- ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΤΟ 2013 ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΕΥΜΕΝΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ!!!
Ἐπειδὴ ἡ Σατανικὴ Ὀρθοδοξία ἔχει ἤδη κλείσει τὸν κύκλο της ἀρθρογραφικὰ ἐνῶ ἡ ἐχθρικὴ προπαγάνδα παραπλάνησης τοῦ κόσμου συνεχίζει ὅμως νὰ ὑφίσταται, μὲ τὸ παρὸν ἀπαντητικὸ ἄρθρο θὰ δοθεῖ ἅπαξ διαπαντὸς ἕνα τέλος σὲ αὐτή, ἀκόμη καὶ ἂν ὑποθέσουμε ὅτι θὰ συνεχιζότανε γιὰ αἰῶνες ἀπὸ σήμερα. Δὲν ἀναφερόμαστε φυσικὰ σὲ κάποια θεολογικὰ γεγονότα τῶν ὁποίων ἡ ἐχθρικὴ προπαγάνδα ἔχει καταρριφθεῖ χρόνια τώρα στὴν ἀρθρογραφία μας, ἀλλὰ στὰ προφητικὰ ποὺ ἀποτελοῦν ἕνα διαχρονικὸ γεγονός, ἀρκετὸ ὅμως γιὰ νὰ παρασέρνει σατανιστὲς ἢ ὅσους ἐνδιαφέρονται νὰ γίνουν ἐκτὸς τοῦ Σατανισμοῦ ἅμα τὴν πιστέψουν. Πιὸ συγκεκριμένα, ὅταν οἱ Βιβλικὲς προφητεῖες γίνονται ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης γιὰ ἀνθρώπινες σκοπιμότητες παραβλέποντας τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ τους καὶ τοῦ Σατανᾶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἀντίστοιχοι πιστοὶ νὰ ἀκολουθοῦν θελήματα ἀνθρώπων ἀντὶ τοῦ θεοῦ ποὺ πιστεύουν! Ἂν γιὰ παράδειγμα ποῦμε ὅτι οἱ Βιβλικὲς προφητεῖες γράφτηκαν ἀπὸ κάποιους ἀνθρώπους μὲ σκοπὸ νὰ ἐξουσιάσουν μὲ τὸν τρόπο τοὺς αὐτοὶ ποὺ θὰ τίς ἐφαρμόσουν στὴν πράξῃ κάποια στιγμὴ στὸ μέλλον, τότε ἐμμέσως πλὴν σαφῶς μιλᾶμε γιὰ ἀθεϊσμὸ ἢ γιὰ Θεὸ καὶ Σατανᾶ τελείως ἀποκομμένους ἀπὸ τὸν κόσμο μας σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει πιὰ κανένα ἐνδιαφέρον γιὰ αὐτόν. Συνεπῶς, ὁ ἑκάστοτε πιστὸς μιᾶς ἐβραιοχριστιανικὴς ἢ σατανικῆς θρησκείας, νὰ ὑποτάσσεται στοὺς ἱερεῖς της καὶ ὄχι στὸν Βιβλικὸ Θεὸ ἢ Σατανᾶ ἀντίστοιχα ὅπως θὰ ἔπρεπε ἂν μιλᾶμε γιὰ θρησκευόμενο ἄνθρωπο καὶ ὄχι γιὰ κάποιον ἀθεϊστὴ ἢ γιὰ κάποιον ποὺ ἀκολουθεῖ τοὺς ἱερεῖς μιᾶς θρησκείας στὴν ὁποία ὁ θεός της δὲν ἀσχολεῖται καθόλου μὲ τὰ ἀνθρώπινα γιὰ νὰ παραβλέπεται τὸ θέλημά της. Μὲ ἄλλα λόγια, θὰ ἦταν σὰν νὰ λέγαμε ὅτι χριστιανὸς δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ προσεύχεται στὸν Θεό του ὅταν πάει στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ κάνει ὅ,τι τοῦ λένε οἱ παπᾶδες! Ἡ Σατανικὴ Ὀρθοδοξία τώρα ἀπὸ τὴ δική της πλευρά, ἔχει ἤδη λύσει αὐτὸ τὸ ζήτημα στὴν ἀρθρογραφία της ὅταν λέει ὅτι ἀκολουθεῖ τὸ Θέλημα τοῦ Σατανᾶ καὶ ὄχι τῶν ὅποιων σατανιστών, βάζοντας ἔτσι τὰ πράγματα στὴ θέσῃ τους.
