- ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ: ‘’Ο Τυφών, που κατά την Τιτανομαχία ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Διός, ταυτίζεται με τον Κρόνο, τον οποίο μάλιστα ο Πλούταρχος ταυτίζει με τον θεό των Ιουδαίων Γιαχβέ, που δανείστηκαν από τον Ενλίλ των Ακκαδίων. Στην ουσία λοιπόν, ο Τυφών, ο Θεβετάτ, ο Γιαχβέ, και ο Ενλίλ των Ακκαδίων είναι ο ίδιος ο Κρόνος, δηλαδή οι φυσικές δυνάμεις του Κακού’’ (σ.σ. το συγκεκριμένο κείμενο στείλτε το δοκιμαστικά σε όσους σας παρουσιάζονται ως σατανιστές για να δείτε τι θα πουν!)
(σ.σ. ο πλανήτης Κρόνος στον βόρειό του πόλο έχει ένα ακριβές εξάγωνο. Το σύμβολο του Κρόνου είναι ο κύβος που αν το αποτυπώσεις δισδιάστατα εμφανίζεται σαν το εξάγωνο αστέρι του Δαβίδ που βρίσκεται στην σημαία του Ισραήλ, στο έμβλημα της πασίγνωστης εβραιοσιωνιστικής οικογένειας Ρότσιλντ και καθόλου τυχαία μέχρι και στο μέτωπο εβραίων ιερέων ή αποκαλούμενων ραβίνων)
Χωρίς να χρειάζεται να πούμε από που αντλήθηκε το πρώτο παραπάνω κείμενο μιας που ανάλογα τέτοια έχουμε συναντήσει κατά καιρούς σε διάφορους ιστότοπους και φόρουμ συζητήσεων Μασονικής και Γνωστικιστικής προπαγάνδας με ‘’ελληνοκεντρικό’’ προσωπείο, αφ’ ενός μεν για να διαλυθεί η Χριστιανική Ορθοδοξία όταν διαχωρίζοντας τον θεό Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης από τον Χριστό της Καινής συνεχίζει να έχει λόγο ύπαρξης ο εβραιοσιωνισμός που προπαγανδιστικά δεν θεωρεί τον Χριστό Μεσσία του (σ.σ. ειδάλλως θα έπρεπε όλοι του οι ακόλουθοι να γίνουν χριστιανοί) και για να κερδίσει χριστιανούς πιστούς η Μασονία με μια τέτοια συγκριτική θρησκειών που κάνει στις στοές της (π.χ. για να αποδείξει ότι δεν έχει νόημα να παραμείνει κάποιος στον χριστιανισμό εφ’ όσον ο θεός του αποτελεί αντιγραφή από προγενέστερες θρησκείες), αφετέρου δε να παρασυρθούν σατανιστές ή όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν σε εβραιοσιωνιστικές οργανώσεις με μια τέτοια προπαγάνδα (π.χ. παρουσιαζόμενες ως Κρόνιες σε έλληνες και λέγοντας πως τάχα μου ο θεός Κρόνος ήταν ο Σατανάς), θα λέγαμε αρχικά ότι δεν έχει καμιά απολύτως σημασία η προσωπική άποψη του καθενός για θεολογικά ζητήματα, είτε μιλάμε για τον Πλούταρχο εκείνης της εποχής είτε για τον γνωστό τραγουδιστή σήμερα, όταν ο ίδιος ο θεός στον οποίο αναφέρεται έχει πει διαφορετικά πράγματα τουλάχιστον 1700 χρόνια πριν δημιουργηθεί η Μασονία και άλλα 200 έπειτα από εκείνη όταν εμφανίστηκε το κίνημα της ‘’Νέας Εποχής’’ εξ Αμερικής. Διότι αν αφήσουμε τον καθένα να διατυπώνει τη δική του άποψη για τον θεό κάποιας θρησκείας, όπως έκανε ο Πλούταρχος στη συγκεκριμένη περίπτωση, τότε ανοίγει ο δρόμος της διάσπασής της σε τόσα κομμάτια όσα και οι προσωπικές απόψεις του καθενός, με αποτέλεσμα να προκύπτουν έπειτα ίσως κάποια εκατομμύρια χριστιανισμοί και σατανισμοί στη δική μας περίπτωση, όταν αντιθέτως Μασονία και εβραιοσιωνισμός δεν θα έχουν υποστεί καμιά διάσπαση (π.χ. κανένας εβραιοσιωνιστής δεν πιστεύει ότι ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας του για να φτιάξει δικό του εβραιοσιωνισμό που θα ταυτίζεται έτσι με τον χριστιανισμό) εφ’ όσον όλοι συμφωνούν το ίδιο στο δικό τους θεολογικό αφήγημα! Και από εκεί και πέρα τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη κάθε Πλούταρχο (που δεν ήταν εβραίος άλλωστε για να έχει άποψη περί εβραϊκής θρησκείας) και κάθε συντάκτη ενός τέτοιου προπαγανδιστικού κειμένου που διαβάσαμε στα θεολογικά, ας κοιτάξουμε να δούμε τι μας έχει πει (κατά κυριολεξία) ο ίδιος ο εβραϊκός θεός Γιαχβέ της Βίβλου και ο Σατανάς (και) στο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου επίσης (σ.σ. όπως θα θυμηθούμε πριν το κλείσιμο του άρθρου μας περί ταυτίσεώς του με τον ελληνικό θεό Τυφών). Ξεκινώντας πρώτα με τον Γιαχβέ του εβραϊσμού και του χριστιανισμού έπειτα, θα λέγαμε ότι ο ισχυρισμός που λέει ότι τάχα μου η θρησκεία του προμωσαϊκού Ισραήλ ήταν κράμα ξένων στοιχείων (σ.σ. όπως μας είπε το ίδιο και εκείνο το κείμενο που είδαμε) και ότι αργότερα δια του Μωυσέως έγινε μονοθεΐα, ελέγχεται ως ψευδής με το απλό επιχείρημα ότι ο Μωυσής έχει την συνείδηση ότι ο Θεός, για τον οποίον ομιλεί στους Ισραηλίτες, δεν είναι νέος Θεός, αλλά είναι ο Θεός των πατέρων τους (Έξοδος 3, 6. 13), ότι είναι ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ (Έξοδος 3, 6. 13, 15, 16). Δεύτερον, σ’ αυτούς που δεν δέχονται την θεία αποκάλυψη στο Ισραήλ, θα πρέπει να προσθέσουμε και αυτούς που ισχυρίζονται ότι ο μονοθεϊσμός στο Ισραήλ είναι συνέπεια μιας ιδιαίτερης φυλετικής ροπής των Σημιτών. Κατ’ αυτούς η τάση προς την μονοθεΐα ήταν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Σημιτών. Όμως αυτό δεν μπορεί να ισχύει, γιατί εκτός από τους Ισραηλίτες, οι άλλοι Σημίτες δεν ήταν καθόλου μονοθεϊστές. Οι θεοί των Βαβυλωνίων και των Ασσυρίων ήταν πάρα πολλοί, όπως επίσης και οι θεοί των Χαναναίων, Μωαβιτών, Αμμωνιτών, Εδωμιτών και Φοινίκων (Ras Shamra). Αν σ’ αυτούς τους λαούς υπήρχε η φυλετική ροπή προς την μονοθεΐα, τότε θα έπρεπε τουλάχιστον αυτοί με την επαφή τους με τον Ισραήλ και με την γνωριμία τους με την Ισραηλιτική θρησκεία, να είχαν στραφεί σύντομα στον μονοθεϊσμό. Τρίτον, πρέπει να πούμε ότι κάποιοι υπέθεσαν ότι ο Ισραήλ παρέλαβε τον μονοθεϊσμό από κάπου άλλου. Κι αυτή όμως η υπόθεση κρίνεται ως άτοπη, γιατί οι γειτονικοί λαοί ουδέποτε ήταν μονοθεϊστές. Ο ίδιος ο θεός Γιαχβέ άλλωστε, μας αποκάλυψε στις Δέκα Εντολές του ότι δεν υπάρχει άλλος θεός πλην εκείνου και έτσι αποκλείεται κάθε υπόνοια αντιγραφής του από μια προγενέστερη θρησκεία στην οποία κανένας θεός της δεν ισχυρίστηκε ποτέ τα ίδια πράγματα:
“Και ο Θεός μίλησε όλα αυτά τα λόγια, λέγοντας: Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε έβγαλε από τη γη της Αιγύπτου, από οίκο δουλείας. [1] Μη έχεις άλλους θεούς εκτός από μένα. [2] Μη κάνεις για τον εαυτό σου είδωλο μήτε ομοίωμα κάποιου από όσα είναι στον ουρανό επάνω ή όσα είναι στη γη κάτω ή όσα είναι στα νερά κάτω από τη γη· μη τα προσκυνήσεις μήτε να τα λατρεύσεις· επειδή, εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, που ανταποδίδω τις αμαρτίες των πατέρων επάνω στα παιδιά, μέχρι τρίτης και τέταρτης γενεάς εκείνων που με μισούν· και κάνω έλεος σε χιλιάδες γενεές εκείνων που με αγαπούν, και τηρούν τα προστάγματά μου’’
Ο θεός Γιαχβέ δεν μπορεί επίσης να ταυτιστεί με κανένα κακό ή Σατανά, όπως γράφει κάθε τέτοιο προπαγανδιστικό κείμενο που διαβάσαμε, διότι τότε θα πρέπει να πούμε ότι ο Χριστός είναι ο Σατανάς(!) και κατά συνέπεια ο Αντίχριστος ο Χριστός(!), εφ’ όσον Γιαχβέ και Χριστός αποτελούν το ίδιο και το αυτό πρόσωπο άσαρκο και ενσαρκωμένο αντίστοιχα:
- Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΑΧΒΕ (σ.σ. από πρώην ‘’egolpion.com’’):
«Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και έθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ’ εμέ λέγων• μη φοβού• εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων ειμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλείς του θανάτου και του άδου» Αποκάλυψη 1:17-18
Ο Ιησούς Χριστός σύμφωνα με την Αποκάλυψη λέγει στον Απόστολο Ιωάννη: «εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων ειμι εις τους αιώνας των αιώνων». Τα λόγια αυτά φανερώνουν την Θεότητα του Ιησού καθώς και την ανθρωπότητα αυτού.
Η φράση «εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος» σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ Θεός της Παλαιάς Διαθήκης.
