομακρυσμένα από την ανθρώπινη κατοικία και ο υποψήφιος θα πρέπει να ολοκληρώσει την καθορισμένη απόσταση πριν από το ηλιοβασίλεμα της δεύτερης ημέρας. Στο τέλος της πορείας ο υποψήφιος πρέπει – χωρίς φαγητό ή ανάπαυση – να κάνει μπάνιο σε ποτάμι / ρέμα / λίμνη (η πορεία σχεδιάζεται να τελειώσει κοντά σε ένα από αυτά). Στη συνέχεια παίρνει μια άνετη θέση, το κρυστάλλινο τετράεδρο κρατείται στις παλάμες των χεριών, και ο υποψήφιος οραματίζεται ένα σκοτάδι μέσα στον κρύσταλλο που απλώνεται προς τα έξω για να τον περιβάλλει. Αυτός ο οραματισμός συνοδεύεται από την αργή, επαναλαμβανόμενη ψαλμωδία της λέξης «Χάος» (σ.σ. λέγοντας Χα-Ος). Μετά από αρκετά λεπτά προσπάθειας, ο οραματισμός τελειώνει και το μυαλό αφήνεται να αισθανθεί και να νιώσει ό,τι μπορεί. Δεν πρέπει να γίνει προσπάθεια ελέγχου ή κατεύθυνσης των εικόνων / αισθήσεων / συναισθημάτων που μπορεί να συμβούν. Θα πρέπει να παρατηρηθούν, με συναισθηματική αποσύνδεση (σημ.=ασυναίσθητα). Ο υποψήφιος θα καταλάβει πότε το τελετουργικό θα έχει ολοκληρωθεί και θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν να γράψει σε ένα σημειωματάριο για αυτό (π.χ. την εμπειρία του). Είναι σημαντικό το μπάνιο να ξεκινήσει μόλις επιτευχθεί η επιδιωκόμενη απόσταση (της πορείας) – και ο ίδιος ο οραματισμός πρέπει να ξεκινήσει μετά το μπάνιο. Εάν δεν τηρηθούν αυτές οι συνθήκες – ή εάν δοθεί κάποια βοήθεια κατά τη διάρκεια της πορείας – τότε το τελετουργικό είναι άκυρο.
από το βιβλίο: ‘’Ο.Ν.Α.: NAOS - A Practical Guide to Modern Magick’’ (σ.σ. που δόθηκε στο προηγούμενο άρθρο μας)
ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Η τελετή περιλαμβάνει τον υποψήφιο για να επιτύχει ένα δύσκολο κατόρθωμα ψυχικής και σωματικής αντοχής που περιλαμβάνει περπάτημα, σε ένα δύσκολο, απομονωμένο έδαφος, (διανύοντας) μια απόσταση 300 μιλίων (σ.σ. ένα τέτοιο μίλι ξηράς των αγγλοσαξονικών χωρών υπενθυμίζεται ότι ισούται με 1.609 μέτρα) σε 15 ημέρες με μεταφορά κατάλληλου εξοπλισμού και περιστασιακά αγοράζοντας φαγητό καθ’ οδόν χρησιμοποιώντας χρηματικές αποταμιεύσεις. Αυτό το ταξίδι έχει προγραμματιστεί να τελειώσει σε ή κοντά σε έναν τόπο που έχει επιλέξει ο υποψήφιος και με τον οποίο έχει ενσυναίσθηση (σημ. με τον οποίο νιώθει ότι δένεται συναισθηματικά). Ο υποψήφιος πρέπει στη συνέχεια να διαμείνει μόνος του ή κοντά σε αυτή την τοποθεσία για μια περίοδο περίπου τρεις μήνες – στα βόρεια κλίματα, από μια Ισημερία έως το Ηλιοστάσιο (σημ. που ακολουθεί) ή από ένα Ηλιοστάσιο έως την Ισημερία (που ακολουθεί)- κατά τη διάρκεια της οποίας πρέπει να ασχοληθεί με κάποια εσωτερική ή δημιουργική ή χειροτεχνική εργασία ή εργασίες που ταιριάζει στα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές του, με την ολοκλήρωση ενός τέτοιου έργου ή καθηκόντων στο τέλος αυτών των μηνών που σημαίνει το τέλος της τελετής.