Σε τι βαθμό συγγένειας παίρνουμε τους περισσότερους απογόνους σύμφωνα με επιστημονική μελέτη διαιωνίζοντας τη λευκή φυλή του Σατανά (στα περί φυλής λεχθέντα και θεολογικά συνοψίζοντας & με ένα εξτρά παράρτημα) και η σχετική ταινία ‘’Λάθος Στροφή Νο6’’ (διαδικτυακά με ελληνικούς υπότιτλους) που θίγει το θέμα αυτό με τους κανιβάλους της!

- Η δυναστεία των Αψβούργων έκανε για διακόσια χρόνια αυτό το πράγμα. Τελικά η δυναστεία χάθηκε γιατί δεν υπήρχαν απόγονοι λόγω εκτεταμένης αιμομιξίας. Απ την πολύ αιμομιξία μεταξύ τους οι Αψβούργοι κληρονομούσαν μεταξύ τους ένα τεράστιο σαγόνι και απαίσια ασχήμια. Ο τελευταίος Αψβούργος ήταν ο Κάρλος ο Β της Ισπανίας. Ήταν κακάσχημος και αρρωστιάρης με χίλιες δύο αναπηρίες σαν είχε γεννηθεί από γονείς αδέρφια μεταξύ τους. Παιδιά δεν μπορούσε να κάνει με τίποτα. Η γυναίκα του πουν τον παντρέψαν μόλις τον είδε της κόπηκαν τα πόδια (πηγή: https://www.bourdela.com/forum/threads/tha-gamagate-tin-xaderfi-i-ti-theia-sas.322338/page-7):

Οι γάμοι μεταξύ μακρινών συγγενών δίνουν περισσότερους απογόνους

Η αιμομιξία μεταξύ συγγενών δευτέρου ή τρίτου βαθμού μειώνει την πιθανότητα επιβίωσης των απογόνων, ωστόσο οι γάμοι ανάμεσα σε τρίτα ή τέταρτα ξαδελφια είναι βιολογικά οι πιο πετυχημένοι, καθώς δίνουν τα περισσότερα παιδιά, αποκαλύπτει μεγάλη μελέτη στη Δανία.

Στις περισσότερες δυτικές χώρες, η αιμομιξία θεωρείται ταμπού και αποθαρρύνεται, με το επιχείρημα ότι οι απόγονοι τέτοιων ενώσεων παρουσιάζουν κληρονομικά προβλήματα υγείας. Στην αντίληψη αυτή υπάρχει επιστημονική βάση: Αν και οι δύο γονείς είναι φορείς κάποιας κληρονομικής πάθησης (φορείς υπολειπόμενου γονιδίου), ο απόγονος έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να εκδηλώσει την ασθένεια. 

The Name of the Rose (online). Καλά (αντι)Χριστούγεννα βλέποντας διαδικτυακά (και με ελληνικούς υπότιτλους) την κλασική ταινία ‘’Το Όνομα του Ρόδου’’ που δείχνει σκοταδιστικά το θεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται και η Σατανική Ορθοδοξία (και) ως προς την ορθόδοξη (ή πραγματική) παρουσίαση του Διαβόλου…

 

 

- ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ (ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΡΩΤΗΘΗΚΕ) ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗ ΛΑΓΝΕΙΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΙΑΤΟΠΟΥΛΑΣ (ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ) ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ:
‘’Abigor, pecca pro nobis...
Amon, miserere nobis...
Samael, libera nos a bono...
Belial eleison...
Focalor, in corruptionem meam intende...
Haborym, damnamus dominum...
Zaebos, anum meum apries...
Leonard, asperge me spermate et inquinabor…”

Lucifer, be at my servicio pour l'amour de la femina!
(σε αγγλικά):
Abigor, sin for us...
Amon, pity us...
Samael, free us from good...
Belial, have mercy...
Focalor, focus on my corruption...
Haborym, we damn the lord...
Zaelos, open my anus...
Leonard, splatter me with your seed and I shall be stained…

(closing the rite): Lucifer, be at my service for the love of woman
(σε ελληνικά):
Αμπιγκόρ, αμαρτία για μας...
Άμον, λυπήσου μας...
Σαμαήλ (σημ. ο Σατανάς στην εβραϊκή γλώσσα), λύσε μας από το καλό...
Μπελιάλ, έλεος...
Φοκάλορ, εστίασε στη διαφθορά μου...
Χαμπορίμ, αναθεματίζουμε τον Κύριο...
Ζαέλος, άνοιξε τον πρωκτό μου...

