«Έβαλε νόμο ο Σόλων, απαγορεύοντας στη γυναίκα να βγαίνει έξω φορώντας περισσότερα από τρία φορέματα, είτε να κρατά φαγώσιμα ή πιοτό που να αξίζει περισσότερο από ένα οβολό, είτε να νυχτοπερπατεί, εξόν με αμάξι που μπροστά του φέγγει λυχνάρι» (Πλουτ. Σόλων, 21). Δημόκριτος (Απ. 110): «γυνή μη ασκείτω λόγον˙ δεινόν γαρ» («η γυναίκα να μην εξασκείται στο ρητορικό λόγο, γιατί είναι κακό πράγμα») & «Είναι η πιο μεγάλη προσβολή για τον άντρα να κυβερνάται από γυναίκα» (Απ. 111)
Ησίοδος στη Θεογονία: ''Ποτέ μην αφήσεις να σε ξεμυαλίσει η γυναίκα η κουνοκώλα ούτε η κολακείες της που
μ’ αυτές να σε τυλίξει θέλει. Κι ακόμα Η γυναίκα είναι μια συμφορά, μια ωραία συμφορά, μια καλοστημένη παγίδα που μέσα
της πέφτουν οι άνθρωποι''. «ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Δεν είναι η μάνα που γεννάει αυτό που λένε παιδί της˙ θρέφει μονάχα το νέο το σπέρμα˙ ο άνδρας που σπέρνει αυτός γεννά˙ εκείνη, σαν ξένη, το φύτρο σώζει, αν ο θεός γερό τ’ αφήσει. Και θα σου φέρω απόδειξη σ’ αυτό που λέω: πατέρας γίνεται να υπάρξει δίχως μάνα, να, μάρτυρας εμπρός του Ολύμπιου Δία η κόρη, που μέσα σε κοιλιάς δε θρέφηκε σκοτάδια» (Αισχύλος, Ευμενίδες). «Είσαι γυναίκας δούλος; (....) όσο εγώ θα ζω, γυναίκα δε θα διαφεντεύει. (...) Άνδρας δε θα είμαι εγώ, αν αυτή ατιμώρητα κλωτσάει την ισχύ μου» (Σοφοκλής, Αντιγόνη). «Ω Δία, γιατί στου ήλιου το φως να φέρεις τις γυναίκες τις δολερές, τα πλάσματα των ανδρών τον όλεθρο;(...) Να χαθείτε, ποτές δε θα χορτάσω να σας μισώ, γυναίκες....γιατί οι γυναίκες είναι πάντα κακές.(....) Κι αν κρεμαστεί των γυναικών η φάρα ολάκερη... εγώ τη γνώμη δεν αλλάζω (Ευριπίδης, Ιππόλυτος). Παλλαδάς (Π.Α., XI 381): Κάθε γυναίκα είναι χολή˙ δυο στιγμές καλές χαρίζει: τη μια στον νυφικό θάλαμο, και την άλλη στον θάνατό της.
Την ίδια εποχή που η χριστιανική (και σατανική δική μας) Εκκλησία μαζί με κάποιους εναπομείναντες εθνικά σκεπτόμενους ανθρώπους αντιστέκονται (π.χ. μαζεύοντας υπογραφές για μηνύσεις και αγωγές) αυτή τη στιγμή απέναντι στα παγκοσμιοποιητικά σχέδια με πρόσχημα την πανδημία του Κορωνοϊού (εν αντιθέσει με τις νεοπαγανιστικές οργανώσεις σαν το ‘’Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών’’ τάχα μου υπερασπιστών της ανθρώπινης ελευθερίας να το έχουν βουλώσει με θράσος αποφεύγοντας να θίξουν αυτό το θέμα) που φτάνουν στο σημείο μέχρι και να δολοφονήσουν κόσμο με τα αμφιλεγόμενα και πειραματικά τους εμβόλια (τα οποία θέλουν μάλιστα και να επιβάλλουν παρανόμως υποχρεωτικά), όπως καταδεικνύουμε στην αρθρογραφία του προηγούμενου και παρόντος ιστολογίου μας, μία ακόμα παραπλάνηση του κόσμου είδαμε να συμβαίνει αυτές τις μέρες επ’ αφορμή ενός πανελλήνιου συνεδρίου για την υπογεννητικότητα, με σκοπό να παρουσιαστεί ότι δήθεν η θεοκρατία και η Συντηρητική κοινωνία ευθύνεται για όλα αυτά που περνάει και σε αυτό το θέμα (δηλ. στο να φτιάξει οικογένεια), λες και συνεχίζουμε να ζούμε στην εποχή του Βυζαντίου και της Ιεράς Εξέτασης ακόμα χωρίς να έχει εμφανιστεί ποτέ η σημερινή παγκοσμιοποιημένη και άκρα αντιθρησκευτική κοινωνία, απόρροια του Διαφωτισμού! Με άλλα λόγια, προσπαθούν οι παγκοσμιοποιητές να αποπροσανατολίσουν και πάλι τον κόσμο, δείχνοντάς του ως εχθρό κάθε έναν που τους πολεμάει στις μέρες μας ώστε να μην καταπολεμηθούν οι ίδιοι!