«Ούτω λέγει Κύριος (Γιαχβέ) ο Βασιλεύς του Ισραήλ και ο Λυτρωτής αυτού, ο Κύριος (Γιαχβέ) των δυνάμεων •Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ ο έσχατος• και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός» Ησαϊας 44:6 (Μασοριτικό).
Ο Γιαχβέ είναι Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΣΧΑΤΟΣ. Ο Ιησούς εφαρμόζει στον εαυτό του την ονομασία Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΣΧΑΤΟΣ διότι αυτός είναι ο Γιαχβέ με σάρκα.
(σ.σ. στο εδάφιο Ζαχ. 12:10 ομιλεί ο Θεός, ο Γιαχβέ όπως φανερώνει το εδάφιο Ζαχ. 12:4. Η φράση «και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν»- φράση που λέγει ο Γιαχβέ- αποδεικνύει ότι ο ΙΔΙΟΣ ο Γιαχβέ προφητεύει την διατρύπησή του. Σαρκώνεται, γίνεται Άνθρωπος και Διατρυπάται επάνω στον Σταυρό! Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σαρκωμένος Γιαχβέ! Η φράση «και θέλουσι πενθήσει δι’ αυτόν ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθή δι’ αυτόν ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού» φανερώνει διάκριση Προσώπων στη θεότητα. Ο Πατήρ ως έχων ΚΟΙΝΗ την θεία ΟΥΣΙΑ με τον Υιό είπε προηγουμένως: «και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν». Η διατρύπηση του Υιού είναι και διατρύπηση του Πατρός αφού Πατήρ και Υιός είναι ΟΜΟΟΥΣΙΑ Πρόσωπα! Θυμηθείτε τον λόγο πού είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα» -Ιωάννης 14:9)
Ο ίδιος ο Χριστός άλλωστε παραπέμπει σε συνομιλητή του τις Δέκα Εντολές του Γιαχβέ, πράγμα που ουδέποτε θα έκανε αν ο Γιαχβέ δεν σχετίζονταν με τον Χριστό και ήταν κάτι το κακό ή σατανάς:
Λουκ. 18,18 Και τον ηρώτησε κάποιος άρχων, λέγων· “Διδάσκαλε αγαθέ, τι πρέπει να κάμω, δια να κληρονομήσω την αιώνιον ζωήν;” 19 Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς· “εφ' όσον με θεωρείς απλούν άνθρωπον, διατί με ονομάζεις αγαθόν; Κανένας δεν είναι απολύτως αγαθός, στον οποίον και να ταιριάζη πλήρως το όνομα αυτό, ει μη μόνον ο Θεός. 20 Γνωρίζεις τας εντολάς· να μη μοιχεύσης, να μη φονεύσης, να μη κλέψης, να μη ψευδομαρτυρήσης, να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου”. 21 Εκείνος δε είπε· “όλα αυτά τα εφύλαξα εκ νεότητός μου”. 22 Οταν ήκουσε τα λόγια αυτά ο Ιησούς του είπε· “ένα ακόμα σου λείπει· όλα όσα έχεις πώλησέ τα και μοίρασέ τα στους πτωχούς και θα αποκτήσης έτσι θυσαυρόν στον ουρανόν και εμπρός ακολούθησέ με ως πιστός και υπάκουος μαθητής μου”
Στην ίδια την Παλαιά Διαθήκη επίσης, Γιαχβέ και Σατανάς αποτελούν ξεχωριστά πρόσωπα που συζητάνε μάλιστα (και έτσι αποκλείεται κάθε ταύτιση μεταξύ τους σαν να είναι το ίδιο πρόσωπο):
Ιώβ κεφ. 1,6 & 1,7 Καποιαν όμως ημέραν οι άγγελοι του Θεού παρουσιάσθησαν ενώπιον του Κυρίου. Μαζή δέ με αυτούς ήλθεν και ο διάβολος. Ο Κυριος είπεν στον διάβολον• “από που έχεις έλθει;” Ο διάβολος απεκρίθη και είπεν• “αφού περιήλθαν όλην την γην και περιεπάτησα εις ολόκληρον την υπό τον ουρανόν, ήλθα εδώ” Ζαχ. 3,1 Ο Κυριος, διηγείται ο προφήτης, μου έδειξε τον Ιησούν, τον αρχιερέα, να ίσταται ενώπιον του αγγέλου του Κυρίου• και ο διάβολος ίστατο εκ δεξιών του αρχιερέως, δια να αντιτίθεται προς αυτόν.
