- Στην πρώτη κιόλας παράγραφο του βιβλίου του ο Ussher έγραφε: «στην αρχή, ο Θεός έπλασε τον ουρανό και τη γη και ξεκίνησε να κυλά ο χρόνος τη νύχτα πριν από την 23η Οκτωβρίου του έτους 710 της Ιουλιανής περιόδου». Στο δεξιό περιθώριο της σελίδας, ο Ussher συμπλήρωνε ότι στα «χριστιανικά χρόνια» το έτος αυτό αντιστοιχούσε στο 4004 π.Χ.
Με το τρίτο και τελευταίο κατά σειρά άρθρο μας εναντίον του αθεϊσμού και κατ’ επέκταση του εξελικτικού μετανθρωπισμού που προωθεί στην εποχή μας η τεχνοκρατική παγκοσμιοποίηση δυστοπικά, θα προκαλέσουμε τέτοιο νευρικό κλονισμό στους ακολούθους του που είτε θα σπάσουν μετά ό,τι βρουν μπροστά τους εξοργισμένοι με αυτά που θα διαβάσουν στη συνέχεια είτε θα πέσουν σε κατάθλιψη και πολύ πιθανόν να καταλήξουν στην αυτοκτονία (σ.σ. ευχόμαστε να συμβεί το δεύτερο για εκδικητικούς λόγους εξαιτίας της βλάσφημης απιστίας τους). Μετά δηλαδή από τα δυο προηγούμενα άρθρα για την κούφια και την επίπεδη Γη μας με τις υποκαταχθόνιες οντότητες μέσα της, αποκαλύπτοντας επίσης πως δημιουργήθηκε ο όρος της ‘’συνομωσιολογίας’’ από την αμερικανική CIA για να απωθείται ως τρέλα ή παραμύθιασμα κάθε αντίθετη από το κατεστημένο αφήγημα άποψη, σε ετούτο το άρθρο θα αποδείξουμε για μία ακόμα φορά την αχρηστία και αναξιοπιστία της επιστήμης όταν αδυνατεί να χρονολογήσει τη δημιουργία του κόσμου μας, η οποία επεξηγείται επακριβώς όμως μέσα από τη Βίβλο που απορρίπτει κάθε αθεϊστής. Και εφ’ όσον βρέθηκε ακριβής χρονολογία μάλιστα μετά από πολύχρονη μελέτη του εν λόγω ιρλανδού επισκόπου που αναφέρει το 4004 π.Χ με συγκεκριμένη ημερομηνία, τότε καταρρίπτεται όχι μόνο κάθε επιστημονική άποψη που αδυνατεί να δώσει μέχρι σήμερα συγκεκριμένη χρονολογία μιλώντας αόριστα για κάποια εκατομμύρια χρόνια πριν (και άρα ό,τι χρονολογία περί πλανητικής εξέλιξης έχει δώσει έως τώρα είναι λανθασμένη), αλλά καταρρίπτεται πανηγυρικά και κάθε θεωρία περί δαρβινικής εξέλιξης του ανθρώπου από πιθήκους ή αμοιβάδες ή δεν ξέρω εγώ από που αλλού όταν του δίνει υπαρξιακή χρονολόγηση πριν από τη συγκεκριμένη χρονολογία που αναφέραμε, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι υπήρχαν ανθρωποειδή πριν τη δημιουργία του ανθρώπου, διότι δεν γίνεται να συνδέονται εξελικτικά μεταξύ τους πάλι σύμφωνα με τη Βίβλο, αφού βλέπουμε ότι ο Θεός της δημιούργησε τον πρωτόπλαστο άνθρωπο μαζί (μετά) τα υπόλοιπα ζώα (Γεν. 1, 26-28) ολοκληρώνοντας έτσι η Δημιουργία και κάποια άλλη στιγμή (σ.σ. πόσο αργότερα δεν ξέρουμε) "ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν" (Γεν. 2, 7). Συνεπώς, η ύπαρξη ανθρωποειδών πριν από τους πρωτόπλαστους (Αδάμ και Εύα) δεν αποκλείεται από την Παλαιά Διαθήκη και σίγουρα δεν γίνεται να κατάγονται εκείνοι από μαϊμούδες ή άλλα ανθρωποειδή, όταν η Βίβλος ξεκάθαρα αναφέρει ότι Θεός έπλασε τους Πρωτόπλαστους και όποιος δεν το αποδέχεται αυτό θα πρέπει να του συμπεριφερόμαστε σαν να ήταν μαϊμού!