Έτσι λοιπόν άδραξαν την ευκαιρία, μαζί με το ’’Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών’’ (ανθελλήνων στην πραγματικότητα και γιατί όπως θα διαπιστώσουμε) που τάχα μου κόπτεται για την επαναφορά της αρχαιοελληνικής θρησκείας, να χτυπήσουν ένα συνέδριο για την υπογεννητικότητα επειδή θα συμμετείχαν σε αυτό εκκλησιαστικοί παράγοντες, προσπαθώντας δηλαδή να ρίξουν το φταίξιμο σε αυτούς και όχι στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της τεχνοκρατικής Δύσης που είναι αποκλειστικά αυτή η μόνη υπεύθυνη για την υπογεννητικότητα στην εποχή μας. Διότι αν ευθύνονταν πράγματι ο σκοταδιστικός μεσαίωνας κάποιας θεοκρατίας για αυτό, τότε ισλαμικές χώρες σαν το Πακιστάν λόγου χάρη θα είχαν απομείνει μόλις με ένα κάτοικο στη χώρα τους, αν συμπεριλάβουμε και τις άθλιες κοινωνικές συνθήκες εκεί πέρα σε σχέση με τις προηγμένες κάποιας Σκανδιναβικής χώρας. Παρόλο όμως που εκείνο το σκανδιναβικό επίπεδο διαβίωσης είναι πολύ καλύτερο σε σχέση με αυτό της Ελλάδας και σε επίπεδο υψηλότερων μισθών, παρατηρούμε ότι η υπογεννητικότητα μαστίζει και εκείνες τις κοινωνίες!
Καταλαβαίνουμε συνεπώς ότι πλουσιότερη ζωή δεν σημαίνει και μείωση της υπογεννητικότητας, αφού οι αυξημένοι μισθοί σε εκείνες τις προηγμένες χώρες δεν έφεραν ανάλογη αύξηση και στους απογόνους τους! Αντιθέτως, οι πενιχροί μισθοί του Πακιστάν συνεχίζουν να τους αυξάνουν, όπως αυξάνονταν κάποτε και στην ελληνική κοινωνία μας με πολύ χαμηλότερο από το σημερινό βιοτικό της επίπεδο, ιδίως σε θρησκευόμενες οικογένειες που ήταν σχεδόν πάντα πολύτεκνες! Και αντί να θεωρηθούν τέτοιες θεοκρατικές ή έστω θρησκευόμενες κοινωνίες ως πρότυπα για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας, αντιθέτως παρουσιάζονται ως εμπόδια(!) στη σημερινή κοινωνία που δολοφονεί τα παιδιά της πριν καν γεννηθούν, την ίδια ώρα όπου όλο και περισσότερα παιδιά, μας εποικίζουν από αφροασιατικές χώρες που παρέμειναν θεοκρατικές, αντικαθιστώντας έτσι μέχρι και τα μελλοντικά σατανικά παιδιά που θα γεννιόντουσαν από μουσουλμανικά που θα έρθουν και τα οποία η μουσουλμανική τους θρησκεία τα μαθαίνει σε εορτή τους να λιθοβολούν τον Σατανά, όπως υπενθυμίζουμε απ’ το προηγούμενο ιστολόγιό μας:
‘’Tην επόμενη μέρα οι πιστοί αναχωρούν για τη κοιλάδα του Αραφάτ ενώ την τρίτη μέρα παραμένουν στους πρόποδες του βουνού και προσεύχονται από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του ήλιου. Με τη δύση του ήλιου οι προσκυνητές αναχωρούν από το Αραφάτ και προχωρούν προς την κοιλάδα της Μουντζαλίφα, το μέρος όπου θα συγκεντρώσουν 49 βότσαλα για να λιθοβολήσουν τον Σατανά, στο τελετουργικό που θα γίνει την επόμενη μέρα στην κοιλάδα της Μίνα. Με τον τρόπο αυτό αναπαριστούν την πράξη του Προφήτη Αβραάμ, ο οποίος, σύμφωνα με τη μουσουλμανική παράδοση, λιθοβόλησε τον Διάβολο τρεις φορές όταν εκείνος προσπαθούσε να τον μεταπείσει και να τον κάνει να παρακούσει την εντολή του Θεού να θυσιάσει τον γιο του τον Ισμαήλ’’
