- ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΟΒΙΑΣ...
Ἀσταμάτητο γέλωτα μᾶς ἔχουν προκαλέσει ὅλες αὐτὲς τὶς μέρες ὅσοι τάσσονται κατὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας μὲ βαρεῖς χαρακτηρισμοὺς ἐξ αἰτίας ἑνὸς ἐπερχόμενου νομοσχεδίου γιὰ τὸν γάμο(!) τῶν γκέϊ, ὅταν ὅλοι μας γνωρίζουμε ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἐνσαρκώθηκε ὁ ἄνθρωπος ὑπόκειται στοὺς νόμους τῆς Φύσεως ποὺ ἀναγνωρίζει παρὰ μόνο ἀρσενικὸ καὶ θηλυκὸ μὲ τὰ ἀντίστοιχα γεννητικά τους ὄργανα, πλὴν κάποιων ἐξαιρέσεων σὰν τῆς ὕαινας (ποὺ ἔχει καὶ ἀδρανοποιημένο ὅμως τσουτσούνι!) καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ Βιβλικοῦ Θεοῦ ποὺ τὸν πιστεύουν ὅσοι θρησκόληπτοι τάσσονται ἀντιφατικὰ ὡς ἐκ τούτου ἐνάντια σὲ τέτοιου εἴδους ἑρμαφρόδιτα ἢ ὁμοφυλόφιλα πλάσματα, ὅπως τὸν περιγράφουν ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ Μασόνοι πιστοί του (ποὺ κινοῦν τὰ νήματα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων στὴν ἐποχή μας), ἐνθυμούμενοι τὰ ἑξῆς σχετικὰ ἀπὸ τὴν ἐγκυκλοπαίδεια τῆς ἐλευθέρας τεκτονικῆς (ποὺ καταδείξαμε στὸ προηγούμενο ἄρθρο μας): ‘’...Τὴν σημασίαν τὴν ὁποίαν ὁ Τεκτονισμὸς ἀποδίδει εἰς τὴν ἔκφρασιν τοῦ Μ.Α.Τ.Σ. [τοῦ Θεοῦ, ὡς «Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος»] τὴν καθιστᾶ σαφέστατα νοητὴν τὸ ἐντὸς τοῦ φωτεινοῦ Δέλτα [τριγώνου] ἀνέκφραστον ὄνομα μὲ τὰ τέσσερα ἑβραϊκὰ στοιχεῖα «Γιόδ, Χέ, Βάου, Χέ» [Γιαχβέ]. Ἡ ἀπόκρυφος σημασία τοῦ ἱεροῦ Τετραγραμμάτου εἶναι ἡ μυστικὴ ἐκδήλωση τοῦ Δημιουργοῦ. Τὸ πρῶτο γράμμα τὸ Γιὸδ ἤ Ἰὸδ [συνεχίζουν οἱ Τέκτονες] λαμβανόμενον μόνον του σημαίνει τὸ Ἀπόλυτον Ὄν, τὴν ἀπόλυτον Μονάδα, τὸ Ὄντος Ὄν. Τὰ τρία ἄλλα γράμματα ἀποτελοῦν τὴν λέξιν ΕΒΕ=Εὔα, δηλαδὴ τὸ θῆλυ στοιχεῖον, τὴν ὕλην. Ἐκ τῆς συζεύξεως δὲ τοῦ Ἀπολύτου Ὄντος μὲ τὴν ὕλην [τὴν Εὔα] δημιουργοῦνται οἱ μορφικοὶ κόσμοι. Τὸ Τετραγράμματον δηλαδὴ εἶναι ὁ Δημιουργὸς [ὡς ἄρρεν καὶ θῆλυ ὁμοῦ!]. (ΤΕ, λῆμμα Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος, σελ. 596)...’’
