- ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ‘’ΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ’’:…Από βιολογικής απόψεως στην ανθρωπότητα δεν υπάρχει ρατσισμός. Δεν υπάρχουν ανώτεροι ή κατώτεροι άνθρωποι, αλλά μόνο μία μεγάλη εθνική και πολιτισμική ποικιλομορφία η οποία διαμορφώνει διαφορετικά επίπεδα εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών. Όλα τα όντα στον κόσμο από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο είναι αλληλοεξαρτώμενα και μόνο ο άνθρωπος έχοντας συνείδηση ταυτίζεται με το υπέρτατη δύναμη ή την αρχιτεκτονική του κόσμου, σύμβολο της τελειότητας, χωρίς δογματικές προκαταλήψεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να σκέπτεται σε μία παγκόσμια κλίμακα, πρέπει να βλέπει πέραν των φυλετικών, φιλοσοφικών και θρησκευτικών εμποδίων που συχνά τον διαχωρίζουν από τους υπολοίπους. Ο δογματισμός σε όλες του τις μορφές μόνο αρνητικός μπορεί να είναι στην εποχή μας. Προκειμένου να πετύχει τη διατήρηση της ποικιλομορφίας στην αρμονία, ο παραδοσιακός Ελευθεροτεκτονισμός το αναζητά αυτό στην ανώτερη δύναμη που ξεπερνά την υλική, κοινωνική και θρησκευτική πραγματικότητα. Ορισμένοι άνθρωποι την ανώτερη αυτή δύναμη θα την αποκαλούσαν «Θεό», άλλοι πάλι «Ενέργεια», στην τεκτονική όμως ορολογία αποκαλείται «Μεγάλος αρχιτέκτονας του Σύμπαντος» ώστε έτσι να αποφεύγονται ανούσιες συζητήσεις.
Το άρθρο αυτό γράφεται για να καταρρίψει πανεύκολα την παγκοσμιοποιητική προπαγάνδα που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας προβάλλοντας ‘’αριστούχους’’ μαθητές και σημαιοφόρους αφροασιατικής καταγωγής, με σκοπό να πείσει ηλιθίους και προφανώς μόνο κατ’ όνομα και ταυτότητα ‘’έλληνες’’ για να την πιστεύουν, πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φυλής μπορούν να αριστεύσουν αν ‘’εκπαιδευτούν’’ και μοχθήσουν το ίδιο, έτσι ώστε να γίνει κοινά αποδεκτή η παραπάνω εξωγήινη ή εξωπραγματική άποψη της Μασονίας (ως συνέχεια της κομμουνιστικής και εβραιοχριστιανικής που προηγήθηκαν χρονολογικά) καταφέρνοντας έτσι οι παγκοσμιοποιητές της να κυβερνήσουν ανεμπόδιστα από εθνικισμούς και ρατσισμούς τον πλανήτη. Με άλλα λόγια, εφ’ όσον πειστεί η πλειοψηφία ενός λαού ότι φυλετικά δεν διαφέρει από κανέναν άλλον αλλόφυλο εφ’ όσον και αυτός γίνεται ‘’αριστούχος’’ μαθητής, όπως τον δείχνουν οι τηλεοράσεις, τότε αυτομάτως αποδέχεται κάθε τέτοιο ψέμα και έτσι δεν έχει πρόβλημα να την κυβερνάει κάποιος Μασόνος ή πολιτικάντης με παρόμοιες αντιρατσιστικές αντιλήψεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να του εναντιωθεί μια τέτοια επίσης αντιρατσιστική πλειοψηφία! Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Αν αντιθέτως μιλούσαμε πράγματι για Φυσική πραγματικότητα και όχι για προπαγάνδα κάνοντας λάθος εμείς οι ρατσιστές, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να υπάρχει αντιρατσιστική νομοθεσία και τέτοια διαφημιστική προσπάθεια για να πειστούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι εκ γενετής, για τον ίδιο λόγο που δεν αμφισβητεί κανένας ότι σε μια κυψέλη μελισσών διακρίνουμε μια βασίλισσα, τους κηφήνες και τις εργάτριες που κάνουν όλες τις δουλειές, χωρίς να χρειαστεί δηλαδή να τιμωρήσουμε αντιρατσιστικά τη βασίλισσα για το αξίωμά της και να πρέπει να πείσουμε τον κόσμο γιατί όλες οι εργάτριες είναι ίδιες και ίσες σε μια κυψέλη. Θεωρείται κάτι το αυτονόητο, όπως και γιατί ο ήλιος είναι κίτρινος έτσι ώστε να πρέπει να γνωστοποιηθεί αυτό σε ένα τέτοιο κείμενο σαν το προαναφερόμενο Μασονικό, για να το μάθουμε! Απλά δεν θα χρειαζότανε να γραφτεί ποτέ αν πράγματι ίσχυαν τα όσα γράφει, λες και θα πρέπει να μας ενημερώσει κάποιος ότι υπάρχει βαρύτητα στον πλανήτη (σ.σ. θεωρείται αυτονόητο από όλους όσους περπατάνε αντί να πετάνε πάνω από το έδαφος).
