Τὸ παραπάνω...θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέση ἀφορμὴ γιὰ δεκάδες ἀναλύσεις γύρω ἁπὸ τὶς συνέπειες ἑνὸς φόνου ἤ, γενικώτερα μιᾶς πράξεως ποὺ ἐνδεχομένως θεωρεῖται ὅτι παραβιάζει στὸ ἔπακρο τοὺς νόμους μιᾶς εὔθραυστης κοινωνίας, ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐξασφαλίση τὴν ἐπιβίωσί της διὰ τοῦ φόβου τῆς τιμωρίας. Δὲν εἶναι ὅτι ἕνας ἄνθρωπος λιγώτερο, θὰ ἔκανε κάποια ἰδιαίτερη διαφορά, μὰ ὅτι, σκεπτόμενος ὁ καθένας ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ εὐρίσκεται στὴν θέσι του, ἀποκτᾶ ἐνστικτοδῶς τὴν ἐπιθυμία νὰ τιμωρήση παραδειγματικῶς τὸν δολοφόνο, ὥστε νὰ φοβηθῆ κάποιος ἄλλος ποὺ θὰ ἔκανε τὴν ἴδια πράξι. Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ αὐτό, οἱ κοινωνίες δημιούργησαν τὶς ἀστυνομίες, οἱ ὁποίες κατέχουν τὸν κατάλληλο ἀριθμὸ ἀτόμων καὶ ἐξοπλισμό, ὥστε νὰ ἐκδιώξουν αὐτὸν ποὺ θεωροῦν προβληματικὸ γιὰ τὴν κοινωνία, κρίνοντάς τον ἁπὸ τὶς πράξεις του. Χτυπῶντας τὸ ἔγκλημα πρὶν ἐξαπλωθῆ περισσώτερο, ἡ ἀστυνομία ἐξασφαλίζει τὴν ἀνυπαρξία παράνομων ὁμάδων, ποὺ θὰ ἔχουν ἀποκτήσει παρόμοια ἰσχὺ μὲ αὐτήν, ὥστε νὰ μὴν ἐπικρατήση ἡ ἀνομία, ἤτοι ἡ επιβολὴ τῶν νόμων τῆς ἰσχυρότερης ὁμάδος παρανόμων, ποὺ δὲν θὰ μποροῦν παρὰ νὰ ἦναι λάθος, ἀφοῦ θὰ κάνουν ζημιὰ στὴν κοινωνία. Σὲ μία σύγχρονη μετάφρασι, αὐτὸ θὰ λεγόταν ἀναρχία. Χάος... Ὅπου ὁ δυνατότερος ἐπιβάλλει τοὺς δικούς του νόμους.