(σ.σ. από μήνυμα που μας εστάλη): ‘’Πιστεύετε οτι ο Σατανάς και ο Εωσφόρος είναι το ίδιο? εφόσον το εδάφιο Ησαΐας 14:12 αναφέρεται στον Βασιλιά της Βαβυλώνας και όχι στον Σατανα, πως το εξηγειτε αυτό?’’ & (σ.σ. από διαδικτυακό σχόλιο): ‘’Παίδες το όνομα Εωσφόρος είναι κλεμμένο από την θεογονία του Ησίοδου. Η κακοποίηση του συγκεκριμένου ονόματος λόγο της συμβολικής σημασίας του, μονο τυχαία δεν είναι……Μην ξεχνάτε πως η αντιστροφη και η διαστροφή είναι το αγαπημένο παιχνίδι τους για να σας βάλουν να τρώγεστε με τις σάρκες σας…….(διαιρει και βασίλευε)! Το όνομα Εωσ-φόρος (αυτός που φέρει το φως) πιθανότατα κακοποιήθηκε αρχικά σε κάποια συν-αγωγή συγκεκριμένου σημιτικού αν-ιερατείου’’
Επ’ αφορμή του παραπάνω συγκεκριμένου μηνύματος που μας εστάλη προσφάτως και εκείνου του σχολίου που βρήκαμε στο διαδίκτυο, θα παραθέσουμε κάποιες θεολογικές πληροφορίες για να διαλυθεί κάθε σύγχυση πάνω σε αυτό το θέμα που ενδεχομένως να απασχολεί και άλλους αναγνώστες μας. Κατ’ αρχάς η θεολογία της Θεογονίας του Ησιόδου που αναφέρει Εωσφόρο, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την εβραιοχριστιανική της Βίβλου ώστε να πούμε ότι αντέγραψε την ελληνική παρουσιάζοντας τον Εωσφόρο της με διαφορετικό τρόπο διαστρεβλώνοντάς τον ας πούμε, παρόλο που και οι δυο έχουν ίδιο όνομα, διότι στην ελληνική περίπτωση μιλάμε για κάποιο όνομα, ενώ στην εβραιοχριστιανική θεολογία αντιθέτως για χαρακτηριστικά ενός αγγέλου και αντίθεου πνεύματος που του δόθηκαν επίσης και άλλα ονόματα (όπως Σατανάς και Διάβολος). Και φυσικά, η Θεογονία του Ησιόδου δεν αναφέρει καμιά τέτοια ιστορία με πτώσεις αγγέλων που έγιναν σατανάδες έπειτα για να μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Τελείως άσχετες μεταξύ τους θεολογίες δηλαδή και η ύπαρξη κοινού ονόματος σε κάτι δεν συνεπάγεται το ίδιο πράγμα, διότι Κυριάκο μπορεί να λένε και τον κρεοπώλη της γειτονιάς μας πέρα από τον τωρινό πρωθυπουργό της Ελλάδος, αλλά κανείς δεν τους θεωρεί ως το ίδιο πρόσωπο!