Ζαχ. 3,2 Ο άγγελος Κυρίου είπεν στον διάβολον• “ο Κυριος να σε επιτημήση, διάβολε, να σε επιτιμήση ο Κυριος, ο οποίος έχει εκλέξει την Ιερουσαλήμ ως πάλιν του. Ωσάν δαυλός, που απεσπάσθη από την φωτιάν, δεν είναι ο αρχιερεύς αυτός, που εσώθη από την καταστροφήν του έθνους;”
Στην περίπτωση του θεού Κρόνου τώρα και του Γιαχβέ ή Χριστού που βλέπουμε στην παραπάνω φωτογραφία δεξιά και αριστερά αντίστοιχα, δικαίως μπορούμε να τους ταυτίσουμε βάσει κοινών χαρακτηριστικών τους, άρα όχι τον Κρόνο με τον Σατανά, ενθυμούμενοι τα εξής από το σατανικό μπλογκ ‘’Σανατόριον’’ αρχικά:
‘’Στὸ σύγγραμα τοῦ Ἡσιόδου «Ἔργα καὶ Ἠμέραι», παρουσιάζεται ὁ Κρόνος ὡς δίκαιος βασιλεύς, ποὺ εἶχεν φροντίσει γιὰ τὴν εὐημερία τοῦ Χρυσοῦ Γένους τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν ἀπουσία κακοῦ ἁπὸ τὸν κόσμο του. Τὸ χρυσὸ γένος δὲν ἐγνώριζεν τὸν πόλεμο, μήτε καὶ τὸν ὁδυνηρὸ θάνατο. Στὸν διάλογο ἀνάμεσα στὸν Ἀθηναῖο καὶ τὸν Κρητικὸ, Κλεινία, στοὺς «Νόμους» τοῦ Πλάτωνος, ἐπιβεβαιώνεται ἡ καλοκάγαθη πρόθεσι τοῦ Κρόνου κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κυριαρχίας του ἐν τῶ κόσμω. Σημειωτέον δέ, ὁ Κρόνος δὲν παρουσιάζεται μὲ ἐρπετικὴ μορφή’’
(σημείωση: υπενθυμίζουμε εδώ συμπληρωματικά πως ο Κρόνος ή »Saturn» στα αγγλικά έχει τη μέρα Σάββατο ή »Saturday» από το αντίστοιχο όνομά του στα αγγλικά σαν τον εβραιοχριστιανικό Θεό με τα αντίστοιχα λατρευτικά Σάββατα σύμφωνα με τη Βίβλο)
– Ο Ησίοδος στο έργο του «Έργα και Ημέραι», αναφέρει το Χρυσό γένος. Ήταν η εποχή που βασίλευε ο Κρόνος. Οι άνθρωποι ζούσαν όπως οι θεοί, μακριά από βάσανα και δυστυχίες. Δεν γερνούσαν και περνούσαν τον καιρό τους πάντα νέοι σε συμπόσια και γιορτές. Όταν ερχόταν η ώρα να πεθάνουν αποκοιμούνταν γλυκά. Δεν γνώριζαν το νόμο της δουλειάς. Όλα τα αγαθά ήταν στη διάθεσή τους από μόνα τους. Το έδαφος έδινε από μόνο του αρκετή σοδειά κι εκείνοι ζούσαν στην εξοχή ειρηνικά. Από τότε που το γένος αυτό χάθηκε από τη γη με τη βασιλεία του Διός, οι άνθρωποι της εποχής εκείνης έγιναν Φύλακες των Θνητών και χορηγοί των αγαθών. Αυτός είναι με την πιο παλιά μορφή του ο μύθος της χρυσής εποχής που πολύ αργότερα ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΚΕ από τους Ιουδαίους στις διηγήσεις για τον Παράδεισο.
Πέραν τούτου και της απουσίας (σατανικού) κακού στην Κρόνια ή Παραδεισένια εποχή, ο θεός Κρόνος δεν παρουσιάζεται με ερπετική μορφή στα θεολογικά κείμενα της αρχαιοελληνικής εποχής που τον αναφέρουν, ενώ ο Σατανάς αντιθέτως παρουσιάζεται με τέτοια:
»καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυῤῥὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα…καὶ ἐβλήθη ὁ Δράκων ὁ Μέγας, ὁ Ὄφις ὁ Ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ Σατανᾶς, ὁ Πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν καὶ οἱ ἄγγελοι Αὐτοῦ μετ’ Αὐτοῦ ἐβλήθησαν» (Ἀποκάλυψις Ἱωάννου 12:3,9)
Ο Σατανάς ευθύνεται επίσης και για τον αιώνιο θάνατο του ανθρώπου (σ.σ. όταν αντιθέτως αυτός ήταν άγνωστος στην εποχή του Κρόνου ή χριστιανικού Παραδείσου):
Α Πε. 5,8 Εγκρατευθήτε και σωφρονήσατε, αγρυπνείτε και προσέχετε· διότι ο αντίπαλος σας και κατήγορος διάβολος, σαν λιοντάρι που ωρύεται, περιπατεί με μανίαν ζητών ποιόν να καταπιή (παρασύρων αυτόν εις την αμαρτίαν και τον αιώνιον θάνατον).
– Ο Ιησούς Χριστός είπε για αυτόν: «Εκείνος ήταν ανθρωποκτόνος τότε που άρχισε, και δεν έμεινε σταθερός στην αλήθεια, επειδή δεν υπάρχει αλήθεια σε αυτόν». (Ιωα 8:44· 1Ιω 3:8) Ο Ιησούς δείχνει εδώ ότι κάποτε ο Σατανάς ήταν στην αλήθεια, αλλά την εγκατέλειψε. Αρχίζοντας από την πρώτη απροκάλυπτη ενέργειά του, την απομάκρυνση του Αδάμ και της Εύας από τον Θεό, ήταν ανθρωποκτόνος, γιατί με αυτήν προκάλεσε το θάνατο του Αδάμ και της Εύας, πράγμα που έφερε κατόπιν την αμαρτία και το θάνατο στους απογόνους τους. (Ρω 5:12)
Ο Σατανάς τέλος, πράγματι μπορεί να ταυτιστεί με τον θεό Τυφών στην αρχαιοελληνική θεολογία, όπως θα θυμηθούμε παρακάτω κλείνοντας και όπως πολύ σωστά ανέφερε εκείνο το προπαγανδιστικό κείμενο που είδαμε στην εισαγωγή του παρόντος άρθρου, όχι όμως με τον Κρόνο και κατ’ επέκταση με τους εβραιοσιωνιστές που χρησιμοποιούν τον Κύβο του συμβολικά. Στο τέλος θα πάρετε και δυο επικλήσεις στον Τυφών ή Σατανά που είχαμε δημοσιεύσει σε δυο άρθρα του προηγούμενου ιστολογίου μας για να δέσει και το γλυκό που λένε.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην Ελληνική μυθολογία ο Τυφών ή Τυφάων ή Τυφωεύς ήταν γιγαντιαίο τερατώδες ον που γέννησε η Γαία μετά την εξόντωση των γιγάντων. Κατ’ άλλους μύθους ο Τυφών ήταν γιος της Ήρας που γεννήθηκε σε κάποια στιγμή διχόνοιας του ουράνιου ζεύγους, εκφράζοντας έτσι τη διαταραχή της ατμόσφαιρας.