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις έως τώρα επιστημονικές παραδοχές, η ηλικία του σύμπαντος είναι περίπου 11,5 δισεκατομμύρια χρόνια και η ηλικία της Γης 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Όσον αφορά τον άνθρωπο, από τη χρονολόγηση των ευρημάτων των σκελετών, κρανίων κ.λ.π. που έχουν βρεθεί (σ.σ. αυστραλοπίθηκος, αρχάνθρωπος των Πετραλώνων, Homo Erectus κλπ), η ηλικία του ανθρώπου μπορεί να φθάνει τα 4.000.000 χρόνια από σήμερα. Σύμφωνα με την επιστήμη, από τα 4,5 δις χρόνια μέχρι τα 4 εκ. χρόνια από σήμερα προηγήθηκε η δημιουργία της θάλασσας, του στερεώματος, των ψαριών και των ζώων. Η επιστήμη συμφωνεί οπότε με τη Βίβλο ως προς το ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε τελευταίος, αλλά μόνο σε αυτό! Η Βίβλος όμως, στο πρόσωπο του Αδάμ και της Εύας παραπέμπει στον πρώτο νοήμονα άνθρωπο, γιατί ο αυστραλοπίθηκος ή ο Homo Erectus κάθε άλλο παρά νοήμονες ήταν. Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών τώρα, όπως ο Δαρβίνος τη φαντάστηκε, έχει προκαλέσει μια διαμάχη ανάμεσα στη θρησκεία και την επιστήμη εξ αιτίας ότι ακόμα μια μικρή ομάδα επιστημόνων εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα της φυσικής εξέλιξης των ειδών, με τον πίθηκο ως πρόγονό του! Όμως ακόμα ‘’παλεύουν’’ να ανακαλύψουν αυτό που τους λείπει για να ολοκληρώσουν τη θεωρία αυτή. Και αυτό που τους λείπει είναι ο ‘’ενδιάμεσος τύπος’’ που όσο και αν κόπτονται σε έρευνες, δεν θα μπορέσουν να καταλήξουν πουθενά, διότι είναι ήδη Βιβλικά γραμμένο ότι: ‘’και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπο. Κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν’’ (Γένεση α΄ 27) και αυτή η αλήθεια δεν επιδέχεται καμία μεταφορική ή συμβολική ερμηνεία.
Κατά τα λεγόμενα τώρα του σεβ. Μητροπολίτου Αχελώου κ.κ. Ευθυμίου:
‘’…Η στατιστική του παγκοσμίου πληθυσμού υπολογίζει ότι το 5.000 π.Χ. οι κάτοικοι της γης ήταν 3-5.000.000. Ο αριθμός αυτός μεταθέτει πολύ προς τα πίσω τόσο τον Κατακλυσμό όσο και τη δημιουργία των πρώτων ανθρώπων. Οι παλαιοντολόγοι που δέχονται τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών ισχυρίζονται ότι ο πρώτος άνθρωπος εμφανίσθηκε στη γη πριν από 100.000-3.500.000 χρόνια (μακροχρονολόγηση). Τον ισχυρισμό τους αυτό οι παλαιοντολόγοι επιστήμονες τον στηρίζουν αφ' ενός στην ηλικία των παλαιοντολογικών ευρημάτων και αφ’ ετέρου στη θεωρία της εξέλιξης, βασική προϋπόθεση της οποίας είναι το μεγάλο χρονικό διάστημα. Γιατί, όπως λένε, για να γίνει η εξελικτική διαμόρφωση του ανθρώπου χρειάσθηκε πολύ χρόνο και πιο συγκεκριμένα εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ακόμη χρόνια! Υπάρχουν όμως και άλλοι επιστήμονες, κυρίως αρχαιολόγοι και φυσικοί, οι οποίοι, επί τη βάσει δικών τους υπολογισμών, υποστηρίζουν μικρότερες χρονολογίες (βραχυχρονολόγηση) και τοποθετούν την εμφάνιση του ανθρώπου από 10.000-100.000 χρόνια πριν. Η σοβαρή αυτή διάσταση απόψεων ανάμεσα στους ειδικούς επιστήμονες πρέπει να κάνει τους πιστούς πολύ επιφυλακτικούς ως προς την επιστημονική χρονολόγηση της ηλικίας του ανθρωπίνου γένους. Οι εξελικτικοί μάλιστα επιστήμονες διαφωνούν και μεταξύ τους, τόσο ως προς το χρόνο, όσο και ως προς το χώρο, όπου εμφανίσθηκε ο πρώτος άνθρωπος. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στους πιστούς ν' αμφισβητούν δικαιολογημένα την μακροχρονολόγηση, αφού οι ίδιοι οι παλαιοντολόγοι δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε οριστικά επιστημονικά συμπεράσματα…’’
Καμιά μαϊμού ή άλλο παρόμοιο ανθρωποειδές όμως δεν έζησε ποτέ τόσα πολλά χρόνια όπως οι Πρωτόπλαστοι για να τους θεωρήσουμε απογόνους χιμπατζήδων ας πούμε ή άλλου ζώου, σύμφωνα με τον γενεαλογικό κατάλογο του Αδάμ, όπως τον δίνει η Βιβλική Γένεση περιγράφοντας τη μακροβιότητα εκείνων των αρχαίων ανθρώπων:
1. Ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια
2. Ο Σήθ 912 »
3. Ο Ενώς » 905 »
4. Ο Καϊνάν » 910 »
5. Ο Μαλελεήλ » 895 »
6. Ο Ιάρεδ » 962 »
7. Ο Ενώχ » 365 »
8. Ο Μαθουσάλας » 969 »
9. Ο Λάμεχ » 753 »
10. Ο Νώε » 950
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω κατάλογο, η ηλικία των πρώτων ανθρώπων φθάνει τα 1000 περίπου χρόνια! Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η μακροβιότητα αυτή σε εξωβιβλικές πηγές (Βέροσος, πρίσμα Weld, πλάκες Νιππούρ), σε περίπτωση δηλαδή που ισχυριστεί κάποιος ότι η Βίβλος έγραψε παραμύθια ενώ άλλες θρησκείες όχι, επαυξάνεται σε εκπληκτικούς αριθμούς από 10.000 μέχρι 60.000 χρόνια! Συνολικώς δε η ηλικία δέκα μόνον ονομάτων φθάνει τα 345.000 χρόνια! Κατά συνέπεια, όσο περνάνε τα χρόνια δεν εξελίσσεται προς το υπεράνθρωπο κάθε άνθρωπος, αλλά προς το υπάνθρωπο (και σίγουρα γίνεται πιο βλάκας όταν φτάνει σε σημείο να πιστεύει ότι κατάγεται από χιμπατζήδες που δημιουργήθηκαν τυχαία από το τίποτα χωρίς να υπάρχει δημιουργός θεός), ζώντας όλο και λιγότερα χρόνια όπως ο μετακατακλυσμιαίος κόσμος. Συγκεκριμένα, οι δέκα οικογένειες ή φυλές του γενεαλογικού δένδρου του Νώε, στις οποίες πρέπει να προστεθούν και άλλες οικογένειες που παραλείπονται από τον κατάλογο της Γένεσης, μπορούν άνετα να καλύψουν 30.000-40.000 χρόνια, δεδομένης και της μείωσης του χρόνου ζωής των μετακατακλυσμιαίων ανθρώπων:
Ο ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΩΕ
1. Σήμ έζησε 600 χρόνια
2. Αρφαξιάδ έζησε 438 χρόνια
3. Σαλά έζησε 433 χρόνια
4. Εβερ έζησε 404 χρόνια
5. Φαλέγ έζησε 239 χρόνια
6. Ραγαύ έζησε 239 χρόνια
7. Σερούχ έζησε 230 χρόνια
8. Ναχώρ έζησε 148 χρόνια
9. Θάρα έζησε 145 χρόνια
10. Αβραάμ έζησε 175 χρόνια