Συνεπῶς, μόνο ‘’σατανικὴ’’ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μιὰ τέτοια τραβεστὶ ἢ ὁμοφυλοφιλικὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων τῶν παγκοσμιοποιητών, ὅπως μᾶς ζαλίζουν καθημερινὰ μὲ τέτοιου εἴδους δημοσιεύματα πάσης φύσεως χριστιανοὶ γιὰ νὰ συσπειρώνουν πιστοὺς στὶς τάξεις τους μὲ πρόσχημα τὴν ἀντιμετώπιση κάποιας ‘’σατανικῆς’’ τάχα μου ἀπειλὴς ἀπ’ τους παγκοσμιοποιητὲς ποὺ προωθοῦν μὲ τὰ οὐράνια τόξα τους τέτοιες τραβελοκαταστάσεις, γιατί στὸν Σατανισμὸ ἐπιδιώκεται ἀντιθέτως ἡ ὑπέρβαση (καὶ ὄχι ἡ ὑποβίβαση μὲ τέτοιες πούστικες πράξεις) τῆς ἀνθρώπινης ὑποστάσεως γιὰ νὰ γίνει κάποιος θεός, ὅπως μαρτυρὰ ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία του ποὺ παραθέσαμε ἐνθυμούμενοι τὰ ἑξῆς: ‘’...Ὁ Σατανισμὸς στοχεύει στὴν ἄρνησι τῆς ἀνθρώπινης ὑποστάσεως, ἄρα καὶ τὴν ἀλλαγὴ τῆς φύσεως πρὸς τὸ καλλίτερο...Οἱ κουκούλες, τὰ μαντήλια καὶ οἱ μαῦροι μανδύες, ποὺ πρέπει νὰ φοριοῦνται καὶ ἁπὸ ἀρσενικὰ καὶ ἁπὸ θηλυκά (μά, ἰδιαιτέρως θηλυκά), συμβολίζουν τὴν ἅρνησι τῆς προαναφερθεῖσας ἀνθρώπινης ὑποστάσεως...Τιουτοτρόπως, ὁ ἐγωκεντρισμὸς γίνεται συνώνυμο τῆς ὑπάνθρωπης ἐγωπάθειας καὶ σεξουαλικῆς ἀπελευθερώσεως, ἐν εἴδει ἀνάγκης γιὰ ἐλευθερία ἀκόμη καὶ σὲ θέματα τὰ ὁποῖα ντροπιάζουν καὶ ποδοπατοῦν τὸν ἐαυτὸ καὶ συνεπῶς δὲν ἠμποροῦν νὰ θεωρηθοῦν ἐγωιστικά. Ἡ παθητικότητα τῆς πορνείας, τῆς ὀμοφυλοφιλίας καὶ τῆς τυφλῆς ἀνάγκης γιὰ προσοχὴ διὰ οἱουδήποτε τρόπου ποὺ συνήθως ἐπιδεικνύει τὴν γυναικεία παθητικότητα ὥς ὁμορφιά...εἶναι κάποιες ἐκ τῶν πράξεων ποὺ ντροπιάζουν καὶ ὑποβαθμίζουν τὸν ἐαυτό, μὰ προωθοῦνται ἁπὸ ἄτομα τὰ ὁποῖα δηλώνουν ὅτι θεωροῦν τὸν ἐαυτό τους θεὸ καὶ ὅτι τὸν δοξάζουν ἀναλόγως, ὑπὸ τὸ ἔμβλημα τῆς Πεντάλφας ποὺ χρησιμοποιοῦν λανθασμένως…’’.
