- ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΙΔΕΟ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ:...Η κοινωνία, πιστεύει και υποτάσσεται μαζικά. Όπως και μαζικά αναμασάει. Το πλέον των τρελών πραγμάτων είναι ικανή να πιστέψει η μάζα αν αυτό καθιερωθεί στην συλλογική συνείδηση. Που βρίσκεται ο σύγχρονος εχθρός; Στα σχολεία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης και ιδιαίτερα στην ανώτατη, στο διαδίκτυο και στην Τηλεόραση. Εκεί που σε εκπαιδεύουν μαζικά στο τι είναι σωστό και τι λάθος. Στο τι είναι διαβολικό και τι αγγελικό. Στο τι είναι επιτρεπτό και το τι είναι ανεπίτρεπτο. Εκεί χάθηκε το παιχνίδι. Όταν σε διαμορφώνουν σε δίχως κρίση δέκτη αντιλήψεων με «δεδομένα» και «σταθερές», τότε είναι θέμα χρόνου όλοι και όλα να υποταχθούν…& ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
(Όψεις της ανθελληνικής γραμμής) του Αντωνίου Α. Αντωνάκου Καθηγητού (Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως):…Είναι πράγματι παράξενο, το πόσο μοιάζουν οι δηλώσεις των στελεχών διεθνιστικής υφής. Το ΚΚΕ π.χ. από κόμμα πρεσβεύον τον διεθνισμό, διαλυθείσης της Σοβιετίας, ενετάχθη σε παρεμφερή ιδεολογία: την παγκοσμιοποίηση, (σ.σ. ξέρετε, με τους λαθρομετανάστες, την παραποίηση της εθνικής ιστορίας, την καταστροφή της γλώσσας, την αλλοίωση της παράδοσης κ.λπ.). Πριν κάποιες δεκαετίες, λοιπόν, το ΚΚΕ, δια του στελέχους του Ν. Ζαχαριάδη, στην τέταρτη πλατειά ολομέλειά του έλεγε τα εξής: «Ένα από τα ισχυρότερα εμπόδια πού αντιμετώπισε ο Κομμουνισμός στην χώρα μας είναι το εθνικό φρόνημα του Ελληνικού Λαού, το θρεμμένο από τις μεγάλες ιστορικές του παραδόσεις. Για να προετοιμασθεί ψυχολογικά ο Ελληνικός Λαός να δεχθεί αδιαμαρτύρητα την μετατροπή της Ελλάδος σε Σοβιετική Δημοκρατία και την κάθοδο της Βουλγαρίας στο Αιγαίο, έπρεπε να αλλοιωθεί το εθνικό του φρόνημα, να καταπολεμηθεί, να εξασθενήσει. Και για να γίνει αυτό έπρεπε τα βέλη της κομμουνιστικής ιστοριογραφίας να στραφούν εναντίον των πηγών που το συντηρούν και το ενισχύουν, εναντίον των εθνικών παραδόσεων του Ελληνικού Λαού, εναντίον της αντιλήψεως της ιστορικής του συνεχείας…
– Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Μετά την ανάγνωση των παραπάνω αποσπασμάτων που θυμηθήκαμε από τη δημοσιευμένη αρθρογραφία μας εδώ και χρόνια τώρα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως όταν αντιλαμβανόμαστε ένα πρόβλημα σαν το εκπαιδευτικό που παράγει αντιθρησκευτικούς πολίτες τη σήμερον ημέρα και άρα αντισατανικούς συνεπακόλουθα, όταν επί παραδείγματι από ένα Μεσαιωνικό σχολείο ή σαν εκείνο του Κοσμά Αιτωλού τα παιδιά μάθαιναν και για δαίμονες εν αντιθέσει με τα σημερινά που μαθαίνουν να υπακούν σε επιστήμονες και τηλε-γιατρούς (όπως στην περίπτωση του Κορωνοϊου στην εποχή μας) χλευάζοντας τη θρησκεία ως κάτι αναχρονιστικό ή φαντασιόπληκτο, δεν φτάνει απλά να κάνουμε μια διαπίστωση αυτού του προβλήματος όπως την κάνει μέχρι και ο περιπτεράς της γειτονιάς μας, αλλά να δίνουμε και λύσεις!
