- Πριν μελετήσουμε τον Άνθρωπο στην τωρινή του κατάσταση, καλό είναι να παραθέσουμε τις απόψεις της Καμπαλά για κείνη την πρωταρχική κατάσταση του Ανθρώπου. Ο Άνθρωπος ήταν η τελευταία Λέξη τη Δημιουργίας. Ήταν το "ρεζουμέ" όλων των μορφών, γι’ αυτό και ξεπέρασε ακόμα και τους αγγέλους με τις ικανότητές του. Ο πρώτος άνθρωπος δεν είχε σάρκινο σώμα, ούτε υλικό περίβλημα. Ο Αδάμ και η Εύα ήταν ντυμένοι με αιθερικές μορφές και δεν υπόκεινταν σε ορέξεις και πάθη. Κατοικούσαν μέσα σε Φως στον Κήπο τη Άϊντίν (GN OiDN) ή Κήπο της Εδέμ, σε έναν ευχάριστο τόπο ειρήνης (Ζοχάρ II 229). Ο άνδρας και η γυναίκα, πριν απ’ την κάθοδο τους στον κόσμο ήταν σαν Ένα (ανδρόγυνο). Καθώς ενσαρκώθηκαν χωρίστηκαν σε φύλα. Το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι παραβίασε την πρώτη εντολή• αμάρτησαν και καταδικάστηκαν να ρίχτουν στην ύλη. Ο Θεός τους έφτιαξε "δερμάτινους χιτώνες", τους έδωσε υλικά σώματα και μ’ αυτά ένιωσαν την ανάγκη για τροφή και τα πάθη τους ώθησαν στη δημιουργία μιας ολόκληρης σειράς από γήινα σώματα. Όμως ο άνθρωπος δεν παύει να είναι το αντίγραφο του Θεού πάνω στη γη. Η μορφή του σχετίζεται με το Τετραγράμματο του Ιεχωβά (YHVH), γιατί σύμφωνα με ένα διάγραμμα, το Γιοντ αντιπροσωπεύει το κεφάλι, το Χε τα χέρια, το Βάου το σώμα και το τελικό Χε τα κάτω άκρα (Ζοχάρ II42). Το πρώτο ζευγάρι μπήκε σε πειρασμό από τον Σαμαήλ, την αλληγορική προσωπικότητα των κατώτερων τάσεων που δίνει στον άνθρωπο την επιθυμία να δοκιμάσει τη γήινη ζωή και παίζει ένα ρόλο στις συνεχείς αλλαγές της δύναμης και της μορφής. Ενέδωσαν στον πειρασμό γνωρίζοντας ότι διακινδυνεύουν την καθαρά ψυχική τους ύπαρξη, βυθίστηκαν ολότελα σε υλικές μορφές, μπήκαν στη χονδροειδή κατάσταση της Μαλκούτ και έτσι χωρίστηκαν από το Σεφιρωθικό δέντρο, από τις Ανώτερες Δυνατότητες, οι οποίες δεν έχουν ούτε ίχνος ύλης. Όπως καθετί υλικό αλλάζει συνεχώς τη μορφή του, έτσι και τα σώματα τους έπρεπε να αλλάξουν. Τα σώματα τους πέθαναν και το ίδιο συμβαίνει με τα σώματα όλων των ενσαρκωμένων Εγώ. Στον θάνατο η προσωπικότητα περνάει σε μια κατάσταση αδράνειας και στη συνέχεια σε μια πρόσθετη εμπειρία ζωής σε μια σφαίρα τιμωρίας, ή σε μια περιοχή ευδαιμονίας. Με τις γήινες μορφές τους οι άνθρωποι γέννησαν σώματα σαν τα δικά τους και ο Θεός έστειλε άλλες ψυχές να ενοικήσουν σ’ αυτά για να δοκιμάσουν τη γήινη ζωή, τις αμαρτίες και τους πόνους της, και να περάσουν μια δοκιμασία εξαιτίας της οποίας θα μπορούσαν να ξεπέσουν κι αυτές, ή να ανέβουν για να ξανακερδίσουν τη χαμένη αρχική κατάσταση του ανθρώπου και τελικά να ανυψωθούν μέσω των Σεφιρώθ και να ενωθούν και πάλι με τη Θεία Ουσία (σ.σ. από την Εισαγωγή στην Καμπαλά, Γουίλιαμ Γουέστκοτ, εκδ. Πύρινος Κόσμος)
– Ιδού ένα απόσπασμα από την δήλωση του ιδρυτή του «ναού του Σατανά» Lucien Greaves, που δημοσιεύθηκε ως άρθρο στην Washington Post (σ.σ. για να δείτε πως προπαγανδίζεται ο αθεϊστικός μάλιστα ψευτοσατανισμός σε αμερικανική εφημερίδα από τους παγκοσμιοποιητές για να μάθουν στον κόσμο τι είναι ο σατανισμός μας): «Ο ναός του Σατανά, μακριά από την υιοθέτηση σφοδρής εθνικιστικής φυλετικής τάξης, παλεύει ενεργά για την ατομική ανεξαρτησία και τις κοσμικές αξίες…
Τέλος, πρέπει να ειπωθεί ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο αντιθετικό για τον σύγχρονο μη θεϊκό σατανισμό απ’ ό, τι οι ρατσιστικές ιδεολογίες. Αποδεχόμαστε μια μεγάλη ποικιλία ατόμων από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και πολιτιστικών πεδίων, αλλά όλους μας, μας ενώνει ο σεβασμός για τα ατομικά δικαιώματα και τον πλουραλισμό. Είναι ένα αξίωμα μέσα στον σατανισμό ότι τα άτομα πρέπει να κριθούν για τις δικές τους πράξεις και για τα δικά τους πλεονεκτήματα. Με το να υποβαθμίζουμε δυσμενώς τα άτομα σε αυθαίρετες κατηγορίες ή να πιστεύουμε τα επιτεύγματα κάποιου με βάση μια κοινή ταξινόμηση, αψηφούμε τις πιο θεμελιώδεις αρχές της ηθικής μας. Σε εμάς δεν έχουν θέση οι στενόμυαλοι υπερεθνικιστές, οι εθνικιστές ιδεολόγοι και είναι αδύνατο να ερμηνεύσουμε τις αρχές μας διαφορετικά».
Σχολιάζει ο Ehud Would του Faith & Heritage:
Ουπς! Μάλλον, οι σατανιστές συμφωνούν 100% με τα δικά σου στάνταρ, Russell.
Βλέπεις, οι Σατανιστές αναγνωρίζουν ότι ο Σατανάς είναι αυτός που αψηφά όλους τους κανόνες της θεϊκής τάξης, προβάλλοντας αντ’ αυτού ένα κράμα που επικρατεί η «ενότητα» και η «ισότητα». Πλησίασε την Εύα απευθείας και όχι τον Αδάμ, που είναι η κεφαλή της, στοχοποιώντας έτσι την «πατριαρχία», έσπασε κάθε όριο που διαχωρίζει ανθρώπους και αγγέλους, έσπειρε στο μυαλό των προπατόρων μας το ψέμα της (ισοπεδωτικής) «ισότητας», ότι «δικαιωματικά» ήταν ίσοι με τον Θεό και ως εκ τούτου κάθε «ανισότητα» και «διάκριση» είναι κάτι το «κακό». Εάν ο Σατανάς ήταν ο πρώτος υποστηρικτής της «ισότητας» και ο πρώτος «αντιρατσιστής», τότε, ναι, Russ, οι Σατανιστές θέλουν να ξέρεις ότι σε αναγνωρίζουν ως συνεργάτη στο μεγάλο τους έργο να «ελευθερώσουν» τον άνθρωπο από κάθε είδους ταυτότητα.