Τί σημαίνει αὐτὸ πρακτικά; Ὅτι ἐκλαμβάνουμε τίς Βιβλικὲς προφητεῖες ὡς θεϊκὸ σχεδιασμὸ καὶ ὄχι ὡς ἀνθρώπινο, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι πάντα συγκρίνουμε τὰ δικά τους γραφόμενα μὲ αὐτὰ ποὺ μᾶς λέει κάποιος ἐπικαλούμενος τέτοια Βιβλικὰ κείμενα, γιὰ νὰ διαπιστώσουμε ἔπειτα κατὰ πόσο προπαγανδίζει δικές του σκοπιμότητες ἢ ἂν πράγματι βλέπουμε θεϊκὴ παρέμβαση γιὰ τὴν ὑλοποίηση τέτοιων προφητειῶν. Ἂν γιὰ παράδειγμα μᾶς ποῦν κάποιοι ὅτι μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων ἑτοιμάζει νὰ φέρει τὸν Ἀντίχριστο στὸν κόσμο μᾶς (σ.σ. κάτι τὸ ὁποῖο εἴμαστε σίγουροι ὅτι ἀκοῦτε συνέχεια εἴτε εἶστε σατανιστὲς εἴτε ὄχι) ἢ ὅτι αὐτὸς δὲν εἶναι ἀντίθεος ἐπειδὴ ὅλα τὰ πλάσματα τοῦ Βιβλικοῦ Θεοῦ (σὰν τὸν Σατανᾶ) δροῦν κατ' ἐντολή του σύμφωνα μὲ τὴν ἑβραϊκὴ λογική, τότε μποροῦμε νὰ ξέρουμε ὅτι αὐτὸς δὲν πρόκειται νὰ ἀφορᾷ τὸν προφητευμένο Ἀντίχριστο ποὺ ἀναφέρεται στὴ Βίβλο, ἀφοῦ τὰ δικά της προφητικὰ κείμενα ἀναφέρουν ὅτι ὁ Σατανᾶς εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ δώσει ἐξουσία στὸν Ἀντίχριστο (καὶ ὄχι κάποιοι ἄνθρωποι ἢ σατανιστὲς) στρεφόμενος μάλιστα κατὰ τοῦ Βιβλικοῦ Θεοῦ (καὶ ὄχι ὑπέρ του σὰν νὰ εἶναι ὄργανό του ἢ σὰν νὰ βρίσκεται τὸ καλὸ μέσα στὸ κακὸ σύμφωνα μὲ τὴ νεοεποχίτικη λογικὴ ποὺ δὲν τὰ ξεχωρίζει μεταξύ τους σὰν νὰ εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτό):
Αποκ. 13,2 Και το θηρίον, το οποίον είδα ήτο όμοιον με πάνθηρα και τα πόδια του σαν της αρκούδας και το στόμα του σαν στόμα λέοντος. Και ο δράκων έδωκε εις αυτό το θηρίον, που συμβόλιζε τον θηριώδη αντίχριστον, την δύναμιν του και τον θρόνον του και την μεγάλην εξουσίαν
Αποκ. 13,5 Και εδόθη εις αυτό από τον σατανάν βέβηλον στόμα, το οποίον λαλεί αλαζονικάς καυχησιολογίας και βλασφημίας εναντίον του Θεού. Και εδόθη εις αυτό η άδεια και η εξουσία να κάμη πόλεμον επί τρία έτη και μισό.
