- Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ: ‘’Ο Ντούγκιν στο μανιφέστο του υποστηρίζει ότι η μονοπολική πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που στόχο έχει την παγκόσμια κυριαρχία και την χειραγώγηση της Ρωσίας και των άλλων κρατών της Ευρασίας, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την Ευρασιατική Ένωση. Η Ευρασιατική Ένωση κατά τον Ντούγκιν θα είναι αυτή η δύναμη που θα ηγηθεί της απελευθέρωσης από τον μονοπολικό άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και από την παγκόσμια συνωμοσία του διεθνούς Σιωνισμού. Ο Ντούγκιν, τις ιδέες του οποίου έχει ενστερνιστεί ο Πούτιν, γράφει στο μανιφέστο του ότι όλα τα έθνη της Ευρασίας μπορούν να συνυπάρξουν χωρίς κάποιο από αυτά να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον γεωπολιτικό αυτό χώρο’’ (σ.σ. από το εθνικιστικό ιστολόγιο της ‘’Χρυσής Αυγής’’, 2015)
- ΔΩΣΤΕ ΠΡΟΣΟΧΗ:…Πολὺ ἐνδιαφέρον φαινόμενο, καὶ γνωστὸ στὴ ἱστορία, εἶναι ἡ προσφυγὴ στὴ θρησκεία καὶ ἡ ζήτηση τῆς συνδρομῆς της γιὰ τὴν ψυχολογικὴ ἔξαψη τῶν λαϊκῶν μαζῶν στὴν ἀντιμετώπιση κρισίμων καταστάσεων, ὅπως συνέβη μετὰ τὴν 11η Σεπτ. 2001 στὶς Η.Π.Α. μὲ τὴν «ἀντιμετώπιση» τῆς τρομοκρατίας. Ἡ πολιτικὴ γνωρίζει τὴν δυναμικὴ τῆς θρησκείας στὴν συναισθηματικὴ κινητοποίηση τῶν μαζῶν καὶ τὴ δυνατότητα τοῦ φανατισμοῦ τους γιὰ τὴν ἀποδοχὴ κυβερνητικῶν ἐνεργειῶν, ποὺ κανεὶς νηφάλια δὲν θὰ ἐνέκρινε (γενικευμένη καταστροφὴ μὲ τὴν μορφὴ τῶν ναζιστικῶν ἀντιποίνων). Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς γίνεται ἰδεολογικὴ χρήση τῆς θρησκείας καὶ τοῦ θείου. Ὁ Θεὸς ἐπιστρατεύεται, γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὶς κρατικὲς ἐπιλογές. Γιὰ νὰ ἐξαφθεῖ τὸ πάθος τοῦ πλήθους, φορτίζεται ὁ Θεὸς ἀνθρωπομορφικά, ὅπως στὴν εἰδωλολατρικὴ ἀρχαιότητα. Τὰ ἀνθρώπινα πάθη προβάλλονται στὸ Θεό, ποὺ συστρατεύεται, γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τοὺς ἀνθρώπινους στόχους. Ἔτσι, ἀκολουθεῖται ἡ ἀρχὴ τῆς Καμπαλᾶ, ὅτι δὲν ἔπλασε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό! Ἐδῶ ὁ ἄνθρωπος μετα-πλάσσει τὸν Θεὸ κατὰ τὶς ὀρέξεις του. Ὅλα, βέβαια, γίνονται ἐρήμην του Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐμπλακεῖ καὶ ἐνταχθεῖ στὰ ἄνομα σχέδιά μας. Ἡ «χρήση» ὅμως, τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς θρησκείας ἐξυπηρετεῖ τὸν φανατισμὸ τῶν μαζῶν καὶ αὐτὴ τὴν μέθοδο ἀκολουθεῖ ἡ πολιτικὴ ἐξουσία ἀπὸ αἰώνων…Μετὰ τὴν 11η Σεπτεμβρίου 2001, εἰς πεῖσμα ὅσων στὸ ἐκσυγχρονιστικὸ παραλήρημά τους μιλοῦσαν γιὰ τὸ θάνατό της, ἐπανέρχεται ἡ θρησκεία σὲ σημεῖο, ποὺ νὰ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς φουνταμενταλιστὲς γιὰ τὴν ἔξαψη καὶ τὴν φανατικὴ συστράτευση τῶν μαζῶν στὴν νέα δυτικὴ σταυροφορία. Ἡ «ἐκδίκηση τοῦ Θεοῦ τῶν Χριστιανῶν» ἀπαιτεῖ γενικὴ ἐπιστράτευση τῶν θρησκευμάτων στὸ πλαίσιο τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἡ θρησκεία προσφέρεται ἔτσι, ὡς μέσο γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τῶν νεοεποχικῶν ἐπιδιώξεων…Οἱ «ἀφελεῖς», ποὺ ἐπιμένουν νὰ εἶναι ὀπαδοὶ κάποιας θρησκευτικῆς θεότητας, καλοῦνται νὰ ὑπηρετήσουν, μαζὶ μὲ τοὺς θεούς τους, τὴν θεότητα τοῦ Καίσαρα καὶ Ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου!...Βέβαια, αὐτὴ ἡ σχεδιαζόμενη διαθρησκειακὴ συνεργασία ἐντάσσεται στὰ ὅρια τῆς «ἐν ἐξελίξει» νεοεποχικῆς κίνησης πρὸς τὴν «πανθρησκεία» καὶ θέτει τὸ πρόβλημα τῆς δυνατότητας σύμπτωσης, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀποτελεσματικὴ συνεργασία (σ.σ. π. Γεώργιος Μεταλληνός - Ὀρθοδοξία καὶ φανατισμός, Ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος, 2004)
Ενθυμούμενοι αρχικά τα παραπάνω αποσπάσματα εκείνου του δημοσιεύματος από τον τσάκαλο Μεταλληνό για το πως χρησιμοποιήθηκε ο μουσουλμανικός κίνδυνος εκείνη την εποχή με σκοπό να ενωθούν πανθρησκευτικά (δηλ. με Μασονικό τρόπο) όλες οι θρησκείες με πρόσχημα την αντιμετώπισή του, παρατηρούμε ότι το ίδιο μοτίβο σχεδιαστικά χρησιμοποιήθηκε και στην εποχή μας για την ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης και σε πολιτικό επίπεδο αυτή τη φορά επικαλούμενο πάλι κάποιον παγκόσμιο κίνδυνο, τόσο στην περίπτωση της πανδημίας του Κορωνοϊού και της κλιματικής αλλαγής (για την οποία ευθύνεται τάχα μου η ανθρώπινη δραστηριότητα) ώστε να προσπαθήσουν να επιβληθούν κοινοί νόμοι και ίδιος τρόπος ζωής σε όλη την ανθρωπότητα, δίχως να ξεχνάμε και την πιθανή απειλή όλων μας από εξωγήινους μελλοντικά απ’ την οποία θα μας ‘’σώσουν’’ και πάλι οι αμερικανοί όπως μας δείχνουν σε τέτοιες ταινίες, όσο και στην περίπτωση της Ρωσίας επί ημερών μας που για να εξαφανίσει τον αμερικανικό κίνδυνο από το υπογάστριό της, εισέβαλλε πολεμικά στην Ουκρανία. Όταν και πάλι ακούσαμε δηλαδή σε τηλεοπτικές εκπομπές να μιλάνε διάφοροι αμερικανόδουλοι ή τσιράκια της παγκοσμιοποίησης για ανάγκη(!) και πολιτικής ένωσης της Ευρώπης (σαν ένα κράτος δηλαδή) υπό το πρόσχημα αυτό, λες και η Ρωσία επιτίθεται σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι ώστε να γίνει ένα ακόμα βήμα για την μετέπειτα ολοκλήρωση του παγκόσμιου υπερκράτους που ονειρεύονται, αφού καθυποτάξουν πρώτα Ρωσία και έπειτα Κίνα.
