- (σ.σ. από σχετικό άρθρο προηγούμενου ιστολογίου μας): ‘’η Λεπέν εκλέχτηκε πρόσφατα αρχηγός του Γαλλικού κόμματος στη θέση του πατέρα της. Το εν λόγω κόμμα να σημειωθεί ότι συσπειρώνει στις τάξεις του οπαδούς από την γαλλική ακροδεξιά και τους μοναρχικούς μέχρι τους συντηρητικούς πατριώτες και κάποιους «ακραίους» εθνικιστές. Οι δηλώσεις ότι δεν αμφισβητεί την δημοκρατία (συνέντευξη στην ‘’Καθημερινή’’ και ότι δεν έχει καμιά σχέση με το ‘’φασιστικό’’ παρελθόν του πατέρα της (δήλωση στα γαλλικά Μ.Μ.Ε.) αλλά πλέον ηγείται ενός πατριωτικού κόμματος που δεν θέλει να έχει σχέση με ‘’ρατσισμό και ξενοφοβία και αντισημιτισμό’’, είναι μόνο η εισαγωγή στο νέο αυτό πολιτικό φαινόμενο. Την ίδια στιγμή όμως που εξαπέλυε κεραυνούς για τις προσευχές των μουσουλμάνων στο Παρίσι παρομοιάζοντας μάλιστα τις εν λόγω συνάξεις με την ‘’ναζιστική κατοχή’’, δεν έβγαζε μιλιά για τις διώξεις εθνικιστών από το σιωνιστικό κατεστημένο της χώρας και τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. που αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των εξουσιαστών. Στα θέματα του Ισλάμ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την μετανάστευση φαινομενικά κρατάει σκληρή θέση, όμως στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν προτείνει τίποτα το διαφορετικό αλλά ρίχνει νερό στον μύλο του συστήματος υιοθετώντας απόψεις ίδιες με τους φιλελεύθερους και τους δημοκράτες! Καμιά αμφισβήτηση απέναντι στο σύστημα διακυβέρνησης, καμιά κριτική και πολεμική ενάντια στους πανίσχυρους εβραϊκούς οργανισμούς (θεωρεί τα στρατόπεδα εργασίας του δευτέρου μεγάλου πολέμου ως την ‘’επιτομή της βαρβαρότητας’’), καμιά διάθεση για αντιπαράθεση συνολικά με την σημερινή νέα τάξη πραγμάτων. Σε συνειρμούς επίσης προκαλεί η συνέντευξη της σε ισραηλινό μέσο ενημέρωσης όπου δεσμεύτηκε να αλλάξει το πρόσωπο του κόμματος απέναντι στο Ισραήλ, υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο ζήλο το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει στην περιοχή ως κρατική οντότητα ενώ δεν παρέλειψε να επιτεθεί στην Ιρανική ηγεσία!’’
Επ’ αφορμή του νέου εκλογικού στραπάτσου της Λεπέν στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές (ερχόμενη δεύτερη και καταϊδρωμένη), η οποία από τη στιγμή που διαδέχθηκε τον πατέρα της άρχισε να δίνει αντιφασιστικά και φιλοεβραϊκά διαπιστευτήρια μήπως και καταφέρει έτσι να ανέλθει στην εξουσία (μέχρι και με μαύρους αγκαλιά όπως είδαμε φωτογραφικά πιο πάνω) αν υποθέσουμε ότι για παραπλάνηση έλεγε όλα αυτά τα οποία θυμηθήκαμε από το παραπάνω κείμενο, θα λέγαμε ότι η συγκεκριμένη αυτή περίπτωση αποτελεί και το καλύτερο παράδειγμα για να αποδείξουμε (και πάλι) πως ούτε με παραπλάνηση του εχθρού μπορεί να φτάσει κάποιος στην εξουσία! Διότι για να τη διατηρήσει έπειτα στην απίθανη περίπτωση που συγκυριακά θα την αναλάμβανε από κάποια καραμπόλα που λένε ραγδαίων ιστορικών ή πολιτικών γεγονότων που θα συνέβαιναν, δίχως ανεξαρτησία (εθνική και νομισματική και με πυρηνικά όπλα βέβαια), αυτάρκεια (ενεργειακή και διατροφική) και συναίνεση της πλειοψηφίας του κόσμου, θα έχανε την εξουσία από την επομένη κιόλας μέρα! Γιατί; Γιατί είναι σαν να μας λέει κάποιος ότι θα έστελνε κάποιον χριστιανό σε μια τζιχαντιστική χώρα, για να το παίξει παραπλανητικά ‘’μουσουλμάνος’’ με σκοπό να ανέλθει στην εξουσία και έπειτα όμως τι; Θα δοκίμαζε να κάνει χριστιανική εκείνη τη χώρα; Την επόμενη μέρα θα τον έσφαζε ο λαός αν δεν τον βίαζε και από πάνω! Και τί θα έκανε για να το εμποδίσει αυτό, θα έβαζε στρατό και αστυνομία να πυροβολήσει όλους τους μουσουλμάνους που θα του επιτίθονταν; Ε, τότε θα παρέμενε να εξουσιάζει παρά μόνο τον εαυτό του και κανέναν λαό! Το ίδιο θα ίσχυε ακόμη και αν ήταν σατανιστής (σ.σ. σε περίπτωση που ισχυριστεί κανείς ότι ευνοείται ο σατανισμός με τη μουσουλμανική μετανάστευση στις γειτονιές μας), αφού υπενθυμίζουμε ότι οι μουσουλμάνοι εορταστικά με τη δύση του ηλίου αναχωρούν από το Αραφάτ και προχωρούν προς την κοιλάδα της Μουντζαλίφα, το μέρος όπου θα συγκεντρώσουν 49 βότσαλα για να λιθοβολήσουν τον Σατανά, στο τελετουργικό που θα γίνει την επόμενη μέρα στην κοιλάδα της Μίνα (σ.σ. με τον τρόπο αυτό αναπαριστούν την πράξη του Προφήτη Αβραάμ, ο οποίος, σύμφωνα με τη μουσουλμανική παράδοση, λιθοβόλησε τον Διάβολο τρεις φορές, όταν εκείνος προσπαθούσε να τον μεταπείσει και να τον κάνει να παρακούσει την εντολή του Θεού να θυσιάσει τον γιο του τον Ισμαήλ).