Συνοψίζοντας λοιπόν το όλο ζήτημα σε σχέση με τον σατανισμό κλείνοντας, συμπεραίνουμε ότι κάθε αθεϊστική απόρριψη των γραφομένων της Βίβλου προς χάρη της επιστήμης δεν μπορεί να προέρχεται από σατανιστές, αφού θα αυτοαναιρούνταν θεολογικά για τον ίδιο λόγο που θα ακουγότανε επίσης γελοίο αν έλεγε κάποιος ότι χριστιανοί διαδίδουν αθεϊστικές διδασκαλίες στον κόσμο ώστε να ωφεληθούν(!) εξουσιαστικά. Μας λέει με άλλα λόγια αυτό το προπαγανδιστικό αφήγημα περί ‘’σατανικής’’ παγκοσμιοποίησης που διαδίδεται για να μαζεύει κόσμο στον Βιβλικό Θεό του, πως κάποιοι σατανιστές προπαγανδίζουν αθεϊσμό και υλισμό στον κόσμο που θέλουν να τον εξελίξουν κιόλας μετανθρωπικά σαν ‘’Ρόμποκοπ’’ ας πούμε με σκοπό να τον εξουσιάσουν ευκολότερα, αλλά σίγουρα να τον διώξουν μακριά από τον σατανισμό συνεπακόλουθα όταν του έμαθαν να πιστεύει ότι κατάγεται από πιθήκους και να ακούει παρά μόνο την επιστήμη επειδή οι θρησκείες του λένε μπούρδες! Οπότε για να γίνει κάποιος σατανιστής, δεν χρειάζεται να κάνει συμβόλαιο αφιέρωσης της ψυχής του στον Διάβολο (για να απαρνηθεί του Βιβλικού Θεού κατά τη Βάπτιση) και να κάνει έπειτα σατανικές τελετές ντυμένος στα μαύρα για να απαρνηθεί την ανθρώπινη φύση του (εφ’ όσον θέλει να γίνει θεός οντολογικά = αθάνατο πνευματικό ον), αλλά αντιθέτως να την τιμήσει περισσότερο υλιστικά φορώντας λαμαρίνες για να νιώσει δυνατότερος σαν ρομπότ, χωρίς να χρειάζεται να προσευχηθεί στον Σατανά εφ’ όσον ούτε Θεός υπάρχει πέρα από τους πιθήκους απ’ τους οποίους κατάγεται και τις βίδες με τα μικροτσίπ που θέλει να βάλει μέσα του για να νιώσει υπεράνθρωπος.
Για να διαπιστώσετε τώρα πόσο γελοίο ακούγεται αυτό το προπαγανδιστικό αφήγημα, δεν έχετε παρά να βάλετε στη θέση εκείνων των υποτιθέμενων σατανιστών κάποιους χριστιανούς ή μουσουλμάνους να κάνουν το ίδιο και αμέσως θα βάλετε τα γέλια αν θεωρήσετε ότι μια κοσμική ή αθεϊστική κοινωνία που υπακούει σε πολιτικούς νόμους αντί σε θρησκευτικούς, είναι το ίδιο πράγμα με μια θεοκρατική σαν του Βυζαντίου ή της Ιεράς Εξέτασης και του ισλαμικού χαλιφάτου των τζιχαντιστών, αφού είτε βλέπαμε θρησκευτικούς ναούς είτε μπουρδέλα ή καζίνο στη θέση Εκκλησιών και Τζαμιών, πάλι θα μπορούσαμε να πούμε ότι χριστιανοί ή μουσουλμάνοι θα εξουσίαζαν μια τέτοια κοινωνία, λες και αποτύχανε να το κάνουν αυτό στο Βυζάντιο ή σε μια μουσουλμανική χώρα ή θα αποτύγχανε το ίδιο ένας σατανιστής αν έφτιαχνε δική του θεοκρατία, άρα θα μπορούσε να θεωρηθεί κάποιος ως χριστιανός ή μουσουλμάνος αν πίστευε ότι κατάγονταν από πιθήκους και αντί να κάνει προσευχές να έβαζε απλά καπότες σε μπουρδέλα σαν να ήταν η πράξη αυτή το ίδιο πράγμα με μια προσευχή! Κατά συνέπεια και σύμφωνα με αυτό το διεστραμμένο σκεπτικό, ευκολότερα γίνεται κάποιος χριστιανός ή σατανιστής αν πιστέψει ότι κατάγεται από πιθήκους και ότι δεν υπάρχει θεός Δημιουργός, παρά από τα γραφόμενα της Βίβλου!
Ο επίσκοπος που είχε βρει την ακριβή ημερομηνία δημιουργίας του κόσμου!
