Εἰσαγωγικαὶ πληροφορίαι διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ (Γιαχβέ)…
Στὴν «Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς Ἐλευθέρας Τεκτονικῆς» (ΤΕ εἰς τὸ ἑξῆς) τοῦ Νέστορος Λάσκαρι, ἐκδοθεῖσαν εἰς τὰ 1951 (Ἀθῆναι) ὑπὸ τῆς Στοᾶς «Ὅμηρος» καὶ μὲ τὴν ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ο, διαβάζουμε εἰσαγωγικὰ τὰ ἑξῆς γιὰ τὸ ὄνομα αὐτὸ τοῦ Θεοῦ (στὴν παλαιὰ ἑβραϊκή):
Ἰαβὲ ἤ Γιαχβέ. Τὸ ἱερώτατον καὶ ἐπισημότατον ὄνομα τῆς θεότητος εἰς τὴν παλαιὰν ἑβραϊκήν. Εἶναι ἡ βάσις τοῦ δόγματος καὶ τῶν μυστηρίων ἡμῶν [τῶν Μασόνων].
Εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν ἀποτελεῖται ἐκ τῶν τεσσάρων συμφώνων Ἰόδ, χέ, βαῦ, καὶ χὲ καὶ διὰ τοῦτο καλεῖται τετραγράμματον. Ἐπειδὴ ἀπηγορεύετο εἰς ἕνα Ἑβραῖον καὶ εἰς ἕνα Τέκτονα νὰ τὸ προφέρη, καλεῖται ἐπίσης Ἀνέκφραστον Ὄνομα… (ΤΕ, λῆμμα Ἰαβὲ ἤ Γιαχβέ, σελ. 477).
διὰ τὸ πρῶτον γράμμα
Ἰὸδ τοῦ ὀνόματος Ἰαβὲ ἤ Γιαχβὲ τοῦ Θεοῦ…
Γράφουν οἱ μασόνοι:
…Τὸ Ἰόδ εἰς τὸ Ἰαβὲ εἶναι ἐξ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς ὀφθαλμὸς εἶδε ποτὲ καὶ τὰ ὁποῖα ἀπεκρύβησαν ἀπὸ τὸ ὅλον ἀνθρώπινον γένος…
Τὸ Ἰὸδ εἰς τὴν ἀποκρυφολογίαν συμβολίζει τὴν δημιουργικὴν ἱκανότητα τὴν ἐνυπάρχουσαν ἐν ἀενάῳ δυναμικότητι εἰς τὴν θεότητα, τὴν ἄρρενα ἀρχήν…Εἶναι ἐπίσης τὸ φαλλικὸν σύμβολον τοῦ γεννητικοῦ μορίου [!] τοῦ ἄρρενος ἤ μᾶλλον τοῦ πατρικοῦ σπέρματος [!], ἐκ τοῦ ὁποίου γεννᾶται τὸ τέκνον καὶ διαιωνίζεται τὸ εἶδος. Ἀντιστοιχεῖ πρὸς τὴν στήλην J [μία ἀπὸ τὶς δυὸ «κολῶνες» ποὺ ἔχουν οἱ μασόνοι σὲ κάθε στοά] καὶ εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν σύμβολον τῆς ἄρρενος ἐκφάνσεως τῆς θεότητος… (ΤΕ, λῆμμα Ἰόδ ἤ Γιόδ, σελ. 490).
Κατὰ τὴ μασονικὴ λοιπὸν ἀντίληψη, τὸ Ἰόδ, τὸ πρῶτο γράμμα τοῦ τεγραγραμμάτου ὀνόματος τοῦ Θεοῦ (Γιαχβέ), εἶναι ἡ ἀρσενικὴ ἔκφανση τοῦ Θεοῦ («τὸ ἀνδρικὸ μόριο»!). Ποιὰ τώρα γράμματα τοῦ ἰδίου ὀνόματος ἀποτελοῦν τὸ θηλυκὸ στοιχεῖο τοῦ αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος, ὥστε μ’ αὐτὲς τὶς σημασίες τὸ ὄνομα τοῦ Δημιουργοῦ νὰ εἶναι «ἀρρενόθηλυ» (=«ἀρσενικοθήλυκο»!);
Ἰδοὺ τί ἐπ’ αὐτοῦ γράφουν οἱ Τέκτονες:
…Τὴν σημασίαν τὴν ὁποίαν ὁ Τεκτονισμὸς ἀποδίδει εἰς τὴν ἔκφρασιν τοῦ Μ.Α.Τ.Σ. [τοῦ Θεοῦ, ὡς «Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος»] τὴν καθιστᾶ σαφέστατα νοητὴν τὸ ἐντὸς τοῦ φωτεινοῦ Δέλτα [τριγώνου] ἀνέκφραστον ὄνομα μὲ τὰ τέσσερα ἑβραϊκὰ στοιχεῖα «Γιόδ, Χέ, Βάου, Χέ» [Γιαχβέ].