Αυτό λοιπόν που ενόχλησε στην πραγματικότητα ένα τέτοιο συνέδριο, είναι ακριβώς ο φόβος μη τυχόν επιστρέψουν εκείνοι οι ενοχλημένοι και πάλι σε μια τέτοια παραδοσιακή κοινωνία ‘’Πατρίδας-Θρησκείας-Οικογένειας’’, παύοντας άπαξ διαπαντός τα παγκοσμιοποιητικά σχέδια και όσων τα αποδέχονται ή υπηρετούν τάχα μου για την ελευθερία να κάνει ότι θέλει ο καθένας με το σώμα του και ιδίως η γυναίκα με τη μήτρα της! Εξορισμού όμως, όταν ένα τέτοιο άτομο σκέφτεται έτσι ατομιστικά και εγωιστικά, κοιτάζοντας την πάρτη του και μόνο για να το πούμε πιο απλά, είναι φύσει αδύνατον να υπηρετεί την οποιαδήποτε συλλογικότητα ή ομαδικότητα μέσα στην κοινωνία που υπερβαίνει τα ατομικά του θέλω, είτε μιλάμε για οικογένεια είτε για κάτι ευρύτερο που περιλαμβάνει περισσότερους ανθρώπους όπως μια θρησκεία και ένα έθνος ή πατρίδα, οπότε πάντα θα είναι χρήσιμο για κάθε παγκοσμιοποίηση που δεν δύναται να απειληθεί ποτέ από μεμονωμένα άτομα ή μειοψηφικές έστω ομάδες αριθμητικά, αφού θα μπορεί έτσι να τα ελέγχει και να τα καταστέλλει ευκολότερα σε σχέση με μια οργανωμένη κοινωνία εθνικά και θρησκευτικά που θα ελέγχει τα εκατομμύρια των πολιτών της μόνον εκείνη! Αυτό που θα πρέπει να αλλάξει κατά συνέπεια σε κάθε Δυτική κοινωνία σήμερα που μαστίζεται από υπογεννητικότητα, είναι η ίδια επιστρέφοντας στη μεσαιωνική θεοκρατία που της επέτρεπε να έχει περισσότερα παιδιά για τους εξής οργανωτικούς της λόγους, όπως ενθυμούμαστε και πάλι από το προηγούμενο ιστολόγιό μας (σχετικό κείμενο απ’ το μπλογκ ‘’Θεόδοτος’’):
[…Όποιον άνθρωπο και να ρωτήσουμε στην εποχή μας, εάν αισθάνεται ήσυχος, ήρεμος, θα μας απαντήσει, αυθόρμητα, πως όχι, θα μας πει ότι νοιώθει πως ‘έχασε την ησυχία του’. Με αυτή την απάντηση εννοεί πολλά: το αίσθημα ανασφάλειας, το καθημερινό άγχος, την οικονομική αβεβαιότητα, το φόβο για το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά του και τα πρότυπα ζωής που λαμβάνουν, τους γρήγορους ρυθμούς, την ίδια την υπαρξιακή ανησυχία. Πως φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Πότε για πρώτη φορά ο δυτικός άνθρωπος άρχισε να “χάνει την ησυχία του”; Αυτά είναι τα θέματα που θα εξετάσουμε ακολούθως. Ότι είχε απομείνει από τη ‘μεσαιωνική ησυχία’, τελείωσε οριστικά όταν ‘εκείνοι’ κάθισαν, το έτος 1789, ‘εξ αριστερών΄ της Αντικειμενικής Αλήθειας. Λίγο πρωτύτερα, ‘εξ αριστερών’ της Αντικειμενικής Αλήθειας είχε καθίσει και ο προτεσταντισμός, χαρίζοντας μας τον καπιταλισμό και την ανησυχία. Έτσι κυλούσαν οι ημέρες της μεσαιωνικής ησυχίας: δεν υπήρχε ποτέ βιασύνη στην εργασία, δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον στο να παραχθεί ένα αντικείμενο σε σύντομο χρόνο ή και πολλά να παραχθούν σ’ ένα ορισμένο χρόνο. Η διάρκεια της περιόδου παραγωγής καθοριζόταν από δύο παράγοντες: α) απ’ τις ανάγκες της ανθεκτικότητας και της ποιότητας του προϊόντος και β) από τις