Πιο συγκεκριμένα τώρα στην περίπτωση των αριστούχων μαθητών που εξετάζουμε, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται στις τηλεοράσεις μας κάποιες εντελώς εξόφθαλμες εξαπατήσεις, όταν μας δείχνουν δηλαδή κάποιους αφροασιάτες μετανάστες να αριστεύουν στα σχολεία και στις εξετάσεις μόλις σε τρία περίπου χρόνια για παράδειγμα, χωρίς να έχουν μιλήσει ποτέ ελληνικά προηγουμένως! Πώς αποδεικνύεται όμως αυτή η εξαπάτηση; Πανεύκολα θα λέγαμε από δυο και μόνο αναμφισβήτητα γεγονότα: Πρώτον, από τη διάρκεια της μαθητικής φοίτησης που φτάνει τα δώδεκα έτη μέχρι να δώσει κάποιος πανελλήνιες εξετάσεις για να καταφέρει να μπει στη τριτοβάθμια ή πανεπιστημιακή έπειτα εκπαίδευση, δηλαδή από την ώρα που θα μάθει να γράφει ελληνικά στο δημοτικό πέρα από τα να μιλάει αν μιλάμε για ελληνόπουλο στις πρώτες έξι τάξεις του, μέχρι να εξελιχθεί στις επόμενες τρεις του γυμνασίου έπειτα και του λυκείου μετέπειτα. Αν τώρα μπορούσε να τα μάθει όλα αυτά σε μόλις τρία χρόνια για να δώσει αυτές τις πανελλήνιες εξετάσεις, τότε απλούστατα δεν θα χρειάζονταν τα υπόλοιπα εννιά χρόνια μάθησης ή θα έπρεπε να πάει για πρώτη φορά σχολείο στα δεκαπέντε του χρόνια για να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις στα δεκαοκτώ! Δεύτερον, κανείς ποτέ δεν ελέγχει τους καθηγητές που βαθμολογούν ένα γραπτό κάποιου, δηλαδή αν πράγματι έγραψε άριστα ή όχι! Ιδίως στις πανελλήνιες εξετάσεις για όσους έδωσαν, τα γραπτά δεν μένουν ούτε καν στο εκπαιδευτικό κέντρο που τις έδωσε για να δει αν αυτά που έγραψε ήταν και τα σωστά στα όσα ζητήθηκαν, αλλά περιμένει τα αποτελέσματα που θα βγάλουν κάποιοι εξεταστές κάπου αλλού, χωρίς να δει ποτέ ούτε τη φάτσα τους! Κατά συνέπεια, αν θελήσουν να βγάλουν ‘’αριστούχο’’ κάποιον αλλόφυλο μαθητή μόνο και μόνο από το ονοματεπώνυμο που βλέπουν για να το καταλάβουν αυτό, μπορούν να το κάνουν πανεύκολα χωρίς να χρειαστεί να το αποδείξουν αυτό σε κανέναν άλλον που ενδεχομένως να έχει αμφιβολίες και έτσι να παρουσιαστεί στους πάντες η πολυπόθητη φυλετική ‘’ισότητα’’ για το λόγο που είπαμε πρωτύτερα.