Ας σημειωθεί βέβαια βάσει πολύχρονης διαδικτυακής μας εμπειρίας, πως μόνο η Ορθοδοξία (είτε χριστιανική είτε σατανική) δέχεται τέτοιες θεολογικές αμφισβητήσεις και απορίες από τέτοιους καλοπροαίρετους(;) σχολιαστές, χωρίς ποτέ μέχρι σήμερα να έχουμε δει το αντίθετο, δηλαδή να αμφισβητηθούν ή να ερωτηθούν θεολογικά γεγονότα κάποιου παγανιστή ή Μασόνου ή εβραιοσιωνιστή λόγου χάρη που θεωρούνται από άπαντες (πλην Ορθοδόξων) ως αληθή και αναμφισβήτητα μέχρι και από αθεϊστές! Για παράδειγμα, ενώ στο εδάφιο ΖΑΧΑΡΙΑΣ 12:10 (ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ) ο Βιβλικός θεός Γιαχβέ προφητεύει τη Σταύρωσή του ως ενσαρκωμένος Χριστός κάνοντας διάκριση των προσώπων του (Τριαδικά) όταν λέει εκεί πέρα ΄΄Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ πνεύμα χάριτος και ικεσιών· και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν, και θέλουσι πενθήσει δι’ αυτόν ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθή δι’ αυτόν, ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού΄΄, δεν βλέπουμε κανέναν να αμφισβητεί τη (ψευτο)θεολογία των εβραιοσιωνιστών που δεν δέχονται τον Χριστό για Μεσσία του Θεού Γιαχβέ τους τον οποίον δεν αποδέχονται και Τριαδικά, ούτε να κατηγορεί βέβαια τη Μασονική (ψευτο)θεολογία που δεν εξισώνει τον Χριστό με τον Βιβλικό Θεό ομοούσια (επειδή ο Χριστός υποτίθεται ότι ήταν απλά ένας μύστης ή φιλόσοφος) παρόλο που η Αποκάλυψη του Ιωάννη καταδεικνύει το αντίθετο (τουλάχιστον 1700 χρόνια πριν εμφανιστεί η Μασονία με τη δική της ΄΄αλήθεια΄΄): «Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και έθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ’ εμέ λέγων• μη φοβού• εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων ειμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλείς του θανάτου και του άδου» (σ.σ. τα λόγια αυτά στην Αποκάλυψη 1:17-18 φανερώνουν την Θεότητα του Ιησού καθώς και την ανθρωπότητα αυτού, ακριβώς όπως επαναλμβάνεται στην Παλαιά Διαθήκη: Ησαϊας 44:6 «Ούτω λέγει Κύριος ο Βασιλεύς του Ισραήλ και ο Λυτρωτής αυτού, ο Κύριος των δυνάμεων •Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ ο έσχατος• και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός»), αλλά ούτε να αμφισβητείται από κανέναν και η πανθρησκευτική ή νεοεποχίτικη (ψευτο)θεολογία τέλος που λέει ότι μπορεί να φτάσει κάποιος στον Θεό και εκτός Χριστού από κάθε άλλη θρησκεία όταν ο ίδιος ο Χριστός το απέκλεισε τελείως αυτό (τουλάχιστον 1900 χρόνια πριν εμφανιστεί μια τέτοια ΄΄θεολογία΄΄): ΄΄Εγώ είμαι ο δρόμος και η αλήθεια και η ζωή. κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού΄΄ (Ιωάννης 14:6)
Πράγμα που σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι αμφισβητίες, δρουν σε εντεταλμένη υπηρεσία διαλύσεως της (χριστιανικής και σατανικής) Ορθοδοξίας προσπαθώντας να προκαλέσουν τη θρησκευτική αμφισβήτηση στους πιστούς της (π.χ. για να τους παρασύρουν στις δικές τους θρησκείες αν έχουν σε περίπτωση που δεν είναι αθεϊστές), όταν δεν αναφερόμαστε σε καλοπροαίρετους σχολιαστές που πράγματι έχουν θεολογική άγνοια ή απορίες λόγω έλλειψης γνώσεων (σ.σ. για αυτό και η Σατανική Ορθοδοξία μας άλλωστε δεν περιορίστηκε ποτέ σε δημοσίευση παρά μόνο τελετουργικών άρθρων για τους λόγους που θα αντιληφθείτε στη συνέχεια του παρόντος). Με δυο λόγια για αυτό, ας θυμηθούμε λίγο από την αρθρογραφία μας τι εννοούμε εμείς (και οι εβραιοχριστιανοί) όταν μιλάμε για Σατανά ή Εωσφόρο:
ΣΑΤΑΝΑΣ
(Ανθιστάμενος)
‘’Το πνευματικό πλάσμα που είναι ο πρώτιστος αντίδικος του Ιεχωβά Θεού και όλων όσων λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Το όνομα Σατανάς του δόθηκε επειδή αντιστάθηκε στον Ιεχωβά. Ο Σατανάς είναι επίσης γνωστός ως Διάβολος επειδή είναι ο κυριότερος συκοφάντης του Θεού. Χαρακτηρίζεται ως το αρχικό φίδι, προφανώς επειδή χρησιμοποίησε ένα φίδι στην Εδέμ για να εξαπατήσει την Εύα, και γι’ αυτόν το λόγο η λέξη ‘’φίδι’’ κατέληξε να σημαίνει ‘’απατεώνας’’. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Σατανάς συμβολίζεται επίσης από έναν αδηφάγο δράκοντα.