Έτσι και πάλι αποδεικνύεται, όπως έχει τονιστεί πολλάκις στη χρόνια αρθρογραφία μας, ότι το λεγόμενο Σύστημα που λέμε είναι ο ίδιος ο πλειοψηφικός λαός και όχι οι εξουσιαστές του που αποτελούν απλά την καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του λαού τους! Για αυτό και η ‘’Σατανική Ορθοδοξία’’, στη δική μας περίπτωση αυτή τη φορά, συνεχίζει να μην βγαίνει μπροστά για να κυβερνήσει τον τόπο, ούτε καν περιοριζόμενη σε εθνικιστικό επίπεδο έστω (σ.σ. όπως μας ζητήθηκε κάτι τέτοιο κατά το παρελθόν), όσο η πλειοψηφία της κοινωνίας συνεχίζει να ζει κατ’ επιλογή της με διαφορετικό τρόπο από τα δικά μας πιστεύω! Δηλαδή και δίνοντας ένα περιγραφικό παράδειγμα για μια συνοπτική κατανόηση της κατάστασης, όσο η κοινωνία δεν είναι θρησκόληπτη ή παραμένει αθεϊστική (σ.σ. ώστε να πιστέψει και σε Σατανά εναλλακτικά κάνοντας τελετουργικά), συνεχίζει να παίρνει φιλανθρωπικά το μέρος του θύματος αντί του θύτη ή δράστη μισανθρωπικά σύμφωνα με τα σατανικά χαρακτηριστικά (π.χ. Κατά Ιωάννη 8:44 Εκείνος εξαρχής ήταν ανθρωποκτόνος και δεν μπόρεσε να σταθεί μέσα στην αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει μέσα του τίποτα το αληθινό), συνεχίζει να πιστεύει στην ανθρώπινη ισότητα όπως το ήθελε (και) ο Χριστός (π.χ. Προς Γαλάτας 3: 28 Δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό) και συνεχίζει να επιθυμεί την ειρήνη όπως (και) ο Βιβλικός Θεός (π.χ. Προς Ρωμαίους 16:20 Κι ο Θεός της ειρήνης πολύ σύντομα θα συντρίψει το σατανά και θα τον υποτάξει σ’ εσάς. Ας είναι πάντα μαζί σας η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού). Παραμένοντας τώρα μόνο σε εθνοφυλετικό επίπεδο κοινωνικά, θα βγαίναμε μπροστά όσο η λαϊκή πλειοψηφία θα έπαιρνε το μέρος κάποιων ρατσιστών δολοφόνων που θα αθωώνονταν και δικαστικά όπως βλέπουμε στην κλασική ταινία ‘’Ο Μισισιπής Καίγεται’’ του 1988, για να το περιγράψουμε όλο αυτό με δυο λόγια.
Για αυτό λοιπόν και προς το παρόν, η ‘’Σατανική Ορθοδοξία’’ δίνει εξολοκλήρου βάση στην επανεκπαίδευση των μαζών που τη διαβάζουν μέσα από τα γραπτά της ή τα πληροφορούνται από άλλους που τα διάβασαν, έτσι ώστε να αρχίσει σταδιακά ο μετασχηματισμός της κοινωνίας με το προαναφερόμενο αποτέλεσμα που θέλουμε και έπειτα ο ίδιος ο λαός (στην πλειοψηφία του όπως εξηγήσαμε) θα ψάχνει να βρει άτομα σαν και εμάς για να τον εξουσιάσουν! Σε διαφορετική περίπτωση, πάλι ο ίδιος ο λαός θα είναι το χέρι του Συστήματος των εχθρών μας που θα μας καταδιώκει, απειλεί κ.ο.κ., όπως ακριβώς πράττει ενάντια και σε κάθε εθνικιστή ή ρατσιστή σήμερα που δεν μπαίνει φυλακή βέβαια από κάποιον σκουρόχρωμο μουσουλμάνο ή τζιχαντιστή, αλλά από κάποιον λευκότατο συμπατριώτη του που αν βρίσκεται και στην εκτελεστική εξουσία (π.χ. ως μπάτσος ή δικαστής) κιόλας, θα εκτελεί τις εντολές των εβραιοσιωνιστικών αφεντικών του! Σημαντική παράμετρος που συνεχίζουν να αγνοούν όμως κάποιοι, όταν πεταγόντουσαν κάποτε σαν τις ‘’τσουτσούνες’’ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να μας κατηγορήσουν επειδή παίρναμε το μέρος των τρομοκρατικών επιθέσεων κάποιων τζιχαντιστών στη Γαλλία, λες και κατοικείτο εξολοκλήρου από λευκούς Γαλάτες σαν τον Οβελίξ με εθνοφυλετική συνείδηση έχοντας επιλέξει για πρωθυπουργό τον πατέρα της Λεπέν! Διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε ουδέποτε θα υπήρχαν και μουσουλμάνοι αλλόφυλοι μέσα στη Γαλλία για να κάνουν τέτοιες τρομοκρατικές επιθέσεις! Τόσο απλά.