Το ίδιο σκηνικό βέβαια, παρατηρείται κατά καιρούς και στην περίπτωση των σημαιοφόρων θέλοντας να περαστεί το μήνυμα ότι και ένας αλλόφυλος δικαιούται να σηκώνει την ελληνική σημαία, εφ’ όσον τον παρουσίασαν κάποιοι καθηγητές ως τον ‘’καλύτερο’’ μαθητή στην τάξη τους! Σημειωτέον δε, για όσους έχουν προσωπική εμπειρία περί άνισων ευκαιριών στην εκπαίδευση που δεν είναι ίδιες δηλαδή για όλους ανεξαρτήτως πορτοφολιού του καθενός, η περίπτωση να αριστεύσει κάποιος φτωχός έλληνας και πόσο μάλλον κάποιος αλλόφυλος μετανάστης που μας ήρθε τελείως ξεβράκωτος με κάποιο φουσκωτό, είναι ακόμα μικρότερη σε σχέση με κάποιον πλουσιότερο έλληνα του οποίου οι γονείς είχαν τα χρήματα για τον στείλουν φροντιστήριο ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένος στις πανελλήνιες αυτές εξετάσεις, σε σχέση με τους υπόλοιπους που δεν είχαν το ίδιο πλεονέκτημα! Από όπου και να το πιάσουμε οπότε το όλο θέμα, η προπαγάνδα της αριστείας για όλους ανεξαρτήτως φυλής του καθενός, μπάζει από παντού. Και αυτό διότι την απόφαση για το που θα αριστεύσει ο καθένας μας, δεν την παίρνει κάποιος καθηγητής ή πολιτικός και η νομοθεσία ενός κράτους, αλλά η ίδια η Φύση! Αυτή και μόνο μας λέει και μας αποδεικνύει γιατί οι νέγροι τρέχουν γρηγορότερα και γιατί αριστεύουν πάντα σε αθλήματα στίβου που απαιτούν αντοχή σαν το μαραθώνιο τρέξιμο, γιατί βλέπουμε τους πιο εύσωμους ανθρώπους να κάνουν άρση βαρών και τους χοντρότερους να είναι δισκοβόλοι, γιατί λευκούς να παίζουν και να διαπρέπουν στο σκάκι και ως προπονητές ποδοσφαιρικών ομάδων, όπως και γιατί εβραίοι και μογγόλοι δεν έφτιαξαν ποτέ ούτε μια δική τους πόλη, παρά μόνο άλλαξαν τα ονόματα των υπαρχόντων ελληνικών που κατέλαβαν σε Μικρά Ασία και Μέση Ανατολή αντίστοιχα, για να δώσουμε κάποια απτά παραδείγματα.
Όσο και να παρακάμψουμε λοιπόν όλους αυτούς τους φυσικούς νόμους με διάφορες τέτοιες εξαπατήσεις περί επίτευξης της ίδιας αριστείας σε κάτι δίχως να παίζει ρόλο η φυλή κάποιου, βάζοντας για παράδειγμα όλους τους λευκούς σκακιστές να χάσουν επίτηδες από κάποιον νέγρο σε όλες τις παρτίδες, με σκοπό να προπαγανδιστεί δηλαδή η φυλετική ισότητα λέγοντας πως και οι μαύροι μπορούν να πάρουν πρωτάθλημα στο σκάκι, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζει τη διανοητική τους ανικανότητα να πάρουν στρατηγικές αποφάσεις και αν βάζαμε τον εν λόγω νέγρο σε ρόλο στρατάρχη σε ένα πόλεμο ή ως πρωθυπουργό να διοικήσει μια χώρα δίχως να εξαρτάται από κανέναν (δηλ. να μην αποτελεί μαριονέτα κάποιων άλλων όπως ήταν ο τέως μαυριδερός πρόεδρος της Αμερικής Ομπάμα), τότε απλά θα οδηγηθεί το όλο εγχείρημα σε καταστροφή σαν εκείνο της άλλοτε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως θα θυμηθούμε το γιατί μέσα από ένα ναζιστικό βιβλίο που είχαμε δώσει για τα σχετικά στο προηγούμενο ιστολόγιό μας. Κατά συνέπεια, όσο και να προκαλούνται αδικίες μέσα σε μια τέτοια αντιρατσιστική ή δημοκρατική αλλιώς κοινωνία, όταν βρίσκονται δηλαδή ακατάλληλα άτομα στις κατάλληλες