φυσικές ανάγκες του εργαζόμενου. Η παραγωγή ήταν δραστηριότητα προσώπων των οποίων η ύπαρξη πραγματωνόταν στην εργασία γι’ αυτό και αυτή (η παραγωγή) ακολουθούσε τους νόμους υπάρξεων με σώμα, όπως η διαδικασία ανάπτυξης ενός δένδρου βρίσκει σκοπό και μέτρο στις εσωτερικές ανάγκες αυτών των ζωντανών υπάρξεων…Λίγο αργότερα, η ησυχία δέχεται ένα νέο πλήγμα, αυτή τη φορά από την αριστερά της υλιστικής ισότητας. Ένας κόκκινος, τώρα, Λεβιάθαν ξεσηκώνει, επαναστατεί, ματώνει τους δρόμους για να φέρει τη δικαιοσύνη, να δώσει την ευτυχία στον Όλιβερ Τουίστ. Μάταια! Και πάλι προέκυψε η ανησυχία: πολύ το μίσος, βαριά η ύλη, μάτια χωρίς ουρανό, ζωή χωρίς ελευθερία. Πολύ η ανησυχία. Πέρασαν τα χρόνια, και ήλθε η ‘νέα αριστερά’ της τρέλας, της ξέφρενης ηδονής, της ψυχεδέλειας, οι χημικοί εφιάλτες του ’60: ανησυχία για τα παιδιά σου, για τις κόρες και τους γιούς σου. Και μετά ήλθαν και τα όπλα, οι εκρήξεις, οι βόμβες, το αίμα, παντού, σε κάθε άκρη η ανησυχία. Λίγο αργότερα, να σου ξανά να ορθώνεται η αριστερά της Αλήθειας κείμενη, φιλελεύθερη ρομφαία: παγκοσμιοποιεί το μέλλον και τη ζωή σου, μαύροι, κίτρινοι και μελαμψοί επιδρομείς δημιουργούν ανησυχία στη γειτονιά σου, στα όμορφα νυχτερινά τοπία της πατρίδας σου δεν πηγαίνεις πια γιατί ανησυχείς, φοβάσαι. Τα πέρατα του κόσμου κτυπούν την πόρτα σου. Σου στερεί όμως και την αξιοπρεπή δουλειά, σου μειώνει τα μεροκάματα η φιλελεύθερη ρομφαία, σε βάζει στο σκλαβοπάζαρο της αγοράς και εσύ τρέχεις, αγχώνεσαι, ανησυχείς…]
Εις ότι αφορά τέλος τον χαρακτηρισμό μας περί ανθελλήνων Εθνικών που προωθούν και καλά την αρχαιοελληνική θρησκεία, μόνο σαν καρναβάλια στην πραγματικότητα, ναι μεν σωστά κατακρίνει τον χριστιανισμό για τη μισογυνία του λέγοντας τη μισή αλήθεια όμως όπως θα διαβάσουμε εν συνεχεία σε σχετικό δημοσίευμά τους για το εν λόγω συνέδριο, αλλά αυτό που δολίως αποκρύπτει είναι τόσο την πολυτεκνία των όσων χριστιανικών οικογενειών έχουν απομείνει σε σχέση με των αθεϊστικών που σπαράζονται από διαζύγια λόγω φεμινισμού που βάζει την καριέρα και την καλοπέραση πάνω από τη δημιουργία οικογένειας, όσο και, την ίδια ακριβώς με τη χριστιανική, αντιμετώπιση της γυναίκας ως αναπαραγωγικό ον στην πολυθεϊστική και δημοκρατική αρχαία Αθήνα, διότι (αν δεν το αποκρύψουν αυτό) τότε θα πέσουν σε αντίφαση τούτοι οι αρχαιοελληνιστές που κατηγορούν τον χριστιανισμό για καταπάτηση της γυναικείας ελευθερίας, λέγοντας πιο συγκεκριμένα τα εξής στο δημοσίευμά τους:
‘’Στον αντίποδα του μονοθεϊστικού δόγματος, η κοινωνική εφαρμογή του οποίου παράγει ολοκληρωτισμό, περιορισμό των ελευθεριών, ποινικοποίηση της απόλαυσης, σκοταδισμό και εθελοδουλία, βρίσκεται ο ελληνικός πολυθεϊστικός τρόπος αντίληψης του Κόσμου και του Είναι, η κοινωνική εφαρμογή του οποίου έδωσε τον πολιτισμικό πλουραλισμό εντός του ελληνικού Έθνους, τις πολιτικές ελευθερίες, την θρησκευτική ανοχή, την απενοχοποιημένη απόλαυση, την αυτοδιάθεση του σώματος’’