(σ.σ. για να θυμάσαι ποιοι λευκοί στον τόπο σου είναι το Σύστημα που σε πολεμάει σήμερα)
Θα λέγαμε κλείνοντας, πως αν αλλάζαμε τελικά και εμείς τα πιστεύω μας σαν τη διάδοχο κόρη του Λεπέν, τότε όχι μόνο θα παύαμε να είμαστε σατανιστές από τη στιγμή που θα ασπαζόμασταν χριστιανικά κηρύγματα σαν αυτά που αναφέραμε παραδειγματικά πρωτύτερα σε αντιδιαστολή με μια σατανική κοινωνία, για τον ίδιο λόγο που έπαψε και η Λεπέν να ακολουθεί τα πιστεύω του πατέρα της, αλλά δεν θα υπήρχε και κανένας λόγος για να μας ακολουθήσει κάποιος όταν τα πιστεύω του θα ταυτίζονταν με εκείνα τα χριστιανικά που αναφέραμε, όπως ακριβώς δεν ακολούθησε ο γαλλικός λαός ούτε καν την κόρη Λεπέν από τη στιγμή που είχε τα ίδια πιστεύω με τον αντίπαλό της! Γιατί με άλλα λόγια να επιλέξει εκείνη και όχι τον Μακρόν εν προκειμένω στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές, όταν και εκείνος αγκαλιάζει μαύρους για παράδειγμα; Γιατί να ρισκάρει να αλλάξει έναν ήδη δοκιμασμένο πρωθυπουργό σαν τον Μακρόν ή πολιτικό κόμμα, για να διαλέξει μια Λεπέν που ποτέ δεν κυβέρνησε ή το δικό της πολιτικό κόμμα μέχρι τώρα και ενδεχομένως να τα κάνει μαντάρα λόγω απειρίας; Αφού και οι δυο στα ίδια πράγματα πιστεύουν! Γιατί τέλος, να ρισκάρουν και οι εβραίοι να δουν στην εξουσία την Λεπέν σε περίπτωση που παραπλανητικά λέει τα όσα διαβάσαμε στην εισαγωγή του παρόντος άρθρου με σκοπό να τους ρίξει στάχτη στα μάτια; Άντε και τα κατάφερνε ας πούμε αν δεν είχε ποτέ αντισημίτη και φασίστα πατέρα σαν τον Λεπέν ή αν ευθύς εξ αρχής απέκρυβε τα πιστεύω της με σκοπό να καταλάβει την εξουσία, πώς θα ανέτρεπε έπειτα το Σύστημα εκ των έσω όταν η Γαλλία δεν είναι πια μια ανεξάρτητη χώρα σαν τη Ρωσία για παράδειγμα, έχοντας δηλαδή δικό της νόμισμα, διατροφική και ενεργειακή αυτάρκεια, δίχως να αποτελεί προτεκτοράτο άλλης χώρας;
Απλά θα αδυνατούσε να χαράξει τη δική της εθνική πολιτική και θα υπέκυπτε και αυτή σαν τον Τσίπρα κάποτε της πρώτης φοράς Αριστεράς στην Ελλάδα, όταν επιχειρώντας να εκβιάζει τους δανειστές μας σκίζοντας μνημόνια, τελικά έκανε πίσω όταν εκείνοι μας επέβαλαν περιορισμό κεφαλαίων στις τράπεζες και πηγαίναμε μετά καθημερινά σαν τους ζητιάνους για να βγάλουμε μόνο 60 ευρώ τη μέρα, επειδή τόσα μας επέτρεπαν κάποιοι ξένοι! Λογικό και επόμενο λοιπόν να μην το ρισκάρουν αυτό ευθύς εξ αρχής ούτε οι εβραίοι, κάνοντας στην άκρη τη Λεπέν σαν να ήταν λεπρή (σ.σ. στην περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης μουσουλμάνων στη Γαλλία που θα θυμηθούμε παρακάτω) παρόλο που τους υποστηρίζει και προσπαθώντας να ελέγξουν νεοεμφανιζόμενα εθνικιστικά κινήματα ή πολιτικά κόμματα που θα θελήσουν να τους εναντιωθούν όπως ο Χίτλερ, όπως επίσης θα θυμηθούμε από δυο δημοσιεύματα του προηγούμενο ιστολογίου μας για όλα αυτά και λάβετε τα μέτρα σας! Κατανοούμε συνεπώς, ότι τέτοιοι πολιτικοί σαν τη Λεπέν, παρόλο τις όποιες διαφοροποιήσεις και να έχουν με τους αντιπάλους τους, όπως στην περίπτωση του μεταναστευτικού λόγου χάρη, απλά καθυστερούν μόνο την επέκταση αυτού του Συστήματος πλανητικά, δηλαδή του κάντε όλο τον πλανήτη Αμερική κοινωνικά, αν υποθέσουμε ότι θα εφαρμόζονται ξενοφοβικές πολιτικές και θα παραμένει η Γαλλία μόνο για τους λευκούς, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν το ανατρέπουν όσο θα παραμένει προτεκτοράτο μιας άλλης χώρας του Συστήματος σαν τις ΗΠΑ, αφού κατά το άλλο παράδειγμα με τον Τσίπρα που δώσαμε, αν μας έβγαινε εκείνος ρατσιστής τελικά και είχε την Ελλάδα μόνο για τους λευκούς, πάλι θα πηγαίναμε στις τράπεζες καθημερινά για να πάρουμε το 60ευρω σαν ζητιάνοι, ακόμη και αν εξαφανίζαμε από προσώπου γης όλους όσους δεν θα ήταν λευκοί εφ’ όσον θα συνέχιζαν να μας κυβερνάνε Μασόνοι και εβραιοσιωνιστές σαν την Χαζαρική οικογένεια Ρότσιλντ! Και ο νοών νοείτω…
Καρδιά της Ευρώπης και της Δημοκρατίας το Παρίσι
Περισσότερο από ένα εκατομμύριο πολίτες, ηγέτες από την Ευρώπη και πολλά μέρη του κόσμου -μεταξύ τους ο ισραηλινός πρωθυπουργός και ο παλαιστίνιος πρόεδρος- φορείς και συνδικάτα δίνουν το «παρών» στη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Παρίσι υπέρ της Ελευθερίας μετά το μακελειό στο Charlie Hebdo και το διήμερο τρόμου. Την ίδια ώρα, οι γαλλικές αρχές αναζητούν τα ίχνη της νεαρής γυναίκας που φαίνεται να είχε σχέση με τον «πυρήνα Κουασί» και φέρεται, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, να έχει διαφύγει στη Συρία.