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Το τελευταίο τώρα Τελετουργικό Βαθμού που θα πρέπει να κάνει κάποιος για να φτάσει στον 7ο και τελευταίο Μυητικό Βαθμό του Αθανάτου, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο παρά κάποιο που να αφορά αυτοκτονία ή αυτοθυσία πιο σωστά για να μπορέσει έτσι ο μύστης να αποκτήσει μια τέτοια αθάνατη (μεταθανάτια) ύπαρξη! Η ουσία τώρα αυτού του τελετουργικού, είτε το κάνει κάποιος με τον τρόπο που περιγράφει το πρωτότυπο αγγλόφωνο κείμενο που θα επακολουθήσει (μετά απ’ όλα τα υπόλοιπα επίσης αγγλόφωνα κείμενα που αφορούσαν τα όσα διαβάσατε μέχρι τώρα στα ελληνικά μεταφρασμένα) είτε με τις συνθήκες που θα επιλέξει ο ίδιος ή εκείνες αυτόν (π.χ. κατά τη διάρκεια ενός πολέμου με σίγουρο θάνατο αν πέσει αιχμάλωτος λόγου χάρη ή αν αρρωστήσει βαριά ή πριν ξεψυχήσει μετά από κάποιο ατύχημα κ.λ.π. ώστε να μην προλάβει δηλαδή να αυτοθυσιαστεί κατά τη διάρκεια μιας σατανικής τελετουργίας), είναι να χαράξει πάνω στο φονικό αντικείμενο που θα χρησιμοποιήσει για αυτό το σκοπό μια ανάποδη πεντάλφα ή να την σχηματίσει στον αέρα με τον δείκτη ενός χεριού του θα προσθέταμε σε περίπτωση που δεν θα αυτοκτονήσει με κάποιο υλικό αντικείμενο (π.χ. πιει δηλητήριο ή κρεμαστεί ή αρχίσει να πυροβολεί μέχρι να τον σκοτωθεί ή πριν ξεψυχήσει τελείως κ.λ.π.) ή έστω να την οραματιστεί αν δεν μπορεί να γίνει ούτε αυτό (π.χ. πάθει σωματική παράλυση), λέγοντας μετά τη φράση: ‘’Άγιος ο Μπαφομέτ’’. Αφού δείτε λοιπόν αυτή την ανάποδη πεντάλφα πραγματικά ή οραματικά, ψάλλετε έπειτα τρεις φορές τη λέξη ‘’Diabolous’’ (Ντιάμπολους ή Διάβολος ελληνιστί) και οραματιστείτε μετά ένα νεφελώδες χάος που να ρέει από μια απόκρυφη Πύλη στον ουρανό, να περιβάλλει αυτό το χάος το φονικό αντικείμενο που θα κρατάτε (μόνο αν έχετε τέτοιο) και μετά να εξαπλώνεται προς τα έξω για να σας καταπιεί. Μόλις ολοκληρωθεί αυτό, τότε πείτε τη φράση ‘’Ad Satanas qui laetificat juventutem meam’’ (Αντ Σατανάς κουί λαετίφικατ γιουβεντούτεμ μέαμ) και ολοκληρώστε την αυτοκτονική σας πράξη ή περιμένετε να σας αφαιρεθεί η ζωή από κάποιον εξωγενή παράγοντα (π.χ. ένοπλο εχθρό, ξεψύχισμα μετά από ατύχημα κ.λ.π.). Όσες φορές προβάρει τώρα κάποιος στο μυαλό του το εν λόγω τελετουργικό σενάριο, τόσες περισσότερες πιθανότητες θα έχει να το θυμάται σε περίπτωση που θα αναγκαστεί να το κάνει πριν του αφαιρεθεί από κάποιον ή από κάτι άλλο η ζωή του.