Το πόσο ψέματα λένε ή το πόσο άσχετοι είναι με τον αρχαιοελληνισμό που υποτίθεται ότι πρεσβεύουν όταν μιλάνε για πολιτικές ελευθερίες και αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, το αντιλαμβανόμαστε πανεύκολα μέσα από την ίδια την αρχαιοελληνική κοινωνία που οι ίδιοι τους επικαλούνται, ιδίως αν κοιτάξουμε τη δημοκρατική της έκφραση στην Αθήνα, σε περίπτωση που αποκηρύξουν την σπαρτιατική κοινωνία επειδή εκείνη την εποχή ήταν πράγματι ολοκληρωτική σαν του χριστιανικού Μεσαίωνα που κατηγορούν. Με δυο λόγια λοιπόν, θα λέγαμε ότι η Αθήνα για περισσότερο από δυο αιώνες αποτελούσε κυρίαρχη στρατιωτική και πολιτική δύναμη στον ελλαδικό χώρο, με αποτέλεσμα να έχουμε μια πλήρη εικόνα της ζωής της τότε, αλλά και του γάμου που ήταν απολύτως απαραίτητος επειδή η μη τήρηση του θρησκευτικού του τύπου συνεπαγόταν τη μη γνησιότητα των παιδιών, καθώς τα νόθα δεν μπορούσαν να φέρουν μετά την ενηλικίωσή τους τον τίτλο του πολίτη! Γιατί όμως η απόκτηση νόμιμων και γνήσιων τέκνων, αποτελούσε τον κύριο σκοπό για τον οποίο οι Έλληνες και ειδικότερα οι Αθηναίοι παντρεύονταν; Χαρακτηριστικό και διαφωτιστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα του ρήτορα Δημοσθένη (Κατά Νεαίρας, LIX, §122): «… γιατί αυτό θα πει γάμος, δηλαδή να κάνει παιδιά και να εγγράψει τα παιδιά του… στους δημότες και να παντρεύει τις θυγατέρες του… με πολίτες. Γιατί… τις γυναίκες τις έχουμε, για να μας κάνουν παιδιά και για πιστούς φύλακες του σπιτιού…».
Τις γυναίκες λοιπόν τις είχανε για να τους κάνουν παιδιά και όχι για να τις αφήνουμε να αποφασίζουν εκείνες το τι θα κάνουν πάνω σε αυτό το θέμα, όπως σήμερα! Επιπλέον, η θέση της συζύγου τουλάχιστον στην Αθήνα, σκιαγραφείται εύγλωττα από τον Δημοσθένη (Κατά Νέαιρας 59.118-122) «τις εταίρες τις έχουμε για την ηδονή, τις παλλακίδες για τις καθημερινές φροντίδες, τις συζύγους για να μας κάνουν παιδιά νόμιμα και για να έχουμε και έναν πιστό φύλακα για το σπίτι». Συνεπώς, ο προφανής λόγος στην αθηναϊκή κοινωνία είναι η διαιώνιση του είδους, με την οποία ο άνδρας θα εξασφαλίσει φροντίδα στα γηρατειά του, παραδοσιακή κήδευση, αλλά και συνέχιση της οικογενειακής λατρείας μετά το θάνατο. Η νομοθεσία επάνω στο θέμα της αγαμίας πρεσβεύει ότι ο άγαμος άνδρας μετά τα 35 πληρώνει ετήσιο πρόστιμο (Πλάτων, Νόμοι 721d) και δεν δύναται να εκλεγεί άρχοντας, στρατηγός ή να κατέχει υψηλό αξίωμα. Ρατσιστικά πράγματα συνέβαιναν λοιπόν, με βάση τα σημερινά κοινωνικά δεδομένα, σε εκείνες τις κοινωνίες πριν εμφανιστεί ο Χριστιανισμός και καμιά αναρχικού τύπου ελευθεριότητα όπου ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Με αφορμή ένα σοβαρό και υπαρκτό πρόβλημα, αυτό της υπογεννητικότητας, οι ημεδαποί θεοκράτες διοργανώνουν «συνέδριο» με θέμα τον εκκλησιαστικό έλεγχο των γεννήσεων υπό τον ψευδότιτλο περί «Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές».