Σε μία ιστορική συγκέντρωση, τη μεγαλύτερη από την απελευθέρωση του Παρισιού από τους ναζί το 1944, τεράστια πλήθη ύψωσαν στη γαλλική πρωτεύουσα δυνατή φωνή υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας μετά το μακελειό στο Charlie Hebdo και το διήμερο τρόμου που ακολούθησε. Δεκάδες ηγέτες από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο έδωσαν το «παρών» στην Πορεία Ενότητας, γεγονός εξίσου πρωτοφανές στην ιστορία…
Συγγενείς των θυμάτων του τριήμερου εφιάλτη που έζησε η Γαλλία και συνάδελφοι των σκιτσογράφων που θρηνεί η εφημερίδα Charlie Hebdo βρέθηκαν στην κεφαλή της Πορείας Ενότητας.
Η προσέλευση ήταν «πρωτοφανής» σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών της Γαλλίας, το οποίο ανέφερε πως δεν μπορεί να δώσει ακριβή αριθμό καθώς τα πλήθη ήταν τόσο μεγάλα που εξαπλώθηκαν πέραν της καθορισμένης διαδρομής της πορείας.
Εκτιμάται ότι δύο εκατομμύρια άνθρωποι πλημμύρισαν το Παρίσι, και άλλο ένα εκατομμύριο διαδήλωσε σε όλη τη Γαλλία. Συνολικά τρία εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν μπροστά για να υψώσουν τοίχος στο φόβο και να υπερασπιστούν τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας απέναντι στον κίνδυνο της τρομοκρατίας και του θρησκευτικού εξτρεμισμο
Περισσότεροι από 45 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δίνουν το «παρών» στην πορεία δίπλα στον Φρανσουά Ολάντ. Ανάμεσά τους οι Άνγκελα Μέρκελ, Ντέιβιντ Κάμερον, Ματέο Ρέντσι, Αντώνης Σαμαράς, Μαριάνο Ραχόι, Σαρλ Μισέλ, Χέλεν-Τόρινγκ Σμιτ, καθώς και πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ και του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.
Ο Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή περιστοιχιζόμενος από αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων -με την Άνγκελα Μέρκελ στα αριστερά και τον πρόεδρο του Μαλί στα δεξιά του. Στην ίδια σειρά περπατούν μαζί σε απόσταση λίγων μέτρων οι Μπενιαμίν Νετανιάχου και Μαχμούντ Αμπάς.
Στην πορεία βρίσκονται επίσης ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.
Μετέχει επίσης αντιπροσωπεία ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο.
Το «παρών» δίνουν ηγέτες αφρικανικών χωρών όπως του Μαλί, του Νίγηρα και της Γκαμπόν, όπως και ο πρωθυπουργός της Τυνησίας Μεχντί Τζομά. Παρόντες ακόμη ο βασιλιάς της Ιορδανίας, Αμπντάλα, ο πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις και ο πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο.
Στην Πλατεία Δημοκρατίας κυριαρχούν πλακάτ όχι μόνο για το Charlie Hebdo αλλά και πλακάτ μουσουλμάνων με το μήνυμα «όχι στο όνομά μου», όπως και πλακάτ που καταδικάζουν την εξίσωση του Ισλάμ με την τρομοκρατία. Στις διαδηλώσεις του Σαββάτου, δίπλα στα πλακάτ για το Charlie Hebdo βρίσκονταν και συνθήματα εναντίον του κινδύνου ενίσχυσης της ισλαμοφοβίας.
Ο Φρανσουά Ολάντ είχε υποδεχθεί νωρίτερα στο Μέγαρο των Ηλυσίων όλους τους ηγέτες, καθώς και τον προκάτοχό του στην προεδρία και νυν ηγέτη της δεξιάς Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP) Νικολά Σαρκοζί. (Στην ένθετη φωτογραφία με την Άνγκελα Μέρκελ).
«Για πολλά ακόμη χρόνια θα είμαστε αντιμέτωποι με την απειλή των τζιχαντιστών» δήλωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον από το Παρίσι επισημαίνοντας ότι η Βρετανία αντιμετωπίζει την ίδια «απειλή του φανατικού εξτρεμισμού» που έπληξε το Παρίσι.
«Η Ευρώπη θα κερδίσει την πρόκληση εναντίον της τρομοκρατίας» δήλωσε από την πλευρά του ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι στους δημοσιογράφους.
Σε πορεία στη νότια Γαλλία, στην Μποκέρ, βρίσκεται εν τω μεταξύ την ίδια στιγμή η αρχηγός του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν, «εξόριστη» από τη διαδήλωση στο Παρίσι ώστε να μην πάρει ξενοφοβικό χαρακτήρα.
Ως προς το ζήτημα της παρουσίας του Εθνικού Μέτωπου, η Μαρίν Λεπέν δήλωσε στον Monde ότι «η ιδέα της εθνικής ενότητας έχει υπονομευθεί πλήρως και αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες», χαρακτηρίζοντας την απόφαση να αποκλειστεί η ιδία από την ομάδα των ηγετών και στελεχών των πολιτικών κομμάτων που θα ηγηθούν στην πορεία έναν «αξιοθρήνητο πολιτικό ελιγμό».
Ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελί δήλωσε αργότερα ότι «οποιοσδήποτε το επιθυμεί και νιώθει ότι τον αφορά» μπορεί να συμμετάσχει στην πορεία. Ο Φρανσουά Ολάντ εξάλλου συναντήθηκε με τη Μαρίν Λεπέν, όπως επίσης και με άλλους ηγέτες κομμάτων στο προεδρικό μέγαρο της Γαλλίας.
Αναλυτές ωστόσο σημειώνουν ότι η ζημιά έχει ήδη γίνει και η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου αναμένεται να αποκομίσει οφέλη από τον αποκλεισμό της και την προθυμία που έδειξε να χρησιμοποιήσει σκληρότερη γλώσσα για να περιγράψει την επίθεση, εν όψει των δύο εκλογικών αναμετρήσεων που θα διεξαχθούν φέτος σε δήμους και περιφέρειες στις οποίες προβλέπεται ότι οι Σοσιαλιστές θα υποστούν περαιτέρω μεγάλες απώλειες.
Η Λεπέν ανέφερε ότι αν και ο Γάλλος πρόεδρος υποστήριξε ότι θέλει να εγγυηθεί την ασφάλειά της κατά τη διάρκεια της πορείας, εφόσον εκείνη αποφασίσει να συμμετάσχει, δεν ήρε με σαφήνεια τον αποκλεισμό της από τους επικεφαλής της πορείας.«Δεν θα εισβάλω παραβιάζοντας τον κλοιό ασφαλείας προκειμένου να επιχειρήσω να συμμετάσχω στην πορεία όπου, απολύτως ξεκάθαρα, οι διοργανωτές δεν θέλουν να μας δουν» ανέφερε.
από: https://www.tovima.gr/2015/01/09/world/kardia-tis-eyrwpis-kai-tis-dimokratias-to-parisi/
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΙΔΑ
Σε προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αρχίσει να αναλύουμε τη φιγούρα του Steve Bannon και το πολιτικό δημιούργημα του, ‘The Movement’ (Το κίνημα), που αποτελεί το επίκεντρο αυτού που έχει μετονομαστεί από όλους τους αναλυτές ως ‘διεθνής κυριαρχισμός’ (sovranismo) και στον οποίο έχουν ήδη ενθουσιωδώς ενταχθεί τα λεγόμενα ‘λαϊκιστικά’ κινήματα και οι ηγέτες της μισής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων στην Ιταλία ο Matteo Salvini και η Giorgia Meloni. Σήμερα θα προχωρήσουμε περισσότερο αναλυτικά στην έρευνά μας.
Όπως υποστηρίξαμε στο προηγούμενο άρθρο, το ‘The Movement’, ιδρύθηκε επισήμως στις Βρυξέλες τον Ιανουάριο του 2017, στο γραφείο του Ιουδαίου δικηγόρου Mischaël Modrikamen, επικεφαλή του Λαϊκού Βελγικού Κόμματος και πρώην προέδρου της φιλελεύθερης Ισραηλιτικής Κοινότητας του Βελγίου. Το ‘The Movement’ έχει ως σκοπό να συντονίζει, να βοηθά και να χρηματοδοτεί όλα τα κόμματα και τα πολιτικά κινήματα της δυτικής, ευρω-αμερικανικής ζώνης που βρίσκονται κοντά στο κίνημα του ‘κυριαρχισμού’ και ‘λαϊκισμού’, που σήμερα βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση. Αυτό το διεθνές ‘δίκτυο’, φαινομενικά, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την ηγεμονία του Τζωρτζ Σόρος και να υπερασπιστεί τις ‘αξίες’ της Δύσης ενάντια στη ‘βαρβαρότητα’ που προέρχεται από την Ανατολή και αντιπροσωπεύεται κυρίως από το Ισλάμ και από κράτη όπως το Ιράν, την Κίνα αλλά και από τη Ρωσία του Πούτιν (τον οποίο ο Bannon προσπάθησε να ενσωματώσει σε αυτό το σχέδιο, αλλά χωρίς επιτυχία, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.)
Υπό αυτή την έννοια, τα συνθήματά του θα είναι η υπεράσπιση ενός ‘πεφωτισμένου’ καπιταλισμού, αποδεσμευμένου από τις υπερβολές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την υπεράσπιση των εθνικών ταυτοτήτων και κυριαρχιών, την καταπολέμηση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, την υπεράσπιση των ‘ιουδαιοχριστιανικών’ (sic) ριζών της Δύσης κ.λπ. Έννοιες που εύκολα ελκύουν κόμματα και πολιτικούς αρχηγούς, ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από την υπόσχεση σημαντικών χρηματικών υποστηρίξεων. Επιπλέον, μεσοπρόθεσμα, η προοπτική του ‘Κινήματος’ είναι να επεκτείνει την επιχειρησιακή του σφαίρα και στο λαϊκό και συντηρητικό πολιτικό μέτωπο, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια υπερεθνική συμμαχία ανάμεσα στα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα. Πρόκειται για μια υπερεθνική συμμαχία που, στην πρόθεση του Bannon και του Modrikamen, θα πρέπει ήδη να δώσει χειροπιαστά αποτελέσματα στις προσεχείς ευρωπαϊκές εκλογές, με τη δημιουργία μιας πολυάριθμης κοινοβουλευτικής ομάδας στο Στρασβούργο σε θέση να εξασκεί μια σημαντική πολιτική πίεση, ακόμη και να ξεπεράσει τις πλειοψηφίες των συστημικών κομμάτων.
