‘’…Τι σημαίνει λοιπόν όλο αυτό για τον κόσμο σήμερα; Εάν συνεχιστούν οι μαζικές, καταστροφικές τρομοκρατικές επιθέσεις, η θεωρία της διαχείρισης του τρόμου προβλέπει ότι οι κοινωνίες θα γίνουν με γεωμετρική πρόοδο πιο χαοτικές και διχασμένες. Η αυξημένη επιθετικότητα προς ανόμοιους παράγει την τάση να ευνοείται ο πόλεμος έναντι της ειρήνης. Ο ακροδεξιός εθνικισμός θα ευημερήσει μαζί με την προκατάληψη και τη μισαλλοδοξία. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός θα ανθίσει ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις θα γίνονται πιο συχνές. Οι αυξημένες εντάσεις μεταξύ εθνών, εθνοτήτων και πολιτικών ομάδων θα οδηγήσουν σε περαιτέρω σύγκρουση, δημιουργώντας έναν καταστροφικό κύκλο καχυποψίας και βίας…’’
Το δημοσίευμα που θα διαβάστε στο παρόν άρθρο εν συνεχεία, έρχεται να δικαιώσει (επιστημονικότατα μάλιστα) με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όλα τα γραφόμενα της Σατανικής Ορθοδοξίας μας πάνω στο θέμα των τρομοκρατικών επιθέσεων που έγιναν από μουσουλμάνους, αρχή γενομένης από το πρώτο χτύπημα των τζιχαντιστών στη Γαλλία προ ετών με εκείνο το προφητικό σκίτσο που είδατε παραπάνω για την άνοδο του εθνικισμού χάρης τη δράση των τζιχαντιστών, όταν εντελώς απροκάλυπτα πήραμε το μέρος τους προκαλώντας εύλογες απορίες μέχρι και σε εθνικιστές που μας διάβαζαν από τότε. Κρίνοντας όμως εκ του αποτελέσματος μέσα στην κοινωνία που είναι και το μόνο που μετράει όσα άρθρα και να γράφει κάποιος ή όσες κινητοποιήσεις και να κάνει έξω στο δρόμο, απέδειξε τελικά ότι εμείς είχαμε το δίκιο για ετούτη την κατάληξη και όχι οι παγκοσμιοποιητές (προς όφελος των εβραιοσιωνιστών πάντα) που απέτυχαν παταγωδώς να εκμεταλλευτούν τέτοιες (πιθανόν προκαλούμενες και από τους ίδιους) τρομοκρατικές επιθέσεις για να φέρουν μετά, σύμφωνα με το Μασονικό παράγγελμα ‘’Τάξη μέσα από το Χάος’’, την παγκόσμια διακυβέρνηση που ονειρεύονται. Με δυο λόγια, είχαμε επισημάνει δηλαδή σε σωρεία τέτοιων άρθρων μας (βλ. στο προηγούμενο ιστολόγιο που έχουμε) ότι οι κοινωνίες γίνονται πιο συντηρητικές ας πούμε μετά από τέτοιες επιθέσεις στρεφόμενες στα εθνικά και παραδοσιακά τους ιδεώδη αντί σε παγκοσμιοποιητές για να ‘’σωθούν’’ τάχα μου από αυτούς, φέρνοντας ως παράδειγμα τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έφερε εκατομμύρια νεκρούς χωρίς να στραφούν όμως οι λαοί μετά στην αναζήτηση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης (και ειρήνης συνεπακόλουθα) για να μην επαναληφθεί μια τέτοια ανθρωποσφαγή (π.χ. ακόμη και σήμερα κοντράρονται μεταξύ τους ευρωπαϊκές χώρες παρόλο που βρίσκονται στην ίδια Ευρωπαϊκή Ένωση), αλλά και κάνοντας μια τελική μας πρόβλεψη που έλεγε ότι τελικά (μετά από όλα αυτά) οι ίδιοι οι παγκοσμιοποιητές θα μας δώσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε! Έτσι πάλι επιβεβαιωθήκαμε εμείς στα όσα γράφουμε και πάλι απέτυχαν οι παγκοσμιοποιητές να οδηγηθούν τα πράγματα σύμφωνα με τα δικά τους σχέδια, ήτοι μετά από μια πρόκληση γενικευμένου χάους στον πλανήτη με τρομοκρατικές επιθέσεις και όχι μόνο (π.χ. συν τη φτώχεια, τις πανδημίες που σπείρουν κ.λ.π.), οι λαοί τελικά να προτιμήσουν τη δική τους (παγκόσμια) τάξη για να ‘’σωθούν’’ από κάποιον ψευτομεσσία της που θα τους λύσει όλα τα προβλήματα υποτίθεται.