Τα εδάφια Ιώβ 1:6-12 και 2:1-7 περιγράφουν συνομιλίες που είχε ο Ιεχωβά Θεός με τον Σατανά. Αν ο Σατανάς ήταν το κακό που υπάρχει μέσα σε οποιοδήποτε πρόσωπο, τότε σε αυτή την περίπτωση το κακό θα έπρεπε να είναι μέσα στον Ιεχωβά. Αλλά αυτό διαφωνεί τελείως με τα όσα μας λέει η Αγία Γραφή για τον Ιεχωβά, ότι δηλαδή σε Εκείνον «δεν υπάρχει αδικία». (Ψαλμ. 92:15· Αποκ. 4:8). Αξίζει να σημειωθεί ότι το εβραϊκό κείμενο χρησιμοποιεί την έκφραση χας Σατάν (ο Σατανάς) στις αφηγήσεις του βιβλίου του Ιώβ, δείχνοντας ότι μιλάει συγκεκριμένα για κάποιον ο οποίος αντιστέκεται στον Θεό με ιδιαίτερα σθεναρό τρόπο.—Βλέπε επίσης Ζαχαρίας 3:1, 2
Και από το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου στο εξής σημείο:
Και όταν ήλθα από τα πέρατα του Κόσμου, ο Μιχαήλ μου είπε: «Προσκύνησε την εικόνα του Θεού, την οποία έπλασε καθ ‘ ομοίωση Του». Εγώ όμως είπα, «Εγώ είμαι Πυρ εκ του Πυρός, ήμουν ο πρώτος Άγγελος που δημιουργήθηκε. Θα προσκυνήσω λοιπόν εγώ τον πηλό και την ύλη;
Καμιά απολύτως σχέση λοιπόν δεν έχουν όλα αυτά με τη Θεογονία του Ησιόδου, για αυτά που έγραψε εκείνος περί δικού του Εωσφόρου (π.χ. ένα αστέρι που γεννήθηκε από γυναίκα):
ΗΣΙΟΔΟΣ-ΘΕΟΓΟΝΙΑ (Ηριγένεια Ηώς και Αστραίος : Ο Ζέφυρος, ο Βορέας, ο Νότος, ο Εωσφόρος)
381. Μετά απ’ αυτούς η Ηριγένεια γέννησε τον αστέρα Εωσφόρο
382. και τα φεγγοβόλα άστρα, με τα οποία στεφανώνεται ο ουρανός
(σ.σ. από: https://ellinoistorin.gr/?p=35695)
Ούτε στη θεολογία της Μασονίας όμως ταυτίζεται ο δικός της Εωσφόρος με εκείνον της Βίβλου που αφορά τον Σατανά, παρά μόνο με τον Χριστό που αναφέρεται και εκείνος ως Εωσφόρος χωρίς να μιλάμε και πάλι για το ίδιο πρόσωπο (αφού άλλο Χριστός και άλλο Σατανάς):
Στο Morals and Dogma, ο κ. Πάικ υποστηρίζει ότι ο Λούσιφερ (σ.σ. η λατινική ονομασία του Εωσφόρου) είναι αυτός που «φέρει το φως». Σύμφωνα με τον Πάικ, ο Λούσιφερ ΔΕΝ πρέπει να ταυτιστεί με τον «διάβολο», το «πνεύμα του σκότους» ή το «κακό!» Ο Πάικ υποστηρίζει ότι οι όροι «Σατανάς» και «Πνεύμα του Σκότους» δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά απλά μια «Δύναμη» και ήταν μια εφεύρεση ανθρώπων που επιθυμούν να εξηγήσουν την ύπαρξη του κακού. Ο Πάικ ελπίζει ότι αυτοί οι όροι δεν θα χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό του προσώπου του Λούσιφερ, τον οποίο ο Πάικ προσδιορίζει ως «ο φορέας του Φωτός! Στη σελίδα 102, ο κ. Πάικ προσπαθεί να υπονοήσει ότι, πριν έρθει ο Χριστός στον κόσμο, ο Λούσιφερ ήταν αυτός που έδωσε το φως και παρουσίασε αυτό το φως στις άλλες θρησκείες του κόσμου. Ο κ. Πάικ ισχυρίζεται ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου είναι «μία θρησκεία και μία λατρεία» και συνδυασμένες, όλες οι θρησκείες του κόσμου είναι πραγματικά η ίδια θρησκεία!»