Καὶ πῶς μποροῦμε νὰ ἀποδείξουμε τώρα ὅτι οἱ Βιβλικὲς προφητεῖες εἶναι θέλημα θεοῦ καὶ ὄχι κάποιων ἀνθρώπων ποὺ τίς ἔγραψαν περιμένοντας νὰ πραγματοποιηθοῦν μελλοντικὰ ἀπὸ κάποιους ἄλλους ποὺ θὰ τίς διαβάσουν; Μὲ τὸ παράδειγμα τῆς ἀποτυχίας τῶν ἴδιων τῶν ἑβραίων νὰ ἀνοικοδομήσουν τὸν Ναὸ τοὺς ὅποτε τὸ θέλησαν ἐκεῖνοι, διότι ἂν οἱ Βιβλικὲς προφητεῖες ἤτανε δικός τους σχεδιασμὸς καὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ τους, τότε δὲν θὰ προέκυπταν ὅλα αὐτὰ τὰ ἐμπόδια ὅπως τὰ ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι τοὺς σὲ ἱστολόγιο ποὺ ἔχουν:
-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ Ο ΝΑΟΣ
Μία από τις λιγότερο γνωστές πλευρές αυτής της ιστορίας είναι οι πολλές προσπάθειες που έγιναν τα τελευταία 2.000 χρόνια για να ξαναχτιστεί ο Ναός, που καταστράφηκε από τους Ρωμαίους, το 70 μ.Χ.
Μετά την καταστροφή του, οι Εβραίοι άρχισαν να εγκαθίστανται και πάλι στην Ιερουσαλήμ. Επτά συναγωγές χτίστηκαν στους πρόποδες του Όρους του Ναού. Το 117, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός έδωσε την άδεια να ξαναχτιστεί ο Ναός. Όμως, δύο χρόνια αργότερα, ανακάλεσε το διάταγμά του και διέταξε η Ιερουσαλήμ να ανοικοδομηθεί ως ρωμαϊκή αποικία.
Το 132, ξέσπασε μία εξέγερση των Εβραίων με αρχηγό τον Σίμωνα μπαρ Κοχμπά, που από πολλούς έγινε δεκτός ως ο Μεσσίας. Η εξέγερση κράτησε τρία χρόνια. Και τότε, πάλι έγινε προσπάθεια να ανοικοδομηθεί ο Ναός, αλλά η νίκη του Αδριανού έσβησε κάθε ελπίδα.
Η επόμενη προσπάθεια να οικοδομηθεί ο Ναός ήταν το 363, όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός έδωσε άδεια στους Εβραίους να ξεκινήσουν το χτίσιμο του Ναού. Τους έδωσε ακόμα χρήματα κι οικοδομικά υλικά. Κάτι παράξενο συνέβη όμως, σύμφωνα με ιστορικούς της εποχής, όταν επρόκειτο να αρχίσουν την ανοικοδόμηση: ένας ισχυρός σεισμός χτύπησε και ματαίωσε τη θεμελίωση του όλου έργου.
Ένας συγγραφέας εξηγεί: «Οι λίθοι είχαν στοιβαχτεί κι ήταν έτοιμοι. Ακριβή ξυλεία είχε αγοραστεί. Το απαραίτητο μέταλλο ήταν κοντά. Οι Εβραίοι της Ιερουσαλήμ πανηγύριζαν. Την επόμενη, 20 Μαΐου του 363 μ.Χ., θα ξανάρχιζε το χτίσιμο του Ναού!... Ξαφνικά οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ άρχισαν να τρέμουν και τα κτίρια λύγιζαν, σωριάζοντας στο έδαφος διακόσια χρόνια ελπίδων».[2] Στους αιώνες που ακολούθησαν, οι Χριστιανοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου, εξαιτίας εχθρότητας και αντιζηλίας προς τον εβραϊκό λαό και τη θρησκεία του, δεν επέτρεψαν την ανοικοδόμηση του Ναού.
Η επόμενη ευκαιρία για ανοικοδόμηση ήρθε το 614, όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ από τους Βυζαντινούς. Εφόσον οι Εβραίοι τους είχαν βοηθήσει στην κατάληψή της, οι Πέρσες τους έδωσαν την άδεια να ξαναχτίσουν το Ναό. Ωστόσο γρήγορα το έργο σταμάτησε, όταν ο Σάχης άλλαξε γνώμη και απέσυρε το διάταγμά του.