Αν και το θέμα αυτό είχε σχολιαστεί σποραδικά με κάποια άρθρα στο προηγούμενο ιστολόγιό μας, στο παρόν άρθρο θα ολοκληρωθεί πλήρως για να τελειώνουμε άπαξ δια παντός με την πλάνη που διαδίδεται συνεχώς, σύμφωνα με την οποία προωθείται ο τρανσεξουαλισμός ή ανδρογυνισμός με την ομοφυλοφιλία και την ανθρώπινη ισότητα για να χτυπηθεί η χριστιανική τάξη πραγμάτων ή το Θέλημα του Βιβλικού Θεού προς όφελος του Σατανά υποτίθεται, από παγκοσμιοποιητές στην εποχή μας που (και) για αυτό το λόγο τους παρουσιάζουν ως ‘’σατανιστές’’ και πάλι παραπλανητικά! Έχουμε τονίσει άλλωστε αρκετές φορές ότι δεν φτάνουν από μόνα τους τα σατανικά τελετουργικά για να θεωρηθεί κάποιος σατανιστής, για τον ίδιο λόγο που και τα ράσα δεν κάνουν τον παπά άμα αυτός συμπεριφέρεται σατανικά ας πούμε ή διακατέχεται από αντιχριστιανικές απόψεις, διότι τότε εξυπηρετεί το Θέλημα του Σατανά όσες χριστιανικές προσευχές και να κάνει μέσα στην εκκλησία του. Παρομοίως, κάθε σατανιστής που πιστεύει για παράδειγμα ότι με την ομοφυλοφιλία ή τον τρανσεξουαλισμό και τον προπαγανδισμό της ανθρώπινης ισότητας στρέφεται ενάντια στον Βιβλικό Θεό και τον χριστιανισμό, όπως νομίζει παίρνοντας μάλιστα και μέρος σε παρελάσεις ομοφυλοφίλων με σημαίες ουράνιου τόξου στα χέρια, στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο όπως θα αποδείξουμε και στη συνέχεια αυτού του άρθρου, αφού πήρατε ήδη μια γεύση πιο πάνω από την εβραιο-καμπαλιστική θεολογία περί δημιουργίας ανδρόγυνου ή τρανσέξουαλ με σημερινούς όρους όντος (που κρατά και τα Μασονικά σύμβολα του Γνώμονα και Διαβήτη) από τον Βιβλικό Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν συνέβαινε ποτέ το Προπατορικό αμάρτημα εξαιτίας του Σατανά ή Σαμαήλ εβραϊστί, τότε εκείνο το ανθρώπινο ον ουδέποτε θα αποκτούσε σάρκα και θα παρέμενε στον Βιβλικό Παράδεισο χωρίς ποτέ να γνωρίζαμε τον υλικό κόσμο που ζούμε σήμερα! Κρατείστε αυτό το θεολογικό γεγονός καλά μέσα στο μυαλό σας τώρα, έτσι ώστε να καταλάβετε καλύτερα έπειτα από ένα (ελληνοκεντρικό) δημοσίευμα που θα ακολουθήσει γιατί ενοχοποιείται έτσι αντιφυσικά η σεξουαλική σχέση μεταξύ ανδρός και γυναικός, όπως το καταφέρνει αυτό και η ομοφυλοφιλία με τον τρανσεξουαλισμό επίσης!
Πριν φτάσουμε όμως εκεί πέρα, καλό είναι να δούμε και τη συνέχεια εκείνης της εβραιο-καμπαλιστικής θεολογίας μέσα στη Βίβλο περί ανθρωπίνων φύλων, μέσα από ένα άλλο απόσπασμα ενός νέου (στην αρθρογραφία μας) δημοσιεύματος που τα συνοψίζει ως εξής:
Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΚΑ ΟΝΤΑ
Στο πρώτο Κεφάλαιο της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης διαβάζουμε:
«Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, ΑΡΣΕΝ ΚΑΙ ΘΗΛΥ εποίησεν αυτούς».
Και στο δεύτερο κεφάλαιο διαβάζουμε:
«Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον ΑΠΟ ΧΩΜΑΤΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΦΥΣΗΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΥΚΤΗΡΑΣ ΑΥΤΟΥ ΠΝΟΗΝ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΈΓΕΙΝΕΝ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣ ΨΥΧΗΝ ΖΩΣΑΝ».
Τα δυο αυτά εδάφια της παλαιάς διαθήκης αναφέρουν τη δημιουργία δύο ξεχωριστών ειδών ανθρώπων: ενός ερμαφρόδιτου ή ανδρόγυνου (άρσεν και θήλυ) με ενωμένα τα δύο φύλα μέσα του σαν το δημιουργό του κι ενός δεύτερου, αρσενικού φύλου, του Αδάμ, δημιουργημένου από το Θεό (ή καλύτερα τους Ελοείμ) από το χώμα της, γης στον οποίο ο Θεός εμφύσησε την πνοή της ζωής και έγινε αυτός μια «ψυχή ζώσα». Από τη πλευρά αυτού του δεύτερου ανθρώπου θα κατασκευάσει ο Θεός στη συνέχεια το θηλυκό του αντίστοιχο, την Εύα.
Την ύπαρξη αυτών των δύο διαφορετικών αρχέγονων ανθρώπων ή καλύτερα ανθρώπινων φυλών αναγνωρίζουν όλες οι αρχαίες μυθολογίες και θρησκείες. Το ίδιο ακριβώς δέχεται η Καβάλα, ο Ανατολικός και Δυτικός Αποκρυφισμός και ο εσωτερικός Χριστιανισμός. Μόνο οι εξωτερικές θρησκείες την αγνοούν, πολωμένες πεισματικά στο νεκρό γράμμα των ιερών γραφών, τα ασυμβίβαστα, αλληγορικά σημεία των οποίων προσπαθούν να άρουν με παιδαριώδεις και ευήθεις διδασκαλίες.
Εκτός από τις δύο αυτές φυλές της προαδαμικής και της αδαμικής ανθρωπότητας, η Γένεση αναφέρει στο 4ο κεφάλαιο και μια τρίτη φυλή, αυτή των «Υιών του Θεού» και τη φυλή των γιγάντων-Νεφιλείμ. Υπαινίσσεται ακόμα μια τετάρτη φυλή: τους γονείς αυτών των οποίων «οι θυγατέρες ήσαν ωραίες» και τις οποίες ερωτεύτηκαν οι «Υιοί του Θεού» και έσμιξαν ερωτικά μαζί τους, προκαλώντας από μόνοι τους τη «πτώση» τους από τη θεία τους κατάσταση.
Το γεγονός ότι το ανθρώπινο έμβρυο είναι μέχρι ένα ορισμένο σημείο αμφισεξουαλικό, πέρα από το οποίο επικρατεί το ένα φύλο, ενώ το άλλο παραμένει σε αναστολή, έτσι ώστε κάθε άτομο να συνεχίζει να έχει σε υπολειμματική μορφή τα σεξουαλικά όργανα του αντίθετου φύλου, θα μπορούσε να εξηγηθεί λογικά από το ότι και τα δύο φύλα προήλθαν από κάποιο αρχαίο κοινό ερμαφρόδιτο πρόγονο, όπως άλλωστε παρατήρησε με κάποιο ίσως δισταγμό και ο Δαρβίνος στη «Καταγωγή του Ανθρώπου»:
“Είναι γνωστό ότι στο σπονδυλωτό βασίλειο το ένα φύλο φέρει υπολείμματα διαφόρων βοηθητικών μερών του που ανήκουν στο σύστημα αναπαραγωγής του αντίθετου φύλου. Κάποιος απόμακρος πρόγονος ολόκληρου του βασιλείου των σπονδυλωτών φαίνεται να υπήρξε ερμαφρόδιτος ή ανδρόγυνος...Αλλά εδώ συναντάμε μια μοναδική δυσκολία. Στη τάξη των θηλαστικών τα αρσενικά κατέχουν υπολείμματα μιας μήτρας..., έχουν επίσης υπολείμματα στήθους, ενώ μερικά αρσενικά μαρσιποφόρα φέρουν ίχνη ενός μαρσιποφόρου σάκου. Θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα αντίστοιχα γεγονότα. Μήπως θα πρέπει λοιπόν να υποθέσουμε ότι κάποιο εξαιρετικά αρχαίο θηλαστικό συνέχισε ανδρόγυνο μετά από την απόκτηση των βασικών χαρακτηριστικών αυτής της τάξης;”
Ερμαφρόδιτο παραμένει ένα μεγάλο μέρος του φυτικού βασιλείου, ιδίως των ανώτερων οικογενειών, αλλά και αρκετά κατώτερα ζώα όπως π.χ. οι αλφίδες, τα κοράλλια και τα πολύποδα.
Στις αρχαίες θρησκείες έχουμε το ερμαφρόδιτο αρχέτυπο του Μεγάλου Πατέρα-Μητέρας, του Αδάμ Κάδμον ή Αρχετυπικόύ Ανθρώπου της Καβάλας. ερμαφρόδιτος είναι και ο Σημιτικός δημιουργός του ανθρώπου Ιεχωβάς-Ελοείμ ή Γιαχ-Εύα ή ακόμα και ο Δίας όπως φαίνεται από τον Ορφικό Ύμνο που αναφέρει ότι: "Ο Δίας είναι αρσενικός, ο Δίας είναι μια αθάνατη παρθένα».