Εφ’ όσον λοιπόν ο κομμουνισμός της παγκοσμιοποίησης στη σημερινή εποχή μας χρησιμοποιεί την υποχρεωτική εκπαίδευση των δημόσιων σχολείων για να επικρατεί ιδεολογικά στην κοινωνία, πριν φτάσει κάποιος στην ανώτατη για να συνεχιστεί το ίδιο τροπάριο και στα ιδιωτικά πανεπιστήμια όπως είναι τα επίσης παγκοσμιοποιητικά κολλέγια που σπουδάζουν και ποικίλοι πολιτικάντηδες, τότε για να γλιτώσουν τα παιδιά σας και κατ’ επέκταση εσείς οι ίδιοι μεγαλώνοντας από τον ιδεο-προγραμματισμό της που θυμηθήκαμε συνοπτικά πρωτύτερα, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι το αντίδοτο για αυτό το δηλητήριο είναι η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και σε ατομικό επίπεδο όπως συνέβαινε κάποτε με το λεγόμενο κρυφό σχολειό ή όπως αποτυπώθηκε αυτό μεταγενέστερα στην ταινία ‘’Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών’’ για να δοθεί στα κρυφά μια διαφορετική από την τότε κατεστημένη εκπαίδευση σε εκείνο το σχολείο της ταινίας.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να καταργηθεί άμεσα (π.χ. από κάποιο πολιτικό κόμμα) η υποχρεωτική εκπαίδευση σε κάποιο δημόσιο σχολείο και να γίνει ξανά ιδιωτική όπως ήταν στην εποχή του Μεσαίωνα, αφενός μεν για να μην την εκμεταλλεύεται κάθε εχθρός μας με σκοπό να κάνει τα παιδιά να μεγαλώνουν με τις δικές του αξίες αντί με τις δικές μας αν τα εκπαιδεύαμε εμείς ως σατανικοί θεοκράτες ας πούμε, αφετέρου δε για να μη σπαταλάει κάποιος πολύτιμα (νεανικά) χρόνια από τη ζωή του για να μάθει κάποια μαθήματα που του είναι παντελώς αδιάφορα σε σχέση με αυτό που θέλει να κάνει επάγγελμά του. Παραδείγματος χάρη, ποιο το νόημα να μάθει κάποιος που θέλει να γίνει αστυνομικός τη Φυσική ή Χημεία ας πούμε και γιατί θα πρέπει να υποστεί ταυτοχρόνως όλη αυτή την κομμουνιστική προπαγάνδα ως συμπλήρωμα από ανάλογης ιδεολογικής φύσεως καθηγητές, αντί να διαλέξει από μόνος του την ιδεολογία που θα θελήσει να ακολουθήσει μεγαλώνοντας και το επάγγελμα του αστυνομικού πληρώνοντας τη φοίτησή του σε μια σχολή σωμάτων ασφαλείας. Αυτονόητα πράγματα. Μέχρι να συμβεί όμως αυτή η αλλαγή που θέλουμε στα εκπαιδευτικά και αν ποτέ, τότε αναγκαστικά θα πρέπει και οι γονείς να μορφώνουν τα παιδιά τους στο σπίτι για να μην παρασύρονται από παγκοσμιοποιητική προπαγάνδα (εφ’ όσον δεν την υποστηρίζουν βέβαια και οι ίδιοι αυτοί γονείς) και μεγαλώνοντας κάποιος να αρχίσει να γίνεται αυτοδίδακτος, διαβάζοντας δηλαδή και άλλα πράγματα πέρα από αυτά που του λένε σε σχολεία και πανεπιστήμια, όπως έκανε και ο ίδιος ο γραφών άλλωστε για να γράφει σήμερα αυτά που γράφει (και) σε αυτό το ιστολόγιο αντί αυτά που μάθαινε στην ίδια εκπαίδευση με εσάς. Και εννοείται πως από τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι θα πληρώνουμε καθηγητές ή ιδιωτικές σχολές εκπαίδευσης, άρα εμάς θα βλέπουν ως χρηματοδότες τους και όχι το κράτος, αν διαπιστώσουμε εμείς προσωπικά ή ρωτώντας τα παιδιά μας κάποια κομμουνιστική και κάθε άλλη διεθνιστική ή παγκοσμιοποιητική προπαγάνδα που δεν επιθυμούμε και ουδέποτε πληρώσαμε για κάτι τέτοιο άλλωστε, τότε θα μπορούμε να τους απειλήσουμε πως αν δεν την σταματήσουν θα μας χάσουν από πελάτες (π.χ. διαλέγοντας άλλους καθηγητές ή ιδιωτικές σχολές σύμφωνα με την ελεύθερη αγορά), άρα θα χάσουν και τα χρήματά μας!