Μετά, το 638, οι Άραβες κάτω από τη σημαία του Ισλάμ κατέκτησαν την πόλη, και, με εξαίρεση λίγων χρόνων, αυτοί ή οι Τούρκοι κατείχαν την Ιερουσαλήμ μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε, μετά την ήττα των Τούρκων (συμμάχων των Γερμανών), η Βρετανία ανέλαβε την κυριαρχία της περιοχής, που της ανατέθηκε από την Κοινωνία των Εθνών, και μετέπειτα από τα Ηνωμένα Έθνη, μέχρι την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Όλους εκείνους τους αιώνες το Όρος του Ναού ήταν ένα προπύργιο της ισλαμικής πίστης, και οι Εβραίοι απαγορεύονταν να λατρεύουν σε εκείνη την περιοχή. Ένα ισλαμικό τέμενος οικοδομήθηκε στο σημείο που υπήρχε παλιά ο Ναός, και μάλιστα, όπως πολλοί ειδικοί πιστεύουν, εκεί ακριβώς όπου γίνονταν οι θυσίες. Τώρα πλέον θεωρείται ένας από τους κυριότερους ιερούς τόπους του Ισλάμ.
Ήταν αδύνατον η προφητεία του Ιησού να εκπληρωθεί επί τόσους αιώνες, που οι Ρωμαίοι, Πέρσες, Άραβες, και Τούρκοι κατείχαν την πόλη. Αλλά η επανάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Εβραίους, το 1967, βοήθησε στο να στηθεί η σκηνή όπου θα λάβει χώρα η εκδήλωση αυτής της προφητείας.
-ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ
Τι συνέβη από τότε; Ένα βιβλίο, πάνω στο θέμα, γράφει: «Ο Ναός είτε θεωρείται απλώς ως εθνικό σύμβολο, ένα σημείο αναζωογόνησης, για τους Εβραίους του Ισραήλ και της Διασποράς, είτε θεωρείται ως προφητική ελπίδα ουσιαστική για την εκπλήρωση της αποστολής του Ιουδαϊσμού. Απ’ την εποχή της απελευθέρωσης της Ιερουσαλήμ, δημιουργήθηκε η πιθανότητα της ανοικοδόμησής του. Ενώ μερικές προσπάθειες έγιναν μετά το 1967 για να οργανωθούν συζητήσεις σχετικά με την ανοικοδόμηση, δεν ήταν παρά μέχρι... την Παλαιστινιακή εξέγερση (το 1987) που τα κινήματα για την ανοικοδόμηση του Ναού άρχισαν ορατά να οργανώνονται... Όλη η εβραϊκή ιστορία, όσο μας αφορά, είναι μία τεράστια παρένθεση, μέχρις ότου επιστραφεί ο Ναός. Η ζωή χωρίς το Ναό δεν είναι ζωντανή».[3]
Στον Έσδρα (κεφ.3) βλέπουμε ότι, μετά τη καταστροφή του Ναού του Σολομώντα, οι Εβραίοι που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία πρόσφεραν θυσίες, πριν οικοδομηθεί ο Ναός, στην ανάλογη τοποθεσία. Μία σύγχρονη αναζωπύρωση του συστήματος των θυσιών, θα μπορούσε, συνεπώς, να υπάρξει χωρίς να απαιτείται η οικοδόμηση του Ναού.
Σήμερα, οι μουσουλμανικές θρησκευτικές αρχές ελέγχουν το Όρος του Ναού, τον «άγιο τόπο» στον οποίο αναφέρθηκε ο Ιησούς στην προφητεία του. Μερικές από τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για την εκπλήρωση αυτής της προφητείας, δεν υπάρχουν ακόμη.
Από το 1989, όμως, έχουν αρχίσει οργανωμένες προσπάθειες για την προετοιμασία της οικοδόμησης ενός ναού. Μερικές εβραϊκές ομάδες έχουν οργανωθεί δημόσια για να εκτελέσουν αυτό το σχέδιο. Μία από αυτές αποκαλείται «Οργάνωση για την Προετοιμασία του Ναού» και τυπώνει ένα διμηνιαίο περιοδικό σχετικό με το θέμα.
Μία άλλη ομάδα, που εστιάζεται στην προετοιμασία της ιερατικής ενδυμασίας και των λατρευτικών σκευών, είναι το «Ινστιτούτο του Ναού». Έχουν κατασκευαστεί μέχρι τώρα, 53 από τα 103 απαραίτητα λατρευτικά σκεύη. Υπάρχουν, επίσης, αρχιτέκτονες και μηχανικοί που έχουν ετοιμάσει σχέδια για το Ναό. Μακέτες έχουν εκτεθεί με σκοπό να προωθήσουν αυτές τις ιδέες.
