‘’Abigor, pecca pro nobis...
Amon, miserere nobis...
Samael, libera nos a bono...
Belial eleison...
Focalor, in corruptionem meam intende...
Haborym, damnamus dominum...
Zaebos, anum meum apries...
Leonard, asperge me spermate et inquinabor…”
(σε αγγλικά):
Abigor, sin for us...
Amon, pity us...
Samael, free us from good...
Belial, have mercy...
Focalor, focus on my corruption...
Haborym, we damn the lord...
Zaelos, open my anus...
Leonard, splatter me with your seed and I shall be stained…
(σε ελληνικά):
Αμπιγκόρ, αμαρτία για μας...
Άμον, λυπήσου μας...
Σαμαήλ (σημ. ο Σατανάς στην εβραϊκή γλώσσα), λύσε μας από το καλό...
Μπελιάλ, έλεος...
Φοκάλορ, εστίασε στη διαφθορά μου...
Χαμπορίμ, αναθεματίζουμε τον Κύριο...
Ζαέλος, άνοιξε τον πρωκτό μου...
Λέοναρντ, ράντισέ με με το σπόρο σου και θα λερωθώ…
(σημ. παρατηρούμε επίκληση σε οντότητες στα έξω από εμάς για βοήθεια και όχι αθεϊστικά σε κάποια σύμβολα ή σε δυνάμεις μέσα μας για να βοηθηθούμε από τον εαυτό μας σύμφωνα με το απατεωνίστικο νεοεποχίτικο κίνημα και της παραφυάδες του σαν τον προβοκατόρικο αθεϊστικό ψευτοσατανισμό της Αμερικής από το 1960 και έπειτα)
Το «Όνομα του Ρόδου», αποτελεί το πρώτο μυθιστόρημα που εξέδωσε ο Ουμπέρτο Έκο το 1980 στην Ιταλία, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στον χώρο της λογοτεχνίας. Πρόκειται για ένα βιβλίο με μεσαιωνική – μυστηριακή ατμόσφαιρα, στοιχειοθετημένο άριστα από τον συγγραφέα, διεγείροντας την επιθυμία του κοινού να αναζητήσει την ταυτότητα των χαμένων – απαγορευμένων βιβλίων του δολοφόνου.
Η μεταφορά από τον Ζαν Ζακ Ανό και το σοφά επιλεγμένο καστ ηθοποιών, (Σόν Κόνερι, Μάρεϊ Άμπρααμ, Κρίστιαν Σλέιτερ), συγκλονίζουν ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, σε κάθε προβολή της ταινίας. Ο σκηνοθέτης στηριζόμενος στο επίπεδο του Κόνερι, αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας γύρω απ’ αυτόν. Οι δυνατές περιγραφές του βιβλίου, αποδίδονται με σκηνές έντονης πυγμής και ρεαλισμού. Το βιβλίο και η ταινία «Το Όνομα του Ρόδου», αποτελούν μια ευχάριστη σύγκριση, καθώς και τα δύο αγγίζουν την πληρότητα χωρίς να υπερκαλύπτει το ένα το άλλο.
Μεταφερόμαστε στον Μεσαίωνα του 14ου αιώνα, όπου ό,τι έχει απομείνει από τα κείμενα της αρχαίας γνώσης βρίσκεται στα χέρια της εκκλησίας. Οι μοναχοί της Ευρώπης είναι οι μόνοι που έχουν πρόσβαση στα αρχαία κείμενα καθώς πολλά από αυτά θεωρούνται επικίνδυνα εξαιτίας του ειδωλολατρικού τους περιεχομένου, κατά τους ίδιους.
Ένας Βρετανός φραγκισκανός μοναχός (Σόν Κόνερι), διάσημος για την πνευματική του οξύνοια, μεταβαίνει σ’ ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων. Στο πλάι του βρίσκεται ο μαθητευόμενός του, ο έφηβος Άντσο (Κρίστιαν Σλέιτερ), την εκπαίδευση του οποίου έχουν εμπιστευτεί στον μοναχό οι πάτρονοί του. Το μοναστήρι στο οποίο καταφθάνουν βρίσκεται σε βαρύ πένθος. Ένας ανεξήγητος θάνατος τρομοκρατεί τη μονή.