Στο «Συμπόσιο του Πλάτωνα» ο Αριστοφάνης αναφέρει ένα πανάρχαιο μύθο για τα γένη της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με αυτόν τα πολύ παλιά χρόνια τα φύλα των ανθρώπων δεν ήσαν μόνο δύο, όπως σήμερα, αλλά τρία. Εκτός δηλαδή από το αρσενικό και το θηλυκό υπήρχε και το «ανδρόγυνο» ή ερμαφρόδιτο φύλο που αποτελείτο και από τα δύο. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν «σφαιροειδείς», είχαν τέσσερα χέρια και τέσσερα πόδια, δύο πρόσωπα (σαν τις Ερμές ή το θεό Ιανό των Ρωμαίων), τέσσερα αυτιά και διπλά γεννητικά όργανα. Προχωρούσαν είτε όρθιοι, είτε - όταν ήθελαν να τρέξουν γρήγορα - κυκλοτερώς, δηλαδή με τούμπες σαν τους ακροβάτες θυμίζοντάς μας σε αυτό το όραμα των τεσσάρων Θείων Όντων του Ιεζεκιήλ που «είχαν την ομοιότητα ενός ανθρώπου» και εντούτοις την εμφάνιση ενός τροχού» και προχωρούσαν πάνω στις τέσσερες πλευρές τους. Τα τρία αυτά φύλα αναφέρει ο Αριστοφάνης σα γεννήματα αντίστοιχα του Ηλίου (το αρσενικό), της Γης (το θηλυκό) και της Σελήνης (το ερμαφρόδιτο).
(σ.σ. από: zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=395301&cid=122)
Ας σημειωθεί από τα ανωτέρω τώρα, ότι από τη στιγμή που προέκυψε και μία ανθρώπινη φυλή μεταξύ Έκπτωτων Αγγέλων (του Σατανά) και γυναικών που ζευγάρωσαν, παύει αυτομάτως να ισχύει στον Φυσικό μας κόσμο η οποιαδήποτε ανθρώπινη ή φυλετική ισότητα εφόσον κυκλοφορούν ανάμεσά μας άνθρωποι που έχουν σατανικό ή δαιμονικό αίμα μέσα τους και ‘’λασποαίματοι’’ ή Αδαμικοί που δεν τον έχουν, δηλαδή οι Λευκοί από τη μια και όλοι οι υπόλοιποι υπάνθρωποι από την άλλη όπως ενθυμούμαστε τα σχετικά από την αρθρογραφία μας:
Στην Πνευματική Πανοπλία του Ευθύμιου Ζιγαβηνού και τον βογομιλικό Μυστικό Δείπνο, ο Σατανάς φθόνησε την λαμπρότητα των πλασμάτων και εισήλθε στον όφη, παραπλάνησε την Εύα και συνευρέθη μαζί της, ώστε το γένος του να κυριαρχήσει του γένους του Αδάμ:
«Τήν δέ ταχέως ὠδινήσασαν ἀπογεννῆσαι τόν Κάιν ἐ τῆς συνουσίας τοῦ Σαταναήλ, καί ἀδελφήν δίδυμον ὁμοιότροπον, ὄνομα αὐτῇ Καλωμενά, ζηλοτυπήσαντα δέ τόν Ἀδάμ συνελθεῖν καί αὐτόν τῇ Εὔᾳ, καί γεννῆσαι τόν Ἄβελ, ὅν ἀνελών εὐθύς ὁ Κάιν, τόν φόνον εἰς τόν βίον εἰσήγαγεν…Λέγουσι τούς ἀποπεσόντας ἀγγέλους, ἀκούσαντας ὅτι ὁ Σαταναήλ ὑπέσχετο τῷ Πατρί πληροῦσθαι τούς ἐν οὐρανῷ τόπους αὐτῶν ἀπό τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, ἰδεῖν ἀσελγῶς τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καί λαβεῖν αὐτάς εἰς γυναῖκας, ἵνα τά σπέρματα αὐτῶν εἰς τόν οὐρανόν ἀνἐλθωσιν εἰς τούς τόπους τῶν πατέρων αὐτῶν. Ἰδόντες γάρ, φησίν, οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας˙ …ἐκ δέ τῆς συνουσίας αὐτῶν ἀπογεννηθῆναι τούς γίγαντας, οὕς ἀντιστῆναι τῷ Σαταναήλ, καί θριαμβεῦσαι τοῖς ἀνθρώποις τήν ἀποστασίαν αὐτοῦ»
‘’Πρώτα, η μοιχεία δημιουργήθηκε, μετά ο φόνος. Κι αυτός (ο Κάιν) γεννήθηκε με μοιχεία, διότι ήταν το τέκνο του φιδιού. Γι αυτό έγινε φονιάς, σαν τον πατέρα του, και σκότωσε τον αδελφό του. Όμως κάθε ζευγάρωμα το οποίο έχει συμβεί ανάμεσα σε εκείνους που είναι ανόμοιοι είναι μοιχεία’’
– Ευαγγέλιο Φιλλίπου
ΤΟ «ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ»
Ο Λάμεχ, εγγονός του Νώε, παντρεύτηκε και όταν η γυναίκα του απέκτησε παιδί, τρόμος κατέλαβε την ψυχή του. Η σάρκα του παιδιού ήταν λευκή σαν το χιόνι και ρόδινη όπως το τριαντάφυλλο, ενώ και τα μαλλιά του ήταν και αυτά λευκά. Ο Λάμεχ, φοβούμενος μήπως δεν ήταν δικό του το παιδί αλλά ενός αγγέλου, έστειλε τον πατέρα του τον Μαθουσάλα στον Ενώχ, που ήδη κατοικούσε με τους αγγέλους, για να τον συμβουλευτεί. Ο Ενώχ τον διαβεβαίωσε ότι ήταν δικό του παιδί, του εξιστόρησε την πτώση των Γρηγορούντων αγγέλων και του προφήτευσε ότι ο Νώε θα επιζούσε από τον κατακλυσμό που θα αφάνιζε τους ανθρώπους και τα προϊόντα των μιαρών ενώσεων με τους εκπεσόντες.
The Book of Enoch, by R.H. Charles, [1917], at sacredtexts.com FRAGMENT OF THE BOOK OF NOAH (CVI-CVII.) CHAPTER CVI. 1. And after some days my son Methuselah took a wife for his son Lamech, and she became p. 151 pregnant by him and bore a son. 2. And his body was white as snow and red as the blooming of a rose, and the hair of his head †and his long locks were white as wool, and his eyes beautiful†. And when he opened his eyes, he lighted up the whole house like the sun, and the whole house was very bright…
Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε επίσης και ένα ακόμη θεολογικό γεγονός που μας υπενθυμίζει γιατί η ατεκνία των ανθρώπων και συγκεκριμένα στη Λευκή φυλή του Σατανά και των Δαιμόνων του που προωθείται με τον φεμινισμό αρχικά και την ομοφυλοφιλία έπειτα, καταστρέφει στην πραγματικότητα και την ύπαρξη του ίδιου του Σατανά μας, επειδή είναι βαμπιρική με τον εξής τρόπο όπως ενθυμούμαστε:
»…. Όταν αποφάσισε λοιπόν να γίνει Ελεύθερος, απομακρύνθηκε από την Αρχική Πηγή (Τον αρχικό Θεό). Ο Αρχικός Πρώτος Θεός είναι η Πηγή της Αιώνιας ζωής, παράγει συνεχώς ζωτική ενέργεια από το πουθενά! Ο Σατανάς όταν έφυγε λοιπόν ήταν πλέον Θνητός!!! Διότι έφυγε από την πηγή της άπειρης ενέργειας. Είχε σοφία, αλλά δεν είχε να φάει να το πούμε απλοϊκά, οπότε η μοίρα του ήταν να βιώσει την Αιώνια Λήθη, και να εξαφανιστεί.
Ως σοφός όμως ο Σατανάς, είχε μέσα του τους κώδικες της δημιουργίας που χρειαζόταν ώστε να φτιάξει το δικό του Κόσμο… Έτσι έφτιαξε τον Κόσμο μας και μέσα σε αυτόν το κόσμο έκανε μια έξυπνη κίνηση ώστε πλέον να είναι Αθάνατος!!!
Πήρε την ανόργανη ύλη και την έκανε οργανική, προσθέτοντας την εικόνα του Θεού μέσα στην ύλη!
Στο απόκρυφο ευαγγέλιο του Ιωάννη, λέει ο Σατανάς στους άλλους αγγέλους που τον ακολούθησαν: «Θα φτιάξουμε άνθρωπο κατά ομοίωση δική μας και κατά εικόνα του Αρχικού Θεού, ώστε η εικόνα του να μας φωτίζει!» (να μας φωτίζει σημαίνει να μας τρέφει)
Βέβαια η εικόνα του θεού βρίσκεται όχι μόνο στον άνθρωπο, αλλά και στα φυτά και σε όλα τα υπόλοιπα ζώα που έχουν βιοενέργεια, βιοφωτόνια!