Μία άλλη ομάδα, που έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα, είναι «Οι Πιστοί του Όρους του Ναού». Υπό την ηγεσία του Gershon Salomon, καθηγητή ανατολικών σπουδών στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, η ομάδα αυτή έχει σαν σκοπό να πάρει το Όρος του Ναού από τους Άραβες και να ξαναχτίσει εκεί το Ναό. Σύμφωνα με τα λόγια του, θα ήταν «ένας Ναός που θα γινόταν ξανά το κέντρο της θρησκευτικής, εθνικής, πνευματικής και ηθικής ζωής του Ισραήλ».
Από το 1990 και μετά, μέλη αυτής της ομάδας έχουν προσπαθήσει να βάλουν την πρώτη πέτρα του ναού πάνω στο Όρος του Ναού, αλλά δεν το κατόρθωσαν. Η Ισραηλινή αστυνομία και οι μουσουλμανικές αρχές σταμάτησαν τις προσπάθειές τους.
Ωστόσο, σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας, μόνο μία μικρή σχετικά μειοψηφία των Εβραίων θεωρούν ως ευθύνη τους να ξαναχτίσουν το Ναό, χωρίς άμεση θεϊκή επέμβαση. Το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ είναι στο μεγαλύτερο τμήμα του κοσμικό, όχι θρησκευτικό. Θα χρειαζόταν μία δραματική αύξηση στον θρησκευτικό ζήλο για να εγείρει αρκετή υποστήριξη για την αποκατάσταση του Ναού και των θυσιών.
Έτσι έχουν τα πράγματα προς το παρόν. Φυσικά, αυτές οι συνθήκες θα μπορούσαν να αλλάξουν ταχύτατα μέσα στο μεταβλητό πολιτικό κλίμα της Μέσης Ανατολής.
[2] Philip C. Hammond: «New Light on the Nabateans» (Biblical Archaeology Review, March-April 1981, σ. 23).
[3] Ice and Price, σ. 99.
Προφητείες και σημεία των καιρών
«Πες μας, πότε θα γίνουν αυτά και ποιο το σημείο της παρουσίας σου και της συντέλειας του αιώνα;» (Ματθ.24:3) Με αυτά τα λόγια, οι μαθητές ζήτησαν από τον Ιησού να τους πει ποια γεγονότα ή συνθήκες θα σημάδευαν την εποχή της επιστροφής Του και της αντικατάστασης της ανθρώπινης διακυβέρνησης με τη δική Του διακυβέρνηση της βασιλείας του Θεού.
Αν και δήλωσε ρητά στους μαθητές Του ότι κανείς δεν γνώριζε τον ακριβή χρόνο της επιστροφής Του, ούτε ακόμα και ο ίδιος, παρά μόνον ο Πατέρας Θεός (εδ.36, 44), έδωσε κάποια σημεία που θα αποτελούν προειδοποιήσεις για το ότι η έλευσή Του είναι πολύ κοντά. Είπε ότι, όπως όταν βγάζει φύλλα η συκιά καταλαβαίνουμε ότι το καλοκαίρι είναι κοντά, «έτσι κι εσείς, όταν δείτε όλα αυτά, να γνωρίζετε ότι κοντά είναι (ο ερχομός Μου), επί θύραις» (εδ.32-33).
Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι η προφητείες είναι ένα αντικείμενο που πρέπει να το χειριζόμαστε με μεγάλη προσοχή (εδ.23-26), γιατί αλλιώς θα πλανηθούμε (εδ.4-5, 11). Δυστυχώς, πολλά θλιβερά γεγονότα έχουν συμβεί από την εποχή Του και μετά, στα οποία ειλικρινείς, αλλά αφελείς άνθρωποι, οδηγημένοι από λανθασμένες ερμηνείες, πήραν δρόμους που οδήγησαν στην καταστροφή ή στη γελοιοποίηση. Κάθε χρόνο ακούμε να αναφέρονται τέτοιες τραγικές ιστορίες.
ΘΛΙΒΕΡΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΘΡΥΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ
Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας δεν είναι κάτι καινούργιο. Στον 1ο αιώνα μ.Χ, τέτοιες περιπτώσεις αναφέρονται στις Πράξεις. Ο ραβίνος Γαμαλιήλ ανέφερε δύο τέτοιους ψευδο-μεσσίες οι οποίοι σηκώθηκαν κι οδήγησαν τον λαό να πιστέψει ότι οδηγούνταν από τον Θεό: «Επειδή πριν από τις ημέρες αυτές σηκώθηκε ο Θευδάς, λέγοντας τον εαυτό του ότι είναι κάποιος μεγάλος, στον οποίο προσκολλήθηκε ένας αριθμός από άντρες μέχρι 400. Ο οποίος φονεύθηκε, και όλοι όσοι πείθονταν σ' αυτόν διαλύθηκαν και κατάντησαν σ’ ένα τίποτα. Ύστερα από αυτόν σηκώθηκε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος κατά τις ημέρες της απογραφής κι έσυρε πίσω του αρκετό λαό. Κι εκείνος απωλέστηκε κι όλοι όσοι πείθονταν σ’ αυτόν διασκορπίστηκαν» (Πράξεις 5:36-37).
Τα τελευταία 2.000 χρόνια πολλοί άνδρες και γυναίκες ισχυρίστηκαν ότι ήταν προφήτες ή μεσσίες και πλάνησαν πολλούς. Έτσι, είναι φυσικό πολλοί άνθρωποι σήμερα να είναι καχύποπτοι, σχετικά με τις προφητείες και να τις αποφεύγουν. Ωστόσο αυτό μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο άλλο άκρο, όπου πολλοί αγνοούν ή περιφρονούν την προφητεία.
Ας μην κάνουμε λάθος: η προφητεία έχει πράγματι έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην Αγία Γραφή. Αλλά πρέπει να αποφύγουμε τις δύο παγίδες, αφενός το να μας απορροφήσουν τόσο, ώστε να ερμηνεύουμε κάθε σημαντικό γεγονός σαν σημάδι του τέλους, και αφετέρου το να παραβλέπουμε κάθε σημαντικό γεγονός που συμβαίνει στον κόσμο, ως άσχετο με την προφητική διάσταση.
Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
Αναφερόμενος στην πρώτη έλευση του Ιησού, ο Πέτρος ανέφερε ότι η ήδη εκπληρωμένη προφητεία θα πρέπει να μας ενισχύει στην ελπίδα και στην πίστη ότι θα εκπληρωθούν και οι υπόλοιπες προφητείες, που δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί. «Κι έχουμε βεβαιότερο τον προφητικό λόγο, στον οποίο καλά κάνετε να προσέχετε όπως σε λύχνο που φέγγει σε σκοτεινό τόπο, ωσότου έρθει η αυγή της ημέρας και ο αυγερινός ανατείλει μέσα στις καρδιές σας» (Β' Πέτρου 1:19).
Εδώ ο Πέτρος συγκρίνει τις προφητείες της Αγίας Γραφής μ’ ένα φως που μας δίνει ορατότητα μέχρι να έρθει τελικά η Βασιλεία του Θεού, που θα φέρει ο Βασιλιάς Ιησούς πάνω στη γη. Όταν αυτό λάβει χώρα, τότε κάθε μάτι θα δει τη δόξα Του ως λαμπρό φως (Ματθ.24:27, 30, Αποκ.1:7).
Ο Θεός, μέσα στο Λόγο Του, μας δίνει ένα ευρύ περίγραμμα και μία σειρά από προφητικά γεγονότα, αλλά πολλές λεπτομέρειες είναι ασαφείς. Μερικά πράγματα μπορούν να φανούν καθαρά, ενώ άλλα είναι ακόμα πέρα από την ορατότητά μας, τουλάχιστον σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας που βρισκόμαστε.
Με άλλα λόγια, υπάρχει ένα πλαίσιο προφητείας που είναι αξιόπιστο, αλλά μπορεί να είναι επιζήμιο το να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε κάθε λεπτομέρεια που περιέχεται μέσα σ’ αυτό.