Ο μοναχός προσκαλείται να λύσει το μυστήριο του θανάτου. Η άφιξή του όμως πυροδοτεί μια σειρά φόνων που δείχνουν να συνδέονται μ’ ένα σπάνιο βιβλίο η ύπαρξη του οποίου αμφισβητείται. Πρόκειται για τον δεύτερο τόμο της «Ποιητικής» του Αριστοτέλη, τον σχετικό με την κωμωδία. Οι νεκροί συσσωρεύονται, αρκετοί ταυτίζουν τη μακάβρια αλληλουχία με την Αποκάλυψη του Ιωάννη και το τέλος του κόσμου. Στο μοναστήρι, τελικά, καταφθάνει ένας απεσταλμένος της Ιεράς Εξέτασης (Μάρεϊ Άμπρααμ), παλιός γνώριμος του φραγκισκανού μοναχού, έτοιμος να οδηγήσει στην πυρά όσους δεν συντάσσονται με το γράμμα των εκκλησιαστικών νόμων.
Πρόκειται για μία προσεγμένη και αξιόλογη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του σπουδαίου Ιταλού σημειολόγου Ουμπέρτο Έκο, από τον εξαίρετο Γάλλο Σκηνοθέτη Ζαν Ζακ Ανό. Ένα αστυνομικό θρίλερ με ιστορικές, θεολογικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις. Πρωταγωνιστεί ο καταξιωμένος Σκωτσέζος ηθοποιός, Σον Κόνερι και δίπλα του συναντάμε τον νεαρό τότε και ταλαντούχο Αμερικανό ηθοποιό, Κρίστιαν Σλέιτερ – ο οποίος αξίζει να σημειώσουμε ότι κέρδισε το 2016 την Χρυσή Σφαίρα, για την ερμηνεία του στην δημοφιλής τηλεοπτική σειρά: «Mr. Robot».
Όσο για τον τίτλο του έργου, η αλήθεια είναι ότι είχε αρχικά συγκεντρώσει αρκετές απορίες, καθώς δεν ήταν σαφές σε τι αναφερόταν. Ο Έκο έγραψε ότι του άρεσε ο συγκεκριμένος τίτλος: «γιατί το ρόδο είναι ένα σύμβολο τόσο πλούσιο σε νοήματα, που είναι ζήτημα εάν έχει μείνει κάποιο νόημα που να μην του έχει αποδοθεί…»
Η ταινία «Το Όνομα του Ρόδου», μεταφέρει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα του κειμένου, μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο. Χωρίς να φοβηθεί ο σκηνοθέτης την εμπορική απογείωση του βιβλίου, παρουσιάζει μια ταινία σαν να μην υπήρχε προηγούμενη εκδοτική επιτυχία, διατηρώντας στο σενάριο ολόκληρο σχεδόν το αφηγηματικό μέρος του κειμένου και ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό από τους διάλογους. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως οι δυνατές περιγραφές του βιβλίου, αποδίδονται με σκηνές έντονης πυγμής και ρεαλισμού. Τίποτα δεν ξεφεύγει από τα όρια του απολύτως ανθρώπινου κι έτσι ο θεατής αφομοιώνεται πλήρως από την εξέλιξη της ιστορίας.
ΠΗΓΗ: https://tvxs.gr/politismos/sinema/onoma-toy-rodoy-o-son-koneri-psaxnei-ton-dolofono-stis-selides-toy-oymperto-eko/
Βασισμένη στο ομότιτλο best seller του Ουμπέρτο Έκο, η συναρπαστική ταινία αφηγείται μια ιστορία θανάτου και ίντριγκας στην κλειστή κοινωνία ενός μοναστηριού του 13ου αιώνα.Ο αδελφός Ουίλιαμ, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά φόνων που έχουν διαπραχθεί στο μοναστήρι αλλά κάποιος προσπαθεί να τον εμποδίσει να φτάσει στην αλήθεια.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΔΩ: https://tenies-online.best/load/2-1-0-4280