Ἡ ἀπόκρυφος σημασία τοῦ ἱεροῦ Τετραγραμμάτου εἶναι ἡ μυστικὴ ἐκδήλωση τοῦ Δημιουργοῦ.
Τὸ πρῶτο γράμμα τὸ Γιὸδ ἤ Ἰὸδ [συνεχίζουν οἱ Τέκτονες] λαμβανόμενον μόνον του σημαίνει τὸ Ἀπόλυτον Ὄν, τὴν ἀπόλυτον Μονάδα, τὸ Ὄντος Ὄν. Τὰ τρία ἄλλα γράμματα ἀποτελοῦν τὴν λέξιν ΕΒΕ=Εὔα, δηλαδὴ τὸ θῆλυ στοιχεῖον, τὴν ὕλην. Ἐκ τῆς συζεύξεως δὲ τοῦ Ἀπολύτου Ὄντος μὲ τὴν ὕλην [τὴν Εὔα] δημιουργοῦνται οἱ μορφικοὶ κόσμοι.
Τὸ Τετραγράμματον δηλαδὴ εἶναι ὁ Δημιουργὸς [ὡς ἄρρεν καὶ θῆλυ ὁμοῦ!]. (ΤΕ, λῆμμα Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος, σελ. 596).
«’Αρσενικοθήλυκο» λοιπὸν -κατὰ τοὺς Μασόνους- εἶναι τὸ ἑβραϊκὸν ὄνομα τοῦ Θεοῦ Ἰεχωβᾶ
(Γιαχβέ=Ὁ «Κύριος» κατὰ τοὺς Ο΄)…
Γράφουν ἐπίσης οἱ μασόνοι τὰ ἑξῆς, σχετικῶς:
Τὸ ὄνομα Ἰεχωβᾶ μεταξὺ τῶν πολλῶν σημασιῶν ποὺ ἔχει, ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ἀνδρόγυνο, ἀποτελούμενο ἀπὸ τὸ γράμμα Ἰόδ, τῆς κατ’ ἐξοχὴν ἐνεργοῦ ἀντρικῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ EVE, τὸ ὁποῖον εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ θηλυκοῦ γένους, τοῦ παθητικοῦ.
(Τεκτονικὸ Δελτίο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, τόμος ΙΕ΄, τεῦχος 60, σελ. 293, 1997).
ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΚΥΡΙΟΥ (ΓΙΑΧΒΕ) ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΘΕΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΒΡΑΪΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΔΑΦΙΟ ΤΗΣ:
Τέταρτο όραμα: Η καθιέρωση του Ιησού ως αρχιερέα
Ζαχ. 3,1 Καὶ ἔδειξέ μοι Κύριος Ἰησοῦν, τὸν ἱερέα τὸν μέγαν, ἑστῶτα πρὸ προσώπου ἀγγέλου Κυρίου, καὶ ὁ διάβολος εἱστήκει ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τοῦ ἀντικεῖσθαι αὐτῷ.
Ζαχ. 3,1 Ο Κυριος, διηγείται ο προφήτης, μου έδειξε τον Ιησούν, τον αρχιερέα, να ίσταται ενώπιον του αγγέλου του Κυρίου· και ο διάβολος ίστατο εκ δεξιών του αρχιερέως, δια να αντιτίθεται προς αυτόν.
Ζαχ. 3,2 καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν διάβολον· ἐπιτιμήσαι Κύριος ἐν σοί, διάβολε, καὶ ἐπιτιμήσαι Κύριος ἐν σοὶ ὁ ἐκλεξάμενος τὴν Ἱερουσαλήμ· οὐκ ἰδοὺ τοῦτο ὡς δαλὸς ἐξεσπασμένος ἐκ πυρός;
Ζαχ. 3,2 Ο άγγελος Κυρίου είπεν στον διάβολον· “ο Κυριος να σε επιτημήση, διάβολε, να σε επιτιμήση ο Κυριος, ο οποίος έχει εκλέξει την Ιερουσαλήμ ως πάλιν του. Ωσάν δαυλός, που απεσπάσθη από την φωτιάν, δεν είναι ο αρχιερεύς αυτός, που εσώθη από την καταστροφήν του έθνους;”
Ζαχ. 3,3 καὶ Ἰησοῦς ἦν ἐνδεδυμένος ἱμάτια ῥυπαρὰ καὶ εἱστήκει πρὸ προσώπου τοῦ ἀγγέλου.
Ζαχ. 3,3 Ο δε αρχιερεύς Ιησούς ήτο ενδεδυμένος με ρυπαρά ενδύματα και ίστατο όρθιος ενώπιον του αγγέλου.