Αυτοί που θεοποίησαν τον αναχωρητισμό από την κοινωνία, αυτοί που πρότειναν ως κοινωνική οργάνωση τον μοναχισμό απουσία του άλλου φύλου, αυτοί που αναρωτήθηκαν αν η γυναίκα έχει ψυχή, αυτοί που θεωρούν το γυναικείο φύλο ως υπεύθυνο για την «πτώση» του ανθρώπου, αυτοί που αν δεν υπήρχε η τεκνοποίηση αλλά μόνο η ευχαρίστηση, θα είχαν εξαφανίσει το γυναικείο φύλο, όπως εξαφάνισαν τις εθνικές θρησκείες, τις αυτόχθονες παραδόσεις, τους παραδοσιακούς λαούς, έρχονται σήμερα με ύφος και θράσος να εκφέρουν άποψη περί του προβλήματος της υπογεννητικότητας.
Αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως «άγαμοι», αυτοί που δεν τεκνοποιούν ακολουθώντας τις επιταγές του δόγματός τους, αυτοί που βιοπορίζονται από την λεηλασία του δημόσιου ταμείου και δεν γνωρίζουν τι εστί να μεγαλώνεις ένα παιδί, έρχονται σήμερα ως θρασείς παραβολάνοι μιας μεσαιωνικής εποχής να υποδείξουν τα όρια της γονιμότητας και της τεκνοποΐας, όπως τα επιθυμεί η μισογυνική θρησκεία τους.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια δριμεία επίθεση της θεοκρατίας, εις βάρος των πολιτικών και θρησκευτικών ελευθεριών στην χώρα μας. Πίσω από την απαίτηση για τον εκκλησιαστικό έλεγχο των γεννήσεων, υποκρύπτεται η δόλια προσπάθεια της θρησκείας της απάτης να κοινωνικοποιήσει το θεολογικό της δόγμα.
Η ένοχη σιωπή από την πλευρά της πολιτείας, η οποία αντί να καταγγέλλει, την «χριστιανορθόδοξη θεολογική λύση του δημογραφικού προβλήματος» που προτείνεται από τους θεοκράτες, συνηγορεί υπέρ της, αποτελεί ένα έωλο άλλοθι στην προσπάθειά της να καλύψει τις δικές της τεράστιες ευθύνες που οδήγησαν στην οικονομική δυσπραγία και τον κοινωνικό αυτοματισμό. Άλλωστε οι πολιτικές που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, συνέτειναν ώστε το ποθούμενο αγαθό της ευημερίας των πολιτών, καθώς και το ζητούμενο αγαθό της κοινωνικής συνοχής, να αντιμετωπίζονται ως «απειλές» από τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Ποιός σώφρων, δημιουργικός και διαθέτων τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό νέος άνθρωπος, θα επιλέξει να εργαστεί και να δημιουργήσει οικογένεια σε μια παπαδοκρατούμενη χώρα, όταν βλέπει να καταβροχθίζονται τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, σαν «κόλλυβα σε ψυχοσάββατο» από τους θεράποντες της ραστώνης, της ομφαλοσκοπίας και της παρά φύσιν μετάδοσης της θρησκευτικής εμπειρίας; Αντί τα χρήματα να επενδύονται στην πραγματική οικονομία, δημιουργώντας πλούτο, ανάπτυξη και νέες θέσεις καλά αμειβόμενης εργασίας, σπαταλώνται αφειδώς προς μοναστήρια, ευχέλαια, μνημόσυνα και λοιπές σκοτεινές διαδρομές.
Ωστόσο το σοβαρότατο πρόβλημα που συνιστά μια τέτοια απόπειρα που «κοινωνικοποιεί» το ορθόδοξο δόγμα, είναι το γεγονός ότι η επιβολή των ορθόδοξων προτεραιοτήτων πάνω στο κοινωνικό σώμα, παράγει έναν ιδιότυπο ολοκληρωτισμό, ο οποίος εμφανίζεται να έχει «θεία» επιβεβαίωση και παπαδίστικη επιτήρηση. Οι θεοκράτες με την εμμονή τους να επιδιώκουν να καθορίζουν τις ζωές μας, θέτουν υπό αίρεση το κατοχυρωμένο και αναφαίρετο δικαίωμα, τουλάχιστον στις ευνομούμενες πολιτείες, του Habeas Corpus και επαναπροσδιορίζουν με ορθόδοξους θεολογικούς όρους, ότι «η θέση των γυναικών είναι προορισμένη με μοναδικό στόχο την αναπαραγωγή», αφαιρώντας τους συγχρόνως το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιες πως θα διαθέτουν το σώμα τους και για ποιους σκοπούς.
Όποιος βέβαια θέλει να ζει υπό τις διαταγές, τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς που θέτει το «ιερό» βιβλίο «Πηδάλιον», μπορεί να απελευθερώσει τον δημόσιο χώρο από τον μεσαιωνισμό του μαύρου ράσου και να πάρει τους παπάδες στο σπίτι του, ως επιτηρητές της μετάνοιας, της ξηροφαγίας, της απαρέγκλιτης νηστείας, της επίβλεψης ότι το σεξ θα γίνεται μόνο με σκοπό την τεκνοποιία και μόνο με προκαθορισμένη ερωτική στάση, την «ιεραποστολική».