από: http://loveforzion.blogspot.com/search?q=%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B7%CE%BB
Κλείνοντας, ὑπενθυμίζουμε μέσα ἀπὸ τὴν Ἀρία Παράδοση γιατί δὲν εἰσερχόμαστε στὴ Νέα Ἐποχῇ τοῦ Ὑδροχόου ὅπως διαλαλεῖται δεκαετίες τώρα, προφανῶς γιὰ νὰ μαζεύεται κόσμος σὲ τέτοιες νεοεποχίτικες ὀργανώσεις ποὺ πουλᾶνε ἐλπίδα σὲ ἀπογοητευμένους, μὲ σκοπὸ νὰ ἐνδυναμώνονται ἐξουσιαστικὰ οἱ ἀρχηγοὶ τους καὶ γιὰ νὰ δροῦν ἀνενόχλητοι ὡς πρὸς τὸν κοσμοεξουσιασμό τους ὅσο μὲ παθητικὸ τρόπο περιμένουν οἱ πιστοὶ τοὺς κάποιον ἐπίγειο παράδεισο μιᾶς τέτοιας ἐποχῆς ποὺ θὰ τοὺς λύσει τάχα μου ὅλα τὰ προβλήματα, παραβλέποντας (καὶ πάλι) τόσο τὰ σχέδια τοῦ Βιβλικοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Σατανᾶ γιὰ τὸν κόσμο μας, ὅσο καὶ τὴ γονιδιακὴ κληρονομικότητα τοῦ ἀνθρώπου σὰν νὰ μιλᾶμε γιὰ ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστὲς ἢ ρομπὸτ ποὺ ἔχουν προγραμματιστεῖ νὰ θέλουν καὶ νὰ κάνουν τὰ ἴδια πράγματα, γιὰ νὰ ἀποδεχτοῦν ἔτσι κάθε τέτοιον παγκοσμιοποιητικὸ σχεδιασμὸ σὰν νὰ τὸν ἤθελε ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα παραβλέποντας τὰ δικά του θέλω ὁ καθένας μας ξεχωριστά, ἄρα θὰ μιλᾶμε γιὰ παγκόσμια δικτατορία στὴν πραγματικότητα καὶ ὄχι γιὰ παγκόσμια συναίνεση ἐφ' ὅσον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δὲν θέλουμε τὰ ἴδια πράγματα γιὰ νὰ μὴ χρειαστεῖ νὰ μᾶς ἐπιβληθεῖ κάτι ποὺ δὲν θὰ θέλουμε!
Εξ αιτίας της μετάπτωσης των ισημεριών, η συμβατική επιστήμη παραδέχεται ότι στην εποχή μας συμπληρώνεται ένας κοσμικός μήνας, δεδομένου ότι η εαρινή ισημερία δεν ανατέλλει πια στο μεταίχμιο Κριού-Ιχθύων αλλά λόγω μετάπτωσης ένα ζώδιο ενωρίτερα, στο μεταίχμιο Ιχθύων-Υδροχόου. Μάλιστα η μετάπτωση αυτή δηλώνεται συμβολικά από ποικίλες εκφυλιστικές παραφυάδες της παράδοσης, αντανακλάσεις του Δυτικού πολιτισμού, ως έλευση της εποχής του Υδροχόου. Κατά την ένσταση της Αστρονομίας η περίοδος από 21 Μαρτίου ως 20 Απριλίου δεν ανήκει πλέον στον Κριό όπως η συμβατική Αστρολογία διατείνεται αλλά συμπίπτει περίπου με τα όρια του αστερισμού των Ιχθύων. Η Αστρονομία φυσικά έχει δίκαιο ως προς την συμβατική Αστρολογία, καίτοι η τελευταία διατείνεται πως σημεία αναφοράς της είναι τα σταθερά σημεία των Ισημεριών και των Ηλιοστασίων με τα οποία και ταξινομεί τα δωδεκατημόρια του Ζωδιακού. Ωστόσο, για την Αστροσοφία, αυθεντική επιστήμη της Παράδοσης, είναι βέβαιο πως οι όψεις του ηλίου, μεταβάλλονται παρακολουθώντας την βραδεία μετάπτωση του Ζωδιακού και όχι τα σταθερά σημεία αναφοράς του.
Ο Φύρερ συνεπώς δεν γεννήθηκε στην 1η μοίρα του Ταύρου, αλλά στην 1η μοίρα του Κριού, που σύμφωνα με την Αρία παράδοση είναι πάντοτε η ανατολή του Νέου Έτους. Μα η 20η Απριλίου 1889 δεν είναι μόνο η ανατολή ενός νέου έτους. Είναι πολύ περισσότερο το τέλος ενός κοσμικού μήνα 2160 ετών, που αποτέλεσε τον οργανικό κύκλο της ζωής του θνήσκοντος Χριστιανικού πολιτισμού και η αρχή ενός νέου κοσμικού μήνα που σηματοδοτεί τη γέννηση του Αρίου Πολιτισμού. Ο Φύρερ έφερε με την γέννησή του την μετα-χριστιανική Εποχή.