‘’Ο άγγελος του δεσποτισμού είναι ο άγγελος του φόνου και της απάτης…Το πνεύμα του κακού δεν είναι ο Εωσφόρος, ο ένδοξος ρέμπελος, είναι ο Σατανάς, ο άγγελος της κυριαρχίας και της δουλείας. Ο Σατανάς είναι αυτός που θέτει σε πειρασμό τον κόσμο, και ο Εωσφόρος είναι αυτός που τον σώζει κάνοντάς τον να εξεγερθεί ενάντια στον Σατανά. Ο Σατανάς είναι ο πατέρας του νόμου, ο Εωσφόρος είναι ο πατέρας της χάριτος. Ο δεσποτισμός είναι ο θάνατος, και η ελευθερία είναι η ζωή. Ο δεσποτισμός είναι η σάρκα, και η ελευθερία είναι το πνεύμα. Ο δεσποτισμός είναι η κόλαση, και η ελευθερία είναι ο ουρανός’’
(σ.σ. Ελιφάς Λεβί, βιβλίο ‘’Η Βίβλος της Ελευθερίας’’, κεφάλαιο ‘’Η Πτώση των Αγγέλων’’, σελ. 33-34)
2 Πέτρου 1:19 καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν
“Εγώ, ο Ιησούς, έστειλα τον άγγελό μου, για να δώσει σε σας μαρτυρία γι’ αυτά, στις εκκλησίες· Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, το αστέρι, το λαμπερό και πρωινό. Και το Πνεύμα και η νύφη λένε: Έλα, και όποιος ακούει, ας πει: Έλα· και: Όποιος διψάει, ας έρθει· και όποιος θέλει, ας παίρνει δωρεάν το νερό της ζωής” (Αποκάλυψη 22:16,17)
Αφού ξεκαθαρίστηκε λοιπόν πως ούτε στον Χριστό ή σε κάποιο παρόμοιο Μασονικό ον αναφερόμαστε όταν μιλάμε για Εωσφόρο, πάμε να θυμηθούμε γιατί αναφερόμαστε στον Σατανά ως Εωσφόρο όπως συμβολίζεται με δυο βασιλείς στην Παλαιά Διαθήκη:
«Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη. σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βοῤῥᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ. νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς» (Ησαΐας 14, 12-15)
Ιεζ. 28,13 Εγεννήθης και εζησες μέσα εις τα πλούτη, εις κάθε τρυφήν και άνεσιν ωσάν εις παράδεισον Θεού. Εφόρεσες κάθε πολύτιμον λίθον, σάρδιον, τοπάζιον, σμάραγδον, ρουβίνιον, σάπφειρον, ίασπιν, άργυρον, χρυσόν, λιγύριον, αχάτην, αμέθυστον, και χρυσόλιθον και βηρύλλιον και ονύχιον. Εγέμισες τα θησαυροφυλάκιά σου με χρυσίον και αυτάς ακόμη τας αποθήκάς σου.
Ιεζ. 28,14 Από την ημέραν, κατά την οποίαν έλαβες ύπαρξιν, εγώ σε κατέταξα μαζή με το χερουβείμ, σε εθεσα εις όρος υψηλόν αφιερωμένον εις την λατρείαν του Θεού. Εγεννήθης και έζησες εν μέσω πολυτίμων λίθων που λάμπουν ωσάν το πυρ.
Ιεζ. 28,15 Υπήρξες κατά την εμφάνισιν άμεμπτος, αψεγάδιαστος και τέλειος με λαμπρότητα εις τας ημέρας της δόξης σου• από την ημέραν που έλαβες ύπαρξιν μέχρι της εποχής, κατά την οποίαν διέπραξες αδικίας.