Αυτό ήταν το κόλπο! Ο κόσμος μας είναι στην ουσία ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας! Προσθέτοντας την «Εικόνα του Θεού» στη δημιουργία του, με κάθε γέννηση νέας ζωής, ο άνθρωπος ή τα άλλα ζώα παράγουν από το πουθενά την ζωτική ενέργεια!! Ο Σατανάς έφτιαξε αυτό το Μάτριξ για να ζει για πάντα, αυτός και οι άγγελοι (δαίμονες) του!! Μας έχει ως μπαταρίες!!
…Βέβαια αν δεν υπήρχε ο Σατανάς δεν θα υπήρχαμε ως άνθρωποι, διότι αυτός μας δημιούργησε συνδυάζοντας τη βαμπιρική φύση του με τις γνώσεις του για την «Εικόνα του Θεού» (που όπως είπα είναι το κλειδί που τροφοδοτεί συνεχώς με ενέργεια στο σύστημα του)»
Στην Πνευματική Πανοπλία του Ευθύμιου Ζιγαβηνού και τον βογομιλικό Μυστικό Δείπνο υπάρχει ο μυθος της δημιουργίας. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Σατανάς διατήρησε την δημιουργική δύναμη μετά την πτώση:
«ἐπείπερ ἔτι καί τήν θείαν περιέκειτο μορφήν καί στολήν, καί τήν δημιοργικήν ἐκέκτητο δύναμιν, συγκαλέσαι τάς συγκαταπεσούσας αὐτῷ δυνάμεις, καί θάρσος αὐταῖς ἐμβαλεῖν, καί εἰπεῖν, ὡς Ἐπεί τόν οὐρανόν καί τήν γῆν ὁ Θεός ἐποίησεν˙ Ἐν ἀρχῇ γάρ, φησίν, ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν˙ ποιήσω κἀγώ δεύτερον οὐρανόν, ὡς δεύτερος Θεός, καί τά ἐξῆς».
Τον πυρήνα της διδασκαλίας των Καθαρών αποτελούσε η ιδέα ότι στην αρχή η τέλεια κατάσταση του κόσμου του Θεού διαταράχτηκε βίαια, όταν ο Σαθάνας ή Σατανάς έκλεψε τις ψυχές κάποιων αγγελικών όντων και τις τοποθέτησε στα σώματα ανθρώπων, τους οποίους έφτιαξε με πρότυπο τον ίδιο. Σύμφωνα με το αγαπημένο βιβλίο των Καθαρών ‘’Οι Ερωτήσεις του Ιωάννη’’(Les Questions de Jean): ‘’Και ο Σατανάς σκέφτηκε να φτιάξει ανθρώπους για να τον υπηρετούν και πήρε ασβέστη από το έδαφος και έφτιαξε τον άνθρωπο όμοιο με αυτόν. Και διέταξε τον άγγελο του δεύτερου ουρανού να μπει στο σώμα από ασβέστη. Και πήρε επίσης ένα κομμάτι και έφτιαξε ακόμη ένα σώμα με γυναικεία μορφή και διέταξε τον άγγελο του πρώτου ουρανού να μπει μέσα του. Οι άγγελοι έκλαψαν πολύ, όταν είδαν τους εαυτούς τους φυλακισμένους σε τέτοιες θνητές μορφές’’
‘’Ο Διάβολος έλεγαν ήταν ο πρωτότοκος του Θεού, ο μεγαλύτερος γιος του. Ο Θεός έδειχνε μεγαλύτερη προτίμηση στο νεότερο γιο του τον Χριστό και ο Διάβολος ή Σατανιήλ όπως τον αποκαλούσαν οι Βογόμιλοι, ζήλεψε. Επαναστάτησε λοιπόν και πήρε μαζί του στη Γη το ένα τρίτο των αγγέλων του Ουρανού. Εκεί ξεκίνησε να φτιάχνει ένα ακριβές αντίγραφο της ουράνιας Δημιουργίας του Θεού, ένα δεύτερο ουρανό για ένα δεύτερο θεό. Οι Βογόμιλοι επομένως πίστευαν ότι οτιδήποτε έχει σχέση με τον κόσμο, το εδώ και τώρα, ήταν διαβολικό’’
Πληροφορούμαστε δηλαδή μέσα από τα δυο αυτά χριστιανικά τάγματα του Μεσαίωνα (Καθαροί και Βογόμιλοι), πως όταν ο Σατανάς μετά την Πτώση του από τον Κόσμο του Θεού ή Παράδεισο αποφάσισε να φτιάξει τον δικό του μέσα στον οποίο ζούμε σήμερα, πέρα από το ότι χρησιμοποίησε ασβέστη (άρα πάλι λευκό χρώμα σαν τους ανθρώπινους απογόνους των δαιμόνων του και του Κάιν όπως θυμηθήκαμε πρωτύτερα) για τα δικά του ανθρώπινα κατασκευάσματα, είδαμε ότι εγκλώβισε ή φυλάκισε (και όχι φυσικά απελευθέρωσε) σε αυτά αγγέλους από διαφορετικούς ουρανούς. Στην περίπτωση της γυναίκας δηλαδή τοποθέτησε άγγελο από τον πρώτο ουρανό και όχι από τον ανώτερο δεύτερο όπως έκανε στην περίπτωση του άντρα, άρα καταρρίπτεται και σε αυτή την περίπτωση η υποτιθέμενη ισότητα που πρεσβεύει ο Σατανάς, όταν δεν επέλεξε αγγέλους από τον ίδιο ουρανό, άρα ίδιας δυναμικότητας, για να μπουν στα αντρικά και γυναικεία σώματα που έφτιαξε με πρότυπο τον ίδιο βάζοντας την Εικόνα του Θεού μέσα μας με άλλα λόγια, αλλά είδαμε ότι ευνοήθηκαν περισσότερο τα αντρικά σε σχέση με τα γυναικεία που πήραν άγγελο από κατώτερο ουρανό!
Ανακεφαλαιώνοντας έτσι τις δυο αυτές δημιουργίες, του Βιβλικού Θεού από τη μια και του Σατανά από την άλλη, παρατηρούμε ότι η πρώτη είναι αντιφυσική και δεν έχει να κάνει με την (οργανική) ύλη όπως έχει να κάνει η δεύτερη του Σατανά που χρησιμοποίησε δομικά ας πούμε υλικά από την πρώτη δημιουργία του Βιβλικού Θεού ή Γιαχβέ για να (ανα)δημιουργήσει τον δικό του κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε σήμερα. Συμπερασματικά λοιπόν, θα λέγαμε κλείνοντας ότι η ομοφυλοφιλία και η αγαμία οδηγούν σταδιακά στην εξαφάνιση του ανθρωπίνου είδους λόγω ανυπαρξίας τεκνοποίησης ή γεννήσεως παιδιών για να το πούμε απλοϊκά, κατάσταση η οποία οδηγεί επίσης και στην καταστροφή του Σατανά όπως είδαμε, αφού αν πάψουμε να υπάρχουμε ως άνθρωποι δεν θα έχει έπειτα τη δυνατότητα να ‘’τραφεί’ ενεργειακά, οπότε συμπεραίνουμε ότι η σημερινή επίθεση που γίνεται από την Παγκοσμιοποίηση στο εκ Φύσεως, όπως είδαμε, τρίπτυχο ‘’Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια’’ που προκύπτει έπειτα από την τεκνοποίηση, στρέφεται ευθέως και ενάντια στην (ανα)δημιουργία του Σατανά (=Κόσμος που ζούμε και Φύσης με τους Νόμους τους), αντί προς όφελός Του όπως γελοιωδώς προπαγανδίζεται. Ο ανδρόγυνος ή τρανσέξουαλ συνεπώς που τον βλέπουμε και στις γκέι παρελάσεις με τα ουράνια τόξα τους, δεν προσβάλλει με την παρουσία του τον Βιβλικό Θεό, αλλά αντιθέτως τιμά συμβολικά την πρώτη ανδρόγυνη δημιουργία του (σε πνευματικό επίπεδο) όπως την είδαμε στην εβραιο-καμπαλιστική θεολογία στην εισαγωγή του παρόντος άρθρου μας.
«Ἄνθρωπος ἄνθρωπος πρὸς πάντα οἰκεῖα σαρκὸς αὐτοῦ οὐ προσελεύσεται ἀποκαλύψαι ἀσχημοσύνην• ἐγὼ Κύριος. ἀσχημοσύνην πατρός σου καὶ ἀσχημοσύνην μητρός σου οὐκ ἀποκαλύψεις, μήτηρ γάρ σού ἐστιν, οὐκ ἀποκαλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆς» - Λευιτικόν, 18: 6-7 (σ.σ. σημειώστε εδώ ότι ο Βιβλικός Θεός αποκαλεί «ασχημοσύνη» τα γεννητικά όργανα!!!)
ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΝΕΦΕΛΟΚΟΚΚΥΓΙΕΣ ΤΟΥ ΤΩΒΙΑ
…Οι Γκεισες και οι εταιρες ειναι συμβολα χαρωπης μετασχεσεως στην ερωτικη λειτουργια της ανθρωπινου φυσιολογιας ,αποδεκτα σε προσγειωμενες κοινωνιες,οι οποιες αποφευγουν την ολιστικη καταδικη του αισθησιασμου ,τον εγκολπωνουν αρμονικως στον πολιτισμο τους,οριοθετωντας συμμετρικους ρολους στο αρσενικο και θηλυκο στοιχειο,ως συμπαικτες σε ενα φαιδρο απολαυστικο παιγνιο πανδαισιας της ψυχης και των φυσιογενων αισθησεων.Οι Καλογριες ,ειναι η θεαματικη και θεματικη,καταδρομικου τυπου επιλεκτων δυναμεων, αποκορυφωση του χριστιανικου ..ιερου πολεμου κατα της κοσμικης ευαρμοστιας ,κατα της ψυχοσωματικης τερψεως της ηδονικοτητος και η αποκαλυψις της μισαλλοδοξιας εναντιον της ανθρωπινου ευρυσχιδους οντοτητος…
…Απο τα νεα– παλαια βιβλικα δογματα[[συνδιαλεξεις του Γιαχβε με αιμοσταγεις Προφητες και παρανοικους παραμυθαδες..]],οπου αναντιλεκτως η θεσις της γυναικας,ειναι αυτη του Συναγωνιστου του Σατανα,συνανταμε στην γενοκτονικη Αποκαλυψη του Ιωαννου,την διαβοητη προρρηση …οτι οι πρωτης ταξεως, εκλεκτοι..ηγορασμενοι υπο του Θεου..για την σωτηρια των ουρανων,θα ειναι εκεινοι,οι οποιοι δεν εμολυνθησαν απο γυναικες..Δηλαδη οι..παρθενοι..[[ η επαφη με την γυναικα ειναι..μολυνση..]].Και σαφως,ας μην λησμονουμε ποτε την πρωτογενη κορωνιδα της απανθρωπης Αβελτηριας,την οποια διατυπωνει ο Ιησους,οπως επιχαιρεται ο Ματθαιος στο ευαγγελιο του..Οι εκουσιως για το θελημα του Θεου ευνουχοι,ειναι ιδανικοι για την επουρανια βασιλεια..
Οι ..Αγιοι Πατερες ,ολοκληρωσαν την παλαβομαρα,διακηρυσσοντας…Η γυνη ειναι η Πυλη της Κολασεως…Τερτυλιαννος…Η γυναικα πρεπει να ντρεπεται,διοτι εγγενηθη γυναικα..Κλημης Αλεξανδρευς..Και βεβαιως αμιμητος παραμενει ο πρωτομαστορας Παυλος…Καλον ειναι για τον ανδρα ,να μην αγγιζει γυναικα…Αλλα αν δεν μπορει να αντεξει..αυτην την τελεια,χριστιανικη σταση βιου..ας νυμφευθει μια γυναικα,για να αποφυγει τον πειρασμο της πορνειας…Αρα..η συνουσια ειναι κατι βρωμερο..Μια εξυπνη Αγχονη του Σατανα…Αποψεις οχι μονο ανοητες,αντιφυσικες αλλα και ανθελληνικες…
Οι Ελληνες ειχαν ως ιδανικα προταγματα θηλυκοτητος μεταξυ αλλων,την σοφη Αθηνα και την ερωτικη Αφροδιτη,τιμωντας την ελλογη ομορφια της Αρετης και του Ερωτος..Με βαση αυτα τα προταγματα,εσμιλεψαν τον λαμπρο πολιτισμο τους και εδραιωσαν το Ηθος τους στις διφυλικες σχεσεις..Ακομα και στις λατρευτικες ιεροπραξιες τους συμμετειχαν και Ιερειες..Οι Χριστιανοι ,εμποτισμενοι απο τις βιβλικες αστραπες απαξιωσεως και λοιδωριας του αισθησιασμου και της γυναικας, της εμετικης περιφρονητικης και εκφυλιστικης συκοφαντησεως της κοσμικης αρμονιας και του ψυχοσωματικου Καλλους,φιλοτεχνησαν ως τελεια εκφραση θηλυκοτητος την θλιβερη και τεθλιμμενη…Καλογρια…
Αναβιβαζοντας στην..τεχνη τους την εικονα..της δυστυχους Ιουδαιας Μυριαμ,εκβαραθρωνοντας με λυσσα το Αγαλμα της Κνιδιας Αφροδιτης…Αλλες Φυλες..Αλλες τεχνοτροπιες..Διοτι η Τεχνη ειναι παντα η αισθητικη,ορατη εκφραση μιας κοσμοθεωριας,μιας θρησκειας και των ιδανικων της.Δηλαδη μιας ρατσας..Η,μιας τεχνηεντως υποκινηθεισης πανσπερμιας φυλων,οπως στον αντιφυλετικο ,αντεθνικο Χριστιανισμο..των επιγειων και επουρανιων μαζικων σφαγιασμων των ετεροθρησκων.
…Ο Ιησους το ειπε…μεταξυ αλλων αντιφατικων…Οποιος πιστευει σε μενα ,ας παρατησει παιδια και γυναικες,την οικογενεια του ,ας πουλησει την περιουσια του και ας με ακολουθησει…Το ερωτημα ειναι προς τα που,καποιος να τον ακολουθησει;;;;;Το γραφω ξεκαθαρα..Η ενοχοποιησις του κοσμου,η δαιμονοποιησις του,η εθελουσια εξοδος απο το ιστορικο γιγνεσθαι και η αρνησις της φυλης και της πατριδος,η αδιαλειπτη βασανιστικη .ψυχικη παλη με Διαβολους,η απαξιωσις του ανθρωπου και της σοφης ,σκληρης Φυσεως,η προσηλωσις στην ,μετα Θανατον ..βασιλεια των ουρανων,οπου συμφωνα με την Αποκαλυψη του Ιωαννου θα τελεστει η εξολοθρευσις των ετεροδοξων ,μη χριστιανων,οσοι γλιτωσουν απο το επιγειο ξιφος της εκκλησιας,η οποια ειναι το πεζικο των επουρανιων εκδικητων Αγγελων,ολα αυτα απετελεσαν την ιδεολογικη ταφοπλακα της..πολιτισμενης ανθρωποτητος για χιλιαδες χρονια….
…Στην αιμοβορα Παλαια Διαθηκη,στο βιβλιο Τωβιας..η Εβραια Σαρα ,κορη του Ραγουηλ,παντρευθηκε εφτα φορες,αλλα και οι επτα συζυγοι της,σκοτωθηκαν στην πρωτη νυχτα του γαμου απο το πονηρο δαιμονιο, τον Ασμοδαιο..Απελπισμενη η Σαρα,συναντησε τον ογδοο μνηστηρα της..Τον ..φιλο μας ,τον Τωβια,ο οποιος εγκαιρως ενημερωθεις απο τον Αρχαγγελο Γαβριηλ,εμαθε το μυστικο του θανατου των προηγουμενων συζυγων της Σαρρας..Ποιο ηταν αυτο;;;Δεν επρεπε να κανουν ερωτα,την πρωτη νυχτα του γαμου,.αλλα προσευχες..για τρεις ημερες και νυχτες..Επισης ο Αρχαγγελος Γαβριηλ,απεκαλυψε στον Τωβια και τα μαγικα πρακτικα εξοντωσεως του δαιμονος Ασμοδαιου..Ετσι και εγινε…
Εβραικα Καραγκιοζιλικια;;;;Οχι βεβαια..Με βαση αυτο το χαριτοβριθες παραμυθακι, η τεταρτη οικυμενικη Συνοδος της Εκκλησιας στην Καρθαγενη,στο 398,εξεδωσε διαταγμα,συμφωνα με το οποιο,οι ευλογηθεντες νεονυμφοι,την πρωτη,τουλαχιστον, νυχτα του γαμου,θα πρεπει να προσευχονται..ενθυμουμενοι τις βιβλικες Νυχτες του Τωβια..Ασφαλως οσοι,δεν δυνανται να εφαρμοσουν την επιταγη του Ιησου..περι εθελουσιου ευνουχισμου..και προτιμουν ως το λιγοτερον κακον,τον χριστιανικο γαμο……Για να περιοριστουμε σε μια ευγλωττη πραξη ενος αιωνιου θεατρου Σκιων και Ξωτικων…
Προπατορικο βρωμικο αμαρτημα η γεννησις δια της σεξουαλικοτητος.Καταρα, οι πονοι της γεννησεως.Καταρα, η εργασια.Καταρα, η επιμοχθη δημηιουργικοτητα.Παντου ελλοχευουν πονηροι Δαιμονες.Απειλουν την ψυχη με βασανισμο..Καταρα, ο ελευθερος ερως.Καταρα,η πιστις σε αλλους θεους,μη εγκριθεντας υπο του Γιαχβε..Υπαρχουν ομως και ..δωρα..Οι αρρωστειες και οι δυστυχιες..Μας φερνουν πιο κοντα στην αληθη επιγνωση των απερινοητων βουλων του Γιαχβε..Ταπεινωσις,μετανοια,προσκυνηματικον ερπειν..Ο Σατανας ειναι παντου και πουθενα.Ετοιμος να χτυπησει .Να μας παρεκτρεψει απο την ..θεοβαδιστον ατραπον του ζηλοτυπου Γιαχβε..Απολυτος καθυποταξις στους ιερωμενους πρακτορες του…Ενα θεοκρατικο,κληρικοκρατικο Καρναβαλι….