Πατέρας του ήταν ο Τάρταρος. Το μέγεθος και η δύναμή του ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα άλλα παιδιά της Γαίας. Ήταν μεγαλύτερος από όλα τα βουνά και το κεφάλι του έφτανε τα αστέρια. Τα ανοικτά του χέρια έφταναν από την Ανατολή ως τη Δύση. Στους ώμους του είχε εκατό κεφάλια δρακόντων. Το σώμα του μέχρι τη μέση έμοιαζε με άνθρωπο, αλλά απ’ τη μέση και κάτω είχε σώματα κουλουριασμένων φιδιών. Από τα μάτια του έβγαινε φωτιά και από τα κεφάλια του παντοειδείς κραυγές και συριγμοί. Επίσης το σώμα του το κάλυπταν φτερά.
Όταν ο Τυφώνας μεγάλωσε, ανέβηκε στον Όλυμπο για να εκδικηθεί τους θεούς για τον αποδεκατισμό των Γιγάντων. Εκεί εκσφενδόνιζε βράχους και μαινόταν με αφάνταστη οργή και με εκκωφαντικές βοές που έβγαζε από τα εκατό λαρύγγια του. Οι θεοί για να γλυτώσουν κατέφυγαν στην Αίγυπτο, όπου κρύφτηκαν μεταμορφωμένοι σε ζώα. Μόνον η Αθηνά βρήκε το θάρρος να αντισταθεί και γι’ αυτό κατηγόρησε τον Δία που είχε μεταμορφωθεί σε κριό ότι δείλιασε μπροστά στον κίνδυνο. Ο Δίας βρήκε και πάλι το θάρρος του και αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Τυφώνα. Του επιτέθηκε και τον χτυπούσε με κεραυνούς τρέποντάς τον σε φυγή και καταδιώκοντάς τον μέχρι το Κάσιον όρος (στην σημερινή Συρία). Εκεί έγινε μεγάλη μάχη, κατά την οποία αρχικά υπερίσχυσε ο Τυφώνας σε πάλη εκ του συστάδην. Ο Τυφώνας με τα εκατό του σώματα περικύκλωσε τον Δία και τον ακινητοποίησε. Αφαίρεσε από τον δεμένο Δία τους κεραυνούς και την μακρυά οδοντωτή άρπη του (δρεπάνι με το οποίο είχε ακρωτηριάσει ο Κρόνος τον Ουρανό), και με αυτήν έκοψε όλους τους τένοντες των χεριών και των ποδιών του Δία. Μετά τη νίκη του, ο Τυφώνας παρέδωσε τα πάντα στον αδελφό του τον Πύθωνα να φυλάει τον αιχμάλωτο και ανήμπορο πλέον Δία μέσα στην σπηλιά του, στο Κωρύκειο Άντρο. Εκεί εισέβαλαν κρυφά ο Ερμής και ο Πάνας, έκλεψαν τους κομμένους τένοντες και απελευθέρωσαν τον Δία. Ο Δίας, αφού εφοδιάστηκε από τον Όλυμπο με καινούριους κεραυνούς, ξανά ανέκτησε τη δύναμή του. Πήγε στο μυθολογικό όρος Νύσσα, όπου, εφαρμόζοντας την συμβουλή των τριών Μοιρών, τράφηκε με κοινά φρούτα που έτρωγαν οι άνθρωποι και μετά πήγε στο όρος Αίμος της Θράκης για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του. Εκεί έγινε νέα μάχη, όπου ο Τυφώνας πάλι πετροβόλησε τον Δία με τεράστιους όγκους βουνών, αλλά αυτός, κυνηγώντας τον, τον κατακεραύνωσε. Τέλος, ο Τυφών κατέφυγε στη Σικελία, όπου ο Δίας τον κεραυνοβόλησε πολλές φορές και του πέταξε το όρος Αίτνα, τον καταπλάκωσε και τον έκλεισε στα έγκατα της γης. Από εκεί ο Τυφώνας από την οργή του συνεχίζει κατά καιρούς να εκβάλλει κραυγές και πύρινες γλώσσες. Το βουνό Αίμος πήρε το όνομά του επειδή αιμορράγησε πάνω του ο Τυφώνας καθώς τον χτυπούσε με κεραυνούς ο Δίας.