Ιεζ. 28,16 Με τα πλήθη των εμπορικών σου συναλλαγών εγέμισες τα θησαυροφυλάκιά σου από παράνομα πλούτη. Ετσι όμως ημάρτησες ενώπιον του Θεού, ετραυματίσθης ψυχικώς και έπρεπε να αποπεμφθής από το άγιον όρος του Θεού. Δια τούτο ένα χερουβείμ σε έβγαλεν ανάμεσα από τα ολόγυρά σου λάμποντα πολύτιμα πετράδια.
Ιεζ. 28,17 Υπερηφανεύθη η καρδία σου δια την ωραιότητά σου, ενοθεύθη επιστήμη σου μαζή με την μεγαλοπρέπειάν σου. Εξ αιτίας των αναριθμήτων αμαρτιών σου σέ εκρήμνισα κάτω στο έδαφος και σε ετιμώρησα κατά τρόπον παραδειγματικόν ενώπιον των άλλων βασιλέων.
Απαντώντας έτσι και στον αναγνώστη μας (και σε κάθε άλλον) που μας απέστειλε εκείνο το μήνυμα που διαβάσατε στην αρχή του παρόντος άρθρου, ξέρουμε ότι δεν αναφέρονται τα παραπάνω δυο κείμενα παρά μόνο σε βασιλείς και όχι συμβολικά στον Σατανά περιγράφοντας την Πτώση του, από το ίδιο το περιεχόμενό τους! Για παράδειγμα, αν του Ησαΐα αναφέρονταν παρά μόνο σε βασιλιά που επιθυμούσε ας πούμε να φτάσει τον θεό, τότε εκείνο το εδάφιο δεν θα μιλούσε για πτώση του στα θεμέλια της γης, δηλαδή στο εσωτερικό της αναφέροντας τον Άδη η μετάφραση του συγκεκριμένου εδαφίου στη δημοτική μας γλώσσα, αλλά απλά πάνω στη γη όπως πεθαίνει κάθε άλλος άνθρωπος. Και κανείς άνθρωπος φυσικά δεν πέφτει από τον ουρανό για να συντριβεί στη γη λες και είναι αεροπλάνο, οπότε αν το συγκεκριμένο εδάφιο περιέγραφε παρά μόνο κάποιον βασιλέα, τότε δεν θα μιλούσε για τέτοια πτώση από ουρανό στη γη! Παρομοίως και στο επόμενο κείμενο του Ιεζεκιήλ που ακολούθησε μετά, αφού ξεκάθαρα μιλάει πάλι για πτώση από ουρανό και φυσικά κανένας άνθρωπος δεν ζει στο όρος του Θεού παρέα με τα Χερουβείμ!
Γιατί τέλος έχει τόση μεγάλη σημασία να γνωρίζουμε, ιδίως σε σατανικές τελετουργίες, όλα αυτά τα θεολογικά γεγονότα όταν αποφασίζουμε να επικαλεστούμε τον Σατανά σε μια τελετή και ως Εωσφόρο; Διότι απλούστατα, αν παραβλέψει κάποιος να τα διαβάσει όλα αυτά και απλά επικαλεστεί ένα όνομα μιας θεότητας που θέλει να έρθει σε επαφή, τότε είτε θα φέρει στο μυαλό του ένα είδωλο ή σκεπτομορφή που θα έχει φτιάξει με τη φαντασία του νομίζοντας ότι απευθύνεται σε εκείνη τη θεότητα είτε θα φέρει στο μυαλό του κάποια άλλη που θα της δίνει ίδιο όνομα! Και στις δυο περιπτώσεις κατά συνέπεια, δεν πρόκειται να έρθει ποτέ σε επαφή πραγματικά με τη θεότητα που επικαλείται (σαν τον Σατανά εν προκειμένω) άμα αγνοεί τη θεολογία που την περιγράφει για να ξέρει τι θα φανταστεί κατά την επίκλησή της και έτσι θα έχει μηδαμινά αποτελέσματα όσες τελετές και να κάνει, για τον ίδιο λόγο που θα ίσχυε κάτι τέτοιο και κατά τη διάρκεια μιας επίκλησης του Χριστού για κάποιον χριστιανό που επίσης θα αγνοούσε και τη δική του θεολογία για να ξέρει τι θα επικαλεστεί (όπως θυμόμαστε και πάλι από την αρθρογραφία μας):