πηγή: http://hellenicnationalsocialistfound.blogspot.ae/2016/08/blog-post_16.html
Λύκειο Γεροσκήπου,
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τη διεύθυνση του Σχολείου που μου δίνει την ευκαιρία, με τη σημερινή διάλεξη, να παρουσιάσω τη θέση της Εκκλησίας σ’ ένα θέμα διαχρονικό και πάντα επίκαιρο, το θέμα της ισότητας, η βίωση του οποίου καταξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη. Θα προσπαθήσω να δείξω ότι η ισότητα έχει τις ρίζες της στον Χριστιανισμό κι είναι, όντως, Χριστιανική αξία.
Ο Χριστιανισμός, όπως θα ξέρετε, έχει τις ρίζες του, τόσο τις ιστορικές όσο και τις θεολογικές στον Ιουδαϊσμό. Στο υπόβαθρο του Ιουδαϊσμού αναπτύχθηκε. Ιουδαίος κατά την ανθρώπινη προέλευσή του ήταν ο Χριστός, Εβραίοι και οι Απόστολοι. Το θεολογικό υπόβαθρο της Παλαιάς Διαθήκης, με τις υποσχέσεις του Θεού, τις εξαγγελίες των Προφητών, τον Μωσαϊκό νόμο, παρά τις ατέλειές του, ήταν η αρχική βάση στην οποία στηρίχτηκε ο Χριστιανισμός. Θα πρέπει, επομένως, τις πρώτες αναφορές και τις πρώτες διακηρύξεις περί ισότητας όλων των ανθρώπων στον Χριστιανισμό, να τις αναζητήσουμε στην Παλαιά Διαθήκη.
Οι Σημίτες – οι Εβραίοι είναι Σημιτικός λαός -, είναι γνωστό πως αντί μιάς καθαρής διδασκαλίας, διηγούνταν μιαν ιστορία. Μέσα από την διήγηση αυτή ο καθένας μπορούσε να βγάλει τα συμπεράσματά του. Αντί λοιπόν μιας επίσημης, ολιγόλογης διακήρυξης ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι και ελεύθεροι, η Π.Δ. παραθέτει τη διήγηση για την δημιουργία του Αδάμ και της Εύας και τον διαχωρισμό, ύστερα, των φυλών και των γλωσσών. Η κοινή καταγωγή όλου του ανθρώπινου γένους από ένα ζεύγος ανθρώπων, το γεγονός ότι κανένας δεν έχει καμιά προνομιακή καταγωγή, διακηρύσσουν την ισότητα όλων.
Ο Απ. Παύλος, αργότερα, στην Καινή Διαθήκη, συνοψίζει αυτή τη διδασκαλία με το ότι «Εις Θεός και πατήρ πάντων», ένας δηλ. Θεός υπάρχει που είναι πατέρας όλων, ο οποίος «εποίησεν εξ ενός αίματος παν γένος επί της γης».
Στη Βιβλική διήγηση της δημιουργίας της πρώτης γυναίκας, της Εύας, από την πλευρά του Αδάμ έχουμε και την διακήρυξη της ισότητας των δύο φύλων. Υπενθυμίζω περιληπτικά τη διήγηση: Μιλώντας πάντα ανθρωπομορφικά, η Αγία Γραφή λέγει πως ο Θεός αφού δημιούργησε τον Αδάμ παίρνοντας χώμα από τη γη και τον εμψύχωσε με την «πνοήν ζωής» που του ενεφύσησε, δίνοντάς του έτσι και τα κύρια γνωρίσματά του, δηλ. το λογικό και την ελευθερία της βουλήσεως, δημιουργώντας τον, όπως λέμε, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του, τον υπέβαλε σε ύπνωση. Πήρε μιαν από τις πλευρές του και διαμόρφωσε τη γυναίκα. Δεν πήρε από το κεφάλι του άνδρα για να μην υπερέχει, να μην είναι εκείνη ανώτερη. Δεν πήρε από τα πόδια του για να μην είναι κατώτερή του. Πήρε από την πλευρά του για να στέκει δίπλα του, να είναι ίση με αυτόν. Κι από την άλλη, δεν του είχε τελειώσει, ούτε το χώμα, ούτε ο πηλός. Δεν δημιούργησε ο Θεός τη γυναίκα με μιαν ανεξάρτητη πράξη γιατί ήθελε να διδάξει πως και ο άνδρας από μόνος του είναι ελλιπής – του λείπει μια πλευρά -, και η γυναίκα το ίδιο είναι ελλιπής. Μαζί, ως ανδρόγυνο, θα αλληλοσυμπληρώνονται και θα οδηγούνται στην τελείωση. Κι ακόμα ο Θεός δεν δημιουργεί δυο γυναίκες για τον Αδάμ. Τούτο θα εσήμαινε υποτίμηση της γυναίκας. Ούτε και για την Εύα δημιουργήθηκαν δυο άνδρες. Τούτο θα σήμαινε κατωτερότητα του ανδρός. Επίσης, δεν εμφυσάται στην Εύα νέα ψυχή. Η ψυχή της δημιουργείται, προέρχεται από την ψυχή του Αδάμ. Έτσι, η ίδια ψυχή, κατοικεί και στο ανδρικό και στο γυναικείο σώμα. Πλήρης δηλ. ισότητα ανάμεσα στο δύο φύλα.
Η ισότητα στον Χριστιανισμό διακηρύσσεται με τρόπο σαφή και στο δόγμα της ενανθρώπησης του Χριστού. Στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, δεν είχαμε την ένωση του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδος με ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Αν ήταν έτσι, τότε ο Χριστός θα έσωζε μόνο εκείνον τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Το δόγμα της Εκκλησίας λέει πως ο Χριστός, ο αληθινός Θεός, ενώθηκε στην άχραντη γαστέρα της Θεοτόκου με την κοινή σε όλους ανθρώπινη φύση. Από την ώρα του Ευαγγελισμού άρχισε να προσλαμβάνεται από το Λόγο του Θεού, η ανθρώπινη φύση που είναι κοινή σε λευκούς και μαύρους, κίτρινους και ερυθρόδερμους, άντρες και γυναίκες. Έτσι οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο κοινή καταγωγή από τον Αδάμ. Έχουν κοινή και τη σωτηρία από τον Χριστό.
Με βάση τη θέση αυτή ο Απ. Παύλος διακήρυξε: «Ουκ ένι άρσεν και θήλυ, δούλος ή ελεύθερος, Έλλην, βάρβαρος, Σκύθης … αλλά πάντες εις εστέ εν Χριστώ Ιησού». Δεν υπάρχει δηλ. καμιά διαφορά μεταξύ ανδρός και γυναικός, δούλου ή ελεύθερου, Έλληνα, Σκύθη ή άλλης καταγωγής ανθρώπου. Όλοι είστε ίσοι απέναντι στον Χριστό.
