Όπως υποσχεθήκαμε στο προηγούμενο ιστολόγιό μας όταν δίναμε ένα τέτοιο Πνεύμα ή θεότητα του Χάους ή Αβύσσου για όσους επιθυμούν να σκοτώσουν κάποιον στον ύπνο του ενεργειακά, πως θα δημοσιεύαμε κάποια στιγμή το Γριμόριο μέσα από το οποίο αντλήθηκε η Σφραγίδα εκείνης της οντότητας, έφτασε τώρα η στιγμή να κάνουμε πράξη εκείνη την υπόσχεση! Στο εν λόγω βιβλίο που θα διαβάστε σε ηλεκτρονική μορφή με δυνατότητα αποθήκευσης στον υπολογιστή σας (αν βρείτε καλύτερη έκδοση πάρτε από εκεί), θα λέγαμε ότι παρατίθενται πληθώρα τέτοιων Σκοτεινών θεών που συναντώνται και στο (επίσης δημοσιευμένο από εμάς στο προηγούμενο ιστολόγιο) βιβλίο ‘’Νεκρονομικόν’’, αντίγραφο του οποίου επίσης συγγράφτηκε από τον Τζων Ντη το 1586 για να καταρριφθεί η προπαγάνδα περί πλαστού ή φανταστικού βιβλίου (π.χ. για να ασχολείται ο κόσμος μόνο με τον Βιβλικό Θεό και τους Αγγέλους του από την Εβραϊκή Καμπαλά και στις Μασονικές Στοές λόγου χάρη πέρα από τις Συναγωγές, τα Τζαμιά και τις Εκκλησίες) απ’ τον πασίγνωστο συγγραφέα Λάβκραφτ που γεννήθηκε όμως αιώνες αργότερα (το 1890) πριν το δημοσιεύσει έπειτα και εκείνος! Για την ιστορία τώρα του όλου θέματος που αφορά και το παρόν Γριμόριο, ενημερώνουμε πως η λέξη ‘’Νεκρονομικόν’’ είναι ο τίτλος μιας ελληνικής μετάφρασης που έγινε περίπου το 950 μ.Χ. από τον Θεόδωρο Φιλέτα από ένα αυθεντικό Αραβικό χειρόγραφο. Μια λατινική έκδοση της ελληνικής μετάφρασης έγινε από τον Ολάους Βόρμιους το 1228 μ.Χ. Ο αρχικός Αραβικός τίτλος του βιβλίου ήταν ‘’Κιτάμπ αλ Αζίφ’’ που μεταφράζεται ως ‘’Το βιβλίο των Ουρλιαχτών των Τζίνι (ή των Δαιμόνων) της Ερήμου’’. Το όνομα ‘’Νεκρονομικόν’’, το οποίο διατηρήθηκε στη λατινική έκδοση, έχει την έννοια της διατήρησης των ηθών, πρακτικών και νόμων των νεκρών. Η μετάφραση του ‘’Νεκρονομικόν’’ από τον Τζων Ντη που ανατυπώθηκε σε αυτό το έργο, προέρχεται από τη συλλογή της Βιβλιοθήκης Γουάιντενερ στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Το βιβλίο ήταν μέρος της προσωπικής βιβλιοθήκης του Χάρι Έλκινς Γουάιντενερ, ενός αμερικανού εκατομμυριούχου και ιδρυτή της Βιβλιοθήκης Γουάιντενερ. Ο Κ. Γουάιντενερ απέκτησε αυτό το κείμενο το 1912 λίγο πριν επιβιβαστεί στον Τιτανικό. Η βιβλιοδεσία του βιβλίου είναι αυθεντική, αλλά έχει ραγίσει και έχει διαχωριστεί. Το κείμενο είναι πλήρες, αλλά αρκετές σελίδες είναι σκισμένες και άλλες θρυμματίζονται. Προσπάθειες αποκατάστασης είναι σε εξέλιξη και το βιβλίο έχει διατηρηθεί σε ψηφιακή μορφή ως μέρος αυτής της διαδικασίας.