Κατά τον Όμηρο ο Τυφών βρίσκεται αλυσοδεμένος στη χώρα των Αρίμων δηλαδή στις Κιλικία και Φρυγία, ενώ κατά τον Πίνδαρο βρίσκεται θαμμένος στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία.
Απόγονοι της Έχιδνας και του Τυφώνα είναι:
ο Λέων της Νεμέας
ο Κέρβερος
ο Λάδων
η Χίμαιρα
η Σφίγγα
η Λερναία Ύδρα
ο Λήδως
Απόγονοι της Αφροδίτης και του Τυφώνα είναι:
η Σοφία
η Αλεξάνδρα
η Πανδώρα*
ο Εωσφόρος
η Αστάρτη
η Άρια
(από: el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%85%CF%86%CF%8E%CE%BD_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)
*Περί Πανδώρας απογόνου της Αφροδίτης και του Τυφώνα (συνέχεια μυθιστορίας) περνώντας το σατανικό αίμα στην Ελληνική ή Ελλάνια φυλή:
Ο Ησίοδος, που είναι ένας από τους αρχαιότερους συγγραφείς του κόσμου, αναφέρει ότι ο Γραικός ή Έλληνας, ο Μάγνης και ο Μακηδόνας ήσαν μια οικογένεια, παιδιά του Δία και της Πανδώρας:
‘’Η Πανδώρα με τον πατέρα Δία, τον οδηγό των Θεών όλων, σμιγμένη στην αγάπη γέννησε το χαιρομαχητή Γραικό. Η ίδια συλλαμβάνουσα από το Δία γέννησε στον κεραυνόχαρο δυο γιους, τον Μάγνητα και το Μακηδόνα το αλογόχαρο, που κατοικούσαν στα δώματα γύρω από την Πιερία και τον Όλυμπο. Κι ο Μάγνης (γέννησε) το Δίκτη και Πολυδέκτη. Και από τον Έλληνα το φιλοπόλεμο βασιλιά γεννήθηκαν ο Δώρος κι ο Ξούθος και ο αλογόχαρος Αίολος’’ (Ησίοδος, Γυναικών κατάλογος ή Ηοίαι 1-6, μετάφραση εκδόσεις «Κάκτος»)
Ἡ Ἑλλάνια Φυλή (ἐκ τοῦ Φύω – Γεννῶ), εἶναι μία ἐκ τῶν ὑπέρτατων ἀξιῶν καὶ γόνος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ τὴν προίκισε μὲ εὐγενές, ἄγριο καὶ δολοφονικὸ αἵμα, γιὰ νὰ κυριαρχήση ἔναντι τῶν ὑπολοίπων. Στὴν πορεία ὅμως ἔχασε τὸν δρόμο της καὶ ἐλυσμόνησε τὸ αἵμα τοῦ Σατανᾶ ποὺ κυλᾶ ἐντός της καὶ Ἐκεῖνος τὴν ἐκαταράσθη νὰ χάση τὴν φυλετική της ταυτότητα καὶ ἀνωτερότητα, μέχρι ἐκείνη νὰ γυρίση πίσω στὴν ἠθικὴ μοχθηρία ποὺ Αὐτὸς προστάζει καὶ μέσω τῆς ἐπιβολῆς καὶ τῆς μισανθρωπίας Του, νὰ κυριαρχήση τυραννικῶς ὑπηρετῶντας Τον (σ.σ. από το μπλογκ ‘’Σανατόριον’’)
ΘΕΟΛΟΓΙΑ
ΑΓΓΕΛΟΣ
Τέταρτος τις γειτονικές κρατόντας πύλες
της Όγκας Αθηνάς, με αντάρα στέκει εμπρός των
του Ιππομέδοντα η κορμοστασιά η μεγάλη.
Και τόσο αλώνι (της ασπίδας λέω τον κύκλο)
δείλιασα π’ αναγύρισε και δεν τ’ αρνιούμαι.
Δε θα ‘ταν βέβαια του γλυκού νερού ο τεχνίτης
που τέτοια σκάλιζε δουλειά σ’ αυτήν επάνω:
τον Τυφώνα που βγάζει από το στόμα φλόγες
με καπνό μαύρο, της φωτιάς το στριφτό αδέρφι•
και γύρου μ’ αρμαθιές είναι στρωμένο φείδια
της κοιλοτούμπανής του ασπίδας το στεφάνι.
Ρέκαξ’ αυτός κι απ’ το θεό γιομάτος Άρη
λυσσάει για αίμα, σα μαινάδα, μ’ άγρια μάτια•
και πρέπει απ’ την ορμήν αυτού να φυλαχθούμε
π’ από τώρα σκορπούν το φόβο οι κομπασμοί του
ΧΟΡΟΣ
Πιστεύω αυτός που στην ασπίδα του κρατεί
τον άγριο τον αντίμαχο του Δία
το δαίμονα το γυιό της γης,
εικόνα μισητή κι απ’ τους ανθρώπους
κι απ’ τους πολύχρονους θεούς,
εμπρός στις πύλες μας αυτές
την κεφαλή του να σύντριψη.