Και πράγματι στην Εκκλησία ένας πρώην δούλος, ο Ονήσιμος και ο πρώην κύριός του, ο Φιλήμων, είναι απόστολοι του Χριστού. Έλληνες όπως ο Λουκάς, ο Τίτος, ο Τιμόθεος, και Εβραίοι όπως ο Μάρκος και ο Βαρνάβας, είναι επίσης απόστολοι (εκ των εβδομήκοντα) του Χριστού. Γυναίκες όπως η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σουσάννα, η Μαρία του Κλωπά είναι μαθήτριες του Χριστού, δίπλα στους άνδρες, μαθητές του. Ο θεολογικότερος διάλογος του Χριστού, γίνεται με μια γυναίκα, τη Σαμαρείτιδα. Ούτε, καν, στη σκέψη του Χριστού υπάρχει η διάκριση άνδρα – γυναίκας. Κάτι τέτοιο θάταν αδιανόητο για τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα ή τον Αριστοτέλη.
Με βάση την πιο πάνω θεμελιώδη αρχή του, της ισότητας όλων των ανθρώπων, ο Χριστιανισμός μπόρεσε και επέφερε ανατροπή των κοινωνικών θεσμών που ίσχυαν όταν πρωτοεισήλθε στον κόσμο. Κατάργησε τη δουλεία – έστω κι αν λεγόμενες χριστιανικές κοινωνίες την επανέφεραν αργότερα – , εγκαθίδρυσε στην πράξη την ισότητα ανδρών και γυναικών, έκανε προσιτές σε όλους, στις χριστιανικές χώρες, τις εκκλησιαστικές, κοινωνικές και πολιτικές θέσεις. Επίσκοποι γίνονται και μαύροι και κίτρινοι και λευκοί. Πτωχοί κατά κόσμον, χωρίς να προέρχονται από καμιά elite φτάνουν στα ανώτατα αξιώματα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας.
Ισότητα βέβαια δεν σημαίνει πλήρη ταύτιση πάντων, ισοπέδωση. Ο άνθρωπος παίρνει από το Θεό διαφορετικά χαρίσματα για να μπορεί ομαλά να εργάζεται και να συγκροτείται η κοινωνία. Υπάρχουν διαφορές χαρακτήρα, σωματικής διάπλασης, διανοητικών και άλλων ικανοτήτων. Η οντολογική ισότητα δεν σημαίνει ότι όλοι θα είναι καθηγητές ή όλοι γεωργοί ή κτηνοτρόφοι. Ένας στρατός δεν λειτουργεί αν υπάρχουν μόνο στρατιώτες, αλλά και αξιωματικοί και ένας αρχιστράτηγος. Ισότητα σημαίνει νάμαστε ίσοι απέναντι στο Θεό, τους νόμους, να έχουμε τις δυνατότητες διεκδίκησης επί ίσοις όροις μιας θέσης.
Ακόμα δεν πρέπει να παραβλέπεται η εγγενής διαφορά στα δύο φύλα, όπως, η διαφορά στη μυϊκή δύναμη ανδρών και γυναικών. Επίσης με τη χρήση της ελευθερίας και των δυνατοτήτων του καθενός είναι δυνατόν να δημιουργούνται ανισότητες στον πλούτο ή τις κοινωνικές θέσεις. Παρόλο που αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική (την οντολογική) ισότητα όλων των ανθρώπων, εν τούτοις και σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο Χριστιανισμός ζητά ανακατανομή του πλούτου ώστε οι άνθρωποι να έχουν ίσες δυνατότητες ανάπτυξης του «είναι» τους. Ο Απ. Παύλος απευθυνόμενος στους πλούσιους λέγει: «Το υμών περίσσευμα εις το εκείνων υστέρημα ίνα γένηται ισότης». Και ο Μ. Βασίλειος σε μιαν ομιλία του στο «Καθελώ μου τας αποθήκας» απευθυνόμενος στον άφρονα πλούσιο του λέει: «Του πεινώντος εστιν ο άρτος ον κατέχεις εν αποθήκαις. Του γυμνητεύοντος το ιμάτιον∙ τοσούτους αδικείς όσοις παρέχειν εδύνασο».
Ο Χριστός δίδαξε πως ο άνθρωπος έχει αξία απλώς και μόνο γιατί είναι άνθρωπος. Δίνοντας τα χαρακτηριστικά της τέλειας αγάπης, ο Χριστός είπε πως αυτή πρέπει να επεκτείνεται προς όλους: Φίλους και εχθρούς, γνωστούς και άγνωστους, ομοεθνείς και αλλοεθνείς, χωρίς μάλιστα οποιαδήποτε προσδοκία ανταπόδοσης. Κι ο Μ. Φώτιος, τον 9ο αιώνα, απευθυνόμενος στον τότε αυτοκράτορα Μιχαήλ του λέει: «Μέμνησο ότι της αυτής κοινωνούμεν φύσεως και βασιλείς και ιδιώται και τον αυτόν έχομεν δημιουργόν και κριτήν και δεσπότην».
Γιατί η ισότητα ως αξία καταξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη;
Ο άνθρωπος ως ον είναι μια αναντικατάστατη αξία, η αιτία και η αρχή όλων των αξιών. Είναι ον που κρίνει και κρίνεται. Χωρίς αυτή τη δυνατότητα του κρίνειν και κρίνεσθαι, δεν υπάρχουν αξίες. Ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση της μοναδικότητάς του όταν ανακαλύψει αυτή τη λειτουργία του. Τότε παύει να είναι απλώς φυσικό ον, γίνεται μονάδα ηθική. Έχει επιθυμίες προσωπικές, θέτει σκοπούς. Γίνεται ον με όνειρα, φιλοδοξίες, πόθους, για την ικανοποίησή των οποίων αρχίζει να μοχθεί. Αυτή η τάση της προσωπικής ικανοποίησης, όταν μπει σε σωστά πλαίσια, οδηγεί στον πολιτισμό, στην ευημερία του συνόλου, την άνθηση των αξιών.
Ο Χριστιανισμός αποτελεί ένα άριστο πλαίσιο ποδηγέτησης του ανθρώπου προς την σωστή κατεύθυνση, κι η χριστιανική αξία της ισότητας δρα ως ένα κατασταλτικό μέσο όλων των αντιθέτων ροπών που αναπτύσσονται μέσα του.
Ο άνθρωπος έχει αξίαν ως ψυχή. Η αξία του δεν είναι ανάλογη με την περιουσία, τις ικανότητές ή την καταγωγή του, αλλά, όπως ήδη είπαμε, υπάρχει λόγω της ιδιότητάς του ως ανθρώπου. «Ηγοράσθη τιμής». Δεν ελυτρώθη «αργυρίω ή χρυσίω», αλλά «τιμίω αίματι, ως αμνού ασπίλου και αμώμου Χριστού». Υποτίμηση προς τον συνάνθρωπο θέτει σε αμφισβήτηση την αξία εκείνου που υποτιμά. Λόγω της αθανάτου ψυχής του καθενός, υπέρ της οποίας απέθανεν ο ίδιος ο Χριστός, οποιαδήποτε συμπεριφορά μας προς τον συνάνθρωπο έχει αντανάκλαση και αναφέρεται στον ίδιο τον Χριστό. Στην παραβολή της κρίσεως ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε». Αφού έχετε κάνει κάτι στους συνανθρώπους σας, το έχετε κάνει σ’ εμένα.
Ίσως είναι γνωστή σε όλους σας η παρομοίωση της Εκκλησίας, δηλ. του συνόλου των πιστών, ως σώματος Χριστού. Αποτελούμε όλοι το σώμα του Χριστού. Σ’ ένα σώμα, αν πάσχει το χέρι, υποφέρει όλος ο οργανισμός. Θεραπεύοντας το χέρι ανακουφίζουμε όλο τον οργανισμό. Έτσι προσφέροντας τις υπηρεσίες μας σ’ ένα άνθρωπο, ανακουφίζουμε το Σώμα της Εκκλησίας, τον ίδιο τον Χριστό. Αυτό πράγματι καταξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη. Από την ισότητα των ανθρώπων αναγόμαστε σε υπηρεσία προς τον Θεό. Κι είναι γνωστό πως οι μεταφυσικές αξίες – και τέτοια είναι η αξία του Θεού – είναι οι ανώτατες αξίες.
Η αναγνώριση ότι με τους άλλους είμαστε ίσοι, περιστέλλει τον εγωισμό. Την φυσική τάση του ανθρώπου για ικανοποίηση των φιλοδοξιών του την μετατρέπει σε φιλοτιμία, σε συναίσθηση της αξιοπρέπειας του και σε σεβασμό προς τον άλλο. Η αξία της ισότητας, έχω την γνώμη, πως δεν μπορεί να θεωρείται ανεξάρτητα από την ελευθερία του ανθρώπου. Αν κάθε άνθρωπος είναι εκ φύσεως ελεύθερος, τότε σεβόμενος την ελευθερία του, αναγνωρίζεις και την ισότητα μαζί του, και αντίστροφα. Αν προσπαθήσεις να επιβληθείς στον άλλο, υποβιβάζεις την ίδια την αξία σου, την ίδια την ανθρώπινη φύση.