Στον αντίποδα τώρα όλων αυτών των σχεδιασμών, σε εκείνο το απόσπασμα το οποίο προηγήθηκε πιο πάνω μέσα από ένα άρθρο για την Ευρασιατική Ένωση που είχαμε αποθηκεύσει εκείνη την εποχή στο αρχείο μας και που θα το διαβάστε ολόκληρο στη συνέχεια, διαβάσαμε το ακριβώς ανάποδο, δηλαδή για συμμαχία ανεξάρτητων κρατών ώστε να εμποδίσουν ετούτη την παγκοσμιοποιητική λαίλαπα που θέλει να τα καθυποτάξει σε πολιτικό επίπεδο, για να ακολουθήσει έπειτα το πανθρησκευτικό, το οποίο είναι αντισατανικό μάλιστα για τους λόγους που εξηγήσαμε στη θεματολογία της παρούσας ιστοσελίδας για τη Μασονία και διότι για αυτονόητους λόγους μόνο σαν ανέκδοτο ακούγεται η ένωση του σατανισμού με τις υπόλοιπες θρησκείες λες και πιστεύουμε στον ίδιο Θεό ή κάνουμε ίδιες τελετουργίες για να αποδεχτούμε κάτι τέτοιο. Κατά συνέπεια, εμποδίζοντας πολιτικά πρώτα μια τέτοια παγκόσμια ένωση κρατών που δεν τη θέλει όμως η Ευρασιατική Ένωση, εξασφαλίζουμε έπειτα πως ούτε θρησκευτικά θα μπορέσει να υπάρξει με την προαναφερόμενη ένωση όλων των θρησκειών, εφ’ όσον θα συνεχίζουν να υπάρχουν ανεξάρτητα κράτη για να διατηρούν τη δική τους μόνο θρησκεία ή καμιά αν μιλάμε για κομμουνιστικά. Καθίσταται αυτονόητο οπότε γιατί υποστηρίζουμε μια τέτοια Ευρασιατική Ένωσή και τη Ρωσία ή κάθε άλλη εναντίωση από όποιον λαό και αν προέρχεται αυτή (π.χ. από τζιχαντιστές για να διατηρήσουν τη δική τους θρησκεία στον τόπο τους), έτσι ώστε να σωθούμε και εμείς συνεπακόλουθα, δηλαδή οι ελάχιστοι εναπομείναντες σατανιστές που αριθμητικά δεν έχουμε την ίδια δύναμη με ένα χριστιανικό ή μουσουλμανικό πλήθος εκατομμυρίων πιστών για να τα καταφέρναμε από μόνοι μας, για αυτό και προβάλλουμε δημοσίως τις συμμαχικές προτιμήσεις μας!
Πάνω σε αυτό το σημείο τώρα και διαβλέποντας αυτόν τον κίνδυνο όσοι δεν επιθυμούν εθνική και θρησκευτική ανεξαρτησία στους λαούς για να μπορέσει αντιθέτως να ολοκληρωθεί η παγκοσμιοποίηση ή να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των Δυτικών προγενέστερα πριν φτάσουμε εκεί, παρατηρούμε ότι όπως χρησιμοποίησαν το θρησκευτικό συναίσθημα των μαζών απέναντι στην ισλαμική τρομοκρατία για να τις αναγκάσουν να ενωθούν πανθρησκευτικά με τον τρόπο που διαβάσαμε, προσπαθούν να πετύχουν το ίδιο εκμεταλλευόμενοι και το εθνικό συναίσθημα του καθενός σε πολιτικό επίπεδο αυτή τη φορά, παρουσιάζοντας δηλαδή τους εχθρούς τους ως και δικούς μας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ρωσίας που αποτελεί εμπόδιο η δική της εθνική και θρησκευτική ανεξαρτησία απέναντι στην πολυεθνική και πανθρησκευτική παγκοσμιοποίηση. Για παράδειγμα, βάζουν μέχρι και φερόμενους εθνικιστές ή εθνικοσοσιαλιστές μάλιστα να προπαγανδίζουν την υποτιθέμενη Ασιατοποίηση (ας την πούμε έτσι) της Δύσης αν πάρουμε το μέρος της Ρωσίας ή της Ευρασιατικής Ένωσης ευρύτερα, για αυτό είτε ζητάνε να πάρουμε το μέρος της Δύσης (δηλ. αμερικανών και ευρωπαϊκής ένωσης) λες και δέχονται Ρωσική επίθεση όλα τα κράτη της είτε ζητάνε να μην πάρουμε το μέρος κανενός (παραμένοντας ουδέτεροι με άλλα λόγια) υπό το πρόσχημα ότι δεν επιθυμούνε να αλλάξουμε απλά αφεντικά (π.χ. ρώσους αντί για αμερικανούς) επειδή θέλουν ανεξάρτητα ευρωπαϊκά έθνη. Πόσο αληθεύει όμως κάτι τέτοιο; Για να δούμε.