Πριν προχωρήσουμε όμως στο προαναφερόμενο δημοσίευμα που επιστημονικότατα αποδεικνύει ότι δεν οδηγούνται εν τέλει εκεί τα πράγματα όπως περιμένουν οι παγκοσμιοποιητές, θα πρέπει να απαντήσουμε στο γιατί δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό παρόλο που και οι ίδιοι διαβάζουν τέτοια δημοσιεύματα τα οποία αποδεικνύουν μπροστά στα μάτια τους τον λανθασμένο σχεδιασμό που κάνουν! Η απάντηση, είτε μιλάμε για παγκοσμιοποιητές είτε για χρήσιμους ηλίθιους που τους υπηρετούν επειδή πιστεύουν στην ‘’επιτυχία’’ τέτοιων σχεδιασμών, είναι ότι αποτυγχάνουν όλοι αυτοί στις προβλέψεις τους γιατί απλούστατα αυτές γίνονται από άτομα που είναι αποκομμένα από την κοινωνία για να μπορέσουν να μάθουν πως σκέφτεται ή λειτουργεί και έτσι σχεδιάζουν σύμφωνα με τον δικό τους φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίο ζούνε αντί να λάβουν υπόψη τους τον πραγματικό. Με μερικά παραδείγματα μπορούμε να το αποδείξουμε πανεύκολα αυτό. Έτσι, κάποιος που δεν έχει πάει φαντάρος ή ποτέ σε στρατό, αδυνατεί να καταλάβει τον λόγο που δεν λειτουργεί το (αυτοκαταστροφικό όπως αποδείχτηκε σε όλα τα άλλοτε κομμουνιστικά κράτη) σοσιαλιστικό σύστημα που υποστηρίζει αριστερίστικα και η παγκόσμια ελίτ του (σ.σ. γιατί μόνο έτσι μπορούν να εξαρτώνται άπαντες από το κράτος της χωρίς ίχνος ατομικής ιδιοκτησίας που προσφέρει ατομική ανεξαρτησία), όταν πανεύκολα θα μπορούσε να αντιληφθεί από εκεί πέρα πως όταν μια εργασία γίνεται εξαναγκαστικά επειδή δεν υπάρχει προσωπικό κέρδος ή γιατί όλοι το ίδιο θα πληρωθούν από το κράτος (αν μιλάμε για δημόσια εργασία) στο τέλος του μήνα είτε την κάνουν είτε όχι καλά ή καθόλου, τότε η παραγωγικότητα θα είναι περιορισμένη ή καθυστερημένη (με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται σε ελλείψεις τροφίμων και άλλων αγαθών σε μια τέτοια κοινωνία) επειδή η εργασία αυτή θα γίνεται από αγγαρεία και όχι για να κερδίσει κάποιος χρήματα προσωπικά ή περισσότερα (π.χ. με μπόνους παραγωγικότητας) αν την κάνει γρηγορότερα αυξάνοντας έτσι την παραγωγή αγαθών ή υπηρεσιών και άρα την ευημερία της κοινωνίας!