[…]
Εν τούτοις ο Ζωδιακός, λόγω της μετάπτωσης του άξονα δεν είναι ως προς την γή ένα αδρανειακό σύστημα. Κάθε 2160 έτη, η αρχή του Χειμερινού Ηλιοστασίου του Ζαρατούστρα μετατίθεται κατά ένα ζώδιο ανάστροφα. Έτσι, από την εποχή του υπάτου θεουργού, 9-7 χιλιετίες πρίν, το χειμερινό ηλιοστάσιο διασχίζει τους Ιχθείς, ύστερα διαδοχικά τον Υδροχόο, τον Αιγόκερω, τον Τοξότη κατά τους Χριστιανικούς χρόνους και ήδη με την ανατολή του Αρίου πολιτισμού εισέρχεται στον Σκορπιό, ζώδιο που συμβολικά ανέτειλε κατά την ώρα γέννησης του Φύρερ. Ακριβέστερα, επειδή βρισκόμαστε στην 2η κοσμική ημέρα, διανύει την 29η μοίρα του Σκορπιού όπου και θα βρίσκεται μέχρι το Άριο έτος 144. Αντιστρόφως, είναι εύκολο να υπολογίσουμε την εποχή του Ζαρατούστρα. 1889 χρονολογία γέννησης του Φύρερ – 4 κοσμικοί μήνες X 2.160 έτη = -6751.
Συνεπώς η εποχή που ο Ράμ ως Ζαρατούστρα θεμελίωσε την Αστροσοφία και τον Ινδικό πολιτισμό είναι περί το 6750 πΧ, χρονολογία που συμπίπτει απολύτως με τα στοιχεία της Παράδοσης, αφού σύμφωνα με τον Αρριανό και τον Πλίνιο μεταξύ Αλεξάνδρου και Ράμ μεσολαβούν 6400 έτη, ο δέ Αλέξανδρος γεννιέται το 356 πΧ. Πότε όμως εκκινεί ο Άριος πολιτιστικός κύκλος; Δύο κοσμικούς μήνες ενωρίτερα, λίγο μετά τον κατακλυσμό, οι Άριοι κατέρχονται στις Βόρειες πεδιάδες ως το καθαρόαιμο φύλο της Λευκής φυλής. Περί το 9.000 πΧ, η γή εισέρχεται στον Άριο Ενιαυτό, από τον οποίο έχουν ήδη παρέλθει 5 κοσμικοί μήνες. Με την γέννηση του Φύρερ εισήλθαμε στον 6ο, που είναι ο κοσμικός μήνας του Σκορπιού. Ο τελευταίος κοσμικός μήνας του Αρίου Ενιαυτού θα είναι μήνας του Ταύρου και θα ολοκληρωθεί μετά 15.000 χρόνια περίπου, οπότε κλείνει ο Άριος πολιτιστικός κύκλος, τελευταίος κύκλος του γήϊνου ανελικτικού σχήματος ζωής.
[…]
Όπως από τα εκτεθέντα προκύπτει, ένας δεύτερος χρονολογικός προσδιορισμός ολοκληρώνει το Άριο Ημερολόγιο, που συνδέει τον Άριο πολιτιστικό κύκλο με τον κοσμικό χρόνο, όπως απαιτεί η Παράδοση. Αποτυπώνοντας πέραν της τρέχουσας ημερομηνίας και την τρέχουσα κοσμική ημέρα, το Άριο Ημερολόγιο απεικονίζει την στιγμή του οργανικού κύκλου της ανθρώπινης ζωής. Βρισκόμαστε στις 29 Σκορπιού του 7ου Ενιαυτού και θα βρισκόμαστε εκεί μέχρι το Άριο έτος 144 ή το συμβατικό 2033. Η εποχή μας όθεν, δεν είναι εποχή του Υδροχόου όπως η εκφυλισμένη εκτροπή της παράδοσης ισχυρίζεται, αλλά ο κοσμικός μήνας του Σκορπιού, που είναι επί πλέον το ζώδιο του ωροσκόπου του Φύρερ.