(σ.σ. στον παραπάνω χάρτη που θυμόμαστε και πάλι από την αρθρογραφία μας, παρατηρούμε ότι αμερικανικές βάσεις περικυκλώνουν τη Ρωσία και όχι ρωσικές την Αμερική ή την Ευρώπη έτσι ώστε να αιτιολογηθεί ο υποτιθέμενος επακτατισμός των ρώσων προς δυσμάς)
Ακόμη και αν υποθέταμε όμως ότι μας λένε ψέματα οι ενορχηστρωτές της Ευρασιατικής Ένωσης (σαν τον Ντούγκιν που διαβάσαμε περί μανιφέστου της), δηλαδή ότι χρησιμοποιείται παραπλανητικά σε εμάς το αφήγημα της συμμαχίας μεταξύ ανεξάρτητων λαών με σκοπό να μας καθυποτάξει έπειτα κάποιος Ρώσος ή Κινέζος ας πούμε με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι αμερικανοσιωνιστές, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι κάτι τέτοιο είναι φύσει αδύνατον να συμβεί από τη στιγμή που μια τέτοια ένωση δεν είναι σαν την αμερικανική, για να μιλάμε δηλαδή περί Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολής! Διότι εκείνες της Αμερικής και παρομοίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προσπαθεί να τις μιμηθεί ζητώντας ίδια ένωση λαών και σε πολιτικό επίπεδο, αφορούν ένα μόνο κράτος που συμπεριλαμβάνει μέσα του ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας και θρησκείας αν έχουν, ενώ η Ευρασιατική Ένωση αντιθέτως συμπεριλαμβάνει ανεξάρτητα μεταξύ τους κράτη με δική τους κυβέρνηση και θρησκεία αν έχουν, όπως παρομοίως και οι δυνάμεις του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που περιελάμβανε από Ιταλία και Γερμανία μέχρι Ιαπωνία! Στην πρώτη περίπτωση δηλαδή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, έχουμε μια μικρογραφία της παγκοσμιοποίησης εκεί πέρα, τουτέστιν ένα μόνο κράτος με νόμους κοινούς για όλους ανεξαρτήτως φυλής και θρησκείας του καθενός, ενώ στη δεύτερη περίπτωση έχουμε διαφορετικά κράτη που συμμαχούν μεταξύ τους για να παραμείνουν ανεξάρτητα σε δικούς τους νόμους και θρησκεία αν έχουν. Το να πει συνεπώς κάποιος ότι θα κατακτηθεί η Ελλάδα από Ρώσους ή Κινέζους ή μουσουλμάνους ή από οποιονδήποτε άλλον ανατολίτη εάν εντάσσονταν στην Ευρασιατική Ένωση, είναι σαν να μας λέει ότι κατακτήθηκαν οι Ιάπωνες από τη Γερμανία επειδή συμμάχησαν με τους Ναζί εκείνη την εποχή και έτσι σήμερα η Ιαπωνία κατοικείται από γερμανούς!
Εφ’ όσον μιλάμε με άλλα λόγια για συμμαχία ανεξάρτητων κρατών που συνεχίζουν να κρατάνε τη δική τους Παράδοση ή κουλτούρα, ποιό από όλα αυτά θα ήτανε τότε ο κατακτητής μας αν υποθέσουμε ότι δεν θα σέβονταν τη δική μας εθνική και θρησκευτική ανεξαρτησία; Κανένα, διότι πολύ απλά για να συνεχίζει να κρατάει τη δική του κάθε τέτοιο κράτος αυτής της ένωσης, θα πρέπει υποχρεωτικά να διασφαλίζει πάντα το δικό του ζωτικό χώρο για να μη τη χάσει από κάποιο γειτονικό! Για παράδειγμα, δεν θα συνέφερε τη χριστιανική Ρωσία αν κατακτούσε την Ελλάδα η μουσουλμανική Τουρκία, γιατί τότε θα έχανε ζωτικό χώρο (π.