θέσεις αναξιοκρατικά για να μην υπάρχουν ρατσιστικές διακρίσεις, με αποτέλεσμα όλοι εμείς οι υπόλοιποι κατάλληλοι να απασχολούμαστε βασανιστικά σε ακατάλληλες θέσεις, ναι μεν ταλαιπωρούμαστε καθημερινά, αλλά μακροπρόθεσμα όμως πρόκειται να επωφεληθούμε μόλις αποκατασταθεί η Φυσική Τάξη Πραγμάτων πάνω στα συντρίμμια της αντιφυσικής που θα αυτοκαταστραφεί, για ευνόητους λόγους ακαταλληλότητας των προσώπων που βρίσκονται σε κατάλληλες θέσεις (π.χ. εβραίοι) για λόγους ισότητας! Μας συμφέρει οπότε να συνεχίζει ο ακατάλληλος να πιστεύει ότι είναι κατάλληλος για μια θέση ενώ δεν είναι και να το πιστεύει αυτό όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος απαξιώνοντας εμάς τους κατάλληλους ως ρατσιστές ας πούμε, διότι μας γλυτώνει άθελά του από την αυτοκαταστροφή της Τάξης Πραγμάτων του συνεπακόλουθα που θα βρει μόνο τον ίδιο και όχι εμάς που μας έβγαλε σωτήρια στην απ’ έξω! Και ο νοών νοείτω…
Κληρονομικότητα εναντίον φιλελευθερισμού
Η φιλελεύθερη αντίληψη περί του ατόμου τείνει να αγνοήσει την έννοια της κληρονομικότητας. Η κληρονομικότητα ωστόσο, είναι μια πραγματικότητα της ζωής και κανένας δεν μπορεί να την παραβλέπει, ή ακόμη χειρότερα να την περιφρονεί. Η αντίληψη των πραγμάτων λαμβάνοντας υπόψη την κληρονομικότητα, είναι τελείως διαφορετική από την φιλελεύθερη θεώρηση. Θα αναλύσουμε την ασυμβατότητα μεταξύ των δύο εννοιών.
Οι φιλελεύθεροι θεωρούν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι εκ γενετής. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την απόδοση ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών, αλλά και με την άποψη ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο. Αντιθέτως, η κληρονομικότητα και οι φυλετικές μελέτες μας διδάσκουν ότι όχι μόνο οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι, αλλά αυτό που κυριαρχεί στη φύση είναι η κληρονομική ανισότητα. Και ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φυλής, καθώς οι φυλετικές προδιαθέσεις είναι διαφορετικές. Όσοι έχουν κατανοήσει την έννοια της κληρονομικότητας σε βάθος, αντιλαμβάνονται το σφάλμα της φιλελεύθερης θεώρησης.
Στο ιστορικό επίπεδο, ο φιλελευθερισμός είναι πολύ πρόσφατο δημιούργημα. Πριν την Γαλλική Επανάσταση δεν νοούνταν η έννοια της ισότητας μεταξύ όλων των ανθρώπων. Για χιλιάδες χρόνια πριν, φτάνοντας μέχρι τα βάθη της προϊστορίας,...
η έννοια της κληρονομικότητας κυριαρχούσε μέσα από τις κληρονομικές αριστοκρατίες και τις κληρονομικές βασιλείες. Από την Μυκηναϊκή εποχή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας με τους εικονιζόμενους αριστοκράτες ήρωες, μέχρι τους ευπατρίδες των Αθηνών, τους πατρικίους της Ρώμης, την Βυζαντινή αριστοκρατία και τις Μεσαιωνικές αριστοκρατίες της Ευρώπης, η έννοια της κληρονομικότητας και της ανισότητας κυριαρχούσε. Οι κληρονομικές αριστοκρατίες αποτέλεσαν πραγματικά την Παράδοση, όπως έγραφε ο Ιταλός φιλόσοφος Ιούλιος Έβολα, δηλαδή υπήρξαν σχεδόν ο μοναδικός τρόπος διακυβέρνησης στην Ευρώπη για χιλιετίες.
