‘’Ήταν δώδεκα παρθένες Φρίζιες, Δανέζες, Φράγκισες. Τις πήραμε για έρωτα, μα, μείναμε με τον…καημό στο χέρι. Είμαστε ο στρατός του Μπέογουλφ, όλοι μας γενναίοι στρατιώτες. Θα σας σπάσουμε στο ξύλο και θα βιάσουμε τις γυναίκες σας. Η πιο χοντρή παρθένα ήξερα ότι ήταν εύκολη γυναίκα. Της έδωσα ό,τι είχα στο βρακί μου, μα αυτή ήταν αχόρταγη! Η αδερφή της από τη Νορβηγία, μου κόστισε είκοσι νομίσματα. Μου ‘μαθε ότι υπάρχουν τρόποι ένα σωρό να κάνεις τρέλες. Η μάνα της, από την Ισλανδία, ήταν πολύ θερμή γυναίκα. Ήθελε ολάκερο παγόβουνο να σβήσει την κάψα της’’ (σ.σ. όπως τραγουδούσαν οι στρατιώτες του Μπέογουλφ στην ομώνυμη ταινία του 2007)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ (ΠΡΙΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ)…
Ἄν τολμοῦσε σήμερα νὰ πεῖ κάποιος δημοσίως σὲ μιὰ τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ γιὰ παράδειγμα τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα ποὺ ἀκούσαμε σὲ ἐκείνη τὴν ταινία τοῦ Μπέογουλφ, οἱ περισσότεροι (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἀντρῶν) θὰ ἔπαιρναν τὸ μέρος τοῦ ἀναρχικοῦ συνθήματος ποὺ ἀκολούθησε εὐχόμενοι καὶ ἐκεῖνοι σκατὰ στὴν πατριαρχία, ἀφοῦ θὰ τοῦ ἐπιτίθονταν κατηγορῶντας τον γιὰ ρητορικὴ μίσους, σεξισμὸ καὶ τὰ λοιπά, διότι ἁπλούστατα οἱ ἴδιοι οἱ παγκοσμιοποιητὲς προωθοῦν τέτοιες μητριαρχικὲς ἢ φεμινιστικὲς ἀντιλήψεις μέσα στὴν κοινωνία. Γιὰ αὐτὸ λόγου χάρη γίνεται ἀναφορὰ γιά ''γυναικοκτονία'' ὅταν σκοτώνεται ἢ κακοποιεῖται μιὰ γυναῖκα ἀπὸ κάποιον ἄντρα σήμερα καὶ ποτὲ ὅμως γιά ''πατροκτονία'' ὅταν συμβαίνει τὸ ἀνάποδο, λὲς καὶ ἡ ζωὴ μιᾶς γυναίκας ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ ἐκείνη τοῦ ἄντρα μέσα σὲ μιὰ κοινωνία ''ἰσότητας'' κατὰ τὰ ἄλλα. Παρομοίως, κατηγορεῖται κάποιος (μέχρι καὶ ποινικὰ) γιά ''ὁμοφοβία'' ἂν πεῖ κάτι ἐνάντια σὲ ὁμοφυλόφιλους καὶ ποτὲ γιά ''ἑτεροφοβία'' (ἂς τὴν ὀνομάσουμε ἔτσι) ἂν συμβεῖ τὸ ἀντίθετο κατηγορῶντας δηλαδὴ κάποιος τοὺς ἑτεροφυλόφιλους! Κατὰ συνέπεια, καταλήγουμε καὶ πάλι στὸ συμπέρασμα ὅτι ἐπίτηδες προωθεῖται ἡ ''γυναικοποίηση'' τῆς κοινωνίας μὲ δυὸ λόγια, διότι ἐτούτη ἡ παθητικότητα (σὰν τοῦ πουστρισμοῦ) ποτὲ δὲν ἀνατρέπει ἕνα τέτοιο δικτατορικὸ σύστημα ἐξουσίας. Ἄν τὸ δοῦμε τώρα αὐτὸ καὶ παραδειγματικὰ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς προαναφερόμενης ταινίας, ἅμα οἱ στρατιῶτες τοῦ Μπέογουλφ συμπεριφέρονταν γυναικωτὰ ἢ βρίσκονταν μέσα σὲ μιὰ μητριαρχικὴ κοινωνία, τότε θὰ ἀδυνατοῦσαν ἢ θὰ ἀπέφευγαν νὰ πολεμήσουν ἀντίστοιχα, μὲ ἀποτέλεσμα ἐκεῖνος ὁ ἡμίθεος δαίμονας ποὺ τοὺς ἐπιτίθονταν (καὶ ὁ ἑπόμενος ποὺ ἀκολούθησε ὅταν σφάχτηκε ὁ πρῶτος ἀπὸ κάποιους ''κακούς'' πολεμιστὲς καὶ σεξιστὲς ὅπως εἴδαμε) νὰ σκότωνε ὁλοκληρωτικὰ ἐκεῖνον τὸν λαὸ ὅποτε διασκέδαζε (σ.σ. ὁ ἐν λόγῳ δαίμονας ἐξοργίζονταν ἀπὸ τὰ γλέντια ἀνθρώπων ποὺ κραύγαζαν) ἢ θὰ ἔπαυε νὰ διασκεδάζει πιὰ ἐκεῖνος ὁ λαὸς γιὰ νὰ μὴν θύμωνε ὁ δαίμονας καὶ ἄρχιζε νὰ τὸν σκοτώνει!