Μετά και την ιστορική τεκμηρίωση υπάρξεως τέτοιων συγγραμμάτων που αναφέρουν τους Σκοτεινούς θεούς της Αβύσσου ή Χάους, κρίθηκε απαραίτητο να γίνει διευκρινιστικά και μια θεολογική σύνοψη του όλου ζητήματος από την αρθρογραφία του προηγούμενου ιστολογίου μας, τόσο για καλύτερη κατανόηση αρχικά, όσο και για τελετουργική προσέγγιση έπειτα τέτοιων οντοτήτων κατά τη διάρκεια μιας σατανικής τελετουργίας όμως και όχι από κάποιον που δεν είναι σατανιστής σαν τον Τζων Ντη για να χρειάζεται τόσα μέτρα προστασίας όπως αναφέρει στο Γριμόριο που θα σας δώσουμε, διότι αντίστοιχες προστατευτικές πρακτικές θα χρειάζονταν απ’ την άλλη μεριά κάποιος σατανιστής αν υποθέσουμε ότι θα επικαλούνταν τον Χριστό ή τον Αρχάγγελο Μιχαήλ για παράδειγμα. Με τη θεολογική κατανόηση ωστόσο, δηλαδή τι είναι αυτό που επικαλούμαστε, εξασφαλίζεται έτσι ότι πραγματικά θα έρθουμε σε επαφή ή ‘’επικοινωνία’’ μαζί του αντί με κάτι ανύπαρκτο της φαντασίας μας (Είδωλο ή Σκεπτομορφή) ή με μια διαφορετική οντότητα που θα την επικαλεστούμε με λάθος όνομα (π.χ. κάποιος οραματίζεται την εικόνα του Χριστού και την επικαλείται ως Σατανά!), για τον ίδιο λόγο που δεν πρόκειται ποτέ να βρει κάποιος ένα σπίτι συγκεκριμένου ατόμου που θέλει να επισκεφτεί δίχως να γνωρίζει τη διεύθυνσή του! Για να το πούμε και με διαφορετικά λόγια.
Εφ’ όσον τώρα απευθυνόμαστε σε σατανιστές, αυτό σημαίνει ότι προσεγγίζουμε θεολογικά τέτοιες οντότητες ή δαίμονες σύμφωνα με την εβραιοχριστιανική θεολογία και όχι από κάποια άλλη σαν τη Βαβυλωνιακή λόγου χάρη που αναφέρει τέτοιους θεούς του Χάους, αφ’ ενός μεν διότι δεν αναφέρεται ο Σατανάς ονομαστικά σε εκείνη τη θεολογία και ούτε ποιος Θεός Τον δημιούργησε αρχικά σαν Εωσφόρο (πριν γίνει Σατανάς μετά την εναντίωση απέναντί του) όπως μας το ξεκαθαρίζει όμως αυτό η εβραιοχριστιανική Βίβλος, αφετέρου δε γιατί αν βασιστούμε σε κάποια σαν τη Βαβυλωνιακή που εμφανίζει τέτοιους Χαοτικούς θεούς πριν τη δημιουργία του Σύμπαντος, τότε κινδυνεύουμε να επικαλεστούμε δίχως να το γνωρίζουμε τον Βιβλικό Θεό με διαφορετικό όνομα, αφού και εκείνος ζούσε αρχικά στο Πρωταρχικό Χάος πριν δημιουργήσει το Σύμπαν μας! Πιο συγκεκριμένα περί αυτού, ενθυμούμαστε μέσα από το βιβλίο ‘’Το πρόβλημα του Κακού στο Αστρικό Πεδίο’’ (στο μέρος πρώτο) μέσα από μια φιλοσοφική και Καμπαλιστική μελέτη επί της υψηλής μαγείας υπό τον Στανισλάς ντε Γκουαϊτά, ότι:
‘’…Στην πραγματικότητα, δεν οπισθοχώρησε μπροστά σε κανένα απόρρητο, αυτός ο αγράμματος τεχνίτης ‘του οποίου το θρασύ βλέμμα (λέγει ο Ολιβέ) διείσδυσε μέχρι το θείο ιερό (σ.σ. Ίδε, Φαμπρ ντ’ Ολιβέ, τα Χρυσά Έπη των Πυθαγορείων, σελίς 360 του Γαλλικού κειμένου). Μη ικανοποιημένος όμως που βυθίστηκε στην άβυσσο του Wodh (σ.σ. Με τον όρο Wodh, αποδίδεται η έννοια της αβύσσου όπου κατοικεί ο Θεός πριν από τη Δημιουργία. Ένας άλλος όρος είναι το Πρωταρχικό Χάος), χωρίς να εξολοθρευτεί, και βλέποντας την αστραποβόλο όψη του Γιόντ-χε-βε (ΓΙΑΧΒΕ, ΙΕΧΩΒΑ) χωρίς να πεθάνει, ο μεγάλος μυστικιστής, μεθυσμένος από την πύρινη αρχή, ενέβαλε σε πειρασμό τον Κύριο! Ο Ιάκωβος Μπαίμε θέλησε να τα πει όλα, να τα αποκαλύψει όλα, να τα απογυμνώσει εντελώς όλα, μέχρι τις προ της δημιουργίας ρίζες της Φύσεως και του ίδιου του Θεού…’’
Σύμφωνα με τη Βιβλική θεολογία όμως, μας ξεκαθαρίζεται άπαξ δια παντός ποιος είναι ο Βιβλικός Θεός και ποιος δεν είναι, ώστε να μην τον επικαλεστείτε κατά λάθος ακούγοντας κάποιους να σας μιλάνε για Πρωταρχικό Χάος πριν τη Θεϊκή ή Βιβλική Δημιουργία, ως εξής:
‘’Παράλληλα με αυτή την εξέλιξη στην ισραηλιτική σκέψη άλλαξε και η αντίληψη για το κακό. Το κακό, που μέχρι τότε αποτελούσε μία εκ των δύο πλευρών μιας ενότητας με μοναδική αιτία τον Θεό[10], συνδέθηκε με τον σατανά. Πριν την αιχμαλωσία κακό αποτελούσε αυτό που οι εχθρικές προς τον Γιαχβέ δυνάμεις του χάους μπορούσαν να προκαλέσουν, δηλαδή φυσικές καταστροφές, όπως σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς. Αργότερα ως εχθροί του Θεού αναφέρονταν μεμονωμένοι άνθρωποι, συγκεκριμένα όσοι δεν τηρούσαν τις εντολές του, είτε διάφορα έθνη που μάχονταν τον λαό του[11]. Ο Γιαχβέ αναφέρεται σε σχετικά χωρία ότι νίκησε τις δυνάμεις του πρωταρχικού χάους και τις περιόρισε κατά τη δημιουργία σε συγκεκριμένο τόπο μέσα στο σύμπαν, απ’ όπου εκδηλώνουν την εχθρότητά τους[12]. Ποτέ ως τότε όμως ο Εβραίος δεν είχε θεωρήσει τις δυνάμεις του χάους ως θεότητες του κακού, τέρατα ή δαίμονες που υπηρετούν τη δύναμη του κακού, συνδέονται με τους σατανάδες και παρασύρουν τον άνθρωπο στην αμαρτία[13]. Αυτό το στοιχείο το συναντάμε μόνο μεταιχμαλωσιακά’’
[10] Βλ. W. H. Schmidt, Einführung in das Alte Testament, Berlin, N. York 31989, σσ. 364-366.
[11] W. Zimmerli, Επίτομη Θεολογία της Παλαιάς Διαθήκης, μτφρ. Β. Στογιάννου, Αθήνα 31981, σσ. 43-47.- Δ. Καϊμάκης, Σύντομο υπόμνημα στους Ψαλμούς, Αθήνα 2010, σ. 71.- Δ. Καϊμάκης, Ψαλώ τω Θεώ μου, Υπόμνημα σε εκλεκτούς Ψαλμούς, Θεσσαλονίκη 1990, σ. 43.
[12] Ψλ 104, 1-9. 74,13 εξ. Γεν 1, 2-8.
[13] Βλ. Δ. Καϊμάκης, Η ιουδαϊκή αποκαλυπτική γραμματεία και η θεολογία της, Θεσσαλονίκη 2007, σσ. 223-224.