Μελετώντας τον προϊστορικό άνθρωπο και τις θεωρίες για την εξέλιξη των ειδών, έπεσα επάνω σε μία πολύ “χαριτωμένη” ιστορία: από τον Μεσαίωνα και μέχρι τον 19ο αιώνα η χριστιανική Ευρώπη ήταν βέβαιη ότι ο Θεός έπλασε τον κόσμο το… 4.000 π.Χ.! Μάλιστα ένας προτεστάντης επίσκοπος από την Ιρλανδία, ο James Ussher αφιέρωσε είκοσι χρόνια από τη ζωή του για να συγγράψει τα «Χρονικά της Βίβλου», όπου προσδιόριζε επακριβώς τη νύχτα πριν από την Κυριακή, 23 Οκτωβρίου του 4004 π.X. ως ημερομηνία πλάσης του κόσμου !
του Δημήτρη Καλαντζή
Ο χριστιανισμός επί αιώνες υπολόγιζε ότι η δημιουργία του κόσμου έγινε σε λιγότερα από 5.000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Αυτό έδειχναν οι γενεές της Βίβλου, αυτό μαρτυρούσαν και τα τότε γνωστά τεκμήρια παλαιότερων πολιτισμών, όπως εκείνων της Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου. Ο Σαίξπηρ τον 16ο αιώνα, στο έργο του «Όπως σας αρέσει», είχε βάλει την πρωταγωνίστριά του Ροζαλίντα να λέει «ο κακόμοιρος ο κόσμος είναι σχεδόν 6.000 χρονών!», ενώ λίγο νωρίτερα, ο μεταρρυθμιστής Λούθηρος, υπολόγιζε την πλάση του κόσμου γύρω στο 4.000 π.χ.. Ο αστρονόμος Γιόχαν Κέπλερ είχε συμπεράνει ότι το 3992 π.Χ. ήταν η πιθανότερη ημερομηνία. Κανείς τους όμως δεν είχε τολμήσει να προτείνει ακριβή ημέρα δημιουργίας του κόσμου, όπως έκανε ο Ιρλανδός επίσκοπος…
Ο James Ussher (1581-1656) γεννήθηκε επί βασιλείας Ελισάβετ και πέθανε επί βασιλείας Κρόμγουελ. Ταλαντούχος από παιδί, κατάφερε στα 13 του να μπει στο πανεπιστήμιο Trinity του Δουβλίνου, να χειροτονηθεί ιερέας στα είκοσι χρόνια του και να γίνει καθηγητής του κολεγίου στα 27. Το 1625 έγινε επικεφαλής της Αγγλο-Ιρλανδικής (προτεσταντικής) εκκλησίας στην Ιρλανδία.
Ως προτεστάντης ιερέας σε μία καθολική χώρα, ο Ussher είχε καταληφθεί από μανία να αποδείξει την ανωτερότητα του δόγματός του απέναντι στους «παπιστές» και την «γεμάτη προκαταλήψεις πίστη τους». Αφιέρωσε τον εαυτό του στην αποστολή να ορίσει την ακριβή ημερομηνία της δημιουργίας του κόσμου, η οποία θα ήταν τόσο τεκμηριωμένη που δεν θα μπορούσε κανείς να την αμφισβητήσει. Επί είκοσι χρόνια συγκέντρωνε και διάβαζε αρχαία βιβλία και χειρόγραφα σε διάφορες γλώσσες (φήμες λένε για 20.000 τόμους!) για να καταλήξει στο δημιούργημά του, «τα Χρονικά της Βίβλου».
Στην πρώτη κιόλας παράγραφο του βιβλίου του ο Ussher έγραφε: «στην αρχή, ο Θεός έπλασε τον ουρανό και τη γη και ξεκίνησε να κυλά ο χρόνος τη νύχτα πριν από την 23η Οκτωβρίου του έτους 710 της Ιουλιανής περιόδου». Στο δεξιό περιθώριο της σελίδας, ο Ussher συμπλήρωνε ότι στα «χριστιανικά χρόνια» το έτος αυτό αντιστοιχούσε στο 4004 π.Χ..