Οι Χώρες των Σκοτεινών Αθανάτων
Επισημαίνεται, τέλος, μέσα στο τελευταίο αγγλόφωνο κείμενο που θα ακολουθήσει από το εν λόγω Τάγμα των Εννέα Γωνιών, τι σημαίνει να είναι κάποιος ‘’Σκοτεινός Αθάνατος’’ μετά από μια τέτοια τελετουργική πράξη αυτοθυσίας, σε περίπτωση που εύλογα ρωτήσει τι θα συμβεί έπειτα μετά θάνατον ύστερα από μια τέτοια πράξη ή που πηγαίνει! Με δυο λόγια λοιπόν, κρατώντας το ρεζουμέ που λένε από αυτό το κείμενο, θα λέγαμε ότι θα οδηγηθεί σε μια νέα μορφή ύπαρξης πέρα από τα αιτιατά όμως πεδία που συγκροτούν το Σύμπαν μας, δηλαδή στο αποκαλούμενο Εξώτερο Σκότος ή Σύμπαν Β’, εκεί που βρίσκεται και το Δέντρο της Γνώσης του Σατανά μαζί με κάποιους Δαίμονές του ύστερα από την Πτώση Του εκ του Βιβλικού Παραδείσου όπου, όπως ενθυμούμαστε από την Καμπαλά, διατάραξε τη Θεϊκή Δημιουργία ξεφεύγοντας έπειτα κάποιες σπίθες της σε ένα δεύτερο και χαοτικό σύμπαν προύπαρξης, δημιουργώντας τον εν λόγω Αντίκοσμο στον οποίο ονομάστηκε ο Σατανάς ως ‘’Τσαβαγιώθ’’ (= το όνομα του Βιβλικού Θεού ή Γιαχβέ ανάποδα) και η δύναμή του ως ‘’Αζεράτε’’ όπως ενθυμούμαστε από σχετική αρθρογραφία μας.
Τέτοιες τελετές τώρα που οδηγούν στην παραπάνω μεταθανάτια κατάσταση, πληροφορούμαστε στο τέλος του εν λόγω αγγλόφωνου δημοσιεύματος ότι ενεργοποιούν πλήρως αυτές τις αναιτιώδεις μορφές που προκαλούν και διάφορα ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα στον κόσμο μας, μέσα δηλαδή στις αιτιώδεις ή φυσικές με τις οποίες μπορεί να συνεχίζει την ύπαρξή του ο Αθάνατος πάνω στη γη και να τις μεταβάλλει ο ίδιος σε αναιτιώδεις με Αυτούς που δεν βασίζονται στη Γη. Ο Αθάνατος έχει επίσης μια εντελώς ακάθαρτη ύπαρξη και αυτή που Φυσικά συνεχίζεται πολύ καιρό, αφού οι μυριάδες αιτιώδεις ομόλογοι και οι μελλοντικές τους μεταλλάξεις / απόγονοι έχουν ξεθωριάσει. Εδώ είναι οι κάτοικοι των Χωρών των Σκοτεινών Αθάνατων, η δύναμη της ζωής τους μετατοπίζοντας και αλλάζοντας μέσα σε εκείνη την σκιώδη ύπαρξη. Είναι έπειτα οι ίδιοι ένας Σκοτεινός Θεός του θρύλου, τα όνειρα που συγκλονίζουν και το άκρο της συνείδησης. Καθώς οι Σκοτεινοί Θεοί επιστρέφουν (στη γη) όλο και περισσότερο μέσα από τις πολλές απόκρυφες Πύλες που ανοίγουν πλήρως με την τελική αυτή ιεροτελεστία (σαν την αυτοκτονική που παρουσιάζουμε), ο Αθάνατος μπορεί πράγματι σε κάποιο μακρινό μέλλον να περπατήσει ξανά στη Γη.
πληροφορίες από: https://darknessconverges.wordpress.com/
The Rite Of The Abyss (1st version)
The rite begins at the first full moon following the beginning of a propitious alchemical season – in the Isles of Britain this was traditionally the first rising of Arcturus in the Autumn. The rite, if successful, concludes on the night of the following full moon. The rite ideally occurs in an isolated underground cavern where or near to where water flows, and in which location the candidate dwells alone for the whole lunar month, taking with them all that is required for the duration of the rite. Ideally, the water should be suitable for drinking. If such an underground cavern cannot be found, then a suitable alternative is an isolated dark cave – with, if necessary, its entrance suitably screened to avoid an ingress of light. The only light is from candles (housed in a lantern) and the only food is bread and cheese. The food and/or the water required for the duration can be either brought by the candidate at the beginning of the rite, or provided and left (without any contact being made) on a weekly basis by a chosen member of their family kindred or by their mentor if they have one. No means of communication with the outside world should be brought; no timepiece, mechanical or otherwise, is allowed; and no modern means of reproducing music nor any other means of personal entertainment are allowed. The candidate should arrange for a trusted person to enter the cavern at the next full moon to return them to the world of living mortals. This traditional rite has no structure, and simply involves the candidate living alone in such a location for a lunar month and trusting a member of their family kindred or their mentor to inform them when the rite is over.