- Μαρία Παζάρσκη (Δρ. Θεολογίας), Ο σατανάς στην Παλαιά Διαθήκη
Συνεπώς, όταν εμείς αναφερόμαστε ως σατανιστές σε τέτοιους Σκοτεινούς θεούς, διαβάζουμε και την πληρέστερη Βιβλική θεολογία που αναφέρεται στην Καμπαλά με περισσότερη λεπτομέρεια πέρα από τη Βίβλο (που τα εξηγεί όλα αυτά μόνο επιγραμματικά). Πιο συγκεκριμένα εστιάζουμε στο Δέντρο της Γνώσης (ή Κλίφωθ) του Σατανά και των Δαιμόνων μετά την Πτώση απ’ τον Παράδεισο του Βιβλικού Θεού (μετατρεπόμενοι πλέον σε δαίμονες από άγγελοι που ήταν και δεν προϋπήρχαν πριν τη Βιβλική Δημιουργία που έφτιαξε και εκείνους σαν αγγέλους του Θεού της αρχικά) και όχι στο Δέντρο της Ζωής του Βιβλικού Θεού (σχηματιζόμενο κατά τη Βιβλική Δημιουργία του Σύμπαντος) με το οποίο ασχολούνται τελετουργικά οι Καμπαλιστές Εβραίοι και οι Μασόνοι, όπως υπενθυμίζουμε:
Εξερευνώντας το Δέντρο του Θανάτου
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο τεύχος 76 του περιοδικού mystery)
Το Δέντρο της Ζωής στην καμπαλιστική κοσμογονία
“Πριν δώσει κάποιο σχήμα στον κόσμο, πριν σχηματίσει κάποια μορφή, Εκείνος ήταν μόνος, χωρίς μορφή, όμοιος με το Tίποτα”. Με αυτήν τη χαρακτηριστική περιγραφή ξεκινά η καμπαλιστική εξιστόρηση της Δημιουργίας. Σύμφωνα με το Zohar, το Τίποτα (Ain) συνειδητοποιεί τον εαυτό Του και γίνεται Άπειρο (Ain Soph) και στη συνέχεια Απόλυτο Απεριόριστο Φως (Ain Soph Aur). Αυτές οι τρεις καταστάσεις χαρακτηρίζονται ως Πέπλα της Αρνητικής Ύπαρξης, επειδή προηγούνται της δημιουργίας του Κόσμου. Η συστολή (Timtzum) του φωτός του Ain Soph Aur οδηγεί στη συγκέντρωσή του σε ένα κεντρικό, χωρίς όμως άλλες διαστάσεις σημείο, το Kether (Στέμμα). Από αυτήν την αρχέγονη σπίθα ξεκινούν οι εκπορεύσεις που θα δημιουργήσουν το Σύμπαν.
Tο Sefer Yetzirah, και αργότερα το Bahir, περιγράφουν την όλη πορεία σαν μια αστραπή που κατέρχεται δημιουργωντας δέκα σφαίρες ύπαρξης, τα Σεφιρώθ, που συνδέονται μεταξύ τους από 22 μονοπάτια, ένα για κάθε γράμμα του εβραϊκού αλφαβήτου. Δημιουργείται έτσι ένας “χάρτης” του Κόσμου αλλά και του ανθρώπου, το Δέντρο της Ζωής.
Ο υλικός κόσμος του Assiah, που αντιπροσωπεύεται από το Malkuth δεν υπήρχε ακόμη, ενώ ο οίκος στον οποίο κατοικούσαν οι Πρωτόπλαστοι ήταν η σφαίρα Yesod στο κατώτερο μέρος του αστρικού. Τότε όμως η Yesod ήταν η ακριβής αντανάκλαση του Kether, και οι Πρωτόπλαστοι ζούσαν “κατ’εικόναν και καθ’ομοίωσιν” του Θεού, εκπληρώνοντας το θεμελιώδες ερμητικό ρητό “όπως Επάνω έτσι και Κάτω”. Αυτή η ιδεατή κατάσταση ήταν ίσως που προκάλεσε το φθόνο του Εωσφόρου, οδηγώντας στην προδοσία του.