Κλείνοντας μὲ τὰ ὅσα αὐτονόητα εἰπώθηκαν συνοπτικῶς, θὰ παρουσιαστεῖ παρακάτω καὶ μιὰ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι δὲν εἶναι καὶ τόσο στρέϊτ ἢ ἑτεροφυλόφιλοι ὅσοι στρέφονται βίαια ἀπέναντι σὲ κάποιον ὁμοφυλόφιλο γιὰ νὰ κρυφτεῖ ὁ δικός τους πουστρισμὸς στὴν πραγματικότητα, διαιωνίζοντας ἔτσι τὴν ἐν λόγῳ ἀντισατανικὴ πουστιὰ μέσα στὴν κοινωνία, τόσο οἱ ἴδιοι τους στὰ κρυφά, ὅσο καὶ τὰ θύματά τους ποὺ εἶναι στὰ φανερὰ ἐκμεταλλευόμενα (σὰν τοὺς ἑβραίους) τὴ θυματοποίησή τους γιὰ νὰ κάνουν τὴν κοινωνία ὅλο καὶ πιὸ πούστικη (=ἀντισατανικὴ) ὅσο ζητᾶνε περισσότερα δικαιώματα (ἀποκτῶντας ἔτσι ὅλο καὶ αὐξανόμενη ἐξουσιαστικὴ δύναμη) ὡς διωκόμενοι! Καὶ σὲ περίπτωση ποὺ ἀναρωτιέται κάποιος ἂν ἐμεῖς τῆς Σατανικῆς Ὀρθοδοξίας ἐδῶ πέρα εἴμαστε ὁμοφοβικοί, ἀπαντᾶμε ὅτι ὡς τέτοιοι (δηλ. Ὀρθόδοξοι) σατανιστὲς δὲν συναναστρεφόμαστε μὲ ὁμοφυλόφιλους (γιὰ τὸν λόγο ποὺ διαβάσατε) γιὰ νὰ φοβόμαστε ἀπὸ τὴν ὕπαρξή τους γύρω μας ἂς ποῦμε, ἀλλὰ οὔτε σὰν πολῖτες ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κάνουμε παρέα παρὰ μόνο μὲ ἑτεροφυλόφιλους γιὰ ὅσους δὲν ἔχουμε τέτοιες ὁρμονικὲς διαταραχὲς ποὺ θὰ μᾶς καθιστοῦσαν ὁμοφυλόφιλους, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι δὲν γίνεται νὰ κάνει παρέα κάποιος ποὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ γυναῖκες μὲ κάποιον ποὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ ἄντρες ὅταν θὰ βγοῦν μαζὶ ἔξω λόγου χάρη (γιὰ εὐνόητους λόγους) καὶ ὄχι γιὰ λόγους βίαιης μάλιστα ἔχθρας ποὺ καθίσταται ἀδύνατη ἐφόσον δὲν κάνουμε παρέα μὲ γκέϊ ἄτομα. Ἁπλὰ τὰ προσπερνᾶμε ἀδιάφοροι, ἀλλιῶς θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνησυχήσουμε μήπως εἴμαστε καὶ ἐμεῖς πούστηδες ἂν εἴχαμε ὁμοφοβικὲς τάσεις βίας (λεκτικῆς ἢ σωματικῆς) σύμφωνα μὲ τὰ παρακάτω ἐπιστημονικὰ πορίσματα ποὺ τεστάρησαν τέτοια συμπεριφορά...
Είναι αλήθεια πως κάθε φορά που κάποιος κάνει μια ακραία ομοφοβική επίθεση (όπως ο Φαήλος Κρανιδιώτης ή ο Νίκος Νικολόπουλος ή ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος) το μυαλό μας πηγαίνει εκεί. Είναι συνηθισμένο κλισέ το ότι όποιος φωνάζει υπερβολικά, δεν είναι άνετος με τη δική του σεξουαλικότητα. Το βλέπουμε και σε ταινίες, όπως το American Beauty που έχει το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ομοφοβικού, το βλέπουμε και στην πραγματικότητα: Δεκάδες θρησκευτικοί ηγέτες και ακροδεξιοί πολιτικοί (που κήρυτταν το μίσος ενάντια στους γκέι) ξεσκεπάστηκαν ως υποκριτές από πληρωμένους εραστές τους.
Είναι όμως απλώς ένα κινηματογραφικό κλισέ, ή μια υπαρκτή ψυχολογική κατάσταση; Έχουμε δίκιο να σκεφτούμε πως κάποιος σούπερ ομοφοβικός φωνάζει για να κρύψει τη δική του ομοφυλοφιλία, και συχνότατα να την κρύψει απ' τον εαυτό του;
Οι Henry E. Adams, Lester W. Wright, Jr., και Bethany A. Lohr (Department of Psychology, University of Georgia) έκαναν την πιο μεγάλη έρευνα για το θέμα, και τα αποτελέσματα ήταν αυτά που όλοι φαντάζονταν. Αντιγράφω απ' το 10% (απόδοση Λήδα Λαμπροπούλου)
Σχετίζεται η Ομοφοβία με την Ομοφυλοφιλική Διέγερση;
Οι παλιοί έλεγαν ότι το μουστάκι είναι ο φερετζές του πούστη καταγράφοντας έτσι απλά, σε μια φράση, αυτό που υπαγορεύει η κοινή λογική: όσοι κράζουν τους γκέι πολύ συχνά ερεθίζονται μαζί τους. Τώρα τρεις ερευνητές του πανεπιστημίου της Τζόρτζια
αποδεικνύουν το αυτονόητο και επιστημονικά.