The cavern should ideally possess one area level and sufficient enough for the candidate to paint or mark upon it the septagonic sigil below.
The Rite simply involves the candidate once every day (or night) walking the above pattern - starting at the point between Mars and Sun and ending at the point between Venus and Sun - while chanting the word ka-Os [Chaos]. The rest of time the candidate should occupy themselves as their empathic awareness intimates. As mentioned, the Rite ends when their trusted comrade enters the cavern at the next full moon to return them to the world of living mortals.
The Rite Of The Abyss (2st version)
In the Septenary system, the Abyss lies between the spheres of Sun and Mars – it is the region where the ‘acausal’ and the ‘causal’ meet. The Septenary system – the seven spheres and the paths linking them – is regarded as a map of our own consciousness. Our consciousness, by its nature, is both causal and acausal – that is, both rational and ‘irrational’, where this ‘irrational’ includes the unconscious. In one sense, the causal is linear, progressive, evolutionary, and the acausal is unified, ‘wholistic’. To the acausal belongs ‘magick’ – and the ‘Occult’ in general; to the causal belongs science and logic. The Abyss may be seen as essentially beyond the opposites of causal and acausal – the unity beyond both. To it belongs our past, present, future – and the demons/gods within us and outside of us. It is the place where our self-image – created by our experiences of life – is broken, and where we discover how we, and all others, fit into the scheme of the cosmos itself. The Abyss, destroying our image of ourself, either destroys us – or takes us beyond our self, to the real beginnings of wisdom.
The Grade Ritual (which produces, in magickal terms, the Master of the Temple/Mistress of Earth) is simple in form, but difficult in practice. As with all the Grade Rituals, it demands self-honesty.
In aspect, the ritual involves the candidate walking (unaided by others or any form of transportation) – and carrying all that is necessary in terms of food, water and shelter – a distance of 80 miles (males) or 56 miles (females).
The candidate – who should also carry a crystal tetrahedron of no less than 3” in height – should during this walking stop for only an hour only once, that is, during the night. The ritual is begun at sunrise on the first day and reaches its climax at sunset the following day. The walking should be undertaken as far as possible from human habitation, and the candidate must complete the specified distance before sunset on the second day. At the end of the walk, the candidate should – without eating or resting – bathe in a river/stream/lake (the walk being planed to end near one of these). A comfortable position is then assumed, the crystal tetrahedron held in the palms of the hands, and the candidate visualizing a darkness within the crystal which spreads outward to enclose him/her. This visualization is accompanied by the slow, repetitive chanting of the word ‘Chaos’. After several minutes of effort, the visualization is ended, and the mind allowed to sense and feel what it may. No attempt should be made to control or direct the images/sensations/feelings which may occur. They should be observed, with emotional detachment. The candidate will know when the ritual is complete, and should as soon as possible write an account of it. It is important for the bathing to begin as soon as the target distance is achieved – and the visualization must itself begin after the bathing. If these conditions are not observed – or if some assistance is given during the walk – then the ritual is void.
Grand Master / Grand Mistress
The rite involves the candidate achieving a difficult feat of mental and physical endurance which involves walking, in difficult, isolated terrain, a distance of 300 miles in 15 days carrying appropriate equipment and occasionally buying food en route using monetary savings. This journey is planned to end at or near a site chosen by the candidate and which site the candidate has an empathy with. The candidate is then to reside alone at or near this site for a period from some three months – in northern climes, from Equinox to Solstice or Solstice to Equinox – during which time they should be engaged in some esoteric or creative or artisan task or tasks suited to their interests and abilities with the completion of such a task or tasks at the end of those months signifying the end of the rite.
Hohes Opfer
This ritual is performed at the end of the causal life of the Satanist, and is a sinister variation on the solo nine angles rite which marks the last stage of the way (qv. Acausal Existence MSS).
The rite exists in two sections: the Ritual of Sealing and the Hohes Opfer itself.