Εξυπακούεται βέβαια πως όταν μιλάμε για ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ζούμε προηγουμένως σε μια κοινωνία ελεύθερης αγοράς στην πατρίδα μας χωρίς να παρεμβαίνει δηλαδή το κράτος σοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά στα οικονομικά της παίζοντας τον επιχειρηματία, όπως συνέβαινε άλλωστε αυτό και στον Μεσαίωνα όταν ουδέποτε κάποιος βασιλιάς δεν ανακατεύτηκε σοσιαλιστικά σαν κομμουνιστής στην οικονομία της αυτοκρατορίας του παριστάνοντας τον επιχειρηματία, δηλαδή να αποφασίζει εκείνος τι να παράγεται, σε ποια ποσότητα και σε ποιες τιμές μέσα στην κοινωνία του, αλλά άφηνε ελεύθερες τις αγορές να αυτορυθμίζονται βάσει του πανάρχαιου νόμου της προσφοράς και της ζήτησης. Και αυτό διότι αν αφήσουμε τον κρατικό παρεμβατισμό μέσα στην οικονομία (όπως συμβαίνει σήμερα ακόμη και στις αποκαλούμενες ‘’καπιταλιστικές’’ τάχα μου χώρες) καταργώντας τη δημόσια εκπαίδευση, τότε απλούστατα οι φτωχοί (που εξαρτώνται παρά μόνο από το κράτος με επιδόματα κ.ο.κ.) δεν θα έχουν τα λεφτά να πάνε σε ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια εφ’ όσον δεν θα ζούνε σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς ώστε να εργαστούν δίχως κρατικά εμπόδια ή παρεμβατισμό (π.χ. να χρειάζεται κρατική άδεια για να στήσει κάποιος πάγκο πώλησης των προϊόντων του σε λαϊκή αγορά) για να βγάζουν λεφτά και εκείνοι αναλόγως του εργασιακού τους μόχθου δίχως να σκοντάφτουν πάνω σε μονοπώλια που δημιουργούνται παρά μόνο από τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία (π.χ. για το ποιος έχει το δικαίωμα ή την ελευθερία να φτιάξει μια πετρελαϊκή εταιρεία και ποιοι όχι). Διαφορετικά, ούτε η υπάρχουσα δημόσια εκπαίδευση θα παραμένει τέτοια για όλους, αφού ως ήδη γνωστόν, πάλι αυτός που έχει λεφτά μπορεί να πηγαίνει σε φροντιστήρια και να περάσει έτσι ευκολότερα σε ένα πανεπιστήμιο σε σχέση με κάποιον που δεν μπορεί να κάνει το ίδιο λόγω έλλειψης χρημάτων και άρα να μην συναγωνίζεται επί ίσοις όροις τους υπόλοιπους συμμαθητές του κατά τις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια ή ανώτατη εκπαίδευση.
Μαρτίνος Λούθηρος (αριστερά, 10 Νοεμβρίου 1483 – 18 Φεβρουαρίου 1546) και Iωάννης Καλβίνος (δεξιά, 10 Ιουλίου 1509 - 27 Μαΐου 1564). Και οι δύο μεγάλοι υποστηρικτές του δημόσιου και υποχρεωτικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης, παρεχόμενης υπό τον κρατικό σχεδιασμό.