Η εχθρικότητα και οι ρατσιστικές διακρίσεις απέναντι σε ομοφυλόφιλα άτομα είναι γεγονός (Berrill, 1990): περισσότεροι από το 90% των γκέι ανδρών και γυναικών έχουν αναφέρει να έχουν γίνει στόχος προφορικών προσβολών ή απειλών και περισσότεροι από το 1/3 έχουν υποστεί βία λόγω της ομοφυλοφιλίας τους (Fassinger, 1991). Παρόλο που η αρνητική στάση απέναντι στους γκέι υποτίθεται ότι σχετίζεται με αυστηρές στερεοτυπικές ηθικές πεποιθήσεις, τη σεξουαλική άγνοια και την ομοφοβία, η αιτιολογία αυτής της στάσης παραμένει γρίφος. Οι Henry Adams, Lester Wright και Bethany Lohr του πανεπιστημίου της Τζόρτζια αποφάσισαν να ερευνήσουν κατά πόσο αποτελεί αλήθεια ή αστικό μύθο ότι πολύ συχνά πίσω από έναν μάτσο διώκτη των γκέι κρύβεται μια φοβισμένη αδερφούλα. Οι ερευνητές δημιούργησαν μια ομάδα ομοφοβικών και μια ομάδα μη ομοφοβικών ανδρών βάσει της βαθμολογίας τους στον Δείκτη Ομοφοβίας (Index of Homophobia, W. W. Hudson & W. A. Ricketts, 1980). Στην έρευνα συμμετείχαν λευκοί ευρωπαίοι ετεροφυλόφιλοι εθελοντές που επιλέχθηκαν από το Psychology Department Research Subject Pool στο Πανεπιστήμιο της Georgia. Η μέση ηλικία των ανδρών ήταν 20,3 χρονών (εύρος = 18 έως 31 ετών).
Οι εθελοντές παρακολούθησαν τετράλεπτα αποσπάσματα από βιντεοκασέτες ερωτικού περιεχομένου (γκέι, λεσβιακών και στρέιτ), ενώ ένας ειδικός καταγραφέας σημείωνε αυξομειώσεις στο μέγεθος του πέους τους. Η λεσβιακή βιντεοκασέτα συμπεριλήφθηκε επειδή έχει βρεθεί ότι είναι ιδιαίτερα διεγερτική σεξουαλικά σε ετεροφυλόφιλους άνδρες και είναι καλύτερος επιβεβαιωτικός παράγοντας από άλλα ερεθίσματα (Mavissikalian, Blanchard, Abel, & Baflow, 1975). Και το αυτονόητο έγινε πλέον γεγονός: μόνο οι ομοφοβικοί άνδρες παρουσίασαν διέγερση του πέους με αφορμή εικόνες ανδρικής ομοφυλοφιλίας!
Μόνο άτομα που είναι αμφιλεγόμενα ως προς τη δική τους ταυτότητα αντιλαμβάνονται την ομοφυλοφιλία ως απειλή και αντιδρούν με βία όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη διαφορετικότητα
η οποία τους προκαλεί μεγάλο ποσοστό άγχους
Οι ερευνητές ερμήνευσαν τα ευρήματα της έρευνάς τους με τον ισχυρισμό ότι η ομοφοβία έχει σχέση με την ομοφυλοφιλική διέγερση την οποία το ομοφοβικό άτομο είτε αγνοεί είτε αρνείται. Αν και οι αιτίες της ομοφοβίας δεν είναι ξεκάθαρες, έχουν προκύψει διάφορες ψυχαναλυτικές εξηγήσεις, όπως η ιδέα ότι η ομοφοβία είναι φαινόμενο που βασίζεται στο άγχος. Σύμφωνα με μια ψυχαναλυτική εξήγηση, κύριος παράγοντας της ομοφοβίας είναι το άγχος για την πιθανότητα κάποιος να είναι ή να γίνει ομοφυλόφιλος (West, 1977). Αν και αυτές οι απόψεις είναι ασαφείς, στις περισσότερες ψυχαναλυτικές θεωρίες θεωρείται ότι η ομοφοβία είναι αποτέλεσμα καταπιεσμένων ομοφυλοφιλικών ορμών ή μια μορφή λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας. Οι ψυχαναλυτές χρησιμοποιούν την ιδέα της καταπιεσμένης ή λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας για να εξηγήσουν τη συναισθηματική δυσφορία και την παράλογη συμπεριφορά που επιδεικνύεται από ορισμένα άτομα που αισθάνονται ένοχα για τα ερωτικά τους ενδιαφέροντα και πασχίζουν να αρνούνται και να καταπιέζουν το ομοφυλοφιλικό τους ορμέμφυτο.