Οι κληρονομικές αριστοκρατίες έδωσαν αμέτρητους ήρωες στο διάβα των αιώνων. Σχεδόν ολόκληρη η ιστορία της Ελλάδος και των υπολοίπων Ευρωπαϊκών κρατών αποτέλεσε το δημιούργημα των ευγενών κάθε εποχής. Οι κληρονομικές αριστοκρατίες έχουν το πλεονέκτημα της συσσώρευσης των άριστων στοιχείων του έθνους στην ανώτερη τάξη των ευγενών. Νέα μέλη της αριστορκατίας χρίζονται άτομα που διακρίθηκαν στον πόλεμο και σπανιότερα στις επιστήμες και στις τέχνες. Πράγμα που σημαίνει ότι στους αριστοκρατικούς κύκλους τείνουν να συγκεντρωθούν τα πλέον ικανά άτομα του έθνους και να δημιουργηθεί μια φυσική αριστοκρατία. Η κληρονομικότητα στα επαγγέλματα, πρακτική της μεσαιωνικής ευρώπης, όπως και ο υποχρεωτικά κληρονομικός αγροτικός κλήρος, αποτελούν αντιφιλελεύθερες πολιτικές. Δεν είναι ο καθένας «ελεύθερος» να κάνει ότι θέλει, αλλά υπάρχουν περιορισμοί. Η πορεία της γενιάς ανά τους αιώνες έχει καθορίσει την θέση του καθενός. Η κληρονομικότητα έχει θέσει κάποιον τεχνίτη και κάποιον ευγενή. Αν κάποιος πρόγονος είχε διακριθεί, τότε και ο ίδιος θα ήταν ευγενής. Είναι τελείως διαφορετική η οπτική της αριστοκρατικής Ευρώπης από την σημερινή φιλελεύθερη Ευρώπη.
Η κληρονομικότητα να δίνει ισχυρό κίνητρο στους ευγενείς να θέλουν να μοιάσουν ή να ξεπεράσουν τους ένδοξους προγόνους τους, κάτι που δεν συμβαίνει στη σύγχρονη εποχή. Τα παραδείγματα είναι άπειρα από την αρχαία Ελληνική ιστορία. Ο φιλελευθερισμός σήμερα αντιμετωπίζει τα άτομα σαν να έπεσαν από ξαφνικά τον ουρανό, χωρίς κανένα παρελθόν, δημιουργώντας ψυχικά κενά. Η ψυχολογική δύναμη του κληρονομικού παράγοντα φαίνεται από τη σημασία που δίνουμε όλοι μας στην καταγωγή μας, καθώς και από τη δύναμη που δίνει η συνείδηση συγκεκριμένης ένδοξης εθνικής καταγωγής, σε σχέση με λαούς με παρόμοια φυλετική υπόσταση, χωρίς ένδοξη εθνική καταγωγή.
Το βασικό πρόβλημα της κληρονομικής αριστοκρατίας είναι ότι τα μέλη της δεν εμφορούνται από συγκεκριμένη ιδεολογία υπέρ του έθνους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές πολιτικής από μονάρχη σε μονάρχη, σε σημείο να υιοθετείται κατά καιρούς εθνικά επιζήμια ιδεολογία. Ένα ακόμα πρόβλημα δημιουργείται όταν στις τάξεις των ευγενών εισέλθουν μετριότητες. Τυχόν χαλάρωση των κριτηρίων επιλογής των νέων ευγενών μπορεί να αλλοιώσει δραματικά τους ευγενείς μιας χώρας σε λίγες μόλις γενιές, πράγμα που έχει γίνει ουκ ολίγες φορές ιστορικά, με καταστροφικές συνέπειες για το έθνος. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι ότι μέσω των γυναικών που παίρνουν οι ευγενείς, τα μισά παιδιά θα πάρουν από τις μητέρες τους, που δεν ήταν πάντα κόρες αριστοκρατών. Αυτά τα μειονεκτήματα έχουν κάνει πολλούς εθνικιστές να θεωρούν ότι τα μέλη της αριστοκρατίας πρέπει να αποτελούνται από αρίστους, που είναι ταυτόχρονα ιδεολογικά καταρτισμένοι και όχι να προκύπτουν βάσει κληρονομικότητας, ακόμα και αν οι πρόγονοί τους ήταν άριστοι. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να ομολογήσουμε ότι το καθεστώς της κληρονομικής αριστοκρατίας υπήρξε ευσταθές, διαρκώντας για χιλιάδες χρόνια.