(σημ. εννοώντας της χωριατοπούλας μετά τη χρήση του σάλιου της πάνω στα αυγά που συμβολίζουν τη γονιμότητα)
Λέοναρντ, ράντισέ με με το σπόρο σου και θα λερωθώ… 

(κλείνοντας την τελετή): Εωσφόρε, να είσαι στην υπηρεσία μου για την αγάπη της γυναίκας
(σημ. παρατηρούμε επίκληση σε οντότητες στα έξω από εμάς για βοήθεια και όχι αθεϊστικά σε κάποια σύμβολα ή σε δυνάμεις μέσα μας για να βοηθηθούμε από τον εαυτό μας σύμφωνα με το απατεωνίστικο νεοεποχίτικο κίνημα και της παραφυάδες του σαν τον προβοκατόρικο αθεϊστικό ψευτοσατανισμό της Αμερικής από το 1960 και έπειτα) 

 

Το «Όνομα του Ρόδου», αποτελεί το πρώτο μυθιστόρημα που εξέδωσε ο Ουμπέρτο Έκο το 1980 στην Ιταλία, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στον χώρο της λογοτεχνίας. Πρόκειται για ένα βιβλίο με μεσαιωνική – μυστηριακή ατμόσφαιρα, στοιχειοθετημένο άριστα από τον συγγραφέα, διεγείροντας την επιθυμία του κοινού να αναζητήσει την ταυτότητα των χαμένων – απαγορευμένων βιβλίων του δολοφόνου.

Η μεταφορά από τον Ζαν Ζακ Ανό και το σοφά επιλεγμένο καστ ηθοποιών, (Σόν Κόνερι, Μάρεϊ Άμπρααμ, Κρίστιαν Σλέιτερ), συγκλονίζουν ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, σε κάθε προβολή της ταινίας. Ο σκηνοθέτης στηριζόμενος στο επίπεδο του Κόνερι, αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας γύρω απ’ αυτόν. Οι δυνατές περιγραφές του βιβλίου, αποδίδονται με σκηνές έντονης πυγμής και ρεαλισμού. Το βιβλίο και η ταινία «Το Όνομα του Ρόδου», αποτελούν μια ευχάριστη σύγκριση, καθώς και τα δύο αγγίζουν την πληρότητα χωρίς να υπερκαλύπτει το ένα το άλλο.

Γιατί η Σατανική Ορθοδοξία (και κάθε άλλη θεϊστική θρησκεία) έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την νεοεποχίτικη (και αθεϊστική) Νέα Τάξη Πραγμάτων ΚΑΙ σε τελετουργικό επίπεδο: Η δύναμη της θέλησής μας εκπληρώνει τις όποιες επιθυμίες μας ή ο Σατανάς (και κάθε άλλος θεός) αν το επιτρέπει και γιατί (σύμφωνα και με μια διδακτική ιστορία από Ινδία);;;

 

- ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ (ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ): Δυὸ ἀντίπαλες καὶ ὁμόθρησκες ὁμάδες βρίσκονται στὸν τελικὸ καὶ ἡ νικήτρια παίρνει τὸ κύπελο. Σύμφωνα μὲ τὴ νεοεποχίτικη (παρα)λογική ποὺ λέει ὅτι ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς θέλησής μας καὶ τὴ θετικὴ σκέψη ἐξαρτᾶται ἅμα θὰ ἐκπληρωθεῖ μιὰ ἐπιθυμία μας, τότε θὰ ἔβγαινε συνεχῶς ἰσοπαλία τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ παιχνιδιοῦ χωρὶς ποτὲ νὰ ἔχουμε νικητῆ ἐφόσον καὶ οἱ δυὸ ὁμάδες εἶχαν τὴ θέληση νὰ κερδίσουν τὸ κύπελο, διαφορετικὰ δὲν θὰ φτάνανε ποτὲ τελικό! Πρᾶγμα ποὺ ποτὲ δὲν συμβαίνει, γιατί πάντα ὑπάρχει ἕνας κερδισμένος ποὺ θὰ πάρει τὸ κύπελο ὅσες ἰσοπαλίες καὶ νὰ ὑπάρξουν. Ἂν ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ (ὅποιος) θεὸς ἐκπληρώνει θέλοντας καὶ μὴ τὶς ἀνθρώπινες ἐπιθυμίες ἀρκεῖ νὰ τοῦ το ζητηθεῖ, τότε πάλι θὰ προέκυπτε συνεχῶς ἰσοπαλία ἐφόσον καὶ οἱ δυὸ ἀντίπαλες ὁμάδες του ζητᾶνε τὴ νίκη, ἀλλὰ τελικὰ τὴν παίρνει μόνο μία ἀδιαφορῶντας ὁ θεός τους γιὰ τὴν ἐπιθυμία τῆς ἡττημένης! 

 

Στὸ διάβα τῆς ἀρθρογραφίας μας ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια διαδικτυακά, ἔτυχε κάποιες φορὲς νὰ συνομιλήσουμε μὲ πιστούς μας ἢ καὶ ρουφιάνους τοῦ ἐχθροῦ ποὺ ψάχνανε ἀφορμὴ γιὰ νὰ μᾶς κλείσουν ἱστολογικὰ προσπαθῶντας νὰ ἀποδείξουν εἴτε ὅτι ἐξαπατᾶμε κόσμο μὲ αὐτὰ ποὺ τοῦ ὑπόσχονται οἱ τελετουργίες μας σὰν τὰ συμβόλαια ἀφιέρωσης τῆς ψυχῆς στὸν Διάβολο εἴτε ὅτι χρηματιζόμαστε γιὰ τὸν ἴδιο λόγο. Δυστυχῶς γιὰ αὐτοὺς ἀπέτυχαν οἰκτρά, διότι ἁπλούστατα δὲν ὑπολόγισαν ὅτι ἔπεσαν πάνω σὲ θρησκευόμενους ἀνθρώπους καὶ ὄχι σὲ τσαρλατάνους σὰν κάποιες χαρτορίχτρες ποὺ ὀρέγονται ἰνδικές ''ψωλὲς'' ὅταν ρίχνουν τα γυφτο-ἀνατολίτικα Ταρώ τους (ἂν καὶ στὸ προηγούμενο ἱστολόγιό μας γράφτηκε ἄρθρο γιὰ τὸ πὼς γιὰ ὅσους περίεργους χωρὶς νὰ δώσουμε συνέχεια σὰν νὰ ἤμασταν γυφτοανατολίτες καὶ ἐμεῖς), ἂν καὶ ἀπὸ Ἰνδία πλευρὰ θὰ παραθέσουμε στὸ τέλος τοῦ παρόντος ἀπαντητικοῦ ἄρθρου μιὰ διδακτικὴ ἱστορία ποὺ πηγαίνει ἐπίσης κόντρα στὶς νεοεποχίτικες καὶ ἀθεϊστικὲς στὴν πραγματικότητα ἀντιλήψεις τοὺς (ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Μασονικῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης καὶ ἔπειτα) ὅπως θὰ ἀποδείξουμε ἀπὸ τὴν ἀρθρογραφία μας. Αὐτὸ πρακτικὰ σημαίνει μὲ δυὸ λόγια ὅτι κάθε θρησκευόμενο ἄτομο σὰν ἐμᾶς, δὲν περιμένει νὰ ἐκπληρωθεῖ τελετουργικὰ κάποια ἐπιθυμία του ἀπὸ δική του καὶ μόνο προσπάθεια, ἀλλὰ παρὰ μόνο καὶ ἐφόσον τὸ ἐπιτρέψει αὐτὸ ἡ θεότητα ποὺ ἐπικαλεῖται γιὰ νὰ μεσολαβήσει, γιὰ τὸ λόγο ποὺ τὸ ἐξηγεῖ αὐτὸ ἡ προαναφερθεῖσα ἰνδικὴ ἱστορία ποὺ ἔχει ἐπαληθευθεῖ καὶ προσωπικὰ στὸν ἴδιο τὸν γραφῶν προσφάτως (γιὰ νὰ τοῦ μπεῖ μετὰ ἡ ἰδέα νὰ συντάξει αὐτὸ τὸ ἄρθρο), μὲ ἕνα ἄλυτο (καὶ ἐξαρτημένο ἀπὸ ἄλλους γιὰ νὰ λυθεῖ) ἐμπόδιο ποὺ τὸν ἀπασχολοῦσε χρόνια τώρα (περιορίζοντας καὶ τὶς ἐπαγγελματικὲς ἐπιλογές του) καὶ τὸ ὁποῖο λύθηκε τελικὰ ἀπὸ ἕνα ἄλλο παραπλήσιο ἐμπόδιο ποὺ παρουσιάστηκε μὲ μιὰ σωτήρια τελικὰ ἀτυχία! Καὶ ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἀτυχία ἢ τύχη, ὅλοι γνωρίζουμε ἐκ πείρας ὅτι μιὰ τέτοια ἀπὸ τὶς δύο δὲν εἶναι στὸ δικό μας χέρι γιὰ νὰ συμβεῖ (π.χ. κανεὶς δὲν εὐθύνεται ὁ ἴδιος τοῦ ἂν κάποιος ἄλλος τὸν τρακάρει στὸ δρόμο καὶ σκοτωθεῖ ἢ ὄχι). 