Ο West (1977) είχε δηλώσει: «όταν οι ομοφοβικοί βρεθούν σε κατάσταση που απειλεί να διεγείρει τις δικές τους ανεπιθύμητες ομοφυλοφιλικές σκέψεις, πανικοβάλλονται και ενεργούν υπερβολικά ή με θυμό». Ο Slaby (1994) υποστήριξε ότι το άγχος σχετικά με την ομοφυλοφιλία δεν υφίσταται κανονικά σε άτομα με ομόφυλο προσανατολισμό, αλλά έχει να κάνει με άτομα που φαινομενικά είναι ετεροφυλόφιλα και δυσκολεύονται να αποδεχτούν τα ομοφυλοφιλικά τους συναισθήματα ή δραστηριότητες. Βεβαίως, θα πρέπει να βρεθούν πιο αξιόπιστες κλίμακες για την μέτρηση της ομοφοβίας που να εμπεριέχουν γνωστικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές συνιστώσες. Κατά δεύτερον, δεν έχει μελετηθεί συστηματικά η υπόθεση αν η ομοφοβία αφορά αποκλειστικά τους άντρες ή αν επίσης αφορά και τις γυναίκες, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί αν οι ομοφοβικές γυναίκες παρουσιάζουν δείγματα σεξουαλικής διέγερσης σε ερωτικά λεσβιακά ερεθίσματα. Με τις απαντήσεις σε αυτά και σε παρόμοια θέματα, θα είμαστε σε θέση να έχουμε μια πιο σφαιρική κατανόηση της φύσης της ομοφοβίας.
Υποσυνείδητος σκοπός του ομοφοβικού ατόμου είναι μέσω των αρνητικών εκδηλώσεων απέναντι στου ομοφυλόφιλους να διαφοροποιήσει τη θέση του και να δείξει έμπρακτα ότι δεν ανήκει και δεν θέλει να ανήκει σε αυτή την κατηγόρια ατόμων που θεωρεί ως μη φυσιολογικά.
Πολλές άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι ομοφοβικές συμπεριφορές συνδέονται άμεσα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανασφαλή κοινωνική ταυτότητα καθώς και με καταπιεσμένα ομοερωτικά συναισθήματα. Μόνο άτομα που είναι αμφιλεγόμενα ως προς τη δική τους ταυτότητα αντιλαμβάνονται την ομοφυλοφιλία ως απειλή και αντιδρούν με βία όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη διαφορετικότητα η οποία τους προκαλεί μεγάλο ποσοστό άγχους (Simoni & Walters 2001).
Eπίσης άλλη μια χαρακτηριστική πρόσφατη έρευνα των πανεπιστημίων Rochester, Essex, England και California υπογραμμίζει το γεγονός ότι άτομα που αυτοπεριγράφονται ως ετεροφυλόφιλοι αλλά εμφανίζουν ομοφυλοφιλικές τάσεις βάσει των απαντήσεών τους σε ψυχολογικά τεστ, είναι πιθανό να αναπτύσσουν ομοφοβικές αντιδράσεις, καθώς οι ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές τους θυμίζουν τα δικά τους καταπιεσμένα συναισθήματα. Στρέφουν δηλαδή την εσωτερική τους οργή στο περιβάλλον τους, στοχοποιόντας τρίτους και όχι τον εαυτό τους, ενεργοποιώντας έτσι έναν μηχανισμό άμυνας του εγώ τους.