Murray N. Rothbard: Οι απαρχές της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στην Ευρώπη
Μεσαίωνας και Λούθηρος
Στον Μεσαίωνα, το πρόβλημα της υποχρεωτικής κρατικής εκπαίδευσης δεν υπήρχε στην Ευρώπη. Η εκπαίδευση πραγματοποιούταν σε εκκλησιαστικά σχολεία και πανεπιστήμια, σε ιδιωτικά σχολεία και σε ιδιωτικά σχολεία επαγγελματικής κατάρτισης. Το πρώτο σύγχρονο κίνημα για υποχρεωτική κρατική εκπαίδευση προήλθε άμεσα από την «Αναγέννηση». Μια πρωταρχική ισχύς προς αυτό το σκοπό αποτελούσε ο Μαρτίνος Λούθηρος. Ο Λούθηρος επανειλημμένα είχε καλέσει τις κοινότητες να ιδρύσουν δημόσια σχολεία και να καταστήσουν υποχρεωτική τη συμμετοχή σε αυτά. Στην περίφημη επιστολή του προς τους Γερμανούς ηγέτες το 1524, ο Λούθηρος χρησιμοποίησε κρατιστικές λογικές για να προσεγγίσει κρατιστικά συμπεράσματα:
«Αγαπητοί κυβερνήτες, […] υποστηρίζω ότι οι πολιτικές αρχές είναι υποχρεωμένες να αναγκάσουν τους ανθρώπους να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο …. Εάν η κυβέρνηση μπορεί να αναγκάσει τους πολίτες που είναι κατάλληλοι για στρατιωτική θητεία να φέρουν δόρυ και όπλο, να ανεγείρουν προμαχώνες και να εκτελούν άλλα στρατιωτικά καθήκοντα σε καιρό πολέμου, πόσο περισσότερο έχει το δικαίωμα να αναγκάσει τους ανθρώπους να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Διότι σε αυτή την περίπτωση πολεμούμε με τον διάβολο, ο σκοπός του οποίου είναι να εξαντλήσει κρυφά τους ισχυρούς μας άντρες στις πόλεις και τις επαρχίες μας 1.
Σε αυτόν τον πνευματικό πόλεμο, ο Λούθηρος φυσικά δεν μιλούσε ακανόνιστα για τον «διάβολο» και τον πόλεμο εναντίον του. Για αυτόν, ο πόλεμος ήταν πραγματικός.
To πρόγραμμα της Γκότα
Ως αποτέλεσμα των εκκλήσεων του Λούθηρου, το γερμανικό κράτος της Γκότα ίδρυσε τα πρώτα σύγχρονα δημόσια σχολεία το 1524 και ακολούθησε η Θουριγγία το 1527. Ο ίδιος ο Λούθηρος ίδρυσε το Saxony School Plan, το οποίο αργότερα έγινε ουσιαστικά το κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα για τα περισσότερα από τα Προτεσταντικά κράτη της Γερμανίας. Αυτό το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή πρώτα στη Σαξονία το 1528, με ένα διάταγμα που εκπόνησε ο μαθητής του Λούθηρου, Φίλιππος Μελάγχθων, ο οποίος δημιούργησε κρατικά σχολεία σε κάθε πόλη και χωριό. Το πρώτο υποχρεωτικό κρατικό σύστημα στον σύγχρονο κόσμο ιδρύθηκε το 1559 από τον Δούκα Χριστόφορο της Βιρτεμβέργης. Η παρακολούθηση ήταν υποχρεωτική, διατηρούταν απουσιολόγια και επιβάλλονταν πρόστιμα στους αδικαιολογήτως απόντες. Άλλα γερμανικά κράτη ακολούθησαν σύντομα αυτό το παράδειγμα.
Ποιο ήταν το πνεύμα της έκκλησης του Λούθηρου για υποχρεωτική κρατική εκπαίδευση; Μια κοινή άποψη είναι ότι αντικατοπτρίζει το δημοκρατικό πνεύμα των Μεταρρυθμιστών (Αναγεννησιακών) και την επιθυμία τους να διαδοθεί η διδασκαλία της Βίβλου, δεδομένου ότι ήθελαν να ενθαρρύνουν τον καθένα να ερμηνεύσει την Αγία Γραφή για τον εαυτό του 2. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Οι μεταρρυθμιστές (αναγεννησιακοί) τάχθηκαν υπέρ της υποχρεωτικής εκπαίδευσης για όλους, ως μέσο για την κατήχηση ολόκληρου του πληθυσμού με τις ιδιαίτερες θρησκευτικές τους απόψεις, ως απαραίτητη βοήθεια για τον αποτελεσματικό «πόλεμο ενάντια στον διάβολο» και τους πράκτορες του διαβόλου. Για τον Λούθηρο, αυτοί οι πράκτορες αποτελούσαν μια πολυάριθμη λεγεώνα: όχι μόνο οι Εβραίοι, οι Καθολικοί και οι άπιστοι, αλλά και όλες οι άλλες προτεσταντικές αιρέσεις. Το πολιτικό ιδανικό του Λούθηρου ήταν ένα απολυταρχικό κράτος καθοδηγούμενο από Λουθηρανικές αρχές και ιερείς.