Η διείσδυση μαλθακών και μετριοτήτων στους αριστοκρατικούς κύκλους, οδήγησε στη μείωση του κύρους της αριστοκρατίας, δίνοντας πάτημα σε αυτούς που την αμφισβητούσαν. Ο φιλελευθερισμός, δημιούργημα της εβραϊκά ελεγχόμενης μασονίας, θεώρησε υποκριτικά όλους τους ανθρώπους ίσους, μόνο και μόνο για να υπονομεύσει τις αριστοκρατίες της Ευρώπης. Και σήμερα όλα τα γκόιμ είναι ίσα και οι «περιούσιοι» από πάνω τους, με τους ελεγχόμενους μασόνους να «κυβερνούν» στα φανερά. Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που διατυμπανίζεται η ισότητα στις μέρες μας.
Κάθε μορφωμένος άνθρωπος οφείλει να γνωρίζει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι. Όχι μόνο βάσει ικανοτήτων και γνώσεων που αποκτούν κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά και εκ γενετής δεν είναι ίσοι. Άνθρωποι διαφορετικής φυλής έχουν διαφορετικές προδιαθέσεις εκ γενετής. Αν λάβουν πανομοιότυπη εκπαίδευση, τότε δεν θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά αυτοί με τις ευνοϊκότερες προδιαθέσεις θα γίνουν καλύτεροι από τους άλλους. Αυτό σημαίνει πως, ανάλογα με τον φυλετικό τύπο, τα άτομα πρέπει να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο και να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες στα άτομα που εκ γενετής έχουν τις ευνοϊκότερες προδιαθέσεις. Αυτό ακριβώς έκαναν οι κληρονομικές αριστοκρατίες της Ευρώπης, σε ατομικό, αλλά όχι φυλετικό επίπεδο. Κάτι τελείως ενάντιο στην έννοια της ισότητας.
Ο Αριστοτέλης είχε απόψεις που συνοψίζονται στο εξής: "Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων". Και πάντα να έχουμε στο μυαλό μας την ρήση του Ηράκλειτου: "εις εμοί μύριοι εάν άριστος ή", δηλαδή ένας άριστος αξίζει με δέκα χιλιάδες, γνωρίζοντας ότι για να γίνεις άριστος, η κληρονομικότητα παίζει μεγάλο ρόλο.
ΠΗΓΗ: https://fyletika.blogspot.com/2015/08/blog-post_37.html
Ισότητα και ποσότητα
Η αντιφυσική θεώρηση πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι εκ γενετής οδηγεί σε συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Εφόσον όλοι θεωρούνται ότι μπορούν να γίνουν οτιδήποτε, αρκεί να υπάρξει η κατάλληλη εκπαίδευση, η σημασία απομακρύνεται προς την κατεύθυνση της ποσότητας. Θα δούμε πως οι έννοιες ισότητα και ποσότητα είναι συνυφασμένες, όταν μιλάμε για την εκτίμηση της ανθρώπινης αξίας.
Στη σημερινή εποχή, η κρατούσα χριστιανική ηθική και η πολιτικά επιβληθείσα φιλελεύθερη δημοκρατική αντίληψη λογίζουν τους ανθρώπους ως ίσους μεταξύ τους εκ φύσεως. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο άνθρωπος να ισοπεδώνεται, λογιζόμενος σαν μονάδα ενός συνόλου και όχι ως αυτόνομη προσωπικότητα με δικό της βάρος. Θα έχετε δει πολλές φορές να αξιολογούνται ανθρώπινες ομάδες με μόνο κριτήριο...