χ. έξοδο στη Μαύρη Θάλασσα ή στο Αιγαίο μας) από μια γιγάντια μουσουλμανική χώρα που θα σχηματίζονταν δίπλα της, πάντα με κίνδυνο να επιτεθεί και στη Ρωσία! Με το ίδιο σκεπτικό, δεν θα επιθυμούσε η κομμουνιστική και αθεϊστική Κίνα να έχει δίπλα της μια γιγάντια καπιταλιστική και χριστιανική Ρωσία που θα κατακτούσε Τουρκία και Ελλάδα ή ολόκληρη Ευρώπη έτσι ώστε να μη χάσουν και οι κινέζοι τον δικό τους ζωτικό χώρο ή απειληθεί έπειτα και η δική τους χώρα και πάει λέγοντας. Από πλευρά Τουρκίας τώρα, δεν θα ρίσκαρε ποτέ να βγει από αυτή την Ευρασιατική Ένωση παίρνοντας το μέρος των Δυτικών ή των Αμερικανών για να μπορέσει να επιτεθεί στην Ελλάδα, διότι τότε θα βρίσκονταν ανάμεσα σε δυο εχθρικές χώρες, Ελλάδα και Ρωσία της Ευρασιατικής Ένωσης, με αποτέλεσμα να έχαναν οι τούρκοι και τη χώρα που ήδη θα είχαν! Και από τη στιγμή που ακόμα δεν αποτελούμε μέλος μιας τέτοιας Ευρασιατικής Ένωσης και παραμένουμε προτεκτοράτο των αμερικανών μέσα σε μια ευρωπαϊκή ένωση που θέλει να ολοκληρωθεί και πολιτικά (με πρόσχημα τη Ρωσική απειλή επί ημερών μας) ώστε να πάψουμε να έχουμε πλέον και δικό μας πρωθυπουργό πέρα από χώρα, μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί η επίκληση ουδέτερης στάσης απέναντι σε κάθε σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, όταν ήδη αποτελούμε μέρος της τελευταίας και όταν η Ανατολή αντιθέτως δεν είναι ενοποιημένη πολιτισμικά ή σαν ένα κράτος όπως ήταν επί εποχής Περσικής αυτοκρατορίας, έτσι ώστε να πούμε ότι πάλι φυλάμε Θερμοπύλες και σήμερα.
Ενώ με άλλα λόγια σε ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο σήμερα επικρατεί ο ίδιος τρόπος ζωής, είτε πας Νέα Υόρκη είτε Παρίσι είτε Αθήνα παρακολουθώντας μέχρι και ίδιες παρελάσεις γκέι ή ομοφυλόφιλων, όπως επισήμανε και ο Πατριάρχης της Μόσχας που είδαμε σε φωτογραφικό δημοσίευμα στην αρχή του παρόντος άρθρου αιτιολογώντας από δική του σκοπιά την εισβολή στην Ουκρανία επί ημερών μας, στην Ανατολή αντιθέτως βλέπουμε τελείως διαφορετικούς τρόπους ζωής και αλληλοσυγκρουόμενους μεταξύ τους πολιτισμούς ώστε να πούμε ότι κινδυνεύει η Δύση και πάλι από έναν ενιαίο σαν των Περσών που αναφέραμε. Εκεί θα βρούμε από κομμουνιστές στην Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, μέχρι χριστιανούς σε Ρωσία και τζιχαντιστές σε μουσουλμανικές χώρες που σκοτώνονται μεταξύ τους, όπου αν τους ανακατέψεις όλους αυτούς μαζί φτιάχνοντας κάποιες Ηνωμένες Πολιτείες της Ανατολής σαν της Αμερικής, τότε θα αρχίζει να σκοτώνει ο ένας τον άλλον εκεί πέρα και έτσι συμπεραίνουμε ότι είναι αδύνατον να υπάρξει παγκοσμιοποίηση πλανητικά, δηλαδή ένας κοινός τρόπος ζωής για όλους τους λαούς της Γης, όσο υπάρχει έστω και σαν σκέψη μια τέτοια Ευρασιατική Ένωση που θα (θέλαμε να) συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα. Ούτε είμαστε πια μια ανεξάρτητη αυτοκρατορία σαν του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή ένας ελεύθερος λαός σαν του Λεωνίδα στη Σπάρτη για να πούμε ότι παραμένουμε ουδέτεροι σε μια διαμάχη μεταξύ Τευτόνων και Μογγόλων ας πούμε εκείνης της εποχής ή μεταξύ Καρχηδονίων της Αφρικής και κάποιων Λατίνων, ούτε έχουμε απέναντί μας μια καθυποταγμένη Ανατολή εξολοκλήρου στους Ρώσους σήμερα όπως κάποτε στους Πέρσες, έτσι ώστε να πούμε ότι φυλάμε και πάλι Θερμοπύλες για να προστατέψουμε μια Δύση που ούτε εκείνη την εποχή είχε καμιά σχέση με τον δικό μας πολιτισμό. Για να πούμε δηλαδή ότι και σήμερα θα παραμείνουμε ουδέτεροι σε μια διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και αμερικανικής Δύσης όταν αποτελούμε αποικία της τελευταίας και όταν στην Ευρώπη δεν υπάρχουν πια ανεξάρτητα κράτη με δικό τους στρατό όπως εκείνη την προχριστιανική εποχή (σ.σ. ακόμη και ο δικός μας υπακούει σε ό,τι του πει το αμερικανικό ‘’ΝΑΤΟ’’ και όχι σε ό,τι θέλει ο ελληνικός λαός).
Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας ξεδιπλώθηκε σε ορισμένες χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ το ευρασιατικό κίνημα, ένα κίνημα που αμέσως βρήκε πολλούς υποστηρικτές από την πολιτική, πολιτιστική, επιστημονική και στρατιωτική κοινότητα πολλών νεοσύστατων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και Ασίας. Η κεντρική ιδέα του ευρασιατικού κινήματος είναι η δημιουργία ενός κοινού πολιτικού, οικονομικού και πολιτιστικού χώρου στην ευρασιατική ήπειρο με την καθοδηγητική δύναμη της Ρωσίας και την στρατηγική συνεργασία της Κίνας και της Ινδίας. Ο κοινός πολιτικός χώρος εξυπακούεται ότι θα συμπεριλαμβάνει και την αμυντική ολοκλήρωση.
Ο πρώτος αρχηγός κράτους που είχε την ιδέα της δημιουργίας της Ευρασιατικής Ένωσης ήταν ο πρόεδρος του Καζακστάν Ναζαρμπάγιεφ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, κάτι που αμέσως εγκολπώθηκε ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν. Ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της Ευρασιατικής Ένωσης είναι ο Ρώσος διανοούμενος Αλεξάντερ Ντούγκιν, εδώ και πολλά χρόνια σύμβουλος του Πούτιν, ο οποίος υποστηρίζει σθεναρά το ευρασιατικό κίνημα και έχει γράψει πολλά βιβλία και μελέτες σχετικά με αυτό. Το 2001 ο Ντούγκιν δημοσίευσε το μανιφέστο του ευρασιατικού κινήματος όπου ταξινομεί τις κύριες ιδέες και τους στόχους της ευρασιατικής ολοκλήρωσης, υποστηρίζοντας σθεναρά την πολιτική του Πούτιν που διέπεται από την ευρασιατική ιδεολογία.
Ο Ντούγκιν στο μανιφέστο του υποστηρίζει ότι η μονοπολική πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που στόχο έχει την παγκόσμια κυριαρχία και την χειραγώγηση της Ρωσίας και των άλλων κρατών της Ευρασίας, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την Ευρασιατική Ένωση. Η Ευρασιατική Ένωση κατά τον Ντούγκιν θα είναι αυτή η δύναμη που θα ηγηθεί της απελευθέρωσης από τον μονοπολικό άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και από την παγκόσμια συνωμοσία του διεθνούς Σιωνισμού. Ο Ντούγκιν, τις ιδέες του οποίου έχει ενστερνιστεί ο Πούτιν, γράφει στο μανιφέστο του ότι όλα τα έθνη της Ευρασίας μπορούν να συνυπάρξουν χωρίς κάποιο από αυτά να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον γεωπολιτικό αυτό χώρο.
Τον Οκτώβριο του 2011 ο Πούτιν δημοσίευσε την πρόθεση του για την ίδρυση της Ευρασιατικής Ένωσης. Είχε προηγηθεί το 2010 η ίδρυση της Ευρασιατικής Οικονομικής-Τελωνειακής Συνεργασίας με μέλη την Ρωσία, την Λευκορωσία, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Καζακστάν, στην οποία οικονομική ένωση αργότερα προσετέθη και η Αρμενία. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονισθεί ότι η ίδρυση της Ευρασιατικής Ένωσης περιλαμβάνει και την στενή συνεργασία με την οργάνωση κρατών BRICS, αλλά και με άλλους οργανισμούς που δεν διέπεται ή καθοδηγείται η πολιτική τους από τον μονοπολικό άξονα των ΗΠΑ.