Η θεμελιώδης αρχή ήταν ότι η Βίβλος, όπως ερμηνεύτηκε από τον Λούθηρο, ήταν ο μόνος οδηγός για τα πάντα. Ισχυρίστηκε ότι ο Μωσαϊκός νόμος πρέπει να απονέμεται στους ψευδοπροφήτες δια της θανατικής ποινής και ότι είναι καθήκον του κράτους να πραγματοποιήσει το θέλημα του Θεού. Το καθήκον του κράτους ήταν να αναγκάσει εκείνους τους οποίους η Εκκλησία του Λουθηρανισμού αφορίζει, να επιστρέψουν πίσω στο ποίμνιο. Δεν υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία του Λουθηρανισμού και όχι μόνο είναι το καθήκον του κράτους να εξαναγκάζει τους πάντες να είναι Λουθηρανοί, αλλά είναι και ο μόνος του σκοπός. Όπως δήλωσε ο μεγάλος ιστορικός Λόρδος Άκτον για τον Λούθηρο:
Η υπεράσπιση της θρησκείας έγινε […] όχι μόνο το καθήκον της πολιτικής εξουσίας, αλλά το αντικείμενο του θεσμού της. Η δουλειά της ήταν αποκλειστικά ο εξαναγκασμός εκείνων που δεν ανήκαν στην [Λουθηρανική] Εκκλησία 3.
Ο Λούθηρος τόνισε τη θεωρία της παθητικής υπακοής, σύμφωνα με την οποία κανένα κίνητρο ή πρόκληση δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια επανάσταση εναντίον του κράτους. Το 1530 δήλωσε: «Ήταν καθήκον ενός χριστιανού να υποφέρει και καμία παράβαση του όρκου ή του καθήκοντος δεν θα μπορούσε να στερήσει από τον αυτοκράτορα το δικαίωμά του στην άνευ όρων υπακοή από τους υπηκόους του». Με αυτό τον τρόπο, ήλπιζε να παρακινήσει τους πρίγκιπες να υιοθετήσουν και να επιβάλουν τον Λουθηρανισμό στους τομείς τους. Ο Λούθηρος ήταν κατηγορηματικά ανένδοτος ότι η κρατική εξουσία πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη σκληρότητα εναντίον ανθρώπων που αρνούνταν να ασπαστούν τον Λουθηρανισμό. Απαιτούσε ότι όλα τα εγκλήματα θα έπρεπε να τιμωρούνται με τη μέγιστη σκληρότητα. Ο κύριος στόχος αυτής της βαρβαρότητας ήταν να καταπολεμηθεί φυσικά το κύριο «έγκλημα», η άρνηση να υιοθετηθεί ο Λουθηρανισμός. Το κράτος έπρεπε να εξοντώσει την απιστία και δεν θα μπορούσε να ανεχθεί τις αιρέσεις και τους αιρετικούς.
Συνοψίζοντας:
«Δεν πρέπει να γίνεται διάλογος με τους αιρετικούς, αλλά να καταδικάζονται αυτομάτως και μετά να καίγονται στην πυρά».
Αυτός ήταν ο στόχος του αρχικού εξαναγκασμού πίσω από το πρώτο υποχρεωτικό κρατικό σχολικό σύστημα στον δυτικό κόσμο, και αυτό ήταν το πνεύμα που θα κινητοποιούσε τις ενέργειες του συστήματος. Εξίσου ένθερμος δεσπότης ήταν ο Μελάγχθων, το δεξί χέρι του Λούθηρου στην προσπάθεια για υποχρεωτικά κρατικά σχολεία στη Γερμανία.
Ο Μελάγχθων δίδασκε σταθερά ότι όλες οι αιρέσεις πρέπει να καταστρέφονται δια του ξίφους και ότι κάθε άτομο που δημιουργεί νέες θρησκευτικές απόψεις πρέπει να τιμωρείται με θάνατο. Αυτή η τιμωρία πρέπει να επιβάλλεται έναντι οποιασδήποτε ένστασης, όσο ασήμαντη και να είναι, στις διδασκαλίες των προτεσταντών. Όλοι εκτός των Λουθηρανών – Καθολικοί, Αναβαπτιστές, κλπ – θα έπρεπε να διώκονται με τον μέγιστο δυνατό ζήλο.