Στον αντίποδα του μονοθεϊστικού δόγματος, η κοινωνική εφαρμογή του οποίου παράγει ολοκληρωτισμό, περιορισμό των ελευθεριών, ποινικοποίηση της απόλαυσης, σκοταδισμό και εθελοδουλία, βρίσκεται ο ελληνικός πολυθεϊστικός τρόπος αντίληψης του Κόσμου και του Είναι, η κοινωνική εφαρμογή του οποίου έδωσε τον πολιτισμικό πλουραλισμό εντός του ελληνικού Έθνους, τις πολιτικές ελευθερίες, την θρησκευτική ανοχή, την απενοχοποιημένη απόλαυση, την αυτοδιάθεση του σώματος.
Το διακύβευμα λοιπόν για την ποιότητα του βίου μας είναι άμεσα εξαρτώμενο από το θρησκευτικό κοσμοείδωλο και την κοινωνική του εφαρμογή και συνοψίζεται στο δίλημμα: Ελληνισμός ή βαρβαρότητα.
Και ακριβώς επειδή η σύγχρονη κοινωνία, στην συντριπτική της πλειονότητα, δεν θα επιλέξει «βαρβαρότητα» και θα γυρίσει την πλάτη στις σκοτεινές επιδιώξεις των θεοκρατών, καλό θα ήταν να το ξανασκεφθούν οι «λαϊκοί και κληρικοί» διοργανωτές του συνεδρίου και να αποφασίσουν την ακύρωσή του. Ιδιαίτερα στους καιρούς που διάγουμε η κοινωνία δεν σηκώνει τέτοιες προκλήσεις.
ΠΗΓΗ: https://www.ysee.gr/398.html
Σάλος με το συνέδριο γονιμότητας
Xαμός με το συνέδριο γονιμότητας: το πάνελ που απαρτίζεται κυρίως από άνδρες και το σεξιστικό σποτ.
Τσουνάμι αντιδράσεων προκλήθηκε από το σεξιστικό και σκοταδιστικό «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας», το οποίο τελούσε υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο σάλος ξεκίνησε με την προβολή του αναχρονιστικού σποτ του συνεδρίου γονιμότητας που θα πραγματοποιηθεί στα Ιωάννινα, όπου λίγο-πολύ μια 40χρονη γυναίκα που δεν έχει κάνει παιδιά παρουσιάζεται υπό υποτιμητικό και ενοχοποιητικό φως. Στη συνέχεια, αποκαλύφθηκε ότι στο συνέδριο θα δώσει την… εμπεριστατωμένη του άποψη για τη γυναικεία γονιμότητα ένα πάνελ από ιερείς, πολιτικούς, ακόμα και τηλεστάρ – στην πλειοψηφία τους άνδρες.
Μετά τα αρνητικά σχόλια, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου απέσυρε την αιγίδα της από το συγκεκριμένο συνέδριο αργά το βράδυ του Σαββάτου. Νωρίτερα, είχε ανακοινωθεί ότι και η ΕΡΤ και το ΑΠΕ αποσύρονται από χορηγοί επικοινωνίας.
Με ανάρτησή του στο Twitter ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Θεόδωρος Λιβάνιος επισημαίνει ότι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση είναι αδιαπραγμάτευτο και ανακοινώνει ότι η ΕΡΤ και το ΑΠΕ-ΜΠΕ αποσύρονται από χορηγοί επικοινωνίας του πρώτου συνεδρίου γονιμότητας και αναπαραγωγικής αυτονομίας, που πρόκειται να γίνει στα Ιωάννινα, 2 με 4 Ιουλίου.
To προωθητικό σποτ που προκάλεσε οργή
Στο βίντεο αναφέρεται:
«Και ξαφνικά, έρχεται η μέρα που κλείνεις τα πολλά. Κι έτσι απλά, αρχίζει ο απολογισμός. Όχι γι’ αυτά που έκανες, αλλά γι’ αυτά που θα έπρεπε να έχεις κάνει. «Άντε τι κάθεσαι; Πότε θα παντρευτείς; Πότε θα γίνεις μάνα;». Κι αναρωτιέσαι: Πέρασες στο πανεπιστήμιο. Έπιασες μια καλή δουλειά. Γνώρισες τον άνδρα των ονείρων σου. Και ξαφνικά μαθαίνεις πως αυτό το 4 στον διψήφιο αριθμό της ηλικίας σου, δεν σου επιτρέπει να γίνεις μητέρα. «Τι έχω κάνει λάθος;». Τίποτα δεν έχεις κάνει λάθος. Απλά δεν γνώριζες. Αν ονειρεύεσαι να κάνεις την δική σου οικογένεια αύριο, φρόντισε να ενημερωθείς σήμερα», ακούγεται στο διαφημιστικό σποτ.