Ritual of Sealing:
This is undertaken following Initiation, and requires the candidate to first carve an obsidian blade. This blade is carved over three consecutive months on the nights of the New Moon, in the hour before dawn. The knife may feature suitable inscriptions, such as an inverted septagon, or a phrase pertaining to the Temple group of the Initiate, written in a script such as ‘Dark Immortal’. During this carving incense combining the elements of Mars and Saturn may be burned.
The candidate then finds a suitable outdoor location for the ritual. This must be an isolated area close to a river, and somewhere the candidate judges will remain untouched and undeveloped for at least a century.
The ritual is undertaken again on a night of the New Moon in the month following the completion of the carving, in the hour before dawn. [The ritual may be enhanced by the candidate timing it to occur during certain stellar/planetary alignments.]
The candidate first bathes in the river, and then changes into suitable black clothing, or robe. S/he kneels with the knife placed before them on a black cloth.
The knife is first consecrated to Baphomet by either performing the Baphomet chant, or simply vibrating ‘Agios o Baphomet’ or the feminine form: “Agia H Baphomet.” The candidate traces an inverted pentagram over the knife.
Then the Diabolus is chanted three times, after which s/he sits and visualizes a nebulous chaos streaming from a nexion in the sky to first envelope the knife and then spread outwards to engulf the candidate.
Once complete, the candidate vibrates ‘Ad Satanas qui laetificat juventutem meam’ and departs from the area.
The knife is then wrapped in black cloth (black silk is best) and stored safely in a locked box in the candidate’s keeping.
Hohes Opfer:
At the conclusion of the Satanist’s causal life, s/he writes a full account of their experiences of the Seven Fold Way. This is written in code, in a variant of the ‘Dark Immortal’, and then entrusted to either their heir and/or their Temple.
The Satanist then chooses an opfer as their final victim, applying the usual guidelines. It is ideal that the Satanist undertakes the sacrifice themselves using the obsidian blade, and this may be done ceremonially with the full participation of the Temple, or swiftly in circumstances of the Satanist’s own contriving. [Or the Satanist may instead opt for an assassination, by proxy, of some significant world figure.]
Once this is successfully complete, the Satanist withdraws to the place where the Ritual of Sealing was conducted and undertakes the form of the solo nine angles rite suitable to that final stage. Their causal life is ended at the ritual’s conclusion, using the knife. They may opt for a trusted comrade to accompany them, who will then arrange suitable and respectful disposal of the empty vessel (see Black Book of Satan for funereal rite). The knife then passes into their keeping.
The Lands of the Dark Immortals
It is essential for the Satanist to die as well as live in the correct way, according to their sinister oath. Hence, for those so fated, there is the final stage of the Seven Fold Way.
It should be clear from the preceding article that this final stage, that of ‘Immortal’, does not represent some empty occult posturing, but rather is a description of a new form of existence, one which has involved a conscious transcendence of the causal realms.
This stage is reached when the tasks of the Magus/Mousa (Grand Master/Grand Mistress) have been successfully achieved. These tasks are exclusively concerned with the creation of significant causal forms to enable the unstoppable presencing of the New Aeon. This final nine angles rite fully activates these forms, and this activation will send tangible reverberations throughout the Earth – in terms of the acceleration of the aims implicit in the created causal forms, but also in other seemingly unconnected ways, such as unusual natural phenomena.
These significant causal forms are the counterparts by which the Immortal continues their existence on Earth; they become, in essence, the presencing of the new Aeon itself.
But the Immortal is also the change which naturally occurs in the cosmic fabric as a whole, and this change initiated by that one rite on Earth becomes a perpetual rippling outwards, affecting other causal forms elsewhere in the cosmos and spawning new forms in the known causal dimensions and in those as yet undiscovered. This cosmic aeonic knowledge will for the most part be apprehended by the candidate as they approach the final stage, enabling them to alter the Earthly causal forms in accordance with those non-Earth based others.
The Immortal also has a wholly acausal existence, and one which naturally continues long after the myriad causal counterparts and their future mutations/offspring have faded. Here, they are dwellers in the Lands of the Dark Immortals, their life force shifting and changing according to the many and strange wyrds threaded within that shadowy existence. They are then themselves a Dark God of legend, haunting dreams and the edge of all consciousness.
As the Dark Gods increasingly return through the many nexions fully opened by the final rite, the Immortal may indeed at some far future point walk again upon the Earth.