Η Λουθηρανή επιρροή στην πολιτική και εκπαιδευτική ζωή της Δύσης, και ιδιαίτερα της Γερμανίας, ήταν τεράστια. Ήταν ο πρώτος υποστηρικτής της υποχρεωτικής σχολικής φοίτησης και τα σχέδια του αποτελούσαν το πρότυπο για τα πρώτα γερμανικά σχολεία. Επιπλέον, ενέπνευσε τους Λουθηρανούς με τα ιδανικά της υπακοής στο κράτος και της δίωξης όλων των διαφωνούντων. Όπως δηλώνει ο Λόρδος Άκτον:
«Ενέπνευσε στο κόμμα του αυτόν τον χαρακτήρα πολιτικής εξάρτησης και αυτή τη συνήθεια της παθητικής υπακοής στο κράτος, η οποία έκτοτε διατηρήθηκε» 4.
Ακολουθεί μια σύντομη εκτίμηση της επιρροής του Λούθηρου στην πολιτική και την υποχρεωτική εκπαίδευση από έναν θαυμαστή του:
Η μόνιμη και θετική αξία της διακήρυξης του Λούθηρου του 1524 δεν έγκειται τόσο στις άμεσες συνέπειές της όσο στις εκκλησιαστικές σχέσεις που καθιέρωσε για την προτεσταντική Γερμανία μεταξύ της εθνικής θρησκείας και των εκπαιδευτικών καθηκόντων του ατόμου και του κράτους. Έτσι, αναμφίβολα δημιουργήθηκε μια υγιής κοινή γνώμη που καθιστούσε εύκολη την αποδοχή της αρχής της υποχρεωτικής σχολικής φοίτησης στη Πρωσία πολύ αργότερα από ότι στην Αγγλία 5.
Iωάννης Καλβίνος και Καλβινισμός
Εκτός από τον Λούθηρο, η άλλη σημαντική επιρροή στην καθιέρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στον σύγχρονο κόσμο ήταν ο άλλος μεγάλος μεταρρυθμιστής (αναγεννησιακός), Ιωάννης Καλβίνος. Ο Καλβίνος πήγε στη Γενεύη το 1536, ενώ η πόλη επαναστατούσε με επιτυχία εναντίον του Δούκα της Σαβοΐας και της Καθολικής Εκκλησίας και διορίστηκε επικεφαλής ποιμένας και ηγεμόνας της πόλης, στην οποία θέση και παρέμεινε μέχρι το 1564. Στη Γενεύη, ο Καλβίνος ίδρυσε μια σειρά δημόσιων σχολείων, στα οποία η φοίτηση ήταν υποχρεωτική. Ποιο ήταν το πνεύμα που ενθάρρυνε τον Καλβίνο να ιδρύσει το υποχρεωτικό κρατικό σχολικό σύστημα; Το πνεύμα ήταν η επώαση του μηνύματος του Καλβινισμού και η υπακοή στον θεοκρατικό δεσποτισμό που είχε δημιουργήσει. Ο Καλβίνος ήταν ταυτόχρονα πολιτικός δικτάτορας αλλά και θρησκευτικός διδάσκαλος. Για τον Καλβίνο, τίποτα δεν είχε σημασία, ούτε η ελευθερία ούτε τα δικαιώματα, εκτός από το δόγμα και την επιβολή του.
Το δόγμα του Καλβίνου υποστήριζε ότι η προαγωγή του Καλβινισμού είναι ο σκοπός και το αντικείμενο του κράτους και ότι αυτό συνεπάγεται τη διατήρηση της καθαρότητας του δόγματος και της αυστηρής λιτότητας στη συμπεριφορά του λαού. Μόνο μια μικρή μειονότητα στη γη είναι οι «εκλεκτοί» (επικεφαλής των οποίων είναι ο Καλβίνος), και οι υπόλοιποι είναι μια αμαρτωλή μάζα που πρέπει να εξαναγκαστεί δια της βίας, με τους κατακτητές να επιβάλλουν την πίστη των Καλβινιστών στους υπηκόους τους. Δεν ευνόησε να θανατωθούν όλοι οι αιρετικοί. Καθολικοί και Εβραίοι θα μπορούσαν να ζήσουν, αλλά όλοι οι Προτεστάντες εκτός από τους Καλβινιστές έπρεπε να σκοτωθούν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όμως, άλλαξε τη θέση του και υποστήριξε την ύστατη τιμωρία και για τους καθολικούς.