Conan the Destroyer (online). Δείτε διαδικτυακά (και με ελληνικούς υπότιτλους) τη δεύτερη συνέχεια της σκοταδο-φασιστικής ταινίας του Κόναν του βάρβαρου (που σας είχαμε δώσει) ‘’Κόναν ο Καταστροφέας’’ αυτή τη φορά σε ένα περιπετειώδες και μαγικό ταξίδι με σκοπό να αναστηθεί ο Σκοτεινός θεός Ντάγκοθ (και ποια η ιστορία του)

Ο Ντάγκοθ που αναφέρεται επίσης ως ο Ονειρεμένος Θεός, είναι ένας υπερ-κακός από το Κόμικς Marvel, ένας πανίσχυρος δαίμονας της θάλασσας και αντίπαλος του Doctor Strange. Ο Ντάγκοθ είναι μέλος της δεύτερης κατηγορίας δαιμόνων, που μπορεί να είναι έκπτωτοι ή εκφυλισμένοι θεοί, αλλά χρονολογούνται από πολύ μεταγενέστερες γενιές. Κάποια στιγμή, κάτω από άγνωστες συνθήκες, έγινε υπηρέτης του εξωδιάστατου δαίμονα Shuma-Gorath. Στους προηγούμενους αιώνες ή χιλιετίες, ο Ντάγκοθ λατρευόταν ως αρχιερέας στην πόλη Καλούμες. Οι πολίτες εκείνης της πόλης εξυπηρέτησαν κάθε του ανάγκη και έκαναν πολλές αιματηρές θυσίες στο όνομά του. Τελικά η πόλη θάφτηκε κάτω από τη θάλασσα από τερατώδη κύματα που ανέβηκαν προς τα πάνω και έπληξαν την κακιά πόλη. Ο ίδιος ο Ντάγκοθ καταπλακώθηκε και θάφτηκε καθώς η πόλη κατέρρευσε πάνω του. Όλοι όσοι λάτρευαν τον Ντάγκοθ πέθαναν κάτω από τα πνιχτά κύματα. Η πόλη ξέμεινε στον πυθμένα του ωκεανού, έξω από αυτό που θα ήταν η Κορνουάλη της Αγγλίας.