Ο ίδιος ο Χριστός σε πολλές περιπτώσεις έδωσε τις ορθές κατευθυντήριες γραμμές για σεβασμό των άλλων, ως ίσων προς εμάς. Σε μια τέτοια περίπτωση είπε: «Οράτε, μη καταφρονήσετε ενός τούτων των ελαχίστων. Λέγω γαρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών διά πάντας βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς». Έχουν και οι πιο καταφρονημένοι άγγελο – φύλακα ο οποίος βλέπει το πρόσωπο του Θεού.
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος γράφει πως ο κόσμος του ανθρώπου είναι ένας κόσμος σημασιών, ένας κόσμος αξιών. Κι ο άνθρωπος έχει συνείδηση, έχει δηλ. ικανότητα να αξιολογεί, να ιεραρχεί τις αξίες. Η τοποθέτηση του κάθε ανθρώπου απέναντι στις αξίες και η ανάλογη διαβάθμισή τους προσδιορίζει το ποιόν και τον χαρακτήρα του. Δηλαδή στην πραγματικότητα δεν κρίνουν οι άνθρωποι τις αξίες αλλά κρίνονται από τις αξίες που πιστεύουν και ζουν.
Αν κάποιος θεωρεί τον άνθρωπο ως τροφή, είναι καννίβαλος. Η αξία ενός ανθρώπου δεν είναι αξία ενός τροφίμου.
Άλλοι ορίζουν τον άνθρωπο από την εμπορική αξία των υπηρεσιών που είναι δυνατόν να περιμένουν από αυτόν. Μπορεί αυτοί να διαφέρουν από τους καννίβαλους, είναι κι αυτών, όμως, η αξιολόγηση ατελής.
Όταν γνωρίσεις τον άνθρωπο ως πνεύμα, και ειδικότερα ως δημιούργημα του Θεού, όμοιο με σένα, είσαι στο δρόμο της ορθής αξιολόγησης.
Ένας άνθρωπος, λοιπόν, προσηλωμένος στην Χριστιανική αξία της ισότητας όλων των ανθρώπων, είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να υπηρετήσει και άλλες αξίες, το σύνολο των ηθικών αξιών, δηλ. τις αξίες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της ειρήνης, της αξιοπρέπειας, της φιλαλήθειας, της σωφροσύνης και άλλες, που αποτελούν τις βασικές προϋποθέσεις της κοινωνικής ζωής. Έτσι, η ηθική συνείδηση, θεμελιώνεται κατά τρόπο άμεσο, στην αξία της ισότητας όλων των ανθρώπων.
Παρά τη σαφή τοποθέτηση του Χριστιανισμού ως προς την ισότητα όλων των ανθρώπων, παρά το γεγονός ότι καθημερινά ο θάνατος διαλαλεί την ισότητα όλων, διακηρύσσοντας έμπρακτα ότι «ούτε πλούσιος, ούτε πτωχός, ούτε βασιλεύς ούτε στρατιώτης, ούτε δίκαιος, ούτε αμαρτωλός» ξεφεύγουν από τα χέρια του, όλες οι κοινωνίες, ακόμα και οι χριστιανικές, βίωσαν στην πράξη την ανισότητα και υπέστησαν όλες τις τραγικές συνέπειες της αδικίας, της δουλείας, του κοινωνικού αποκλεισμού, της καταπίεσης ατόμων και λαών. Ζούμε και σήμερα τις επιπτώσεις της καταπάτησης της αξίας της ισότητας: Η αναταραχή στην κοινωνία από την άνιση κατανομή των αγαθών, οι επαναστάσεις από τη στέρηση της εθνικής ελευθερίας ή των ατομικών ελευθεριών, το έγκλημα, ο μη σεβασμός σε κρατικούς θεσμούς, η απειθαρχία στα σχολεία, η παραμέληση των στοιχειωδών καθηκόντων μαθητών ή άλλων κοινωνικών ομάδων, η αρχή της ήσσονος προσπάθειας που γίνεται λάβαρον επιβίωσης, είναι μερικές από αυτές τις επιπτώσεις.
Και πράγματι! Πώς ένας νέος, λαμπρός επιστήμονας, βλέποντας άλλους, που δεν ξεχωρίζουν καν τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, να προωθούνται σε θέσεις κρατικές, ενώ αυτός απορρίπτεται γιατί δεν έχει κομματικό ή άλλου είδους μέσο, θα σέβεται πια τους θεσμούς που είναι υπεύθυνοι για διορισμούς ή προαγωγές; Και πώς ένας μαθητής, βλέποντας αυτή την κατάσταση, θα οδηγηθεί στην αρχή της μείζονος προσπάθειας; Πώς θα αποφευχθούν τα εγκλήματα όταν το δίκαιο πολλάκις στραγγαλίζεται και ο άλλος θεωρείται απλώς μέσο για αύξηση των εισοδημάτων μας;
Δεν φταίει για την κατάσταση αυτή ο Χριστιανισμός. Αντίθετα προβάλλει πιο επιτακτική η ανάγκη επιστροφής στις αρχές του Χριστιανισμού και ιδιαίτερα στην αρχή της ισότητας, που όπως αναφέραμε, είναι θεμελιώδης Χριστιανική αξία.
Σ’ ένα κόσμο φίλαυτο, σε μια κοινωνία στραμμένη προς το ατομικό συμφέρον, ο Χριστιανισμός προβάλλει ως μέσο σύγκρισης τον εαυτό μας. Αφού «ουδείς ποτέ την εαυτού σάρκα εμίσησε», κανένας δεν μίσησε, δεν παραμέλησε ποτέ τον εαυτό του, γι’ αυτό και ο Χριστιανισμός προτρέπει: «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Αγάπα τον κάθε άνθρωπο (αυτός είναι ο ορισμός του πλησίον στον Χριστιανισμό) όπως τον εαυτό σου. Κι αλλού, ο ίδιος ο Χριστός παραγγέλει: «Πάντα όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Όσα θέλετε να κάμνουν οι άνθρωποι σ’ εσάς έτσι κι εσείς να κάμνετε γι’ αυτούς.
Η Εκκλησία δραστηριοποιείται σήμερα, στην κοινωνία μας, που έχει έκδηλα τα σημεία και βιώνει έντονα την ανισότητα, προσπαθώντας να δώσει το μήνυμα της ισότητας και να καταργήσει αδικίες και στρεβλώσεις. Δημιουργεί κέντρα νεότητας όπου όλοι οι νέοι, ανεξάρτητα οικονομικής δυνατότητας, φύλου ή άλλων διαφορών, μπορούν να βρουν ψυχαγωγία και επιμόρφωση. Χρηματοδοτεί γηροκομεία και νηπιοκομικούς σταθμούς, για παροχή υπηρεσιών στους έχοντας ανάγκη. Δίνει υποτροφίες σε άπορους νέους και νέες για σπουδές. Βοηθά στην εξωτερική ιεραποστολή ώστε και άλλοι συνάνθρωποί μας, δημιουργήματα του ίδιου Θεού και ίσοι, επομένως, μ’ εμάς, να προσέλθουν στην ορθή πίστη. Παρέχει στέγη και τροφή, με συσσίτια που διοργανώνει, σε άπορους, δικούς μας και ξένους. Με τα φιλόπτωχα ταμεία που έχει δημιουργήσει και τις φιλόπτωχες αδελφότητες κάθε ενορίας βρίσκεται στο πλευρό κάθε ενός που έχει ανάγκη. Με εράνους που διεξάγει υπέρ ατόμων ή ομάδων που βρίσκονται σε μια δύσκολη περίσταση, προσπαθεί να κάμει βίωμα των πιστών, μέσω της αλληλεγύης που προβάλλει, την αρχή περί ισότητος όλων των ανθρώπων.
Επαναλαμβάνω, τελειώνοντας, ότι με την κοινή καταγωγή όλων από τον Αδάμ, με την κοινή σωτηρία όλων από τον Ιησού Χριστό, με τις διακηρύξεις της Αγίας Γραφής περί της ισότητας όλων των ανθρώπων, την εφαρμογή στην πράξη από την Εκκλησία της ισότητας χωρίς διακρίσεις καταγωγής, φυλής ή φύλου, ο Χριστιανισμός προβάλλει την ισότητα ως αξία που καταξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη και θεμελιώνει την ηθική συνείδηση. Καλούμαστε όλοι σε πρακτική εφαρμογή όσων η Εκκλησία, πιστή στις αρχές της, διακηρύσσει.
πηγή: http://www.impaphou.org/news_article/79.aspx