Η ίδρυση της Ευρασιατικής Ένωσης που προβλέπεται να γίνει το 2015 θα βοηθήσει την Ρωσία και τους συμμάχους της να διαμορφώσουν έναν πολυπολικό κόσμο, ενώ ταυτόχρονα η αμυντική συνεργασία των χωρών της Ένωσης θα σημάνει και την ανατροπή των στρατιωτικών επεκτατικών σχεδίων του ΝΑΤΟ στην Ευρασία.
Στην διεθνή της πολιτική η Ρωσία ακολουθεί πιστά εδώ και πολλά χρόνια την δημιουργία μιας σταθερής πολυπολικής παγκόσμιας τάξης, την πιστή τήρηση του διεθνούς δικαίου, την ισότητα όλων των κρατών, την μη παρεμβολή στις εσωτερικές υποθέσεις ανεξάρτητων κρατών, την μη χρησιμοποίηση στρατιωτικής βίας χωρίς την συγκατάθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Στο περιφερειακό επίπεδο η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας στοχεύει στην ολοκλήρωση της Ευρασιατικής Ένωσης, που ο Πούτιν θα ήθελε να περιλαμβάνει κράτη από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό και την στρατηγική συνεργασία της Κίνας και Ινδίας, κάτι το οποίο οι τελευταίες διεθνείς εξελίξεις το κάνουν μάλλον εφικτό.
Η Ρωσία δεν έχει την αξίωση να αναλάβει σε αυτή την Ένωση τον ρόλο της παγκόσμιας δύναμης, αυτό που επιδιώκει είναι η τήρηση των αρχών του διεθνούς δικαίου και ο σεβασμός της εθνικής ανεξαρτησίας των λαών. Υπό αυτή την οπτική η επιδιωκόμενη τα τελευταία χρόνια από τους τσαρλατάνους της εγχώριας πολιτικής σκηνής καταστροφή των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας και Κύπρου-Ρωσίας σαφώς και στρέφεται ευθέως κατά των εθνικών συμφερόντων (οικονομικών, πολιτικών, στρατηγικών, γεωπολιτικών), σε μια περίοδο μάλιστα πρωτοφανούς εθνικής εξασθένισης και αυξανομένων αποσταθεροποιητικών τάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ρωσία στην ιστορία μας υπήρξε πάντα το σημαντικότερο δυνητικό αντιστάθμισμα στις πιέσεις του αγγλοαμερικανικού άξονα, όπως θα μπορούσε και σήμερα να ήταν το αντιστάθμισμα στην γεωπολιτική επίθεση που δέχεται η χώρα μας από τον διεθνή Σιωνισμό που έχει ως συμπαίκτες την τουρκική επεκτατικότητα και τους εφιάλτες προδότες πολιτικάντηδες. Το επιχείρημα των τσαρλατάνων αποφοίτων των αμερικανικών κολεγίων που κυβερνούν σήμερα την χώρα ότι δεν «μας παίρνει» (λόγια του Σαμαρά) να απομακρυνθούμε από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και γενικά από το άρμα των Σιωνιστών είναι ένα δουλοπρεπές και δουλόφρων επιχείρημα αναξιοπρεπούς, τουλάχιστον, υποταγής.
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με πρόσχημα τα μνημόνια καταστρέφεται εθνικά και η καταστροφή αυτή εξελίσσεται με γεωμετρική πρόοδο. Η ιστορική συγκυρία είναι ώριμη για την επιλογή άλλων συμμαχιών που θα μας δώσουν προοπτική εθνικής ανεξαρτησίας και ανάπτυξης. Αν δεν απομακρυνθούμε άμεσα και ριζικά από την πολιτική υποταγής και συμπόρευσης με τις δυνάμεις του διεθνούς Σιωνισμού, τότε ο Ελληνισμός θα αυτοκτονήσει γεωπολιτικά.
Γ. Λιναρδής (σ.σ. άρθρο του 2015)
(σ.σ. από πρώην: xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-eurasiatikh-enwsh-kai-to-gewpolitiko-sumferon-ths-elladas)