Αν δεν έχει πολεμήσει κιόλας ποτέ στη ζωή του ή αν δεν έχει βιώσει η κοινωνία του ούτε έναν νεκρό από πόλεμο (π.χ. η αμερικανική κοινωνία είχε μηδέν νεκρούς κατά τη διάρκεια του προαναφερόμενου Β’ Παγκόσμιου Πολέμου πλην των στρατιωτών της που πολέμησαν σε άλλη ήπειρο, ο ελβετικός λαός δεν πολέμησε ποτέ του, κ.ο.κ.), τότε ευκολότερα ασπάζεται τις αριστερίστικες αρλούμπες (και των παγκοσμιοποιητών) που του μιλάνε για παγκόσμια αδελφοσύνη και ειρήνη όλων των λαών (π.χ. δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι απ’ τον απόλεμο αμερικανικό λαό ξεκίνησε η Νέα Εποχή με τις γκέι παρελάσεις, τους χίπιδες, τη σεξουαλική επανάσταση κ.λ.π.), αγνοώντας ή μη μπορώντας να καταλάβει ότι αν αποφασίσει η Τουρκία να επιτεθεί πολεμικά στην Ελλάδα λόγου χάρη, αυτοί που θα έρθουν με τα όπλα για να μας σκοτώσουν δεν θα είναι οι πολιτικάντηδες και οι πλούσιοι (που ως συνήθως είναι και αστράτευτοι), αλλά όλοι αυτοί που αποτελούν για τους κομμουνιστές την αποκαλούμενη εργατική τάξη, ήτοι ο απλός ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας που υποτίθεται ότι θα στέκεται αλληλέγγυος με κάθε εργάτη του πλανήτη για να μην τον πολεμήσει, λες και η εισβολή στη Κύπρο επί παραδείγματι έγινε από μεγαλοβιομηχάνους της Τουρκίας και όχι από απλούς εργαζόμενους που στάλθηκαν να μας πολεμήσουν! Τέτοιου είδους (αριστερίστικα και παγκοσμιοποιητικά) άτομα τέλος, όταν δεν ζουν κιόλας σε πολυπολιτισμικές γειτονιές για να μάθουν από πρώτο χέρι γιατί δεν γίνεται να αδελφοποιηθούν με άτομα που έχουν διαφορετική κουλτούρα και γιατί αυτά δεν αφομοιώνονται στη δική τους αριστερίστικη όπως δεν οι μουσουλμάνοι (οι γύφτοι, οι εβραίοι κ.α.) που παραμένουν τέτοιοι ακόμη και όταν γεννιούνται σε Δυτική χώρα, τότε λογικό και επόμενο να αδυνατούν να καταλάβουν γιατί οδηγούμαστε μετά σε αυτά που γράφει το παρακάτω δημοσίευμα που είπαμε, πράγμα που μας συμφέρει για να συνεχίζει να υπάρχει ο λάθος σχεδιασμός της παγκοσμιοποίησης (ακόμη και αν προκαλεί νεκρούς ή άλλες καταστροφές) που κατευθύνει τελικά τον περισσότερο κόσμο εκεί που συμφέρει εμάς (π.χ. να πιαστεί και από τη δική μας θρησκεία για να συνεχίζουμε να υπάρχουμε αντί από την πανθρησκεία στα πρότυπα των Μασονικών Στοών που αντικαθιστά κάθε θρησκεία σαν τη δική μας για να μπορέσει να υπάρξει) και όχι εκεί που θα ήθελε το εν λόγω δημοσίευμα όπως γράφει στο τέλος του σύμφωνα με τον φανταστικό όπως είπαμε κόσμο που έχει φτιάξει μέσα στο κεφάλι του ο αρθρογράφος του (και κάθε άλλος σαν και αυτόν).
Πώς ο φόβος του θανάτου μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ακροδεξιούς
Σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων σε όλο τον κόσμο έχει συγκλονίσει ολοκληρωτικά τα πιο ισχυρά έθνη του κόσμου. Ως αποτέλεσμα αυτών των τραγικών γεγονότων και του φόβου, που γίνεται αντικείμενο καπηλείας από πολιτικούς, οι οποίοι ελπίζουν να τα εκμεταλλευτούν, πολλοί αισθάνονται ότι πλησιάζει μια υπαρξιακή απειλή.
Χειρότερα, μια θεωρία με μεγάλη επιρροή και πειραματικά επαληθευμένη από την κοινωνική ψυχολογία προβλέπει ότι, όσο μια υπαρξιακή απειλή διαφαίνεται, ο κόσμος θα γίνεται όλο και πιο διχασμένος και πιο εχθρικός. Η θεωρία της διαχείρισης του τρόμου (TMT) εξηγεί πώς και γιατί γεγονότα που φέρνουν στο μυαλό σκέψεις για το θάνατο, ωθούν τους ανθρώπους να προσκολλώνται πιο έντονα στις πολιτιστικές κοσμοθεωρίες τους, υποστηρίζοντας αυτούς με τους οποίους έχουν ίδια εθνικότητα, εθνοτική ή πολιτική ταυτότητα, ενώ εναντιώνονται επιθετικά σε αυτούς που διαφέρουν.