ΠΗΓΗ: ΑΙΣΧΥΛΟΣ – ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ
(Ὅπερ μεθερμηνευόμενον ἐστί,
μισητὸς πρὸς ἄρχοντας θεοὺς
καὶ θνητούς ὁ Τυφῶν, ὁ Ἄρχων τοῦ κόσμου
διὰ πύρηνου σιδήρου, ἀστραπῶν καὶ πολέμου,
τώρα δὲ ἐρριμένος εἰς τὰ ἔγκατα τῆς γῆς)
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4:
12. Αφού τους κατέβασε απ’ το όρος των Ελαίων, κοίταξε θυμωμένα τους αγγέλους που φυλάγουν τα Τάρταρα και έκανε νεύμα στον Αρχάγγελο Μιχαήλ να σαλπίσει δυνατά. Ο Μιχαήλ σάλπισε, η γη κουνήθηκε και παρουσιάστηκε ο Βελιάρ που τον κρατούσαν 560 άγγελοι και τον είχαν δέσει με πύρινες αλυσίδες
25. Και ο Βελιάρ απάντησε: Αφού θέλεις να μάθεις το όνομά μου, αρχικά ονομαζόμουν Σατανιήλ, που σημαίνει Άγγελος Θεού. Όταν αρνήθηκα όμως τον Θεό ονομάστηκα Σατανάς, που σημαίνει Άγγελος που φυλάει τα Τάρταρα
54. Και όταν ήλθα από τα πέρατα του Κόσμου, ο Μιχαήλ μου είπε:
Προσκύνησε την εικόνα του Θεού, την οποία έπλασε καθ ‘ ομοίωση Του. Εγώ όμως είπα, Εγώ είμαι Πυρ εκ του Πυρός, ήμουν ο πρώτος Άγγελος που δημιουργήθηκε. Θα προσκυνήσω λοιπόν εγώ τον πηλό και την ύλη;
55. Ο Μιχαήλ μου είπε, Προσκύνησε, αλλιώς θα οργιστεί μαζί σου ο Θεός. Και εγώ απάντησα, Ο Θεός δε θα οργιστεί μαζί μου. Εγώ όμως θα βάλω τον Θρόνο μου ενάντια στον δικό του και θα γίνω σαν κι αυτόν. Τότε ο Θεός θύμωσε μαζί μου και με έριξε χαμηλά, αφού διέταξε να ανοίξουν οι καταρράκτες του Ουρανού
56. Όταν έπεσα χαμηλά, ρώτησε και τους εξακόσιους Αγγέλους μου, αν θέλουν να προσκυνήσουν. Εκείνοι απήντησαν, Όπως ο Αρχηγός μας, έτσι και εμείς δεν θα προσκυνήσουμε αυτόν που είναι κατώτερος από εμάς. Και τότε ερρίφθησαν απ’ αυτόν και οι εξακόσιοι Άγγελοι Μαζί Μου
Ησαΐας 14, 12-15:
Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη. σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βοῤῥᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ. νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς
Κατὰ Λουκὰν 10:
18 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα.
Αποκάλυψη κεφ.12:
9 καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν.
Κραταιὲ Τυφῶν, τῆς ἄνω | σκηπτουχίας σκηπτοῦχε καὶ δυνάστα, θεὲ θεῶν, | ἄναξαβεραμενθωου (λὀγος), γνοφεντινάκτα, | βρονταγωγέ, λαιλαπετέ, νυκταράπτα, ψυχ[ρ]ο|θερμοφύσησε, πετρεντιυάκτα, τειχοσεισμο|ποιέ, κοχλαζοκύμων, βυθοταραξοκίνησε, | Ἰωερβήτ αυ ταυϊ μηνι • ἐγώ εἰμι ὁ σύν σοι | τὴν ὅλην οἰκυμένην ἀνασκαλεύσας καὶ ἐξευ|ρὼν τὸν μέγαν Ὀσιριν, ὅν σοι δέσμιον προσή|νεγκα. ἐγώ εἰμι ὁ σύν σοι συμμαχήσας τοῖς θεοῖς |(οἱ δέ • πρὸς τοὺς θεούς)• ἐγώ εἰμι ὁ κλείσας οὐρα|νοῦ δισσὰς πτύχας και κοιμίσας δράκοντα τὸν | ἀθεώρητον, στήσας θάλασσαν, ῥεῖθρα, ποταμῶν | νάματα, ἄχρις οὖ κυριεύσης τῆσδε τῆς σκηπτου|χίας. ὁ σὸς στρατιώτης ὑπὸ θεῶν νενίκημαι, | πρηνὴς ῥέριμμαι μηνίδος εἵνεκεν κενῆς. | ἔγειρον, ἱκετῶ, τὸν σόν, ἱκνοῦμαι, φίλον καὶ μ[ή] | με ῥίψῃς χθονοριφῆ, ἄναξ θεῶναεμιναεβαρωθερρεθωραβεανιμεα. δυνάμωσον, ἱκετῶ, | δόσ τε μοι ταύτην τὴν χάριν, ἵν᾽, ὅταν τινὰ αὐτῶν | τῶν θεῶν φράσω μολεῖν, ἐμαῖς ἀοιδαῖς θᾷττον | ὀφθῇ μοι μολών. ναϊνε βασαναπτατου | εαπτου μηνωφαεσμη παπτου μηνωφ • | αεσιμη • τραυαπτι • πευχρη • τραυαρα • πτου|μηφ • μουραι • ανχουχαφαπτα • μουρσα • | αραμει • Ἰάω • αθθαραυϊ μηνοκερ • βορο | πτουμηθ • ατ ταυϊ μηνι χαρχαρα • πτου|μαυ • λαλαψα • τραυϊ τραυεψε μαμω | φορτουχα • αεηιο ϊου οηωα • εαϊ αεηι | ωι ιαω αηι αι ιαω.