Όπως ήδη αναφέραμε, πίσω από αυτή την επιχείρηση, φαινομενικά τόσο ανανεωτική, ελκυστική και ‘ενάντια στο ρεύμα’, κρύβεται η πολλοστή παγίδα σχεδιασμένη από τις χειρότερες ανατρεπτικές ‘ευφυΐες’, που λειτουργούν στις ΗΠΑ, μαζί με άλλες από άλλα σημεία του κόσμου… Ο σκοπός είναι να ενσωματώσουν και να διαχειριστούν γεωπολιτικά και στρατηγικά τη λαϊκή αντίδραση, ώστε μετά ενδεχομένως να την προσανατολίσουν όπου και όπως θέλουν έναντι των καταστροφικών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών σχεδιασμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΗΕ κ.λπ. Όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ορισμένα φαινόμενα όπως αυτά των ‘λαϊκισμών’, εν μέρει δημιουργούνται ως βαλβίδες εκτόνωσης των λαών, και εν μέρει, ιδιαίτερα όταν ξεπερνούν κάποια όρια ασφαλείας, χρησιμοποιούνται και κατευθύνονται ως πολιορκητικοί κριοί εναντίον καθορισμένων εχθρών ή στόχων. Για παράδειγμα, οι μεταναστευτικές ροές, που σχεδιάστηκαν για την εθνική και πολιτιστική αποσταθεροποίηση σε πλανητική κλίμακα ή για να εκβιάσουν ορισμένες χώρες, αποτελούν μία πραγματικότητα που υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό. Όταν ένα φαινόμενο όπως αυτό φθάνει να προκαλεί αντιδράσεις που ξεπερνούν το όριο ασφαλείας και που μπορούν να συγκεκριμενοποιηθούν σε πολιτικές ιδέες αντίδρασης που εκφράζονται από κόμματα ή κινήματα, τότε φθάνει η στιγμή για να εισέλθουν στην σκηνή εκείνες οι δυνάμεις που θα ενσωματώσουν και θα ελέγξουν αυτά τα κινήματα. Έτσι γεννιέται, για παράδειγμα, η ανάγκη του 'The Movement' ως μηχανισμού ενσωμάτωσης και κατ’ επέκταση εκτόνωσης.
Για πολλοστή φορά οι ΗΠΑ εισβάλλουν στη διεθνή σκηνή, για να την αποσταθεροποιήσουν υπέρ τους. Όπως παρατήρησε ο Claudio Mutti, η πράξη γέννησης του ‘αμερικανικού απομονωτισμού’, το λεγόμενο Δόγμα Μονρόε που αναγγέλθηκε από τον ομώνυμο πρόεδρο στις 2 Δεκεμβρίου του 1823, ιστορικά αποτέλεσε την πρώτη προγραμματική διατύπωση του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, διαποτισμένη με μεσσιανισμό, πουριτανισμό και Καλβινισμό που θα απομάκρυνε γρήγορα την Ευρώπη από τη θέση της ως κέντρου του πολιτισμού και του νόμου του κόσμου. Κατά τον ίδιο τρόπο σήμερα, η ρητορική του νέου αμερικανικού απομονωτισμού διατυπωμένη από τον Trump, με τα συνθήματα ‘America First’ και ‘Μake America Great Again’, πίσω από τα οποία κρύβεται η εκλογική προπαγάνδα που επεξεργάστηκε ο Steve Bannon όταν ήταν ακόμη chief strategist του Trump, φαίνεται ως μία πρόσκληση για να επιβεβαιώσει με δύναμη την ιδιαίτερη αμερικανική εθνική ταυτότητα και το ρόλο παγκόσμιου οδηγού που η ‘Πρόνοια’ θα είχε αναθέσει στην βορειοαμερικανική χώρα. Αυτός ο μηχανισμός, αυτό το ντελίριο παντοδυναμίας έχει μία σαφή καταγωγή στον καλβινικό πουριτανισμό και σε ένα γνωστό ταλμουδικό μεσσιανισμό. Όλα αυτά βρίσκονται στο κίνημα του Bannon και στη λεγόμενη αμερικανική Alternative Right* στην οποία ο μυστηριώδης δημοσιογράφος και κινηματογραφικός παραγωγός είναι ηγετική φυσιογνωμία και βρίσκει τη διαδικτυακή του πλατφόρμα στην πύλη Breitbart News, της οποίας ο ίδιος ο Bannon είναι διευθυντής και που τώρα, μετά το επίσημο 'σπάσιμο' με τον Trump, είναι πρόεδρος.
Όσον αφορά αυτό, μάλλον η εγκατάλειψη του ρόλου του συμβούλου του Trump είναι λειτουργική ώστε να τον απελευθερώσει από τις επίσημες δεσμεύσεις του και να μπορεί να εργάζεται χωρίς εμπόδια σε ένα άλλο μέτωπο, δηλαδή εκείνο για το οποίο μιλούμε. Εξάλλου ο Bannon, πρώην άνθρωπος της Goldman Sachs, ονομάστηκε από τον Pietrangelo Buttafuoco, ο ‘Μακιαβέλι στην υπηρεσία του διεθνούς κυριαρχισμού (sovranismo)’, θεωρήθηκε το κατάλληλο πρόσωπο για να εκπαιδευτεί και να παρουσιαστεί ως εκπρόσωπος μιας κουλτούρας ασαφώς ‘παραδοσιακής’, εξαιρετικά αόριστης και σε σύγχυση όσον αφορά τη διδασκαλία της. Ωστόσο, αυτό το προσωπείο επέτρεψε στον Bannon να αποκτήσει μία πίστωση και μία φήμη ώστε να προσελκύσει συντηρητικά περιβάλλοντα και μάλιστα να συνδεθεί με τον αντι-νεωτεριστικό καθολικισμό. Ας σκεφθούμε τη σχέση του Bannon με τον καρδινάλιο Raymond Leo Burke, αυτοί οι δύο πράγματι εργάζονται για δημιουργήσουν ένα είδος ακαδημίας ‘theo-con’ (Θεό-συντηρητισμού, κατά το Neo-con, νέο-συντηρητηρισμού) στο αβαείο Certosa di Trisulti, στο Collepardo, στην επαρχία του Frosinone. Οπότε, ένας Αμερικανός, χωρίς θεολογική κατάρτιση και με επικίνδυνες προθέσεις, θα μπορέσει να εγκαταστήσει ένα ιδεολογικό-πολιτιστικό αρχηγείο, το οποίο ονομάστηκε από τον ίδιο ως ‘Ακαδημία για την Ιουδαίο-Χριστιανική Δύση’(!) σε ένα ιερό τόπο βαθιάς παράδοσης όπως αυτό το μοναστήρι, μόλις 100 χιλιόμετρα μακριά από τη Ρώμη.