Μια αχανής Άβυσσος σχηματίζεται, διαχωρίζοντας τα τρία ανώτερα Σεφιρώθ Kether, Chokmah και Binah από την υπόλοιπη Δημιουργία. Αυτές οι τρεις σφαίρες δομούν πλέον ένα άπιαστο τρίγωνο, στο κέντρο του οποίου το αυστηρό μάτι του Θεού επιβλέπει τα πάντα. Η Daath βυθίζεται μέσα σε αυτήν την Άβυσσο, και ένα νέο Δέντρο της Ζωής σχηματίζεται, ασύμμετρο και ατελές.
Η πτώση της Σεφίρας της Γνώσης διατάραξε την ισορροπία ανάμεσα στις Στήλες του Ελέους και της Κρίσης. Έτσι η Σεφίρα Geburah (Αυστηρότητα), έχοντας χάσει την πλήρη ισορροπία από την Chesed, αδυνατεί να συγκρατήσει και να διοχετεύσει αποτελεσματικά τη ζωοποιό Φλόγα, η οποία χύνεται έξω από το Δέντρο της Ζωής, σε ένα άλλο σύμπαν ύπαρξης, που η καμπαλιστική γραμματεία αποκαλεί Sitra Ahra, η Άλλη Πλευρά.
Το Σύμπαν αυτό όμως δεν ήταν άδειο. Σύμφωνα με το Zohar, πριν από τον σημερινό κόσμο ο Θεός είχε προσπαθήσει ξανά να δημιουργήσει ζωή, όμως το αποτέλεσμα ήταν ανεπαρκές. Μετά την καταστροφή των προηγούμενων κόσμων, τα απομεινάρια ή “κελύφη” τους παρέμειναν και, με την διαταραχή της Ισορροπίας, ενεργοποιήθηκαν από το Φως που ξεχυνόταν από την Geburah οδηγώντας στην δημιουργία των Κλιφώθ, των αντικόσμων της Δημιουργίας, στους οποίους το Zohar αντιστοιχίζει τους έκπτωτους βασιλιάδες της Εδώμ, τους απόγονους του Ησαύ που κυβερνούσαν τη Χαναάν πριν την διεκδικήσουν οι απόγονοι του Ιακώβ.
Δεν συμφωνούσαν όμως όλοι οι μελετητές της Καμπάλα με τη φιλοσοφία της Πτώσης. Έτσι ο Isaac Luria, όπως και οι μαθητές του, πίστευαν ότι το Sitra Ahra σχηματίστηκε από τη “θραύση των αγγείων” (shevirat ha-kelim). Καθώς η φωτεινή ακτίνα διέσχιζε σαν αστραπή τις διαδοχικές εκπορεύσεις, οι κατώτερες από αυτές δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την ισχύ της και θρυμματίστηκαν. Ένα μέρος του φωτός επέστρεψε στην πηγή του και διοχετεύθηκε σε νέες, πιο ανθεκτικές εκπορεύσεις, όμως 288 σπίθες παγιδεύτηκαν μέσα στα θραύσματα, δημιουργώντας τα κελύφη της Άλλης Πλευράς.