Ο Κάλβιν ήταν επίσης ανένδοτος στην υπακοή σε κυβερνήτες ανεξάρτητα από τη μορφή της διακυβέρνησής τους. Η Κυβέρνηση είναι προϊόν θεϊκής εντολής, και εφόσον ήταν Καλβινιστική, θα μπορούσε να πραγματοποιήσει ότι επιθυμούσε και καμία δικαιολογία δε θα ήταν δεκτή εναντίον της. Όχι μόνο πρέπει να δολοφονούνται όλοι οι αιρετικοί, αλλά η ίδια τιμωρία θα πρέπει να επιβάλλεται σε εκείνους που αρνούνται τη δικαιοσύνη μιας τέτοιας τιμωρίας. Οι κορυφαίοι μαθητές του Καλβίνου, όπως ο Μπέζα, ήταν τουλάχιστον εξίσου ένθερμοι στην προώθηση της εξόντωσης αιρετικών.
Η επίδραση του Καλβίνου στον δυτικό κόσμο ήταν ευρύτερη από τον Λούθηρο, διότι, με επιμελή μέθοδο προπαγάνδας, έκανε τη Γενεύη το ευρωπαϊκό κέντρο για την ευρεία διάδοση των αρχών του. Άνθρωποι από όλη την Ευρώπη ήρθαν να σπουδάσουν στα Καλβινιστικά σχολεία και να διαβάσουν τα έργα του. Το αποτέλεσμα ήταν η επίδραση της Καλβινιστικής σκέψης σε όλη την Ευρώπη.
Καθώς οι Καλβινιστές έγιναν σημαντικοί σε ολόκληρη την Ευρώπη, ανυπομονούσαν για τη δημιουργία υποχρεωτικών κρατικών σχολείων 6. Το 1560, οι Γάλλοι καλβινιστές, οι Huguenots, έστειλαν μνημόνιο στον βασιλιά, ζητώντας την καθολική υποχρεωτική εκπαίδευση, αλλά απορρίφθηκαν. Το 1571, ωστόσο, η Βασίλισσα Jeanne d’Albret , των κτημάτων της Ναβάρας, υπό την επιρροή του Καλβινισμού, έκανε υποχρεωτική την πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε ολόκληρο εκείνο το τμήμα της Γαλλίας. Η Καλβινιστική Ολλανδία ίδρυσε υποχρεωτικά δημόσια σχολεία το 1609. Ο John Knox, ο οποίος κατέλαβε τη Σκωτία για την εκκλησία του Πρέσμπυ, ήταν ένας Καλβινιστής, αν και είχε υιοθετήσει πολλές από τις καλβινιστικές αρχές μόνος του. Καθιέρωσε την Εκκλησία κατά μήκος καλβινιστικών γραμμών και κήρυξε τη θανατική ποινή για τους Καθολικούς. Ο Knox προσπάθησε να καθιερώσει καθολική υποχρεωτική εκπαίδευση στη Σκωτία το 1560 , αλλά απέτυχε. Την υποστήριξε στο «Βιβλίο περί Πειθαρχίας», στο οποίο κάλεσε για δημόσια σχολεία σε κάθε πόλη της Σκωτίας.
Ένα από τα πιο εκτεταμένα αποτελέσματα της καλβινιστικής παράδοσης είναι η επιρροή της στην αμερικανική εκπαιδευτική ιστορία. Η επιρροή του καλβινισμού ήταν ισχυρή μεταξύ των Άγγλων Πουριτανών και ήταν η επιρροή των Πουριτανών που εγκαινίασε δημόσια σχολεία και υποχρεωτική εκπαίδευση στη Νέα Αγγλία, από όπου και κατέλαβε τελικά όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σημειώσεις:
1.Αναφέρεται στον John William Perrin, «Η ιστορία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στη νέα Αγγλία», 1896.
2.Για παράδειγμα, βλ. Lawrence A. Cremin, To Αμερικανικό Κοινό Σχολείο: Μια ιστορική σύλληψη (Νέα Υόρκη: Teacher’s College, Πανεπιστήμιο Κολούμπια, 1951), σ. 84.