Ευθυγραμμισμένο, με ολόκληρη την επιχείρηση ‘The Movement’, εμφανίζεται προφανώς και το κράτος του Ισραήλ, όσο εκπληκτικό και εάν ακούγεται, ακόμη και ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου σφυρηλατεί φιλίες με τους πολιτικούς ηγέτες των αυξανόμενων λαϊκιστικών ευρωπαϊκών κινημάτων όπως τον Βίκτορ Ορμπάν και τον Σεμπάστιαν Κουρτς και οι λαϊκιστικοί κύκλοι του είναι συμπαθείς. Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ, θεμελιώδες όπως πάντα για τις Ηνωμένες Πολιτείες στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, αντιπροσωπεύει ένα θεμελιώδες σημείο αναφοράς για τον Bannon, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται με γραφικό τρόπο ως ‘χριστιανός σιωνιστής’. Επιπλέον, ο ίδιος ο Modrikamen, είναι ο μοναδικός ηγέτης κόμματος που απέρριψε εντελώς την ιδέα της αναγνώρισης των παλαιστινιακών δικαιωμάτων στο βελγικό κοινοβούλιο, με την ευκαιρία της ‘Διεθνούς Συνόδου Κορυφής’ στην Ιερουσαλήμ το Δεκέμβριο του 2016. Προσκεκλημένος με όλες τις τιμές στην Κνεσέτ, εκτός από το να δώσει την αλληλεγγύη του στους σιωνιστές κατακτητές της Παλαιστίνης, υπέγραψε κοινή δήλωση με άλλες συμμετέχουσες χώρες, το περιεχόμενο της οποίας αντηχούσε πλήρως, ένα μήνα πριν από τη γέννηση του ‘The Movement’, τις πολιτικές προτάσεις των λαϊκιστικών κινημάτων. Όπως σημειώνεται, αυτή η πολύ περίεργη Σύνοδος Κορυφής της Ιερουσαλήμ, που οργανώθηκε από την Yasmine Dehaen, τη σύζυγο του Modrikamen φαινόταν σχεδόν η ιδρυτική σύνοδος του διεθνούς λαϊκισμού.
Η διάσταση neo-con με τις γκροτέσκες ιουδαιοχριστιανικές αποχρώσεις και γενικότερα η προσέγγιση του Bannon έχει αναλυθεί από τον Luigi Copertino, ο οποίος έχει δει καθαρά μία προτεσταντική-καλβινιστική μήτρα που είναι η βάση της ίδιας της γέννησης του καπιταλισμού και πολλών άλλων διαδοχικών εκφυλισμών της σύγχρονης εποχής. Έχει επίσης σημειωθεί ότι ο Bannon μιλάει πάντοτε για ‘Χριστιανισμό’, χωρίς να διακρίνει στο εσωτερικό του μεταξύ του Καθολικισμού, της Ορθοδοξίας και του Προτεσταντισμού. Αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο. Στην ουσία, είναι φανερό ότι η σκέψη του επίδοξου μεταπολιτικού οδηγού της παγκόσμιας λαϊκιστικής εθνικής επανάστασης δεν προτείνει τίποτα νέο, αλλά απλώς προσπαθεί να κρύψει με μία κινηματική διαλεκτική τη βορειοαμερικανική προσπάθεια να διεκδικήσει αυτή την παγκόσμια ηγεμονία που διακυβεύεται από την εμφάνιση νέων διεθνών παραγόντων. Ως εκ τούτου, ο διεθνής sovranismo δεν θα είναι παρά το πολλοστό εργαλείο μέσω του οποίου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα προσπαθήσει να επιβεβαιωθεί σε πλανητική κλίμακα, διατηρώντας την οικονομική και πολιτιστική του ηγεμονία και ενώνοντας κάτω από το έμβλημα μιας νέας μορφής αμερικανισμού τις πολιτικές ομάδες που αντιτίθενται στα θεσμικά όργανα τη ς Ευρωπαϊκής Ένωσης και που επιδιώκουν να εκφραστούν ως η αναπόφευκτη λαϊκή δυσαρέσκεια έναντι των (πράγματι) καταστροφικών πολιτικών της. Θα προσπαθήσει να το επιτύχει δε αποκτώντας τον έλεγχο ενός πολιτικού φαινομένου, συγκεχυμένου από διάφορες οπτικές γωνίες, το οποίο θα μπορούσε να επιτρέψει στο τέρας με τα αστέρια και τις λωρίδες να λειτουργήσει σε υπερεθνικό ή ακόμα και διηπειρωτικό επίπεδο.