Κατά συνέπεια, η απότομη αύξηση των θανατηφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων σε όλο τον κόσμο έχει συμβάλει στη δημιουργία μιας σαρωτικής ψυχολογικής συνθήκης που προετοιμάζει το έδαφος για κύματα ακροδεξιών εθνικιστικών κινημάτων, τα οποία ενθαρρύνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και την εχθρότητα προς τους ανόμοιους.
Η ραγδαία άνοδος του εθνικισμού στην Ευρώπη, το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο και η προεδρική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μόνο οι πιο πρόσφατες εκδηλώσεις του TMT, που προτάθηκε για πρώτη φορά από κοινωνικούς ψυχολόγους τη δεκαετία του 1980 και προήλθε από το έργο φιλοσοφίας και ψυχολογίας του πολιτιστικού ανθρωπολόγου Έρνεστ Μπέκερ, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το The Denial of Death (1973).
Η μεγάλη ιδέα του Μπέκερ ήταν ότι μεγάλο μέρος της ανθρώπινης δράσης υποκινείται από τον φόβο του θανάτου. Σε αντίθεση με άλλα ζώα, τα οποία στερούνται ανώτερης γνώσης και ικανότητας στοχασμού, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν το αναπόφευκτο του θανάτου τους. Η σύγκρουση που προκύπτει από αυτή τη συνειδητοποίηση και τη φυσική επιθυμία για ζωή παράγει γνωστική ασυμφωνία που προκαλεί βαθύ τρόμο και άγχος. Σύμφωνα με τον Μπέκερ, οι άνθρωποι επινόησαν τον πολιτισμό ως “μαξιλάρι ασφαλείας” για τον τρόμο. Υιοθετώντας πολιτιστικές κοσμοθεωρίες που εμφυσούν στη ζωή νόημα και αξία, μπορεί κανείς να διαχειριστεί αποτελεσματικά τον υποσυνείδητο τρόμο που κοχλάζει πάντα κάτω από την επιφάνεια.
Ενώ οι θρησκείες προσφέρουν ένα μονοπάτι προς την κυριολεκτική αθανασία μέσω της πίστης σε μια μεταθανάτια ζωή, οι μη θρησκευτικές πολιτιστικές κοσμοθεωρίες – όπως οι πολιτικές ιδεολογίες και οι εθνικές ταυτότητες – παρέχουν δρόμους προς τη συμβολική αθανασία. Η συμβολική αθανασία αναφέρεται στο να είσαι μέρος κάτι μεγαλύτερου που τελικά θα επιβιώσει περισσότερο από το άτομο, όπως ένα μεγάλο έθνος ή ένα κίνημα με συλλογική ταυτότητα και επιδίωξη. Μεγάλο μέρος της ανθρώπινης προσπάθειας αφιερώνεται σε πράξεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάποιον να μνημονεύεται από ομάδες ή την κοινωνία πολύ μετά το θάνατο.
Φυσικά, ανεξάρτητα από το πόσο λογική ή ενδιαφέρουσα μπορεί να ακούγεται μια θεωρία, είναι απλώς εικασία εάν δεν κάνει αξιολογίσιμες προβλέψεις που μπορούν να επιβεβαιωθούν ή να διαψευσθούν με πείραμα και μετρήσεις. Αυτό που μπορεί να είναι πιο εντυπωσιακό για το TMT είναι η μεγάλη επιτυχία που είχε στο εργαστήριο. Εκατοντάδες εμπειρικές μελέτες έχουν παράσχει υποστήριξη στη θεωρία επιβεβαιώνοντας κάτι που ονομάζεται υπόθεση της υπεροχής της θνητότητας.
Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, εάν στην πραγματικότητα υιοθετούμε πολιτιστικές κοσμοθεωρίες για να περιορίσουμε τον φόβο του θανάτου – όπως θέτει το TMT – τότε οι υπενθυμίσεις της θνητότητάς μας θα πρέπει να παράγουν ενέργειες που χρησιμεύουν στην ενίσχυση της πίστης στις κοσμοθεωρίες μας. Συγκεκριμένα, οι υπενθυμίσεις θανάτου θα πρέπει να παρακινούν τα άτομα να επενδύουν περισσότερο σε ομάδες στις οποίες ανήκουν και, αντιστρόφως, να ενεργούν πιο επιθετικά απέναντι σε άτομα με διαφορετική πολιτιστική κοσμοθεωρία και εθνικές ή εθνοτικές ταυτότητες.
Ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό πείραμα χρησιμοποίησε καυτή σάλτσα για να μετρήσει το φαινόμενο. Φοιτητές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και τους ζητήθηκε να γράψουν ένα δοκίμιο για τον δικό τους θάνατο ή για ένα άλλο, πιο “ελαφρύ” θέμα. Στη συνέχεια τους παρουσίασαν κάποιον που απαξίωσε ή όχι τις πολιτικές απόψεις τους και τους ζητήθηκε να αποφασίσουν για την ποσότητα της καυτερής σάλτσας που θα έπρεπε να καταναλώσει αυτό το άτομο. Συμβαδίζοντας με το TMT και την υπόθεση της θνητότητας, οι συμμετέχοντες που είχαν γράψει για τον θάνατο έδωσαν μια μεγάλη κουταλιά καυτερής σάλτσας σε όσους δεν μοιράζονταν την κοσμοθεωρία τους, ενώ εκείνοι που ασχολήθηκαν με άλλο θεμα δεν το έκαναν.
Μια άλλη μελέτη θνητότητας για την επιθετικότητα που διεξήχθη τόσο σε Ιρανούς όσο και σε Αμερικανούς φοιτητές έφερε ανησυχητικά αποτελέσματα. Ζητήθηκε από μια ομάδα φοιτητών να “σημειώσετε, όσο πιο συγκεκριμένα γίνεται, αυτό που πιστεύετε ότι θα σας συμβεί όταν πεθάνετε σωματικά” και να περιγράψετε τα συναισθήματα που προκαλούνται. Στους συμμετέχοντες στην άλλη ομάδα δόθηκαν παρόμοιες ερωτήσεις σχετικά με τον οδοντικό πόνο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι Ιρανοί φοιτητές που αναγκάστηκαν να σκέφτονται τον θάνατο υποστήριζαν περισσότερο τις επιθέσεις εναντίον των ΗΠΑ, ενώ εκείνοι που βρίσκονταν στην άλλη ομάδα αντιτάχθηκαν σε αυτές. Ομοίως, οι υπενθυμίσεις του θανάτου έκαναν τους Αμερικανούς φοιτητές που προσδιορίζονταν ως πολιτικά συντηρητικοί, να υποστηρίξουν ακραίες στρατιωτικές επιθέσεις σε ξένα έθνη που θα μπορούσαν να σκοτώσουν χιλιάδες πολίτες.
Από αυτά τα ευρήματα, είναι εύκολο να δει κανείς πώς τα έθνη που υφίστανται επίθεση μπορούν γρήγορα να γίνουν πιο διχασμένα και ολοένα και πιο εχθρικά απέναντι σε όσους προέρχονται από άλλους πολιτισμούς. Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν δείξει ότι οι υπενθυμίσεις της θνησιμότητας μπορούν να ενισχύσουν τον εθνικισμό και να εντείνουν την προκατάληψη εναντίον άλλων ομάδων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι υπενθυμίσεις θανάτου μπορούν να επηρεάσουν ακόμη και τις εκλογές, ωθώντας τους ψηφοφόρους να ευνοήσουν υποψηφίους της Δεξιάς. Πέντε εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2004, οι επιστήμονες διεξήγαγαν μελέτες σε ψηφοφόρους του Νιου Τζέρσεϊ για να δουν εάν οι υπενθυμίσεις θνησιμότητας επηρέασαν άμεσα την ψηφοφορία. Στους συμμετέχοντες δόθηκαν οι ίδιες ερωτήσεις σχετικά με τον θάνατο με τους Ιρανούς φοιτητές στην προαναφερθείσα μελέτη, ενώ άλλη ομάδα έλαβε ερωτήσεις σχετικά με την παρακολούθηση τηλεόρασης. Αυτό που βρήκαν ήταν αρκετά εντυπωσιακό. Τρεις στους τέσσερις από τους ψηφοφόρους που ωθήθηκαν να σκεφτούν τον θάνατο είπαν ότι σκόπευαν να ψηφίσουν τον Τζορτζ Μπους, τον επιθετικό συντηρητικό πρόεδρο. Όσοι παρακινήθηκαν να σκεφτούν την τηλεόραση ευνόησαν τον αντίπαλό του της Αριστεράς, Τζον Κέρι. Τέτοια αποτελέσματα θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο Μπους έγινε εξαιρετικά δημοφιλής τόσο στους Ρεπουμπλικάνους όσο και στους Δημοκρατικούς.