‘’…Το να μην σε νοιάζει το όνομα του θεού που λατρεύεις επειδή, ίσως, να μην ενδιαφέρει και τον θεό το όνομα με το οποίο τον λατρεύεις είναι αυταπάτη. Φυσικά και λατρεύεις έναν συγκεκριμένο θεό και όχι κάθε θεό. Φυσικά και σε ενδιαφέρει το όνομα του όταν απευθύνεσαι νοερά στο πρόσωπο του και ζητάς την βοήθεια του. Το να λες Ιησού σ΄αγαπώ , Απόλλωνα σ΄αγαπώ ή Αλλάχ σ΄αγαπώ με την λογική ότι αναφέρεσαι στον ίδιο θεό είναι λάθος. Οι θεοί αυτοπροσδιορίζονται πάντα με το όνομα τους και με το τι πρεσβεύουν. Για να επιτύχεις την “θέρμη” και την επικοινωνία με το θείο και αυτό να πληρώσει την καρδιά σου, το μυαλό σου (υποσυνείδητα) αναπαραγάγει την εικόνα του θείου που (επίσης υποσυνείδητα) έχεις προσδώσει σε αυτό εσύ ο ίδιος. Εάν προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με το θείο δίνοντας του την εικόνα π.χ του Άχουρα Μάζντα (του Ζωροαστρισμού), το σίγουρο είναι πως δεν θα καταφέρεις τίποτα απολύτως διότι το υποσυνείδητο σου θα αρνηθεί την επαφή και θα τον απορρίψει ως ξένο. Αυτό ισχύει και για όλους τους θεούς που υποσυνείδητα δεν αναγνωρίζεις ως αληθινούς. Ο εσωτερικός κόσμος μας λειτουργεί με διαφορετικούς κανόνες από αυτούς του συνειδητού και είναι γεμάτος δικλείδες…’’
Συνοψίζοντας έτσι το όλο θέμα λαμβάνοντας υπόψη και το παραπάνω κείμενο, θα λέγαμε ότι ο σατανιστής φέρνει στο μυαλό του τον Σατανά όταν επικαλείται Εωσφόρο, ο Μασόνος τον Χριστό ή κάποιο ον με τα χαρακτηριστικά του Χριστού όταν μιλά για Εωσφόρο στα βιβλία του, ο χριστιανός τον Χριστό όταν έχει κατά νου τα Εωσφορικά του χαρακτηριστικά που διαβάσαμε στην Καινή Διαθήκη, ο παγανιστής επικαλείται τον δικό του Εωσφόρο από τη Θεογονία του Ησιόδου, ενώ οτιδήποτε άλλο άσχετο με όλα αυτά, ο οποιοσδήποτε που αγνοεί όλες αυτές τις θεολογίες με αποτέλεσμα να εννοεί μέχρι και κάποιον ξάδερφό του ως Εωσφόρο!
»Η πτώση του Εωσφόρου (τμήμα), σπάνια εικονογραφική παράσταση (τοιχογραφία στον νάρθηκα της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας)»
Ο σατανάς πριν από την πτώση του....
Αρχικά ο Εωσφόρος «αυτός που μεταφέρει το φως» και οι άγγελοι του δε δημιουργήθηκαν κακοί. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ουράνια πνεύματα κατέχοντας θέση στο ύψιστο σημείο των Ασωμάτων Δυνάμεων και της πνευματικής τελειότητας.
Σαν πνεύμα είναι αγέραστος και αθάνατος κατέχοντας όλες τις ιδιότητες του αγγελικού κόσμου, δεν έχει χρονικούς και τοπικούς περιορισμούς,είναι αεικίνητος, έχει υψηλή πνευματική διαύγεια, είναι άυλος, αυτάρκης και εξαρτάται μόνο από το Θεό.