το πόσα άτομα συμμετέχουν. Όσες έχουν μεγαλύτερο αριθμό υποστηρικτών θεωρούνται επιτυχέστερες, ασχέτως ιδεών ή ικανοτήτων. Η ισότητα οδηγεί αναπόφευκτα στο να εκθειάζεται η ποσότητα.
Στην αρχαία εποχή τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Θρησκεία και πολιτικές αρχές προωθούσαν την αριστοκρατική ηθική, μέρος της οποίας είναι η συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι διαφέρουν εκ φύσεως μεταξύ τους, με αποτέλεσμα ο καθένας να κρίνεται για την αξία του και όχι σαν μονάδα ενός αθροίσματος. Όσοι έχουν διαβάσει την αρχαία Ελληνική γραμματεία, σπάνια θα αντικρύσουν τους συγγραφείς να κάνουν λόγο για αριθμούς, να αναφέρουν ποσότητες ανθρώπων, π.χ. τόσοι υποστήριξαν αυτό, τόσοι ήταν οι συμμετέχοντες στην τάδε πολιτική ομάδα, κτλ. Αριθμούς ανθρώπων βρίσκουμε σε αναφορές σε στρατιωτικές αναμετρήσεις, γιατί το μέγεθος των στρατών επηρεάζει το αποτέλεσμα της μάχης. Τους αρχαίους δεν τους απασχολούσε η ποσότητα, τους απασχολούσε η ποιότητα του ανθρώπινου υλικού, που εκφράζονταν από την αρετή. Μάλιστα, αυτή η έλλειψη ποσοτικής καταμέτρησης έχει δημιουργήσει διάφορα προβλήματα στους ιστορικούς, που αναγκάζονται διαρκώς να κάνουν εκτιμήσεις.
Το ότι κάποιοι είναι περισσότεροι δεν σημαίνει τίποτα για την εσωτερική τους αξία. Όταν γνωρίζεις ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί εκ φύσεως, τότε δεν έχει καμία αξία να τους αθροίζεις, ειδικά όταν αναφέρεσαι σε ανθρώπινες ομάδες με κοινωνικό, πολιτικό ή πνευματικό περιεχόμενο. Άλλωστε, τα αθροίσματα γίνονται πάντοτε επί ομοίων μονάδων. Όμως, ένας άνθρωπος μπορεί να αξίζει περισσότερο από όλους τους υπολοίπους μαζί. Η σύγκριση ανθρώπινων ομάδων βάσει αριθμών δεν έχει καμία αξία. Μια ολιγομελής ομάδα μπορεί να είναι πανίσχυρη, αν διαθέτει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, ενώ μια πολυπληθής ομάδα να μην επιτυγχάνει τίποτα, λόγω έλλειψης ικανών ατόμων. Μπορεί η δημοκρατία να επιβάλλει την ποσότητα ως μέτρο της επιτυχίας, όμως η ποιότητα είναι αυτό που έχει σημασία και η οποία δεν μετριέται. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Έβολα αποστρέφονταν την σύγχρονη τυρρανία των αριθμών και της ποσότητας. Η αριστοκρατική θεώρηση δίνει βάσει στην καλλιέργεια της προσωπικότητας και όχι στη λογική των αριθμών.
Θα κλείσουμε με τη φράση του Ηράκλειτου:
"Εἶς ἐμοὶ μύριοι, ἐὰν ἄριστος ἦι"
"Ο ένας για εμένα ισοδυναμεί με δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος"
Και για να γίνεις άριστος, είναι απαραίτητες κάποιες σωματικές και ψυχικές προδιαθέσεις, εν πολλοίς φυλετικά προσδιοριζόμενες.
ΠΗΓΗ: https://fyletika.blogspot.com/2017/08/blog-post_28.html
«Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ 20ού ΑΙΩΝΟΣ», του Alfred Rosenberg (μετάφρασις Στεφάνου Γκέκα), εκδόσεις »Απολλώνειο Φως»