Τι σημαίνει λοιπόν όλο αυτό για τον κόσμο σήμερα; Εάν συνεχιστούν οι μαζικές, καταστροφικές τρομοκρατικές επιθέσεις, η θεωρία της διαχείρισης του τρόμου προβλέπει ότι οι κοινωνίες θα γίνουν με γεωμετρική πρόοδο πιο χαοτικές και διχασμένες. Η αυξημένη επιθετικότητα προς ανόμοιους παράγει την τάση να ευνοείται ο πόλεμος έναντι της ειρήνης. Ο ακροδεξιός εθνικισμός θα ευημερήσει μαζί με την προκατάληψη και τη μισαλλοδοξία. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός θα ανθίσει ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις θα γίνονται πιο συχνές. Οι αυξημένες εντάσεις μεταξύ εθνών, εθνοτήτων και πολιτικών ομάδων θα οδηγήσουν σε περαιτέρω σύγκρουση, δημιουργώντας έναν καταστροφικό κύκλο καχυποψίας και βίας.
Αλλά είναι σημαντικό να μην χάσουμε την αισιοδοξία σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Γνωρίζοντας την εμπρηστική και διχαστική επίδραση που έχουν σε όλους μας οι υπενθυμίσεις θανάτου και η εκλαμβανόμενη υπαρξιακή απειλή, μπορούμε να αρχίσουμε να κάνουμε αμυντικά βήματα προς αυτές. Μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση πρέπει να εργαζόμαστε ενεργά για να ενώσουμε ομάδες με διαφορετικές εθνικότητες, εθνότητες και πολιτιστικές κοσμοθεωρίες. Πρέπει να βοηθήσουμε να χτιστούν γέφυρες μεταξύ ανόμοιων κοινοτήτων και να αποθαρρύνουμε ιδέες όπως η απαγόρευση της μετανάστευσης. Και πρέπει να έχουμε επίγνωση του τρόπου με τον οποίο ορισμένοι πολιτικοί χρησιμοποιούν το φόβο και την προπαγάνδα για να χειραγωγήσουν τους ψηφοφόρους. Τέτοιες προσπάθειες, σε συνδυασμό με μια ήρεμη και ψύχραιμη ιδιοσυγκρασία, μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση του τρόμου της θνητότητας με τρόπους που διατηρούν τον ορθολογισμό, τη συμπόνια και την ειρήνη.
* Το άρθρο του γνωστικού νευροεπιστήμονα, ερευνητή στο Visual Attention and Cognition Lab στο Πανεπιστήμιο George Mason, Bobby Azarian δημοσιεύτηκε στο Aeon. Τo Αeon, είναι διαδικτυακό περιοδικό, που θέτει μεγάλα ερωτήματα, αναζητώντας φρέσκες απαντήσεις και μια νέα οπτική στην κοινωνική πραγματικότητα, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό. Το NEWS 24/7 αναδημοσιεύει κάθε εβδομάδα μια ιστορία για όσους λατρεύουν την πρωτότυπη σκέψη πάνω σε παλιά και νέα ζητήματα.
ΠΗΓΗ: https://scinews.eu/arthrografoi/pos-o-fovos-thanatoy-mporei-na-kanei-toys-anthropoys-akrodexioys/