[από: Original greek from Karl Preisendanz (trans. & ed.). Papyri Graecae Magicae Die Greiechischen Zauberpapyri. (Berlin: Verlag und Druck Von B.G. Teubner, 1928)]
ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ:
THE INVOCATION
Mighty Typhon, scepter-bearing almighty power and sovereign, god of gods; Lord
ABERAMENThÔOULERThEXANAXEThRELUOÔThNEMAREBA.
Disturber of the dark, bringer of thunder, sender of storms, lighting flasher of the night! You are the one who exhaled the cold and the heat. Stone-shaker, wall-breaker earth-quaker, boiler of the waters. You are the one who stirs the depths to motion,
IÔERBÊT AU TAUI MÊNI
I am he who searched the entire world to find the great Osiris, whom I brought you bound. I am he who together with you allied with the gods (others say against the gods); I am he who shut heaven’s double door and put to sleep the unseen serpent, who at the edge of you kingdom, stopped the sea, the streams, and the flowing rivers. But, as your soldier, I was defeated by the gods and was cast face down on account of empty wrath. Awaken me, I beseech you, I implore you, friend; do not leave me here cast upon the earth, o lord of gods:
AEMINAEBARÔThERREThÔRABEANIMEA
Fill me with power, I beg you, grant me this grace, that whenever I call upon any one of the gods, they come to me swiftly and appear visibly before me.
NAINE BASANAPTATOU EAPTOU MÊNÔPhAESMÊ PAPTOU MÊNÔPh •
AESIMÊ • TRAUAPTI • PEUChRÊ • TRAUARA • PTOUMÊPh • MOURAI • ANChOUChAPhAPTA •
MOURSA • ARAMEI • IAÔ • AThThARAUI MÊNOKER • BORO PTOUMÊTh • AT TAUI MÊNI ChARChARA •
PTOUMAU • LALAPsA • TRAUI TRAUEPsE MAMÔ PhORTOUChA •
AEÊIO IOY OÊÔA • EAI AEÊI ÔI IAÔ AÊI AI IAÔ
[from: Hans Dieter Betz (ed). The Greek Magical Papyri in Translation: Including the Demotic Spells(Chicago, IL: University of Chicago Press, 1992)]
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ – NOTES
Greek
Translation
Notes
γνοφεντινάκτα
‘Disturber of the Dark’
γνοφος – ‘darkness’, “dark”; τινακτως – ‘shaker’, ‘disturber’.
βρονταγωγέ
‘Bringer of Thunder’
βρονταω – ‘thunder’ γςγε-‘guide’, ‘leader’, ‘bringer’.
λαιλαφετης
‘Sender of Storms’
λαιλαφετης – ‘Storm-Sender’.
νυκταράπτα
‘Lighting flasher of the night‘
νυκτανγηεσ – ‘shining at night’; στραπτω- ‘lightnings’ , ‘lighten’, ‘flash’.
ψυχροθερμοφύσησε
‘One who exhales the cold and the heat’
ψυχρος – ‘cold’; ψυχροτης -‘coldness’, ‘cold’; θερμος – ‘hot’; θερμοτης – ‘heat’ φυσις – ‘origin’, ‘nature’, ‘powers’; φυσαω – ‘to blow’; φυσησις – ‘blowing upon coals’.
πετρεντιυάκτα
‘Stone-shaker’
πετρεν – ‘rocks’, ‘stones’; τινακτως – ‘shaker’, ‘trembler’, ‘agitator’, ‘disturber’.
τειχοσεισμοποιέ
‘Wall/Earth-quaker’
τειχος – ‘wall’; σεισμοποιος – ‘causing earthquakes’; σεισμος – ‘shaking’, ‘earthquake’.
κοχλαζοκύμων
‘Boiler of the waters’
κοχλαζω – ‘of boiling water’.
βυθοταραξοκίνησε
‘one who stirs the depths to motion’
βυθιος – ‘in the deep’; ταραξις – ‘confusion’; ταρακτης -‘disturber’; εκταραξις – ‘agitation’; κινησε – ‘set in motion’, ‘movement’.
2η ΕΠΙΚΛΗΣΗ
Μια πινακίδα του 3ου μ.Χ. αι που βρέθηκε στην Αγορά των Αθηνών (G.W. Elderkin, Hesperia V, 1936) γράφει: «ΒΑΡΒΑΦΟΡΦΟΡΒΑΡΒΟΡΒΑΡ ΒΟΡΑ ΒΟΡΒΟΡ ΒΑΡΒΑ ΦΟΡΒΑΒΑΙΗ. Πανίσχυρε Τυφώνα, σου παραδίδω τη Φιλόστρτα, την οποία γέννησε η Γοργίππα, για να παγώσεις ό,τι είναι δικό της: την αναπνοή της, τη ζωή της, τις δυνάμεις της, την αντοχή της, το σώμα της, τα μέλη της, τα νεύρα της, τα κόκαλά της, τις φλέβες της, τις αρτηρίες της, την καρδιά της, τα νύχια της, το συκώτι της, τα πνευμόνια της, όλα τα εσωτερικά της όργανα. Ναι, άρχοντα Τυφώνα, εκδικήσου αυτόν που γέννησε…».