Ζαχ. 3,4 καὶ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς τοὺς ἑστηκότας πρὸ προσώπου αὐτοῦ λέγων· ἀφέλετε τὰ ἱμάτια τὰ ῥυπαρὰ ἀπ᾿ αὐτοῦ. καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἰδοὺ ἀφῄρηκα τὰς ἀνομίας σου, καὶ ἐνδύσατε αὐτὸν ποδήρη
Ζαχ. 3,4 Ο δε άγγελος ωμίλησε και είπε προς τους άλλους αγγέλους, που ίσταντο ενώπιόν του· “βγάλετε τα ακάθαρτα ενδύματα από αυτόν”. Επειτα στραφείς προς τον Ιησούν του είπε· “ιδού, εγώ αφήρεσα τας ανομίας σου·” και προς τους αγγέλους· “φορέσατε τώρα εις αυτόν τον μακρόν ιερατικόν χιτώνα.
Ζαχ. 3,5 καὶ ἐπίθετε κίδαριν καθαρὰν ἐπὶ τήν κεφαλὴν αὐτοῦ. καί περιέβαλον αὐτὸν ἱμάτια καὶ ἐπέθηκαν κίδαριν καθαρὰν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ὁ ἄγγελος Κυρίου εἱστήκει.
Ζαχ. 3,5 Θέσατε εις την κεφαλήν του την καθαράν αρχιερατικήν μίτραν”. Οι άγγελοι ενέδυσαν αυτόν τα αρχιερατικά άμφια και εφόρεσαν εις την κεφαλήν του την καθαράν αρχιερατικήν μίτραν, ο άγγελος του Κυρίου ίστατο και παρετήρει.
Ζαχ. 3,6 καὶ διεμαρτύρατο ὁ ἄγγελος Κυρίου πρὸς Ἰησοῦν λέγων·
Ζαχ. 3,6 Επειτα ο άγγελος του Κυρίου ωμίλησεν εις έντονον ύφος προς τον Ιησούν και του ειπε·
Ζαχ. 3,7 τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ· ἐὰν ἐν ταῖς ὁδοῖς μου πορεύῃ καὶ ἐὰν τὰ προστάγματά μου φυλάξῃς, καὶ σὺ διακρινεῖς τὸν οἶκόν μου· καὶ ἐὰν διαφυλάξῃς καί γε τὴν αὐλήν μου, καὶ δώσω σοι ἀναστρεφομένους ἐν μέσῳ τῶν ἑστηκότων τούτων.
Ζαχ. 3,7 “αυτά λέγει Κυριος ο παντοκράτωρ· εάν βαδίσης στον δρόμον των εντολών μου και εάν τηρήσης τα προστάγματά μου, συ θα κυβερνήσης τον οίκον μου τούτον, τον ναόν και τον λαόν της Ιουδαίας. Και εάν διατηρήσης καθαράν και αμόλυντον την αυλήν μου, θα δώσω εις σε πλήθη ευλαβών ανθρώπων, οι οποίοι θα επικοινωνούν ελευθέρως εν μέσω των ισταμένων έδω αγγέλων.
Ζαχ. 3,8 ἄκουε δή, Ἰησοῦ ὁ ἱερεὺς ὁ μέγας, σὺ καὶ οἱ πλησίον σου οἱ καθήμενοι πρὸ προσώπου σου, διότι ἄνδρες τερατοσκόποι εἰσί· διότι ἰδοὺ ἐγὼ ἄγω τὸν δοῦλόν μου Ἀνατολήν·
Ζαχ. 3,8 Ακουσε, λοιπόν, συ, Ιησού ο αρχιερεύς, και όλοι όσοι ευρίσκονται πλησίον σου, όσοι κάθονται απέναντί σου, διότι είναι θεαταί μεγάλων προφητικών οραμάτων. Διότι ιδού, εγώ θα φέρω τον δούλον μου, τον Μεσσίαν, Ανατολήν σωτηρίας και δόξης δια τον Ισραήλ και τα έθνη.
Ζαχ. 3,9 διότι ὁ λίθος, ὃν ἔδωκα πρὸ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ, ἐπὶ τὸν λίθον τὸν ἕνα ἑπτὰ ὀφθαλμοί εἰσιν. ἰδοὺ ἐγὼ ὀρύσσω βόθρον, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, καὶ ψηλαφήσω πᾶσαν τὴν ἀδικίαν τῆς γῆς ἐκείνης ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ.
Ζαχ. 3,9 Διότι ήδη έχω τοποθετήσει τον θεμέλιον λίθον, αυτόν τον οποίον έθεσα ενώπιον του Ιησού, κιαι επάνω στον μοναδικόν αυτόν λίθον επτά οφθαλμοί αγρυπνούν. Ιδού εγώ ανοίγω βόθρον, λέγει Κυριος παντοκράτωρ, και κατά την μεγάλην εκείνην ημέραν της λυτρώσεως θα ρίψω εις αυτόν όλας τας αμαρτίας της χώρας.
Ζαχ. 3,10 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, συγκαλέσετε ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ ὑποκάτω ἀμπέλου καὶ ὑποκάτω συκῆς.
Ζαχ. 3,10 Κατά την μεγάλην εκείνην ημέραν, λέγει Κυριος ο παντοκράτωρ, χαίροντες θα προσκαλέσετε ο καθένας τον πλησίον του εις ευφροσύνους συνεστιάσεις κάτω από τις κληματαριές και κάτω από τις συκιές σας”.