Πριν από την πτώση του ήταν ο πρώτος στην ιεραρχία των αγγέλων έχοντας δύναμη, λαμπρότητα, σοφία αλλά και την καλοσύνη της αγγελικής φύσης. Πως λοιπόν αυτό το λαμπρό ουράνιο πνεύμα κατρακύλησε στην πτώση; Πριν όμως παρακολουθήσουμε την πτώση του Εωσφόρου θα πρέπει να γνωρίζουμε για τους αγγέλους τα εξής:
1. Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν από την κτίση του κόσμου (Ιώβ λη 7).
2. Είναι όντα πνευματικά και ασώματα.
3. Ως πλάσματα του Θεού έχουν ελεύθερη βούληση.
4. Μπορούν να προκόψουν πνευματικά ή να πέσουν σε αμαρτία.
Ετσι στα πλαίσια της παραχωρημένης από το Πανάγαθο Θεό ελευθερίας ο Εωσφόρος διάλεξε την πτώση του.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ περιγράφει ως εξής την πτώση του (28:15): «Από την ημέρα που πλάστηκες μέχρι την ημέρα που αμάρτησες ήσουν τέλειος στη συμπεριφορά σου». Και συνεχίζει στο στιχ. 17 ο Ιεζεκιήλ: «επειδή είχες ομορφιά περηφανεύτηκες, επειδή είχες μεγάλη δόξα η σοφία σου διαφθάρθηκε». Η υπερηφάνεια του Εωσφόρου μετατράπηκε σε αυταπάτη και τελικά κατέληξε σε στάση.
Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει στο 14: 13, 14 : «έλεγες μέσα σου στον ουρανό θα ανεβώ και τον θρόνο μου θα υψώσω πάνω από τα άστρα του Θεού, θα πάρω θέση πάνω στο βουνό… θα ανεβώ πάνω από τα σύννεφα και με τον Ύψιστο θα είμαι ίσος». Η περηφάνια κατάντησε αλαζόνα τον Εωσφόρο με αποτέλεσμα να έχει ξεγελαστεί σε άκρατο σημείο και να ζητάει να είναι ίσος με το Θεό. Η αλαζονεία λοιπόν ήταν ένα από τα πλέον βασικά αίτια που οδήγησαν τον Εωσφόρο στην πτώση. Μαζί του παρέσυρε και ένα μεγάλο αριθμό αγγέλων από όλα τα Τάγματα (Αποκ. 12:4).
Κατά την πτώση των Αγγέλων ο Αρχάγγελος Μιχαήλ φωνάζει ''Στώμεν Καλώς στώμεν μετά φόβου'' και έτσι η πτώση των Αγγέλων σταματάει. Οι Άγγελοι του Θεού μένουν για πάντα καλοί ενώ του Εωσφόρου μετατρέπονται σε δαιμόνια.
Η στάση του Εωσφόρου μετατράπηκε σε τραγωδία καθώς ο Αρχάγγελος Μιχαήλ τον εκδίωξε από τον ουρανό και τον γκρέμισε στη γη. (Αποκ. 12:17-19) «Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού – του πολεμήσαι μετά του δράκοντος και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ, και εβλήθη ο δράκων – ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος διάβολος και ο σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γήν και οι άγγελοι αυτού μετ αυτού εβλήθησαν». Ο προφήτης Ησαΐας απορεί (12:4): «πως έπεσες από τον ουρανό Εωσφόρε, τέκνο της αυγής;».
Ονόματα του που αναφέρονται στην Αγία Γραφή:
Φίδι
Μικρό κέρατο
Εωσφόρος
Βασιλιάς της Βαβυλώνας
Σατανάς
Βασιλιάς της Τύρου
Ο πονηρός
Ο πειράζων
Βεελζεβούλ
Διάβολος
Ο εχθρός
Ο άρχων του κόσμου τούτου
Ο υιός της απώλειας
Πατήρ του ψεύδους
Βελζεβούλ
Ο αντίδικος υμών
Ο άνθρωπος της αμαρτίας
Ο υιός της απώλειας
Βελιάλ
Δράκων
Ο όφις ο μέγας ο αρχαίος
Ο κατήγορος των αδελφών ημών
Αβαδδών
Κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος αυτού
Εξουσία του σκότους
pistos.gr