Μετά τη Βιβλική ή Καμπαλιστική Δημιουργία του Βιβλικού Θεού είχαμε λοιπόν την ύπαρξη τέτοιων Χαοτικών θεών που έγιναν δαίμονες μετά την Πτώση τους απ’ τον Παράδεισο (όπως και του Σατανά) σε ένα άλλο Σύμπαν ύπαρξης (η Άλλη Πλευρά όπως διαβάσαμε πρωτύτερα) μέσα στο οποίο βρίσκονται και όχι πριν την εν λόγω Δημιουργία ώστε να μην επικαλεστούμε κατά λάθος όπως προείπαμε τον Βιβλικό Θεό πριν την ξεκινήσει! Και σύμφωνα με το Αριοσατανικό ‘’Τάγμα των Εννέα Γωνιών’’, ενθυμούμαστε τα εξής για να κατανοήσουμε καλύτερα διανοητικά τι είναι αυτό που θα επικαλεστούμε:
[…Ο όρος τώρα Σκοτεινοί θεοί ανήκει στο Τάγμα των Εννέα Γωνιών (Order of Nine Angles). Σύμφωνα με τη διδασκαλία του ONA, οι άνθρωποι μπορούν να έρθουν σε επαφή με τους Σκοτεινούς θεούς μέσα από αστρικές πύλες (Star Gates)…Οι Σκοτεινοί θεοί είναι εξωδιαστατικές δυνάμεις και εξωγήινα πλάσματα, αντίστοιχα με αυτά της μυθολογίας Κθούλου του βιβλίου ‘’Νεκρονομικόν’’, οι ίδιες δηλαδή θεϊκές Οντότητες με διαφορετικά ονόματα. Ορισμένοι από αυτούς είναι: Kthunae (Κθούλου;), Davcina, Sapanur, Darkat, Atazoth, Shugura, Athusir, Budsturga, Νoctulius, Shugara, Nythra, Azanigin, Aasoth, Shaitan, Nekalah κ.α…Σύμφωνα με την Παράδοση, οι Σκοτεινοί Θεοί είναι Οντότητες οι οποίες υπάρχουν στο σύμπαν μας. Και σύμφωνα με την δική μας οπτική, αυτές οι οντότητες μπορούν να θεωρηθούν ως ¨Αιώνιοι και Χαοτικοί¨. Μπορούμε να επικαλεστούμε αυτές τις οντότητες αν κατέχουμε τα κατάλληλα ¨κλειδιά¨ για να προσεγγίσουμε τα κατάλληλα επίπεδα συνειδητότητας των Σκοτεινών θεών. Η Δοκιμασία της Αβύσσου εμπλέκει την αντιμετώπιση αυτών των όντων και την κατανόησή τους, για αυτό που είναι παρά τις ψευδαισθήσεις μας για τον ορισμό του αντίθετου και την διαμάχη του καλού και του κακού. Είναι βολικό να θεωρήσουμε τους Σκοτεινούς Θεούς ως σύμβολα που αντιπροσωπεύουν τις ενέργειες του χάους, ως προβολή της ίδιας μας της συνείδησης επάνω στο ίδιο το χάος. Ο μύστης αντιλαμβάνεται ποιο από τα παραπάνω είναι σωστό μέσα από την δοκιμασία της Αβύσσου. Ο Θρύλος παρόλα αυτά, επισημαίνει πως οι Θεοί επισκέφθηκαν τον πλανήτη μας αρκετές φορές κατά το παρελθόν, περνώντας από μία από τις πολλές αστρικές πύλες. Αυτές οι αστρικές πύλες είναι περιοχές στον χωροχρόνο όπου το σύμπαν μας και το εξώτερο σύμπαν ενώνονται. Σύμφωνα με τον Θρύλο αυτό λοιπόν, πύλες υπάρχουν δίπλα στα άστρα Dabih, Naos και Algol. Υπάρχουν επίσης ιστορίες για μία αστρική πύλη που βρίσκεται στο δικό μας Ηλιακό σύστημα, η Πύλη μέσα από την οποία οι Σκοτεινοί θεοί ήρθαν στην Γη. Πιστεύεται πως αυτή η πύλη βρίσκεται κοντά στον Πλανήτη Κρόνο…]
Μετά απ’ όλα αυτά λοιπόν (σ.σ. η Άλλη Πλευρά ή Χάος αναφέρεται και ως εξώτερο σύμπαν όπως διαβάσαμε), είστε πλέον σε θέση να καταλάβετε τι είναι όλοι αυτοί οι θεοί του Χάους ή της Αβύσσου που θα επικαλεστείτε και μέσα από το παρακάτω Γριμόριο με τον τρόπο που έχουμε διδάξει περί επίκλησης Δαιμόνων στο προηγούμενο ιστολόγιό μας (π.χ. με διαλογισμό στη Σφραγίδα κάποιου προσπαθώντας να τη δούμε τρισδιάστατα και συνεχιζόμενη επίκληση του ονόματός του σε αργό ρυθμό μέχρι να τελειώσει ο διαλογισμός) και όχι με αυτόν που αναφέρει ο συγγραφέας του επειδή δεν είναι σατανιστής όπως προείπαμε. Επίσης, υπενθυμίζουμε ότι εκείνη η Χαοτική τοποθεσία ας πούμε, αναφέρεται ως εξώτερο σκότος και στο χριστιανικό Βάπτισμα για να ολοκληρωθεί θεολογικά έτσι η όλη εικόνα που εξετάσαμε:
ΑΦΟΡΚΙΣΜΟΣ Β’ :…Ὁρκίζω σε κατὰ τοῦ σωτηριώδους πάθους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τοῦ τιμίου αὐτοῦ Σώματος καὶ Αἵματος, καὶ κατὰ τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ τῆς φοβερᾶς. Ἥξει γάρ, καὶ οὐ χρονιεῖ, κρίνων πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ σὲ καὶ τὴν συνεργόν σου δύναμιν, κολάσει εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός, παραδοὺς εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ὅπου ὁ σκώληξ ὁ ἀκοίμητος, καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται. Ὅτι τὸ κράτος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει πλέον και επιστημονική τεκμηρίωση του Χαοτικού εκείνου αντίκοσμου σε περίπτωση που ισχυριστεί κανείς ότι όλα αυτά αποτελούν θρησκευτικά παραμύθια δίχως καμιά επιστημονική βάση, καταρρίπτοντας κιόλας το ψεύδος που τον παρουσιάζει χωρίς νόμους και με αταξία ή αναρχία, με σκοπό να ταυτίσει τον Σατανισμό με μια τέτοια μηδενιστική ή αναρχική ιδεολογία ώστε να καταστρέψει κάθε οργανωμένη (με δικούς της νόμους, τάξη και ενδεχομένως θρησκεία) εθνοφυλετική λαϊκή κοινότητα του πλανήτη που εμποδίζει με την παρουσία της κάθε υλοποίηση Παγκοσμιοποίησης (σ.σ. η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί για αυτό και σατανιστές με άλλα λόγια), καταρριφθέν ψέμα με την εξής πειραματική μέθοδο:
‘’Ο παράξενος ελκυστής των αστρικών τροχιών του Ενόν έχει το σχήμα μπανάνας (σε προβολή). Μέσα στον αφηρημένο χώρο φάσεων, τα σημεία δεν διασκορπίζονται κακήν κακώς, αλλά έλκονται από τον παράξενο ελκυστή. Το χάος δεν σημαίνει γενική αταξία. Είναι ντετερμινιστικό και η αταξία περιορισμένη. Αν μεγεθύνουμε ένα τμήμα του παράξενου ελκυστή θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν τα ίδια σχέδια, μόνο που είναι πολύ μικρότερα. Αν μεγεθύνουμε πάλι ένα τμήμα αυτών των σχεδίων θα εντοπίσουμε και πάλι τις ίδιες γραμμές. Τα ίδια μοτίβα επαναλαμβάνονται επ’ άπειρον. Οι γραμμές που αποτελούν το καμπυλωτό αυτό σχήμα είναι αρκετά παχιές κι αποκαλύπτουν την αξιοπερίεργη ιδιότητά τους, να μπορούν να διχοτομούνται επ άπειρον. Καθεμία από τις γραμμές χωρίζεται στα δύο. Σε μικρότερη κλίμακα, καθεμία από τις δύο καινούριες γραμμές χωρίζεται κι αυτή με τη σειρά της σε άλλες δύο. Οι γραμμές διχοτομούνται επ’ άπειρον. Ένα σημείο που αντιστοιχεί σε μια αστρική τροχιά θα βρίσκεται πάντα σε μία από τις γραμμές αυτές, αλλά θα είναι αδύνατον να μαντέψουμε πού θα βρίσκεται το σημείο που θα αντιστοιχεί στην επόμενη τροχιά, ξέροντας μόνο ότι θα είναι σε κάποιο τμήμα του παράξενου ελκυστή’’
(σ.σ. από την ερευνητική εργασία ‘’ΑΙΤΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΧΑΟΣ – ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ’’, του Ανεστίδη Ιωάννη και Σιωπίδη Ιωάννη)