****
Φυσικά και δε σημαίνουν όλα αυτά πως ξέρουμε με απόλυτη σιγουριά κάτι για την σεξουαλικότητα των Φαήλων και των Νικολόπουλων και των δράστών αυτού του κόσμου. Επίσης υπάρχει σαφώς διαφορά μεταξύ κάποιου που βροντοφωνάζει το μίσος του και κάποιου που χωρίς να το φωνάζει θεωρεί την ομοφυλοφιλία αφύσικη λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων αλλά φέρεται με σεβασμό προς όλους τους ανθρώπους.
Ξέρουμε όμως πως όποιος δείχνει έντονα το μίσος και την αποστροφή του, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να το κάνει επειδή θέλει πείσει τους άλλους (και τον εαυτό του) για τα δικά του θέματα.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να κρύβει κάποιος την ομοφυλοφιλία του. Αν όμως θέλει απαραίτητα να το κάνει, τότε ας μην επιλέγει την οδό της έντασης, γιατί καρφώνεται. Ας συνεχίσει απλά τη ζωή του
ΚΑΙ
ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΦΥΛΟΥ
Είναι γνωστή η τακτική του παρακμιακού αστικού συστήματος να κρατά αποκοιμισμένες τις μάζες ρίχνιντάς τους στα μάτια τη στάχτη της παρελκύσεως και αποεστιάσεως από την "ουσία" η οποία είναι ο διαρκής έλεγχός τους.
Ενώ η μπόχα της πετρελαιοκηλίδας και του βορβόρου διαφθοράς του δημοκρατικού καθεστώτος με την εμπλοκή κυβερνητικών στελεχών του σε λαθρεμπόριο καυσίμων, ξαφνικά, όλοι βρέθηκαν να εστιάζονται στο δικαίωμα ...επιλογής και αλλαγής φύλου.
Για μια, ακόμη, φορά, η διεφθαρμένη δημοκρατία επικάλυψε τη μπόχα της με μία ...άλλη, παγιδεύοντας σε τεχνητά ψευτοδιλήμματα τον όχλο με την απαραίτητη ...εμπλοκή και της εντελώς σάπιας εκκλησίας η οποία παριστάνει και την ...υπεράνω.
Οι μεταπολεμικές αντιφασιστικές δημοκρατίες προσπαθώντας να ελέγξουν τις δυτικές κοινωνίες έχουν καταφέρει να ττις κάνουν να μη σκέπτονται και, κυρίως, να μην εννοούν βασικές φυσιοκεντρικές έννοιες όπως την έννοια «φύλο».
Έτσι, σήμερα οι πλείστοι αγνοούν την ακριβή έννοια του φύλου, συγχέοντάς την με τον φαινότυπο των εξωτερικών ανατομικών χαρακτηριστικών χωρίς να λαμβάνουν υπ΄ όψη ότι το φύλο δεν είναι αυτά αλλά το σύνολο της σεξουαλικής ροπής και συμπεριφοράς του πλάσματος ανεξαρτήτως του είδους των γεννητικών του οργάνων ή και των ανατομικών χαρακτηριστικών του.
Ούτω πως, παρατηρούμε ανδροπρεπέστατα άτομα με θηλυκή σεξουαλική ροπή και συμπεριφορά και αντιστρόφως. Τούτο και μόνον τεκμηριώνει ότι η αναλογία των ορμονών και όχι τα ανατομικά χαρακτηριστικά καθορίζουν το φύλο. Και, ασχέτως εάν τα ανατομικά χαρακτηριστικά [πέος/αιδοίο] ο άνθρωπος μπορεί να τα αλλοιώσει δια χειρουργικής επεμβάσεως, την αναλογία των ορμονών η οποία τελεσιδικεί επί της σεξουαλικής ροπής και συμπεριφοράς του ατόμου δεν μπορεί να καθορίσει κανείς άλλος παρά μόνον η Φύση.
Αυτόν τον καταλυτικό ρόλο της Φύσεως επί του καθορισμού του φύλου θα πρέπει τόσον ο φορέας όσον και οι γύρω του να σέβονται και να αποφεύγουν κάθε ανοητολογία η οποία και μόνον σε ανικανοποίητη σεξιστική διάθεση παραπέμπει.