Κάτω από το επίμαχο βίντεο, που αναρτήθηκε στο YouTube, δεκάδες χρήστες εκφράζουν την δυσαρέσκειά αλλά και την οργή τους με το περιεχόμενο, που χαρακτηρίζουν «ενοχοποιητικό, ρατσιστικό, στερεοτυπικό και οπισθοδρομικό», σημειώνοντας ότι είναι «υποτιμητικό για όλες τις γυναίκες, είτε έχουν παιδιά είτε όχι».
Κατακραυγή από επιφανείς προσωπικότητες
Την αποχώρησή τους ανακοίνωσαν οι καλλιτέχνες Καίτη Γαρμπή και Διονύσης Σχοινάς, όπως και οι παρουσιάστριες Ράνια Θρασκιά και Ναταλί Κακκαβά, καταγγέλλοντας πως δεν γνώριζαν το περιεχόμενο του συνεδρίου, όταν δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε διαφημιστικά βίντεο.
Επίσης, κατέβηκαν από το site της διοργάνωσης όλα τα βίντεο (φωτογραφία επάνω) στα οποία συμμετείχαν καλλιτέχνες και άλλα δημόσια πρόσωπα.
Μεταξύ των επικρίσεων στο διαδίκτυο, και αυτή της δημοφιλούς τραγουδίστριας Καίτης Γαρμπής, στην οποία πριν από λίγο καιρό είχε ζητηθεί να απευθύνει πρόσκληση για το συνέδριο. Η κα Γαρμπή εμφανίστηκε εξοργισμένη με το προωθητικό βίντεο, και ανακοίνωσε ότι αποσύρει την στήριξή της.
«Πριν από μερικές εβδομάδες που ζητήθηκε από τον κύριο Κωνσταντίνο Πάντο, τον γυναικολόγο που με βοήθησε μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης να φέρω στον κόσμο το παιδί μου, να κάνω ένα βίντεο όπου θα απευθύνω πρόσκληση για το συνέδριο γονιμότητας. Επειδή του χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη, δέχτηκα να το κάνω. Πριν από λίγο όμως είδα το προωθητικό βίντεο και εξεπλάγην! Εδώ παρουσιάζουν τη γυναίκα σαν ένα κομμάτι μιας αναπαραγωγικής διαδικασίας χωρίς το δικαίωμα ελεύθερης βούλησης! ΝΤΡΟΠΗ! Δεν θα στήριζα ποτέ τέτοιες προσεγγίσεις και εννοείται πως εγώ και Διονύσης ΔΕΝ δεν θα είμαστε εκεί», έγραψε στο μήνυμά της.
Και η Νάταλι Κακαβά απέσυρε τη στήριξή της γράφοντας στο twitter: Θέλω να δηλώσω κι εγώ δημόσια πως δεν συμφωνώ καθόλου με το σποτ το οποίο κυκλοφόρησε για το #συνεδριο υπογονιμοτητας..Καθε γυναίκα οφείλει να ορίζει το σώμα,τη ζωή και την ψυχή της όπως εκείνη θέλει.. Αποσύρω τη στήριξη μου και δεν θέλω να έχω καμία συμμετοχή.
Αντίθετη με το βίντεο και η Ράνια Θρασκιά η οποία έγραψε:
Επειδή με ρωτάτε, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το video για το συνέδριο γονιμότητας, με βρίσκει ΚΑΘΕΤΑ αντίθετη ως γυναίκα και ως σύμβουλο ψυχικής υγείας. Η άποψή μου έχει αποτυπωθεί δημοσίως, στο παρακάτω post IG με αφορμή τη γιορτή της μητέρας στις 9/5/21 #συνέδριο #γονιμότητα.
Ανακοίνωση και από τη ΓΓ Ισότητας Φύλων Στον απόηχο της κατακραυγής, η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των φύλων απέσυρε και αυτή την υποστήριξή της από το συνέδριο γονιμότητας, γεγονός που πάντως δεν φάνηκε να ηρεμεί τα πνεύματα.
ΠΗΓΗ: https://www.tanea.gr/2021/06/13/greece/salos-me-to-synedrio-gonimotitas/