Σήμερα βρισκόμαστε έναντι δύο στρατηγικών που η μία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη ή μία έχει ανάγκη την άλλη:
Σόρος (κοσμοπολιτισμός-μεταναστευτισμός) από τη μία
και Bannon ( ψευδό-συντηρητισμός, ψευδό-παράδοση) από την άλλη, η Σκύλλα και η Χάρυβδις και στη μέση όλοι εμείς.
* [Σ.τ.Μ. Η εκτίμηση του αρθρογράφου για την Alt-Right είναι μάλλον ανακριβής καθώς αυτή έχει την πηγή της στη μεταλαμπάδευση ευρωπαϊκών ιδεών του μεσοπολέμου στην αμερικανική πολιτική σκηνή και ελάχιστα οφείλει στην αμερικανική πουριτανική παράδοση]
http://theodotus.blogspot.com/2019/03/blog-post_25.html
Ο Στιβ Μπάνον, πρώην σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και υποστηρικτής δεξιών ηγετών σε όλον τον κόσμο, όπως του προέδρου της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου και του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, βρίσκεται πάλι στην Ευρώπη, ενόψει των Ευρωεκλογών για να στηρίξει τα αντίστοιχα κόμματα, μεταξύ των οποίων και το ισπανικό Vox. Σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Pais, o Μπάνον χαρακτηρίζει τους Σαλβίνι και Βίκτορ Όρμπαν (πρωθυπουργός της Ουγγαρίας) «ως τους πιο σημαντικούς πολιτικούς σήμερα στην Ευρώπη» και τους θεωρεί ως τους «λογικούς ηγέτες» της ηπείρου. Ο Μπάνον θεωρεί πως η πολιτική ατζέντα στις φετινές Ευρωεκλογές υπαγορεύεται από τα κόμματα που συμμετέχουν στον εναλλακτικό συνασπισμό που υποστηρίζει την «Ευρώπη των Εθνών, όπου κάθε χώρα θα μπορεί αφ’εαυτού της να διαχειρίζεται τα προβλήματά της και να δίνει τις κατάλληλες λύσεις». «Όσο μεγαλύτερη είναι η προσέλευση στις κάλπες, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η νίκη του κινήματος», προσθέτει ο Μπάνον.
Στην ίδια συνέντευξη, ο σύμβουλος και παραστάτης των εθνικιστικών κομμάτων ανακοινώνει την έλευσή του, την επόμενη εβδομάδα, στην Ισπανία για να έχει επαφές με την ηγεσία του δεξιού Vox, χωρίς όμως να διευκρινίζει τη φύση των συνομιλιών που θα έχει με την ισπανική δεξιά. «Θα μιλήσω με την ηγεσία της και θα προσπαθήσω να τους εμπνεύσω κίνητρα, να πιστεύουν αυτό που κάνουν και το οποίο εκεί έξω είναι εκείνο που μετράει περισσότερο», τονίζει. «Οι εκλογές βρίσκονται στα χέρια τους. Αυτό είναι που καθημερινά έκανα με τον Τράμπ. Το Vox μπορεί να πετύχει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα στην Ισπανία».
Ο Μπάνον, δηλώνει πως δεν έχει πάρει «ούτε ένα δολάριο από κάποια κυβέρνηση, ή κόμμα» για την δουλειά του, χαρακτήρισε το κόμμα του Σαντιάγο Αμπασκάλ «εθνολαϊκιστικό κόμμα». «Δεν είναι επαγγελματίες, όμως είναι περήφανοι γι’ αυτό. Προσεγγίζουν τον Μπολσονάρου και τον Σαλβίνι», τόνισε. «Οι Μπολσονάρου και Σαλβίνι είναι πολύ κοντά. Μιλούν για τον νόμο και την τάξη στη χώρα τους και είναι πιο εστιασμένοι στην οικονομία. Είναι δυναμικοί άνθρωποι. Περισσότερο από τον Τραμπ, οι δυο τους υποστηρίζουν την ιδέα μίας χριστιανο-ιουδαϊκής Δύσης. Κι αυτό είναι κάτι που τους φέρνει κοντά στο Vox: παραδοσιακή οικογένεια, κοινωνικές δομές, πόλεμο ενάντια στον πολιτισμό του μαρξισμού. Να θυμόσαστε πως το κίνημα αυτό είναι λαϊκιστικό, εθνικιστικό και παραδοσιακό. Οι Μπολσονάρου και Σαλβίνι είναι οι καλλίτεροι εκπρόσωποί του».
Στην ίδια συνέντευξη, ο Μπάνον εξέπληξε δηλώνοντας πως τον «συνεπαίρνει» η δημοκρατική πολιτικός, Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές (όπως υποστηρίζει «είναι η υπ’ αριθμ. ένα ροκ σταρ της αμερικανικής πολιτικής), μολονότι δε συμμερίζεται την πολιτική της άποψη. Και δηλώνει ότι αυτός είναι ο δρόμος που οφείλει ν’ ακολουθήσει και το Vox: «η μοντέρνα πολιτική αναμεμειγμένη με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με το επαρκές μήνυμα που της προσδίδουν». «Σήμερα η Οκάσιο –Κορτές είναι τόσο δυνατή όσο και η (πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων) Νάνσι Πελόζι, όμως πριν έναν χρόνο ήταν καμαριέρα και δούλευε νυχτερινή βάρδια. Και μιλάμε για το πιο ισχυρό έθνος στον κόσμο. Στο βαθμό που όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με το Vox», τόνισε, προσθέτοντας «μακάρι η Οκάσιο-Κορτές να ήταν στο πλευρό μας. Το είχα τονίσει πρόσφατα σε μία συγκέντρωση ρεπουμπλικάνων: χρειαζόμαστε περισσότερες καμαριέρες και λιγότερους δικηγόρους».
ΑΜΠΕ
από: https://isxys.blogspot.com/2019/03/blog-post_96.html