Εμείς οι Ναζί [όπως μας αποκαλούν οι ηλίθιοι νομίζοντας ότι αυτός ο τίτλος Τιμής μας ..."υβρίζει"] έχουμε τοποθετηθεί από "καταβολής" μας υπέρ του σεβασμού των σεξουαλικών προσανατολισμών των συανανθρώπων μας, αρκεί αυτά να μην θίγουν την κοινή Αισθητική είτε ως ετεροφυλόφιλη είτε ως ομοφυλόφιλη συμπεριφορά. Άλλωστε, ο ανθρώπινος Πολιτισμός ουδέποτε πέρασε μέσα από "κλειδαρότρυπες"...
Αναφορικώς με το τεχνητό ζήτημα του δικαιώματος "επιλογής και αλλαγής φύλου από τα 15" θα σημειώσουμε, εν πρώτοις, ότι είναι τελείως απαράδεκτη η όψιμη εφεύρεσή του μετά το, από αιώνων, παραδεδεγμένο δικαίωμα του "Habeas Corpus". Βεβαίως, ως προς την ακριβολογία ο όρος “Habeas Corpus” αναφέρεται στο δικονομικό δικαίωμα υπερασπίσεως εαυτού έναντι αδίκου φυλακίσεως αλλά εξ αυτού έχει την προέκταση ο όρος και στην όλη αυτοδιαχείριαη της υπάρξεως διότι, οίκοθεν νοείται, ότι εάν έχεις το δικαίωμα της προστασίας έναντι της δικονομίας έχεις, ήδη, ανεγνωρισμένο το δικαίωμα της εν συνόλω προστασίας της προσωπικότητός σου, συμπεριλαμβανομένης π ρ ω τ ί σ τ ω ς και του αυτοπροσδιορισμού της όλης υπάρξεώς σου διότι η αναγνώριση του οιουδήποτε άλλου, εξ αυτής εκπηγάζει..
Δυστυχώς, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μπερδεύονται μεταξύ ανατομικών χαρακτηριστικών και αναλογίας ορμονών με αποτέλεσμα να τελούν εν φυλετική συγχύσει. Πρωτίστως, θα πρέπει να γνωρίζουμε τι εστί «φύλο» και «φύλο» δεν είναι, απλώς, τα ανατομικά χαρακτηριστικά σου αλλά η αναλογία των ορμονών σου η οποία υπερισχύει στη διαμόρφωση της σεξουαλικής ροπής και συμπεριφοράς η οποία σε χαρακτηρίζει και, ενίοτε, αφορά και στην κοινωνία, συνιστώντας και την φυλετική σου «ταυτότητα» την οποία η κοινωνία δεν δύναται να γνωρίζει, λόγος για τον οποίο κρίνεται αναγκαίος και ο, εν θέματι, αυτοπροσδιορισμός.
Είναι αυτονόητο ότι καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και της επιλογής ταυτότητος με την υποχρέωση των υπολοίπων του σεβασμού της όποιας επιλογής. Το ζήτημα παραμένει, όμως, αλλού: Σε ΠΟΙΑΝ ΗΛΙΚΙΑ το άτομο αποκτά την δυνατότητα και, κατά συνέπεια, το δικαίωμα του αποφασίζειν περί αυτής της σοβαρότατης επιλογής; Kαι, επ΄ αυτού καλείται η Πολιτεία να αποφασίσει.
Υπό τις παρούσες, άθλιες δημοκρατικές συνθήκες, κατά τρόπο αντιεπιστημονικό και παντελώς αυθαίρετο, ως όρια φυσικής ωριμάνσεως της συνειδητότητος του ατόμου, εκλαμβάνονται διαφορετικές ηλικίες κατά το δοκούν. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν για την αναγνώριση δικαιώματος αγοραπωλησίας αγροτεμαχίου θεωρείται το 18ο έτος της ηλικίας δεν είναι λογικό να θεωρείται το 15ο έτος για την λήψη της σοβαρότατης αποφάσεως επιλογής φύλου, εκτός, βεβαίως, εάν αυτή η πρόκληση αποτελείακόμη ένα καλοστημένο δόλωμα παρελκύσεως μιας κοινωνίας από τα ουσιαστικά προβλήματά της.
Έτσι, για να μη νομίζουν αυτοί που χειρίζονται τα νήματα του δημοκρατικού καραγκιοζ-μπερντέ ότι μπορούν να αποβλακώνουν τους πάντες.
από: https://hellenicnationalsocialistfound.blogspot.com/search?q=%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1