Ο Ussher έκανε τους υπολογισμούς του καταρχήν με βάση τα στοιχεία των εικοσιενός γενεών της Βίβλου. Για παράδειγμα, στη Γένεση αναφέρεται ότι ο Αδάμ και η Εύα έφεραν στον κόσμο το πρώτο τους παιδί, τον Σέθ, όταν ο Αδάμ ήταν 130 χρονών. Πως έγινε πατέρας σε τόσο προχωρημένη ηλικία; Στο ερώτημα είχε απαντήσει ήδη ο Αυγουστίνος, υποστηρίζοντας ότι σε εκείνα τα χρόνια, οι άνθρωποι ήταν πιο ισχυροί και ωρίμαζαν βραδύτερα… «Ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια πριν πεθάνει», αναφέρεται στις γραφές, ενώ ο Μαθουσάλας (έξι γενιές μετά τον Αδάμ), έβαλε τον πήχη της μακροζωίας στα 969 χρόνια! «Οι πρώτοι άνθρωποι τρέφονταν καλύτερα και ο Θεός τους έδινε παράταση ζωής λόγω της αρετής τους…», είχε γράψει ο εβραίος θεολόγος Ιώσηπος Φλάβιος, λίγα χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού.
Η Παλαιά Διαθήκη οδήγησε τον Ussher στην πρώτη καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ την εποχή του Πέρση βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. Ψάχνοντας σε μη χριστιανικής πηγές, κατέληξε σε μία λίστα Βαβυλώνιων βασιλέων, που είχε καταρτίσει ο Έλληνας αστρονόμος Πτολεμαίος τον δεύτερο μ.Χ. αιώνα. Συνδέοντας τα γεγονότα σε Ελλάδα και Ρώμη, ο επίσκοπος προσδιόρισε το θάνατο του Ναβουχοδονόσορα το 562 π.Χ. και από τη στιγμή που προσδιόρισε αυτή την ημερομηνία δεν έκανε τίποτα άλλο από το να προσθέσει τα 562 χρόνια στα 3.442 χρόνια που προέκυπταν από τις γενιές της Βίβλου. Σύνολο δηλαδή 4004 χρόνια, πριν από την ημερομηνία γέννησης του Χριστού. «Και η ακριβής ημέρα πως προέκυψε;», θα ρωτήσετε.
Ο επίσκοπος του Δουβλίνου είχε την πεποίθηση ότι στον Θεό άρεσαν τα μαθηματικά και η αστρονομία κι έτσι δεν θα διάλεγε μία τυχαία ημέρα για να δημιουργήσει τον κόσμο. Θα έπρεπε να ήταν κοντά στην ισημερία, και αφού ο Αδάμ βρήκε αμέσως ώριμα φρούτα στον κήπο της Εδέμ, τότε θα έπρεπε να ήταν η κοντινότερη Κυριακή στην φθινοπωρινή ισημερία. Πότε έπεφτε ημέρα Κυριακή, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, το 4004 π.Χ., κοντά στην Φθινοπωρινή ισημερία; Στις 23 Οκτωβρίου. Αυτή λοιπόν ήταν η ημέρα!
Το πόνημα του Ussher βρήκε μεγάλη απήχηση στις ημέρες του. Ένας Λονδρέζος τυπογράφος είχε την ιδέα το 1675 να τυπώσει Βίβλους με σημειωμένες στα περιθώρια των σελίδων, τις ημερομηνίες του επίσκοπου. Έτσι ο κόσμος διάβαζε, για παράδειγμα ότι η πτώση του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο έγινε τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου του 4004 π.Χ…. Η εκδοτική επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που επί δύο αιώνες η Βίβλος κυκλοφορούσε χρονολογημένη από τον Ussher, έχοντας μάλιστα και την έγκριση της επίσημης εκκλησίας της Αγγλίας…
Χρειάστηκε να έρθει ο Διαφωτισμός, να ξεκινήσουν οι επιστήμες, να χρονολογηθούν τα γήινα πετρώματα σε εκατομμύρια έτη (και όχι βέβαια σε χιλιετίες) για να ξεχαστούν τα «Χρονικά» του επίσκοπου James Ussher. Πλέον όλα τα δόγματα του Χριστιανισμού αντιμετωπίζουν τα αναγραφόμενα στην Παλαιά Διαθήκη ως συμβολικά γεγονότα και όχι ως χρονολογημένη ιστορικότητα. Έτσι ο Ussher ξεχάστηκε, ως μία μάλλον γραφική, αλλά σίγουρα σχολαστική φιγούρα των Σκοτεινών αιώνων της ανθρωπότητας.