3.Ιωάννης, Λόρδος Acton, «Η προτεσταντική θεωρία της δίωξης» στις εκθέσεις του για την «Eλευθερία και την Ισχύ» (Glencoe, Ill: The Free Press, 1948), σελ. 88 – 127.
4.στο ίδιο, σελ. 94
5.A.E. Twentyman, «Education, Germany», Encyclopedia Britannica, 14th ed., ΝοΙ. 7, σελ. 999-1000.
6.Πρβλ. Perrin, «Η ιστορία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στη Νέα Αγγλία».
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
«Από το σχολείο μανθάνομεν, το κατά δύναμιν, τί είναι Θεός, τί είναι ή Αγία Τριάς, τί είναι άγγελοι, τί είναι αρχάγγελοι, τί είναι δαίμονες, τί είναι παράδεισος, τί είναι κόλασις, τί είναι αμαρτία, αρετή. Από το σχολείον μανθάνομεν τι είναι Αγία Κοινωνία, τι είναι Βάπτισμα, τι είναι το άγιον Ευχέλαιον, ο τίμιος γάμος, τι είναι ψυχή, τι είναι κορμί, τα πάντα από το σχολείον τα μανθάνομεν». Με τους λόγους αυτούς ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περιγράφει το σχολείο της εποχής του, ένα σχολείο που συμβάλλει άμεσα στην πνευματική και εκκλησιαστική κατάρτιση των μαθητών του.
Κάθε σύγκριση των λόγων του αγίου με τους σημερινούς στόχους της εκπαίδευσης και τις οδηγίες των Αναλυτικών Προγραμμάτων αποδεικνύει την τεράστια απόσταση που χωρίζει το σχολείο του αγίου Κοσμά από το σημερινό σχολείο της πολυπολιτισμικότητας.....
Τα γλωσσικά μαθήματα έχουν πλήρως αποχριστιανοποιηθεί με την αφαίρεση σχεδόν στο σύνολό τους των ενοτήτων που έκαναν κάποια αναφορά στη χριστιανική ζωή. Τα ελάχιστα καινοδιαθηκικά και πατερικά κείμενα που διδάσκονταν στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών έχουν σχεδόν πλήρως εξοστρακιστεί, κι ας αποτελούν –πέραν της πνευματικής τους αξίας- τα προσφορότερα κείμενα για την εισαγωγή των μαθητών στη γνώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας λόγω της περισσότερο προσιτής και γνωστής στους μαθητές γλώσσας στην οποία είναι γραμμένα. Αλλά και τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη ή τα κείμενα του Κόντογλου δε χωρούν πλέον στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.
Το χειρότερο δε πάντων η αλλοίωση του μαθήματος των θρησκευτικών. Αφού πρώτα εξοστράκισε κάθε αναφορά στο πρόσωπο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και τη διδασκαλία του, δεν στοχεύει πλέον στη μετάδοση της γνώσης της ορθόδοξης Πίστης και των Μυστηρίων όπως τα περιγράφει στους παραπάνω λόγους ο άγιος Κοσμάς. Αντίθετα έχει ως στόχο την καλλιέργεια της γνωριμίας μεταξύ των θρησκειών, της «ανοχής» και του «διαλόγου» με πάσης φύσεως αιρέσεις και θρησκείες, χωρίς μάλιστα να υπάρχει το υπόβαθρο της βαθιάς γνώσης της δικής μας ορθόδοξης Πίστης. Το δε βιβλίο θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου που διαπραγματεύεται τα περί των ιερών Μυστηρίων και της περί των Αγγέλων και δαιμόνων, παραδείσου και κολάσεως διδασκαλίας της Εκκλησίας δέχεται ουκ ολίγες επικρίσεις για το «κατηχητικό» του περιεχόμενο που πρέπει με την πρώτη ευκαιρία να αλλάξει.
Το «σχολείο του αγίου Κοσμά» λόγω του «κατηχητικού» και «μονόπλευρου» (ορθόδοξου μόνο) χαρακτήρα του είναι μάλλον απορριπτέο από τους σύγχρονους θεολόγους που σχεδιάζουν το μέλλον του θρησκευτικού μαθήματος.
ΠΗΓΗ: https://www.impantokratoros.gr/kosmas_aitolos_sxoleio.el.aspx
- ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΦΩΣ, ΤΕΥΧΟΣ 64, ΜΑΡΤΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2007